ตอนที่18 บังคับ

“แล้วคนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปทำไมกัน”

ทิวายิ่งคิดก็ยิ่งสงสัยว่ากลุ่มผู้ชายพวกนี้จะจับแพรวาไปทำไมกันพวกค้ามนุษย์ก็คงจะไม่ใช่เพราะคนพวกนี้น่าจะวางแผนกันมาดีกว่านี้และไม่กระทำการในที่โจ่งแจ้งแบบนี้แน่หรือคิดอีกแบบที่เขาคิดคราแรกก็คงจะเป็นทอฝันที่จ้างมาแต่ถ้าหญิงสาวจ้างพวกนั้นจะรายงานความคืบหน้ากันตอนไหนเพราะเครื่องมือติดต่อของทอฝันก็อยู่กับเขาตลอดเวลาก็ไม่เห็นจะมีใครติดต่อมาที่เธอเลยเขายิ่งคิดก็ยิ่งเครียดตอนนี้ทางเดียวที่จะทำให้เขารู้ได้เร็วที่สุดก็คือไปตามแพรวาตามจุดที่ชัชวาลสืบเจอ

“นี่เอกสารบัญชีที่ขาดไปค่ะบุษไปเจอที่ห้องของคุณลุง”

บุษบาเดินเอาบัญชีที่ขาดไปของบริษัทมาให้ทิวาในห้องทำงานของเขา

“ขอบคุณครับ”

“แล้วนี่กำลังจะไปไหนกันเหรอคะ”

บุษบาเห็นวาทั้งชัชวาลและทิวาน่าจะกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอกกันเธออยากรู้ว่าเขาทั้งสองนั้นจะไปไหนเพราะดูรีบร้อนและมีสีหน้าที่เคร่งเครียดกันเป็นพิเศษ

“ผมเจอเบาะแสที่อยู่ของคนที่พาตัวน้องแพรไปแล้วครับอีกไม่นานก็น่าจะรู้ว่าใครเป็นคนบงการ”

ทิวาบอกให้บุษบาได้รู้ว่าเขานั้นเจอเบาะแสของคนที่จับตัวแพรวาไปแล้วและตอนนี้เขาก็กำลังจะไปตามเธอกลับมาเขาคิดว่าบุษบาน่าจะสบายใจเมื่อรู้ข่าวนี้เหมือนกับเขาที่รู้เสียทีว่าน้องสาวของเขาอยู่ที่ไหน

“คะ...เอ่อ...ดีใจจังเลยค่ะขอให้คุณไทม์ตามตัวน้องแพรกลับมาได้เร็วๆนะคะ”

บุษบาถึงกับอึ้งไปเล็กน้อยกับเรื่องที่ชายหนุ่มบอกกกับเธอเมื่อครู่เพียงยังไม่ทันข้ามวันทิวาก็สามารถสืบรู้ได้แล้วว่าใครเป็นคนจับตัวแพรวาไปแล้วแบบนี้ถ้าเรื่องนี้มันสาวถึงตัวของเธอคงไม่ดีแน่ถึงแม้ภายในใจของเธอจะร้อนรุ่มแต่ก็สามารถปั้นสีหน้าให้ยิ้มแย้มและอวยพรให้ชายหนุ่มพาแพรวากลับมาได้อย่างปลอดภัยไม่เช่นนั้นอาจจะมีพิรุจได้

“ครับ...เดี๋ยวผมขอตัวก่อน”

ทิวาเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วเขาก็ออกไปกับชัชวาลอย่างรวดเร็วทันที

ตอนนี้บุษบาที่ยังนั่งหน้าเครียดอยู่ในห้องเธอคิดอะไรแทบไม่ออกใครจะไปคิดว่าเขาจะได้รู้เรื่องเร็วปานสายฟ้าแล่บขนาดนี้ตอนนี้เธอรู้อย่างเดียวว่าต้องส่งข่าวให้กับภูดิษฐ์ได้รู้ว่าตอนนี้อะไรกำลังจะเกิดขึ้นที่นั่นโดยใช้นามผู้หวังดีอีกเช่นเคยเมื่อคิดได้ดังนั้นเธอก็รีบส่งข้อความหาภูดิษฐ์ทันทีและกำชับว่าทำอย่างไรก็ได้ให้แพรวาห้ามกลับมาที่อีก

ไร่ภูตะวัน

แพรวาเอาแต่นอนสะอื้นอยู่ในห้องพักใหญ่จนหลับไปอาหารที่ภูดิษฐ์เดินถือมาให้เธอในตอนช่วงเช้าเธอเองก็ไม่ได้แตะมันแม้แต่นิดเดียวเพราะเธอตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้จะไปทานอะไรลงได้อย่างไร

“ตื่น..”

