“ฝันเจ็บ....อื้ออ.”
ชายหนุ่มจงใจดูดดึงและบีบเค้นเต้างามอย่างรุนแรงจนหญิงสาวนั้นต้องร้องออกมาด้วยอารมณ์ดิบของเขาตอนนี้เขาไม่สนว่าเธอจะรู้สึกแบบไหนขอแค่เขาได้ระบายอารมณ์ก็พอ
“เจ็บสิดีจะได้ไม่ไปเที่ยวอ่อยใครอีก”
“อื้มมม...”
ชายหนุ่มบดจูบปิดสียงร้องของเธอพร้อมส่งแท่งร้อนที่กำลังผงาดเข้าไปในช่องทางรักของแม่สาวจมพยศทันทีพร้อมขยับเข้าออกตามอารมณ์อย่างไม่ได้ห่วงความรู้สึกของหญิงสาวจนตอนนี้เธอต้องระบายความเจ็บปวดที่เธอพึ่งได้รับอย่างรุนแรงไปที่แผ่นหลังของเขาจนเลือดซิบแต่นั่นเขาก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยสักนิดยังคงกระทำอย่างรุนแรงกับเธอต่อไปความโมโหบวกกับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านคนที่น่าสงสารที่สุดตอนนี้ก็น่าจะเป็นคนที่รองรับอารมณ์อยู่นั่นเอง
“อื้อ...อ้ะ..พอแล้ว..มันเจ็บ...อื้มม”
“อ่าสสสส”
เมื่อบทรักดำเนินมาพักใหญ่จนตอนนี้หญิงสาวเริ่มรับอะไรไม่ไหวแล้วเธอจึงต้องร้องขอคนที่ดูจะมีความสุขคนเดียวอยู่ด้านบนตัวของเธอให้เขานั้นหยุดการกระทำนี้เสียทีเพราะตอนนี้เธอไม่ไหวจริงๆตอนนี้เนื้อตัวของเธอแดงไปหมดด้วยรอยบีบจากมือหนาของเขาและไหนจะรอยบดจูบดูดคลึงตามเนื้อตัวของเธออีกทั้งแรงของเขาที่ดูท่าว่ามันจะไม่ผ่อนลงเลยสักนิดตอนนี้เธอก็คงทำได้แค่ร้องขอให้เขานั้นปราณีเธอและหยุดกิจกรรมรักที่มันทำให้เธอต้องเจ็บปวดแบบนี้เสียที
ตาดูท่าว่าชายหนุ่มนั้นคงจะไม่หยุดมันง่ายๆเพราะแรงของเขานั้นยังไม่ตกเลยสักนิดอีกทั้งเมื่อได้เห็นเธอร้องขออย่างทรมานเขายิ่งพึงพอใจเพราะมันแสดงถึงว่าในตอนนี้เธอไม่สามารถต่อต้านอะไรเขาได้และเธอก็ต้องเป็นฝ่ายที่ยอมเขาเพียงฝ่ายเดียวอย่างเรียกร้องอะไรไม่ได้ด้วยบทรักครั้งนี้เขาจะทำให้เอนั้นจำฝังใจไปเลยว่าเธอห้ามเข้าใกล้กับผู้ชายคนไหนอีกไม่อย่างนั้นก็จะต้องเจอความทรมานแบบนี้ที่เขามอบให้
“ทำไมชีวิตฝันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย”
หลังจากที่ชายหนุ่มเรียกร้องในหน้าที่ของเธอร่วมสองชั่วโมงมันเป็นเวลาที่ทรมานทั้งกายและใจของหญิงส่าที่สุดเมื่อความต้องการของชายหนุ่มสิ้นสุดลงเขาก็ทิ้งให้เอนอนในห้องคนเดียวอย่างเจ็บปวด
หลังจากที่ชายหนุ่มเดินออกจากห้องไปแล้วหญิงสาวก็นอนสะอื้นตัวสั่นอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่อยู่คนเดียวทันทีเธอคิดว่าจะไม่เสียน้ำตาให้เขาอีกแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้จริงๆดูสิ่งที่เขาทำกับเธอเขาทำเหมือนจะตอกย้ำให้เธอรู้ว่าเป็นแค่คู่นอนทุกครั้งไป
ตลอดเดือนกว่าๆที่ผ่านมาเธอคิดว่าอะไรๆมันจะดีขึ้นแล้วแต่มันกลับแย่ลงกว่าเดิมเสียอีกตอนนี้ใจของเธอมันพังไปหมดแล้วต่อจากนี้ก็คงจะเหลือแค่รอเวลาว่าเขานั้นปล่อยเธอไปเมื่อไรก็เท่านั้นเองเพราะตอนนี้อาการของป้าดวงใจของเธอก็เริ่มดีขึ้นมากแล้วด้วยเงินที่ได้ชายหนุ่มช่วยมารักษาให้ที่แลกกับตัวเธอนั่นเอง
ถ้าป้าดวงใจยุติการรักษาตัวเมื่อไรเธอจะคุยถึงข้อตกลงกับชายหนุ่มใหม่ทันทีเพราะเธอคงจะทำใจอยู่กับสภาพนางบำเรอให้ชายหนุ่มอย่างนี้ต่อไปอีกไม่ได้แล้วการที่จะต้องมาอยู่ใกล้ชิดกับคนที่ตัวเองรักทุกวันมันทำให้ตัดใจจากเขาลำบากมากขึ้นและมันก็ทำให้เธอต้องเจ็บเพิ่มขึ้นทุกวันเมื่อรู้อยู่แก่ใจตลอดว่าเธอมาอยู่กับเขาได้เพียงแค่สถานะอะไร
ทางด้านทิวา
เมื่อเห็นหญิงสาวเอาแต่สะอึกสะอื้นถึงแม้เธอจะพยายามไม่ให้เขาเห็นว่าเธอร้องให้แต่ใกล้กันขนาดนั้นเขาก็จับเธอได้อยู่ดีวันนี้ที่เขามีอารมณ์โมโหเพราะการที่ได้เจอหญิงสาวคุยกับคนที่เคยเป็นคู่หมั้นหญิงสาวมันทำให้เรื่องเก่าๆมันแล่นเข้ามาในหัวของเขามากมายจากระยะเวลาที่เขาอยู่กับเธอมาร่วมเดือนกว่าเขาพยายามคิดในสิ่งที่เธอเคยทำกับเขาให้น้อยลงแต่พอมาวันนี้เหตุการณ์ทุกอย่างมันทำให้เขาต้องร้ายกับเธออีกครั้งเพราะยิ่งเรื่องราวที่ผ่านมามันวิ่งเข้ามาในหัวของเขามากเท่าไรความรู้สึกอยากทำลายหญิงสาวมันก็ยิ่งเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น
“ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย”
ชายหนุ่มนั่งหัวเสียอยู่ในห้องตอนนี้เขาสับสนระหว่างการอยากเอาคืนเธอให้สาแก่ใจแต่ทุกครั้งที่เขาจะต้องเห็นน้ำตาของเธอในสมองของเขามันสั่งให้เขาต้องดีใจสะใจแต่ในใจของเขามันทนดูไม่ได้จริงๆ
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เขาจะขอไม่รู้จักกับเธอจะดีกว่าเพราะหัวใจของเขาตอนนี้มันพังยับเยินเพราะความรักคำเดียวเท่านั้น
22.30. น.
