“ฝัน”
ทิวานั่งนิ่งอึ้งอยู่พักใหญ่เรื่องที่เขาพึ่งรับรู้มันบีบหัวใจผู้ชายอย่างเขามากเสียเหลือเกินเขาพึ่งรู้ว่าเขาได้ปล่อยให้หญิงสาวที่เขารักเผชิญกับความเจ็บปวดคนเดียวมานานนับสิบปีเพื่อปกป้องเขาแต่เขาเองที่มีทิฐิอยู่เต็มหัวใจก็กลับมาทำร้ายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าตอนนี้เขาไม่รู้จะขอโทษเธออย่างไรถึงจะสาสมกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ
“ผมเชื่อว่าฝันเธอรักคุณมากในตอนที่เธอหมั้นกับผมต่างคนก็ต่างถูกบังคับผมเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวเท่านั้นผมไม่ได้คิดแย่งเธอมาจากคุณเลยสักนิดตอนที่เธอคุยกับผมเธอยังชอบเล่าเรื่องของคุณให้ผมฟังอยู่บ่อยๆเธอจดจำรายละเอียดเกี่ยวกับคุณได้ทุกอย่าง...”
ธีภพเองเห็นอาการของชายหนุ่มเขาก็พอจะดูออกว่าเขานั้นคงยังไม่รับรู้เรื่องนี้เป็นแน่ภาพชายหนุ่มที่นั่งทรุดลงเก้าอี้บนเรืออย่างหมดอาลัยตายอยากมันทำให้เขารู้ว่าในใจของคนตรงหน้ามันเจ็บแค่ไหนเขาอยากให้ชายหนุ่มได้รับรู้ว่าทอฝันนั้นรักเขามากขนาดไหนจึงเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ชายหนุ่มได้ฟังพร้อมบอกว่าตัวเขาเองและทอฝันนั้นไม่มีคิดอะไรเกินเลยกว่าพี่น้องเพื่อให้คนตรงหน้าได้สบายใจ
“พี่ฝันเป็นยังไงบ้าง”
ลีลาวดีรู้สึกว่าคนที่นอนอยู่บนตักของเธอขยับจึงรีบพยุงตัวพี่สาวของเธอขึ้นมาและยังคอยส่งยาดมให้เอได้ดมอยู่อย่างต่อเนื่องหน้าของหญิงสาวตอนนี้ซีดเซียวจนไม่มีเลือดฝาดแม้แต่นิดเดียว
18.00 น.
“เป็นยังไงบ้าง...หิวหรือยัง”
เมื่อกลับมาถึงบ้านธีภพสังเกตเห็นสีหน้าของลีลาวดีดีขึ้นเขาจึงอยากรู้ว่าความรู้สึกของเธอตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง
“ลีสบายใจขึ้นหน่อยแล้วค่ะที่ได้ทำตามที่ป้าดวงอยากจะทำได้หนึ่งเรื่อง...ลีคิดว่ามันน่าจะทำให้ความทุกข์ในใจตลอดหลายปีที่ผ่านมาของพี่ฝันมันจะหายไปนะคะ”
ลีลาวดีรู้สึกว่าวันนี้เธอได้ทำเรื่องที่ป้าของเธอนั้นอยากจะทำได้สำเร็จไปหนึ่งเรื่องคือการทำให้ทอฝันและทิวาเข้าใจกันและหวังว่าการทำให้สองคนเข้าใจกันครั้งนี้จะทำให้พี่สาวของเธอได้รับความสุขจริงๆเสียทีเพราเธอได้ลบล้างสิ่งที่ทำให้ทิวาเข้าใจผิดพี่สาวของเธอได้แล้ว
“พี่ก็หวังว่าเรื่องวันนี้จะทำให้เค้าทั้งสองคนเข้าใจกันมากขึ้นเหมือนกัน”
“ค่ะ”
