นางร้ายถังแตกอย่าง 'ริษา' จำใจต้องยื่นข้อเสนอแลก'เงิน' กับแฟนเก่าที่เคยทิ้งกันไปอย่างไม่ไยดี ส่งผลให้อดีตคนเคยรวยแบบเธอต้องกลายเป็นลูกจ้างใต้บังคับบัญชา ในขณะที่คนใจร้ายแบบ 'เขา' รับบทบาทเจ้านายจำเป็น
View MoreSPECIAL 3 หลายชั่วโมงต่อมา “แล้วลื้อรู้จักอ๊ะเปล่า?” “รู้สิคะกงขา จี้รู้ทุกอย่างค่ะ คุณแม่สอนมาหมดแล้วค่ะ” “แล้วลื้อล่ะ?” “ด้าก็รู้ค่ะ ง่ายมากเลย” “แล้วลื้อ?” “ผมก็รู้ครับอากง” “เอ้อ! เด็กสมัยนี้นี่เก่งจริง ๆ อั๊วต้องจ่ายเท่าไรล่ะเนี่ย?” “คนละหนึ่งร้อยค่ะกงขา” “แบงก์สีอะไร?” “สีแดงค่า” “เอ้า ๆ” “ขอบคุณค่าอากง” / “ขอบคุณครับอากง” “ของมุกล่ะคะ?” “ลื้อโตขนาดนี้แล้วนาอามุก” “แหม! พอได้หลานหน่อยก็ไม่เปย์ลูกสาวแล้วเหรอคะ?” “เอ้อ! ไอ้ลูกคนนี้ งั้นลื้อเอาแบงก์เขียวไปแล้วกัน…” “โอ้โห ป๊าคะ! ทำไมมุกได้น้อยกว่าหลานล่ะ?” “เอ้อ! ลื้อจะเอาไม่เอา?” “เอาค่ะ!” เด็กหญิงสอง เด็กชายหนึ่ง โก้งโค้งยกมือไหว้ขอบคุณคนซึ่งมีสถานะเทียบเท่าได้กับคุณปู่อย่างเกรียงไกรที่เพิ่งมาถึงได้ไม่นาน ขณะเดียวกันลูกสาวแท้ ๆ ก็กำลังหัวเราะคิกคัก บ้างก็ปั้นหน้ากระเง้ากระงอดเมื่อรบ
SPECIAL 2 บนห้องนอนชั้นสองของบ้านซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นห้องนอนของภูริในวันวาน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แม้เขาจะไม่ได้อยู่อาศัยที่นี่เป็นหลัก ทว่าบางครั้งบางทีก็มักจะพาลูกพาเมียแวะเวียนเข้ามาเยี่ยมพี่ชายอยู่บ่อย ๆ ดวงตาคมทอดสายตามองร่างระหงเพรียวบางของภรรยากำลังค้นหาเสื้อผ้าที่ใช้สำหรับผลัดเปลี่ยนให้จีจี้ซึ่งทำน้ำหกเลอะชุดนางฟ้าจนเป็นรอยคราบ และเพราะเด็ก ๆ ชอบมาเยี่ยมลุงวิศเป็นอย่างมาก ที่นี่จึงมีทุกอย่างที่จำเป็นไม่เว้นแม้กระทั่งเสื้อผ้าของลูกสาวและลูกชาย “ขึ้นมาทำไมคะ?” ริษาสะดุ้งสุดตัวเมื่อคนตัวโตรวบกอดจากทางด้านหลัง แค่หันมองสบตา เธอก็ถึงกับต้องถอนหายใจ ท่าทางการตอบสนองดังกล่าวทำเอาประธานหนุ่มหัวเราะฉุน ๆ ทันที “ทำไมครับ? เธอเบื่อพี่?” “เบื่ออะไรกันคะ? แต่พี่เล่นหื่นตลอดเวลาแบบนี้ริษาช้ำหมดแล้ว” ภรรยาทำเสียงดุ กระนั้นก็ไม่คิดขยับขัดขืน “ตัวหอม”ภูริกดจมูกหอมเข้าที่ลาดไหล่บอบบางด้วยความรักใคร่ ผิวกายของริษาเนียนละเอียด ทั้งใบหน้าก็เนียนใสไร้รอยกระดำกระด่าง ร่างกายซึ่งผ่านการมีลูกแล้วถึงสามคนยังคงความผอมบาง ทว่าสะโพกผ
