ความรักของไอโซหนุ่ม

ในช่วงเวลาพักเที่ยงไอโซนัทได้ส่งไลน์มาหาฟีฟ่า เพื่อชวนไปเที่ยวยามค่ำคืนใต้แสงเทียน บนเรือหรูในแม่น้ำเจ้าพระยาเพียงสองคน ฟีฟ่านั้นใช้เวลาตัดสินใจไม่นานเขาจึงตอบตกลง เพราะฟีฟ่ายังคิดถึงวันแรกที่ได้เจอไอโซนัทได้ ค่ำคืนนั้นเขามีความสุขและได้เจอสิ่งอันแปลกใหม่สำหรับเขา

            “ว่าไงน้องฟีฟ่าตกลงจะไปเที่ยวกับไอโซนัทไหม”เจมมี่นั่งลงข้างๆพร้อมจ้องสายตาของฟีฟ่า

            “ตกลงไปซิ ทำไมพี่เจมี่กับพี่กอล์ฟไม่ไปด้วยล่ะ”

            “มันหมดเวลาของพี่แล้วนะ พี่แค่เป็นสะพานต่อจากนี้ก็เป็นเรื่องพี่นัทกับน้องฟีฟ่าแล้วแหละ”

            “พี่เจมี่พูดแปลกๆเมื่อก่อนเชียร์พี่นัทอยู่เลยนี่ครับ”

            “ใช่ ตอนนี้พี่ยังเชียร์พี่นัทอยู่เลย เพราะพี่นัทเป็นผู้ใหญ่แล้วสามารถดูแลน้องของพี่ได้ ข้อสำคัญพี่นัทตามใจฟีฟ่าทุกอย่าง ตั้แต่เหตุการณ์วันนั้นเขาเลิกคบเพื่อนทั้งแก็งค์หมดเลยนะ เห็นไหมพี่เขาทำเพื่อฟีฟ่าขนาดไหน แต่เหนือสิ่งใด ความรักมันไม่สามารถบังคับจิตใจกันได้ ถึงพี่นัทจะดีทุกอย่างแต่ถ้าไมได้รัก อยู่ด้วยกันไปก็ไม่มีความสุขนะ”

            “พี่พูดยาวจังเลย”

            “พี่เห็นฟีฟ่าไปเที่ยวกับน้องนักว่ายน้ำ แล้วก็ช่างซ่อมรถนั่นน่ะ พี่เห็นฟีฟ่ามีความสุขดีนี่ พี่เลยคิดได้ว่า พี่ไม่ควรไปจัดแจงแนะนำอะไรให้มากกว่านี้  แต่ในคืนวันเกิดพี่ น้องฟีฟ่าก็ยังดูมีความสุขกับพี่นัท พี่ก็เลยอยากให้ฟีฟ่าเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะเลือกใคร”

            “พี่เจมี่”

            “ถึงเวลาแล้วนะ ฟีฟ่าจะมาคบซ้อนทีเดียวสามคนไมได้หรอก พี่เข้าใจทั้งสามนั้นมาจีบฟีฟ่า แต่ถ้าฟีฟ่ารู้ใจตัวเองแล้วก็ควรเลือกคนที่ใช่ และปฏิเสธคนที่เหลืออยู่ซะ”

            “คือ”

            “พี่เข้าใจ มันเรื่องยากที่จะตัดสินใจเลือกใครซักคน ฟีฟ่าค่อยๆคิดก็ได้ ไม่ต้องรีบร้อนตัดสินใจ แต่ก็อย่านานเกินไปล่ะเดี๋ยวอดทั้งสามคน”เจมี่หัวเราะ

            “พี่เจมีชอบพูดแกล้งฟีฟ่าตลอด”

            “น้องฟีฟ่าของพี่น่ารักขนาดนี้นี่ ใครเห็นก็อยากแกล้งทั้งนั้นแหละ”

