หนุ่มช่างยนต์กับนายบรรณารักษ์

           ช่วงเย็นอีกวันถัดไป ฟีฟ่าพึ่งกลับมาถึงบ้าน เขาก็นั่งพักผ่อนกดโทรศัพท์มือถือดู ซึ่งเขาก็เห็นข้อความทางไลน์เด้งขึ้นมา

            “รถซ่อมเสร็จแล้ว”

            “เท่าไร”

            “หมื่นสอง”

            “แพงจัง”

            “ถ้าไม่เอาจะถอดอะไหล่ออกแล้วนะ”

            “ก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเอา”

            “พรุ่งนี้ไม่อยู่”

            “วันรืน”

            “ไม่ว่าง”

            “วันถัดไป”

            “ไปขายรถมึง”

            “ตอนนี้อยู่คนเดียวไม่มีใครไปส่ง รอตอนค่ำได้ไหม”

            “จะไปแดกเหล้า”

            “ถ้างั้นช่างมารับหน่อยก็แล้วกัน”

            “ไม่ว่างเล่นมือถืออยู่”

            “ไปตามวินมอเตอร์ไซค์ให้หน่อยก็ยังดี”

            “ไม่ไปขี้เกียจเดิน”

            “ถ้างั้นว่างวันไหนก็บอกมา เดี๋ยวจะไปเอารถวันนั้น”

            “ชาติหน้า”

            “ไปตายซะ”

            ฟีฟ่ารำคาญความกวนอารมณ์ของช่างกันอย่างมาก แต่เขาก็อยากไปเอารถอยู่เหมือนกัน แต่ก็ขี้เกียจเดิน ในระหว่างที่ฟีฟ่ากำลังตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรดี เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

            “ เดี๋ยวกูจะไปรับมึง”

            “ไหนบอกว่าจะไม่มาไง”

            “รถมึงเกะกะร้านกู เห็นรถมึงแล้วเหมือนเห็นหน้ามึง กูรำคาญลูกตา”

            “จะมารับก็มารับไม่ต้องพูดมาก”

            “เอ่อ ออกมารอหน้าบ้านเลย”

            “ฮือ อ้าวกดปิดไปตั้งแต่เมื่อไร”ฟีฟ่าบ่นพึมพัม

            ฟีฟ่ารีบลุกขึ้นจากโซฟาทันที และรีบออกจากบ้าน เพื่อไปรอช่างกันมารับ เขารออยู่พักหนึ่งช่างกันก็ขับรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างมา จอดตรงหน้าฟีฟ่าพอดี

            “ขึ้นมาเร็วกูจะรีบไป”

            “ทำไมไม่เอารถดีๆมารับหน่อยล่ะ”

            “เก็บหมดแล้วขี้เกียจเอาออกมา จะไปไหมถ้าไม่ไปจะได้กลับ”

            “ไปซิ”

            ฟีฟ่าขึ้นเข้าไปในที่พ่วงข้างทันที โดยเข้าไปนั่งข้างๆที่มีพื้นที่สำหรับให้คนนั่ง ฟีฟ่านั่งลงแต่ยังไม่ได้หาที่จับ ช่างกันก็เร่งเครื่องรถออกไปทันที จนร่างของฟีฟ่าเกือบตกเข้าไปในพ่วง

            “ขับช้าๆหน่อยซิ”

            “รถมันแรงต้องทำใจหน่อยนะมึง”

            ฟีฟ่าไม่พูดอะไรเพราะไม่อยากโต้เถียงกับช่างกัน เถียงกันทีไรทะเลาะกันทุกทีไม่จบไม่สิ้น ฟีฟ่านั่งนิ่งเงียบจนมาถึงอู่ของช่างกัน เขารีบเบรดกะทันหันจนร่างของฟีฟ่า ตกลงเข้าไปในพ่วงท้าง

            “จะเบรกทำไมไม่บอก เจ็บก้นไปหมดแล้ว”

            “แค่นี้เจ็บก้น ที่กับแฟนคงไม่เจ็บมั้ง”

            “ยังไม่มีแฟน”ฟีฟ่าลุกขึ้นยืนจากในพ่วงข้าง และก้าวเท้าลงไปเหยียบพื้นปูนด้านล่าง

            “ว่าแล้วเชียว”