ธีภพเองก็หวังไม่ต่างจากลีลาวดีเขาเห็นเธอเป็นผู้เสียสละความสุขมานานแล้ววันนี้เขาก็อยากเห็นน้องสาวที่แสนดีของเขาได้ลบล้างสิ่งที่ทิวาเข้าใจเธอผิดเสียที
เพนท์เฮ้าส์
“คุณไทม์หิวหรือเปล่าคะเดี๋ยวฝันรีบทำอาหารให้นะคะ”
ทอฝันเห็นว่ามันเลยเวลาทานอาหารเย็นมาแล้วคิดว่าชายหนุ่มน่าจะหิวจึงบอกกับเขาว่าเธอจะรีบไปทำอาหารให้เขาเอง
ทิวายืนดูหญิงสาวที่คอยห่วงใยดูแลเขาอย่างไม่พูดไม่จาแววตาของเขาตอนนี้มันมีความรู้สึกผิดอยู่เต็มเปี่ยมยิ่งมองร่างบางที่เขาเคยทะนุถนอมและทำลายมันกับมือเขายิ่งปวดหัวใจเขานับถือหัวใจที่ใหญ่เกินตัวของเธอจริงๆ
“คุณไทม์เป็นอะไรคะ...ไม่สบายอีกแล้วเหรอเดี๋ยวฝันรีบทำอาหารคุณไทม์จะได้ทานข้าวทานยาแล้วก็พักผ่อนนะคะ”
ทอฝันกำลังหั่นผักอย่างเร่งรีบก็ต้องหยุดมือเพราะรู้ว่าชายหนุ่มเดินมาสวมกอดอยู่ด้านหลังตอนนี้เอคิดว่าชายหนุ่มอาจจะรู้สึกไม่บายอีกเป็นแน่จึงมีอาการเป็นแบบนี้หญิงสาวจึงบอกกับชายหนุ่มว่าเธอนั้นจะรีบทำอาหารให้รวดเร็วที่สุดเพื่อที่ชายหนุ่มจะได้รีบทานข้าวทานยาแล้วพักผ่อน
“ขอบคุณนะ”
ทิวากอดซบหญิงสาวหลับตาพริ้มพูดคำว่าขอบคุณออกมาคำขอบคุณของเขาไม่ใช่แค่เธอทำอาหารให้เขาทานแต่ขอบคุณเรื่องที่ผ่านมาที่เธอยอมทำเพื่อเขาโดยไม่ห่วงความรู้สึกของตัวเอง
“มันเป็นหน้าที่ของฝันอยู่แล้วค่ะ”
ทอฝันเองไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะมาขอบคุณเธอเรื่องอะไรเพราะหน้าที่การทำอาหารให้เขาทานมันก็เป็นหน้าที่ของเธอปกติอยู่แล้ว
“ขอบคุณที่ทนแบกความเจ็บปวดเพื่อพี่มานานหลายปี...พี่รู้หมดแล้วนะว่าวันนั้นฝันพูดกับพี่แบบนั้นทำไมขอโทษนะที่พี่มองฝันผิดไป...ขอโทษที่ทำร้ายฝัน...พี่ขอโทษจริงๆ...ทำไมไม่บอกพี่ว่าที่ทำลงไปเพราโดนบังคับ”
“ฝันคิดว่าฝันทำให้พี่เกลียดไปแล้วอีกอย่างตอนนี้ชีวิตของพี่ไทม์ก็เปลี่ยนไปแล้วฝันไม่อยากให้พี่ไทม์คิดว่าฝันแก้ตัวเพื่อกลับมาหาพี่เพราเงินของพี่ไทม์หรอกค่ะ”
ทอฝันหยุดชะงักการกระทำทั้งหมดมือไม้อ่อนเมื่อชายหนุ่มพูดถึงความลับที่อยู่ในหัวใจของเธอมานานแสนนานเธอนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อตั้งสติได้จึงตอบคำถามเขาถึงเรื่องที่เธอไม่ยอมบอกความลับใจใจเธอให้เขาฟังตั้งแต่คราแรกอีกทั้งยังดีใจที่สรรพนานมที่เขาใช้แทนตัวเองนั้นกลับมาเหมือนเดิมอีกด้วยมันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างมาก
