นิยายเรื่อง ย้อนเวลากลับไปเพื่อพบว่าสามีรักข้ามากเพียงใด

#เกิดใหม่ #จีนโบราณ #ครอบครัว #ย้อนเวลา #ย้อนยุค #นิยายจีน #พระเอกคลั่งรัก #โรแมนติก #ย้อนอดีต #พระเอกเก่ง #นิยายจีนโบราณ #ต่อสู้ #อบอุ่นหัวใจ #แก้ไขอดีต #ชีวิตใหม่

 

 

ข้อมูลเบื้องต้น

นางใช้ชีวิตจนอายุแปดสิบปี เมื่อตายลงกลับพบว่าสามีที่นอกใจและตายไปก่อนกำลังรอนางที่สะพานข้ามสู่ปรภพ นางจะยอมรับได้อย่างไร แต่เมื่อวิ่งหนีก็ดันกลับมายังร่างตัวเองเมื่อยังอายุน้อยเสียได้

*********

ใบหน้าของเขาไม่แสดงความรู้สึกใดชัดเจน มีเพียงแววตาน่ารักที่มองนางไม่กะพริบ ราวกับถูกตรึงอยู่กับบางสิ่ง แต่ลึกลงไป นางเห็นความเจ็บปวดที่ไหลผ่าน ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยอารมณ์ที่นางไม่อาจเข้าใจ เขาไม่ตอบ ยืนเงียบงันเหมือนไม่รู้จะเริ่มต้นจากที่ใด

"เจ้าไม่คิดจะพูดอะไรเลยหรือ" นางถามอีกครั้ง เสียงเริ่มสั่นเครือ เพราะไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร นางต้องการความจริง

"อย่ายุ่งกับข้าอีก" คำพูดนั้นสั้น แต่รุนแรงพอที่จะทำให้นางเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก พูดคำที่เหมือนดาบปักลงกลางอกของไป๋อวิ๋นเหยา อีกครั้งที่เขาพูดว่าไม่ต้องการนางแล้ว

"ชอบนางมากหรือ.." ไป๋อวิ๋นเหยาพยายามรักษาท่าที ถอนหายใจหนักหน่วง ก่อนจะเก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา

เขาไม่ตอบ มองไปทางอื่นและกลับไปเย็นชานิ่งเงียบ 

นางมองเขาด้วยสายตาเย้ยหยันผสมกับความเจ็บปวด ก่อนจะหมุนตัวเตรียมเดินจากไป แต่ทันใดนั้น ความรู้สึกจากสัมผัสที่ชายเสื้อของนาง ก็ทำให้นางชะงัก

เขาจับชายแขนเสื้อของนางไว้ ไม่พูด ไม่หันมามอง แต่ดวงตาเหม่อมองสระน้ำเหมือนคนไม่สนใจสิ่งรอบตัว

"เจ้า.." นางเอ่ยด้วยเสียงที่ทั้งโกรธทั้งสับสน หัวใจเต้นรัวในอกอย่างควบคุมไม่ได้

เขายังคงนิ่ง แต่ปลายนิ้วที่กำชายเสื้อของนางกลับไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ราวกับการแสดงออกเพียงเล็กน้อยนี้คือสิ่งเดียวที่เขายอมให้หลุดออกมาจากหัวใจที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง

ไป๋อวิ๋นเหยาถอนหายใจ แต่นางก็กลับไปยืนข้างเขา พวกเขายืนอยู่ท่ามกลางความเงียบงันเช่นนั้น เงียบจนแทบไม่สามารถรู้สึกถึงอะไรได้ นอกจากการเคลื่อนไหวของลมหายใจ

เหมือนเช่นทุกครั้งที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องพูดคำใดก็สามารถสัมผัสถึงความรู้สึกสบายใจที่ซ่อนอยู่ในสายตาและในอกทั้งสองคนต่างรู้ว่าแค่การเงียบก็สามารถเยียวยาทุกสิ่ง

ไม่นานเฉินซูเหยาก็ปล่อยมือจากแขนเสื้อของภรรยา เขาหันหลังและเดินจากไปเงียบๆ ไม่มีคำพูด ไม่มีคำตอบ ไม่มีท่าทางที่จะบ่งบอกว่าเขากำลังรู้สึกเช่นใด

ไป๋อวิ๋นเหยามองเขาไปจนลับสายตา ใจของนางเต็มไปด้วยคำถามที่ยังไม่ได้รับคำตอบ ราวกับสิ่งที่นางต้องการรู้มันยังค้างอยู่ในอากาศ แต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ เขาได้รับการเยียวยา แต่ไม่ใช่กับนาง คำตอบที่นางถาม เขาไม่ยอมแม้แต่จะพูดถึง

นางยืนนิ่งอยู่สักพัก รู้สึกรำคาญเล็กน้อย รู้สึกเหมือนเวลาหลุดลอยไปกับสายลม สิ่งที่นางกำลังทำอยู่ช่างไร้ค่าไร้ราคา ไม่ว่าเขาจะรักนางหรือไม่ หรือเขาต้องการสิ่งใด นางไม่อยากรู้แล้ว!

ความรู้สึกที่เคยตั้งคำถามนั้นเริ่มแผ่วลงจนหายไป นางไม่อยากให้ตัวเองต้องวนเวียนอยู่ในความเสียใจเดิมๆ การเสียเวลาไปกับเขาไม่ใช่สิ่งที่นางจะยอมให้เกิดขึ้นอีกครั้ง

นางไม่ต้องการจะค้นหาคำตอบจากเขาแล้ว ชีวิตในครั้งนี้ นางจะเลือกเดินต่อไปตามเส้นทางของตัวเอง เหมือนกับชีวิตในครั้งก่อน ที่สามารถอยู่คนเดียวได้จนถึงวัยชรา และตอนนี้นางก็จะทำเช่นเดิม นางจะหันไปสนใจลูกๆ ของตน พวกเขาคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ ไม่ต้องพึ่งพาความรักจากเขา ไม่ต้องสงสัย

นางเลือกที่จะไม่สนใจอีกครั้ง..

*********