SPECIAL 1 หลายปีต่อมา เสียงเด็กหญิงสองคนกำลังวิ่งเล่นด้วยความสนุกสนาน สวนดอกไม้หน้าบ้านร่มรื่นไปด้วยร่มเงาของต้นไม้ซึ่งเจ้าของบ้านเป็นคนปลูกไว้เมื่อนานหลายสิบปีมาแล้ว ภวิศย่อกายอุ้มเด็กคนหนึ่งขึ้นสู่อ้อมแขน ก่อนที่เด็กหญิงอีกคนจะถูกอุ้มโดยผู้เป็นพ่ออย่างภูริ จีจี้ และ ดาด้า เป็นพี่น้องฝาแฝดที่อายุห่างกันเพียงสิบนาที หน้าตาของเด็กน้อยที่อายุเพียงห้าขวบเริ่มฉายแววสะสวยเหมือนผู้เป็นแม่ไม่มีผิด ดวงตากลมโตประกายน้ำตาลมีแพขนตาล้อมรอบ จมูกเชิดรั้นเล็กน้อยราวกับจะถอดแบบมาจากมารดา ไม่เว้นกระทั่งริมฝีปากลูกสาวของภูริแทบไม่ได้เค้าของเขามาเลยแม้แต่นิดเดียว… ทว่าที่อีกด้าน ตาต้า ลูกชายเพียงคนเดียว กลับมีลักษณะเหมือนบิดาราวกับเป็นร่างโคลน เด็กชายอายุสี่ขวบกำลังนั่งเล่นอยู่ในบ่อกองทรายที่ลุงภวิศเตรียมเอาไว้ให้ ใกล้กันเป็นริษากับมุกดาซึ่งช่วยกันตระเตรียมอาหารกำลังสนทนากัน “มีผู้ชายมาจีบค่ะ” “หืม… ดีใจด้วยนะคะคุณมุก” “โอโห! เจ็บนะคะเนี่ย!” “ทำไมถึงเจ็บล่ะคะ? ริษาดีใจด้วยจริง ๆ” “แหม! มุกบอกใคร ทุกคนก
EPISODE 57รุ้งกินน้ำภูริซึ่งนิ่งสงบจนอีกคนสามารถจับสังเกตได้รีบเบนสายตามองไปทางอื่น ทว่าริษาก็ขยับตัวมองตาม นัยน์ตากลมฉายให้ได้เห็นถึงความข้องใจ“ทำไมริษารู้สึกแปลก ๆ คะ?”“แปลกยังไงครับ?” เขาถามกลับ ทว่าก็ยังไม่ยอมสบตา“หรือว่าพี่เป็นคนปล่อยข่าวเสียหายของริษาด้วยเหรอคะ?” ดาราสาวทำตาโต ยกมือขึ้นทาบอก ขยับตัวก้าวถอยห่างในทันทีกระนั้นภูริก็ดึงตัวเธอเข้ากอดอีกครั้ง เขาลั่นหัวเราะเสียงดัง โยกตัวคนในอ้อมแขนด้วยความรู้สึกเอ็นดู“พี่จะทำแบบนั้นทำไม?”“ก็พี่… ริษาได้เจอพี่ช่วงนั้นพอดี…” ริษารู้อยู่ก่อนแล้วว่าเขาตั้งใจที่จะเจอ แต่ก็ทำทีหรี่ตามองด้วยสายตาข้องใจยังคงเดิม“อืม” คนโดนจับได้พยักหน้า “เรื่องเจอเธอพี่เป็นคนอยากเจอ”“โดยการปล่อยข่าวเสียหายของริษาเหรอคะ?” คำถามจับผิดยังคงถูกถามย้ำ แต่ภูริก็พ่นลมหัวเราะทางจมูกด้วยอารมณ์ขบขัน“พี่ว่าเรื่องนั้นน่าจะเป็นคราวซวยของเธอมากกว่า”“ก็แล้วทำไมต้องทำตัวแปลก ๆ ด้วยล่ะคะ?” ดาราสาวหรี่สายตามอง ในที่สุดภูริก็จำใจต้องยกมือยอมแพ้“พี่แค่รู้… ว่าเธอจะเอาเงินไปทำอะไร”“รู้ตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอคะ?”“เปล่าครับ” ประธานหนุ่มส่ายศีรษะ ก่อนจำต้องเฉลยให้ฝ่ายค
