โสดมีคุณภาพแต่แอบหื่นนิดๆ

            นัทไอโซหนุ่มมองฟีฟ่าไม่วางสายตา เพราะความน่ารักของฟีฟ่าที่มีมาก หน้าตาจิ้มลิ้มตาใสเป็นประกาย ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวใสผ่องเนียน รูปร่างไม่สูงมากแต่ก็ไม่ผอมบาง

            “คุณนัทมองอะไร”ฟีฟ่ารู้สึกเขินอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

            “ไม่ต้องเรียกคุณหรอกเรียกพี่นัทก็ได้”

            “ครับพี่นัท”ฟีฟ่ายิ้มเขินๆ

            “พี่กำลังอยากได้คนรีวิวบ้านอยู่พอดีเลย พี่อยากชวนน้องฟีฟ่าไปเป็นคนรีวิวบ้านพี่ได้ไหม”

            “ฟีฟ่าไม่เคยทำครับ กลัวทำได้ไม่ดี อีกอย่างฟีฟ่าพูดไม่เก่ง ทำไมไม่จ้างพวกยูทูปเปอร์ล่ะครับ”

            “พี่อยากได้ความแปลกใหม่  ได้คนใหม่ๆบ้างไม่อยากได้คนที่หน้าซ้ำน่ะ”

            “แต่ฟีฟ่าไมได้ดังเป็นคนธรรมดานะครับ ใครที่ไหนจะมาสนใจล่ะ”

            “เมื่อก่อนดาราก็เป็นคนธรรมดา ทำไมภายหลังเขามาดังได้ล่ะ ฟีฟ่าก็เหมือนกันทำไมจะเป็นไม่ได้ ยิ่งหน้าตาของฟีฟ่านี่อยู่ในกระแสช่วงนี้ด้วย”

            “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ”

            “ถึงซิ ถ้าไม่ถึงพี่จะมองฟีฟ่าอยู่อย่างนี้เหรอ”

            “นั่นมันสายตาพีนัทคนเดียว แต่สายตาคนซื้อบ้าน เขาจะมองแบบพี่นัทหรือเปล่าก็ไม่รู้”

            “พี่ก็ไม่รู้หรอก พี่รู้แต่เพียงว่าฟีฟ่าต้องมารีวิวบ้านจัดสรรให้พี่แค่นั้น”

            “ไม่เอาหรอกครับพี่ อีกอย่างเวลาฟีฟ่าจะทำอะไรต้องขออนุญาตพ่อก่อนด้วย”

            “อายุขนาดนี้แล้วยังต้องขออนุญาตพ่ออีกเหรอ”ไอโซนัทมีสีหน้าที่ตกใจพอสมควร

            “ใช่ อย่างวันนี้พ่อก็สั่งไว้ว่าห้ามกลับเกินสี่ทุ่ม”ฟีฟ่าก้มลงดูนาฬิกาที่ข้อมือ

            “ใกล้ถึงเวลาแล้วเหรอ”

            “ใช่ครับ ต้องรีบกลับแล้ว ถ้าเกิดเกินสี่ทุ่มพ่อไม่ให้มาเที่ยวอีกแน่”

            “ขนาดนั้นเชียว พี่อยากเจอพ่อของฟีฟ่าแล้วซินะ จะห่วงลูกชายอะไรขนาดนั้น”

            “ถ้าพี่นัทได้เจอแล้วจะหนาว พ่อของฟีฟ่าเป็นโค้ชว่ายน้ำทีมชาติ ชีวิตของท่านเลยเป๊ะทุกอย่าง รวมทั้งลูกของท่านด้วยก็ฟีฟ่านี่ไง”

            “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จะไปขออนุญาตพ่อของฟีฟ่าเอง”

            “ถ้าพี่กล้าไป ฟีฟ่าก็จะรับงานนี้ครับ”

            “สัญญาแล้วนะ”

            “สัญญาครับ ถ้าพี่นัทขอพ่อสำเร็จ”

            “สำเร็จอยู่แล้วพี่ไม่เคยทำอะไรพลาดหรอก แล้วอีกอย่างถ้าพี่ต้องการอะไรก็ต้องทำให้ได้”

            ฟีฟ่าก้มมองนาฬิกาอีกครั้งเพราะเขากลัวที่สุดถ้ากลับบ้านเกินเวลา กลัววันหลังพ่อของเขาจะไม่ให้ไปไหนมาไหนตอนกลางคืนอีก