            “เอาล่ะ พี่ไปทำงานก่อนคืนนี้ยังมีเวลาอีกคืนนะ ลองดูว่าเข้าไปกับพี่นัทได้หรือเปล่า”

            “ครับพี่เจมี่”

            ฟีฟ่านั่งทำงานด้วยใจที่ไม่เป็นสุขนัก เพราะเขาคิดถึงคำพูดต่างๆของเจมี่ เมื่อเขามาคิดใคร่คราญอีกทีมันก็เป็นจริงดั่งคำเตือน เพราะเขาไม่สามารถที่จะปล่อยเวลาให้ทั้งสามหนุ่มอยู่อย่างนี้ได้ ฟีฟ่าจึงต้องตัดสินใจเลือกใครซักคน โดยมีคืนนี้เขาต้องไปออกเดทกับไอโซนัท พอจบก็น่าจะถึงเวลาตัดสินใจว่าจะเลือกใครดี เพราะในใจฟีฟ่าตอนนี้รู้สึกชอบทั้งสามคน

            ฟีฟ่าพยายามไม่คิดอะไรต่อจากนี้ เขามุ่งทำงานอย่างเดียวเพื่อที่จะลืมเรื่องราวอันวุ่นวายใจชั่วคราว ก่อนที่คืนนี้จะไปออกเดทกับไอโซนัท ซึ่งฟีฟ่ารู้สึกตื่นเต้นว่าไอโซนัทจะทำอะไรอีกในค่ำคืนนี้

            ยามตะวันตกดินท้องฟ้าเริ่มมืด ยามราตรีมาเยือนด้วยแสงไฟอันเจิดจร้าทั่วกรุง ไอโซนัทกับฟีฟ่าไม่พลาดอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์ บนรำเรือสุดหรูโดยมีแสงไฟเสริมส่องทั่วบริเวณ

            “คืนนี่น้องฟีฟ่าทานให้เต็มทีเลยนะ พี่ก็เช่นเดียวกันงดควบคุมอาหารซักหนึ่งคืน”

            “หลายๆคืนก็ได้มั้ง มันคงไม่ทำให้พี่นัทอ้วนหรอก อีกอย่างพี่นัทเข้าฟิตเนสบ่อยอยู่ด้วยคงอ้วนอยากอยู่นั่นแหละครับ”

            “เมื่อก่อนใช่ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้ว เพราะพี่จะเอาเวลาทั้งหมดมาให้น้องฟีฟ่าของพี่”ไอโซนัทยิ้มเป็นประกายแห่งความหวัง

            “เวลาเยอะจังเลยพี่นัทน่ะ”

            “เยอะเสมอเพื่อน้องฟีฟ่า”

            “พอแล้วพี่นัทเดี๋ยวมดขึ้นเต็มลำเรือหรอก”ฟีฟ่าอมยิ้มนิดๆ

            “ไม่พูดแล้วก็ได้กินกุ้งกันดีกว่า”

            “ตัวใหญ่มากเลย ฟีฟ่าไม่กล้าซื้อกินเพราะแพงมาก”ฟีฟ่าแอบกลืนน้ำลาย

            “เดี๋ยวพี่แกะให้นะ”

            “ไม่ต้องหรอกครับพี่นัท เลี้ยงยังไม่พอต้องมาแกะกุ้งให้ฟีฟ่ากินอีก ฟีฟ่าเกรงในมากเลย”

            “ไม่ได้หรอก น้องฟีฟ่าเป็นที่รักของพี่ไง”

            “พีฟ่าบอกตั้งแต่เมื่อไรว่าเป็นที่รักของพี่นัทน่ะ”

            “บอกในใจของพี่พี่ทุกค่ำคืนยามเช้าบ่าย”

            “เอาเข้าไปไม่พูดด้วยแล้วเสียเวลากินกุ้งของฟีฟาหมด”

