ช่วงเย็นอีกวันถัดไป ฟีฟ่าพึ่งกลับมาถึงบ้าน เขาก็นั่งพักผ่อนกดโทรศัพท์มือถือดู ซึ่งเขาก็เห็นข้อความทางไลน์เด้งขึ้นมา
“รถซ่อมเสร็จแล้ว”
“เท่าไร”
“หมื่นสอง”
“แพงจัง”
“ถ้าไม่เอาจะถอดอะไหล่ออกแล้วนะ”
“ก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเอา”
“พรุ่งนี้ไม่อยู่”
“วันรืน”
“ไม่ว่าง”
“วันถัดไป”
“ไปขายรถมึง”
“ตอนนี้อยู่คนเดียวไม่มีใครไปส่ง รอตอนค่ำได้ไหม”
“จะไปแดกเหล้า”
“ถ้างั้นช่างมารับหน่อยก็แล้วกัน”
“ไม่ว่างเล่นมือถืออยู่”
“ไปตามวินมอเตอร์ไซค์ให้หน่อยก็ยังดี”
“ไม่ไปขี้เกียจเดิน”
“ถ้างั้นว่างวันไหนก็บอกมา เดี๋ยวจะไปเอารถวันนั้น”
“ชาติหน้า”
“ไปตายซะ”
ฟีฟ่ารำคาญความกวนอารมณ์ของช่างกันอย่างมาก แต่เขาก็อยากไปเอารถอยู่เหมือนกัน แต่ก็ขี้เกียจเดิน ในระหว่างที่ฟีฟ่ากำลังตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรดี เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
“ เดี๋ยวกูจะไปรับมึง”
“ไหนบอกว่าจะไม่มาไง”
“รถมึงเกะกะร้านกู เห็นรถมึงแล้วเหมือนเห็นหน้ามึง กูรำคาญลูกตา”
“จะมารับก็มารับไม่ต้องพูดมาก”
“เอ่อ ออกมารอหน้าบ้านเลย”
“ฮือ อ้าวกดปิดไปตั้งแต่เมื่อไร”ฟีฟ่าบ่นพึมพัม
ฟีฟ่ารีบลุกขึ้นจากโซฟาทันที และรีบออกจากบ้าน เพื่อไปรอช่างกันมารับ เขารออยู่พักหนึ่งช่างกันก็ขับรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างมา จอดตรงหน้าฟีฟ่าพอดี
“ขึ้นมาเร็วกูจะรีบไป”
“ทำไมไม่เอารถดีๆมารับหน่อยล่ะ”
“เก็บหมดแล้วขี้เกียจเอาออกมา จะไปไหมถ้าไม่ไปจะได้กลับ”
“ไปซิ”
ฟีฟ่าขึ้นเข้าไปในที่พ่วงข้างทันที โดยเข้าไปนั่งข้างๆที่มีพื้นที่สำหรับให้คนนั่ง ฟีฟ่านั่งลงแต่ยังไม่ได้หาที่จับ ช่างกันก็เร่งเครื่องรถออกไปทันที จนร่างของฟีฟ่าเกือบตกเข้าไปในพ่วง
“ขับช้าๆหน่อยซิ”
“รถมันแรงต้องทำใจหน่อยนะมึง”
ฟีฟ่าไม่พูดอะไรเพราะไม่อยากโต้เถียงกับช่างกัน เถียงกันทีไรทะเลาะกันทุกทีไม่จบไม่สิ้น ฟีฟ่านั่งนิ่งเงียบจนมาถึงอู่ของช่างกัน เขารีบเบรดกะทันหันจนร่างของฟีฟ่า ตกลงเข้าไปในพ่วงท้าง
“จะเบรกทำไมไม่บอก เจ็บก้นไปหมดแล้ว”
“แค่นี้เจ็บก้น ที่กับแฟนคงไม่เจ็บมั้ง”
“ยังไม่มีแฟน”ฟีฟ่าลุกขึ้นยืนจากในพ่วงข้าง และก้าวเท้าลงไปเหยียบพื้นปูนด้านล่าง
