ไอโซแท้กับนายบรรณารักษ์

วันหยุดสุดสัปดาห์ช่วงสายๆฟีฟ่านั่งรอไอโซนัท ที่จะมาเจรจากับพ่อของเขาในเรื่องที่จะให้ไปรีวิวบ้านจัดสรรของไอโซนัท ซึ่งเป็นตามคาดไอโซนัทมาก่อนเวลาร่วมครึ่งชั่วโมง

          “หวัดดีครับพี่นัท นั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับ”ฟีฟ่าเอ่ยขึ้น

          “บ้านของน้องฟีฟ่าน่าอยู่ดีน่ะพี่ว่า”

          “ขอบคุณครับที่ชม เดี๋ยวผมจะไปเอาน้ำมาหาให้ดื่มก่อนครับ” 

          ก่อนที่ฟีฟ่าจะไปเอาน้ำดื่มเขาได้ไปบอกพ่อของเขาให้ออกมาที่ห้องรับแขก แต่ยศพ่อของฟีฟ่าก็ยังไม่ออกมา ถึงแม้ฟีฟ่าจะเอาน้ำดื่มมาให้ไอโซนัทแล้วก็ตามที

          “สงสัยพ่อทำธุระส่วนตัวอยู่ รอสักครู่นะครับ”

          “ไม่เป็นไร พี่รอได้ทั้งวัน ขอแค่ฟีฟ่าอยู่ใกล้ๆพี่เป็นพอ”

          “คงไม่ได้หรอกมั้ง”ยศพ่อของฟีฟ่าเดินออกมาพอดีและทันได้ยิน ยศมองหน้าไอโซนัทแวบนึงแล้วนั่งลง

          “สวัสดีครับคุณพ่อ”ไอโซนัทยกมือไหว้

          “ฟีฟ่าไม่มีพี่ไม่มีน้อง”ยศพูดห้วนๆ

          “ครับคุณลุง”

          “อาก็พอ”เสียงห้วนๆดังขึ้นอีกครั้ง

          “ครับคุณอา”

          “มีอะไรว่ามา”

          “ผมจะมาให้น้องฟีฟ่าไปช่วยรีวิวบ้านจัดสรรให้หน่อยครับ”

          “คนอื่นมีตั้งแยะตั้งแยะทำไมไม่ไปจ้างเขา ทำไมต้องเป็นฟีฟ่าด้วย”

          “คนอื่นไม่น่าสนใจ ไม่เหมือนลูกของคุณอา เหมาะสมที่สุดแล้ว  ไม่ว่าจะเป็นความสามารถ ความรู้ รูปร่างหน้าตา โปรไฟล์ดีเลิศ มีคุณพ่อเป็นโค้ชทีมชาตินักว่ายน้ำ คว้าแชมป์เหรียญกีฬาชีเกมส์หลายสมัยติดต่อกัน”

          “อันท้ายมันโปรโฟส์อานะ ไม่ใช่ของฟีฟ่าซักหน่อย”

          “ใช่ครับ เพราะว่าผมจะชวนคุณพ่อกับคุณลูกไปรีวิวบ้านจัดสรรด้วยกัน เอ่อ แล้วคุณอาผู้หญิงด้วยครับ คุณอาไปไหนล่ะครับไม่เห็นออกมาเลย”

          “อยู่ในครัวครับพี่นัท แม่ทำขนมไทยขายตามออร์เดอร์ครับ”

          “คุณอาผู้หญิงขยันจังเลยครับ”

          “คุณแม่ก็แบบนี้แหละครับ ชอบทำงานครัวงานบ้านทำโน้นทำนี่ตลอดเวลาไม่หยุดพัก”

          “คุณพ่อว่าอย่างไงบ้างครับสนใจไหมครับ”

          “ไม่สนใจหรอก”

