LOGINShare
Chapter 02
Last Updated:
2025-01-15 21:46:29I grew up in a wealthy family, with caring, devoted parents. My privilege enabled me to face life's obstacles with the best tools possible. Some of my family members hated me for being spoiled brat. I admit it.
Kapag gusto ko ang isang bagay, gusto kong makuha 'to. I don't care about their opinion about me, ang mahalaga sa akin ay makuha ang bagay na iyon. I rolled ny eyes while waiting outside his house. Hindi ko alam kung ilang oras na ako rito pero, maaga talaga akong umalis ng mansyon. Ang hirap pa naman takasan ni Caleb pag doon siya natutulog. "Ikaw na naman?" He look shocked and gritted his teeth when he realized that I'm not giving up on him. "Go home, spoiled brat." Hinarangan ko ang dadaanan niya. "Alam mo naman palang spoiled ako, e. Bakit hindi ka nalang pumayag?" Nakamgiti kong tanong. Pinagkunutan lang niya ako ng noo. "Leave me alone, Ceska. I don't like your game anymore." Malamig niyang sabi bago ako lampasan. Arg! I hate this! Puwede naman talaga akong maghanap ng iba pero, kung gusto kong itama ang mga pagkakamali ng magulang ko, gagawin ko. "I'm not playing! Bigyan mo naman ako ng pagkakataon. I mean, tried to listen, hm? Malay mo naman mataas ang offer?" Tumigil siya sa paglalakad. Muntik pa akong tumama sa likod niya. He's wearing a white polo, nakarolyo ang sleeves nito hanggang siko. "Done fantasizing me?" Pinagtaasan ko siya ng kilay. Hindi ko man lang namalayan na nakaharap na pala siya sa akin. "Don't you have work?" Umiling ako. "Wala naman. Plano ko kasing kulitin ka ngayong araw." Nakangisi kong sabi. "Okay. Suit yourself." Muli niya akong tinalikuran. Naglakad takbo ako para lang harangan siya ulit. "Like what I've said, baka lang naman magustuhan mo ang offer? Name it. Magbabayad naman ako." I bit my lower lip when he massaged the back of his neck. Halatang napipikon na sa akin. "Pera lang ba talaga ang pinapagalaw mo sa mundo?" Nag-iwas ako ng tingin. "You can't live without that money, Rafael." Deretso kong sagot. Rinig ko ang mahina niyang pagtawa. "That's it. Our conversation is done, Ms. Fernandez." My lips parted a little. "Fine! Bukod sa pera ano pa ba ang mas mahalaga sa mundo? Sabihin mo sa akin para may idea ako." Deretso kong sagot habang nakasunod sa kaniya. "Leave me alone." Para akong tanga habang nakasunod sa kaniya. Hinawakan ko ang braso niya dahil ang bilis niya maglakad. "Fine! Ikaw naman ang gagawa ng rules. It's your choice. Hindi ako magrereklamo." Deretso kong sabi habang nakatitig sa mata niya. "Justt 3 years! Or kahit 1 and half year? You choose!" Inis kong sabi sa kaniya. Tamad lang niyang inalis ang pagkakahawak ko sa braso niya. "N.O." Mariin niyang sabi at humakbang paalis. "P*tangina naman." Mahina kong sabi. Nagulat ako nang tumigil siya sa paglalakad at muling tumingin sa akin. "Minumura mo ba ako? Kababaeng tao, e." Naiiling niyang sabi. Umayos ako ng pagkakatayo at sumunod sa kaniya. "So, lalaki lang ang puweding magmura?" Kumunot ang noo ko nang may maalala. Bakit ang weird ko kapag siya ang kasama ko? Like, nagiging madaldal ako at asal tambay lang sa gilid. "Don't talk to me. We're not close." I sighed. "Where do you work? Hatid na kita. Mahirap kaya mag-commute." Umirap ako nang wala akong matanggap na sagot. "It's libre. Ayaw