“รถเมล์เมื่อไรจะมานะ”
ลีลาวดีนั่งรอรถเมล์อยู่ที่ป้ายพักใหญ่วันนี้เพราะตอนนี้มันค่อนข้างดึกรถเมล์ก็เหลือน้อยแต่เธอก็รอได้เพราะวันนี้เอค่อนข้างอารมณ์ดีเพราะเมื่อตอนช่วงหัวค่ำเธอได้เจอกับเขจ้าของร้านแล้วเขาก็บอกให้เธอไม่ต้องจ่ายค่าจานที่แตกแถมให้เงินเธอเพิ่มอีกต่างหากพร้อมบอกว่าจะไปคุยกับผู้จัดการร้านเกี่ยวกับเรื่องนี้เองอย่างน้อยเธอก็ได้รู้ว่าเจ้าของร้านที่เธอทำงานด้วยก็ใจดีอยู่เหมือนกัน
“ลี”
“อ้าวผู้จัดการยังไม่กลับอีกเหรอคะ”
ลีลาวดีเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าเป็นเสียงของผู้จัดการร้านที่เรียกเธอหญิงสาวคิดว่าผู้จัดการร้านกลับไปแล้วเสียอีกเพราะผู้จัดการเธอนั้นมีรถส่วนตัว
“แกไปฟ้องบอสจนฉันโดนไล่ออก....แสบนักนะแก”
ผู้จัดการสาวของร้านที่ลีลาวดีทำงานพาร์ทไทม์อยู่นั้นวันนี้เอโดนไล่ออกเพราะลีลาวดีไปฟ้องบอสใหญ่ของที่นี่ว่าเธอนั้นโกงเงินเด็กพาร์ทไทม์ทำให้เธอแค้นมากจึงพาพวกมาทำร้ายหญิงสาว
เพี๊ยะ
ลีลาวดีที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกผู้จัดการสาวของเธอเงื้อมือตบมาที่ใบหน้าของเธอจนชาไปหมดแล้วตอนนี้
“โอ้ยยยย...อะไรกันเนี่ยย”
หน้าของลีลาวดียังไม่หายชาดีก็มีกลุ่มผู้หญิงอีกสองสามคนมาลากเธอไปหลังห้างสรรพสินค้าตรงที่เป็นมุมมืดเธอไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ผู้จัดการร้นเธอพูดมาเมื่อครู่คืออะไรเพราะเธอไม่ได้ฟ้องอะไรใครทั้งนั้น
เพี๊ยะ...เพี๊ยะ.....เพี๊ยะ..ๆๆๆๆ ปลั้ก
“เจ็บนะ....โอ้ยยยย”ผู้หญิงสามสี่คนไม่พูดพร่ำทำเพลงกระหน่ำรุมตบลีลาวดีจนยับเยินอย่างสาแก่ใจกับคนที่ไม่มีทางสู้เพราะถูกล็อคตัวเอาไว้“นี่ทำอะไรหยุดเดี๋ยวนี้นะ”ธีภพที่กำลังขับรถออกมาจากลานจอดรถของห้างเขาขับผ่านเห็นว่ามีผู้คนกำลังทำร้ายกันเมื่อลงไปดูเขาก็จำได้ทันทีว่าเป็นพนักงานร้านของเขาพร้อมรีบวิ่งเข้าไปห้ามเหตุการณ์รุนแรงครั้งนี้อย่างรวดเร็ว“บอส!!!!”“ปล่อยเธอนะ...ไม่อย่างนั้นผมจะแจ้งความถึงเรื่อที่พวกคุณทำทุกเรื่องเลย”เมื่อกลุ่มคนที่รุมทำร้ายเห็นว่าเป็นใครที่วิ่งเข้ามาพวกนั้นก็รีบปล่อยหญิงสาวที่สภาพไม่เหลือชิ้นดีลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นพร้อมวิ่งหนีกันอย่างรวดเร็วแต่ยังดีที่รปภแถวนั้นวิ่งจับเอาไว้ได้ทันธีภพจึงให้จับคนพวกนั้นส่งตำรวจพร้อมพยุงลีลาวดีขึ้นไปนั่งบนรถของเขา“...คุณเป็นยังไงบ้าง...”ธีภพพาหญิงสาวมานั่งบนรถพร้อมส่งผ้าเช็ดหน้าให้เธอได้ซับเลือดที่มุมปากที่มีเลือดหลออกมาตอนนี้เขาพยายามคุยกับเธอให้เธอบอกเขาว่าเธอนั้นมีอาการอย่างไรบ้างหากอาการหนักเขาก็จะพาเธอส่งโรงพยาบาลทันที“ขอบคุณนะคะคุณเจ้าของร้าน....โอ้ยยยย...ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ”ลีลาวดีต้องขอบคุณชายหนุ่มอย่างมากที่เขานั้นช่