          “โครงการหมู่บ้านจัดสรรของเรา มีสระว่ายน้ำสำหรับผู้พักอาศัยด้วยครับ และทางเราก็มีโครงการที่จะเปิดสอนว่ายน้ำสำหรับเด็กเล็กอีก และอีกอย่างทางเราจะเป็นสปอนเซอร์ให้สมาคมว่ายน้ำด้วยครับ”

          “เหรอ เป็นโครงการที่ดีนะ”ยศพยักหน้าค่อนข้างพอใจ เพราะทางสมาคมกำลังขาดเงินทุนพอสมควร

          “ทางเรายังมอบทุนเรียนฟรีให้กับนักศึกษาด้วย โดยเฉพาะนักศึกษาที่เรียนดีและเก่งทางด้านกีฬาว่ายน้ำด้วยครับ”

          “จริงเหรอ”ยศหันหน้ามาถามฟีฟ่า

          ฟีฟ่าหันหน้าไปมองไอโซนัทอีกที เพราะเขาก็ไม่รู้ว่ามันจริงหรือเปล่า แต่ฟีฟ่าก็คาดว่าน่าจะจริง

          “จริงครับ”

          “เดี๋ยวเราพักเรื่องนี้ไว้ก่อนดีกว่า ผมมีของมาฝากคุณอาด้วยครับ”

          “อะไรเหรอ”ฟีฟ่างงและตื่นเต้นแทนพ่อของเขา

          “ไวน์แดงรสเลิศ ได้ข่าวมาว่าคุณอาชอบดื่ม”ก่อนมาหาฟีฟ่า ไอโซนัทได้สืบเรื่องราวต่างๆมาหมดแล้ว และเตรียมการทุกอย่างไว้พร้อมทุกเรื่อง

          ยศเหล่ตามองแวบนึงเขาก็รู้ได้ทันทีว่า ไวน์ขวดนี้ราคาหลักหมื่น ใจหนึ่งก็อยากได้ใจหนึ่งก็กลัวไอโซนัทคิดว่าเห็นแก่กิน

          “มันแพงเกินไปอารับไว้ไมได้หรอก”

          “รับได้ซิครับ เพราะสิ่งที่อาทำให้กับประเทศชาตินั้น ตีค่าเป็นตัวเงินไม่ได้หรอกครับ ผมในฐานะคนไทยคนหนึ่ง ก็อยากมอบสิ่งเล็กๆเป็นกำลังใจให้คุณอา ทำเพื่อประเทศชาติต่อไปด้วย”

          “มันจะดีเหรอ”

          “ดีครับ น้องฟีฟ่าบอกคุณพ่อหน่อยซิว่าดีอย่างไร”

          “คุณพ่อรับไว้เถอะ ตัวไวน์ไม่ได้สำคัญหรอก แต่น้ำใจสำคัญกว่า”

          “ก็ได้ ฟีฟ่ารับไว้ซิ”

          “ครับพ่อ”ฟีฟ่ารับไวน์ไว้แล้ววางไว้ตรงหน้าพ่อของเขา

          “สรุปว่าคุณอาสนใจจะไปรีวิวบ้านจัดสรรทั้งครอบครัวไหมครับ”

         

          “ว่าไงฟีฟ่า”ยศหันมามองฟีฟ่า

          “แล้วแต่พ่อเลยฟีฟ่าอย่างไงก็ได้”

          “พ่อก็แล้วแต่ลูก”

          “ถ้างั้นถามแม่ไหมครับ”

          “ก็ได้ ถ้าแม่ตกลงพ่อก็ตกลง”

          “เดี๋ยวผมไปหาแม่ก่อนนะครับ”ฟีฟ่ารีบลุกขึ้นไปในครัว

          “คุณอาเลี้ยงฟีฟ่าได้ดีมากเลยนะครับ”

