“ทำตัวโสดบอกว่ามากับเจ้านายอยากจะสานสัมพันธ์กับมันใหม่หรือยังไง...จำไว้ให้ขึ้นใจเลยว่าผมเป็นผัวคุณ...คุณมีผัวแล้ว”
เป็นเพราะอารมณ์หึงหวงของทิวาที่ยังควบคุมสติให้มันเบาลงไม่ได้ทั้งยังเสริมด้วยความดื้อของหญิงสาวที่ต่อต้านเขาทำให้ตอนนี้ชายหนุ่มนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดต่อว่าหญิงสาวเสียๆหายๆอีกทั้งยังตอกย้ำให้เธอรู้ว่าเธอนั้นมีเขาเป็นสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วถ้าคิดจะไปหาผู้ชายคนอื่นคงจะเป็นไปได้ยากเพราะเขานั้นไม่ยอมปล่อยเธอไปเป็นแน่พร้อมทั้งโน้มตัวไปหาหญิงสาวที่นั่งหน้าหงิกหน้างออยู่ข้างๆใช้มือแร่งทั้งสองจับใบหน้าของเธอและใช้ริมฝีปากหนาของเขาบดจูบอย่างหนักหน่วงสั่งสอนให้เธออย่ามาโต้เถียงและคิดที่จะดื้อกับเขา
“อื้อ...ก็คุณไทม์เป็นคนบอกเองนี่คะว่าเรื่องของเราเป็นความลับครั้งหน้าถ้าอยากจะให้ฝันแนะนำคุณกับคนอื่นว่าอะไรก็สั่งมาค่ะ”
ทอฝันรีบผลักชายหนุ่มออกอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นถึงเธอและเขาจะนั่งอยู่ในรถก็ใช่ว่าจะเป็นจุดสนใจไม่ได้เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะโมโหอะไรนักหนาทั้งที่เขาเป็นคนออกคำสั่งกับเธอเองเรื่องความสัมพันธ์ของเธอและเขาแต่พอเธอพยายามปกปิดตามข้อตกลงเขาก็ชอบประชดประชันเธอทุกที
“ท้าทายผมเหรอฝัน”
ทิวาหันมาแผดเสียงใส่หญิงสาวพร้อมขับรถอกจากลานจอดอย่างรวดเร็วด้วยความโมโห
“ฝันไม่ได้ท้าทาย...อย่าทำตัวไม่มีเหตุผลหน่อยเลยค่ะ”
ทอฝันนั้นไม่เข้าใจว่าเขาจะโมโหอะไรนักหนาแค่เธอคุยกับธีภพทักทายกันตามปกติเท่านั้นจะว่าหึงเธอก็คงจะไม่ใช่เพราะเขาก็ไม่เคยแสดงออกว่าหลงเหลือความรักให้เธอสักนิด
“ใครมันจะไปมีเหตุผลเหมือนพี่ธีของคุณล่ะ”
“ใช่ค่ะพี่ธีมีเหตุผลกว่าคุณเป็นล้านเท่า...”