            “ว่าอะไร”

            “คนไม่มีแฟน”

            “ยุ่งไรด้วย”ฟีฟ่าหน้าบึ่งทันที

            “ลองเช็ครถก่อนไหม”ช่างกันยื่นกุญแจรถให้ฟีฟ่า

            “ไม่ต้องหรอก ถ้าซ่อมไม่ดีเดี๋ยวกลับมาด่าถึงอู่ โพสต์ประจานโซเซียลด้วย”

            “จะมากไปมั้ง”

            “ไม่มากหรอก แต่ที่มากก็ค่าซ่อมนั่นแหละ ตั้งหมื่นสองจะขูดเลือดขูดเนื้อกันไปถึงไหน”

            “กูใช้อะไหล่แท้ทั้งนั้น ร้านนี้ไม่ใช้ของมือสองหรอกรู้ไหม โอกาสเสียอีกน่ะยาก”

            “ไม่รู้ เพราะไม่ได้อยู่ที่นี่ จะใส่แท้ใส่ปลอมใครจะไปเห็น”

            “ถ้างั้นก็มาอยู่ที่นี่ด้วยกันซิ พรุ่งนี้พ่อกูจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับพี่สาวกู มึงมาหาเฝ้ากูได้ทุกเมื่อ”

            “บ้านเราก็มีจะมาอยู่กับนายทำไม และอีกอย่างรถก็ซ่อมเสร็จแล้วด้วย ไม่ต้องพูดมากมีคิวอาร์โค๊ดไหม หรือว่าไม่มีถ้าไม่มีเอาเลขบัญชีธนาคารก็ได้นะ”

            “แหกตาดูบ้างซิ แปะอยู่ด้านข้างนั่นน่ะเห็นไหม”

            ฟีฟ่าหันไปมองกำแพงที่ติดป้าคิวอาร์โค๊ดไว้ หลังจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปใกล้ๆ เพื่อสแกนจ่ายค่าซ่อมรถหมื่นสอง

            “จ่ายเสร็จแล้วเงินเข้าหรือยัง”

            “ไม่รู้ไม่ได้พกมือถือ”

            “เกือบดีแล้วเชียว”ฟีฟ่าพูดขี้นแล้วเดินเข้าไปใกล้ช่างกัน และยื่นสลิปในมือถือให้ดู ช่างกันจึงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฟีฟ่า จนแก้มเกือบสัมผัสกัน จึงทำให้ฟีฟ่าต้องดึงหน้าหนีห่าง

            “มึงกลัวอะไรกู เข้าใกล้นิดเข้าใกล้หน่อยก็ไม่ได้เลย”

            ฟีฟ่าไม่ได้พูดอะไรที่เขาถอยห่าง เพราะเขาเหม็นกลิ่นเหงื่อที่ไหลไคลย้อย และอีกข้อหนึ่งแก้มเกือบสัมผัสกัน ฟีฟ่าไม่ได้ชอบช่างกันเขาจึงไม่อยากจะใกล้ชิดมากเกินไป

            “ขอบใจนะ วันหลังไม่มาใช้บริการแล้ว”

            “มาก็ไม่ซ่อมให้หรอก”

            “ไม่ทันได้ซ่อมแน่ เพราะไม่มาที่นี่หรอก”

            “อย่ามาก็แล้วกัน ถ้ารถเสียมาอีก กูจะจับมึงทำเมียก่อนซ่อมรถ”

            “บ้า ประสาท”

            ฟีฟ่าไม่พอใจกับคำพูดของช่างกันอย่างมาก เพราะไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเขาเลย ยิ่งจะจับทำเมียนี่ฟีฟ่ารับไมได้ เขาจึงรีบเข้าไปในรถและขับกลับบ้านทันที

            เมื่อฟีฟ่าขับรถมาถึงที่บ้านของเขา เมื่อลงจากรถ  ฟีฟ่าก็เดินกระฟัดกระเฟียดจะเข้ามาภายในบ้าน แต่ก็ต้อ งหยุดชะงักเพราะเสียงของไนท์เรียกอยู่ข้างรั้ว

