SPECIAL 3 หลายชั่วโมงต่อมา “แล้วลื้อรู้จักอ๊ะเปล่า?” “รู้สิคะกงขา จี้รู้ทุกอย่างค่ะ คุณแม่สอนมาหมดแล้วค่ะ” “แล้วลื้อล่ะ?” “ด้าก็รู้ค่ะ ง่ายมากเลย” “แล้วลื้อ?” “ผมก็รู้ครับอากง” “เอ้อ! เด็กสมัยนี้นี่เก่งจริง ๆ อั๊วต้องจ่ายเท่าไรล่ะเนี่ย?” “คนละหนึ่งร้อยค่ะกงขา” “แบงก์สีอะไร?” “สีแดงค่า” “เอ้า ๆ” “ขอบคุณค่าอากง” / “ขอบคุณครับอากง” “ของมุกล่ะคะ?” “ลื้อโตขนาดนี้แล้วนาอามุก” “แหม! พอได้หลานหน่อยก็ไม่เปย์ลูกสาวแล้วเหรอคะ?” “เอ้อ! ไอ้ลูกคนนี้ งั้นลื้อเอาแบงก์เขียวไปแล้วกัน…” “โอ้โห ป๊าคะ! ทำไมมุกได้น้อยกว่าหลานล่ะ?” “เอ้อ! ลื้อจะเอาไม่เอา?” “เอาค่ะ!” เด็กหญิงสอง เด็กชายหนึ่ง โก้งโค้งยกมือไหว้ขอบคุณคนซึ่งมีสถานะเทียบเท่าได้กับคุณปู่อย่างเกรียงไกรที่เพิ่งมาถึงได้ไม่นาน ขณะเดียวกันลูกสาวแท้ ๆ ก็กำลังหัวเราะคิกคัก บ้างก็ปั้นหน้ากระเง้ากระงอดเมื่อรบ
คุณคนโปรดสุดที่ร้าย บทนำแม้จะเป็นฤดูร้อนแต่กลางดึกคืนนั้นกลับมีพายุฝนฟ้าคะนอง กระแสลมกระโชกแรงพัดผ่านจนต้นไม้ในซอยหักโค่นขวางทางกลางถนน มีเพียงรถเล็กเท่านั้นที่สามารถสัญจรตัดผ่าน มอเตอร์ไซค์ของ ภูริ เร่งเครื่องแล่นผ่านความมืดท่ามกลางสายฝนด้วยความเร็วเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดเวลานี้ชายหนุ่มร้อนใจอย่างถึงที่สุด อย่างไรเขาต้องไปให้ถึงจุดหมายปลายทางก่อนที่ใครต่อใครจะล่วงหน้าไปถึงก่อน ทันทีที่ดับเครื่องยนต์ลงหน้าบ้านสองชั้นหลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่สุดซอยตัน ร่างชุ่มโชกเปียกไปทั้งตัวก็หันมองซ้ายขวาด้วยความระแวดระวังก่อนไขกุญแจเข้าสู่ด้านในด้วยความรู้สึกใจคอไม่ดียิ่งกว่าวันไหน ๆ“พี่วิศ!” เสียงร้อนรนตะโกนเรียกหาใครอีกคนซึ่งน่าจะอยู่ที่นี่เพราะมอเตอร์ไซค์อีกคันก็จอดอยู่ที่ด้านนอกเสียงรื้อค้นของในบ้านดังให้ได้ยิน แต่ต้นเสียงไม่ได้มาจากห้องที่คิดว่าพี่ชายจะอยู่ สองเท้าจึงเบี่ยงทิศเดินไปยังอีกห้องแทน และสิ่งที่ปรากฏแก่สายตาก็นำพาความรู้สึกตื่นตระหนกเข้าครอบครองจิตใจ ห้องหับคุ้นเคยสลัวรางด้วยแสงจากไฟดวงเล็ก ฉายให้ได้เห็นคราบเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกมุมห้อง กลิ่นคาวคละคลุ้งจนต้
