ความรักกลางสายน้ำ

วันหยุดสุดสัปดาห์เช่นเคยที่ฟีฟ่าต้องเอาอาหารไปให้ไนท์ ในวันนี้เขารู้สึกแปลกๆไม่เหมือนเช่นทุกวัน จิตใจในห้วงลึกหวั่นๆใจชอบกล แต่เขาพยายามสลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไป แต่เมื่อเดินไปถึงขอบสระ ฟีฟ่าแอบรู้สึกผิดหวังเล็กๆ ที่ไม่เห็นไนท์อยู่ในสระว่ายน้ำ

            “พี่ฟีฟ่าเข้ามาในบ้านก่อนก็ได้ครับ ผมยังไม่ว่ายน้ำหรอก”

            “ไอ้เด็กบ้ารู้ทันอีก”ฟีฟ่าบ่นพึมพำในใจ

            เมื่อฟีฟ่าเดินเข้ามาในบ้านหลังน้อยๆแต่เนื้อที่บริเวณบ้านกว้างใหญ่ เพียงฟีฟ่าเปิดประตูเข้าไปในบ้านก็พบกับความรกข้าวของวางไม่เป็นที่เป็นทางเต็มไปหมด

            “ทำไมบ้านรกอย่างนี้ ไม่รู้จักเก็บกวาดให้เรียบร้อย บ้านของพ่อพี่ออกจะสวยงาม แต่น้องไนท์ทำซะเละเลย”

            “มาถึงก็บ่นๆยังไม่แก่ซักหน่อย ก็ไม่มีเวลาทำนี่ครับไหนจะเรียนหนังแล้วต้องซ้อมกีฬาอีก ถ้าพี่ฟีฟ่าว่างๆมาช่วยผมทำความสะอาดก็ได้ ดีกว่าไปล่องเรือเจ้าพระยา กับไปเป็นสก้อยท้ายรถบิ๊กไบค์”ไนท์เดินเข้ามาหาฟีฟ่าโดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียว        

            “ฟีฟ่ามันเรื่องของพี่นี่ พี่จะไปไหนกับใครก็ได้”

            “นั่นแสดงว่าพี่ฟีฟ่าปฏิเสธผมกลายๆใช่ไหม”

            “ปฏิเสธอะไรบอกมา”

            “ก็ผมบอกรักพี่ไปแล้วนี่แต่พี่ยังไปกับคนอื่นอีก ผมน้อยใจมากเลยรู้ไหม”

            “จะมาน้อยอกน้อยใจอะไรพี่ยังไม่ได้บอกอะไรใครเลย”

            “ไม่รู้แหละ ถ้าพี่ฟีฟ่าไปกับใครอีก ผมจะฟ้องโค้ชยศว่าพี่ฟีฟ่าหนีเที่ยว”ไนท์นั่งลงบนโซฟาที่เต็มไปด้วยสิ่งของเครื่องใช้

            “อย่าพูดไปเชียวนะ”

            “ทำไมจะพูดไม่ได้พี่ฟีฟ่าทำให้ผมผิดหวังนี่”

            “เด็กคนนี่เป็นอะไรมากหรือเปล่า มาคาดหวังอะไรกับพี่”

            “คาดหวังสักวันหนึ่งพี่จะรักผมไงครับ”

            “เลิกพูดก่อนเรื่องนี้ เอ้าข้าว”ฟีฟ่ายื่นปิ่นโตกับข้าวให้ไนท์

            “ขอบใจพี่ฟีฟ่ามาก แต่มันคนะเรื่องกับที่พี่ฟีฟ่าหนีเที่ยวกับหนุ่มๆ”

            “อะไร”ฟีฟ่าหันหน้าควับทันที

            “อย่ามาขู่พี่นะ พี่ไม่กลัวหรอก”ฟีฟ่ายืนกอดอกเพราะเขายังไม่กล้านั่งบนโซฟาที่มีแต่ฝุ่น

            “ไม่กลัวแน่นะ วันหลังพี่อาจจะไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนอีกก็ได้ พี่ก็รู้ดีนี่ว่าโค้ชยศนั้นเป็นคนอย่างไง”

            “นั่นมันพ่อพี่นะพูดดีดีหน่อย”

            “พูดดีดีก็ได้ ผมกำลังจะไปซ้อมว่ายน้ำอยู่พอดีเลย ผมให้พี่เลือกสองทางเลือก ทางแรกทำความสะอาดบ้านให้ผม ทางเลือกที่สองลงไปว่ายน้ำกับผม แต่ใจจริงผมอยากให้พี่ฟีฟ่าลงไปว่ายน้ำกับผมมากกว่า”