mo? Mahal ang gas." Parinig ko ulit. Inis ko siyang sinulyapan nang hindi pa rin sumasagot. "You can say no naman--" "I asked you to leave, Did you leave? No. So why would I answer your question?" Bumuntong-hininga ako at tumigil sa paglalakad. "Daming arte. Ayaw kong maglakad. Masakit ang paa ko." Nakanguso kong sabi. "I don't like maarte. That's why I don't want to marry you." Mabilis kong inalis ang suot kong heels. Okay naman na mag-paa nalang ako. Kaysa naman sa masugatan ang paa ko dahil sa taas ng suot kong sandal. "What are you doing?" Nagtataka niyang tanong. Mainit ang kalsada but, I don't care! Hindi naman siguro ako mamamatay. "You know? May ugali akong gagawin ang lahat para makuha ang gusto ko." Umiling siya sa sinabi ko. "Don't mind me! I'm fine." Hindi siya sumagot. Tumayo kami sa may gilid ng kalsada. "Are you waiting for someone?" Tanong ko nang mapansin na sumusulyap siya sa suot niyang relo. "Jeep." Kumunot ang noo ko. "Okay. Sasabay ako." Sagot ko, na nagpailing nalang sa kaniya. Ilang minuto kaming naghintay ro'n at after years ay dumating na rin ang hinihintay naming jeep. Muli kong sinuot ang heels ko, "You didn't imform me na sasakay tayo ng jeep. Pinaghubad mo pa ako ng heels." Reklamo ko nang makasakay kami. May ilang pasahero na nakatingin sa akin pero, ayos lang. Maganda naman kasi ako. "You didn't ask." Tipid niyang sagot. "Malayo ba ang work mo?" Tanong ko nang makalipas ang sampung minuto. Marahan siyang tumango. "Like? 30 minutes?" Muli siyang tumango. "Weird. You're not complaining anymore." Sabi ko bago sumandal. Maliit pa naman kasi iyong pasahero ni Manong kaya hindi siksikan. Mas pinili kong manahimik sa tabi niya hanggang sa bigla akong makatulog. *** Marahan kong kinusot ang mata ko nang may biglang tumulak sa ulo ko. Sinulyapan ko si Rafael na katabi ko bago makatulog kanina pero... "Sino ka??" Tanong ko nang ibang lalaki ang Kasama ko. "Sino ka rin? Miss, kanina ka pa natutulog. Malapit na akong bumaba." Iritado niyang sabi. Muli kong pinagmasdan ang mga kasama kong pasahero. "Kuya, nasaan na po tayo?" Tanong ko kay manong driver. "Ilang minuto na po tayong nasa byahe?" Dagdag ko. Mahinang natawa si Manong. "Mahigit isang oras--" "Isang oras?! Sandali...iyong kasama ko? Saan po bumaba?" Nagtataka kong tanong. "Kanina pa iyon nakababa. Iyong matangkad na parang modelo ba?" Singit nung babae sa tapat ko. Mabilis akong tumango. "Nagmamadali ngang umalis. Ayaw ka niyang gisingin." Kinagat ko ang ibabang labi ko. Hindi ko alam na may pagka-gago pala talaga ang isang 'yon. "Kuya, how much po ang pamasahe?" Tanong ko. Muli akong napamura nang maalalang wala akong dala! Naiwan ko lahat ng gamit ko sa loob mg kotse ko "65 pesos po." Napalunok ako. Wala akong gano'n. "Saan ba ang baba mo, ma'am?" Muling tanong nung driver. "I don't know. Hindi ko rin alam kung saan 'to. May bank account ka po? I don't have cash, e." Napapikit ako nang mapalakas ang sabi ko nun! Malamang wala! Nag-jeep naman ako before, nung nasa college pa kami ni Anna pero, hindi ko pa naranasang mapahiya ng ganito! "Miss, anong natira mo ngayon at ang lakas ng tama mo?" Nagsalubong ang kilay ko sa sinabi niya. "Nakasinghot ka ba?" Nagtawanan ang ilang pasahero. I don't get it! "What?! I know that! Hindi ko gano'n!" Galit kong sagot kay Kuya. Nakakainis dahil may mga ganito pala talagang tao. At ngayon ko lang naranasan ang ganitong bagay. **** Naluluha ako habang naglalakad, ang init-init ng panahon pero, nanlalamig ang kamay ko sa sobrang inis kay Rafael. Kasalanan ko rin naman dahil hindi ko man lang nakuha ang cellphone ko at bag. Masyado akong naging kampante dahil kinausap niya ako kanina. Malay ko bang iiwan niya ako. Napaka-walang puso! Akala ko pa naman ay naawa siya sa akin. Hawak-hawak ko ang heels ko habang naghahanap ng taxi. If ever na may makakita sa akin rito, I swear! Hindi ko talaga titigilan si Mr. Valeria. "Saan po kayo?" Tanong ni Kuya. Kailangan kong balikan ang sasakyan ko. Binigay ko kay Kuya ang address at mabuti nalang at walang masyadong traffic. "Miss, ayos lang po ba kayo?" Tanong ni Kuya. Tumango ako at marahang sinulyapan ang mukha ko sa salamin. Nanlaki ang mata ko at tumingin kay kuya, tapos ay tumingin naman sa salamin, "Kuya, kanina pa po ba may sulat sa mukha ko?" Kinakabahan kong sabi. May maliit na mga pen mark do'n, parang dots na pinag-konek-konek ng--- "Napaka-tarantado mo talaga, Valeria!!!" Inis kong sigaw. Ilang ulit akong napamura. Kaya pala ang weird ng mga taong nadadaanan ko kanina! To be continued..Related chapters
Marrying Mr. Valeria Chapter 03
Some people describe me as someone who doesn't know anything. Someone who don't appreciate things she had. Someone who doesn't show emotions.I sighed and tried to brush my hair using my fingers. When I got satisfied with my hair, sinubukan kong hawakan ang door knob at pihitin ito papasok sa hospital room ni Mommy.I smiled while looking at her, peacefully sleeping. Na para bang wala siyang problema, I miss that feeling. Simula kasi ng mamatay si daddy, parang wala akong ginawa kung hindi patunayan ang sarili ko."Hey, Mom! How are you?" Marahan kong inayos ang buhok niya, ang ilang hibla nito ay nakaharang sa maganda niyang mukha."You're sleeping again," I smiled bitterly. "Siguro naman maaalala muna ako kapag nagising ka." Marahan kong hinaplos ang pisngi niya.She's still young. Nasa 59 palang siya pero dahil sa sobrang pagmamahal kay daddy, siguro ang laki ng naging epekto nito sa kaniya.She's showing some dementia symptoms. It's a general term for loss of memory, language, pro
Last Updated : 2025-01-15Marrying Mr. Valeria Chapter 04
Ilang minuto na ang nakalipas pero, wala pa rin nagsasalita sa amin ni Rafael. Madaming gumugulo sa isip ko pero, hindi ko iyon masabi sa kaniya."Nagbago na ba ang isip mo?" Bigla kong tanong. Pinapakiramdaman ko ang sarili ko.Bakit hindi ako galit sa kaniya? Hinayaan niya akong mabasa ng ulan kahapon, sapilitan niya akong pinauwe at ngayon naman ay iniwan niya ako at hinayaan akong maglakad at mag-isang bumalik sa bahay niya."Hindi pa. Sabi mo ay pakinggan muna kita. Tell me about your rules." Pinaningkitan ko siya ng mata. Hindi pa ako nakakabawi sa pag-uusap namin ni Caleb. Hindi man kami magkasundo ni Rafael, alam kong malayo siya sa mga bagay na pumapasok sa utak ko. Malalim akong bumuntong-hininga."I thought you don't like this game anymore?" Pilit kong binabasa ang magiging reaksyon niya pero, sadyang wala talaga. Kampante lang siyang nakaupo habang nakatitig sa mata ko."Change of mind, I guess? Are you mad at me?" Pag-iba niya ng usapan. Sinulyapan ko ang hawak kong pen.
