ตอนที่1 ข่าวร้าย

อังกฤษ

“คุณไทม์จะกลับเลยไหมครับ”

“ฉันขอดูเอกสารแฟ้มนี้ก่อนแล้วกัน”

“ครับ”

ใบหน้าคมเข้มกำลังคิ้วชนกันเพราะกำลังตรวจเอกสารบัญชีอย่างละเอียดเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดของพนักงานถ้ามีอะไรที่ต้องแก้ไขเขาจะได้สั่งให้แก้เสียจั้งแต่วันนี้ไม่อย่างนั้นมันจะคาลาคาซังไปจนถึงสัปดาห์หน้า

“เรียบร้อยแล้ว”

หลังจากที่ตรวจดูทุกอย่างว่ามันเรียบร้อยแล้วร่างสูงที่อยู่ในชุดสูตรสีเทาที่เข้ากับหุ่นของคนใส่ได้อย่างดีก็ลุกขึ้นก้าวขายาวๆออกจากห้องทำงานอย่างสง่าพร้อมบอกลูกน้องคนสนิทว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว

“จะกลับไปที่บ้านเลยไหมครับคุณไทม์”

ชัชวาลหันมาถามคนเป็นเจ้านายว่าวันนี้เขาจะกลับบ้านเลยหรือไม่เพราะปกติแล้วก่อนจะถึงวันหยุดแบบนี้นายของเขานั้นไม่ค่อยชอบที่จะอยู่บ้านเท่าไร

“พาฉันไปที่เพนท์เฮ้าส์”

ทิวาที่นั่งอยู่บนรถเขาส่งเสียงบอกกับลูกน้องของเขาว่าวันนี้เขานั้นจะไปพักที่เพนท์เฮ้าส์เพราะเขามีนัดทำกิจกรรมกับแม่นางแบบสาวสวยของเล่นคนใหม่ของเขา

“ครับคุณไทม์”

ชัชวาลอมยิ้มเล็กน้อยเพราะเขาคิดไม่ผิดแทบทุกอาทิตย์ที่เจ้านายของเขาจะมีแม่นางแบบเข้ามารอที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาโดยไม่ซ้ำหน้าเพราะความหล่อของเขาและอีกอย่างผู้หญิงหิวเงินพวกนั้นก็เป็นของเล่นที่ไม่ผูกมัดชั้นดีให้กับเจ้านายหนุ่มของเขาได้อย่างดี

เพนท์เฮ้าส์

“คุณไทม์ขา...อ้ะ..อื้อๆ”

เอมม่านางแบบสาวสวยลูกครึ่งวันยี่สิบเก้าปีเธอถูกตาต้องใจชายหนุ่มมานานแล้ววันนี้ก็ได้เป็นโอกาสที่ดีที่เธอได้ขึ้นเตียงกับเขาเสียทีเพราะเธอรอโอกาสนี้มานักต่อนักแล้วหญิงสาวนั่งอยู่บนตัวของชายหนุ่มพร้อมขย่มอย่างเป็นจังหวะบนแท่งร้อนของเขามือไม้ปัดป่ายไปทั่วร่างกายตัวเองเพราะความเสียวซ่านร้องครางดังระงมในช่วงจังหวะขึ้นลงสร้างความพอใจให้ชายหนุ่มที่นอนอยู่ด้านล่างได้เป็นอย่างดี

“อ่าส....ดี...”

ทิวานอนกัดฝันพร้อมใช้มือทั้งสองจับไปที่สะโพกมนงามของเอมม่าให้บดสะโพกมนลงตามจังหวะมือของเขาด้วยความช่ำชองของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มนั้นถูกใจกับลีลาของเธออย่างมาก

“อ้ะ.....คุณไทม์เอมม่าเสียว...อ๊ายยย”

หลังจากที่นางแบบสาวขย่มอยู่บนแท่งร้อนของเขานานสองนานจนชายหนุ่มใกล้จะเสร็จสมแล้วจึงรวบตัวของเธอให้นอนหันหลังแล้วใช้มือทั้งสองยกสะโพกของเธอขึ้นมาให้เสมอกับตัวตนของเขาพร้อมเสียบแท่งร้อนที่กำลังปูดเป่งเข้าไปในร่องสวาทของแม่สาวจอมร่านตรงหน้าของเขาทันทีพี้อมรัวสะโพกของเขาลงไปที่บั้นท้ายของแม่นางแบบอย่างหนักหน่วงและไม่ปราณีเรียกเสียงครางของหญิงสาวที่กำลังนอนหัวสั่นหัวคลอนได้เป็นอย่างดี

“อะ...อ๊ายยย”

“อ้าสสส...อื้มมมม”

เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าแม่สาวจอมร่านที่เขาบดเบียดสะโพกใส่เธออยู่นั้นได้ถึงฝั่งฝันไปก่อนเขาแล้วจึงรีบเร่งรัวแท่งร้อนใหญ่ยาวอักแน่นตัวตนเข้าออกอย่างรุนแรงเพื่อให้เขานั้นเสร็จสมตามเธอไปติดๆเมื่อเสร็จสมดั่งใจหมายแล้วชายหนุ่มก็ถอดถุงยางที่เต็มไปด้วยน้ำกามของเขาโยนทิ้งลงถังขยะพร้อมไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำทันทีทิ้งให้แม่นางแบบสาวนอนหอบหายใจอยู่บนเตียงเพียงคนเดียว

20 นาทีต่อมา

“ออกไปได้แล้วนี่เงิน”

ทิวาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวพันตัวของเขาเอาไว้อยู่เมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั้นแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็รีบเขียนเชคพร้อมยื่นใส่มือของเธอเอาไว้และรีบบอกให้เธอนั้นออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็วเพราะเขารู้ว่าผู้หญิงพวกนี้ชอบเงินมากแค่ไหน

“ขอบคุณนะคะคุณไทม์ถ้าเงินดีแบบนี้ครั้งหน้าเรียกใช้เอมม่าได้อีกนะคะ”

เอมม่ายังลีลาไม่ยอมออกไปจากที่นี่ง่ายๆเมื่อเห็นจำนวนเงินที่เขาให้เธอก็ถึงกับตาโตไม่คิดว่าชายหนุ่มนั้นจะจ่ายให้เธอหนักแบบนี้เธอเห็นว่าถ้าหากเขาเรียกใช้เธอบ่อยๆเธอก็คงไม่ต้องทำงานก็ยังได้

“ฉันไม่ชอบใช้ของซ้ำซากออกไป”

“โอเคค่ะ”

ทิวาทิ้งตัวนอนลงที่บนเตียงแผ่หลาโชว์แผงอกกว้างๆของเขาทำให้หญิงสาวนั้นมองตาเป็นมันแต่ก็ต้องหลบสายตาลงด้วยคำพูดของชายหนุ่มและเธอก็ต้องเดินออกไปทันทีอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก

เช้าวันต่อมา

“มันเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร”

“คุณบุษแกบอกว่าที่บันไดมีน้ำยาถูพื้นหกอยู่คุณท่านเดินลงมาไม่ทันระวังเลยตกบันไดลงมาครับ”

ทิวาได้รับข่าวร้ายตั้งแต่ช่วงเช้าที่เขาตื่นขึ้นมาว่าพิพัฒน์พ่อบุญธรรมของเขานั้นตกบันไดตั้งแต่เมื่อคืนตอนนี้ยังไม่ฟื้นแถมอาการยังห้าสิบห้าสิบอีกด้วยเขาเลยต้องเก็บกระเป๋ากลับไทยอย่างรวดเร็วเขายังคาใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรเพราะพ่อของเขานั้นเป็นคนที่ค่อนข้างระมัดระวังตัวอย่างมาก

ประเทศไทย

08.00 น.

“ข้าวเช้ามาแล้วค่ะน้องแพร”

ทอฝันเดินถือถาดอาหารเข้ามาในห้องของแพรวาเธอเป็นพยาบาลพิเศษของแพรวาเพราะบุษบานั้นจ้างมาให้เธอดูแลแพรวาตั้งแต่เสียการมองเห็นจากอุบัติเหตุเมื่อประมาณหนึ่งเดือนที่แล้วตั้งแต่ที่เธอกลับมาจากรักษาตัวที่โรงพยาบาลก็ไม่ยอมออกไปไหนเลยเพราะสภาพจิตใจของเธอย่ำแย่มากเมื่อรู้ว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เพื่อนสาวของเธอต้องตายพร้อมลูกในท้องอีกทั้งคนที่เสียชีวิตครั้งนั้นในอุบัติเหตุยังเป็นพ่อของทอฝันอีกด้วย

“ฮือ..อึก..ฮือๆ....”

“มาแอบร้องให้อีกแล้วนะคะ”

ทอฝันได้ยินสาวน้อยกำลังสะอื้นเบาๆเธอจึงรู้ว่าแพรวานั้นกำลังร้องให้อย่างเช่นทุกวันอีกแน่นอนหญิงสาวจึงรีบวางถาดอาหารแล้วเข้าไปกอดปลอบเธออย่างสงสารเธอรู้ว่าตอนนี้สาวน้อยตรงหน้าของเธอนี้นั้นต้องการกำลังใจและเวลาที่จะเยียวยาสภาพจิตใจอย่างมากเธอในฐานะพยาบาลส่วนตัวของแพรวาเธอจะช่วยทุกวิถีทางที่ให้แพรวานั้นกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้เร็วที่สุด

“ถามจริงๆนะคะพี่ฝัน...พี่ฝันโกรธแพรจริงๆเหรอคะ”

แพรวายังอดคิดไม่ได้ว่าทอฝันนั้นมารับดูแลเธอทำไมอีกทั้งยังดีกับเธออย่างมากอีกต่างหาก