ภูดิษฐ์เดินถอดเสื้อเปลือยเปล่าเหลือแค่ท่อนล่างเข้ามาในห้องของหญิงสาวพร้อมส่งเสียงปลุกให้หญิงสาวที่นอนอยู่อย่างสบายใจนั้นตื่นขึ้นพร้อมเตรียมวางขาตั้งกล้องและวางกล้องวิดีโอให้หันมาถ่ายที่เตียงนอน

“นี่คุณจะทำอะไรของคุณ”

แพรวาเดาไม่ถูกว่าชายหนุ่มต้องการจะทำอะไรกับเธอกันแน่แต่ถ้าเข้ามาในสถานการณ์แบบนี้มันมีอยู่แวบหนึ่งที่เข้ามาในสมองของเธอว่าเขานั้นอาจจะเข้ามาขืนใจเธอแต่ก็พยายามคิดว่ามันอาจจะไม่ใช่แบบที่เธอคิดก็เป็นได้

“ทำ ลาย คุณ ไง”

ภูดิษฐ์ตั้งกล้องเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจึงเดินเข้าไปจับขาของหญิงสาวที่เตรียมจะหนีเขาให้นอนลงราบไปกับเตียงนุ่มพร้อมถกชุดเดรสกระโปรงงามของเธอขึ้นไปที่หน้าท้องพร้อมแทรกตัวลงกลางระหว่างขาเรียวของหญิงสาวและใช้ตัวของเขาทับเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีไปไหนได้

“หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณมันบ้าไปแล้ว”

แพรวากลัวจนตัวสั่นพร้อมดิ้นสุดแรงเกิดแต่ด้วยความที่เธอนั้นมีแรงเหลือน้อยเหลือเกินจึงทำได้แค่แผดเสียงด่าทอชายหนุ่มเท่านั้น

“ขืนแหกปากร้องอีกครั้งไม่ใช่ผมคนเดียวแน่ที่จะเป็นผัวคุณแต่ผมจะเรียกลูกน้องผมมาในนี้สักสิบกว่าคนดีไหมคุณจะได้สนุกกว่านี้ไง”

ภูดิษฐ์ใช้วิธีขู่หญิงสาวเพื่อให้เธอนั้นให้ความร่วมมือกับเขาแต่โดยดีดูเหมือนวิธีขู่นี้จะได้ผลหญิงสาวนั้นมีสีหน้าที่กลัวและยอมอ่อนลงให้เขาอย่างเห็นได้ชัดตอนนี้มีแค่เพียงน้ำตาที่นองหน้าของหญิงสาวที่ปล่อยให้มันไหลมาพร้อมเสียงสะอื้นเล็กๆขอเธอเท่านั้นภาพตรงหน้าทำให้เขาค่อนข้างพอใจที่เธอนั้นเป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือของเขาอย่างไม่มีผิด

“อื้อ...อย่าทำแบบนี้ขอร้อง”

แพรวาเปลี่ยนจากการแผดสียงใส่ชายหนุ่มมาเป็นขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสารหญิงสาวคิดว่าหากเธอยอมขอร้องเขาดีๆชายหนุ่มที่กำลังบ้าคลั่งนี้อาจจะเห็นใจเธอก็เป็นได้

“เงียบแล้วอย่าขัดขืนไม่อย่างนั้นผมทำอย่างที่พูดแน่”

ภูดิษฐ์จัดการถอดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างรวดเร็วพร้อมกับดึงชุดเดรสงามของหญิงสาวออกไปให้พ้นตัวของเธอด้วยร่างบางขาวอมชมพูพร้อมเต้างามที่อวบอิ่มปรากฏแก่สายตาของเขาทำให้ตอนนี้อารมณ์ในตัวเขานั้นมันพลุ่งพล่านอย่างรวดเร็วพร้อมก้มไปกระซิบข้างหูของเธอว่าอย่าคิดขัดขืนเพราะไม่อย่างนั้นคำขู่ของเขามันจะเป็นจริงทันที

“อึก...ฮือๆๆ...ไอ้บ้า..ฮือ..อือ”

แพรวาได้ยินเช่นนั้นก็ถึงกับหลับตาปี๋รู้ชะตากรรมตัวเองว่าเลี่ยงอะไรไม่ได้และสะอื้นออกมาอย่างหนักหน่วงแต่ก็ยังพยายามกัดฟันกลั้นเสียงเอาไว้

หญิงสาวที่หลับตาอยู่เพราะไม่อยากเห็นภาพที่มันกำลังเกิดขึ้นกับตัวของเธอหญิงสาวกำลังรู้สึกได้ว่ามือไม้ทั้งสองของชายหนุ่มเที่ยวบีบขยำเต้างามและเนื้อตัวของเธออย่างสนุกมือแต่ตอนนี้หญิงสาวนั้นรู้สึกรังเกียจสิ่งมันกำลังอยู่บนตังเธออย่างเหลือล้นเหตุการณ์แบบนี้ไม่น่ามาเกิดขึ้นกับเธอหญิงสาวยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง

“...อื้อ...”

เมื่อได้รับการปลุกเร้าจากชายหนุ่มอยู่พักใหญ่จากความรู้สึกหวาดกลัวตอนนี้มันแรกแทนที่ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ให้หญิงสาวตอนนี้ตัวเธออ่อนตามชายหนุ่มไปหมดไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีอะไรกับเธอเสียงที่คลอสะอื้นอยู่คราแรกก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางอยู่ในลำคอเบาๆมือน้อยจิกหมอนระบายอารมณ์แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจนหมอนแทบจะขาดไปตามแรงจิกกดเล็บของเธอ