ทั้งสองยังคงเถียงกันแบบไม่มีใครยอมใครตอนนี้ทอฝันก็มีเหตุผลของตัวเองและคราแรกเธอพยายามทำใจเย็นจะไม่หาเรื่องทะเลาะกับเขาแล้วแต่ตอนนี้เธอก็ไม่อยากจะยอมให้เขามาต่อว่าเธออยู่ฝ่ายเดียวเหมือนกันชายหนุ่มเองก็อยากจะเอาชนะหญิงสาวที่ไม่ยอมแพ้เขาเอาแต่ต่อล้อต่อเถียงเขาไม่จบไม่สิ้น
“คุณไทม์ขับช้าๆหน่อยได้ไหมคะ...ว้ายยย”
ปรี๊นนนนน....นนนนน
ทิวาขับรถวนออกจากลานจอดรถอย่างรวดเร็วด้วยความโมโหจึงทำให้เขาไม่ได้ระวังรถคันอื่นจนเกือบจะทำให้ชนกันรถคันอื่นถึงกับต้องบีบแตรกันแทบไม่ทัน
“เป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย...ฝันยังไม่อยากตายนะ”
ทอฝันเองตกใจจนแทบช็อคเพราะคิดว่าเมื่อครู่จะเกิดอุบัติเหตุขี้นเสียแล้วแต่ยังดีที่ชายหนุ่มนั้นหักหลบได้ทันไม่อย่างนั้นเหตุการณ์ครั้งนี้คงรุนแรงน่าดูและหันไปต่อว่าชายหนุ่มถึงเหตุการณ์เมื่อครู่แต่เขาเองก็ยังทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจในสิ่งที่เธอต่อว่าสักนิดยังคงทำหน้านิ่งขับรถหวาดเสียวของเขาต่อไป
“นังทอฝัน”
บุษบาที่กำลังจะกลับจากทำธุระที่ห้างดังที่นี่เธอเห็นทุกอย่างตั้งแต่ตอนที่ทิวาเดินจูงมือทอฝันมาที่รถหญิงสาวกำมือแน่นแทบจะปริแตกด้วยความไม่พอใจเธอไม่รู้ว่าสองคนนั้นไปสานสัมพันธ์กันตอนไหน
และน่าจะไปไกลแล้วด้วยถึงขนาดบดจูบกันบนรถเสียขนาดนั้นพลางนึกถึงตอนที่ทอฝันนั้นนั่งรถมาพร้อมทิวาในช่วงเช้าเธอเองก็น่าจะเอะใจตั้งแต่ครั้งนั้นแล้วเมื่อรู้อย่างนี้เธอเองก็จะได้กำจัดคนที่ควรกำจัดถูกคน
เธอจะไม่ปล่อยให้ใครมาแย่งของรักของเธอไปแน่เธออุตส่าห์วางแผนมาถึงขั้นนี้แล้วแผนที่เธอจะกำจัดทุกคนในบ้านธรรมรงค์ชัยออกไปจนหมดเพื่อที่เธอจะเป็นผู้จัดการมรดกคนเดียวในบ้านนี้และเธอก็จะได้ครองรักกับทิวาตามที่เธอได้คิดเอาไว้เมื่อมีใครมาขวางเธอก็พร้อมจะกำจัดได้ตลอดเวลา
เพนท์เฮ้าส์
“อย่าเดินหนีผม”
เมื่อมาถึงเพนท์เฮ้าส์ทอฝันก็รีบเดินเข้าห้องของตัวเองทันทีเพราะไม่อยากจะทะเลาะอะไรกับคนไม่มีเหตุผลอย่างชายหนุ่มทิวาเองยิ่งเห็นหญิงสาวทำเมินไม่สนใจมากเท่าไร่เขายิ่งไม่พอใจมากเท่านั้นพร้อมเดินตามติดหญิงสาวก่อนที่เธอจะปิดห้องของตัวเอง
“ฝันอยากพักค่ะ”
ทอฝันเห็นอารมณ์ของชายหนุ่มมันยังปะทุเดือดไม่หายเธอเลยเอ่ยกับเขาอย่างเหนื่อยใจว่าเธออยากพักไม่มีเรื่องอะไรที่จะคุยกับเขาทั้งนั้น
“คุยกับผมมองหน้าผมนี่มันจะตายหรือไงทีกับไอ้หมอนั่นพูดจาหวานจนมดขึ้นคงจะคิดถึงมันมากเสียใจด้วยนะที่ไม่ได้แต่งกับมัน”
