Francesca Amari Fernandez Tan A heiress of the Tan Corporation, epitome of poise and adoring wife to Mr. Rafael Chan Valeria. She couldn't ask for more, masaya at kuntento sa pamilyang meron siya. But, what if one day, everything changed? Paano kung isang araw, tuluyan ng mawala sa kaniya ang buhay na nakasanayan? Paano kung ang lalaking pinangarap niya ay unti-unti na rin mapagod at sumuko sa kaniya. Will she going to handle the pain? Will she choose to let go and forgive his ex-husband?
View MoreRafael's POVFrancesca Amari is the definition of spoiled brat. When you'll first meet her you'll think that she's just like any other rich kids. A girl who's in love in money, akala niya lahat ay nakukuha ng pera. She thought money can bring happiness, her world. She don't even care about love as long she has money. But, I was wrong about her.She spoiled brat but, she cares a lot. She's nice but, she doesn't know how to show it through showing some emotions, maybe because she grew up suppressing what she feels, gano'n siguro niya pinalaki ng magulang niya.I sighed while looking at her, "Let's get married." She's the one who broke my heart years ago. I hate the Idea of being with her. It's not because she's not my ideal type. She has an enchanting and mesmerizing beauty that makes every guy fall head over heels for her. She has milky fair complexion, brown eyes, and long, dark brown hair. She looks innocent at the same time. Lahat nalang ay kamahal-mahal sa kaniya.I hate the idea
______"What's this?" Tanong ko kay Rafael nang dalhin niya kami ni Shione sa isang bakanteng lotte.Nagawa naman naming bilhin ang mga kailangan namin sa resort at sa bahay hindi ko lang alam dito kay Rafael kung ano ang meron sa lugar na 'to."Maganda ba?" Pinagtaasan ko siya ng kilay."Iyong lupa o mga damo?" Tanong ko na nagpatawa sa kaniya."Gusto kong magkaroon ng branch dito ang Seaside Brit's." Nakangiti niyang sabi. "Baka abutin ng isang taon dahil kailangan ko pang ayusin ang kontrata namin ni Caleb." Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. So, isang taon siyang mawawala dito?Babalik ba siya after 1 year? Ito rin ang dahilan kung bakit ayaw ko pang sabihin kay Shione ang totoo, ayaw kong malungkot siya at hanapin ang tatay niya. Madami naman kasing puweding mangyari sa isang taon. Paano kung magbago ang plano niya? Paano kung bigla niyang naisip na ayaw niya palang magka-branch dito sa Baguio.His restaurant was collection of homemade recipes that include seafood and vegetabl
Kinaumagahan ay maagang nagpunta si Rafael sa bahay namin. Siguro ay para dalawin ang anak namin. Nagulat pa nga ako dahil nasa sala siya kasama ni Shione. Sinulyapan ko ang oras at sobrang aga pa nga talaga dahil 6:18 palang.Wala pa akong ayos pero ayos lang din naman. Sanay naman si Rafael sa itsura ko dahil kahit no'ng magkasama pa kami sa bahay ay wala siyang ginawa kung hindi iparamdam na walang problema sa itsura ko. That's I'm still beautiful even without wearing makeup. Ni hindi ako nakaramdam ng inggit kasi kahit bagong gising pa ako, hindi siya nagkulang na ipaalala sa akin na maganda ako. Na walang kulang sa akin. "Kumain kana ba?" Tanong ko rito. Maiksi na ang buhok ko kaya hindi ko na tinatali iyon. Sinulyapan ako ni Rafael habang nakaupo sa tapat ng anak ko."Ako ba ang tinatanong mo?" Kumunot ang noo ko. "Saan ba ako nakatingin?" Mahina siyang natawa sa naging sagot ko. Halata naman kasi na siya ang tinatanong ko."Not yet." Sinulyapan ko ang anak ko. Nakangiti pa s