คุณคนโปรดสุดที่ร้าย ตอนที่ 1ถังแตกเจ็ดปีต่อมาคอนโดมิเนียม M แต๊ก แต๊ก แต๊ก แต๊ก… RISA. Wow, it tastes great!!@KIMURA Omakase Thonglorโพสต์แล้ว ภาพซูชิหน้าตาดูดีเหมาะสมกับวัตถุดิบคุณภาพดีราคาแพงบนหลังฝ่ามือเรียวสวย ประกอบกับฉากหลังติดขอบเคาน์เตอร์ปรุงอาหารของเชฟผู้รังสรรค์เมนูอาหารอย่างพิถีพิถัน ถูกโพสต์อัปเดตอินสตาแกรมของนักแสดงสาวที่มียอดผู้ติดตามเฉียดล้านในเวลาเดิมของทุกคืนราวกับเป็นกิจวัตรประจำวัน หากเลื่อนนิ้วปัดดูหน้าไทม์ไลน์จะได้เห็นรูปภาพซึ่งล้วนแล้วแต่บ่งบอกถึงไลฟ์สไตล์หรูหรามีอันจะกินของเจ้าของแอ็กเคานต์ สมกับฉายา นางร้ายหน้าสวยบ้านรวย ที่สื่อเคยตั้งให้ ทว่าความเป็นจริงเบื้องหลังม่านฉากสวยหรู คนซึ่งเป็นเจ้าของแอ็กเคานต์กำลังยกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปขึ้นซดน้ำซุปทั้งสีหน้าไร้อารมณ์เพียงลำพังที่คอนโดส่วนตัว แม้ภาพที่อัปเดตล่าสุดจะไม่ได้ขโมยมาจากอินเตอร์เน็ต แต่ก็เป็นภาพซึ่งถ่ายเก็บไว้เมื่อหลายเดือนก่อน ไม่ใช่ช่วงเวลาปัจจุบันแต่อย่างใดRrrrrrในระหว่างความสงัดเงียบ สายเรียกเข้าจากสมาร์ตโฟนก็ดังขึ้นดึงสายตาดาราสาวให้หั
คุณคนโปรดสุดที่ร้าย ตอนที่ 2ไม่คาดฝันภูริไม่ได้ตอบรับคำทักทาย เขาก้าวเท้าเดินไปยังด้านหลังของโต๊ะทำงาน ก่อนจะผายมือเชื้อเชิญแขกผู้มาเยือนให้นั่งลงฝั่งตรงข้ามกัน“เชิญครับ”“ค่ะ”ยิ้มของริษายังคงประดับบนใบหน้า ทั้งยังเดินเข้าหาด้วยความมั่นใจ แต่อีกฝ่ายคงไม่รู้เลยว่าภายใต้สีหน้าที่กำลังแสดงออกนั้นเกิดหลากความรู้สึกถาโถมเข้าใส่อย่างจังที่ข้างในการที่ภูริใช้สิทธิ์ผู้ออกทุนสร้างเลือกเธอเป็นหนึ่งในนักแสดงเห็นได้ชัดว่าจะต้องรู้อยู่แก่ใจว่าเธอเป็นฝ่ายนัดขอเข้าพบ เขาไม่มีทีท่าประหลาดใจไม่ใช่เรื่องน่าแปลก ตอนนี้คงมีแค่ริษาที่รู้สึกเหมือนจะบ้าเพียงคนเดียว ตากลมโตได้แต่จับมองตามการเคลื่อนไหวของคนซึ่งไม่ได้พบกันนานหลายปีด้วยความรู้สึกทึ่งระคนประหลาดใจ ร่างโปร่งสูงในชุดสูททางการสีเทาถ่านให้ความรู้สึกถึงบุคลิกเคร่งขรึมจริงจัง ประกอบกับเครื่องหน้าหล่อเหลาซึ่งแสดงสีหน้าเรียบเฉยยิ่งขับให้ภาพลักษณ์นักธุรกิจหนุ่มมองดูภูมิฐานน่ายำเกรงตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของเขาเรียกได้ว่าดูดีทุกกระเบียดนิ้ว กายกำยำสูงสง่าอย่างคนสุขภาพดี เสื้อผ้าเรียบกริบไม่มีรอยยับเลยสักย่นบ่งบอกถึงอุปนิสัยเนี้ยบคลีน ไ