“ต่อไปนี้พี่อยากให้ฝันรู้เอาไว้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ไม่เคยหมดรักฝันเลย...เพียงแต่ความแค้นในใจเท่านั้นที่มันทำให้พี่ทำร้ายฝันต่อไปนี้พี่สัญญาว่าพี่จะกลับมาเป็นพี่ไทม์คนเดิมของฝันแล้วก็จะดูแลฝันอย่างดีด้วย”
ทิวาแอบอมยิ้มให้กับความถ่อมตัวของเธอเหลือเกินผู้หญิงคนนี้น่ารักกับเขาเสมอแม้ในวันที่เขานั้นโหดร้ายกับเธอเวลานี้เป็นเวลาที่เหมาะที่สุดแล้วที่เขาจะพูดถึงความในใจของเขาบ้างและเขาก็จะขอสัญญากับเธอว่าต่อจากนี้เขานั้นจะดูแลเธออย่างดีเพื่อชดเชยเวลาที่ผ่านมา
“ขอบคุณนะคะ...สัญญาได้ไหมว่าห้ามหนีฝันไปไหนอีก”
ทอฝันน้ำตาคลอยิ้มกว้างออกมาอย่างสุขสุดหัวใจที่เธอได้คนที่เธอรักคนเดิมกลับมาแล้วพร้อมขอให้ชายหนุ่มสัญญาว่าห้ามเขาหนีเธอไปไหนอีกเพราะชีวิตของเธอตอนนี้มันแทบจะเหลือตัวคนเดียวแล้ว
“พี่สัญญา”
ทิวาให้คำสัญญากับหญิงสาวทันทีที่เธอขอร้องถึงเธอไม่บอกเขาก็ไม่หนีเธอไปไหนอยู่แล้ว
“เลิกกอดฝันได้แล้วค่ะเดี๋ยวฝันจะรีบทำกับข้าวพี่ไทม์ไปนั่งรอก่อนนะคะ”
ทอฝันเห็นว่าชายหนุ่มยังไม่เลิกกอดอยู่ที่หลังของเธอเสียทีจนหญิงสาวต้องเอ่ยปากบอกอย่างเคอะเขินว่าเธอนั้นจะต้องรีบทำอาหารหากเกาะเธออยู่อย่างนี้คงทำอะไรไม่สะดวกกันพอดี
“โอเคพี่ไม่กวนแล้ว”
ทิวาเองก็เห็นว่าเขาอาจจะเกะกะหญิงสาวเกินไปจึงรีบเดินออกไปรอด้านนอกทันทีเขาเพียงแค่กำลังกอดเธอเพลินไปหน่อยเท่านั้นเองคนมันกำลังมีความสุขก็ชอบลืมตัวแบบนี้แหละ
“จะไหวไหมคะ...ฝันว่าพี่ไทม์ควรไปหาหมอบ้างนะคะ”หลังจากที่ทอฝันทำอาหารมาวางบนโต๊ะหน้าชายหนุ่มเขาก็ทานมันไม่ได้อีกตามเคยยังดีที่ผลไม้ในตู้เย็นยังมีเหลือบ้างมื้อเย็นของชายหนุ่มก็เป็นผลไม้อีกเช่นเคยเป็นแบบนี้แทบจะทุกมื้อมาอาทิตย์กว่าแล้วเธอบอกให้เขาไปหาหมอก็ไม่ยอมไป“พี่ว่าพี่โอเค...พักผ่อนไม่กี่วันก็คงหาย”“แต่พี่ไทม์เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะคะ”ทอฝันได้ยินเขาพูดว่าพักผ่อนเดี๋ยวก็หายมาหลายวันแล้วแต่มันก็ยังมีอาการอยู่บ่อยๆให้เธอได้เห็นเป็นประจำในช่วงเวลาอาทิตย์กว่าๆที่ผ่านมาเธอรู้ว่าเธอคงบังคับอะไรชายหนุ่มไม่ได้แต่ยังไงในใจเธอก็คิดว่าทางเดียวที่จะทำให้รู้อาการว่าเขาเป็นอะไรกันแน่คือการไปหาหมอ“พี่รู้ว่าฝันเป็นห่วงเอาไว้พี่เคลียงานที่บริษัทอีกสองสามวันจะไปลองตรวจสุขภาพดูนะ”“ดีค่ะ”ทิวารู้ว่าทอฝันคงเป็นห่วงอาการของเขาจึงพูดให้เธอไดสบายใจว่าเขาขอเวลาเคลียงานในอีกสองสามวันให้เรียบร้อยแล้วจะลองไปหาหมอให้ตรวจดูว่าอาการที่เขาเป็นมันคืออะไรกันแน่เพราะครั้งนี้มันเป็นหนักกว่าทุกครั้งที่เขาเคยเป็นตอนเครียดๆไร่ภูตะวัน20.00 น.