I sighed while looking at him. Maingat niyang pinahiga sa kama si Shione. Palihim na napangiti nang halikan niya ito sa noo. Nakaramdam ako ng konsensya pero, pareho lang naman kaming nasaktan dahil sa mga padalos-dalos naming desisyon. Hindi ko naisip ang possibilities na puwede naming harapin in the future.Pero, kahit na naging padalos-dalos ako, hindi pa rin ako nagsisisi na nabuntis ako at nagkaroon ng anak. Si Shione ang naging dahilan ko para magpatuloy at sumubok sa career na hindi ko naman sigurado kung magagawa ko ng tama. It's take a risk or you'll regret it later."A-aalis kana ba?" Pilit akong ngumiti kay Rafael, nang sulyapan niya ako. Mabagal siyang tumango sa akin. "B-baka lang gusto mo munang mag-kape?" And I regret asking that question dahil gusto kong magpalamon sa lupa nang tuluyan siyang humarap sa akin. Tumikhim siya at nilagay ang parehong kamay sa bulsa."Ayos lang ba?" Mahina niyang tanong. Mabagal akong tumango at nahihiyang nilagay ang ilang hibla ng buhok k
Mabuti nalang at dumating si Kuya Ali dahil sobrang lasing na talaga ni Rafael. Hindi ko naman siya kayang dalhin sa kuwarto niya dahil alam kong mas bumigat na siyang kumpara sa dati."Palitan mo nalang ng damit." Sabi ni Kuya Ali nang mahiga namin siya sa kama niya. Agad ko siyang tiningnan, "Ha? Bakit ako?" Naiinis kong tanong sa kaniya. I mean, alam ko naman na kailangan magpalit ni Rafael ng damit pero, puwede naman na siya ang gumawa nun, bakit kailangan ako pa?"Why not? He's your husband. Ayaw mo naman sigurong magkasakit iyan?" Muli kong sinulyapan si Rafael, na mahimbing ng natutulog. Napabuntong-hininga ako at sa huli ay sinunod ko nalang din ang sinabi ni Kuya Ali.Wala naman akong choice dahil mabilis niya kaming iniwan ni Rafael. Hindi ko mapigilang hindi mapatitig sa dibdib niya. Nandoon pa rin iyong infinity sign and intial name namin. Kusang natigil ang kamay ko nang mapansin ang panibagong tattoo sa kaliwang braso niya. Nangilid ang luha sa mata ko nang mabasa ang
Hindi ko makuhang puntahan ang anak ko kaya hinayaan ko silang mag-usap hanggang sa magdesisyon na si Shione na bumalik ng bahay. Tahimik ko lang siyang pinapanood habang kumakain. "How's your day, anak?" Tanong ko sa kaniya nang mapansin ang pannahimik niya. "Okay naman po, Mommy." Nakangiti siyang tumingin sa akin. Nang umalis ang anak ko sa mini garder ay nando'n pa rin si Rafael. Madilim na kasi kaya kailangan kong sundan ang anak ko pauwe rito sa bahay."Mommy, madami po pala tayong guest?" Natigilan ako sa naging tanong niya. Marahan kong nilapag ang hawak kong tinidor at tumingin sa kaniya."Mga kasama siya ni Tito Caleb sa trabaho." Matamis siyang ngumiti sa akin."Mommy, sabi mo ay bawal akong makipag-usap sa hindi ko kilala." Hinayaan ko siyang magkuwento at sabihin ang nangyari sa araw niya. "I saw someone kanina, he's tito Caleb's friend. Nakatambay siya sa may mini garden kasi he look sad po." Ramdam ko ang pangingilid ng luha sa mata ko."Hindi naman siya mukhang bad,
Hindi ko alam kung paano ako nakaalis sa kinatatayuan ko kanina. Basta ang alam ko ay hinila ako ni Veronica sa table nila ni Annaliese. Halatang nag-aalala sila sa akin pero, hindi ko iyon binigyan ng pansin. Walang alinlangan kong ininom ang alak na nasa harapan ko."Girl, let it out." Hinawakan ni Annaliese ang kamay ko pero agad ko rin iyon inalis at naglagay ulit ng alak. Naka-apat na baso palang ako pero, agad na akong nakaramdam ng pagkahilo. Siguro ay dahil matagal-tagal na rin no'ng huli akong uminon. May anak na rin kasi ako, hindi ko puweding i-asa nalang sa iba ang responsibilidad ko bilang isang ina."It's okay to cry." Mabilis akong ngumiti kay Annaliese. Madami na rin ang nagbago sa kaniya, bibihira na rin kaming magkita dahil mas madalas silang magkasama ni Caleb. I can't blame them. Mas pinili kong manatili rito sa Baguio at iwanan ang buhay ma meron ako do'n sa Manila.Gusto ko siyang intindihin sa set-up na meron sila ni Caleb, she's my best friend after all. I don'