คุณคนโปรดสุดที่ร้าย ตอนที่ 3สวนทาง หลายชั่วโมงต่อมา คอนโดมิเนียม M กลับถึงคอนโดริษาก็ต่อสายหาต้อยติ่งขอข้อมูลของอดีตคนรักทันที ตลอดช่วงบ่ายจวบจนย่ำค่ำเธอหมดเวลาไปกับการนั่งอยู่ที่หน้าจอโน้ตบุ๊ก หัวคิ้วขมวดผูกแทบตลอดเวลา หันมองนอกหน้าต่างอีกทีก็พบว่าขณะนี้เป็นเวลาดึกแล้ว ร่างบางในสภาพชุดลำลองขนาดพอดีตัวพิงแผ่นหลังเข้ากับพนักเก้าอี้ ก่อนจะถอดแว่นกรอบบางโยนไว้บนโต๊ะในที่สุด ทว่าสายตายังจดจ้องนิ่งกับภาพถ่ายบุคคลบนหน้าเว็บเบราว์เซอร์ โดยปกติแล้วต้อยติ่งจะเป็นคนติดต่อดีลงาน รวมถึงรู้ข้อมูลของผู้ใหญ่ที่ต้องการติดต่อ ริษามีหน้าที่เพียงเข้าไปขอบคุณจึงไม่รู้ลึกถึงรายละเอียดต่าง ๆ แต่ไม่คิดว่าคนที่ตัวเธอเองเป็นฝ่ายขอเข้าพบจะเป็นแฟนเก่าที่เลิกรากันไป แม้ในอดีตภูริจะมีรูปลักษณ์ภายนอกดูดีไม่ต่างจากปัจจุบัน แต่ตอนนั้นฐานะเขาไม่ดีนัก ริษารับรู้มาโดยตลอดว่าอีกฝ่ายทำงานอย่างหนักเลี้ยงตัวเองตั้งแต่ยังเด็ก ทว่ามาในวันนี้กลับได้เจอเขาในฐานะประธานบริหารกลุ่มบริษัทในเครือ PH GROUP ซึ่งครอบคลุมบริษัทลูกหลายบริษัท ทั้งแบรนด์ผลิตเครื่องกีฬ
คุณคนโปรดสุดที่ร้าย ตอนที่ 4พบเจอหลายวันต่อมาโรงแรม N ริษาเดินทางมาร่วมงานเลี้ยงขอบคุณสปอนเซอร์ของผู้จัดท่านหนึ่งที่มีโอกาสได้ร่วมงานและเคารพนับถือกันมานาน แขกเหรื่อในงานล้วนแล้วแต่เป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตาด้วยกันทั้งสิ้น ทั้งคนที่อยู่เบื้องหน้าเบื้องหลัง รวมไปถึงสื่อมวลชนจากหลายช่องข่าว บรรยากาศงานจึงคึกคักผ่อนคลายสถานที่จัดงานเป็นห้องบอลรูมขนาดกลาง โอ่โถงด้วยเพดานสูง ตกแต่งภายในด้วยโทนสีน้ำตาลทองให้ความรู้สึกแสนหรูหรา แขกส่วนใหญ่แต่งกายด้วยชุดสุภาพดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าวันนี้ริษาอยู่ในชุดเดรสเข้ารูปเน้นสัดส่วนโค้งเว้าอวดโชว์ทรวดทรงน่าประทับใจ เลื่อมปักชุดระยิบระยับเพื่อจุดประสงค์ในการดึงดูดสายตาแขกผู้ร่วมงานและช่างภาพข่าวบันเทิงตามคำแนะนำจากสไตลิสต์ซึ่งสนิทสนมกันนอกจากมาร่วมแสดงความยินดีกับผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือ อีกประการก็เพื่อสร้างปฏิสัมพันธ์กับบรรดาสปอนเซอร์ซึ่งได้รับเชิญ หากเป็นเมื่อก่อนหญิงสาวคงไม่ถึงกับต้องหว่านพืชหวังผลให้คนอื่นเมตตาขนาดนี้ ทว่าจากสถานการณ์ปัจจุบันหากมัวนิ่งเฉยรองานคงไม่มีอะไรต่างจากที่เป็น บ่อน้ำไม่เดินไปหาควายฉันใด โอกาสก็ไม่ได้เดินมาหาคนฉันนั้
