“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันแต่เมื่อเห็นน้องแพรดูโอเคฉันก็สบายใจแต่ก็คงต้องคอยตามดูเรื่อยๆเรื่องนี้ฉันให้เป็นหน้าที่นายก็แล้วกัน”
“ครับ”
ทิวาเองก็คิดเช่นเดียวกับชัชวาลเหมือนกันแต่ในเมื่อน้องสาวของเขาเป็นคนเอ่ยปากบอกเองว่าอยากอยู่ที่นี่สักพักเขาก็จะปล่อยให้เธออยู่เขารู้ที่อยู่ของเธอแล้วคงไม่ยากที่จะตามดูโดยยกหน้าที่นี้ให้เป็นของชัชวาลเพราะเขานั้นยังมีเรื่องที่บริษัทที่ให้ต้องดูมากมายเพราะเขานั้นต้องทำงานแทนพิพัฒน์พ่อบุญธรรมที่พึ่งเสียไปของเขาทั้งหมดตอนนี้อยู่ในช่วงดูแผนงานของการทำงานใหม่หมดเขาจึงปวดหัวอยู่ไม่น้อย
เพนท์เฮ้าส์
“ขอบคุณนะคะที่ยังใจดีแก้มัดให้ฝัน”
ทอฝันกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตนเพราะชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาเขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่มองเธอครู่หนึ่งแล้วเข้ามาแก้มัดให้เธอเท่านั้นหญิงสาวเองไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนกับเธออีกแต่ก็อดพูดประชดประชันเขาไม่ได้ที่ทำกับเธอแบบไร้เหตุผลแล้วยังใจดีมาแก้มัดเชือกบ้านี่ออกจากมือเธอ
“ขอโทษ”
ทิวารู้สึกผิดอยู่ในใจที่เขาทำกับเธอเกินเหตุไปจริงๆเขาเอ่ยขอโทษกับหญิงสาวออกมาเสียงดังฟังชัดพร้อมจ้องไปที่หน้าของเธออย่างรู้สึกผิด
“ว่าไงนะคะ”
ทอฝันถึงกับต้องถามชายหนุ่มอีกรอบว่าเขานั้นพูดคำว่าอะไรออกมาก่อนหน้านี้กล่าวหาเธอต่างๆนาๆทำกับเธอสารพัดแล้วมาจบกับคำว่าขอโทษเดียวดื้อๆแบบนี้มันยุติธรรมกับเธอเสียที่ไหน
“ผมบอกว่าขอโทษผมเจอน้องแพรแล้วเธอบอกว่าไปเที่ยวกับเพื่อน”
ทิวาบอกกับหญิงสาวซ้ำอีกรอบด้วยความต้องวางมาดเขาไม่สามารถที่จะขอร้องให้เธอนั้นหายโกรธได้ทำได้แต่เพียงขอโทษเธอเรื่องที่เข้าใจผิดเท่านั้น
“ฝันดีใจที่คุณหาน้องแพรเจอแล้วน้องแพรปลอดภัยแต่ฝันไม่ได้ดีใจกับคำขอโทษของคุณเลยสักนิด”
ทอฝันยิ้มออกที่เธอรู้ว่าเจอแพรวาและรู้ว่าเธอปลอดภัยพร้อมทังบอกกับชายหนุ่มออกไปให้เขาได้รับรู้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไรอีกทั้งเธอนั้นไม่อยากจะมองหน้าของเขาตอนนี้เสียด้วยซ้ำ
“มองหน้าผม”
“ทำไมคะจะกล่าวหาอะไรฝันเพิ่มเหรอคะ”
ทิวาจับหน้าหญิงสาวให้เธอหันมามองเขาเพราะว่าเขานั้นไม่ชอบให้เธอนั้นมามองเมินเขาแบบนี้ทอฝันเองนึกโมโหชายหนุ่มอยู่ในใจที่ขนาดจะมาขอโทษเธอก็ยังจะไม่เลิกบังคับขู่เข็ญเธออีก
“อย่าปากดีให้มากนัก...ไปอาบน้ำจะพาไปทานข้าวเป็นการขอโทษ”
