ตอนที่37 แผนการชั่วร้าย

“จะไหวไหมคะ...ฝันว่าพี่ไทม์ควรไปหาหมอบ้างนะคะ”

หลังจากที่ทอฝันทำอาหารมาวางบนโต๊ะหน้าชายหนุ่มเขาก็ทานมันไม่ได้อีกตามเคยยังดีที่ผลไม้ในตู้เย็นยังมีเหลือบ้างมื้อเย็นของชายหนุ่มก็เป็นผลไม้อีกเช่นเคยเป็นแบบนี้แทบจะทุกมื้อมาอาทิตย์กว่าแล้วเธอบอกให้เขาไปหาหมอก็ไม่ยอมไป

“พี่ว่าพี่โอเค...พักผ่อนไม่กี่วันก็คงหาย”

“แต่พี่ไทม์เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะคะ”

ทอฝันได้ยินเขาพูดว่าพักผ่อนเดี๋ยวก็หายมาหลายวันแล้วแต่มันก็ยังมีอาการอยู่บ่อยๆให้เธอได้เห็นเป็นประจำในช่วงเวลาอาทิตย์กว่าๆที่ผ่านมาเธอรู้ว่าเธอคงบังคับอะไรชายหนุ่มไม่ได้แต่ยังไงในใจเธอก็คิดว่าทางเดียวที่จะทำให้รู้อาการว่าเขาเป็นอะไรกันแน่คือการไปหาหมอ

“พี่รู้ว่าฝันเป็นห่วงเอาไว้พี่เคลียงานที่บริษัทอีกสองสามวันจะไปลองตรวจสุขภาพดูนะ”

“ดีค่ะ”

ทิวารู้ว่าทอฝันคงเป็นห่วงอาการของเขาจึงพูดให้เธอไดสบายใจว่าเขาขอเวลาเคลียงานในอีกสองสามวันให้เรียบร้อยแล้วจะลองไปหาหมอให้ตรวจดูว่าอาการที่เขาเป็นมันคืออะไรกันแน่เพราะครั้งนี้มันเป็นหนักกว่าทุกครั้งที่เขาเคยเป็นตอนเครียดๆ

ไร่ภูตะวัน

20.00 น.

“คุณโอเคใช่ไหม”

หลังจากที่ภูดิษฐ์ติดต่อกับผู้หวังดีไปนานหลายวันวันนี้เขาก็พึ่งได้รับการตอบกลับมาตอนนี้เขามานั่งคุยเรื่องแผนการในการจับตัวคนร้ายกับหญิงสาวภูดิษฐ์เห็นว่างานนี้มันค่อนข้างเสี่ยงกับหญิงสาวเกินไปเขาจึงอยากถามเพื่อความแน่ใจว่าเธอโอเคหรือไม่ถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็จะช่วยเธอคิดวางแผนใหม่

“แพรโอเคค่ะ...จะได้จับตัวการเรื่องนี้คาหนังคาเขาเสียที”

แพรวายังยืนยันคำเดิมเธอคิดถูกว่าวิธีนี้ได้ผลเธอบอกให้ชายหนุ่มติดต่อผู้หวังดีคนนั้นไปว่าชายหนุ่มไม่อยากแก้แค้นแล้วและจะส่งตัวเธอกลับบ้านถ้าผู้หวังดีไม่อยากให้เธอกลับบ้านก็มารับตัวเธอไปเองแล้ววันนี้ผู้หวังดีคนนั้นก็ตอบกลับมาว่าจะมารับตัวเธอไปเอง

แผนการครั้งนี้จะมีคนของภูดิษฐ์ตามดูอยู่ห่างๆโดยไม่ได้พึ่งมือตำรวจเพราะแพรวายังไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โตอะไรมาก

“ตอนที่ผมไม่อยู่เห็นนิดบอกว่าคุณไปช่วยงานในไร่แทบทุกวันเลยใช่ไหม”

เมื่อภูดิษฐ์เห็นแพรวามั่นใจขนาดนั้นแล้วเขาก็ไม่อยากขัดตลอดหลายวันมานี้เขาเองก็ไม่ค่อยได้มาหาเธอเท่าไรเพราะเขาต้องวิ่งเข้าเมืองอยู่บ่อยๆเมื่อกลับมาเขาก็อยากจะรู้ว่าระหว่างที่เขาไม่อยู่เธอเป็นอย่างไรบ้างโดยสอบถามจากนิดหน่อยคนที่ดูแลหญิงสาวอยู่ตอนนี้ก็ได้ความว่าหญิงสาวนั้นยังออกไปทำงานในไร่แทบจะทุกวันเขาอยากจะรู้ว่าเธอจะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไรทั้งที่เขาก็ปล่อยให้เธออยู่แบบสบายๆ

“อืมม..แพรไม่อยากอยู่เฉยๆอีกอย่างแพรก็ชอบที่จะดูแลพืชผักพวกนั้น...มันทำให้แพรทานพวกมันได้อย่างสบายใจเพราะปลอดสารพิษโดยการดูแลจากแพรเอง”

แพรวาเองที่อยากออกไปหาอะไรทำทุกวันก็เพราะไม่อยากอยู่เฉยๆและฟุ้งซ่านอีกอย่างเธอก็รู้สึกชอบธรรมชาติและผู้คนที่ทำงานในไร่นี้อยู่มากอีกอย่างเธอก็ชอบที่จะดูแลพืชผักที่เธอรักด้วย

“ถ้าเรื่องจบแล้ว...ถ้าคุณเปลี่ยนใจจากความคิดแบบเดิมและคิดถึงเจ้าพืชผักพวกนี้คุณก็มาหาพวกมันได้ตลอดเ...”