            “ทำไม อยากรู้ว่าพี่ฟีฟ่าขนาด อุ๊ย ว่ายน้ำเก่งแค่ไหน”ไนท์อมยิ้ม

            “ใครจะไปว่ายเก่งสู้นักว่ายน้ำทีมชาติได้ล่ะ”

            “ผมไม่ได้หมายความอย่างงั้นซักหน่อย ผมแค่อยากรู้ว่าพี่ฟีฟ่าว่ายน้ำเป็นไงบ้าง สมกับเป็นลูกอดีตนักว่ายน้ำทีมชาติไหม”

            “พี่ไม่อยากจะคุยตอนเด็กๆน่ะ พี่ติดทีมโรงเรียนด้วยแหละ แต่พอพี่โตขึ้นตัวเล็กไง ก็เลยเลิกว่ายน้ำ แต่พี่ว่ายน้ำเก่งอยู่ พอเอาตัวรอดได้ถ้าตกน้ำ”

            “ไม่เชื่อหรอก ผมว่าพี่ฟีฟ่าว่ายน้ำไม่เป็นมากกว่า”

            “ไม่เชื่อก็ไปถามพ่อพี่ซิ”

            “พ่อลูกก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว ถ้าบอกความจริงว่าลูกชายคนเดียวว่ายน้ำไม่เป็นเสียหายนะ”

            “ไม่ต้องมาพูดจาหลอกล่อพี่หรอก พี่ไม่มีวันหลงกลง่ายๆ”

            “ไม่ได้หลอกล่อซักหน่อย แต่ไม่เชื่อต่างหากล่ะว่าพี่ฟีฟ่าว่ายน้ำเป็น เพราะตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ผมยังไม่เห็นพี่ฟีฟ่าว่ายน้ำซักครั้งเลย”

            “ทำไมพี่ต้องเชื่อไนท์ด้วย พี่เป็นคนไม่แคร์สื่ออยู่แล้ว”

            “แล้วพี่แคร์ผมไหมล่ะครับ”ไนท์ลุกขึ้นยืนเดินเข้ามาใกล้ๆฟีฟ่า

            “เดินเข้ามาทำไม”

            “ไม่น่าถามก็เดินมาพี่ฟีฟ่าไง”

            “นั่นแหละ”

            “ก็จะมาชวนพี่ฟีฟ่าไปว่ายน้ำกับผมไงครับ นะครับ ผมอยากเห็นพี่ฟีฟ่าว่ายน้ำ”

            “ไม่ว่าย”ฟีฟ่าตวาดเสียงดัง

            “บิ๊กไบค์ เรือยอร์ช เรื่องไหนก่อนดีนะ”

            “อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ”

            “คิดไปแล้วทำไงล่ะ”

            “น้องไนท์”ฟีฟ่าเสียงสูง

            “ครับพี่ฟีฟ่า”

            “ก็ได้ เดี่ยวพี่ไปเอาชุดว่ายน้ำมาก่อน

            “เดี๋ยวผมรอที่สระนะครับ”

            “ไม่ต้องรอหรอก อยากทำอะไรก็ทำไปเลย”ฟีฟ่าหันหลังกลับเดินออกจากบ้านไปอย่างอารมณ์เสีย

            ไนท์แหวกว่ายน้ำอยู่กลางสระ ส่วนสายตาก็แวะเวียนมารอบสระ ไนท์หวังว่าฟีฟ่าจะมาว่ายน้ำกับเขา แต่เวลาก็เนินนานเกินไปจนไนท์หมดหวัง เขาจึงว่ายเข้าริมสระกระโดดขึ้นนั่งขอบสระด้วยใจเจ็บเล็กๆ

            “ทำไมไม่ลงไปซ้อมว่ายน้ำ อู้เหรอเดี๋ยวจะฟ้องพ่อนะ”เสียงฟีฟ่าดังอยู่ข้างหลัง

            ไนท์ได้ยินเสียงที่เขารอมานาน เขาจึงรีบหันหลังไปมองทันที และสิ่งที่ไนท์เห็นทำให้เขาอ้าปากค้าง ตกตะลึงงงงันด้วยไม่อยากเชื่อสายตา ว่าฟีฟ่าจะใส่ชุดว่ายน้ำชุดนี้มา

            “มองอะไรไม่เคยเห็นคนน่ารักเหรอ”