ทิวาเองไม่คอชอบการต่อปากต่อคำของหญิงสาวเท่าไรเพราะเมื่อก่อนเจ้าหล่อนเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนหวานประชดประชันใครไม่เป็นแต่มาตอนนี้ผ่านไปเป็นสิบปีเขายอมรับว่าเธอช่างกล้าต่อปากต่อคำมากขึ้นเสียจริงมันดูขัดหูขัดตาของเขาเพราะเขาคิดว่าหากเธอลดการต่อปากต่อคำเขาให้น้อยกว่านี้จะดูน่ารักกว่านี้มาก
“ไม่ไปค่ะ”
ทอฝันเองเกลียดการเอาแต่สั่งของชายหนุ่มเหมือนกันตอนนี้เขายิ่งสั่งเธอหญิงสาวเองก็อยากจะต่อต้านให้เขารู้ว่าเธอนั้นก็ไม่ใช่จะยอมอยู่ฝ่ายเดียวเหมือนกันเธออยู่กับเขาเพราะหน้าที่แต่ก็ไม่ได้มีข้อห้ามให้เธอห้ามเถียงเขาเหมือนกัน
“ต้องไป”
และแล้วทอฝันก็ต้องพ่ายแพ้ต่อคนเผด็จการอย่างชายหนุ่มอยู่ดีเธอต้องยอมไปอาบน้ำแต่งตัวตามคำสั่งของเขาทั้งที่ตัวเธอเองนั้นไม่ได้อยากไปเลยสักนิดนี่ขนาดเป็นโอกาสที่เขาจะพาเธอไปทานข้าวข้างนอกเพื่อเป็นการขอโทษเธอแท้ๆยังไม่วายมีลูกบังคับให้คนที่ไม่อยากไปอย่างเธอต้องออกไปแต่โดยดี
ร้านอาหารญี่ปุ่น
“สั่งสิ”
เมื่อมาถึงร้านอาหารที่เปิดใหม่ร้านดังในห้างหรูแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมืองทิวาเห็นหญิงสาวเอาแต่เปิดดูเมนูไปมาไม่ยักจะเห็นเธอนั้นสั่งเสียทีจึงต้องเงยหน้าละความสนใจจากการดูเมนูมาออกคำสั่งให้เธอนั้นสั่งอาหารไม่อย่างนั้นวันนี้คงไม่ได้ทานกันพอดี
“งั้นเดี๋ยวผมสั่งเอง...รับเป็นซูชิแซลมอน...เทมปุระ...คุชิคัตสึ...ทงคัตสึ...อย่างละสองที่ครับ”
ทิวาถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่หญิงสาวยังทำเป็นโอ้เอ้กวนประสาทเขาอยู่แบบนั้นจะให้เขาออกคำสั่งหรือบังคับเธอรุนแรงตรงนี้คงจะไม่ได้เลยเอ่ยปากสั่งอาหารเสียเองเพราะเขาจำได้ทุกอย่างว่าเธอนั้นชอบอะไรการที่พาเธอมาทานอาหารญี่ปุ่นเพราะเขารู้ว่าเธอนั้นโปรดปรานอาหารญี่ปุ่นเป็นที่หนึ่งการพาเธอมาทานอาหารที่นี่คงทำให้เธอได้อารมณ์ดีขึ้นบ้างเขาคิดแบบนั้น
ทอฝันจ้องมองคนที่กำลังสั่งเมนูกับพนักงานเธอแอบอมยิ้มเล็กน้อยแต่ก็พยายามกลั้นยิ้มไว้บอกกับตัวเองว่าเธอยังโกรธเขาอยู่ที่อยากจะยิ้มนั้นก็เป็นเพราะเมนูที่เขาสั่งนั้นเป็นของโปรดเธอทุกอย่างเลยเธอยังจำได้ว่าเมื่อก่อนตอนที่เธอนั้นคบกับเขาชายหนุ่มชอบพาเธอไปเลี้ยงอาหารญี่ปุ่นเดือนละครั้งแล้เธอก็สั่งแต่เมนูเดิมๆจนชายหนุ่มจำได้ครั้งหลังๆที่ไปทานด้วยกันก็จะเป็นชายหนุ่มที่สั่งให้เธอเองตลอดวันนี้เธอดีใจที่ผ่านไปเป็นสิบปีเขาก็ยังจำเมนูที่เธอชอบได้