“คงไม่หรอกค่ะ...แพรก็ยังยืนยันความคิดเดิม”

ภูดิษฐ์แอบมองแววตาของหญิงสาวเวลาพูดถึงไร่นี้เขาดูออกว่าเธอก็คงจะชอบที่นี่อยู่ไม่น้อยแต่คงเป็นเพราะเขาเองที่ทำให้เธออยากจากและลืมไร่นี้ไปเขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลยเขาจึงลองพูดให้เธอได้ทบทวนขึ้นมาใหม่แต่เมื่อพูดยังไม่ทันจบแพรวาก็พูดแทรกออกมาเสียก่อนว่าเธอยืนยันคำเดิมทำให้ชายหนุ่มได้รู้แล้วว่าเธอคงไม่กลับมาที่นี่เป็นแน่

วันต่อมา

“เดี๋ยวพี่ต้องรีบไปที่บริษัทแต่เช้านะวันนี้ชัชบอกว่ามีงานด่วนแต่เช้า”

วันนี้ทิวาออกไปทำงานเช้ากว่าปกติเพราะชัชวาลโทรมาหาเขาตั้งแต่เช้าว่ามีเรื่องด่วนให้เขารีบเข้าไปที่บริษัทเขาจึงเดินมาหาหญิงสาวที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวเพื่อบอกเธอ

“ค่ะ...เดี๋ยวค่ะพี่ไทม์ผลไม้ค่ะเผื่อทานข้าวไม่ได้อีก”

“ขอบคุณนะ”

ทอฝันเห็นว่าชายหนุ่มท่าทางยุ่งๆเธอจึงยื่นกล่องผลไม้ที่เธอเตรียมไว้ให้เขาเมื่อช่วงเช้าให้เอาติดไปด้วยเพราะเธอเป็นห่วงว่าเขาอาจจะทานข้าวไม่ได้อีก

จุ๊บ

ทิวาจูบลงที่แก้มนวลของเธอหนึ่งครั้งและรีบออกไปทันทีเขาก็ไม่รู้ว่าชัชวาลมีเรื่องด่วนอะไรนักหนาจึงต้องตามเขาให้เข้าไปที่บริษัทอย่างเร่งรีบแบบนี้

Rrrrrrrrrr

“หืมม..พี่บุษ”

หลังจากที่ทอฝันทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วในขณะที่กำลังจะยกจานไปเก็บก็มีเสียงโทรเข้ามือถือของเธอหญิงสาวหยิบมือถือขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นบุษบาที่โทรหาเธอหญิงสาวแปลกใจนิดหน่อยว่าบุษบานั้นจะโทรหาเธอเพื่ออะไรเพราะบุษบานั้นไม่ได้ติดต่อกับเธอมาค่อนข้างนานแล้ว

“สวัสดีค่ะพี่บุษ”

“ฝันว่างหรือเปล่าจ๊ะ”

“ว่างค่ะ”

“พอดีว่าวันนี้พี่ต้องไปดูที่แถวชานเมืองน่ะจะแต่ไม่กล้าไปคนเดียวเลขาพี่ก็ดันมาป่วยพี่จะรบกวนฝันไปเป็นเพื่อนพี่ได้ไหมจ้ะ”

“เอ่อ...ได้ค่ะ..ตอนนี้เลยเหรอคะ”

“จ้าขอบใจมากนะแล้วฝันจะให้พี่ไปรับที่ไหนบอกมาได้เลยนะ”

“เอ่อ...ที่ห้างXXXก็ได้ค่ะ”

หลังจากที่คุยกันเสร็จทอฝันก็รีบไปแต่งตัวและรอบุษบาที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆแถวนี้ทันทีเพราะถ้าหากให้บุษบามารับที่ที่เธออยู่ตอนนี้คงได้อธิบายกันยาวแน่

“หึ่...นังโง่”

บุษบาเองหลังจากวางสายเรียบร้อยแล้วเธอก็ยิ้มอย่างพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนอย่างง่ายดายเพราะวันนี้เธอจะได้กำจัดตัวมารขัดความสุขไปจากชีวิตทั้งสองคนพร้อมๆกันหลังจากที่เธอได้รับข้อความของภูดิษฐ์คราแรกเธอยังไม่ได้ตอบกลับเพราะต้องจัดการกับเรื่องอื่นก่อนวันนี้ที่เธอได้เวลาสะสางเสียทีเธอก็จะรวบยอดทีเดียวด้วยมือของเธอเลยก็แล้วกัน

หญิงสาวจ้างให้คนที่เคยกำจัดนภดลไปรับหญิงสาวที่ไร่ภูตะวันกลับมาที่จุดนัดพบตั้งแต่ช่วงเช้ามืดป่านนี้ก็คงจะถึงที่หมายแล้วตอนนี้เขาก็แค่รอรับทอฝันอีกคนเพื่อไปจัดการพร้อมๆกับแพรวาทีเดียววันนี้จะเป็นวันที่เธอหมดสิ้นตัวปัญหาชีวิตและปัญหาหัวใจเสียทีเพราะหากกำจัดแพรวาสิ้นไปแล้วสิทธิ์ขาดทั้งหมดในบ้านธรรมรงค์ชัยต้องเป็นของเธอและคนที่ทิวารักก็จะได้หายสาบสูญไปด้วย