“หืมม...คุณธีเนี่ยนะคะโดนแม่บังคับสมัยนี้ยังจะบังคับกันอีกเหรอคะ”ลีลาวดีได้ฟังเช่นนั้นก็ลดอารมณ์อ่อนลงเธอเองก็พึ่งเคยเจอผู้ชายที่ถูกแม่บังคับนี่แหละปกติเคยได้ยินแต่ผู้หญิงถูกบังคับแต่มันก็น้อยมากๆแล้วในสมัยนี้เพราะหลายครอบครัวเขาก็หันมาเลี้ยงลูกแบบใหม่กันแล้ว“ใช่สิ...ตอนนั้นผมผิดเองที่ไม่กล้าออกนอกกรอบแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่านอกกรอบมันทำให้ผมเป็นตัวเองมากแค่ไหน”ธีภพยอมรับว่าเมื่อก่อนเขาเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบตั้งแต่เด็กจนโตด้วยเหตุการณ์หลายๆอย่างที่แม่ของเขาชอบบังคับมันทำให้เขาอึดอัดหัวใจอย่างมากจนหลังจากที่เขาถอนหมั้นกับทอฝันเขาคิดว่าควรที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะว่าเขานั้นไม่อยากจะอึดอัดแบบนี้ต่อไปและอยากจะเป็นตัวของตัวเองตอนนี้เขาก็ออกมาอยู่ตัวคนเดียวได้นานแล้วด้วยอีกอย่างก็ลงทุนทำธุรกิจทุกอย่างด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองโดยที่ไม่สนสมบัติของพ่อและแม่ของเขาที่สร้างเอาไว้ให้“ตอนนี้คุณธีก็เป็นคนหัวแข็งแล้วสิคะ”“คนหัวแข็ง???”“ใช่ค่ะป้าดวงบอกว่าคนที่ไม่ฟังคำสั่งสอนของผู้ใหญ่คือคนหัวดื้อหัวแข็งค่ะ”ลีลาวดีเห็นชายหนุ่มทำสีหน้างงก็คิดว่าชายหนุ่มนั้นคงไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดแน่เลยจึงอธิบายใ
“ผมจะสี่สิบแล้วนะครับคุณแม่เลิกเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตผมซะทีได้ไหม...ส่งน้องวีมาเป็นเลขาผมผมก็ยอมแล้วคุณแม่จะเอาอะไรอีก”ธีภพรู้สึกขำกับชีวิตตัวเองที่อายุปูนนี้แล้วคนเป็นแม่ของเขาก็ไม่ยักจะเห็นเลิกบังคับเขาเสียทีการที่เขาไปต่างประเทศบ่อยๆก็เพราะบ้านของเขมันสร้างความสุขให้เขาไม่ได้นั่นเองขนาดเขามีกิจการส่วนตัวแล้วคุณแม่ของเขาก็ยังไม่วายมาแทรกแซงบางเรื่องอีกด้วย“ทำไมป้าต้องบังคับคุณธีด้วยล่ะคะ...