ทิวายังไม่เลิกที่จะพูดจาประชดประชันหญิงสาวถึงเรื่อที่เขาคิดว่าเธอผิดหวังเพื่อความสะใจและระบายความโมโห
“เมื่อไรคุณจะหยุดหาเรื่องฝันคะเรื่องของฝันกับพี่ธีมันจบไปนานแล้วคุณจะพูดประชดประชันเพื่ออะไร”
“จะไปไหน”
“จะไปอาบน้ำค่ะ”
ทอฝันที่นั่งอยู่บนเตียงถึงกับอยากจะมองบนให้ความคิดของเขาสักล้านรอบพร้อมต่อว่าเขากลับไปว่าพูดประชดเธอเพื่อให้มันได้อะไรขึ้นมาและรีบไปหยิบผ้าขนหนูเพื่อที่จะเดินเข้าห้องน้ำทันทีเธอคิดว่าเขาคงจะไม่ตามไปรังควานเธอถึงในห้องน้ำหรอกนะคราแรกก็อยากจะพักสักครู่หนึ่งแล้วค่อยไปอาบน้ำแต่สถานการณ์ตอนนี้เอคิดว่าควรจะเข้าไปห้องน้ำให้เร็วที่สุดจะดีกว่าก่อนที่หมาบ้ามันจะออกมาจากปากของเขาหลายตัวกว่านี้
“เดี๋ยว”
“คุณไทม์”
ทิวารั้งตัวหญิงสาวเข้ามานอนกอดบนเตียงอย่างที่เธอไม่ทันตั้งตัวทอฝันรู้ว่าเขาจะทำอะไรแต่เธอเห็นว่าเวลานี้มันน่าจะไม่เหมาะกับการที่เขาจะมาต้องการสักเท่าไรเพราะพึ่งจะทะเลาะกับเธออยู่หยกๆ
“หน้าที่ของคุณไงผมต้องการตอนนี้”
ทิวาจัดการกับชิ้นผ้าที่ปกปิดตามเนื้อตัวหญิงสาวออกอย่างรวดเร็วโดยที่หญิงสาวนั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเพียงแต่นอนทำหน้าตาไม่พอใจอยู่ก็เท่านั้นเพราะเธอก็รู้อยู่แก่ใจว่าขัดขืนอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้วหากว่าเขานั้นต้องการเมื่อจัดการกับเสื้อผ้าและบราสีหวานออกจากเนื้อตัวของหญิงสาวเรียบร้อยแล้วเขาก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้ตัวตนของเขานั้นพร้อมแล้วพร้อมตั้งแต่ได้สัมผัสอกกลมกลึงแสนงามตั้งแต่ตอนถอดบราออกแล้วหละ
“ฝันเจ็บ....อื้ออ.”ชายหนุ่มจงใจดูดดึงและบีบเค้นเต้างามอย่างรุนแรงจนหญิงสาวนั้นต้องร้องออกมาด้วยอารมณ์ดิบของเขาตอนนี้เขาไม่สนว่าเธอจะรู้สึกแบบไหนขอแค่เขาได้ระบายอารมณ์ก็พอ“เจ็บสิดีจะได้ไม่ไปเที่ยวอ่อยใครอีก”“อื้มมม...”ชายหนุ่มบดจูบปิดสียงร้องของเธอพร้อมส่งแท่งร้อนที่กำลังผงาดเข้าไปในช่องทางรักของแม่สาวจมพยศทันทีพร้อมขยับเข้าออกตามอารมณ์อย่างไม่ได้ห่วงความรู้สึกของหญิงสาวจนตอนนี้เธอต้องระบายความเจ็บปวดที่เธอพึ่งได้รับอย่างรุนแรงไปที่แผ่นหลังของเขาจนเลือดซิบแต่นั่นเขาก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยสักนิดยังคงกระทำอย่างรุนแรงกับเธอต่อไปความโมโหบวกกับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านคนที่น่าสงสารที่สุดตอนนี้ก็น่าจะเป็นคนที่รองรับอารมณ์อยู่นั่นเอง“อื้อ...อ้ะ..