คุณคนโปรดสุดที่ร้าย ตอนที่ 5ตัดไฟต้นลม หนึ่งชั่วโมงต่อมา ริษาไม่ใช่คนขี้อาย อีกทั้งเป็นคนมีความมั่นใจสูง แต่วันนี้ความมั่นใจที่มีราวกับจะลดน้อยลงอย่างน่าใจหาย กว่าค่อนชั่วโมงที่ผ่านมาเธอหมดเวลาไปกับการพูดจาฉอเลาะ ปั้นยิ้มปากแทบเป็นตะคริวกับผู้หลักผู้ใหญ่ ซ้ำร้ายยังมีสายตาของคนบางคนจดจ้องโดยเลี่ยงหลีกไม่ได้นี่ก็อีกเฮงซวย! เฮงซวยจริง ๆ หลังพิธีทางการสิ้นสุดแขกส่วนหนึ่งเริ่มทยอยกลับออกไปแต่ผู้จัดการของเธอก็ยังไม่มา ริษาจำใจต้องฉายเดี่ยวเดินหน้าเข้าพูดคุยโดยอาศัยตอนที่เป้าหมายสนทนาอยู่กับคนที่เธอเองก็รู้จัก ทว่าก็น่าหงุดหงิดที่ทุกคนต่างพากันดึงภูริให้เข้าร่วมวงแทบจะทุกครั้งไปแม้เขาจะเป็นที่พูดถึงอย่างกว้างขวางในแวดวงคนเบื้องหลัง ใครต่อใครต่างก็อยากทำความรู้จัก แต่ในสายตาเธอประธานหนุ่มดูจะอยู่ผิดที่ผิดทาง ท่าทางของเขาเฉยเมยต่อบรรยากาศรอบตัว ด้านหลังมีลูกน้องคนหนึ่งยืนกุมเป้าในทีท่าสงบ ส่วนเจ้านายก็ดูจะเบื่อหน่ายกับการอยู่ท่ามกลางฝูงชน กระนั้นภูริคงเป็นปัญหาแค่กับริษาคนเดียว ไม่ว่าดาราสาวจะพยายามวางตัวให้เป็นธรรมชาติเพียงใด ปั้นแต่งคำพูดสวยหรูเพื่อบรรลุวัตถุป
EPISODE 6มรสุมหลายวันต่อมาอู่ซ่อมรถเป็นโชคร้ายที่วันนี้รถยุโรปที่ริษาใช้งานมาหลายปีตั้งแต่สมัยเรียนเกิดดับสนิทบนทางด่วน กว่ารถลากจะมาถึงก็กินเวลานานนับชั่วโมง แต่เป็นโชคดีที่เธอถ่ายรายการเสร็จตั้งแต่ช่วงสายมิเช่นนั้นเห็นทีคงมีปัญหาวุ่นวายยิ่งกว่าเดิม“ผมเช็กแล้วสาเหตุเกิดจากหม้อน้ำแห้ง สายหม้อน้ำรั่ว ปะเก็นฝาสูบโก่ง เครื่องยนต์พัง ต้องยกเครื่องใหม่นะครับ และมีเปลี่ยนสายหม้อน้ำด้วยครับ”เสียงของช่างคนหนึ่งดึงความสนใจลูกค้าสาวให้หันมอง อีกฝ่ายยื่นกระดาษรายการคำนวณค่าใช้จ่ายคร่าว ๆ ให้ พร้อมเอ่ยด้วยท่าทางเป็นงานเป็นการ“ถ้าจะยกเครื่องตรงรุ่นจะเป็นราคานี้ครับ” เขาชี้ตัวเลขที่ทำเอาคนมองถึงกับต้องถอดแว่นดำออกเพื่อมองให้ชัด ๆ “แต่ถ้ายกเครื่องญี่ปุ่นราคาก็จะถูกลง”“เดี๋ยวนะคะ คือรถมันแค่สั่นและมีควันขึ้น ทำไมค่าใช้จ่ายถึงสูงขนาดนี้ล่ะคะ?”คิ้วสวยย่นเข้าหากันด้วยความระแวดระวัง ดาราสาวกวาดสายตามองรอบตัว เริ่มรู้สึกหวั่นใจว่าอู่ซ่อมรถแห่งนี้จะเล่นไม่ซื่อกับเธอหรือไม่ แต่ช่างคนเดิมก็ไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ“เพราะเครื่องมันพังครับ ถ้าไม่ยกเครื่องก็คงต้องซื้อรถใหม่ ถ้าลูกค้าไม่เชื่อจะลองไปเช็กที่
SPECIAL 3 หลายชั่วโมงต่อมา “แล้วลื้อรู้จักอ๊ะเปล่า?” “รู้สิคะกงขา จี้รู้ทุกอย่างค่ะ คุณแม่สอนมาหมดแล้วค่ะ” “แล้วลื้อล่ะ?” “ด้าก็รู้ค่ะ ง่ายมากเลย” “แล้วลื้อ?” “ผมก็รู้ครับอากง” “เอ้อ! เด็กสมัยนี้นี่เก่งจริง ๆ อั๊วต้องจ่ายเท่าไรล่ะเนี่ย?” “คนละหนึ่งร้อยค่ะกงขา” “แบงก์สีอะไร?” “สีแดงค่า” “เอ้า