ใครเค้าอยากจะอยู่กับแม่ใจร้ายที่ชอบบังคับกันเล่า”ลีลาวดีเห็นว่าผู้หญิงที่เป็นแม่ของธีภพเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยคราแรกที่เธอได้ฟังธีภพเล่าให้ฟังว่าแม่เป็นคนชอบบังคับเธอก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ด้วยความเป็นคนรักความถูกต้องและสงสารชายหนุ่มจึงช่วยชายหนุ่มพูดอีกแรงให้แม่ของเขาได้คิดว่าไม่มีใครอยากจะอยู่กับคนที่ชอบบังคับเด็กยี่สิบอย่างเธอยังคิดได้เธอไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของธีภพคิดไม่ได้กัน“นี่เธอ...นังเด็กนี่ใครเดี๋ยวนี้แกคบกับเด็กเหลือขอพวกนี้ด้วยเหรอ”นาราหันไปหาเด็กสาวที่ท่าทางยังเรียนไม่จบแถมยังดูกะโปโลไม่น่ารู้จักกับลุกชายของเธอได้เธอชี้หน้าเด็ที่กล้าต่อว่าเธอเมื่อครู่พร้อมถามลูกชายของเธอว่าไปคบ
“เดี๋ยวคุณพักห้องข้างๆผมก็แล้วกันพรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านคุณจะได้ไปเรียนทัน..คุณหิวไหมที่บ้านผมน่าจะมีบะหมี่อยู่ในตู้ไม่มีของสดเพราะผมพึ่งกลับมา”ธีภพวางเสื้อสูทของเขาลงที่โซฟาพร้อมชี้ไปที่ห้องของหญิงสาวให้เธอได้พักตอนนี้เขารู้ว่าหญิงสาวน่าจะหิวเพราะพึ่งจะเลิกงานเขาเองก็ลืมคิดที่จะซื้ออะไรจากร้านสะดวกซื้อเข้ามาด้วยแต่จำได้ว่าในครัวมีอาหารแห้งอยู่บ้างจึงถามเธอว่าหิวหรือเปล่าเขาจะได้ทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีจัดการให้พร้อมเดินเข้ามาในครัวโดยมีหญิงสาวเดินตามมาด้วย“ได้บะหมี่สักซองก็คงดีค่ะ...เดี๋ยวพรุ่งนี้ลีกลับเองก็ได้ค่ะไม่มีเรียนอีกอย่างลีจะต้องไปรับป้าดวงกลับจากโรงพยาบาลด้วย”ลีลาวดีเดินตามชายหนุ่มเข้ามาในครัวพร้อมนั่งลงที่โต๊ะทานข้าวรู้สึกขอบคุณที่ชายหนุ่มยังเป็นห่วงคนที่พึ่งรู้จักอย่างเธอพร้อมบอกกับเขาว่าเธอกลับเองได้เพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียนเลยไม่ต้องรีบแค่จะต้องไปรับป้าเธอที่โรงพยาบาลช่วงบ่ายเท่านั้นเอง“แล้วป้าคุณยังไม่ดีขึ้นอีกเหรอ”ธีภพเองไดยินหญิงสาวพูดถึงป้าที่นอนโรงพยาบาลเขาก็ยังสงสัยว่าป้าของเธอยังไม่หายดีอีกหรืออย่างไร“อืม..ก็ดีขึ้นมากแล้วนะคะแต่ก็ต้องไปหาหมอบ่อยๆเพราะ
“ผมต้องการใช้เงินแล้วถ้าคุณไม่หามาให้ผมล่ะก็....อย่าต้องให้ผมตั้งใช้วิธีบังคับเลย”นภดลเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีปฏิเสธเขาเองก็ต้องคำขู่บังคับเธอเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการเพราะเขารู้ว่าคำขู่ของเขามันทำให้หญิงสาวต้องหาทางหาเงินมาให้เขาจนได้เป็นแน่“อีกสองวันฉันจะโอนให้คุณกลับไปได้แล้ว”บุษบาหันมองค้อนใส่ชายหนุ่มอย่างเคียดแค้นเธอค่อยๆปรับอารมณ์โกรธให้ลดลงพร้อมทั้งบอกกับชายหนุ่มว่าเธอจะพยายามหามาให้แต่ขอเวลาเธอสองวันเท่านั้นพร้อมบอกให้เขานั้นกลับไปได้แล้วเพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะมองหน้าเขาสักเท่าไร“หึ่...