ตอนที่31 ขอให้ช่วย

ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้เอะใจอะไรที่หญิงสาวไม่อยากเปิดตัวเพราะเขาคิดว่าเธอคงไม่อยากจะเป็นขี้ปากของใครตั้งแต่ที่หญิงสาวเข้ามหาวิทยาลัยดังในกรุงเทพเจ้าหล่อนก็ไม่ค่อยได้กลับมาหาเขาเท่าไรนักนอกจากจะโทรมาขอโน่นขอนี่อยู่เรื่อยยิ่งสองปีหลังที่ใกล้จะเรียนจบเธอไม่กลับมาหาเขาเลยก็ว่าได้อ้างว่าติดเรียนหรืออ่านหนังสือหนักจนไม่มีเวลาและเมื่อเขาจะไปหาเธอก็จะคอยปัดว่าไม่ว่างตลอดทุกอย่างที่เขาอดทนได้ก็เพราะหญิงสาวบอกว่าเมื่อเธอเรียนจบเมื่อไรก็พร้อมจะเปิดตัวและจะแต่งงานกันทันทีแต่เธอก็เสียชีวิตเสียก่อน

“คุณโอเคแล้วใช่ไหม”

แพรวานั่งปลอบชายหนุ่มอยู่พักใหญ่เมื่อเห็นว่าเขานั้นสงบลงแล้วเธอจึงค่อยโล่งใจจะได้คุยอะไรๆให้รู้เรื่องเสียที

“ผมขอโทษคุณจริงๆ...จะให้ผมไถ่โทษให้คุณยังไงผมก็ยอม”

ตอนนี้ภูดิษฐ์นั้นรู้สึกผิดกับหญิงสาวอย่างที่เขาก็ไม่ให้อภัยตัวเองเขาพร้อมทุกอย่างที่จะรับโทษทุกอย่างที่หญิงสาวต้องการเพราะสิ่งที่เขาทำกับเธอมันมากเกินไปจริงๆ

“ยังดีที่คุณยังขอโทษ...เรื่องที่เกิดขึ้นแพรยอมรับว่าแพรทั้งโกรธทั้งเกลียดคุณมากแต่ตอนนี้แพรยังไปที่ไหนไม่ได้เพราะถ้าแพรอยู่ที่นี่แพรคิดว่าแพรจะปลอดภัย”

แพรวาคิดว่ายังดีที่ชายหนุ่มยังรู้จักสำนึกผิดเมื่อรี้ความจริงดีที่เขาไม่ฆ่าเธอทิ้งเพราะกลัวความผิดอีกอย่างเธอคิดว่าถ้าเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้วเธอก็คงจะอยู่ที่นี่ได้อย่างไม่ระแวงถึงแม้ว่าภายในใจอยากจะกลับบ้านก็ตามแต่ยังกลับไม่ได้เพราะเธอรู้ว่าหากเธอกลับไปก็คงจะไม่ปลอดภัยและเรื่องที่เธอนั้นมาที่นี่ได้เธอคิดว่าอาจจะเป็นเพราะน้ำมือของบุษบาลูกพี่ลูกน้องของเธอนั่นเอง

“ผมไม่เข้าใจ”

ภูดิษฐ์ไม่เข้าใจเหตุใดหญิงสาวจึงขออยู่ที่นี่ต่อเพราะเขาคิดเอาไว้แล้วว่าหญิงสาวนั้นต้องขอออกจากที่นี่ไปแน่นอนยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจพร้อมหันไปถามคนตรงหน้าอย่างสงสัย

“แพรอยากรู้ว่าคุณรู้ได้อย่างไรว่าแพรอยู่ที่ไหนวันที่คุณไปจับตัวแพร”

แพรวาอยากจะได้คำตอบจากชายหนุ่มว่ามันเป็นแบบที่เธอคิดหรือเปล่าเพราะถ้าใช่ก็นับว่าคนที่จงใจทำเรื่องนี้คิดแผนมาดีมากแล้วและก็คิดจะล้างบ้านเธอจริงๆ

“ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าเป็นใครเพราะเค้าจะใช้ชื่อผู้หวังดีตอดในการที่จะติดต่อกับผมแล้วตอนนั้นผมก็ไม่สนด้วยว่าผู้หวังดีคนนั้นเป็นใครผมยอมรับเลยว่าตอนนั้นผมคิดอย่างเดียวว่าอยากแก้แค้นเพราะผู้หวังดีคนนั้นเสนอว่าอยากจะช่วยผมลงโทษคนผิด...”