            “ได้เวลาแล้วฟีฟ่าต้องกลับบ้านแล้วแหละ”ฟีฟ่ากวักมือเรียกเจมี่และกอล์ฟ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่สองคนนั้นหันหน้ามาพอดี

            เมื่อทั้งสองเดินมาถึงที่โต๊ะเจมี่อมยิ้ม เพราะเขาแอบมองฟีฟ่ากับนัทคุยกันเป็นระยะๆ ซึ่งก็ดูเข้ากันได้ดี เจมี่จึงแอบมีความหวังเล็กๆที่จะเห็นทั้งคู่รักกัน

            “พี่กับพี่กอล์ฟจะไปเที่ยวกันต่อน่ะ คุณนัทฝากไปส่งฟีฟ่าด้วยนะ ส่งที่บ้านรู้ไหม อย่าไปส่งที่อื่นล่ะ ถ้าพ่อฟีฟ่ารู้เล่นงานแย่เลย”

            “แน่นอนไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ผมจะดูแลและไปส่งถึงบ้านอย่างปลอดภัยแน่นอน”

            เจมี่กับกอล์ฟขับรถกลับบ้านทันทีเมื่อแยกจากกัน เพราะเป็นแผนทั้งสองที่อยากให้ได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น ส่วนฟีฟ่าตอนนี้ก็เป็นตุ๊กตาหน้ารถของไอโซนัท ในระหว่างทางไอโซนัทก็ชวนฟีฟ่าคุยตลอดทาง ด้วยที่ไอโซนัทเป็นลูกของนักธุรกิจเขาจึงคุยเก่ง เพราะวันๆหนึ่งต้องพบลูกค้าหลากหลาย จึงให้มีเรื่องที่จะมาคุยกับฟีฟ่าตลอดเส้นทาง จนมาถึงหน้าบ้านของฟีฟ่า

            “ขอบคุณพี่นัทมากครับ”ฟีฟ่ากำลังลงจากรถ

            “มีเบอร์โทรไหม ให้พี่คนนี้เถอะนะ”นัทดึงแขนของฟีฟ่าไว้

            “เบอร์โทรมี แต่อยู่ที่พี่เจมี่ครับ”

            “อ้าวพี่อยากได้จากฟีฟ่านี่ ทำไมไม่ให้พี่ล่ะ”

            “จะให้ได้ไงเราพึ่งรู้จักกัน แต่ถ้าพี่นัทอยากได้ พี่นัทก็ต้องขอคนอื่นซิครับ”

            ฟีฟ่ารีบเปิดประตูและลงจากรถทันที หลังจากนั้นฟีฟ่าก็ไขกุญแจบ้านและเดินไปข้างใน โดยมีไอโซนัทมองตามฟีฟ่าจนเข้าไปในบ้าน

            “เห็นเงียบๆร้ายซะมัด”นัทพูดขึ้นลอยๆและอมยิ้ม และหลังจากนั้นเขาก็แซทไปหากอล์ฟให้เจมี่บอกเบอร์โทรมา พร้อมทั้งโซเซียลทุกแอปพลิเคชั่นที่ฟีฟ่าเล่น

            เช้าวันใหม่ฟีฟ่าโดนยศพ่อของเขาปลุกให้ออกไปวิ่ง ที่สวนสานธารณะปากซอย ซึ่งไม่พลาดที่จะต้องมีไนท์ลูกศิษย์หนุ่มของยศตามไปด้วย  โดยไนท์วิ่งนำหน้าและมียศวิ่งตามหลังส่วนฟีฟ่ารั้งท้าย ในใจของฟีฟ่าก็ไม่อยากจะมาวิ่งหรอก แต่ไม่มีทางเลือกเพื่อสุขภาพที่พ่อของเขามอบให้ ฟีฟ่าจึงทำตามอย่างไม่มีข้อแม้แต่น้อย

            “พ่อกับน้องไนท์วิ่งต่อไปนะ ฟีฟ่าเหนื่อยแล้วฟีฟ่าก้าวเท้าไม่ค่อยออกแล้วครับ”ฟีฟ่านั่งลงกับพื้นหญ้าอย่างหมดแรง

            “ใช้ไม่ได้เลยนะฟีฟ่า พ่ออุตส่าห์ตั้งชื่อฟีฟ่าแต่ทำถึงอ่อนแออย่างนี้”