“คุณโอเคใช่ไหม”หลังจากที่ภูดิษฐ์ติดต่อกับผู้หวังดีไปนานหลายวันวันนี้เข
บริษัทXXX“ตามฉันมาแต่เช้ามีเรื่องด่วนอะไร”ทิวาเข้ามาในห้องทำงานของเขาอย่างเร่งรีบตอนนี้ยังไม่มีพนักงานคนไหนเข้าบริษัทกันมาสักคนเขาเห็นแต่คนที่ดูรีบร้อนอยากจะคุยกับเขาเหมือนจะมีแต่ชัชวาลเท่านั้น“มีคนอยากคุยกับคุณไทม์ครับ”ชัชวาลเห็นคนเป็นนายมาถึงแล้วก็รีบบอกเรื่องสำคัญทันทีว่ามีคนอยากจะพบตัวของเจ้านายเขา“สวัสดีครับคุณไทม์...ผมคือหมอนภดล”นภดลที่นั่งอยู่บนรถเข็นเพราะเขายังเดินไม่สะดวกหลังจากวันที่บุษบาสั่งให้คนพวกนั้นฆ่าเขายังดีที่เขารอดมาได้เพราะคนแถวนั้นไปเจอเจขานอนจมกองเลือดอยู่พอดีจึงพาเขาส่งโรงพยาบาลได้ทันก่อนที่จะหมดลมหายใจเมื่อตัวเองแข็งรงขึ้นหน่อยก็พยายามหาทางติดต่อกับทิวาทุกวิถีทางจนมาเจอกับชัชวาลเขาจึงวานให้ชัชวาลพาทิวามาคุยกับเขาทันที“คุณหมอมีเรื่องอะไรจะคุยกับผม”ทิวาจำได้ว่าชายหนุ่มเป็นหมอที่รักษาพ่อบุญธรรมของเขาแต่เขาก็ไม่รู้ว่าชายหนุ่มมีธุระอะไรที่จะต้องคุยกับเขาจึงเปิดประเด็นถามคนตรงหน้า“เรื่องบุษบา”นภดลเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ทิวาฟังทั้งเรื่องที่บุษบาเป็นคนให้เขาจัดการกับพิพัฒน์ไหนจะแพรวาและตอนนี้ที่เขาทำพลาดไปก็คือการฆ่าทอฝันเขาเชื่อว่าตอนนี้บุษบาจะต้องกำลัง
“คุณภู!!!”แพรวาเห็นภูดิษฐ์ล้มลงไปต่อหน้าต่อตาตอนนี้ตัวเธอชาวาบไปหมดพร้อมทั้งดิ้นออกจากบุษบาอย่างรวดเร็วและวิ่ไปหาร่างที่ฟุบลงกับพื้นของถูดิษฐ์อย่างรวดเร็ว“หยุดเดี๋ยวนี้นะนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ”บุษบาเองกำลังจะใช้ปืนที่อยู่ในมือยิงแพรวาแต่ตำรวจเข้ามารวบตัวเธอเอาไว้เสียก่อน“..ฝัน..”ทิวาเห็นทอฝันนั่งฟุบลงไปกับพื้นก็รีบประคองเธอขึ้นมาทันทีเขาไม่คิดว่าบุษบาจะจับทอฝันมาด้วยดีที่เขาและตำรวจมาที่นี่ทันไม่อย่างนั้นเขาคงต้องเสียทั้งน้องสาวและคนรักไปแน่“เป็นยังไงบ้างฝัน”ทิวากอดหญิงสาวที่ตัวสั่นเป็นลูกนกอย่างสงสารเขารู้ว่าตอนนี้เธอคงกลัวมากส่วนคนร้ายก็ปล่อยให้ตำรวจจัดการไปตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากความปลอดภัยของน้องสาวและคนรักของเขา“ฝันกลัวค่ะพี่ไทม์..