          “ดีอะไรดื้อจะตาย”ยศแอบยิ้มในใจ

          “ดีซิครับ ขยันทำงาน เชื่อฟังพ่อแม่ทุกอย่าง อันนี้สำคัญที่สุด เด็กสมัยนี้เชื่อฟังเพื่อนมากกว่าพ่อแม่เสียอีก ฟีฟ่าเป็นเด็กดีมากเลยนะ”

          “เด็กอะไรแก่แล้วจะสามสิบไม่กี่ปีนี่แล้ว”

          “ไม่น่าเชื่อผมนึกว่ายี่สิบสามยี่สี่”ไอโซแสร้งเป็นตกใจ

          “หน้าตาผิวพรรณดีเหมือนแม่ของเขา”

          “แสดงว่าคุณอาต้องสวยมากแน่เลย และอีกอย่างคุณพ่อก็หล่อ เท่ สมัยหนุ่มสงสัย”ไอโซนัทเงียบลง

          “สงสัยอะไร”

          “สาวๆติดตรึมแน่เลย”ไอโซนัทยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆยศ

          “อย่าพูดดังไป เดี๋ยวแม่ฟีฟ่าได้ยิน แต่มันก็เรื่องจริงไม่อยากจะเล่า”

          “ถ้าวันไหนอาว่างผมจะมาฟัง เผื่อจะได้เคล็ดคลับไว้บ้าง”

          “ไม่ได้”ยศเสียงดัง

          “ทำไมไมได้ล่ะครับ”

          “เดี๋ยวคุณจะมาจีบลูกอา ไม่ใช่ ไม่ใช่ หมายความว่า คนละยุคกันแล้ว เอามาใช้สมัยนี้ไม่ได้หรอก”

          “เสียดายจัง”

          สักพักฟีฟ่าก็เดินเข้ามาในรับห้องแขก ที่ยศกับไอโซนัทกำลังคุยกันอย่างถูกคอ และดูเหมือนสนิทกันมาหลายปี

          “แม่เอ็งว่าไง”ยศถามทันทีที่ฟีฟ่านั่งลงบนโซฟา

          “แม่ตกลงครับ”

          “ถ้างั้นก็ตามนั้น แล้วจะให้ไปรีวิวเมื่อไรล่ะ”ยศหันไปมองหน้าไอโซนัทด้วยอยากได้คำตอบ

          “อาทิตย์สองอาทิตย์นี้แหละครับ ผมต้องเตรียมงานก่อนและอีกอย่างผมต้องไปต่างจังหวัดดูที่ทำบ้านจัดสรรครับ”เมื่อไอโซนัทพูดจบก็บอกจังหวัด อำเภอ ตำบล รายละเอียดต่างๆของที่จะไปซื้อ

          “ฮ่ะ”ยศอุทานเพราะที่ไอโซนัทจะไปดูนั้น เป็นที่ของเขาเองที่ประกาศขายมาหลายปีแล้วยังไม่มีใครสนใจจะมาซื้อ

          “นั่นมันที่อาเองที่ประกาศขายไว้ตั้งนาน”

          “เป็นเรื่องบังเอิญไม่น่าเชื่อ รู้สึกว่าครอบครัวของเราจะดวงสมพงษ์กัน”ไอโซนัทแสร้งทำท่าทีตกใจ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าที่แห่งนั้นเป็นของยศ

          “บังเอิญจริงๆด้วย”ฟีฟ่ามีท่าทีตกใจ เพราะไม่รู้มาก่อนว่าไอโซนัทสืบประวัติของครอบครัวฟีฟ่ามาทุกอย่าง

          “อาทิตย์หน้าเราไปดูที่ด้วยกันไหมครับ ไปกันหมดบ้านเลยครับ”

          “อาไปไม่ได้หรอกติดงาน เดี๋ยวอาให้ฟีฟ่าไปแทนก็แล้วกัน”

          “ก็ได้ครับ”ไอโซนัทพยายามกลั้นความดีใจไว้อย่างมิดชิด

          “เดี๋ยวอาต้องไปทำธุระไม่ว่างคุยด้วยแล้วนะ”

          “ครับอา เดี๋ยวผมก็จะกลับแล้ว”

          “ถ้าอย่างงั้นอาไปก่อนนะ”ยศลุกขึ้นแต่ไม่ลืมคว้าไวน์แดงไปด้วย

          เมื่อยศออกไปจากห้องรับแขกแล้ว ไอโซนัทก็ยิ้มได้อย่างเต็มที่ ส่วนฟีฟ่าอมยิ้มนิดๆเพราะไม่กล้ายิ้มมากไปกว่านี้ กลัวไอโซนัทคิดว่าดีใจออกนอกหน้า เขาจึงต้องสงวนท่าทีไว้บ้าง

          “เป็นไงเกินคาดใช่ไหม ถ้าพี่คิดจะทำอะไรแล้วไม่มีพลาด”

          “เชื่อแล้ว แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่คนระดับพี่นัทจะทำเรื่องนี้ไม่ได้”

          “พูดเหมือนอย่างกับพี่ใช้ทางลัดช่วยอย่างนั้นแหละ”

          “หรือว่ามันไม่จริง อะไรจะบังเอิญทุกอย่างขนาดนั้น”

          “บังเอิญจริงๆ หรือว่าน้องฟีฟ่าไม่อยากรีวิวบ้านจัดสรรของพี่เหรอ แล้วไม่อยากไปดูที่กับพี่ด้วยใช่ไหม”ไอโซนัทแกล้งทำหน้าบึ้ง

          “ฟีฟ่ายังไม่ได้พูดอะไรเลย ชอบคิดเองเอ่อเองไปได้”

          “พี่รู้แล้วว่าฟีฟ่าคิดอย่างไร”

          “เป็นหมอดูเหรอ”

          “ไม่ใช่หรอก พี่ไม่ชอบดูหมอและไม่เชื่อด้วย พี่เชื่อตัวเองมากกว่า”

          “ครับ ฟีฟ่าเชื่อ”

          “วันนี้งานประสบสำเร็จด้วยดี ถ้างั้นพี่กลับก่อนนะ ตอนบ่ายพี่มีธุระ”

          “เดี๋ยวก่อนซิพี่ แม่ของฟีฟ่าจะฝากขนมตาลให้พี่ด้วย”

          “ก็ได้เดี๋ยวจะรอพอมีเวลาอยู่”

          “ถ้างั้นเดี๋ยวฟีฟ่าเข้าไปเอามาให้ก่อนนะครับ”

          “ได้”

          ไอโซนัทนั่งอมยิ้ม เพราะแผนการณ์ที่เขาวางมานั้นประสบความสำเร็จเกินคาด และเขาก็วาดฝันวันที่จะไปดูที่ดินด้วยกันกับฟีฟ่า

          “พี่นัทคิดอะไรยิ้มคนเดียวด้วยก็ได้”

          “คิดถึงฟีฟ่าไง วันที่เราไปดูที่ดินกันสองคน คงเป็นวันที่เรามีความสุขมากอย่างแน่นอน”

          “รอถึงวันนั้นก่อนเถอะค่อยคิด”

          “พี่ไม่อยากรออยากจะไปซะวันนี้เลย”

          “ปากหวานอีกแล้ว เอ้า ขนมตาลแม่ของฟีฟ่า รับรองอร่อยจนติดใจ”

          “แน่นอนอยู่แล้วแค่เห็นรูปกับกลิ่นก็รู้สึกได้ว่าอร่อย”

          “พี่นัทเคยกินไหมขนมตาลเนี่ย”

          “ไม่เคยกินหรอก แต่พี่จะกินให้หมด เอ่อ ไม่ได้สิ แม่พี่ก็ชอบกินต้องเอาไปฝากแม่ของพี่ด้วย”

          “จะพอกินเหรอ เอาเพิ่มอีกไหม”