            “ฟีฟ่าไม่ไหวจริงๆพ่อ ฟีฟ่าหอบแล้วเนี่ยเห็นไหม”ฟีฟ่าแกล้งหอบทันที

            ในระหว่างนั้นไนท์ก็อมยิ้ม เพราะฟีฟ่านั่งได้สักพักแล้ว น่าจะหายเหนื่อยลงไปบ้าง แต่แกล้งหอบเพื่อที่จะไม่ได้ไปวิ่งต่อ

            “ยิ้มอะไร”ฟีฟ่าแอบมองค้อนไนท์

            ไนท์หุบยิ้มทันทีและแกล้งหันไปทางอื่นพร้อมอมยิ้มต่อ ส่วนยศพ่อของฟีฟ่าก็ยืนท้าวเอวมองฟีฟ่าแล้วส่ายหน้า

            “เอาอย่างนี้เดี๋ยวพ่อจะวิ่งต่อกับไนท์ ส่วนฟีฟ่าก็กลับบ้านไปซะ ไม่ได้เรื่องเลยไม่สมเป็นลูกพ่อ ไปไนท์วิ่งต่อเพื่อทีมชาติ”ยศวิ่งนำหน้าไปทันที

            “ครับ โค้ช”ไนท์รับคำเสร็จ ก็นั่งย่อตัวลงมองฟีฟ่า

            “ทำไมหายหอบไวจังพี่ฟีฟ่า”ไนท์ยื่นหน้ามาใกล้ๆ

            “ไม่ต้องมายุ่งเลย”

            “ไม่ยุ่งไมได้หรอกครับ เป็นถึงลูกโค้ชทีมชาติ ในฐานะลูกศิษย์ต้องดูแลเอาใจใส่ ถ้าอย่างไงไม่ไหวให้ผมผายปอดให้ก็ได้นะครับ”

            “บ้า พ่อไปโน้นแล้วรีบวิ่งตามไปเลย เดี๋ยวแพ้คนแก่หรอก”ฟีฟ่ามองค้อน

            ไนท์มองฟีฟ่าที่ทำท่างอนกระฟัดกระเฟียดแล้วน่ารักดี เขาเลยอยากแกล้งบ่อยๆ เพราะทำให้เขาอารมณ์ดีไปด้วย

            “ต่อให้ก่อน ไม่ถึงนาทีเดี๋ยวผมก็ตามทัน”

            “ไม่ต้องพูดมากวิ่งตามไปเลย”

            “ครับผม”ก่อนที่ไนท์จะวิ่งตามโค้ชยศไป เขายิ้มให้ฟีฟ่าส่วนฟีฟ่าหน้าบึ่งใส่ แต่ไนท์ก็ไม่สนใจอะไรกับชอบด้วยซ้ำ

            ฟีฟ่ามองไนท์วิ่งตามพ่อของเขาไป เพียงแค่นาทีเดียวก็ตามทัน แต่เขาก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะอีกคนเข้าวัยชรา ส่วนอีกคนยังหนุ่มแน่นแถมเป็นนักกีฬา จึงมีพละกำลังเหลือเฟือที่จะทำอะไรก็ได้

            ฟีฟ่าเดินกลับบ้านอย่างอ่อนแรง และก็ต้องผ่านร้านซ่อมรถอีกครั้ง ฟีฟ่ามองไปที่อูซ่อมรถเขาก็เห็นกันช่างซ่อม ที่ใส่กางเกงขาสั้นไม่ใส่เสื้อกำลังเปิดประตู ฟีฟ่าจึงยืนมองดูช่างกันทำโน้นทำนี่หลังจากเปิดประตูต่ออีก

            “อ้าว มองอีกแล้ว มึงจะมองอะไรนักหนา”

            “มองดูรถ”ฟีฟ่าพูดขึ้น

            “ก็เห็นอยู่ว่ามองกู ยังมาบอกว่ามองรถอยู่อีก”

            “จะมองนายทำไม มีอะไรให้น่ามอง”

            “ก็ไม่แน่ คนเราสมัยนี้ก็แบบนี้แหละ บอกไม่น่ามองแต่มองตาไม่กระพริบเลย”

            “แบบไหน”

            “ก็แบบมึงไง ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าเป็นอะไร”

            ฟีฟ่าอึ่งพูดไม่ออก เขาจึงมองค้อนกันและบ่นเบาๆไม่ให้กันได้ยิน

            “อยากพูดอะไรก็พูดมาไม่ต้องทำปากขยุบขยิบหรอก ไม่ได้น่ารักเลยรู้ตัวหรือเปล่า”