ๆ” “ขอบคุณค่าอากง” / “ขอบคุณครับอากง” “ของมุกล่ะคะ?” “ลื้อโตขนาดนี้แล้วนาอามุก” “แหม! พอได้หลานหน่อยก็ไม่เปย์ลูกสาวแล้วเหรอคะ?” “เอ้อ! ไอ้ลูกคนนี้ งั้นลื้อเอาแบงก์เขียวไปแล้วกัน…” “โอ้โห ป๊าคะ! ทำไมมุกได้น้อยกว่าหลานล่ะ?” “เอ้อ! ลื้อจะเอาไม่เอา?” “เอาค่ะ!” เด็กหญิงสอง เด็กชายหนึ่ง โก้งโค้งยกมือไหว้ขอบคุณคนซึ่งมีสถานะเทียบเท่าได้กับคุณปู่อย่างเกรียงไกรที่เพิ่งมาถึงได้ไม่นาน ขณะเดียวกันลูกสาวแท้ ๆ ก็กำลังหัวเราะคิกคัก บ้างก็ปั้นหน้ากระเง้ากระงอดเมื่อรบ
SPECIAL 2 บนห้องนอนชั้นสองของบ้านซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นห้องนอนของภูริในวันวาน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แม้เขาจะไม่ได้อยู่อาศัยที่นี่เป็นหลัก ทว่าบางครั้งบางทีก็มักจะพาลูกพาเมียแวะเวียนเข้ามาเยี่ยมพี่ชายอยู่บ่อย ๆ ดวงตาคมทอดสายตามองร่างระหงเพรียวบางของภรรยากำลังค้นหาเสื้อผ้าที่ใช้สำหรับผลัดเปลี่ยนให้จีจี้ซึ่งทำน้ำหกเลอะชุดนางฟ้าจนเป็นรอยคราบ และเพราะเด็ก ๆ ชอบมาเยี่ยมลุงวิศเป็นอย่างมาก ที่นี่จึงมีทุกอย่างที่จำเป็นไม่เว้นแม้กระทั่งเสื้อผ้าของลูกสาวและลูกชาย “ขึ้นมาทำไมคะ?” ริษาสะดุ้งสุดตัวเมื่อคนตัวโตรวบกอดจากทางด้านหลัง แค่หันมองสบตา เธอก็ถึงกับต้องถอนหายใจ ท่าทางการตอบสนองดังกล่าวทำเอาประธานหนุ่มหัวเราะฉุน ๆ ทันที “ทำไมครับ? เธอเบื่อพี่?” “เบื่ออะไรกันคะ? แต่พี่เล่นหื่นตลอดเวลาแบบนี้ริษาช้ำหมดแล้ว” ภรรยาทำเสียงดุ กระนั้นก็ไม่คิดขยับขัดขืน “ตัวหอม”ภูริกดจมูกหอมเข้าที่ลาดไหล่บอบบางด้วยความรักใคร่ ผิวกายของริษาเนียนละเอียด ทั้งใบหน้าก็เนียนใสไร้รอยกระดำกระด่าง ร่างกายซึ่งผ่านการมีลูกแล้วถึงสามคนยังคงความผอมบาง ทว่าสะโพกผ
SPECIAL 1 หลายปีต่อมา เสียงเด็กหญิงสองคนกำลังวิ่งเล่นด้วยความสนุกสนาน สวนดอกไม้หน้าบ้านร่มรื่นไปด้วยร่มเงาของต้นไม้ซึ่งเจ้าของบ้านเป็นคนปลูกไว้เมื่อนานหลายสิบปีมาแล้ว ภวิศย่อกายอุ้มเด็กคนหนึ่งขึ้นสู่อ้อมแขน ก่อนที่เด็กหญิงอีกคนจะถูกอุ้มโดยผู้เป็นพ่ออย่างภูริ จีจี้ และ ดาด้า เป็นพี่น้องฝาแฝดที่อายุห่างกันเพียงสิบนาที หน้าตาของเด็กน้อยที่อายุเพียงห้าขวบเริ่มฉายแววสะสวยเหมือนผู้เป็นแม่ไม่มีผิด ดวงตากลมโตประกายน้ำตาลมีแพขนตาล้อมรอบ จมูกเชิดรั้นเล็กน้อยราวกับจะถอดแบบมาจากมารดา ไม่เว้นกระทั่งริมฝีปากลูกสาวของภูริแทบไม่ได้เค้าของเขามาเลยแม้แต่นิดเดียว… ทว่าที่อีกด้าน ตาต้า ลูกชายเพียงคนเดียว กลับมีลักษณะเหมือนบิดาราวกับเป็นร่างโคลน เด็กชายอายุสี่ขวบกำลังนั่งเล่นอยู่ในบ่อกองทรายที่ลุงภวิศเตรียมเอาไว้ให้ ใกล้กันเป็นริษากับมุกดาซึ่งช่วยกันตระเตรียมอาหารกำลังสนทนากัน “มีผู้ชายมาจีบค่ะ” “หืม… ดีใจด้วยนะคะคุณมุก” “โอโห! เจ็บนะคะเนี่ย!” “ทำไมถึงเจ็บล่ะคะ? ริษาดีใจด้วยจริง ๆ” “แหม! มุกบอกใคร ทุกคนก