พอแล้ว..มันเจ็บ...อื้มม”“อ่าสสสส”เมื่อบทรักดำเนินมาพักใหญ่จนตอนนี้หญิงสาวเริ่มรับอะไรไม่ไหวแล้วเธอจึงต้องร้องขอคนที่ดูจะมีความสุขคนเดียวอยู่ด้านบนตัวของเธอให้เขานั้นหยุดการกระทำนี้เสียทีเพราะตอนนี้เธอไม่ไหวจริงๆตอนนี้เนื้อตัวของเธอแดงไปหมดด้วยรอยบีบจากมือหนาของเขาและไหนจะรอยบดจูบดูดคลึงตามเนื้อตัวของเธออีกทั้งแรงของเขาที่ดูท่าว่ามันจะไม่ผ่อนลงเลยสักนิด
“เจ็บนะ....โอ้ยยยย”ผู้หญิงสามสี่คนไม่พูดพร่ำทำเพลงกระหน่ำรุมตบลีลาวดีจนยับเยินอย่างสาแก่ใจกับคนที่ไม่มีทางสู้เพราะถูกล็อคตัวเอาไว้“นี่ทำอะไรหยุดเดี๋ยวนี้นะ”ธีภพที่กำลังขับรถออกมาจากลานจอดรถของห้างเขาขับผ่านเห็นว่ามีผู้คนกำลังทำร้ายกันเมื่อลงไปดูเขาก็จำได้ทันทีว่าเป็นพนักงานร้านของเขาพร้อมรีบวิ่งเข้าไปห้ามเหตุการณ์รุนแรงครั้งนี้อย่างรวดเร็ว“บอส!!!!”“ปล่อยเธอนะ...ไม่อย่างนั้นผมจะแจ้งความถึงเรื่อที่พวกคุณทำทุกเรื่องเลย”เมื่อกลุ่มคนที่รุมทำร้ายเห็นว่าเป็นใครที่วิ่งเข้ามาพวกนั้นก็รีบปล่อยหญิงสาวที่สภาพไม่เหลือชิ้นดีลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นพร้อมวิ่งหนีกันอย่างรวดเร็วแต่ยังดีที่รปภแถวนั้นวิ่งจับเอาไว้ได้ทันธีภพจึงให้จับคนพวกนั้นส่งตำรวจพร้อมพยุงลีลาวดีขึ้นไปนั่งบนรถของเขา“...คุณเป็นยังไงบ้าง...”ธีภพพาหญิงสาวมานั่งบนรถพร้อมส่งผ้าเช็ดหน้าให้เธอได้ซับเลือดที่มุมปากที่มีเลือดหลออกมาตอนนี้เขาพยายามคุยกับเธอให้เธอบอกเขาว่าเธอนั้นมีอาการอย่างไรบ้างหากอาการหนักเขาก็จะพาเธอส่งโรงพยาบาลทันที“ขอบคุณนะคะคุณเจ้าของร้าน....โอ้ยยยย...ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ”ลีลาวดีต้องขอบคุณชายหนุ่มอย่างมากที่เขานั้นช่
“หืมม...คุณธีเนี่ยนะคะโดนแม่บังคับสมัยนี้ยังจะบังคับกันอีกเหรอคะ”ลีลาวดีได้ฟังเช่นนั้นก็ลดอารมณ์อ่อนลงเธอเองก็พึ่งเคยเจอผู้ชายที่ถูกแม่บังคับนี่แหละปกติเคยได้ยินแต่ผู้หญิงถูกบังคับแต่มันก็น้อยมากๆแล้วในสมัยนี้เพราะหลายครอบครัวเขาก็หันมาเลี้ยงลูกแบบใหม่กันแล้ว“ใช่สิ...ตอนนั้นผมผิดเองที่ไม่กล้าออกนอกกรอบแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่านอกกรอบมันทำให้ผมเป็นตัวเองมากแค่ไหน”ธีภพยอมรับว่าเมื่อก่อนเขาเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบตั้งแต่เด็กจนโตด้วยเหตุการณ์หลายๆอย่างที่แม่ของเขาชอบบังคับมันทำให้เขาอึดอัดหัวใจอย่างมากจนหลังจากที่เขาถอนหมั้นกับทอฝันเขาคิดว่าควรที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะว่าเขานั้นไม่อยากจะอึดอัดแบบนี้ต่อไปและอยากจะเป็นตัวของตัวเองตอนนี้เขาก็ออกมาอยู่ตัวคนเดียวได้นานแล้วด้วยอีกอย่างก็ลงทุนทำธุรกิจทุกอย่างด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองโดยที่ไม่สนสมบัติของพ่อและแม่ของเขาที่สร้างเอาไว้ให้“ตอนนี้คุณธีก็เป็นคนหัวแข็งแล้วสิคะ”“คนหัวแข็ง???”“ใช่ค่ะป้าดวงบอกว่าคนที่ไม่ฟังคำสั่งสอนของผู้ใหญ่คือคนหัวดื้อหัวแข็งค่ะ”ลีลาวดีเห็นชายหนุ่มทำสีหน้างงก็คิดว่าชายหนุ่มนั้นคงไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดแน่เลยจึงอธิบายใ
“ผมจะสี่สิบแล้วนะครับคุณแม่เลิกเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตผมซะทีได้ไหม...ส่งน้องวีมาเป็นเลขาผมผมก็ยอมแล้วคุณแม่จะเอาอะไรอีก”ธีภพรู้สึกขำกับชีวิตตัวเองที่อายุปูนนี้แล้วคนเป็นแม่ของเขาก็ไม่ยักจะเห็นเลิกบังคับเขาเสียทีการที่เขาไปต่างประเทศบ่อยๆก็เพราะบ้านของเขมันสร้างความสุขให้เขาไม่ได้นั่นเองขนาดเขามีกิจการส่วนตัวแล้วคุณแม่ของเขาก็ยังไม่วายมาแทรกแซงบางเรื่องอีกด้วย“ทำไมป้าต้องบังคับคุณธีด้วยล่ะคะ...ใครเค้าอยากจะอยู่กับแม่ใจร้ายที่ชอบบังคับกันเล่า”ลีลาวดีเห็นว่าผู้หญิงที่เป็นแม่ของธีภพเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยคราแรกที่เธอได้ฟังธีภพเล่าให้ฟังว่าแม่เป็นคนชอบบังคับเธอก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ด้วยความเป็นคนรักความถูกต้องและสงสารชายหนุ่มจึงช่วยชายหนุ่มพูดอีกแรงให้แม่ของเขาได้คิดว่าไม่มีใครอยากจะอยู่กับคนที่ชอบบังคับเด็กยี่สิบอย่างเธอยังคิดได้เธอไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของธีภพคิดไม่ได้กัน“นี่เธอ...นังเด็กนี่ใครเดี๋ยวนี้แกคบกับเด็กเหลือขอพวกนี้ด้วยเหรอ”นาราหันไปหาเด็กสาวที่ท่าทางยังเรียนไม่จบแถมยังดูกะโปโลไม่น่ารู้จักกับลุกชายของเธอได้เธอชี้หน้าเด็ที่กล้าต่อว่าเธอเมื่อครู่พร้อมถามลูกชายของเธอว่าไปคบ
“เดี๋ยวคุณพักห้องข้างๆผมก็แล้วกันพรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านคุณจะได้ไปเรียนทัน..คุณหิวไหมที่บ้านผมน่าจะมีบะหมี่อยู่ในตู้ไม่มีของสดเพราะผมพึ่งกลับมา”ธีภพวางเสื้อสูทของเขาลงที่โซฟาพร้อมชี้ไปที่ห้องของหญิงสาวให้เธอได้พักตอนนี้เขารู้ว่าหญิงสาวน่าจะหิวเพราะพึ่งจะเลิกงานเขาเองก็ลืมคิดที่จะซื้ออะไรจากร้านสะดวกซื้อเข้ามาด้วยแต่จำได้ว่าในครัวมีอาหารแห้งอยู่บ้างจึงถามเธอว่าหิวหรือเปล่าเขาจะได้ทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีจัดการให้พร้อมเดินเข้ามาในครัวโดยมีหญิงสาวเดินตามมาด้วย“ได้บะหมี่สักซองก็คงดีค่ะ...