            “ทานเยอะนะๆ อาหารทะเลก็มี ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มสั่งต่อเลย”ไอโซนัทยื่นเมนูอาหารไว้ข้างๆฟีฟ่า

            “ฟีฟ่ากระเพาะน้อยไม่สามารถกินได้เยอะขนาดนั้นหรอก”

            “ตามใจฟีฟ่าก็แล้วกัน”

            “อือ”

            “ที่พี่ชวนฟีฟ่ามาเที่ยวในคืนนี้ นอกจากมาเลี้ยงอาหารฟีฟ่าแล้ว พี่ยังมีหลายเรื่องอยากจะบอกกับฟีฟ่าตั้งมากมาย”

            “เรื่องอะไรหรือครับ”

            “ให้ฟีฟ่าทานให้อิ่มก่อน เดี๋ยวพี่ค่อยบอกก็แล้วนะ”

            “ครับ เดี๋ยวฟีฟ่าจะรีบกินให้หมดไวๆ”

            “ไม่ต้องรีบขนาดนั้นหรอก เวลาค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล”

            “ยาวไกลได้ที่ไหนกันล่ะ ฟีฟ่าต้องรีบกลับบ้าน พี่นัทก็รู้นี่ว่าพ่อของฟีฟ่านั้นดุขนาดไหน”

            “ใครว่าพ่อยศดุ พี่ว่าเป็นคนใจดีมากกว่า เพียงแต่ไม่ค่อยพูดอะไรออกมา”

            “เจอวันสองวันยังบอกไม่ได้หรอก ต้องอยู่มาตั้งแต่เด็กแบบฟีฟ้าถึงจะรู้”

            “ก็อาจจะจริงมั้ง อ้าวฟีฟ่าไม่ทานต่อล่ะ”

            “ฟีฟ่าอิ่มแล้วครับ อีกอย่างอยากฟังเรื่องของพี่นัทว่าจะบอกอะไร”

            “ดื่มน้ำก่อนเถอะ เดี่ยวพี่ค่อยบอก”

            “ดื่มเสร็จแล้วพี่นัทว่ามาเลย”

            “คือ พี่ก็รู้จักกันนัทมาหลายเดือนแล้ว สิ่งที่จะบอกพี่เคยบอกน้องฟีฟ่าไปครั้งหนึ่ง แล้วพี่ก็รอคำตอบของน้องฟีฟ่า แต่ก็ไม่ตอบซะที”

            “อะไรเหรอ”

            “พี่รักฟีฟ่ามากเลยนะ”ไอโซนัทยิ้มให้ฟีฟ่า และกำลังล้วงมือเข้าไปกระเป๋ากางเกงหยิบอะไรบางอย่างออกมา

            “พี่นัท ฟีฟ่ายังไม่พร้อม”

            ไอโซนัทตัดสินใจไม่ล้วงของในกระเป๋ากางเกงออกมา เขายัดเข้าไปภายในกระเป๋ากางเกงอีกครั้ง ส่วนใบหน้ายังยิ้มเหมือนเดิม

            “เรื่องแบบนี้มันต้องอาศัยเวลา พี่อาจใจร้อนไปหน่อย เดี๋ยวพี่ให้เวลาฟีฟ่าตลอดไปเลย พี่จะไม่ถามฟีฟ่าอีกแล้ว ถ้าฟีฟ่าพร้อมเมื่อไรก็เมื่อนั้น”

            “พี่นัท ฟีฟ่าก็รู้สึกดีๆกับพี่นัท แต่ฟีฟ่าว่าเราน่าจะดูใจกันไปสักพัก หลังจากนั้นเราค่อยมาพูดเรื่องนี้กันดีกว่า”

            “ก็ได้พี่ไม่เร่งรีบหรอก แต่พี่แก่ขึ้นทุกวันนะ ส่วนฟีฟ่าดูเด็กเรื่อยๆ”นัทอมยิ้ม

            “ไม่แก่ซักหน่อย พี่นัทดูแลตัวเองดีจะตาย”