“ว่าแล้วเชียว”
“ว่าอะไร”
“คนไม่มีแฟน”
“ยุ่งไรด้วย”ฟีฟ่าหน้าบึ่งทันที
“ลองเช็ครถก่อนไหม”ช่างกันยื่นกุญแจรถให้ฟีฟ่า
“ไม่ต้องหรอก ถ้าซ่อมไม่ดีเดี๋ยวกลับมาด่าถึงอู่ โพสต์ประจานโซเซียลด้วย”
“จะมากไปมั้ง”
“ไม่มากหรอก แต่ที่มากก็ค่าซ่อมนั่นแหละ ตั้งหมื่นสองจะขูดเลือดขูดเนื้อกันไปถึงไหน”
“กูใช้อะไหล่แท้ทั้งนั้น ร้านนี้ไม่ใช้ของมือสองหรอกรู้ไหม โอกาสเสียอีกน่ะยาก”
“ไม่รู้ เพราะไม่ได้อยู่ที่นี่ จะใส่แท้ใส่ปลอมใครจะไปเห็น”
“ถ้างั้นก็มาอยู่ที่นี่ด้วยกันซิ พรุ่งนี้พ่อกูจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับพี่สาวกู มึงมาหาเฝ้ากูได้ทุกเมื่อ”
“บ้านเราก็มีจะมาอยู่กับนายทำไม และอีกอย่างรถก็ซ่อมเสร็จแล้วด้วย ไม่ต้องพูดมากมีคิวอาร์โค๊ดไหม หรือว่าไม่มีถ้าไม่มีเอาเลขบัญชีธนาคารก็ได้นะ”
“แหกตาดูบ้างซิ แปะอยู่ด้านข้างนั่นน่ะเห็นไหม”
ฟีฟ่าหันไปมองกำแพงที่ติดป้าคิวอาร์โค๊ดไว้ หลังจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปใกล้ๆ เพื่อสแกนจ่ายค่าซ่อมรถหมื่นสอง
“จ่ายเสร็จแล้วเงินเข้าหรือยัง”
“ไม่รู้ไม่ได้พกมือถือ”
“เกือบดีแล้วเชียว”ฟีฟ่าพูดขี้นแล้วเดินเข้าไปใกล้ช่างกัน และยื่นสลิปในมือถือให้ดู ช่างกันจึงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฟีฟ่า จนแก้มเกือบสัมผัสกัน จึงทำให้ฟีฟ่าต้องดึงหน้าหนีห่าง
“มึงกลัวอะไรกู เข้าใกล้นิดเข้าใกล้หน่อยก็ไม่ได้เลย”
ฟีฟ่าไม่ได้พูดอะไรที่เขาถอยห่าง เพราะเขาเหม็นกลิ่นเหงื่อที่ไหลไคลย้อย และอีกข้อหนึ่งแก้มเกือบสัมผัสกัน ฟีฟ่าไม่ได้ชอบช่างกันเขาจึงไม่อยากจะใกล้ชิดมากเกินไป
“ขอบใจนะ วันหลังไม่มาใช้บริการแล้ว”
“มาก็ไม่ซ่อมให้หรอก”
“ไม่ทันได้ซ่อมแน่ เพราะไม่มาที่นี่หรอก”
“อย่ามาก็แล้วกัน ถ้ารถเสียมาอีก กูจะจับมึงทำเมียก่อนซ่อมรถ”
“บ้า ประสาท”
ฟีฟ่าไม่พอใจกับคำพูดของช่างกันอย่างมาก เพราะไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเขาเลย ยิ่งจะจับทำเมียนี่ฟีฟ่ารับไมได้ เขาจึงรีบเข้าไปในรถและขับกลับบ้านทันที
เมื่อฟีฟ่าขับรถมาถึงที่บ้านของเขา เมื่อลงจากรถ ฟีฟ่าก็เดินกระฟัดกระเฟียดจะเข้ามาภายในบ้าน แต่ก็ต้อ งหยุดชะงักเพราะเสียงของไนท์เรียกอยู่ข้างรั้ว