            “นายนั่นแหละไม่น่ารัก”ฟีฟ่าพูดจบรีบวิ่งเข้าไปในซอยทันที เพราะเขารูสึกโกรธช่างกันกันมากที่พูดออกมาแบบนั้น เพราะช่างกันเป็นคนแรกที่ว่าเขาไม่น่ารัก ส่วนใหญ่จะมีแต่คนชมว่าน่ารักอย่างโน้นอย่างนี้ เมื่อเจอคำพูดนี้ไปฟีฟ่าเสียความมั่นใจไปไม่ใช่น้อย

            ส่วนช่างกันก็ยืนมองฟีฟ่าวิ่งกระฟัดกระเฟียดเข้าไปในซอย เขาถึงกับส่ายหัว และคิดว่าทำไมเดี๋ยวนี้ผู้ชายบางคนถึงกระดุกกระดิ๊กเช่นฟีฟ่า

            “ไอ้นี่ท่าจะบ้า”ช่างกันพูดขึ้นก่อนเข้าไปในอู่เพื่อเปลื่ยนเสื้อผ้า

            หลังจากที่ฟีฟ่ามาถึงที่บ้านเข้าก็นั่งพักที่โซฟาและหยิบมือถือขึ้นมาดู ซึ่งมีข้อความหลากหลายข้อความมากมาย

            “ตื่นหรือยังน้องฟีฟ่า”

            ไอโซนัททักไลน์มา ฟีฟ่าเลยส่งรูปโอเคกลับไป พอเปิดเฟสบุ๊ค ไอจี ไอโซนัทก็ขอเป็นเพื่อน ฟีฟ่าเลยกดรับเป็นเพื่อนและเลื่อนดูโปรไฟล์ ซึ่งแต่ละรูปของไอโซนัทนั้นหล่อวัวตายควายล้ม ไม่ว่าจะในชุดลำลอง ชุดสูท ชุดกีฬา หรือแม้ถอดเสื้อในฟิตเนสก็หล่อเท่ระเบิด ฟีฟ่าจ้อมมองแผงอกและซิกแพ็คของไอโซนัทอยู่นาน จนแม่ของเขาเดินมาและตะโกนถาม

            “พ่อเอ็งยังไม่มาอีกเหรอ”

            “ยังครับ ไปวิ่งต่อกับน้องไนท์”ฟีฟ่ารีบกดปิดมือถือทันที

            “เอ่อ ให้ได้อย่างนี้ซิ”สินีแม่ของฟีฟ่าบ่นเสร็จก็เข้าไปในครัวทันที

            เมื่อแม่ของฟีฟ่าเข้าไปในครัวแล้ว ฟีฟ่าจึงเปิดดูมือถือต่อ  เขาเลื่อนเฟสบุ๊คไปเรื่อยๆและเห็นโปรไพล์ช่างกันที่อยู่ในหมวดคนที่คุณอาจรู้จัก ฟีฟ่าจึงกดเพิ่มเป็นเพื่อนทันที และเลื่อนดูโปรไฟล์ของช่างกัน ที่อยู่ในชุดเสื้อช็อปสีน้ำเงิน และ รูปต่างๆที่โพสต์ส่วนใหญ่จะเป็นรูปรถ มีรูปช่างกันบ้างประปราย ส่วนใหญ่จะเป็นรูปตั้งวงดื่มเหล้า ในระหว่างที่ฟีฟ่ากำลังดูโปรไฟล์ของช่างกันอย่างเพลิดเพลิน เมสเซ็นเตอร์ก็เด้งขึ้น ซึ่งเป็นของช่างกันที่ส่งข้อความมาหาเขา

            “มึงจะขอกูเป็นเพื่อนทำไมไอ้ฟีฟ่า”

            ฟีฟ่าได้อ่านแล้วรู้สึกโกรธที่กันพูดไม่เพราะ เขาจึงเขียนโต้กลับไปทันที

            “แล้วกดยืนยันทำไมช่างกัน”

            “ก็มึงขอเป็นเพื่อน กูก็ต้องตอบรับซิ”

            “ถ้าไม่อยากรับก็ปฏิเสธก็ได้นี่”

            “ก็มึงมาขอเป็นเพื่อนกูนี่ แล้วมึงจะให้กูปฏิเสธทำไม”