            “ดีใจกับพี่ฟีฟ่าจังมีแฟนเป็นหนุ่มมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง”ไนท์ชะโงกหน้ามาพูดตรงรั้วข้างบ้านของฟีฟ่า

            “ฟงแฟนอะไรกันนั่นช่างซ่อมรถยนต์”

            “ช่างอะไรมาบริการรับถึงที่”

            “ช่างบ้าช่างบอน่ะสิ”

            “พี่ฟีฟ่าเดินมาหาผมหน่อยซิ ผมจะคืนหนังสือ ผมทำรายงานเสร็จแล้ว”

            “ปีนรั้วเอามาให้ไม่ได้เหรอ”

            “ผมใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว ขืนปีนรั้ว มีอะไรโผล่ออกมา พี่ฟีฟ่าก็เห็นของผมหมดซิ หรือว่าฟีฟ่าอยากเห็นผมจะได้ปีนรั้วเข้าไปหา”

            “อยู่นั่นแหละใครอยากเห็นล่ะ”ฟีฟ่าเดินไปที่ข้างรั้ว

            “อยากมีมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างจัง จะได้พาพี่ฟีฟ่าไปตลาด ผมก็มีแต่จักรยานเก่าๆคันเดียว”

            “ไม่ต้องพูดมากเอาหนังสือมา”

            ไนท์ยื่นหนังสือให้ฟีฟ่าพร้อมกับรอยยิ้ม ฟีฟ่ารับมาแล้วรีบเดินเข้าไปในบ้านทันที เพราะฟีฟ่ากำลังหงุดหงิดจากช่างกันไม่พอ ยังมาเจอไนท์นักกีฬาทีมชาติที่กัดเล็กตอดน้อยอยู่เรื่อยๆ

            ในระหว่างเดินเข้าไปในบ้านเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นอีก ฟีฟ่าจึงรีบรับในทันที เมื่อเห็นชื่อขึ้นเป็นไอโซนัท

            “หวัดดีน้องฟีฟ่า”

            “พี่นัทโทรมามีอะไรเหรอครับ”

            “ก็จะมาบอกว่าวัน อาทิตย์พี่จะเข้าไปหาที่บ้านนะ”

            “มาทำไม”ฟีฟ่าเสียงดัง

            “ก็ไปหาพ่อของฟีฟ่าไง จะไปขออนุญาตพ่อของฟีฟ่า เรื่องที่จะให้ฟีฟ่าไปรีวิวบ้านจัดสรรให้”

            “อ่อ ถ้างั้นก็มาได้เลย แต่พี่นัทต้องสู้ๆนะ พ่อฟีฟ่านิสัยไม่เหมือนใคร”

            “หายห่วงรับรองพี่จะทำให้คุณพ่อของฟีฟ่ายอมให้ได้”

            “ฟีฟ่าเอาใจช่วยนะ แค่นี้ก่อนพ่อของฟีฟ่ากลับมาแล้ว”

            “ยังคุยไม่จุใจเลย ก็ได้เดี๋ยวพี่ไปหาที่มหาวิทยาลัยก็แล้วกัน”

            “แค่นี้แหละ”ฟีฟ่าอมยิ้มเพราะเขาคิดว่าคนนี่แหละคนที่ใช่เลย

            คืนนี้ฟีฟ่านอนดึกเพราะมัวแต่ดูเฟสบุ๊คของ ไนท์เพราะถูกใจรูปร่างทุกสัดส่วน และชอบซูมดูตอนใส่ชุดว่ายน้ำ ไนท์ก็เหมือนจะรู้โพสต์ลงทุกวันละหลายรูป หลังจากดูของสวยงามของฟีฟ่าแล้ว ฟีฟ่าก็ดูโพสต์เรื่องราวของช่างกันต่อ รายนี้มักจะมีอะไรแปลกๆให้ดู ซึ่งเมื่อฟีฟ่าดูถึงกับอุทานเอามือปิดปากทันที

