ตอนที่39 ตอนจบ

“คุณภู!!!”

แพรวาเห็นภูดิษฐ์ล้มลงไปต่อหน้าต่อตาตอนนี้ตัวเธอชาวาบไปหมดพร้อมทั้งดิ้นออกจากบุษบาอย่างรวดเร็วและวิ่ไปหาร่างที่ฟุบลงกับพื้นของถูดิษฐ์อย่างรวดเร็ว

“หยุดเดี๋ยวนี้นะนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ”

บุษบาเองกำลังจะใช้ปืนที่อยู่ในมือยิงแพรวาแต่ตำรวจเข้ามารวบตัวเธอเอาไว้เสียก่อน

“..ฝัน..”

ทิวาเห็นทอฝันนั่งฟุบลงไปกับพื้นก็รีบประคองเธอขึ้นมาทันทีเขาไม่คิดว่าบุษบาจะจับทอฝันมาด้วยดีที่เขาและตำรวจมาที่นี่ทันไม่อย่างนั้นเขาคงต้องเสียทั้งน้องสาวและคนรักไปแน่

“เป็นยังไงบ้างฝัน”

ทิวากอดหญิงสาวที่ตัวสั่นเป็นลูกนกอย่างสงสารเขารู้ว่าตอนนี้เธอคงกลัวมากส่วนคนร้ายก็ปล่อยให้ตำรวจจัดการไปตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากความปลอดภัยของน้องสาวและคนรักของเขา

“ฝันกลัวค่ะพี่ไทม์..ฮือ”

ทอฝันเอาแต่สะอึกสะอื้นเพราะเธอไม่ชอบเสียงปืนและไม่ชอบเห็นคนต่อสู้กันภาพทุกอย่างที่เกิดก่อนหน้านี้ทำให้เธอกลัวอย่างมาก

“ไม่ต้องกลัวนะพี่อยู่นี่แล้ว”

ทิวากอดปลอบทอฝันอยู่ครู่หนึ่งก็เห็นว่าแพรวากำลังนั่งอยู่ข้างๆใครบางคนที่บาดเจ็บเขาจึงพยุงตัวทอฝันเดินไปหาแพรวาพร้อมกับเขา

“คุณภูตื่นสิ...คุณภู”

แพรวานั่งร้องให้อยู่ข้างๆกับร่างของชายหนุ่มที่นอนจมกองเลือดอยู่เธอไม่ชอบเห็นใครที่อยู่ในสภาพนี้เลยหญิงสาวนึกโทษตัวเองที่ชายหนุ่มเป็นแบบนี้ก็เพราะช่วยเธอแท้ๆ

“แพร”

“พี่ไทม์...เรียกรถพยาบาลทีสิคะ..เดี๋ยวนี้เลย”

แพรวาเห็นหน้าพี่ชายของเธอก็รีบเข้าไปกอดพร้อมบอกให้เขาเรียกรถพยาบาลเพื่อให้รับชายหนุ่มไปรักษาอย่างรวดเร็วเพราะเธอกลัวว่าเขาจะไม่รอด

“ตอนนี้ทางตำรวจกำลังประสานงานอยู่...เดี๋ยวพี่ขอดูอาการเค้าก่อน...ชีพจรยังเต้นอยู่ไม่ต้องห่วงนะเดี่ยวรถพยาบาลก็คงมาแล้วหละ”

ทิวาเห็นว่าน้องสาวของเขาเป็นห่วงชายหนุ่มที่นอนอยู่ตรงหน้านี้แปลกๆแต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรเธอตอนนี้ว่าคนคนนี้เป็นใครได้แต่ดูอาการของชายหนุ่มคนนี้ก่อนเมื่อจับชีพจรดูก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งเพราะว่าเขายังมีชีวิตอยู่

3 วันผ่านไป

โรงพยาบาล

ตั้งแต่วันที่ภูดิษฐ์ได้รับการรักษาที่โรงพยาบาลแพรวาก็ตามเฝ้าอยู่ไม่ขาดด้วยความเป็นห่วงวันนี้ก็เข้าวันที่สามแล้วที่ชายหนุ่มนอนนิ่งไม่ฟื้นขึ้นมาเสียทีส่วนเรื่องบุษบาทั้งแพรวาและทิวาก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของกฎหมายต่อไปโดยที่ไม่มีการยอมความอะไรทั้งนั้นให้ตำรวจดำเนินคดีให้ถึงที่สุด

“ทานอะไรหรือยังคะน้องแพรพี่ทำแซนวิสทูน่ามาฝาก”

ทอฝันมาหาแพรวาที่โรงพยาบาลเพราะคิดว่าหญิงสาวคงจะเหงาและก็อยากมาเยี่ยมอาการคนที่นอนเจ็บด้วยว่าอาการดีขึ้นบ้างหรือยัง

“ขอบคุณค่ะพี่ฝัน...พี่ไทม์ไม่มาด้วยเหรอคะ”

“พี่ไทม์มีประชุมด่วนน่ะจะ”

ทอฝันเห็นสีหน้าของแพรวามันค่อนข้างยังไม่สดใสเท่าที่ควรเธอรู้ว่าแพรวาคงเป็นห่วงชายหนุ่มที่นอนอยู่ตรงหน้านี้มากเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันเป็นแบบไหนแต่จากที่เธอมองอาการของแพรวาเธอคิดว่ามันคงมากเกินกว่าการเป็นเพื่อนแน่นอน

5วันผ่านไป

20.00 น.