EPISODE 56ทุกอย่างล้วนคือเธอ หกเดือนต่อมา “ไม่เห็นต้องเอาของมาเยอะขนาดนี้เลยค่ะ” “มาเยี่ยมแม่ยายทั้งทีจะให้พี่เอากระเช้ามาแค่อันเดียวได้ไงครับ?” “แต่นี่เยอะไปหรือเปล่าคะ?” “ไม่เยอะ” ริษาหรี่สายตามองร่างสูงของภูริที่กำลังขนของลงจากหลังรถ ของที่ว่า ไม่เยอะ ทว่าชายหนุ่มกลับต้องเดินกลับไปกลับมาขนถึงสามสี่รอบ นอกจากจะเป็นกระเช้าผลไม้และอาหารเสริมบำรุงร่างกาย ยังมีถุงกระดาษที่ภูริตั้งใจสั่งซื้อมาจากห้องเสื้อแบรนด์ดังเพื่อเป็นของฝากให้กับฤดีอีกด้วย วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ คนซึ่งบ้างานอย่างเขาตั้งใจจะพาริษามาเยี่ยมมารดาซึ่งในปัจจุบันย้ายมาใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านตากอากาศในจังหวัดที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ มากนัก บ้านไม้หลังโตสองชั้นสีขาวสะอาดตาล้อมไปด้วยรั้วต้นไม้ซึ่งสูงเพียงระดับอก ถัดจากขอบรั้วออกมาที่ด้านนอกตัวบ้านเป็นที่ดินว่างเปล่าหากก็ไม่ได้รกร้างแต่อย่างใด มีต้นไม้ถูกปลูกไว้แนวเรียงเป็นตับ บรรยากาศสดชื่นน่าอยู่อาศัย วันนี้ริษาอยู่ในชุดกระโปรงตัวยาวเรียบร้อย ไม่ได้แต่งหน้าทำผมเหมือนดังเช่นทุก
EPISODE 55ที่เดิม คนเดิม ใจดวงเดิม 2 หญิงสาวทอดสายตามองตามร่างโปร่งกำยำคุ้นตาที่เดินห่างออกไปสายลมซึ่งโชยผ่านจนเรือนผมสยายยาวสะบัดปลิวราวกับจะพัดนำพาความหม่นเศร้าทุกข์ระทมให้จางหาย เสียงคลื่นสาดกระทบชายฝั่งประหนึ่งจะขับขานบรรเลงบทเพลงหน้าสุดท้ายผ่านการถ่ายทอดอารมณ์ของวาทยากร กระทั่งแสงจันทร์จืดชืดไร้ความงามมานานหลายปีในเวลานี้ก็ปรากฏเด่นชัดในฟากฟ้ารัตติกาลมืดทะมึน ความปั่นป่วนที่กึ่งกลางอกภายในคล้ายกับกำลังกู่ร้องตะโกนบอก…บอกว่ามรสุมฤดูฝนจะพัดผ่านไปในไม่ช้าเช่นกัน… เรือนร่างสะโอดสะองหยัดกายขึ้นยืน สองขาเรียวก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า ก่อนจังหวะการย่างฝีเท้าจะขยับก้าวด้วยความเร็วในอีกวินาทีในระหว่างความสงบของบรรยากาศ ในระหว่างความเป็นไปของทุกสิ่งอย่างรอบบริเวณ รอยร้าวภายในใจตลอดหลายปีราวกับกำลังสมานเข้าหากันจนใกล้เสร็จสมบูรณ์ริษาไม่ชอบวิ่งเพราะเป็นกิริยาที่มองดูไม่สำรวม ไม่ชอบร้องไห้ใบหน้าเธอคงเหยเกบิดเบี้ยวไม่สวยดังเช่นโมงยามปกติ แต่ตอนนี้เธอกำลังวิ่งอย่างสุดกำลังเท่าที่มี จุดหมายปลายทางคือคนซึ่งกำลังเดินทอดน่องเลียบไปตามชายหาด สายตาพร่าเลือนไปด้วยน้
EPISODE 54คนเดิม ที่เดิม ใจดวงเดิม 1นานมากแล้วที่ริษาไม่มีโอกาสได้นั่งริมทะเลแบบนี้ ทว่าครั้งแรกและครั้งเดียวที่เคยได้ทำก็คือได้ทำกับคนซึ่งนั่งอยู่ข้างกาย ท่ามกลางเสียงคลื่นและสายลมโชยพัด กลิ่นทะเลอวลอยู่ในอากาศ ทั้งหมดนั้นคล้ายกับว่าจะนำพาให้หัวใจของหญิงสาวตัดสินใจเป็นฝ่ายเอ่ยชวนคุยในเรื่องที่ผ่านมาได้นานหลายปี “พี่จำได้ไหม…” ตากลมโตหันมองคนข้าง ๆ ที่กำลังนั่งยืดขาตรง วางฝ่ามือเท้าไว้ที่ด้านหลัง มือข้างหนึ่งยกเบียร์ดื่มอย่างต่อเนื่อง “จำได้ไหมคะว่าตอนนั้นก็เหมือนตอนนี้เลย” ภูริหันมองในจังหวะนี้เอง ก่อนจะถามสวนกลับ “เหมือนตรงไหน?” “ก็ตอนนั้น เรากินข้าวเสร็จก็มานั่งแบบนี้” “อืม” เขาจำได้ดี “ตอนนั้นเธอบอกว่าไม่ชอบ” “ก็ริษาใส่กระโปรงนี่คะ ลมพัดทีก็เปิดหมด” “…”“ตอนนั้นพี่ไม่ยอมให้ริษาใส่ชุดว่ายน้ำ จำได้ไหมคะ…” “อืม” ภูริหัวเราะ ‘หึ’ ออกมาคำหนึ่ง พลางก็พยักหน้ารับ “แต่เธอก็ดื้อจะใส่ให้ได้อยู่ดี” “ก็อุตส่าห์เตรียมมาแล้วนี่คะ” ริษาเถียงอย่างไม่จริงจัง เธอยังจำภาพเหตุการณ์ปั้นปึ่งระห
EPISODE 53ใจตรงกัน หลายวันต่อมา ร้านอาหาร A บรรยากาศร้านอาหารริมทะเลยามคืนค่ำไม่ได้พลุกพล่านด้วยลูกค้าอาจเพราะเป็นวันธรรมดาคนจึงน้อยกว่าช่วงวันหยุด การตกแต่งร้านสุดแสนธรรมดา เมนูอาหารราคาไม่แพง อีกทั้งแม่ครัวยังทำอาหารอร่อยถูกปาก หญิงสาวเจ้าของร่างเพรียวระหงเดินผ่านซุ้มต้นไม้ที่หน้าร้าน เดินผ่านบรรดาโต๊ะต่าง ๆ ซึ่งร้างผู้คน ก่อนจะหยุดยืนที่ริมขอบระเบียงซึ่งเป็นที่นั่งทรงสูงหันหน้าเข้าหาเวิ้งทะเลและฟากฟ้าสีดำทะมึน “รับอะไรดีคะคุณลูกค้า” พนักงานของร้านเดินเข้าสอบถาม สีหน้าไม่มีเค้าตื่นเต้นที่ได้เห็นหน้านักแสดงสาวจะตื่นเต้นทำไม ในเมื่อวันนี้ทีไร ก็จะได้เห็นเจ้าตัวมาที่นี่ทุกปี “ขอสลัดกุ้งจานหนึ่ง กับน้ำเปล่าค่ะ” ริษาตอบด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ก่อนที่อีกฝ่ายจะผละจากไปอย่างรวดเร็ว เสียงรายการข่าวดึงสายตาของหญิงสาวให้หันมองไปทางโทรทัศน์ซึ่งเปิดทิ้งไว้ ภาพบนหน้าจอฉายให้ได้เห็นถึงการนำเสนอข่าวที่กำลังมีการวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนาหู ผู้ประกาศข่าวอ่านข่าวด้วยน้ำเสียงบ่งบอกถึงการมีอารมณ์ร่วมต่อเรื่องราวที่กำลังเป็นกระแส