ภูดิษฐ์พูดไปพลางมองหน้าหญิงสาวอย่างเดาอารมณ์เธอไป

“อืม...คุณเล่าต่อสิ”

“ผู้หวังดีคนนี้ส่งข้อความมาให้ผมว่าที่คุณรอดคดีมาได้เพราะอำนาจเงินตอนผมรู้เรื่องนี้ผมยิ่งค้นคุณมากเข้าไปอีกและวนนั้นที่ผมไปจับตัวคุณได้ก็เพระว่าผู้หวังดีคนนี้เป็นคนบอกว่าคุณอยู่ที่นั่นเวลากี่โมงวันที่พี่ชายคุณมาตามหาที่ผมรู้ล่วงหน้าก็เพราะว่าเค้านี่แหละผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณอาจจะเคยมีปัญหากับผู้หวังดีคนนี้หรือเปล่าแต่เค้าจึงสั่งให้ผมจับคุณไว้ที่นี่ตลอดอย่าให้กลับไปได้ผมก็เลย...ต้องใช้วิธีป่าเถื่อนแบบนั้นกับคุณ”

“คุณคิดอะไรอยู่”

หลังจากที่ชายหนุ่มพูดเรื่องราวทั้งหมดให้หญิงสาวได้ฟังเธอก็คอยนั่งลำดับเหตุการณ์ดูเธอคิดว่าคนที่คิดร้ายกับเธอคงเป็นคนเดียวกับที่ทำพ่อของเธอเป็นแน่เพราะวันนั้นบุษบาเจ้ากี้เจ้าการนักที่จะให้เธอไปทานอาหารนอกบ้านทั้งที่ร้อยวันพันปีไม่คิดจะชวนให้ไปไหนมาไหนด้วยยิ่งคิดเธอก็ยิ่งแค้นไม่คิดว่าบุษบาจะกล้าทำถึงขนาดนี้

“ถ้าคุณคิดว่าอยู่ที่นี่แล้วปลอดภัยคุณจะอยู่ถึงเมื่อไรก็ได้ผมยินดี...คุณอยากได้อะไรหรืออยากไปไหนบอกผมได้ทุกอย่างเลย”

เมื่อเห็นหญิงสาวนั่งเงียบอยู่นานเขาจึงอนุญาตตามคำขอของเธอที่เธอขออยู่ที่นี่ก่อนและเขาเองก็จะดูแลเธออย่างดีด้วยถึงมันจะลบความผิดที่เขานั้นทำกับเธอไม่ได้แต่อย่างน้อยเขาก็ได้ทำอะไรเพื่อเธอเป็นการไถ่โทษบ้าง

“คุณช่วยอะไรแพรเรื่องนึงได้ไหม”

แพรวาคิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็คิดแผนจับคนร้ายออกโดยต้องยืมมือชายหนุ่มให้ช่วย

“ว่ามาเลยผมยินดี”

หลังจากที่ชายหนุ่มนั้นรับปากว่าจะช่วยเธอหญิงสาวก็บอกให้เขานั้นทำตามแผนของเธอทันทีเธอไม่แน่ใจว่ามันจะได้ผลร้อยเปอร์เซ็นหรือเปล่าแต่ยังไงก็ต้องลองเสี่ยงดู

“คุณแน่ใจนะว่าคุณจะไม่เป็นอันตราย”

“ค่ะ...แพรแน่ใจ...”