ฮือ”ทอฝันเอาแต่สะอึกสะอื้นเพราะเธอไม่ชอบเสียงปืนและไม่ชอบเห็นคนต่อสู้กันภาพทุกอย่างที่เกิดก่อนหน้านี้ทำให้เธอกลัวอย่างมาก“ไม่ต้องกลัวนะพี่อยู่นี่แล้ว”ทิวากอดปลอบทอฝันอยู่ครู่หนึ่งก็เห็นว่าแพรวากำลังนั่งอยู่ข้างๆใครบางคนที่บาดเจ็บเขาจึงพยุงตัวทอฝันเดินไปหาแพรวาพร้อมกับเขา“คุณภูตื่นสิ...คุณภู”แพรวานั่งร้องให้อยู่ข้างๆกับร่างของชายหนุ่
อังกฤษ“คุณไทม์จะกลับเลยไหมครับ”“ฉันขอดูเอกสารแฟ้มนี้ก่อนแล้วกัน”“ครับ”ใบหน้าคมเข้มกำลังคิ้วชนกันเพราะกำลังตรวจเอกสารบัญชีอย่างละเอียดเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดของพนักงานถ้ามีอะไรที่ต้องแก้ไขเขาจะได้สั่งให้แก้เสียจั้งแต่วันนี้ไม่อย่างนั้นมันจะคาลาคาซังไปจนถึงสัปดาห์หน้า“เรียบร้อยแล้ว”หลังจากที่ตรวจดูทุกอย่างว่ามันเรียบร้อยแล้วร่างสูงที่อยู่ในชุดสูตรสีเทาที่เข้ากับหุ่นของคนใส่ได้อย่างดีก็ลุกขึ้นก้าวขายาวๆออกจากห้องทำงานอย่างสง่าพร้อมบอกลูกน้องคนสนิทว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว“จะกลับไปที่บ้านเลยไหมครับคุณไทม์”ชัชวาลหันมาถามคนเป็นเจ้านายว่าวันนี้เขาจะกลับบ้านเลยหรือไม่เพราะปกติแล้วก่อนจะถึงวันหยุดแบบนี้นายของเขานั้นไม่ค่อยชอบที่จะอยู่บ้านเท่าไร“พาฉันไปที่เพนท์เฮ้าส์”ทิวาที่นั่งอยู่บนรถเขาส่งเสียงบอกกับลูกน้องของเขาว่าวันนี้เขานั้นจะไปพักที่เพนท์เฮ้าส์เพราะเขามีนัดทำกิจกรรมกับแม่นางแบบสาวสวยของเล่นคนใหม่ของเขา“ครับคุณไทม์”ชัชวาลอมยิ้มเล็กน้อยเพราะเขาคิดไม่ผิดแทบทุกอาทิตย์ที่เจ้านายของเขาจะมีแม่นางแบบเข้ามารอที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาโดยไม่ซ้ำหน้าเพราะความหล่อของเขาและอีกอย่างผู้หญิงหิวเ
“พี่บอกแพรกี่ครั้งแล้วคะว่าพี่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นรถของน้องแพรก็ขัดข้องคุณพ่อของพี่เองท่านก็เมาจนขับรถเร็วเห็นไหมคะว่ามันคืออุบัติเหตุ...ถ้าพี่จะงอนน้องแพรก็เพราะว่าพี่ปลอบน้องแพรตั้งกี่ครั้งแล้วน้องแพรก็ยังแอบร้องให้อยู่ดีแบบนี้พี่ก็คงจะเป็นพยาบาลที่ไม่ได้เรื่องเลยใช่ไหมคะ”ทอฝันพูดไปตามความจริงเธอไม่รู้สึกโกรธเคืองสาวน้อยตรงหน้าเลยสักนิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะหลักฐานทั้งหมดมันก็ชี้ชัดอยู่แล้วว่ามันคืออุบัติเหตุแล้วก็มีส่วนผิดกันทั้งคู่เรื่องมันก็ผ่านไปแล้วเธอไม่อยากเก็บมันมาใส่ใจ“ไม่ใช่นะคะพี่ฝัน...