10 นาทีผ่านไป
ในระหว่างที่นั่งรออาหารทั้งสองไม่ได้พูดคุยกันเลยสักนิดแต่แอบมีเผลอสบตาบ้างเป็นฝ่ายหญิงสาวเสียเองที่พยายามหลบสายตาของเขาอยู่ตลอดชายหนุ่มเองก็หงุดหงิดกับอาการของเธออยู่ไม่น้อยแต่ก็ต้องนั่งทำเป็นไม่สนใจเพราะไม่อยากหาเรื่องทะเลาะกับเธอ
“คงจะหิวมาก”
เมื่ออาหารมาเสริฟครบทุกอย่างแล้วทอฝันก็ตั้งหน้าตั้งตาทานอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่ได้สนใจว่าหนุ่มนั้นจะทานอะไรบ้างผ่านไปร่วมชั่วโมงตอนนี้อาหารก็เกลี้ยงโต๊ะชายหนุ่มเห็นหญิงสาวยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มก็แสร้งพูดแซวเธออีกทั้งยำทำสีหนาลอยหน้าลอยตาเหมือนพูดอยู่คนเดียวอีกต่างหาก
“จะไม่โต้ตอบเพราะคิดว่าเป็นประโยคบอกเล่า”
ทอฝันเองเธอก็ไม่ได้สนใจอีกทั้งเธอดื่มน้ำเสร็จพร้อมวางแก้วแล้วหันไปตอบชายหนุ่มทันควันว่าเธอจะไม่สนคำพูดของเขาและจะถือซะว่าชายหนุ่มพูดกับตัวเองทอฝันจำได้ว่าเมื่อก่อนเขาก็ชอบพูดแซวเธอแบบนี้อยู่บ่อยๆแล้วเธอเองก็ชอบตอบกลับประโยคแบบนี้อยู่ทุกครั้งพร้อมอมยิ้มออกมาเพราะว่ารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาแล้วเมื่อได้ทานอาหารอร่อยของโปรดจนอิ่ม
“เอ่อ...กลับกันเถอะ”
ทิวาได้ยินคำพูดของหญิงสาวที่ตอบกลับเขามาแบบนั้นมันทำให้เขาหวนคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเข้ามาในหัวชายหนุ่มนั่งยิ้มตามหญิงสาวอยู่ครู่หนึ่งก็ต้องหุบยิ้มลงทันทีเพราะนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่ควรรู้สึกหวั่นไหวให้กับเรื่องซ้ำๆเดิมๆแบบนี้อีกและชวนหญิงสาวกลับกันทันที
“น้องฝัน”ทอฝันกับทิวากำลังจะเดินออกนอกร้านหญิงสาวก็ต้องหันมาทางเสียงเรียกของผู้ชายคนหนึ่ง“พี่ธี”ทอฝันเห็นว่าเป็นใครเธอจึงเข้าไปทักทายอีกฝ่ายอย่างสนิทสนมเพราะเขานั้นเคยเป็นคู่หมั้นเธอในตอนที่ครอบครัวของเธอและครอบครัวของธีภพจับให้เธอและเขาหมั้นกันนั่นเองและที่เธอและธีภพสนิทกันได้เพราะคุยกันถูกคออีกอย่างธีภพเองที่ต้องมาหมั้นกับเธอก็เพราะว่าต้องถูกบังคับมาเหมือนกันหลังจากที่ถอนหมั้นกันไปแล้วเธอก็ได้ข่าวว่าธีภพนั้นไม่ค่อยได้อยู่ที่เมืองไทยเท่าไรและเธอก็ไม่ได้เจอกับเขาเลยจนกระทั่งวันนี้“ไม่ได้เจอกันนานเลยสบายดีนะพี่เห็นข่าวเรื่องคุณอาทินกรเสียใจด้วยนะ”ธีภพเองไม่ได้เจอทอฝันเสียนานหลายปีแต่เธอก็ยังดูสวยน่ารักเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเขาเองก็พึ่งจะได้ยินข่าวของพ่อหญิงสาวว่าเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเลยแสดงความเสียใจกับหญิงสาวเสียตรงนี้เลย“ฝันทำใจได้แล้วค่ะตอนนี้ฝันสบายดีพี่ธีสบายดีนะคะแล้วนี่มาทานข้าวเหรอคะ”ทอฝันเองก็ไม่ได้คิดมากเรื่องของพ่อเธอแล้วหละมีแค่แอบคิดถึงอยู่ทุกวันแค่นั้นเองพร้อมถามอีกฝ่ายว่าเขานั้นสบายดีหรือเปล่าเพราะเห็นสีหน้าของเขาสดใสกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยเธอเห็นเขาพึ่งเดินเข้ามาใ
“ทำตัวโสดบอกว่ามากับเจ้านายอยากจะสานสัมพันธ์กับมันใหม่หรือยังไง...จำไว้ให้ขึ้นใจเลยว่าผมเป็นผัวคุณ...คุณมีผัวแล้ว”เป็นเพราะอารมณ์หึงหวงของทิวาที่ยังควบคุมสติให้มันเบาลงไม่ได้ทั้งยังเสริมด้วยความดื้อของหญิงสาวที่ต่อต้านเขาทำให้ตอนนี้ชายหนุ่มนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดต่อว่าหญิงสาวเสียๆหายๆอีกทั้งยังตอกย้ำให้เธอรู้ว่าเธอนั้นมีเขาเป็นสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วถ้าคิดจะไปหาผู้ชายคนอื่นคงจะเป็นไปได้ยากเพราะเขานั้นไม่ยอมปล่อยเธอไปเป็นแน่พร้อมทั้งโน้มตัวไปหาหญิงสาวที่นั่งหน้าหงิกหน้างออยู่ข้างๆใช้มือแร่งทั้งสองจับใบหน้าของเธอและใช้ริมฝีปากหนาของเขาบดจูบอย่างหนักหน่วงสั่งสอนให้เธออย่ามาโต้เถียงและคิดที่จะดื้อกับเขา“อื้อ...ก็คุณไทม์เป็นคนบอกเองนี่คะว่าเรื่องของเราเป็นความลับครั้งหน้าถ้าอยากจะให้ฝันแนะนำคุณกับคนอื่นว่าอะไรก็สั่งมาค่ะ”ทอฝันรีบผลักชายหนุ่มออกอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นถึงเธอและเขาจะนั่งอยู่ในรถก็ใช่ว่าจะเป็นจุดสนใจไม่ได้เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะโมโหอะไรนักหนาทั้งที่เขาเป็นคนออกคำสั่งกับเธอเองเรื่องความสัมพันธ์ของเธอและเขาแต่พอเธอพยายามปกปิดตามข้อตกลงเขาก็ชอบประชดประชันเธอทุกที“ท้าทา
“ฝันเจ็บ....อื้ออ.”ชายหนุ่มจงใจดูดดึงและบีบเค้นเต้างามอย่างรุนแรงจนหญิงสาวนั้นต้องร้องออกมาด้วยอารมณ์ดิบของเขาตอนนี้เขาไม่สนว่าเธอจะรู้สึกแบบไหนขอแค่เขาได้ระบายอารมณ์ก็พอ“เจ็บสิดีจะได้ไม่ไปเที่ยวอ่อยใครอีก”“อื้มมม...”ชายหนุ่มบดจูบปิดสียงร้องของเธอพร้อมส่งแท่งร้อนที่กำลังผงาดเข้าไปในช่องทางรักของแม่สาวจมพยศทันทีพร้อมขยับเข้าออกตามอารมณ์อย่างไม่ได้ห่วงความรู้สึกของหญิงสาวจนตอนนี้เธอต้องระบายความเจ็บปวดที่เธอพึ่งได้รับอย่างรุนแรงไปที่แผ่นหลังของเขาจนเลือดซิบแต่นั่นเขาก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยสักนิดยังคงกระทำอย่างรุนแรงกับเธอต่อไปความโมโหบวกกับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านคนที่น่าสงสารที่สุดตอนนี้ก็น่าจะเป็นคนที่รองรับอารมณ์อยู่นั่นเอง“อื้อ...