            “ไม่ต้องมาชมหรอก ฟีฟ่าก็ใช่ช่อยน่าเหมือนเด็กมัธยม”

            “พี่นัทพูดเกินจริงไปหน่อย”

            “ไม่เกินจริงหรอกนะฟีฟ่าน่ะหน้าเด็กมาก”

            “ขอบคุณที่ชม คืนนี้ฟีฟ่ามีความสุขมาก ได้มาปลดปล่อยอารมณ์”ฟีฟ่ามองตรงไปยังสายน้ำที่ไหลผ่านเป็นคลื่น

            “บรรยากาศแบบนี้อยากกอดใครซักคน”สายตาของนัทชำเลืองแอบมองฟีฟ่า

            “จะกอดใครล่ะ”

            “กอดฟีฟ่าได้ไหม”

            “ไม่ได้หรอกคนตั้งเยอะ”

            “ถ้าไม่เยอะกอดได้ใช่ไหม”

            “ไม่ได้หรอก”ฟีฟ่าแสร้งหันหน้าไปทางอื่น

            “พี่อยากอยู่กับฟีฟ่าแบบนี้ไปนานๆจังเลย”

            “ที่พี่พูดมา ฟีฟ่านึกได้พอดี ใกล้สี่ทุ่มแล้วฟีฟ่าต้องรีบกลับบ้าน”

            “รู้แบบนี้ไม่น่าพูดเลย”ไอโซนัทถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเสียดาย

            “วันนี้เราไมได้ออกมาทานกันวันสุดท้ายซักหน่อย ยังมีเวลาอีกเยอะถ้าจะมาเที่ยวทานข้าวกัน”

            “ใช่ ยังมีเวลาอีกนาน ถ้างั้นเรากลับกันเลยก็ได้”

            “ครับพี่นัท”

            ด้วยเวลามีจำกัดไอโซนัทจึงจำใจพาฟีฟ่ามาส่งที่บ้าน ซึ่งเขาพยายามขับรถช้าๆเพราะอยากอยู่ใกล้ชิดฟีฟ่าให้มากยิ่งขึ้นไป แต่ถึงอย่างไรระยะทางไกลใกล้แค่ไหน ก็ยังต้องมาถึงบ้านฟีฟ่าอยู่ดี

            “อย่าพึ่งลงคุยกับพี่ก่อนได้ไหม”ไอโซนัทจับมือของฟีฟ่าไว้

            “พี่นัทก็ วันหลังเราค่อยคุยก็ได้ ยังมีเวลาเที่ยวกันอีก คืนนี้ดึกมากแล้วด้วย”

            “ก็ได้”ไอโซนัทดึงมือของฟีฟ่ามาใกล้ๆ พร้อมก้มศีรษะลงใช้ริมฝีปากจุมพิตหลังมือเบาๆ

            “พี่นัท”ฟีฟ่าดึงมือกลับด้วยความเขินอาย

            “จูบมัดจำไว้ก่อนนะ”

            “ไม่ต้องพูดแล้ว ฟีฟ่าเข้าบ้านแล้วนะ”

            ฟี่ฟ่ารีบเปิดประตูรถ ก่อนรถจากลงเขาหันมามองไอโซนัทแว่บนึง พร้อมกับยิ้มอย่างสดใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้น หลังจากนั้นเขาจึงลงรถไปอย่างรวดเร็ว ส่วนไอโซนัทนั่งยิ้มตรงหน้าพวงมาลัยรถ เพราะวันนี้เขามีความสุขมากอย่างสุดใจ ถึงแม้จะยังไม่สามรถให้ฟีฟ่าตอบรักได้ ถึงกระนั้นไอโซนัทก็ไม่สน พร้อมเดินหน้าจีบฟีฟ่าต่อไป