EPISODE 57รุ้งกินน้ำภูริซึ่งนิ่งสงบจนอีกคนสามารถจับสังเกตได้รีบเบนสายตามองไปทางอื่น ทว่าริษาก็ขยับตัวมองตาม นัยน์ตากลมฉายให้ได้เห็นถึงความข้องใจ“ทำไมริษารู้สึกแปลก ๆ คะ?”“แปลกยังไงครับ?” เขาถามกลับ ทว่าก็ยังไม่ยอมสบตา“หรือว่าพี่เป็นคนปล่อยข่าวเสียหายของริษาด้วยเหรอคะ?” ดาราสาวทำตาโต ยกมือขึ้นทาบอก ขยับตัวก้าวถอยห่างในทันทีกระนั้นภูริก็ดึงตัวเธอเข้ากอดอีกครั้ง เขาลั่นหัวเราะเสียงดัง โยกตัวคนในอ้อมแขนด้วยความรู้สึกเอ็นดู“พี่จะทำแบบนั้นทำไม?”“ก็พี่… ริษาได้เจอพี่ช่วงนั้นพอดี…” ริษารู้อยู่ก่อนแล้วว่าเขาตั้งใจที่จะเจอ แต่ก็ทำทีหรี่ตามองด้วยสายตาข้องใจยังคงเดิม“อืม” คนโดนจับได้พยักหน้า “เรื่องเจอเธอพี่เป็นคนอยากเจอ”“โดยการปล่อยข่าวเสียหายของริษาเหรอคะ?” คำถามจับผิดยังคงถูกถามย้ำ แต่ภูริก็พ่นลมหัวเราะทางจมูกด้วยอารมณ์ขบขัน“พี่ว่าเรื่องนั้นน่าจะเป็นคราวซวยของเธอมากกว่า”“ก็แล้วทำไมต้องทำตัวแปลก ๆ ด้วยล่ะคะ?” ดาราสาวหรี่สายตามอง ในที่สุดภูริก็จำใจต้องยกมือยอมแพ้“พี่แค่รู้… ว่าเธอจะเอาเงินไปทำอะไร”“รู้ตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอคะ?”“เปล่าครับ” ประธานหนุ่มส่ายศีรษะ ก่อนจำต้องเฉลยให้ฝ่ายค
EPISODE 56ทุกอย่างล้วนคือเธอ หกเดือนต่อมา “ไม่เห็นต้องเอาของมาเยอะขนาดนี้เลยค่ะ” “มาเยี่ยมแม่ยายทั้งทีจะให้พี่เอากระเช้ามาแค่อันเดียวได้ไงครับ?” “แต่นี่เยอะไปหรือเปล่าคะ?” “ไม่เยอะ” ริษาหรี่สายตามองร่างสูงของภูริที่กำลังขนของลงจากหลังรถ ของที่ว่า ไม่เยอะ ทว่าชายหนุ่มกลับต้องเดินกลับไปกลับมาขนถึงสามสี่รอบ นอกจากจะเป็นกระเช้าผลไม้และอาหารเสริมบำรุงร่างกาย ยังมีถุงกระดาษที่ภูริตั้งใจสั่งซื้อมาจากห้องเสื้อแบรนด์ดังเพื่อเป็นของฝากให้กับฤดีอีกด้วย วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ คนซึ่งบ้างานอย่างเขาตั้งใจจะพาริษามาเยี่ยมมารดาซึ่งในปัจจุบันย้ายมาใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านตากอากาศในจังหวัดที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ มากนัก บ้านไม้หลังโตสองชั้นสีขาวสะอาดตาล้อมไปด้วยรั้วต้นไม้ซึ่งสูงเพียงระดับอก ถัดจากขอบรั้วออกมาที่ด้านนอกตัวบ้านเป็นที่ดินว่างเปล่าหากก็ไม่ได้รกร้างแต่อย่างใด มีต้นไม้ถูกปลูกไว้แนวเรียงเป็นตับ บรรยากาศสดชื่นน่าอยู่อาศัย วันนี้ริษาอยู่ในชุดกระโปรงตัวยาวเรียบร้อย ไม่ได้แต่งหน้าทำผมเหมือนดังเช่นทุก