แกคงอยู่ขูดเลือดขูดเนื้อฉันไม่นานหรอก”เมื่อชายหนุ่มออกไปแล้วบุษบาเองก็ต้องหาอะไรมาดื่มเพื่อแก้เครียดเธอแค่รอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้นหากเรื่องราวมันเป็นไปตามที่เธอวางเอาไว้ไม่นานนี้เธอก็คงได้กำจัดเหลือบไรอย่างนภดลออกไปจากชีวิตได้เสียทีและเรื่องที่เธอเคร่งเครียดอยู่ตอนนี้ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างทอฝันกับทิวาตอนนี้เธอมีอะไรยุ่งๆให้สะสางมากมายตอนนี้เธอจะปล่อยให้ทั้งคู่ได้อยู่กันอย่างสงบไปก่อนเมื่อถึงเวลาเธอจะกำจัดหญิงสาวออกไปจากชีวิตชายหนุ่มแน่นอนไร่ภูตะวันหลายวันแล้วที่แพรวาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ตอนน
วันนี้เขาพึ่งจะเคลียงานทุกอย่างเสร็จก็มีดื่มสังสรรค์กับพวกลูกน้องตามประสาแต่วันนี้เขาดื่มหนักไปหน่อยเท่านั้นเอง“คุณไม่ใช่ผัวแพร...ออกไปไกลๆเลยนะเหม็น”จากน้ำเสียงที่มึนเมาและหยาบคายของชายหนุ่มทำให้แพรวายนั้นจำต้องไล่เขาออกไปให้ไกลๆตัวของเธอเพราะเธอไม่ค่อยชอบกลิ่นแอลกอฮอลล์เท่าไร“ไม่ไป”ภูดิษฐ์กระโดขึ้นมาบนเตียงนุ่มของหญิงสาวพร้อมแทรกตัวลงใต้ผ้าห่มที่คลุมตัวของเธออยู่อย่างรวดเร็ว“นี่คุณ...อื้ออ”แพรวาพยายามดันตัวชายหนุ่มที่น่าจะกำลังเมาไม่ได้สติออกจากตัวของเธอแต่ก็โดนเข้าจู่โจมล่วงล้ำเธอมาเสียก่อนริมฝีปากหนาคลอบคลุมริมฝีปากบางอย่างรวดเร็วพร้อมฉกชิมความหวานให้เอได้เคลิบเคลิ้มอย่างง่ายดายชุดนอนของเธอที่มันบางแทบจะเหมือนไม่ได้ใส่เพราะเขาจงใจซื้อให้เธอใส่แบบนี้ได้ถูกถกขึ้นมาสูงเหนือเนินเต้างามสองเต้า“อืมม”“อื้ออ..”เสียงหายใจหอบกระเส่าของชายหนุ่มนั้นแรงขึ้นเรื่อยๆเพราะอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเขารีบจัดการกับเสื้อผ้าของเขาอย่างรวดเร็วเมื่อแท่งร้อนพร้อมเต็มที่เขาก็จัดการกดมันเข้าไปในช่องทางรักอันคับแคบบดเบียดไปในคราเดียวจนหญิงสาวนั้นต้องครางในลำคอระบายความเจ็บเล็บมือก็จิกไปที่หลังของเขาอย่างค
