Chapter 01

"Kaya pala nauubusan ako ng hangin, isa pa talagang buntong hininga, Ceska." Saway sa akin ni Anna. My childhood bestfriend.

"You know what? I don't really know why am I doing this!" Irita kong sabi. Dalawang oras na ang nakalipas nang makaalis si Rafael. Mabuti nalang at nagpunta rito si Anna, para naman may makausap ako.

"Hindi mo siya napapayag?" Nagtataka niyang tanong. Pinagtaasan ko lang siya ng kilay.

"That's weird. May tumanggi sa nag-iisang Francesca." Natatawa niyang sabi. "I told you, puwede ka naman mag hire ng iba diyan." Inis ko siyang inirapan at muling sumandal sa upuan ko.

"I don't want too. Siya ang gusto ko." Deretso kong sabi.

"Why? Bukod sa malabong magka-gusto ka sa kaniya, ano pa ang rason at siya ang gusto mong maging asawa?" Malalim akong napabuntong-hininga. "Ceska?" Muli kong sinulyapan si Anna.

"Dahil kung sakali na mag-work iyong contract namin, siguro hindi namin kailangan maghiwalay. I mean, alam kong wala namang pakialam si Rafael sa pera ng mga magulang ko. That's it." Umiling si Anna habang nakangisi sa akin. Halatang hindi naniniwala sa sinabi ko.

"Huwag ako, Ceska. Magsinungaling kana sa lahat. Huwag lang sa akin." Natatawa niyang sabi, "Kung siya talaga ang gusto mo, then go. Alam ko ay single naman iyon. Pero, may niligawan siya before. Iyong si Avianna? Oo. Iyong kaklase natin dati." Kumunot ang noo ko.

"Avianna Reign? Hindi ba at may gusto iyon kay Engr. Hernandez? Nagkibit-balikat naman si Anna.

"Ang tanga naman niya. Bakit siya naghahabol sa may taong mahal ng iba?" Nagtataka kong tanong. Mahinang tumawa si Anna.

"Pareho lang kayo. Madaming willing na magpakasal sa 'yo pero, siya ang gusto mo." I rolled my eyes on her.

"Nagpunta ka ba rito para mang-asar?" Iritado kong tanong. Hindi ko alam kung paano ko 'to naging kaibigan, walang ginawa kung hindi mang-asar.

"Nah. Gusto lang kitang payuha, Ceska. I know you're spoiled brat. Gusto mong nasusunod lagi but, marriage is different. Are you sure about this?" Tanong niya. Ilang segundo akong nanahimik bago muling magsalita.

"Gusto ko lang protektahan ang pinaghirapan ni mommy. Ayaw kong mapunta lang iyon sa wala." Tumango siya at ngumiti sa akin.

"Okay. I'll help you. Bibigay ko sa 'yo ang address ni Rafael." Nanlaki ang mata ko. Ang tagal kong hinahanap ang address niya pero, iyong dati lang niyang tirahan ang nahahanap ko.

"Bukas mo nalang puntahan dahil mukhang uulan ngayon." Habol ni Anna bago ibigay ang maliit na papel

Kinuha ko iyon at nagpaalam sa kaniya. Kailangan ko pa kasing puntahan si mommy.

***

I sighed while checking the address. Tama naman ang binigay na address ni Anna. Muli kong sinulyapan ang bahay na nasa tapat ko.

Medyo luma na ito at parang hindi man lang nalilinis sa labas. Kung tutuusin ay parang walang nakatira. Nasa loob pa ako ng sasakyan pero para lang akong nasa horror movie. Malakas ang ulan at hangin sa labas. Thinking about his life before, what happened to his dad? Mayaman naman kasi talaga sila, e.

The world is not fair at all. May mga bagay na bigla nalang sa atin kukunin o magigising nalang tayo na iba na ang buhay na meron tayo.

Maybe, the world is so cruel for him. Alam kong hindi iyon madali sa kaniya dahil may dalawa siyang kapatid at may sakit pa ang mama niya.

Nanlaki ang mata ko nang bumukas ang pinto ng bahay nila. Lalabas sana ko nang maalalang naka high heels pala ako. Maputik ang daan papunta sa bahay nila. Oo, na! Ganito ako kadesperada na mapapayag siya.

"Whatever!" Inis kong sabi bago tuluyang lumabas. I'm wearing a light pink dress. Hanggang tuhod iyon at nagsisisi ako na hindi ako nagdala ng coat dahil sobrang lamig ng hangin.

"Francesca?" Salubong ang kilay ni Rafael, nagtatakang nakatitig sa akin. "What are you doing here?" Dagdag niya pa. Para akong basang sisiw dito pero, hindi man lang muna siya nag-alok na papasukin ako!