Last Updated : 2025-01-15Marrying Mr. Valeria Chapter 05
"Oh My Gosh!" Mabilis akong umatras nang biglang tumalsik ang matika habang nag p-preto ako ng hotdog at itlog."Do you really know how to cook?" Biglang sumulpot si Rafael sa likod ko. It's my 1st day here in his house. Mukha siyang luma sa labas pero, malinis naman at organize ang mga gamit sa loob."Marunong ako, okay? S-sadyang may water lang ata iyong mantika." Umikot ang mata ko nang marinig ang mahina niyang pagtawa."Is that so? Let me help you." Tatanggi na sana ako nang tumayo siya sa likod ko at hinawakan ang kamay ko. He's hugging me from behind and placed his chin over my shoulder. "Baka nakalimutan mulang kung paano magluto talaga." Sarkastiko niyang dagdag."K-kaya ko naman." Ramdam ko ang pagdikit ng balat niya sa pisngi ko. Ngumiti lang siya at hinawakan ang kamay ko.Mabuti nalang talaga at nakatalikod ako sa kaniya, hindi niya makikita ang pamumula ng pisngi ko. Alam kong normal lang sa kaniya iyon dahil nga mag-asawa naman talaga kami pero, aminado akong apektado a
Last Updated : 2025-01-15Marrying Mr. Valeria Chapter 06
Nang gumawa kami ng kasunduan ni Rafael, buong akala ko ay niloloko lang niya ako. Na baka pahirapan niya lang ako sa dami nang naging kasalanan ko sa kaniya dati. Pareho kaming nanggaling sa public school, lagi kong iniiisip kung bakit sa sobrang yaman ng magulang ko, sa libreng paaralan pa ako pina-aral.But everything happens for reason. Kung hindi rin ako nag-aral sa public school, baka hindi ko nakilala si Anna at Rafael."What were you thinking?" Tanong ni Rafael nang mapansin ang pananahimik ko.Pareho kaming gumising ng maaga. Kailangan kong maghanda sa meeting mamaya, hindi kami sabay na papasok pero, pupunta naman siya sa meeting, kailangan lang niyang i-hatid ang dalawa niyang kapatid.Ang suwerte lang ng mga kapatid niya, parang siya ang tumayong magulang sa kanila."Bakit ang bait mo?" Bigla kong tanong."Because we're married." I bitterly smile. That's it! Kasama iyon sa pinag-usapan namin. Kailangan ko lang linawin iyon sa sarili ko."Ako na riyan." Sabi ko nang nasisim
Last Updated : 2025-01-16Marrying Mr. Valeria Chapter 07
"Are you sure?" Tanong ko kay Rafael. Lunch time na pero, wala pa rin talaga akong natatapos. Nagdadalawang-isip ko, magiging assistant muna siya ni Kuya Lance. Which is okay with me, mabait naman kasi iyon kapag hindi kasama si Caleb.But, I'm kinda worried about him, kung mag-uumpisa siya, alam kong makakasama niya si Caleb, not now but soon. And I don't think it's a good idea. Kilala ko ang isang iyon, hindi lumalaban ng patas."I'm fine, okay? Don't worry about me." I sighed. Wala naman din akong choice dahil iyon ang gusto ni Rafael.Tumayo ako para sumilip sa labas ng bintana. Mukhang uulan na naman mamaya. "What do you want to eat?" Naramdaman ko ang paglapit ni Rafael. Hindi pa ako nakakabawi sa nangyaring halikan namin kanina. Kung hindi pa kumatok iyong secretary ko, baka kung saan na kami napunta. "Ikalma mo, nasa opisina tayo." Natatawa kong biro. He hugged me from behind and placed his chin over my tiny head."What's your favorite scent?" Tanong niya sa akin. Marahan ko
Last Updated : 2025-01-16Marrying Mr. Valeria Chapter 08