อ้ะ..พอแล้ว..มันเจ็บ...อื้มม”“อ่าสสสส”เมื่อบทรักดำเนินมาพักใหญ่จนตอนนี้หญิงสาวเริ่มรับอะไรไม่ไหวแล้วเธอจึงต้องร้องขอคนที่ดูจะมีความสุขคนเดียวอยู่ด้านบนตัวของเธอให้เขานั้นหยุดการกระทำนี้เสียทีเพราะตอนนี้เธอไม่ไหวจริงๆตอนนี้เนื้อตัวของเธอแดงไปหมดด้วยรอยบีบจากมือหนาของเขาและไหนจะรอยบดจูบดูดคลึงตามเนื้อตัวของเธออีกทั้งแรงของเขาที่ดูท่าว่ามันจะไม่ผ่อนลงเลยสักนิด
“เจ็บนะ....โอ้ยยยย”ผู้หญิงสามสี่คนไม่พูดพร่ำทำเพลงกระหน่ำรุมตบลีลาวดีจนยับเยินอย่างสาแก่ใจกับคนที่ไม่มีทางสู้เพราะถูกล็อคตัวเอาไว้“นี่ทำอะไรหยุดเดี๋ยวนี้นะ”ธีภพที่กำลังขับรถออกมาจากลานจอดรถของห้างเขาขับผ่านเห็นว่ามีผู้คนกำลังทำร้ายกันเมื่อลงไปดูเขาก็จำได้ทันทีว่าเป็นพนักงานร้านของเขาพร้อมรีบวิ่งเข้าไปห้ามเหตุการณ์รุนแรงครั้งนี้อย่างรวดเร็ว“บอส!!!!”“ปล่อยเธอนะ...ไม่อย่างนั้นผมจะแจ้งความถึงเรื่อที่พวกคุณทำทุกเรื่องเลย”เมื่อกลุ่มคนที่รุมทำร้ายเห็นว่าเป็นใครที่วิ่งเข้ามาพวกนั้นก็รีบปล่อยหญิงสาวที่สภาพไม่เหลือชิ้นดีลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นพร้อมวิ่งหนีกันอย่างรวดเร็วแต่ยังดีที่รปภแถวนั้นวิ่งจับเอาไว้ได้ทันธีภพจึงให้จับคนพวกนั้นส่งตำรวจพร้อมพยุงลีลาวดีขึ้นไปนั่งบนรถของเขา“...คุณเป็นยังไงบ้าง...”ธีภพพาหญิงสาวมานั่งบนรถพร้อมส่งผ้าเช็ดหน้าให้เธอได้ซับเลือดที่มุมปากที่มีเลือดหลออกมาตอนนี้เขาพยายามคุยกับเธอให้เธอบอกเขาว่าเธอนั้นมีอาการอย่างไรบ้างหากอาการหนักเขาก็จะพาเธอส่งโรงพยาบาลทันที“ขอบคุณนะคะคุณเจ้าของร้าน....โอ้ยยยย...ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ”ลีลาวดีต้องขอบคุณชายหนุ่มอย่างมากที่เขานั้นช่
“หืมม...คุณธีเนี่ยนะคะโดนแม่บังคับสมัยนี้ยังจะบังคับกันอีกเหรอคะ”ลีลาวดีได้ฟังเช่นนั้นก็ลดอารมณ์อ่อนลงเธอเองก็พึ่งเคยเจอผู้ชายที่ถูกแม่บังคับนี่แหละปกติเคยได้ยินแต่ผู้หญิงถูกบังคับแต่มันก็น้อยมากๆแล้วในสมัยนี้เพราะหลายครอบครัวเขาก็หันมาเลี้ยงลูกแบบใหม่กันแล้ว“ใช่สิ...