พี่ฝันเป็นพยาบาลที่น่ารักกับน้องแพรมากเลยค่ะ”แพรวารีบส่ายหัวหงึกหงักเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเข้าใจผิดว่าเธอเป็นพยาบาลที่ไม่ได้เรื่องพร้อมต้องรีบพูดว่าหญิงสาวนั้นเป็นพยาบาลที่ใจดีและน่ารักที่สุดที่เธอเคยเจอมา“งั้นเลิกร้องให้แล้วมาทานข้าวกันดีกว่านะคะ”“ค่ะ”เมื่อทอฝันเห็นว่าสาวน้อยตรงหน้าของเธอยิ้มออกแล้วเธอจึงโล่งใจแล้วหยิบถาดข้าวมาป้อนแพรวาเพราะหลังจากที่แพรวาทานข้าวแล้วจะต้องทานยาต่อ30 นาทีต่อมา“น้องแพรเป็นยังไงบ้างจ้ะฝัน”บุษบาเดินเข้ามาในครัวก็เห็นว่าทอฝันกำลังเอาถาดอาหา
คลับXXX“สวัสดีค่ะพี่นิดหน่อย”เมื่อทอฝันมาถึงก็รีบมาสวัสดีผู้จัดการร้านสาวสวยทันที“มาตรงเวลาดีนะฝันไปเปลี่ยนชุดแล้วออกมาตรงบาร์หน่อยนะเดี๋ยวพี่จะสอนทำเครื่องดื่มเมนูใหม่”นิดหน่อยยิ้มให้ทอฝันเพราะเธอชอบที่ทอฝันเป็นเด็กที่น่ารักขยันทำงานพร้อมบอกให้เธอไปเปลี่ยนชุดพนักงานแล้วตามเธอไปที่บาร์เพราะเธอจะสอนทอฝันทำเครื่องดื่มเมนูใหม่“ค่ะ”ทอฝันรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินตามนิดหน่อยไปที่บาร์ทันทีเธอมาสมัครงานที่นี่ในตำแหน่งเด็กเสริฟแต่นิดหน่อยเห็นว่าหญิงสาวค่อนข้างจะซื่อเลยฝึกให้เธอนั้นเป็นบาร์เทนดี้ยืนอยู่ประจำบาร์จะดีกว่าเพราะเธอน่าจะเรียกลูกค้าจากตรงนี้ได้ดีกว่าและอีกอย่างระยะห่างของเธอกับแขกในร้านก็ยังพอหลบมือไม้อันแสนจะเป็นปลาหมึกของแขกได้“อ้าวมาแล้วเหรอมาเริ่มกันเลย”“ค่ะ”เมื่อนิดหน่อยเห็นว่าทอฝันนั้นเดินตามมาแล้วเธอจึงจัดแจงให้หญิงสาวลองผสมเครื่องดื่มสูตรใหม่ดูทันทีเพราะจะได้แนะนำกับลูกค้าในคืนนี้ได้เลยนิดหน่อยเองเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนของทอฝันเธอก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากแต่ก็พอรู้มาว่าสถานการณ์ตอนนี้ที่บ้านหญิงสาวเป็นอย่างไรและเธอเป็นคนอย่างไรคราแรกที่ทอฝันมาสมัครงานกับเธอหญิงสาวยังถามย