            “พี่จะมาว่ายน้ำหรือไปตีปิงปอง”ไนท์อดหัวเราะไม่ได้ แถมยังผิดหวังนิดหน่อย

            ฟีฟ่าก้มลงมองตัวเอง เขาก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ เพราะชุดที่ฟีฟ่าใส่มา เป็นกางเกงขาสั้นเลยเข่ามาหน่อย ส่วนท่อนบนเป็นเสื้อยืดสีขาว สาเหตุที่ฟีฟ่าไม่ใส่กางเกงว่ายน้ำมา เพราะเขารู้สึกอายไนท์ เมื่อต้องเปลือยกายท่อนบน และเผยเห็นบางสิ่งที่เขาชอบดูอยู่เป็นประจำ

            “ถ้าชุดนี้ว่ายน้ำไม่ได้พี่จะกลับแล้วนะ”

            “ได้เลยไม่มีปัญหา ผมขอแค่พี่ฟ่าลงมาว่ายน้ำกับผมแค่นั้นเป็นพอ”

            ไนท์กระโดดลงน้ำไปด้วยความดีใจ ส่วนฟีฟ่าก็พุ่งแหลมกระโดดลงสระ พร้อมกับว่ายน้ำท่าฟรีสไตส์ไปกลางสระว่ายน้ำ

            “ท่าโดดของพี่ฟีฟ่าสวยงามมากเลย แต่ผมว่าพี่ฟีฟ่าถอดเสื้อดีกว่า เพราะมันเปียกชุ่มทำให้ว่ายน้ำไม่เร็วนะ”

            “ไม่ต้องถอดหรอก พี่แค่ลงมาว่ายน้ำเล่นๆแค่นั้น”

            “ถ้าไม่ถอดผมจับพี่ถอดนะ”

            ไนท์ลอยคอไปหาฟีฟ่าและกอดร่างฟีฟ่าเชยคางไว้ที่บ่า จนแก้มทั้งสองสัมผัสกันอย่างแผ่วเบา ส่วนลำตัวได้แนบแน่นกันมากขึ้น จนฟีฟ่ารู้สึกมีของแข็งมาสัมผัสบั้นท้าย เขาจึงพยายามดิ้นให้หลุดในอ้อมแขนของไนท์ แต่ก็ไม่สำเร็จเขาไม่สามารถจะหลุดพ้นเงื้อมมือหนุ่มรุ่นน้องได้

            “พี่ยอมแล้วพี่ถอดก็ได้”

            “ต้องโดนแบบนี้ถึงจะยอมใช่ไหม”

            ไนท์คลายกอดฟีฟ่าปล่อยร่างให้ลอยอยู่ในน้ำตามเดิม เมื่อฟีฟ่าอิสระจากอ้อมแขนของไนท์เขาจึงดึงปลายเสื้อถลกขึ้นออกเหนือศีรษะ เขาจับม้วนๆแล้วโยนขึ้นไปบนขอบสระน้ำ

            “ขาวมากเลย นมชมพูด้วย”

            “จะมาดูพี่ว่ายน้ำหรือมาดูอะไร”

            “ดูทั้งสองอย่างนั่นแหละครับพี่ฟีฟ่า”

            “ไม่ต้องมาดูเลย”ฟีฟ่าว่ายน้ำท่ากรรเชียง โชว์ไนท์เพื่อแก้ข้อกล่าวหาว่าว่ายน้ำไม่เป็นทันที

            ไนท์ลอยคออยู่กลางสระแล้วอมยิ้ม หลังจากนั้นเขาก็ว่ายน้ำตามฟีฟ่าไปยังขอบสระ ไนท์ยังไปไม่ทันทำอะไร ฟีฟ่าก็กระโดดขึ้นนั่งขอบสระ จนเผยเห็นสรีระท่อนบ่อนอันขาวนวลใสกระจ่าง

            เมื่อไนท์ไปถึงขอบสระ เขาก็กระโดดขึ้นนั่งขอบสระเคียงคู่กับฟีฟ่า ส่วนฟีฟาชำเลืองมองท่อนล่างของไนท์แวบนึง เพราะเมื่อกี้เขาสัมผัสถึงบางอย่างที่ซ่อนไว้ในกางเกงว่ายน้ำ

            “ดูการว่ายน้ำของพี่ฟีฟ่าแล้ว สมกับเป็นลูกชายอดีตนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติ”

            “มันแน่อยู่แล้ว เพียงแต่สรีระพี่ไม่ให้แค่นั้นแหละ และอีกอย่างแม่พี่ไม่อยากให้เป็นนักกีฬา อยากให้เรียนหนังสืออยู่บ้านกับท่าน”