EPISODE 55ที่เดิม คนเดิม ใจดวงเดิม 2 หญิงสาวทอดสายตามองตามร่างโปร่งกำยำคุ้นตาที่เดินห่างออกไปสายลมซึ่งโชยผ่านจนเรือนผมสยายยาวสะบัดปลิวราวกับจะพัดนำพาความหม่นเศร้าทุกข์ระทมให้จางหาย เสียงคลื่นสาดกระทบชายฝั่งประหนึ่งจะขับขานบรรเลงบทเพลงหน้าสุดท้ายผ่านการถ่ายทอดอารมณ์ของวาทยากร กระทั่งแสงจันทร์จืดชืดไร้ความงามมานานหลายปีในเวลานี้ก็ปรากฏเด่นชัดในฟากฟ้ารัตติกาลมืดทะมึน ความปั่นป่วนที่กึ่งกลางอกภายในคล้ายกับกำลังกู่ร้องตะโกนบอก…บอกว่ามรสุมฤดูฝนจะพัดผ่านไปในไม่ช้าเช่นกัน… เรือนร่างสะโอดสะองหยัดกายขึ้นยืน สองขาเรียวก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า ก่อนจังหวะการย่างฝีเท้าจะขยับก้าวด้วยความเร็วในอีกวินาทีในระหว่างความสงบของบรรยากาศ ในระหว่างความเป็นไปของทุกสิ่งอย่างรอบบริเวณ รอยร้าวภายในใจตลอดหลายปีราวกับกำลังสมานเข้าหากันจนใกล้เสร็จสมบูรณ์ริษาไม่ชอบวิ่งเพราะเป็นกิริยาที่มองดูไม่สำรวม ไม่ชอบร้องไห้ใบหน้าเธอคงเหยเกบิดเบี้ยวไม่สวยดังเช่นโมงยามปกติ แต่ตอนนี้เธอกำลังวิ่งอย่างสุดกำลังเท่าที่มี จุดหมายปลายทางคือคนซึ่งกำลังเดินทอดน่องเลียบไปตามชายหาด สายตาพร่าเลือนไปด้วยน้
EPISODE 54คนเดิม ที่เดิม ใจดวงเดิม 1นานมากแล้วที่ริษาไม่มีโอกาสได้นั่งริมทะเลแบบนี้ ทว่าครั้งแรกและครั้งเดียวที่เคยได้ทำก็คือได้ทำกับคนซึ่งนั่งอยู่ข้างกาย ท่ามกลางเสียงคลื่นและสายลมโชยพัด กลิ่นทะเลอวลอยู่ในอากาศ ทั้งหมดนั้นคล้ายกับว่าจะนำพาให้หัวใจของหญิงสาวตัดสินใจเป็นฝ่ายเอ่ยชวนคุยในเรื่องที่ผ่านมาได้นานหลายปี “พี่จำได้ไหม…” ตากลมโตหันมองคนข้าง ๆ ที่กำลังนั่งยืดขาตรง วางฝ่ามือเท้าไว้ที่ด้านหลัง มือข้างหนึ่งยกเบียร์ดื่มอย่างต่อเนื่อง “จำได้ไหมคะว่าตอนนั้นก็เหมือนตอนนี้เลย” ภูริหันมองในจังหวะนี้เอง ก่อนจะถามสวนกลับ “เหมือนตรงไหน?” “ก็ตอนนั้น เรากินข้าวเสร็จก็มานั่งแบบนี้” “อืม” เขาจำได้ดี “ตอนนั้นเธอบอกว่าไม่ชอบ” “ก็ริษาใส่กระโปรงนี่คะ ลมพัดทีก็เปิดหมด” “…”“ตอนนั้นพี่ไม่ยอมให้ริษาใส่ชุดว่ายน้ำ จำได้ไหมคะ…” “อืม” ภูริหัวเราะ ‘หึ’ ออกมาคำหนึ่ง พลางก็พยักหน้ารับ “แต่เธอก็ดื้อจะใส่ให้ได้อยู่ดี” “ก็อุตส่าห์เตรียมมาแล้วนี่คะ” ริษาเถียงอย่างไม่จริงจัง เธอยังจำภาพเหตุการณ์ปั้นปึ่งระห