“มาทำอะไรตรงนี้”“เอ่อ...แพรแค่มาเดินเล่นค่ะ..”แพรวาตกใจจนสะดุ้งเฮือกเพราะเธอมัวแต่มองหานิดหน่อยอย่างใจจดใจจ่อจึงไม่ทันได้สังเกตว่าชายหนุ่มนั้นกำลังเดินเข้ามาหาเธอด้วยความที่ไม่อยากให้ชายหนุ่มสงสัยเธอจึงตอบกับเขาไปว่าเธอเพียงแค่ออกมาเดินเล่นเท่านั้น“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณกลับบ้านกันก่อนเถอะ”ภูดิษฐ์บอกหญิงสาวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมเดินไปขึ้นรถโดยมีหญิงสาวนั้นเดินตามไปแต่โดยดีเพราะเธอเองก็ไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าเจ้าของไร่ที่นี่มาหาเธอถึงที่พักขี้เกียจถูกมองไม่ดี“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับแพรคะ”เมื่อมาถึงบ้านแล้วแพรวาก็เริ่มเปิดประเด็นถามถึงเรื่องที่ชายหนุ่มบอกว่ามีเรื่องที่จะคุยกับเธอทันทีเพราะเธอก็ไม่ได้อยากให้เขาอยู่ที่นี่นานเท่าไรถ้าเป็นไปได้“คุณรู้...ว่าผมไม่ใช่พ่อของลูกในท้องพิมใช่หรือเปล่า”ภูดิษฐ์หันมาถามหญิงสาวเสียงสั่นเครือตอนนี้หน้าของเขาแดงกล่ำน้ำตาคลอและมีสายตาที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด“แพรพยายามบอกคุณตั้งแต่แรกแล้วแต่คุณก็ไม่ฟังแพรเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์คนที่มันมีทิฐิบดบังยู่ในใจใครพูดอะไรก็ไม่เชื่อทั้งนั้นแหละค่ะ”แพรวารู้สึกอึ้งเล็กน้อยกับคำถามของชายหนุ่มไม่ใช่ว่าเธอ
ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้เอะใจอะไรที่หญิงสาวไม่อยากเปิดตัวเพราะเขาคิดว่าเธอคงไม่อยากจะเป็นขี้ปากของใครตั้งแต่ที่หญิงสาวเข้ามหาวิทยาลัยดังในกรุงเทพเจ้าหล่อนก็ไม่ค่อยได้กลับมาหาเขาเท่าไรนักนอกจากจะโทรมาขอโน่นขอนี่อยู่เรื่อยยิ่งสองปีหลังที่ใกล้จะเรียนจบเธอไม่กลับมาหาเขาเลยก็ว่าได้อ้างว่าติดเรียนหรืออ่านหนังสือหนักจนไม่มีเวลาและเมื่อเขาจะไปหาเธอก็จะคอยปัดว่าไม่ว่างตลอดทุกอย่างที่เขาอดทนได้ก็เพราะหญิงสาวบอกว่าเมื่อเธอเรียนจบเมื่อไรก็พร้อมจะเปิดตัวและจะแต่งงานกันทันทีแต่เธอก็เสียชีวิตเสียก่อน“คุณโอเคแล้วใช่ไหม”แพรวานั่งปลอบชายหนุ่มอยู่พักใหญ่เมื่อเห็นว่าเขานั้นสงบลงแล้วเธอจึงค่อยโล่งใจจะได้คุยอะไรๆให้รู้เรื่องเสียที“ผมขอโทษคุณจริงๆ...จะให้ผมไถ่โทษให้คุณยังไงผมก็ยอม”ตอนนี้ภูดิษฐ์นั้นรู้สึกผิดกับหญิงสาวอย่างที่เขาก็ไม่ให้อภัยตัวเองเขาพร้อมทุกอย่างที่จะรับโทษทุกอย่างที่หญิงสาวต้องการเพราะสิ่งที่เขาทำกับเธอมันมากเกินไปจริงๆ“ยังดีที่คุณยังขอโทษ...เรื่องที่เกิดขึ้นแพรยอมรับว่าแพรทั้งโกรธทั้งเกลียดคุณมากแต่ตอนนี้แพรยังไปที่ไหนไม่ได้เพราะถ้าแพรอยู่ที่นี่แพรคิดว่าแพรจะปลอดภัย”แพรวาคิดว่ายังดีที่ชายห