            “ครอบครัวของพี่ฟีฟ่าอบอุ่นจัง จนผมอยากจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวพี่ฟีฟ่าซะแล้ว”

            “ตอนนี้ก็เหมือนเป็นส่วนหนึ่งอยู่แล้วนี่”ฟีฟ่าหันมามองไนท์ที่อมยิ้มอย่างมีความสุข

            “ถ้าจะให้ดีกว่านี้อยู่ในกลางใจพี่ฟีฟ่ามันจะได้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น”

            “เป็นนักกีฬาหรือเป็นนักรัก พูดจาดีๆได้สองสามคำแล้วหยอด พี่ไม่ใช่ขนมครกนะ ไม่หลงคำหยอดใครง่ายๆหรอก”

            “ใครว่าพี่เป็นขนมครกล่ะ ผมเห็นพี่เป็นขนมของผมต่างหาก”

            “ขนมอะไร”

            “ขนมฉัน”

            “ขนมชั้น มุกแป๊ก”ฟีฟ่าหัวเราะ

            “ว่าผมเหรอ นี่แน่”ไนท์ขโมยจูบฟีฟ่าหนึ่งฟอดแล้วกระโดดลงน้ำไปในทันที

            “ไอ้เด็กบ้า”ฟีฟ่ากระโดดลงสระ ว่ายน้ำตามไนท์ไปจนสุดขอบสระ และ ว่ายกลับมาอีกยังฝั่งเดิมจนถึงขอบสระ

            ทั้งสองได้ลอยคอเกาะขอบสระว่ายน้ำ มีช่วงจังหวะหนึ่งที่ฟีฟ่าและไนท์หันหน้ามาจึงทำให้ สายตาทั้งสองได้ประสานกันอย่างไมได้ตั้งใจ จนไนท์อดใจไม่ไหวค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆจนริมฝีปากเกือบจะชนกันอยู่ในไม่ช้า

            “ทำไรกัน”เสียงโค้ชยศดังขึ้น

            ไนท์รีบดึงใบหน้าออกห่าง ส่วนฟีฟ่าแกล้งหอบเหนื่อย ไนท์นั้นรีบรับช่วงต่อทันที เขาพยุงร่างพร้อมดึงฟีฟ่าขึ้นมานอนบนขอบสระ

            “ฟีฟ่าเป็นอะไร”เสียงโค้ชยศดังกังวาน

            “พี่ฟีฟ่าเหนื่อยครับ ว่ายน้ำแข่งกับผมตั้งสองรอบโน้น”ไนท์ใจคอไม่ดี เพราะกลัวยศกล่าวหาว่ากินบนเรือนขี้บนหลังคา ถ้าได้เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่

            ฟีฟ่าแกล้งพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับส่ายหน้าไปมา และชำเลืองมองมาทางยศพ่อของเขา ที่มองฟีฟ่าด้วยความเป็นห่วง

            “พ่อ ฟีฟ่าไม่เป็นอะไรแล้ว ฟีฟ่าไม่ค่อยได้ออกกำลังกายไง พอมาลงสระเลยปรับตัวไม่ทัน

            “ใช่ ต่อไปฟีฟ่าไม่ต้อง..”โค้ชยศนิ่งไปชั่วครู่ จนทำให้ฟีฟ่าและไนท์ใจคอไม่ดี

            “ไปวิ่งอีกแล้ว มาว่ายน้ำนี่แหละดีที่สุด ออกกำลังกายได้ทุกส่วน และข้อสำคัญจะได้มาซ้อมว่ายน้ำเป็นเพื่อนไนท์ อีกอย่างเวลาที่พ่อไม่อยู่จะได้ฝากไนท์ไว้กับฟีฟ่า

            ไนท์และฟีฟ่าแอบมองตากันแล้วอมยิ้ม ทั้งสองรู้สึกโล่งอกโดยเฉพาะไนท์นั้น เขาอยากจะตะโกนออกมาดังๆแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเงียบไว้อย่างเดียว แต่ทั้งสองหารู้ไม่ว่า โค้ชยศเห็นทุกอย่างตั้งแต่เริ่มต้นจนเกือบจบ แต่เขาไม่พูดอะไรและขัดขวาง ไม่ใช่เพราะสนับสนุน สาเหตุที่ยศทำเช่นนั้นเพื่อไนท์จะได้มีสามาธิในการซ้อม