            “ที่กดขอเป็นเพื่อน เพราะจะเอาไว้ถามเรื่องซ่อมรถ”

            “โทรก็ได้ ไลน์ก็มี”

            “โทรเปลืองเงิน”

            “ไม่ใช่มั้ง มึงมาแอบส่องดูรูปกูหรือเปล่า”

            “เปล่า ไม่เห็นมีอะไรเลย มีแต่รถ”

            “ไหนมึงบอกไม่ได้ดูไง ทำไมถึงรู้ว่ามีแต่รถ”

            “แค่นี้แหละจะกินข้าว”

            ฟีฟ่ากดปิดแมสเซ็นเจอร์ทันที เพราะขี้เกียจเถียงกับช่างกันที่เถื่อนเกินไป หลังจากนั้นฟีฟ่าจึงเลื่อนดูเฟสบุ๊คไปเรื่อยๆ และได้เจอโปรโฟล์ของไนท์นักกีฬาว่ายน้ำ ซึ่งมีเพื่อนร่วมกันหนึ่งคนก็คือยศพ่อของเขานั่นเอง ฟีฟ่าเลยกดดูโปรไฟล์ซักหน่อย ซึ่งก็มีแต่รูปที่ไนท์ใส่ชุดว่ายน้ำเกือบทุกรูป โชว์หุ่นโชว์กล้ามเป็นว่าเล่น ฟีฟ่าก็สนใจที่จะดูซะด้วย  เขาจึงเลื่อนดูไปเรื่อยๆจนเพลินตาลายกับกล้ามและซิกแพ็ค ฟีฟ่าลากรูปขยายขึ้น และนับซิกแพ็คว่าครบหกแพ็คไหม จนไม่ได้สนใจรอบข้างซักเท่าไร

            “พี่ฟีฟ่าดูอะไรอยู่”ไนท์ซึ่งเดินมาทางด้านหลังและผ่านมาพอดี ซึงเป็นจังหวะที่ฟีฟ่าดูรูปของไนท์ที่อยู่ในชุดว่ายน้ำ และขยายรูปให้ใหญ่ขึ้น เมื่อฟีฟ่าได้ยินเสียงจากด้านหลัง ฟีฟ่าจึงหันไปมองแล้วเขาก็ตกใจ ฟีฟ่ารีบปิดมือถือทันที

            “ไม่ทันแล้วครับพี่ฟีฟ่า”

            “ไม่มีมารยาทมาไม่ให้สุ่มให้เสียงเลย”

            “ใครกันเอ่ยที่ไม่มีมารยาท”ไนท์ยิ้ม

            “มารยาทอะไรพี่ทำอะไรผิด”

            “ก็พี่ดูรูปผมนี่ แค่ดูตาเปล่ายังไม่พอ แถมขยายให้ใหญ่อีก”

            “ถ้าโพสต์แล้วนั่นก็แสดงว่าอยากโชว์ ให้คนอื่นได้ดูไม่ใช่เหรอ”

            “ครับ โดยเฉพาะพี่ฟีฟ่าเลย”ไนท์นั่งลงข้างๆฟีฟ่า

            “พี่แค่ดูเหรียญรางวัลว่าได้กี่ทอง ไม่ได้ดูอะไรซักหน่อย แล้วมาทำไมล่ะเนี่ย ”

“ก็มาดูพี่ฟีฟ่าดูรูปผมไง เห็นนั่งนับหนึ่งถึงหกอยู่ครบไหม ถ้าฟีฟ่าอยากดูอีกไปดูผมตอนว่ายน้ำก็ได้ครับ ผมไม่ว่าอะไรพี่หรอกครับ ”

            “เอ๊ะ ใครเขาอยากดู”ฟีฟ่ามีน้ำเสียงที่ห้วนขึ้น

            “ผมรู้ว่าพี่ฟีฟ่าอาย ผมไม่แกล้งพี่แล้ว”

            “ยังไม่ได้บอกพี่เลย วันนี้มาที่นี่มีอะไรเหรอ”

            “วันนี้โค้ชชวนผมมากินข้าวด้วยครับ”

            “เหรอ”ฟีฟ่าพยักหน้า

            ฟีฟ่ามองหน้าไนท์แวบเดียวแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปบนห้องอย่างไว เพราะรู้สึกอายที่เปิดรูปของไนท์ดูและเจ้าตัวมาเห็นโดยบังเอิญ