เดี๋ยวพรุ่งนี้ลีกลับเองก็ได้ค่ะไม่มีเรียนอีกอย่างลีจะต้องไปรับป้าดวงกลับจากโรงพยาบาลด้วย”ลีลาวดีเดินตามชายหนุ่มเข้ามาในครัวพร้อมนั่งลงที่โต๊ะทานข้าวรู้สึกขอบคุณที่ชายหนุ่มยังเป็นห่วงคนที่พึ่งรู้จักอย่างเธอพร้อมบอกกับเขาว่าเธอกลับเองได้เพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียนเลยไม่ต้องรีบแค่จะต้องไปรับป้าเธอที่โรงพยาบาลช่วงบ่ายเท่านั้นเอง“แล้วป้าคุณยังไม่ดีขึ้นอีกเหรอ”ธีภพเองไดยินหญิงสาวพูดถึงป้าที่นอนโรงพยาบาลเขาก็ยังสงสัยว่าป้าของเธอยังไม่หายดีอีกหรืออย่างไร“อืม..ก็ดีขึ้นมากแล้วนะคะแต่ก็ต้องไปหาหมอบ่อยๆเพราะ
“ผมต้องการใช้เงินแล้วถ้าคุณไม่หามาให้ผมล่ะก็....อย่าต้องให้ผมตั้งใช้วิธีบังคับเลย”นภดลเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีปฏิเสธเขาเองก็ต้องคำขู่บังคับเธอเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการเพราะเขารู้ว่าคำขู่ของเขามันทำให้หญิงสาวต้องหาทางหาเงินมาให้เขาจนได้เป็นแน่“อีกสองวันฉันจะโอนให้คุณกลับไปได้แล้ว”บุษบาหันมองค้อนใส่ชายหนุ่มอย่างเคียดแค้นเธอค่อยๆปรับอารมณ์โกรธให้ลดลงพร้อมทั้งบอกกับชายหนุ่มว่าเธอจะพยายามหามาให้แต่ขอเวลาเธอสองวันเท่านั้นพร้อมบอกให้เขานั้นกลับไปได้แล้วเพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะมองหน้าเขาสักเท่าไร“หึ่...แกคงอยู่ขูดเลือดขูดเนื้อฉันไม่นานหรอก”เมื่อชายหนุ่มออกไปแล้วบุษบาเองก็ต้องหาอะไรมาดื่มเพื่อแก้เครียดเธอแค่รอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้นหากเรื่องราวมันเป็นไปตามที่เธอวางเอาไว้ไม่นานนี้เธอก็คงได้กำจัดเหลือบไรอย่างนภดลออกไปจากชีวิตได้เสียทีและเรื่องที่เธอเคร่งเครียดอยู่ตอนนี้ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างทอฝันกับทิวาตอนนี้เธอมีอะไรยุ่งๆให้สะสางมากมายตอนนี้เธอจะปล่อยให้ทั้งคู่ได้อยู่กันอย่างสงบไปก่อนเมื่อถึงเวลาเธอจะกำจัดหญิงสาวออกไปจากชีวิตชายหนุ่มแน่นอนไร่ภูตะวันหลายวันแล้วที่แพรวาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ตอนน