“ดีใจกับพี่ฟีฟ่าจังมีแฟนเป็นหนุ่มมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง”ไนท์ชะโงกหน้ามาพูดตรงรั้วข้างบ้านของฟีฟ่า
“ฟงแฟนอะไรกันนั่นช่างซ่อมรถยนต์”
“ช่างอะไรมาบริการรับถึงที่”
“ช่างบ้าช่างบอน่ะสิ”
“พี่ฟีฟ่าเดินมาหาผมหน่อยซิ ผมจะคืนหนังสือ ผมทำรายงานเสร็จแล้ว”
“ปีนรั้วเอามาให้ไม่ได้เหรอ”
“ผมใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว ขืนปีนรั้ว มีอะไรโผล่ออกมา พี่ฟีฟ่าก็เห็นของผมหมดซิ หรือว่าฟีฟ่าอยากเห็นผมจะได้ปีนรั้วเข้าไปหา”
“อยู่นั่นแหละใครอยากเห็นล่ะ”ฟีฟ่าเดินไปที่ข้างรั้ว
“อยากมีมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างจัง จะได้พาพี่ฟีฟ่าไปตลาด ผมก็มีแต่จักรยานเก่าๆคันเดียว”
“ไม่ต้องพูดมากเอาหนังสือมา”
ไนท์ยื่นหนังสือให้ฟีฟ่าพร้อมกับรอยยิ้ม ฟีฟ่ารับมาแล้วรีบเดินเข้าไปในบ้านทันที เพราะฟีฟ่ากำลังหงุดหงิดจากช่างกันไม่พอ ยังมาเจอไนท์นักกีฬาทีมชาติที่กัดเล็กตอดน้อยอยู่เรื่อยๆ
ในระหว่างเดินเข้าไปในบ้านเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นอีก ฟีฟ่าจึงรีบรับในทันที เมื่อเห็นชื่อขึ้นเป็นไอโซนัท
“หวัดดีน้องฟีฟ่า”
“พี่นัทโทรมามีอะไรเหรอครับ”
“ก็จะมาบอกว่าวัน อาทิตย์พี่จะเข้าไปหาที่บ้านนะ”
“มาทำไม”ฟีฟ่าเสียงดัง
“ก็ไปหาพ่อของฟีฟ่าไง จะไปขออนุญาตพ่อของฟีฟ่า เรื่องที่จะให้ฟีฟ่าไปรีวิวบ้านจัดสรรให้”
“อ่อ ถ้างั้นก็มาได้เลย แต่พี่นัทต้องสู้ๆนะ พ่อฟีฟ่านิสัยไม่เหมือนใคร”
“หายห่วงรับรองพี่จะทำให้คุณพ่อของฟีฟ่ายอมให้ได้”
“ฟีฟ่าเอาใจช่วยนะ แค่นี้ก่อนพ่อของฟีฟ่ากลับมาแล้ว”
“ยังคุยไม่จุใจเลย ก็ได้เดี๋ยวพี่ไปหาที่มหาวิทยาลัยก็แล้วกัน”
“แค่นี้แหละ”ฟีฟ่าอมยิ้มเพราะเขาคิดว่าคนนี่แหละคนที่ใช่เลย
คืนนี้ฟีฟ่านอนดึกเพราะมัวแต่ดูเฟสบุ๊คของ ไนท์เพราะถูกใจรูปร่างทุกสัดส่วน และชอบซูมดูตอนใส่ชุดว่ายน้ำ ไนท์ก็เหมือนจะรู้โพสต์ลงทุกวันละหลายรูป หลังจากดูของสวยงามของฟีฟ่าแล้ว ฟีฟ่าก็ดูโพสต์เรื่องราวของช่างกันต่อ รายนี้มักจะมีอะไรแปลกๆให้ดู ซึ่งเมื่อฟีฟ่าดูถึงกับอุทานเอามือปิดปากทันที
เพราะวีดีโอที่ฟีฟ่าเห็นนั้นเป็นตัวของเขาเอง ที่อยู่ในรถพ่วงตอนแล่นเข้ามาในอู่ซ่อมรถ แล้วช่างกันเบรคกะทันหัน จนทำให้ฟีฟ่าล่วงล่นเข้าไปนั่งในพ่วงข้าง ฟีฟ่าโมโหอย่างหนัก ใจเต้นระรัว ยิ่งอ่านคอมเม้นท์ยิ่งมือสั่น