ตอนนั้นผมผิดเองที่ไม่กล้าออกนอกกรอบแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่านอกกรอบมันทำให้ผมเป็นตัวเองมากแค่ไหน”ธีภพยอมรับว่าเมื่อก่อนเขาเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบตั้งแต่เด็กจนโตด้วยเหตุการณ์หลายๆอย่างที่แม่ของเขาชอบบังคับมันทำให้เขาอึดอัดหัวใจอย่างมากจนหลังจากที่เขาถอนหมั้นกับทอฝันเขาคิดว่าควรที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะว่าเขานั้นไม่อยากจะอึดอัดแบบนี้ต่อไปและอยากจะเป็นตัวของตัวเองตอนนี้เขาก็ออกมาอยู่ตัวคนเดียวได้นานแล้วด้วยอีกอย่างก็ลงทุนทำธุรกิจทุกอย่างด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองโดยที่ไม่สนสมบัติของพ่อและแม่ของเขาที่สร้างเอาไว้ให้“ตอนนี้คุณธีก็เป็นคนหัวแข็งแล้วสิคะ”“คนหัวแข็ง???”“ใช่ค่ะป้าดวงบอกว่าคนที่ไม่ฟังคำสั่งสอนของผู้ใหญ่คือคนหัวดื้อหัวแข็งค่ะ”ลีลาวดีเห็นชายหนุ่มทำสีหน้างงก็คิดว่าชายหนุ่มนั้นคงไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดแน่เลยจึงอธิบายใ
“ผมจะสี่สิบแล้วนะครับคุณแม่เลิกเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตผมซะทีได้ไหม...ส่งน้องวีมาเป็นเลขาผมผมก็ยอมแล้วคุณแม่จะเอาอะไรอีก”ธีภพรู้สึกขำกับชีวิตตัวเองที่อายุปูนนี้แล้วคนเป็นแม่ของเขาก็ไม่ยักจะเห็นเลิกบังคับเขาเสียทีการที่เขาไปต่างประเทศบ่อยๆก็เพราะบ้านของเขมันสร้างความสุขให้เขาไม่ได้นั่นเองขนาดเขามีกิจการส่วนตัวแล้วคุณแม่ของเขาก็ยังไม่วายมาแทรกแซงบางเรื่องอีกด้วย“ทำไมป้าต้องบังคับคุณธีด้วยล่ะคะ...ใครเค้าอยากจะอยู่กับแม่ใจร้ายที่ชอบบังคับกันเล่า”ลีลาวดีเห็นว่าผู้หญิงที่เป็นแม่ของธีภพเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยคราแรกที่เธอได้ฟังธีภพเล่าให้ฟังว่าแม่เป็นคนชอบบังคับเธอก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ด้วยความเป็นคนรักความถูกต้องและสงสารชายหนุ่มจึงช่วยชายหนุ่มพูดอีกแรงให้แม่ของเขาได้คิดว่าไม่มีใครอยากจะอยู่กับคนที่ชอบบังคับเด็กยี่สิบอย่างเธอยังคิดได้เธอไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของธีภพคิดไม่ได้กัน“นี่เธอ...นังเด็กนี่ใครเดี๋ยวนี้แกคบกับเด็กเหลือขอพวกนี้ด้วยเหรอ”นาราหันไปหาเด็กสาวที่ท่าทางยังเรียนไม่จบแถมยังดูกะโปโลไม่น่ารู้จักกับลุกชายของเธอได้เธอชี้หน้าเด็ที่กล้าต่อว่าเธอเมื่อครู่พร้อมถามลูกชายของเธอว่าไปคบ