ทิวากำลังนั่งผลไม้ยามเย็นอีกเช่นเคยเพราะทานข้าวไม่ได้เขาไปตรวจเลือดตรวจร่างกายทุกอย่างแล้วก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติเขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน

“วันนี้คุณภูดิษฐ์ออกจากโรงพยาบาลแล้วนี่คะ”

ทอฝันที่กำลังนั่งป้อนผลไม้ชายหนุ่มอยู่เธอเห็นว่าวันนี้ภูดิษฐ์ออกจากโรงพยาบาลแล้วแพรวาคงดีใจน่าดู

“อืมม...พรุ่งนี้แพรก็จะบินไปอยู่ที่อังกฤษ”

ทิวาเองก็ดีใจที่คนที่ช่วยเหลือน้องสาวของเขารอดตายและออกจากโรงพยาบาลแล้วถึงแม้จะไม่ค่อยชอบหน้าเพราะพึ่งรู้มาว่าเป็นคนจับน้องสาวของเขาไปก็เถอะแต่เขาก็เข้าใจว่ามันเป็นเพราะแผนของบุษบาอีกอย่างเขาก็พอจะดูออกว่าภูดิษฐ์กับแพรวาคงแอบมีใจให้กันแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแพรวาต้องบินไปอยู่ที่อังกฤษกะทันหันแบบนี้

“อ้าวทำไมเป็นแบบนั้นล่ะคะ...”

ทอฝันถึงกับทำหน้างงที่เหมือนอะไรมันจะดีแล้วแต่ดูเหมือนความสัมพันธ์ของทั้งสองมันแปลกๆตอนชายหนุ่มป่วยแพรวาก็มีทีท่าเป็นห่วงอย่างมากแต่พอรู้ว่าชายหนุ่มฟื้นและดีขึ้นแล้วกลับหนีไปอยู่อังกฤษเสียอย่างนั้น

“พี่ก็ยังไม่เข้าใจกับความสัมพันธ์ของสองคนนี้นะแต่ก็ไม่ได้อยากถามอะไรไม่อยากก้าวก่ายพี่คิดว่าน้องแพรคงมีเหตุผลที่ทำแบบนี้”

ทิวาเองก็ไม่เข้าใจที่แพรวาทำแบบนี้เหมือนกันแต่เขาคิดว่าต่างคนต่างโตๆกันแล้วคงจะมีเหตุผลของตัวเองในการที่จะเลือกทำอะไรสักอย่างจึงไม่อยากก้าวก่าย

“พี่ไทม์คะฝันพอจะรู้แล้วล่ะค่ะว่าอาการที่พี่ไทม์ทานได้แต่ผลไม้คืออะไร”

ทอฝันพึ่งจะเริ่มสังเกตตัวเองก็เมื่อพักหลังๆมานี้เมื่อเช้าเธอพึ่งไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจเพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่เธอคิดมันเป็นจริงหรือไม่ปรากฏว่าผลตรวจครรภ์สามอันเป็นเอกฉันท์ว่าเธอตั้งท้องและไอ้อาการทานอะไรไม่ได้ของชายหนุ่มก็น่าจะเป็นอาการแพ้ท้องแทนเธอนั่นเอง

“นี่ไงคะ”

ทอฝันโชว์ผลตรวจครรภ์ทั้งสามแท่งให้ชายหนุ่มได้ดูว่าสิ่งนี้คือเหตุที่ทำให้ชายหนุ่มนั้นทานได้แต่ผลไม้วิงเวียนหน้ามืดอยู่มาพักใหญ่แล้ว

“จริงเหรอฝัน”

ทิวาถึงกับตาลุกวาวมองหน้าหญิงสาวอย่างจริงจังเขาดีใจจนพูดไม่ออกไม่คิดไม่ฝันว่าตอนนี้เขาจะเป็นพ่อคนแล้วแต่อันที่จริงเขาก็ทำใจเรื่องนี้มาบ้างว่ามันต้องเกิดขึ้นสักวันเพราะเขาไม่เคยที่จะป้องกันเลยสักครั้งเมื่อนอนกับเธอ

“ค่ะ...น่าจะสองเดือนกว่าแล้ว”

ถ้าทอฝันนับไม่ผิดก็น่าจะสองเดือนกว่าแล้วที่ประจำเดือนของเธอไม่มาแต่ว่าเธอเองก็คงจะต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลเพื่อให้แน่ใจทันทีตอนนี้เธอดีใจมากที่เธอกำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์กับคนที่เธอรักเสียที

“รู้ไหมว่าถ้าตอนนั้นฝันไม่โดนคุณพ่อฝันบังคับป่านนี้เราคงมีลูกกันเป็นสิบคนแล้วมั้ง”

“หืมม....ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“ถ้าคนนึงคลอดแล้วเรามีอีกคนต่อเลยดีไหม...หรือจะเอาแบบแฝดดีพี่จะลองทำดู”

“พี่ไทม์พูดอะไรคะ”

ตอนนี้ชีวิตของทิวาและทอฝันมันเป็นเหมือนฝันที่พวกเค้าเคยวาดเอาไว้แม้มันจะช้าไปหน่อยหรือมีอุปสรรคใดๆมาขวางกั้นบ้างก็ตามเพื่อเป็นการพิสูจน์ใจของทั้งสองตอนนี้ทั้งสองจึงรักและเข้าใจกันมากขึ้นและกำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ดั่งฝันเป็นไปตามที่โบราณว่าเอาไว้ว่าคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันแม้จะห่างกันไปเป็นสิบๆปีก็ตาม

                                                                                                                                                                 

จบบริบูรณ์