“เอ๋...นั่นมัน...หรือว่าเราจะตาฝาดไปเอง”ในระหว่างที่ทอฝันทำเครื่องดื่มให้ลูกค้าเธอก็แอบเห็นร่างสูงของใครบางคนเดินเข้ามาในร้านคราแรกเธอถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะเธอคิดว่าน่าจะเป็นชายหนุ่มที่เธอเฝ้าคิดถึงที่เขาหายไปนานหลายปีแต่ด้วยแสงไฟที่มันสลัวจึงทำให้เมื่อเธอกลับไปมองอีกครั้งกลับไม่เห็นเขาแล้วหญิงสาวยืนก้มหน้าคิดอยู่ในใจว่าเธอนั้นอาจจะคิดถึงเขาจนตาฝาดไปเองก็เป้นได้เมื่อได้สติเธอจึงกลับมาสนใจลูกค้าของเธอที่อยู่ตรงหน้าต่อ“ได้แล้วค่ะ”“สนใจไปกับพี่หรือเปล่าครับ...อยากได้เท่าไรบอกพี่มาเลยอย่างน้องพี่จ่ายไม่อั้น”ทอฝันจัดการส่งแก้วเครื่องดื่มที่ลูกค้าที่บาร์ขอเธอสั่งในขณะที่เธอนั้นยื่นส่งให้มืออันเป็นปลาหมึกของผู้ชายจอมหื่นก็แอบมาดึงมือของเธอเอาไว้พร้อมเสนอที่จะจ่ายให้เธอถ้าหากว่าเธอนั้นไปกับเขา“เอ่อ...ฉันไม่ได้รับงานแบบนี้ค่ะ”ในชีวิตของหญิงสาวเธอไม่เคยคิดที่จะรับงานแบบนี้ต่อให้เธอไม่มีจะกินเท่าไรก็ตามจึงตอบปฏิเสธคนตรงหน้าพร้อมดึงมืออกจากผู้ชายหื่นกามอย่างรวดเร็วและเดินเข้าไปนั่งพักที่หลังร้านทันที“หึ่!!!”ภาพเมื่อครู่นั้นอยู่ในสายตาของทิวาทั้งหมดเขายืนมองเธอจากด้านบนเขาไม่รู้ว่า
“อะไรของมึงวะ”ผู้ชายคนที่พึ่งโดนทิวาชกโดยไม่ทันตั้งตัวนั้นถึงกับมีอาการมึนงงเพราะหมัดที่แสนหนักซัดเข้ามาที่ใบหน้าพยายามลุกมาต่อสู้แต่เมื่อเห็นว่าตัวเองน่าจะสู้ไม่ได้จึงรีบหนีไป“ขอบคุณนะคะพี่ไทม์”เมื่อชายคนดังกล่าวที่พยายามจะลวนลามเธอหนีไปแล้วทอฝันก็หันมาขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าและส่งยิ้มให้เขาเหมือนเช่นที่เคยทำในวันวาน“ผมไม่มีน้องสาว...ถ้ารู้ว่าเป็นคุณผมคงไม่มาช่วยให้เปลืองแรง”ทิวาไม่มองหน้าหญิงสาวและเอ่ยกับเธอน้ำเสียงเรียบเฉยและเดินไปขึ้นรถทันที“หา...เอ่อ...งั้นฝันขอโทษแล้วกันค่ะทีทำให้เปลืองแรงขอตัวนะคะ”ทอฝันค่อนข้างเสียใจกับคำพูดของชายหนุ่มอยู่มากเธอเลยต้องเอ่ยขอโทษเขาที่ทำให้เขานั้นเสียเวลามาช่วยเธอหญิงสาวรู้ว่าเขาเฉยชากับเธออย่างนี้เป็นเพราะอะไรแต่ในใจของเธอวันนั้นไม่ได้อยากพูดแบบนั้นกับเขาเลยสักนิดตาเพราะเหตุจำเป็นทำให้เธอนั้นต้องทำร้ายจิตใจของเขาให้มากที่สุดเพื่อที่จะให้เขาลืมเธอและตัวของเขาก็จะปลอดภัยหญิงสาวเดินน้ำตาตกมือปาดน้ำตาลวกๆแล้วเรียกแท็กซี่เพื่อให้ไปส่งที่บ้านของเธอทันทีวันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยกว่าทุกวันเหลือเกิน“ตามเธอไปอย่าให้คลาดสายตา”ทิวาสั่งให้ลูกน้องของเขาข