          “พอซิ ถ้างั้นพี่กลับแล้วนะ เดี๋ยวพี่โทรมาหานะ”

          “ครับ พี่นัท”

          ฟีฟ่าเดินเคียงคู่กับไอโซนัทไปที่รถคันหรูราคาหลายสิบล้าน ก่อนที่จะเข้าไปในรถไอโซนัทหันมาคุยกับฟีฟ่าอีกครั้ง

          “อยากได้ตุ๊กตาหน้ารถจังเลย”

          “ก็ไปซื้อสิ จะมาหาของฟรีได้ไง”

          “ของซื้อมันไม่มีราคา แต่ของฟรีเกรดพรีเมี่ยมนั้นมีราคากว่า”

          “ของฟรีที่ไหนจะมีราคา”

          “ของฟรีที่ไม่ได้มาง่ายๆไง ต้องแลกด้วยหลายสิ่งหลายอย่างกว่าจะได้มา”

          “พูดให้มันเข้าใจง่ายๆหน่อยก็ได้”

          “พี่อยากให้ฟีฟ่านั่งหน้ารถของพี่ไง เป็นตุ๊กตาในใจในรถของพี่คนเดียว”

          “จะปากหวานไปถึงไหน และอีกอย่างฟีฟ่าก็เคยขึ้นรถพี่แล้วจำไม่ได้เหรอ”

          “แต่มันไม่ใช่คันนี้”

          ฟีฟ่ามองรถสปอร์ตคันหรู ซึ่งเขาก็อยากนั่งอยากมีเหมือนกับคนอื่นๆ แต่ฟีฟ่าก็เข้าใจและทำใจ พร้อมพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี

          “มันไม่เหมือนกันตรงไหนคันโน้นคันนี้มันก็รถเหมือนกัน”

          “รถเหมือนกันก็จริงแต่คุณค่ามันอยู่ทีใจ เพราะพี่ชอบรถคันนี้มาก พี่ก็อยากให้คนที่พี่ชอบได้นั่งเป็นคนแรก”

          “กลับได้แล้ว เดี๋ยวมดเต็มบ้านฟีฟ่า”

          “เดี๋ยวพี่โทรหานะ”

          “ย้ำสองครั้งแล้วนะ”

          ไอโซนัทยิ้มให้ฟีฟ่าก่อนที่จะขึ้นรถคันหรู และขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ฟีฟ่ายืนมองแล้วอมยิ้ม เขาค่อนข้างพอใจไอโซนัทระดับหนึ่ง

          “เมื่อวานได้นั่งมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง วันนี้ได้มองรถหรู คงอีกไม่นานวาสนาคงได้นั่งก็มาถึง”ไนท์ตะโกนเสียงดังอยู่ข้างรั้วบ้าน

          “มายุ่งอะไรกับชีวิตคนอื่น”

          “ไม่ได้ยุ่งซะหน่อยแค่พูดถึง”

          “พูดถึงชีวิตคนอื่นนั่น ก็ไม่มีมารยาทเหมือนกัน”

          “พูดเล่นแค่นี้ก็ไม่ได้”

          “พูดได้แต่ให้อยู่ในขอบเขตบ้างนะ”ฟีฟ่ารู้สึกไม่ค่อยพอใจกับคำพูดของไนท์ ซึ่งเป็นคำพูดที่ดูถูก เพราะหมือนกับฟีฟ่าเป็นอยากมีอยากได้

          “ผมขอโทษ”ไนท์รู้สึกผิดขึ้นมาทันที เพราะสิ่งที่เขาพูดออกไปนั้นก็ดูแรงพอสมควร

          “ทีหลังก็อย่าพูดอีกก็แล้วกัน”

          ฟีฟ่าเดินเข้าไปในบ้านด้วยความรู้สึกแปลกๆ พอเจอคำพูดของไนท์เขากลับรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร ความรู้สึกเหมือนคบไอโซนัท เพื่อผลประโยชน์บางอย่าง