ภูดิษฐ์รู้สึกเห็นใจหญิงสาวที่คนในครอบครัวของเธอจ้องจะทำร้ายแบบนี้เท่าที่เขาเห็นแผนการอันแยบยลโดยการยืมมือของเขาจัดการหญิงสาวแค่นี้ก็รู้แล้วว่าบุคคลคนนี้ร้ายกาจแค่ไหนยิ่งรู้เรื่องราวของพ่อเธอเขาก็ยิ่งรู้สึกเห็นใจเธอไปอีกแต่เขาเห็นว่าแผนการของหญิงสาวมันดูสุ่มเสียงต่อตัวของเธอเกินไปเพราะเขาไม่รู้ว่าเหตุการณ์ที่จะมาถึงนั้นเขาจะสามารถช่วยเหลือและปกป้องเธอได้ร้อยเปอร์เซ็นหรือเปล่านั่นเอง

“หลังจากจบงานผมยอมรับผิดทุกอย่างคุณจะแจ้งความว่าผมจับตัวคุณมาก็ได้ผมพร้อม”

ชายหนุ่มนั่งคุยกับหญิงสาวถึงแผนการอยู่พักใหญ่ตอนนี้ทุกอย่างมันก็เงียบลงอย่างเห็นได้ชัดแววตาของหญิงสาวเขารับรู้ได้ว่าเธอนั้นมีความเศร้าในใจอยู่มากแต่เธอนั้นก็พยายามแสดงออกมาว่าเธอเข้มแข็งยิ่งเขาเห็นแบบนี้เขาอยากจะชกหน้าตัวเองหลายร้อยรอบที่โง่แล้วโง่อีกให้คนอื่นปั่นหัวเล่นจนทำร้ายคนที่บริสุทธิ์พร้อมบอกกับเธอว่าหลังจากที่เขาช่วยเธอเรียบร้อยแล้วหากเธอโกรธและเกลียดเขาอย่างที่พูดและอยากจะแจ้งความจับเขาชายหนุ่มเองก็ยอมทุกอย่าง

“เรื่องที่ผ่านมาแพรอโหสิกรรมให้คุณก็แล้วกัน...แต่หลังจากจบงานเมื่อไรแพรขอให้เราสองคนไม่รู้จักและไม่ต้องเจอกันเลยแค่นี้แพรก็พอใจแล้ว”

แพรวาเองในใจตอนนี้เธออยากจัดการคนที่ทำร้ายพ่อของเธอมากกว่าเธอคับแค้นใจอย่างมากที่บุษบานั้นไม่รู้จักบุญคุณทั้งที่พ่อของเธอชุบเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กตอนนี้เธอคิดว่าจะยังไม่บอกเรื่องนี้กับทิวาเพราะกลัวว่าเรื่องมันจะแตกเพราะเธอรู้ว่าหากพี่ชายเธอรู้เรื่องนี้เร็วเกินไปเขาคงไม่รอให้เธอได้ใช้แผนจับตัวคนผิดอย่างคาหนังคาเขาแน่หากจับตัวคนผิดได้สำเร็จในชีวิตนี้เธอก็ไม่อยากจะมีเรื่องเครียดอะไรแล้วเรื่องของชายหนุ่มที่ทำกับเธอก็ขอผ่านเพราะเธออยากให้เรื่องของเธอกับเขาจบกันทันทีหลังจากที่บุษบาได้รับโทษอย่างสาสมแล้วเพราะเธออยากจะลืมว่าเธอเคยอยู่ที่นี่และเจอกับอะไรบ้าง

ชายหนุ่มได้รู้ว่าหญิงสาวคิดยังไงกับเรื่องของเขาตัวของเขาเองก็ยิ่งรู้สึกแย่ถ้าหากเธอให้เขารับโทษยังจะดีเสียกว่าเขารู้ว่าเขาคงเป็นเหตุการณ์ที่เลวร้ายในชีวิตของหญิงสาวเกินไปเธอถึงไม่อยากจะจดจำและตัดขาดทันทีหลังจากเรื่องทุกอย่างเป็นไปตามแผน