            เพราะวีดีโอที่ฟีฟ่าเห็นนั้นเป็นตัวของเขาเอง ที่อยู่ในรถพ่วงตอนแล่นเข้ามาในอู่ซ่อมรถ แล้วช่างกันเบรคกะทันหัน จนทำให้ฟีฟ่าล่วงล่นเข้าไปนั่งในพ่วงข้าง ฟีฟ่าโมโหอย่างหนัก ใจเต้นระรัว ยิ่งอ่านคอมเม้นท์ยิ่งมือสั่น

            “ตัวอะไรน่ะ”

            “ไม่รู้เก็บมาจากข้างทาง”

            “ดูดีๆก็น่ารักนะ นายน่าจะเอามาอยู่ด้วยแก้เหงา”

            “ก็อยากได้มาอยู่ด้วยเหมือนกัน แต่ปากเจ็บเป็นบ้าเลย”

            “ลบเดี๋ยวนี้  ตอนนี้เขามีกฏหมาย pdpa นะ”ฟีฟ่าอดรนทนไม่ไหวโพสต์ใต้คอมเม้นทันที

            สักพักคลิปวีดีโอนั้นก็หายไปดูไม่ได้ แต่ก็ไม่มีคำพูดหรือเสียงใดๆส่งมาหาฟีฟ่าอีกเลย ซึ่งเขาก็รอจะด่าเหมือนกัน

            เมื่อคลื่นลมสงบฟีฟ่าแอบส่องเฟสไอโซนัท ซึ่งภาพที่โพสต์แต่ละรูปนี่ ฟีฟ่าเห็นแล้วแท่บใจละลาย แถมละเมอได้เข้าไปอยู่ในแวดวงไอโซ วันๆหนึ่งไปงานโน้นงานนี่ ได้แต่งตัวดีๆออกงานสังคม ฟีฟ่าส่องเฟสของไอโซนัทนานที่สุด จนเขาเริ่มรู้สึกง่วงนอนและหลับไปในที่สุด

            เมื่อคืนฟีฟ่าส่สองเฟสดึกไปหน่อย วันนี้จึงตื่นสายเขาจึงต้องรีบไปทำงาน เพราะกลัวรถจะติด

            “ฟีฟ่า ฟีฟ่า นี่ข้าวของลูก”สินีผู้เป็นแม่รีบเอาถุงข้าวมาให้ฟีฟ่า

            “ขอบคุณครับแม่”

            “มีสองถุงนะ อีกถุงหนึ่งเอาไปฝากช่างซ่อมรถของลูกด้วย”

            “เอาไปฝากทำไม”

            “ก็เขาซ่อมรถให้ลูกไง”

            “แต่เขาก็ได้เงินแล้วนะแม่”

            “พ่อกับแม่รู้จักพ่อของช่าง เราควรมีน้ำใจกับเขาหน่อย ไม่ต้องพูดมากเดี๋ยวไปทำงานสายเอาไปให้ช่างเขาด้วยก็แล้วกัน”

            “ก็ได้ครับ”

            ฟีฟ่ารับถุงข้าวจากแม่ของเขามา แล้วรีบเข้าไปในรถและขับออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว จนมาจอดที่อูซ่อมรถยนต์ของช่างกัน ฟีฟ่ากดกระจกลงแล้วตะโกนเรียกช่างกันที่กำลังจะเปิดประตูอู่ซ่อมรถ

            “ช่างกันมานี่หน่อย”

            “อะไรของมึง”ช่างกันเดินเข้ามาหาฟีฟ่า

            “เอ้านี่กับข้าว แม่เราฝากมาให้ แม่บอกว่ารู้จักกับพ่อนาย”ฟีฟ่ายื่นถุงกับข้าวให้ช่างกัน

            “แบบนี้ค่อยน่ารักขึ้นหน่อย เอามาให้ทุกวันได้ไหม”

            “ตัวใครตัวมันจะมาฝากท้องกับคนอื่นได้ไง แค่นี้แหละจะรีบไปทำงาน”ฟีฟ่าปิดกระจกแล้วขับรถออกไปจากอู่ซ่อมรถทันที

            ช่างกันยืนมองถือถุงกับข้าวในมือ แล้วอมยิ้มวันนี้เป็นวันแรกที่เขาเห็นฟีฟ่าน่ารัก เขายืนอมยิ้มอยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นจึงหันหลังเดินกลับเข้าไปในอู่อย่างอารมณ์ดี