EPISODE 53ใจตรงกัน หลายวันต่อมา ร้านอาหาร A บรรยากาศร้านอาหารริมทะเลยามคืนค่ำไม่ได้พลุกพล่านด้วยลูกค้าอาจเพราะเป็นวันธรรมดาคนจึงน้อยกว่าช่วงวันหยุด การตกแต่งร้านสุดแสนธรรมดา เมนูอาหารราคาไม่แพง อีกทั้งแม่ครัวยังทำอาหารอร่อยถูกปาก หญิงสาวเจ้าของร่างเพรียวระหงเดินผ่านซุ้มต้นไม้ที่หน้าร้าน เดินผ่านบรรดาโต๊ะต่าง ๆ ซึ่งร้างผู้คน ก่อนจะหยุดยืนที่ริมขอบระเบียงซึ่งเป็นที่นั่งทรงสูงหันหน้าเข้าหาเวิ้งทะเลและฟากฟ้าสีดำทะมึน “รับอะไรดีคะคุณลูกค้า” พนักงานของร้านเดินเข้าสอบถาม สีหน้าไม่มีเค้าตื่นเต้นที่ได้เห็นหน้านักแสดงสาวจะตื่นเต้นทำไม ในเมื่อวันนี้ทีไร ก็จะได้เห็นเจ้าตัวมาที่นี่ทุกปี “ขอสลัดกุ้งจานหนึ่ง กับน้ำเปล่าค่ะ” ริษาตอบด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ก่อนที่อีกฝ่ายจะผละจากไปอย่างรวดเร็ว เสียงรายการข่าวดึงสายตาของหญิงสาวให้หันมองไปทางโทรทัศน์ซึ่งเปิดทิ้งไว้ ภาพบนหน้าจอฉายให้ได้เห็นถึงการนำเสนอข่าวที่กำลังมีการวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนาหู ผู้ประกาศข่าวอ่านข่าวด้วยน้ำเสียงบ่งบอกถึงการมีอารมณ์ร่วมต่อเรื่องราวที่กำลังเป็นกระแส
EPISODE 52คว้าเอาชัย เรือนจำ ภูริเฝ้ารอเวลานี้มาตลอดหลายปี… เฝ้ารอคนที่เขารักจะเป็นอิสระโดยแท้จริง… ร่างสูงในชุดสูททางการมองดูหล่อเหลาในสายตาคนผ่านไปมา หากนายประตูจำเขาได้ คงประหลาดใจมากพอดู ที่เด็กหนุ่มปอน ๆ เจ้าอารมณ์ที่ระเบิดความรู้สึกใส่เจ้าหน้าที่เมื่อเจ็ดปีก่อน คือคนเดียวกันกับผู้ชายซึ่งมีท่าทางขรึมสงบคนนี้ ภูริตัดสูทมาใหม่ เขาสั่งทำดอกไม้ช่อโตโดยไม่แคร์ว่าจะเป็นการนำดอกไม้มาให้คนซึ่งเป็นผู้ชายด้วยกัน แว่นดำซึ่งคาดบนสันจมูกมีเพื่ออำพรางนัยน์ตาก่ำแดงที่ผ่านการระบายความอัดอั้นตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา ทันทีที่ประตูเรือนจำเปิดออก… ทันทีที่ได้เห็นร่างสูงคุ้นตาในสภาพโกนหัว ใส่ชุดสุภาพสีขาว ทั้งรองเท้าแตะสุดแสนธรรมดา คิ้วเข้มหนาก็กระตุกชิด ดวงตาคมปลาบภายใต้แว่นดำหรี่มองไปยังอีกทิศทางเพื่อข่มความรู้สึก ข่มอารมณ์ภายใน ตั่งที่เห็นเจ้านายพยายามเงยหน้าหันหนีไปยังอีกทางได้แต่มองดูด้วยความรู้สึกสงสารจับใจ ไม่ใช่แค่นายเขาที่คงจะคุมน้ำตาไว้ไม่ได้ เขาเองที่ได้เห็นสภาพนายมาตลอดหลายปีก็ต้องพยายามวางตัวให้สุภาพเช่นกันแม้จะรู