วันนี้เขาพึ่งจะเคลียงานทุกอย่างเสร็จก็มีดื่มสังสรรค์กับพวกลูกน้องตามประสาแต่วันนี้เขาดื่มหนักไปหน่อยเท่านั้นเอง“คุณไม่ใช่ผัวแพร...ออกไปไกลๆเลยนะเหม็น”จากน้ำเสียงที่มึนเมาและหยาบคายของชายหนุ่มทำให้แพรวายนั้นจำต้องไล่เขาออกไปให้ไกลๆตัวของเธอเพราะเธอไม่ค่อยชอบกลิ่นแอลกอฮอลล์เท่าไร“ไม่ไป”ภูดิษฐ์กระโดขึ้นมาบนเตียงนุ่มของหญิงสาวพร้อมแทรกตัวลงใต้ผ้าห่มที่คลุมตัวของเธออยู่อย่างรวดเร็ว“นี่คุณ...อื้ออ”แพรวาพยายามดันตัวชายหนุ่มที่น่าจะกำลังเมาไม่ได้สติออกจากตัวของเธอแต่ก็โดนเข้าจู่โจมล่วงล้ำเธอมาเสียก่อนริมฝีปากหนาคลอบคลุมริมฝีปากบางอย่างรวดเร็วพร้อมฉกชิมความหวานให้เอได้เคลิบเคลิ้มอย่างง่ายดายชุดนอนของเธอที่มันบางแทบจะเหมือนไม่ได้ใส่เพราะเขาจงใจซื้อให้เธอใส่แบบนี้ได้ถูกถกขึ้นมาสูงเหนือเนินเต้างามสองเต้า“อืมม”“อื้ออ..”เสียงหายใจหอบกระเส่าของชายหนุ่มนั้นแรงขึ้นเรื่อยๆเพราะอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเขารีบจัดการกับเสื้อผ้าของเขาอย่างรวดเร็วเมื่อแท่งร้อนพร้อมเต็มที่เขาก็จัดการกดมันเข้าไปในช่องทางรักอันคับแคบบดเบียดไปในคราเดียวจนหญิงสาวนั้นต้องครางในลำคอระบายความเจ็บเล็บมือก็จิกไปที่หลังของเขาอย่างค
“มาทำอะไรตรงนี้”“เอ่อ...แพรแค่มาเดินเล่นค่ะ..”แพรวาตกใจจนสะดุ้งเฮือกเพราะเธอมัวแต่มองหานิดหน่อยอย่างใจจดใจจ่อจึงไม่ทันได้สังเกตว่าชายหนุ่มนั้นกำลังเดินเข้ามาหาเธอด้วยความที่ไม่อยากให้ชายหนุ่มสงสัยเธอจึงตอบกับเขาไปว่าเธอเพียงแค่ออกมาเดินเล่นเท่านั้น“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณกลับบ้านกันก่อนเถอะ”ภูดิษฐ์บอกหญิงสาวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมเดินไปขึ้นรถโดยมีหญิงสาวนั้นเดินตามไปแต่โดยดีเพราะเธอเองก็ไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าเจ้าของไร่ที่นี่มาหาเธอถึงที่พักขี้เกียจถูกมองไม่ดี“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับแพรคะ”เมื่อมาถึงบ้านแล้วแพรวาก็เริ่มเปิดประเด็นถามถึงเรื่องที่ชายหนุ่มบอกว่ามีเรื่องที่จะคุยกับเธอทันทีเพราะเธอก็ไม่ได้อยากให้เขาอยู่ที่นี่นานเท่าไรถ้าเป็นไปได้“คุณรู้...ว่าผมไม่ใช่พ่อของลูกในท้องพิมใช่หรือเปล่า”ภูดิษฐ์หันมาถามหญิงสาวเสียงสั่นเครือตอนนี้หน้าของเขาแดงกล่ำน้ำตาคลอและมีสายตาที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด“แพรพยายามบอกคุณตั้งแต่แรกแล้วแต่คุณก็ไม่ฟังแพรเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์คนที่มันมีทิฐิบดบังยู่ในใจใครพูดอะไรก็ไม่เชื่อทั้งนั้นแหละค่ะ”แพรวารู้สึกอึ้งเล็กน้อยกับคำถามของชายหนุ่มไม่ใช่ว่าเธอ