Maaga pala silang umalis sa Manila kaya no'ng dumating sila dito ay kaniya-kaniya silang nagtungo sa mga kuwarto nila. Magpapahinga raw muna sila. Dahil wala naman si Jessie, ako mismo ang nag-entertain sa kanila. Mabuti nalang at nagawa ko iyon ng maayos. Ni hindi ako nailang kahit alam kong nakatitig sa akin si Rafael. Paminsan-minsan ay kinakausap ako ni Dalia, iyon pala ang pangalan niya.Akala ko rin ay magkasama sila ng kuwarto ni Rafael pero, mukhang nahiya pa siya dahil magka-hiwalay na sila. Hindi ko nalang din iyon binigyan ng pansin dahil masyadong madami ang gumugulo sa utak ko."Dapat ay nagpapahinga ako ngayon, e." Sinulyapan ko si Veronica, na kanina pa nandito sa loob ng opisina ko."Bakit kasi nandito ka?" Tanong ko sa kaniya. Maarte siyang sumandal sa sofa at pinag-krus ang hita niya."Nakakaawa naman kasi ang isa rin, masyado kang halata kanina." Inirapan ko nalang siya. Hindi ko rin alam kung ano ba ang mukha ko kanina. I mean, nagulat lang naman ako no'ng sinabi
Napasandal ako sa likod ng swivel chair na gamit ko. Kahapon pa kami nakabalik sa resort pero, kahit ano ang gawin ko ay si Rafael pa rin ang pumapasok sa utak ko. Kung ano ang meron sa kanilang dalawa nung babae at kung magkasama ba silang natulog sa hotel?Nakakainis dahil ayaw ko sana siyag isipin pero, kusa talaga siyang pumapasok sa utak ko. Sinubukan ko pang tumulong sa pagluluto, sa pag entertain ng guest pero, wala rin. Pag mag-isa nalang ako, papasok na naman siya sa utak ko."Ma'am, nandiyan po ba kayo sa loob?" Rinig kong sabi ni Jessie, sa labas ng pintuan ko."Come in," Umayos ako ng pagkakaupo. Matamis na ngumiti rito. Kailangan kong mag-focus, may anak rin ako kaya hindi puweding mapunta sa ibang bagay ang atensyon ko."May problema ba?" Tanong ko dahil nakasimangot siya habang palapit sa akin. Mabilis naman siyang umiling at pinakita ang hawak niyang iPad.Kinuha ko iyon at muling tumingin sa kaniya. "Nag-book po ng reservation si Caleb." Umarko ang kilay ko. Hindi nam
"What do you want?" Tanong ng lalaking nasa harapan ko. Pinagmasdan ko siya habang nakasandal sa upuan ko."Baka ikaw ang may kailangan. Rinig ko nga kailangan mo ng pera." Nakangisi kong sagot. Kumunot ang noo niya."How did you know that?" Nananatili siyang nakatayo. Walang balak na maupo sa loob ng opisina ko."Hindi naman lihim iyon kaya malalaman ko talaga." Deretso kong sagot. "Come on, Mr. Valeria, huwag na tayong magpaliguy-ligoy pa. We both need each other." Mas lalong nagsalubong ang kilay niya."I don't need you. Puwede na ba akong umalis?" Deretso niyamg sagot. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko.Hindi ko akalain na mahihirapan akong kausapin siya. Well, hindi naman kami magkasundo no'ng nasa college pa kami. We hate each other kaya nagtataka talaga siya kung bakit siya ang hinahanap ko ngayon.Like what I've said, we hate each other kaya malabong magkagusto o mahulog ako sa kaniya."Wait!" Napatayo ako nang malapit na siya sa pinto."Let's get married, Mr. Valeria. Pleas...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments