ตอนที่28 ความจริงอันเลวร้าย

“ผมต้องการใช้เงินแล้วถ้าคุณไม่หามาให้ผมล่ะก็....อย่าต้องให้ผมตั้งใช้วิธีบังคับเลย”

นภดลเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีปฏิเสธเขาเองก็ต้องคำขู่บังคับเธอเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการเพราะเขารู้ว่าคำขู่ของเขามันทำให้หญิงสาวต้องหาทางหาเงินมาให้เขาจนได้เป็นแน่

“อีกสองวันฉันจะโอนให้คุณกลับไปได้แล้ว”

บุษบาหันมองค้อนใส่ชายหนุ่มอย่างเคียดแค้นเธอค่อยๆปรับอารมณ์โกรธให้ลดลงพร้อมทั้งบอกกับชายหนุ่มว่าเธอจะพยายามหามาให้แต่ขอเวลาเธอสองวันเท่านั้นพร้อมบอกให้เขานั้นกลับไปได้แล้วเพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะมองหน้าเขาสักเท่าไร

“หึ่...แกคงอยู่ขูดเลือดขูดเนื้อฉันไม่นานหรอก”

เมื่อชายหนุ่มออกไปแล้วบุษบาเองก็ต้องหาอะไรมาดื่มเพื่อแก้เครียดเธอแค่รอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้นหากเรื่องราวมันเป็นไปตามที่เธอวางเอาไว้ไม่นานนี้เธอก็คงได้กำจัดเหลือบไรอย่างนภดลออกไปจากชีวิตได้เสียที

และเรื่องที่เธอเคร่งเครียดอยู่ตอนนี้ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างทอฝันกับทิวาตอนนี้เธอมีอะไรยุ่งๆให้สะสางมากมายตอนนี้เธอจะปล่อยให้ทั้งคู่ได้อยู่กันอย่างสงบไปก่อนเมื่อถึงเวลาเธอจะกำจัดหญิงสาวออกไปจากชีวิตชายหนุ่มแน่นอน

ไร่ภูตะวัน

หลายวันแล้วที่แพรวาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ตอนนี้ภูดิษฐ์ให้เธอมาพักที่ท้ายไร่และใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ในฐานะคนงานคนหนึ่งตอนเช้าเธอออกไปทำงานตอนเย็นเธอก็กลับมาพักที่บ้านหลังที่อยู่ท้ายไร่คนเดียวหลังจากวันที่เขาพาเธอมาอยู่ที่นี่พร้อมสั่งให้เธอทำโน่นทำนี่เขาก็ไม่ได้โผล่หน้ามาให้เธอเจออีกเลยจะเห็นกันก็ตอนที่เธอไปทานข้าวที่โรงอาหารของคนงานเท่านั้นแต่ก็แค่แวบเดียวเพราะถ้าเธอเห็นเขาเมื่อไรเธอก็จะรู้สึกอิ่มและเดินออกมาจากโรงอทาหารมานั่งที่แปลงผักที่เธอต้องดูแลทันที

เธอรู้สึกสนุกอยู่บ้างก็ตอนเจอคนที่ทำงานด้วยกันพูดคุยกันบ้างตอนทำงานมันทำให้เธอคลายเหงาได้อย่างดีอีกอย่างงานที่เธอทำถึงจะเหนื่อยแต่เธอก็ไม่เอ่ยปากบ่นเลยสักนิดหากจะต้องอยู่ที่นี่เพราะข้อบังคับแต่เธอก็มีความสุขที่ยังได้ทำงานได้เจอผู้คนดีกว่ามาอยู่ตอนแรกที่เขาจับแต่เธอขังไว้ในบ้านเจอแต่หน้าของเขาแบบนั้นเธออึดอัดแทบบ้า

18.00 น.

“คุณแพร”

“นิด”

แพรวากำลังเดินเหม่อลอยตามทางเพื่อที่จะกลับไปที่บ้านพักของเธอเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนเรียกเธอจึงรีบหันไปตามเสียงนั้นทันทีพร้อมรีบเดินเข้าหาคนที่เรียกเธอ

“คุณแพรจริงๆด้วยทำไมมาอยู่ที่นี่ได้คะ”

นิดหน่อยสังเกตเห็นหญิงสาวตั้งแต่ที่โรงอาหารเมื่อกลางวันแล้วเธอจะทักก็เห็นว่าคนอยู่กันเยอะเลยไม่กล้าอีกอย่างก็ไม่ค่อยแน่ใจด้วยว่าเป็นเจ้านายเก่าของเธอหรือเปล่าเพราะเห็นไม่ชัดเมื่อเลิกงานแล้วจึงลองเดินมาหาที่ท้ายไร่ปรากฏว่าเป็นแพรวาเจ้านายเก่าของเธอจริงๆ

“เอ่อ...ฉ...ฉันแค่อยากมาหาประสบการณ์อะไรใหม่ๆในชีวิตน่ะแล้วนิดล่ะทำไมมาทำงานอยู่ที่นี่ฉันก็พึ่งรู้ไม่นานมานี้เองว่านิดโดนพี่บุษไล่ออก”

เมื่อได้ยินคำถามจากนิดหน่อยแพรวาก็พยายามไม่พูดความจริงเพราะเธอก็ไม่ได้อยากให้ใครรู้ว่าเธออยู่ที่นี่เพราะอะไรเธอกลัวว่าชายหนุ่มจะหาเรื่องเธออีกหากคนอื่นรู้และพยายามเบี่ยงประเด็นถามถึงนิดหน่อยว่าเธอนั้นมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเธอเองก็นึกเห็นใจนิดหน่อยที่โดนบุษบาไล่ออกเพราะทำงานไม่เรียบร้อยเป็นเหตุให้พ่อเธอได้รับอุบัติเหตุถ้าพูดตามหลักความจริงมันก็ไม่ใช่ความผิดของนิดหน่อยเสียร้อยเปอร์เซ็น

“นิดดีใจนะคะที่เจอคุณแพรที่นี่...อันที่จริงนิดไม่ได้โดนคุณบุษไล่ออกอย่างที่เธอว่าแต่คุณบุษสั่งให้คนมาฆ่านิดต่างหากล่ะคะดีที่นิดหนีมาได้เลยมาทำงานที่นี่”

นิดหน่อยตั้งใจจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้แพรวาฟังทั้งหมดในเมื่อโชคชะตาพาให้เธอมาเจอแพรวาแล้วเธอก็จะต้องล้างมลทินของตัวเองให้ได้

“ฮะ...แล้วพี่บุษจะฆ่านิดทำไม”

แพรวาตกใจอย่างมากจากคำที่นิดหน่อยเล่ามาเธอรู้ว่าบุษบาเป็นคนร้ายกาจแต่ก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดถึงจะต้องฆ่าต้องแกงกัน

“คุณแพรต้องเชื่อนิดนะคะคืนนั้นนิดหิวก็เลยแอบมาหาอะไรกินในครัวแต่ตอนจะกลับนิดเห็นคุณบุษทะเลาะกับคุณท่านแล้วเธอก็ผลักคุณท่านตกบันไดเธอเห็นว่านิดเห็นเธอก็เลยให้ผู้ชายชุดดำสองคนพานิดขึ้นรถตู้ตั้งแต่คืนนั้นแต่นิดอาศัยตอนที่พวกมันเผลอหนีออกมาได้ค่ะนิดหนีขึ้นรถกระบะของคนที่ไร่นี้มาพอมาถึงที่นี่นิดก็ว่าที่นี่น่าจะปลอดภัยเลยขอทำงานที่นี่ซะเลย”

“ทำไม...พี่บุษถึงเป็นคนโหดเหี้ยมได้มากขนาดนี้นะ...เรื่องนี้แพรจะไม่ยอมเด็ดขาดเอาเป็นว่านิดอยู่ที่นี่ไปก่อนฉันเองก็จะอยู่ที่นี่เหมือนกันถ้าได้เวลาเมื่อไรฉันจะเปิดโปงพี่บุษเองนิดไม่ต้องกลัวนะจะไม่มีใครมาทำอะไรนิดได้”

“ค่ะคุณแพร”

“ฉันต้องกลับที่พักแล้วปกติฉันดูแลผักแปลงแถวนี้นิดมาหาฉันได้ตลอดเลยนะ”

“ค่ะคุณแพร”

หลังจากที่แพรวากลับมาที่บ้านพักเรียบร้อยแล้วเธอก็มานั่งทบทวนเรื่องราวทุกอย่างเธอคิดว่าพ่อเธอต้องไม่ได้เสียชีวิตเพราะหัวใจวายแน่ยังไงเธอก็จะหาความจริงเรื่องนี้ให้ได้แต่ตอนนี้เธอต้องรอเวลาที่ชายหนุ่มจะใจดีปล่อยเธอไปก็เท่านั้น

“จริงสิให้นิดติดต่อกับพี่ไทม์ก็ได้นี่นา”

แพรวาลืมนึกไปว่าเธอก็สามารถให้นิดหน่อยนั้นติดต่อหาพี่ชายของเธอได้เมื่อตอนเย็นเธอก็มัวแต่ตกใจเรื่องที่นิดหน่อยเล่าจนลืมไปว่าเธอยังมีคนที่ช่วยเธอได้อยู่หญิงสาวคิดว่าคงต้องเป็นวันพรุ่งนี้ที่เธอนั้นจะบอกนิดหน่อยได้เธอหวังว่าพี่ชายของเธอนั้นจะเชื่อในสิ่งที่นิดหน่อยบอกนะ

22.00 น.

แกร๊ก

“คุณ”

แพรวารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็เพราะเสียงเปิดประตูห้องของเธอหญิงสาวพยายามมองผ่านแสงสลัวนั้นเพื่อดูว่าเป็นใครตอนนี้กลิ่นแอลกอฮอลล์คละคลุ้งห้องไปหมดเธอเห็นว่าเป็นชายหนุ่มเพราะเขาเดินตรงมาหาเธอและมีอาการเมามากอย่างเห็นได้ชัด

“เห็นหน้าผัวต้องตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ”

ภูดิษฐ์เห็นความหน้าตาตื่นของหญิงสาวเขาก็แสยะยิ้มด้วยความประชดที่เธอเห็นเขานึกว่าเห็นผีอย่างไงอย่างงั้นหลายวันแล้วที่เขาไม่ได้มาดูว่าเธอเป็นอย่างไรบ้างที่เขาไม่ได้เข้ามาดูเธอเพราะงานที่มันเยอะและปัญหาที่สุมอยู่มันมากมายเหลือเกินกว่าจะสะสางเสร็จเขารู้สึกหงุดหงิดหัวใจทุกครั้งเมื่อมีโอกาสเจอเจ้าหล่อนทีไรเธอก็ต้องหลบหน้าหายไปในทันทีทำอย่างกับเขาเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยงไม่น่ามองอย่างนั้น