EPISODE 52คว้าเอาชัย เรือนจำ ภูริเฝ้ารอเวลานี้มาตลอดหลายปี… เฝ้ารอคนที่เขารักจะเป็นอิสระโดยแท้จริง… ร่างสูงในชุดสูททางการมองดูหล่อเหลาในสายตาคนผ่านไปมา หากนายประตูจำเขาได้ คงประหลาดใจมากพอดู ที่เด็กหนุ่มปอน ๆ เจ้าอารมณ์ที่ระเบิดความรู้สึกใส่เจ้าหน้าที่เมื่อเจ็ดปีก่อน คือคนเดียวกันกับผู้ชายซึ่งมีท่าทางขรึมสงบคนนี้ ภูริตัดสูทมาใหม่ เขาสั่งทำดอกไม้ช่อโตโดยไม่แคร์ว่าจะเป็นการนำดอกไม้มาให้คนซึ่งเป็นผู้ชายด้วยกัน แว่นดำซึ่งคาดบนสันจมูกมีเพื่ออำพรางนัยน์ตาก่ำแดงที่ผ่านการระบายความอัดอั้นตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา ทันทีที่ประตูเรือนจำเปิดออก… ทันทีที่ได้เห็นร่างสูงคุ้นตาในสภาพโกนหัว ใส่ชุดสุภาพสีขาว ทั้งรองเท้าแตะสุดแสนธรรมดา คิ้วเข้มหนาก็กระตุกชิด ดวงตาคมปลาบภายใต้แว่นดำหรี่มองไปยังอีกทิศทางเพื่อข่มความรู้สึก ข่มอารมณ์ภายใน ตั่งที่เห็นเจ้านายพยายามเงยหน้าหันหนีไปยังอีกทางได้แต่มองดูด้วยความรู้สึกสงสารจับใจ ไม่ใช่แค่นายเขาที่คงจะคุมน้ำตาไว้ไม่ได้ เขาเองที่ได้เห็นสภาพนายมาตลอดหลายปีก็ต้องพยายามวางตัวให้สุภาพเช่นกันแม้จะรู
คุณคนโปรดสุดที่ร้าย บทนำแม้จะเป็นฤดูร้อนแต่กลางดึกคืนนั้นกลับมีพายุฝนฟ้าคะนอง กระแสลมกระโชกแรงพัดผ่านจนต้นไม้ในซอยหักโค่นขวางทางกลางถนน มีเพียงรถเล็กเท่านั้นที่สามารถสัญจรตัดผ่าน มอเตอร์ไซค์ของ ภูริ เร่งเครื่องแล่นผ่านความมืดท่ามกลางสายฝนด้วยความเร็วเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดเวลานี้ชายหนุ่มร้อนใจอย่างถึงที่สุด อย่างไรเขาต้องไปให้ถึงจุดหมายปลายทางก่อนที่ใครต่อใครจะล่วงหน้าไปถึงก่อน ทันทีที่ดับเครื่องยนต์ลงหน้าบ้านสองชั้นหลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่สุดซอยตัน ร่างชุ่มโชกเปียกไปทั้งตัวก็หันมองซ้ายขวาด้วยความระแวดระวังก่อนไขกุญแจเข้าสู่ด้านในด้วยความรู้สึกใจคอไม่ดียิ่งกว่าวันไหน ๆ“พี่วิศ!” เสียงร้อนรนตะโกนเรียกหาใครอีกคนซึ่งน่าจะอยู่ที่นี่เพราะมอเตอร์ไซค์อีกคันก็จอดอยู่ที่ด้านนอกเสียงรื้อค้นของในบ้านดังให้ได้ยิน แต่ต้นเสียงไม่ได้มาจากห้องที่คิดว่าพี่ชายจะอยู่ สองเท้าจึงเบี่ยงทิศเดินไปยังอีกห้องแทน และสิ่งที่ปรากฏแก่สายตาก็นำพาความรู้สึกตื่นตระหนกเข้าครอบครองจิตใจ ห้องหับคุ้นเคยสลัวรางด้วยแสงจากไฟดวงเล็ก ฉายให้ได้เห็นคราบเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกมุมห้อง กลิ่นคาวคละคลุ้งจนต้...
Comments