“เดี๋ยวคุณพักห้องข้างๆผมก็แล้วกันพรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านคุณจะได้ไปเรียนทัน..คุณหิวไหมที่บ้านผมน่าจะมีบะหมี่อยู่ในตู้ไม่มีของสดเพราะผมพึ่งกลับมา”ธีภพวางเสื้อสูทของเขาลงที่โซฟาพร้อมชี้ไปที่ห้องของหญิงสาวให้เธอได้พักตอนนี้เขารู้ว่าหญิงสาวน่าจะหิวเพราะพึ่งจะเลิกงานเขาเองก็ลืมคิดที่จะซื้ออะไรจากร้านสะดวกซื้อเข้ามาด้วยแต่จำได้ว่าในครัวมีอาหารแห้งอยู่บ้างจึงถามเธอว่าหิวหรือเปล่าเขาจะได้ทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีจัดการให้พร้อมเดินเข้ามาในครัวโดยมีหญิงสาวเดินตามมาด้วย“ได้บะหมี่สักซองก็คงดีค่ะ...เดี๋ยวพรุ่งนี้ลีกลับเองก็ได้ค่ะไม่มีเรียนอีกอย่างลีจะต้องไปรับป้าดวงกลับจากโรงพยาบาลด้วย”ลีลาวดีเดินตามชายหนุ่มเข้ามาในครัวพร้อมนั่งลงที่โต๊ะทานข้าวรู้สึกขอบคุณที่ชายหนุ่มยังเป็นห่วงคนที่พึ่งรู้จักอย่างเธอพร้อมบอกกับเขาว่าเธอกลับเองได้เพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียนเลยไม่ต้องรีบแค่จะต้องไปรับป้าเธอที่โรงพยาบาลช่วงบ่ายเท่านั้นเอง“แล้วป้าคุณยังไม่ดีขึ้นอีกเหรอ”ธีภพเองไดยินหญิงสาวพูดถึงป้าที่นอนโรงพยาบาลเขาก็ยังสงสัยว่าป้าของเธอยังไม่หายดีอีกหรืออย่างไร“อืม..ก็ดีขึ้นมากแล้วนะคะแต่ก็ต้องไปหาหมอบ่อยๆเพราะ
“ผมต้องการใช้เงินแล้วถ้าคุณไม่หามาให้ผมล่ะก็....อย่าต้องให้ผมตั้งใช้วิธีบังคับเลย”นภดลเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีปฏิเสธเขาเองก็ต้องคำขู่บังคับเธอเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการเพราะเขารู้ว่าคำขู่ของเขามันทำให้หญิงสาวต้องหาทางหาเงินมาให้เขาจนได้เป็นแน่“อีกสองวันฉันจะโอนให้คุณกลับไปได้แล้ว”บุษบาหันมองค้อนใส่ชายหนุ่มอย่างเคียดแค้นเธอค่อยๆปรับอารมณ์โกรธให้ลดลงพร้อมทั้งบอกกับชายหนุ่มว่าเธอจะพยายามหามาให้แต่ขอเวลาเธอสองวันเท่านั้นพร้อมบอกให้เขานั้นกลับไปได้แล้วเพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะมองหน้าเขาสักเท่าไร“หึ่...แกคงอยู่ขูดเลือดขูดเนื้อฉันไม่นานหรอก”เมื่อชายหนุ่มออกไปแล้วบุษบาเองก็ต้องหาอะไรมาดื่มเพื่อแก้เครียดเธอแค่รอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้นหากเรื่องราวมันเป็นไปตามที่เธอวางเอาไว้ไม่นานนี้เธอก็คงได้กำจัดเหลือบไรอย่างนภดลออกไปจากชีวิตได้เสียทีและเรื่องที่เธอเคร่งเครียดอยู่ตอนนี้ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างทอฝันกับทิวาตอนนี้เธอมีอะไรยุ่งๆให้สะสางมากมายตอนนี้เธอจะปล่อยให้ทั้งคู่ได้อยู่กันอย่างสงบไปก่อนเมื่อถึงเวลาเธอจะกำจัดหญิงสาวออกไปจากชีวิตชายหนุ่มแน่นอนไร่ภูตะวันหลายวันแล้วที่แพรวาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ตอนน