“ตัวอะไรน่ะ”
“ไม่รู้เก็บมาจากข้างทาง”
“ดูดีๆก็น่ารักนะ นายน่าจะเอามาอยู่ด้วยแก้เหงา”
“ก็อยากได้มาอยู่ด้วยเหมือนกัน แต่ปากเจ็บเป็นบ้าเลย”
“ลบเดี๋ยวนี้ ตอนนี้เขามีกฏหมาย pdpa นะ”ฟีฟ่าอดรนทนไม่ไหวโพสต์ใต้คอมเม้นทันที
สักพักคลิปวีดีโอนั้นก็หายไปดูไม่ได้ แต่ก็ไม่มีคำพูดหรือเสียงใดๆส่งมาหาฟีฟ่าอีกเลย ซึ่งเขาก็รอจะด่าเหมือนกัน
เมื่อคลื่นลมสงบฟีฟ่าแอบส่องเฟสไอโซนัท ซึ่งภาพที่โพสต์แต่ละรูปนี่ ฟีฟ่าเห็นแล้วแท่บใจละลาย แถมละเมอได้เข้าไปอยู่ในแวดวงไอโซ วันๆหนึ่งไปงานโน้นงานนี่ ได้แต่งตัวดีๆออกงานสังคม ฟีฟ่าส่องเฟสของไอโซนัทนานที่สุด จนเขาเริ่มรู้สึกง่วงนอนและหลับไปในที่สุด
เมื่อคืนฟีฟ่าส่สองเฟสดึกไปหน่อย วันนี้จึงตื่นสายเขาจึงต้องรีบไปทำงาน เพราะกลัวรถจะติด
“ฟีฟ่า ฟีฟ่า นี่ข้าวของลูก”สินีผู้เป็นแม่รีบเอาถุงข้าวมาให้ฟีฟ่า
“ขอบคุณครับแม่”
“มีสองถุงนะ อีกถุงหนึ่งเอาไปฝากช่างซ่อมรถของลูกด้วย”
“เอาไปฝากทำไม”
“ก็เขาซ่อมรถให้ลูกไง”
“แต่เขาก็ได้เงินแล้วนะแม่”
“พ่อกับแม่รู้จักพ่อของช่าง เราควรมีน้ำใจกับเขาหน่อย ไม่ต้องพูดมากเดี๋ยวไปทำงานสายเอาไปให้ช่างเขาด้วยก็แล้วกัน”
“ก็ได้ครับ”
ฟีฟ่ารับถุงข้าวจากแม่ของเขามา แล้วรีบเข้าไปในรถและขับออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว จนมาจอดที่อูซ่อมรถยนต์ของช่างกัน ฟีฟ่ากดกระจกลงแล้วตะโกนเรียกช่างกันที่กำลังจะเปิดประตูอู่ซ่อมรถ
“ช่างกันมานี่หน่อย”
“อะไรของมึง”ช่างกันเดินเข้ามาหาฟีฟ่า
“เอ้านี่กับข้าว แม่เราฝากมาให้ แม่บอกว่ารู้จักกับพ่อนาย”ฟีฟ่ายื่นถุงกับข้าวให้ช่างกัน
“แบบนี้ค่อยน่ารักขึ้นหน่อย เอามาให้ทุกวันได้ไหม”
“ตัวใครตัวมันจะมาฝากท้องกับคนอื่นได้ไง แค่นี้แหละจะรีบไปทำงาน”ฟีฟ่าปิดกระจกแล้วขับรถออกไปจากอู่ซ่อมรถทันที
ช่างกันยืนมองถือถุงกับข้าวในมือ แล้วอมยิ้มวันนี้เป็นวันแรกที่เขาเห็นฟีฟ่าน่ารัก เขายืนอมยิ้มอยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นจึงหันหลังเดินกลับเข้าไปในอู่อย่างอารมณ์ดี