"Hindi mo lang ba ako papapasukin? Ganyan mo kaayaw sa akin? Nakaka-offend." Kunwareng naiiyak kong sabi. Basang-basa na ako ng ulan. Sinulyapan ako ni Rafael at mabilis din na nag-iwas ng tingin. Of course! I'm wearing a light color dress kaya makikita ang panloob kong red bra.

"Go home, Ceska." Nanlaki ang mata ko nang iwanan niya ako at muling isarado ang pinto. Grabe! Hindi ko expect na ganito pala kapag ayaw niya sa isang tao.

"Rafael!" Sigaw ko sa labas ng bahay nila. Hindi ko alam kung ilang minuto akong nando'n, basang-basa ako pero, itudo ko na 'to. Baka sakaling maawa siya sa akin.

Hinayaan ko lang ang sarili kong mabasa sa ulan. Muli kong naalala ang naging reaksyon ni Mommy kanina, her condition is not good. Sabi ng doctor ay baka mas lumala pa iyon.

"Nandito ka pa rin?" Nagtataka niyang tanong nang buksan niya ang pinto. Ramdam ko ang panginginig ng katawan ko pero seryoso lang akong tumitig sa kaniya.

"I told you. I don't easily give up." Matapang kong sagot.

He sighed before looking at me, "Give me your keys." Kumunot ang noo ko. "I said, give me your keys, Ceska." Nagtataka kong sinulyapan ang susi ng kotse sa kamay ko. Nanlaki ang mata ko nang kunin niya iyon at hawakan ang kamay ko.

"Sandali! Saan tayo pupunta? Pumapayag kana ba??" Tanong ko. Malakas pa rin ang ulan kaya nabasa na rin ang suot niyang t-ahirt.

"I'll take you home!" Inis niyang binuksan ang pinto ng kotse ko at sapilitan akong pinasok don.

"What? Kaya ko naman ang sarili ko!" Reklamo ko pero sinarado niya lang iyon. Umikot siya para maupo sa driver seat.  "Hindi ba uso ang word na 'gentleman' sa 'yo?" Reklamo ko nang maupo na siya sa driver seat. Hindi siya lumingon sa akin.

"I'll take you home. Konsensya ko pa pag may nangyari sa 'yo." Walang emosyon ko lang siyang tiningnan. Sumulyap siya sa kamay ko nang mapansing nilalaro ko na naman iyong ilan da daliri ko.

"Why do you hate me that much?" Nag-iwas ako ng tingin. "Gagawa naman ako ng contact. Ikaw ang gagawa ng rules. It's not that easy pero, sure naman ako na hindi ako mhuhulog. I'll pay. Ako ang bahala sa pamilya mo." Pumikit ako nang wala akong makuhang sagot sa kaniya. Ilang minuto akong gano'n hanggang sa tuluyan siyang tumigil sa pagmamaneho.

"Rafael...." Kinagat ko ang pang-ibanang labi ko. "I regret everything." Nananatili akong nakapikit hanggang sa marinig ko ang pagbukas ng pinto.

"We're here, Ceska. Pumasok kana sa loob." Sabi nito bago tuluyang isarado ang pinto. Marahan kong dinilat ang mata ko, gano'n nalang kabilis ang pagpatak ng luha ko nang makitang nagbabasa siya sa ulan para lang makalayo sa akin.

Bakit ako umiiyak? You're Francesca Han Fernandez! Hindi marunong magpakita ng kahit anong emosyon.

Muli kong inayos ang sarili ko bago lumabas ng kotse ko. Alam kong nandito na naman ang mga pinsan ko. May naka-park kasi na kotse sa labas ng mansyon.

"Oh? What happened to you?" Pinagtaasan ko ng kilay si Caleb, na kunware nag-aalala sa akin.

"Hindi ba obvious? Malamang nabasa ng ulan." Mahinang tumawa si Caleb at Oliver.

"Not in a mood, ha? Who's that guy? Isa na naman ba sa biktima mo?" Inis kong sinulyapan si Lance.

"He's my future husband. Baka lang naman gusto niyong malaman." Matapang kong sabi. Nairita ako nang marinig ang pagtawa ni Caleb.

"Akala ko ba ayaw mo ng hampas lupa?" Nakangisi siyang sumandal sa pinto habang nakatitig sa akin.

"Well, love do change us, our beliefs and everything. Aww! Ang sad naman ng life mo kung hindi mo pa naranasan ma-inlove." Nagtawanan sina Lance at Oliver.

"Well, I don't take it seriously, Ceska. Love could change us but, I don't want that changes." Seryoso niyang sabi at humakbang palapit sa akin.

"I don't want to beg for someone just because I wanted to be loved." Napaatras ako nang yumuko siya at deretsong tumingin aa mata ko. "Just like what you're doing right now." makahulugan niyang sabi.

Hindi ko makuhang magsalita. Pakiramdam ko ay alam niya na lahat ng plano ko. Of course! Talagang hahanapan niya ako ng butas.

To be continued...