วันหยุดสุดสัปดาห์ช่วงสายๆฟีฟ่านั่งรอไอโซนัท ที่จะมาเจรจากับพ่อของเขาในเรื่องที่จะให้ไปรีวิวบ้านจัดสรรของไอโซนัท ซึ่งเป็นตามคาดไอโซนัทมาก่อนเวลาร่วมครึ่งชั่วโมง “หวัดดีครับพี่นัท นั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับ”ฟีฟ่าเอ่ยขึ้น “บ้านของน้องฟีฟ่าน่าอยู่ดีน่ะพี่ว่า” “ขอบคุณครับที่ชม เดี๋ยวผมจะไปเอาน้ำมาหาให้ดื่มก่อนครับ” ก่อนที่ฟีฟ่าจะไปเอาน้ำดื่มเขาได้ไปบอกพ่อของเขาให้ออกมาที่ห้องรับแขก แต่ยศพ่อของฟีฟ่าก็ยังไม่ออกมา ถึงแม้ฟีฟ่าจะเอาน้ำดื่มมาให้ไอโซนัทแล้วก็ตามที “สงสัยพ่อทำธุระส่วนตัวอยู่ รอสักครู่นะครับ” “ไม่เป็นไร พี่รอได้ทั้งวัน ขอแค่ฟีฟ่าอยู่ใกล้ๆพี่เป็นพอ” “คงไม่ได้หรอกมั้ง”ยศพ่อของฟีฟ่าเดินออกมาพอดีและทันได้ยิน ยศมองหน้าไอโซนัทแวบนึงแล้วนั่งลง “สวัสดีครับคุณพ่อ”ไอโซนัทยกมือไหว้ “ฟีฟ่าไม่มีพี่ไม่มีน้อง”ยศพูดห้วนๆ “ครับคุณลุง” “อาก็พอ”เสียงห้วนๆดังขึ้นอีกครั้ง “ครับคุณอา” “มีอะไรว่ามา” “ผมจะมาให้น้องฟีฟ่าไปช่วยรีวิวบ้านจัดสรรให้หน่อยครับ” “คนอื่น
วันที่ฟีฟ่ารอคอยก็มาถึง วันที่เข้าต้องไปดูที่ดินกับไอโซนัทเพียงสองคน แต่แล้วความฝันนั้นได้พังทลาย เพราะยศพ่อของเขาให้ไนท์ไปเป็นเพื่อน“พ่อฟีฟ่าไปคนเดียวก็ได้ ทำไมต้องให้ไนท์ไปด้วยล่ะ”“จะไปสองคนได้ไง ที่ดินของเราอยู่ไกล กว่าจะกลับมาก็มืดค่ำแล้ว มีไอ้ไนท์ไปด้วยพ่อจะได้วางใจ”“พี่นัทก็ไปด้วยนี่ครับ”“พ่อไม่ค่อยคุ้นเคยกับเขาสักเท่าไร พ่อไม่อยากให้ไปกันสองคน พ่อพูดคำไหนก็ต้องเป็นคำนั้น ถ้าเชื่อพ่อทุกอย่างจะดีเอง”“ก็ได้ครับพ่อ”“นั่นไงคุณนัทของลูกมาแล้ว”สินีแม่ของฟีฟ่าพูดขึ้นทันที ที่เห็นรถของหรูของไอโซนัทขับเข้ามาภายในบ้าน“แล้วไหนคนดีของพ่อล่ะ ยังไม่เห็นมาเลย”ฟีฟ่ามองหาไนท์“มาแล้วครับ ผมรออยู่ที่ประตูรั้วข้างบ้าน รอให้ไอโซนั่นมาก่อนผมค่อยมาโชว์ตัว”ไนท์เดินยิ้มร่ามาหาฟีฟ่า“นกรู้”ฟีฟ่าพูดขึ้นลอยๆ“สวัสดีครับคุณอาทั้งสองและน้องฟีฟ่าด้วยนะ”ไอโซนัทยิ้มน้อยยิ้มใหญ่“เราไปกันเลยไหมน้องฟีฟ่า ผมขออนุญาตพาฟีฟ่าไปด้วยนะครับคุณอา”“เดี๋ยวก่อน อีกคนยังไม่มาเลย”ยศพูดขึ้น“ใครอีกล่ะ”ฟีฟ่าเสียงสูงนิดนึง“คนขับรถซิ”“ก็พี่นัทไง”“คุณนัทเขาไม่ชำนาญทางหรอก พ่อเตรียมคนขับรถไว้แล้ว เขาเป็นลูกชายคนที่พ่อรู
งานรีวิวบ้านจัดสรรพผ่านไปด้วยดี ซึ่งในตอนค่ำได้มีนัดสังสรรค์ทีมงาน และบรรดาเพื่อนของไอโซนัท ทางครอบครัวของยศให้ฟีฟ่าไปคนเดียว ทีแรกยศก็ไม่อยากให้ไปแต่ฟีฟ่าขอร้องจนยศใจอ่อน เมื่อฟีฟ่ามาในงานก็พบกับความตื่นตาตื่นใจ เพราะเป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาในงานสังคมอีกระดับหนึ่ง “น้องฟีฟ่ามาพอดีเลย เดี๋ยวพี่จะแนะนำเพื่อนพี่ให้รู้จัก”ไอโซนัทจับมือของฟีฟ่าและดึงมาหาเพื่อนๆของเขา ซึ่งมีแต่คนระดับลูกหลานไอโซร้อยล้านถึงพันล้านบางคนหมื่นล้าน “น้องฟีฟ่าหวัดดีพี่เขาซิ เพื่อนพี่ทั้งนั้นเลย” “สวัสดีครับ”ฟีฟ่ายกมือไหว้ ยิ้มแบบฝืนๆเพราะการแต่งตัวแต่ละคนหรูหรามาก ทั้งตัวมีแต่แบรนด์เนม ส่วนฟีฟ่ามองตัวเองก็เสื้อผ้าขึ้นห้างเหมือนกัน แค่หลักพันเท่านั้นไม่ถึงหมื่นถึงแสนอย่างเพื่อนไอโซนัท “น้องฟีฟ่าน่ารักสมคำบอกเล่าของนายจริงๆ”เพื่อนคนหนึ่งของไอโซนัทพูดขึ้น “แน่นอนอยู่แล้ว”ไอโซนัทกอดคอฟีฟ่าไว้ “แล้วน้องฟีฟ่าทำงานอะไรเหรอครับ” “น้องเขาเป็นบรรณารักษ์ที่ห้องสมุดในมหาวิทยาลัยน่ะ”ไอโซนัทตอบแทน “พี่ก็นึกว่าน้องฟีฟ่าทำธุรกิจ หรือ ไม่ก็ช่วยคุณพ่อทำธุรกิจ แต่เป็นบรรณา
ช่างกันยังไม่พาฟีฟ่ากลับบ้านเขาได้ขับรถวนมาวนไป และไปที่ถนนโล่งๆนอกเมืองที่ไกลพอสมควร และเลี้ยวเข้าไปในซอยเล็ก แล้วโผล่ไปสนามแข่งรถ เมื่อไปถึงฟีฟ่าก็เห็นรถบิ๊กไบค์หลายคันจอดเรียงราย พร้อมอีกคันก็ของช่างกันนั่นเอง ที่พึ่งมาจอดต่อท้ายรถคันอื่น “นายพาเรามาที่นี่ทำไม”ตอนแรกฟีฟ่าก็รู้ว่าช่างกันจะพาออกนอนเมือง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะยังไม่อยากกลับบ้าน และการนั่งซ้อนท้ายรถบิ๊กไบค์ฟีฟ่าก็รู้สึกดีเหมือนกัน เป็นอะไรที่แปลกใหม่ที่เขายังไม่เคยทำ“เอ้า ทำไมมึงไม่บอกว่าไม่อยากมา เห็นนั่งเงียบก็นึกว่าอยากมา ยังจะมีหน้ามาถามกูอีก”“เอ๊ะนายนี่อย่างไงเนี่ย ถามแค่นี้ทำไมต้องพูดจากวนประสาทด้วย”“กูเป็นของกูอย่างนี้ ไม่ใช่ปากหวานอย่างไอ้ไอโซนั่น”“ไปพูดเรื่องคนอื่นทำไม เราพูดเรื่องที่นายพาเรามาที่นี่ต่างหาก”“มึงก็ดูเองซิที่นี่ที่ไหน” “จะมาแข่งรถเหรอ”“แข่งม้ามั้ง”“ประสาท”ช่างกันหันหน้ามามองฟีฟ่า ที่เปิดกระจกหมวกกันน็อคเห็นแต่ลูกตา ส่วนฟีฟ่าใจคอไม่ค่อยดีเลย เพราะกลัวช่างกันจะพาไปทำอะไรที่ไม่ดี“ก็มาแข่งรถนั่นแหละ แต่ต้องหาคนซ้อนท้ายด้วย พอดีได้จังหวะมึงซ้อนรถกูมา ก็เลยพามึงมาด้วย”“เร
เมื่อคืนฟีฟ่ากลับมาค่อนข้างดึกพอสมควร เพราะไปนั่งซ้อนท้ายแข่งรถกับช่างกัน วันนี้เขาจึงรีบ พอขับรถไปถึงปากทางฟีฟ่าก็เห็นไนท์ยืนรอรถเมล์อยู่ เขาจึงไขกระจกและเรียกไนท์ “ไนท์ขึ้นรถมากับพี่เร็ว” ไนท์มองซ้ายมองขวาด้วยความเกรงใจ เพราะฟีฟ่าจอดรถเลยป้ายรถเมล์ ไนท์จึงวิ่งไปที่รถของฟีฟ่าและเข้าไปนั่งหน้ารถทันที หลังจากนั้นฟีฟ่าจึงขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว “ทำไมวันนี้ไปเรียนสายล่ะ”ฟีฟ่าพูดขึ้น “เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับครับ” “ตอนเย็นก็ซ้อมว่ายน้ำน่าจะเหนื่อยอยู่นะ แต่ทำไมถึงนอนไม่หลับ” “คิดถึงพี่ฟีฟ่า” “ฮ่ะ คิดถึงพี่ทำไม ก็เห็นหน้ากันทุกวัน เมื่อคืนยังเจออยู่เลยแถมพูดอะไรแปลกๆอีก มาวันนี้ก็พูดแปลกกว่าเดิมเข้าไปใหญ่”ฟีฟ่าหันมามองไนท์แวบหนึ่งแล้วหันกลับไปดูทางตามเดิม “ก็อยากไปเที่ยวไหนกับพี่ฟีฟ่าบ้าง เหมือนอย่างเมื่อคืนที่พี่ฟีฟ่าไปกับช่างกันและพี่นัท”ไนท์ปาดสายตามองฟีฟ่า “อ่อ อยากเป็นเที่ยวนี่เอง คงซ้อมหนักใช่ไหม อยากพักผ่อนหย่อนใจ พ่อพี่คงจะไม่ให้น้องไนท์เที่ยวไหนเป็นแน่เลย” “ครับ”
ไนท์ได้พาฟีฟ่ามาร้านหมูกระทะแถบชานเมือง ฟีฟ่ารู้สึกได้เปิดหูเปิดตาเพราะเขาไม่ได้มานานหลายปี “พี่ฟีฟ่านั่งรอผมอยู่ที่นี่ก็ได้นะ พี่อยากได้อะไรบอกผมได้เลย เดี๋ยวผมไปหยิบมาให้” “ไม่ต้องหรอก พี่อยากไปเดินดูด้วย” “ถ้างั้นเราไปตักอาหารกันก่อน” ฟีฟ่าเดินไปที่แผนกกุ้งเป็นอันดับแรก เพราะเขาชอบกินและแพงด้วย ฟีฟ่าจึงหยิบกุ้งตัวโตๆใส่จานจนพูน สายตาของฟีฟ่ามองกุ้งอีกตัวที่ใหญ่พอสมควร เขารู้สึกเสียดายถ้าไม่ได้เอาไปด้วย ฟีฟ่ากำลังยื่นมือคีบกุ้งตัวนั้น แต่กุ้งตัวนั้นไมเป็นใจเพราะมีที่คีบอีกอัน มาอยู่ส่วนหัวของกุ้ง ฟีฟ่ารีบดึงมาในจานของเขา แต่กลับถูกดึงแย่งไป ฟีฟ่าใจคอหงุดหงิดจึงหันไปมอง “ช่างกัน”ฟีฟ่าพูดเสียงดัง “พูดชื่อค่อยๆหน่อยอายเขา เรียกไอกันดีกว่า ไม่ต้องถึงกับช่างหรอก เพราะเราเริ่มสนิทกันแล้ว” “ไม่ต้องมาเปลื่ยนเรื่อง เอากุ้งตัวนั้นมาให้เราเดี๋ยวนี้” “ไม่ให้ นั่นก็เต็มจานพูน อดยากมาจากไหน” “ช่างกัน ปากไม่ดีเลยนะ”ฟีฟ่าว่างที่คีบไว้ที่เดิม แล้วเดินดุ่มๆไปที่โต๊หมูกระทะใกล้ๆทางออก โดยมีไนท์ก
ค่ำคืนนี้เป็นเป็นวันคล้ายวันเกิด ของเจมี่รุ่นพี่ที่ห้องสมุด ฟีฟ่าเลยต้องมาร่วมอวยพร ซึ่งงานในครั้งนี้มิได้จัดใหญ่โต มีแต่เพีอนรักมิตรสหายที่คบกันมา ในระหว่างที่ฟีฟ่านั่งดื่มน้ำส้มคั้น เพราะฟีฟ่าไม่แตะเครื่องดื่มมึนเมาทุกชนิด “พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหม”ไอโซนัทนั่งลงตรงหน้าฟีฟ่า “อยากนั่งก็นั่งสิ”ฟีฟ่ายกแก้วน้ำส้มขึ้นมาจิบและวางลง “ทำไมฟีฟ่าไม่รับโทรศัพท์พี่ ติดต่อทางไหนฟีฟ่าก็ทำเป็นเฉยเมย” “ฟีฟ่าไม่ว่าง ฟีฟ่าต้องไปกินหมูกระทะ” “ไปกินกับไนท์เหรอ”ไอโซนัทรู้ความจริงจากเจมี่ ที่ฟีฟ่าสื่อผ่านให้มาบอกไอโซนัทแบบอ้อมๆ “ใช่ อร่อยด้วย” “ทำไมไม่บอก ถ้าพี่รู้พี่จะได้พาฟีฟ่าไปกินสเต๊ก” “ไม่กินหรอกสเต็ก ไม่ชอบ ฟีฟ่าชอบกินกุ้ง” “หลังเลิกงานไปกินกุ้งไหม เดี๋ยวพี่จะมาไป” “ไม่หรอก มันดึกแล้วเดี๋ยวหน้าแก่” “พี่มีเพื่อนร้านเสิรมสวยความงาม เดี๋ยวพี่พาไปก็ได้พรุ่งนี้ถ้ากลัวหน้าแก่” “ไม่ชอบปรุงแต่ง ชอบแบบธรรมชาติ” “เอาอย่างนี้ไหมเดี๋ยวพี่พาไปอาบน้ำแร่แช่น้ำ
เช้าวันนี้ฟีฟ่าไปทำงานตามปกติ แต่มีเหตุบังเอิญรถของเขาเสียอยู่หน้าอู่ช่างกัน ซึ่งอู่ยังไม่ได้เปิดด้วยซ้ำ ฟีฟ่าจึงตัดสินใจลงจากรถแล้วไปเคาะประตูอู่ซ่อมรถ “ปัง ปัง ปัง” ฟีฟ่าเคาะประตูเสร็จก็ยืนรออยู่หน้าประตู สักพักช่างกันแง้มประตูออกมา พอช่างกันเห็นเป็นฟีฟ่าจึงดึงเข้ามาในอู่ทันที ฟีฟ่าไม่ทันได้ตั้งตัวรู้ตัวอีกทีเขาก็อยู่ข้างในอู่ หลังจากนั้นช่างกันปิดประตูทันที แล้วเขาก็เปิดไฟให้สว่าง พอแสงไฟส่องไปที่เรือนร่างของช่างกัน ฟีฟ่ายืนอึ้งอ้าปากค้าง เพราะช่างกันอยู่ในชุดกางเกงในตัวเดียว ส่วนรูปร่างก็บึกบึนมีกล้ามลีนๆ “นายดึงเราเข้ามาทำไม”ฟีฟ่ามีน้ำเสียงที่มีโมโห “กูไม่ได้จะข่มขืนมึงหรอก กูใส่กางเกงในตัวเดียว มึงจะให้กูออกไปหน้าอู่เหรอ” “ทำไมไม่ใส่กางเกงขาสั้นนอน” “มันเรื่องของกูหรือเปล่าวะ กูจะแก้ผ้านอนมันก็เรื่องของกู” “เอ่อ รถเราเสียน่ะ ซ่อมให้หน่อย แค่นี้แหละ ความจริงนายชะโงกหน้ามาก็ได้ ไม่ต้องถึงกับดึงเราเข้ามาข้างในหรอก” “กูจะดึงมึงเข้ามามึงจะทำไม”ช่างกันเดินเข้ามาใกล้ๆฟีฟ่า ส่วนฟ