Sumimangot ako habang pinapanood si Rafael, kanina pa siya inuutusan ni Kuya Lance. I don't really know what's wrong with him! Baka kinausap na namam ni Caleb."Come on, baby Ceska! Ilang buwan na siyang nagta-trabaho rito. Dapat kanang masanay." Inis kong sinulyapan si Kuya Oliver. Iyon na nga, e. Habang tumatagal siya rito, mas lalo siyang nahihirapan. May isang buwan pa siya kay Kuya Lance, pero pakiramdam ko ay kailangan ko pa rin siyang bantayan kapag na kay Kuya Oliver siya.Napaka-daya lang kasi ang bilis lang ng oras para sa amin ni Rafael. Mas naging malapit kami sa isa't isa. Sabay kumakain sa tuwing hindi siya tambak sa trabaho, sabay uuwe at minsan natutulog na rin kami sa kuwarto ng isa't isa.Magaling lang siguro kaming nagpigil, or baka ako kalang talaga ang apektado sa tuwing magkasama kaming dalawa?Sa mga araw na lumipas, marami akong natutuhan sa kaniya, madami akong nalaman na ayaw at gusto niya. Pero, minsan napapaisip din ako. Madalas naming bisitahin si Mommy, p
Last Updated : 2025-01-23Marrying Mr. Valeria Chapter 09
Growth in love comes from a place of absence, where the imagination is left to it’s own devices and creates you to be much more then reality would ever allow. I don't know if I'm doing the right thing. All I know is I'm happy with him. Dalawang araw na ang nakalipas nang makalabas siya sa hospital. Kinailangan niyang magpahinga kaya hindi muna siya pinapasok sa trabaho. Since it's Saturday pareho kaming walang gagawin.Nandito na kami ngayon sa kwarto nakahiga habang nakaunan ako sa dibdib niya habang siya naman ay nakayakap sa akin at nilalaro ang buhok. Parang nakasanayan na namin ang isa't isa. I could hear his heart beeating so fast. Using my finger, I tried to trace his tattoo. Nasa baba iyon ng kaliwang dibdib niya. "Infinity...." Tukoy ko sa tattoo. Napangiti ako nang hawakan niya ang kamay ko. "Yeah. Do you know the meaning of that symbol." Ngumuso ako ang umiling sa kaniya."Infinite is a never ending loop. So it means forever or always or limitless, never ending possibi
Last Updated : 2025-01-23Marrying Mr. Valeria Chapter 10
I swallowed hard before I take a deep breath and sighed it harshly. Tumayo ako ng maayos at nilagay ang parehong kamay sa bewang. Next week pa naman ang lipat namin sa bahay pero, dahil may trabaho kami bukas, ngayon namin naisipan na magligpit muna ng ilang gamit. Para sa next weekends, maliit nalang ang aayusin namin."Pahinga ka muna," Marahang pinunasan ni Rafael ang pawis sa noo ko. Ngumiti ako at umiling rito."Ayos lang ako. Ilang taon na pala kayong nakatira dito?" Sumilay ang lungkot sa mata niya pero, agad rin namang ngumiti sa akin."5 years? Maliit pa si Real." Tumango ako habang nakatitig sa mata niya."4th year na tayo nun, right?" Marahan siyang tumango at lumayo ng kaunti sa akin."Yes. Binenta namin ang bahay para pangunang bayad sa hospital. Kaso ay tatlong taon lang ang kaya." Kuwento niya at muling kinuha ang kahon. "Kailangan kong magtrabaho at mag-ipon kasi walang kasiguraduhan kung ilang taon mananatili si mama sa hospital." Dagdag niya pa."Kaya ba hindi mo nat
Last Updated : 2025-01-23
Latest chapter
Marrying Mr. Valeria chapter 21
It's always a dream for me to visit this place. I've never been there before but, I really love the idea of having fun at the amusement park. The laugh and the screams of other people always made me feel alive and happy. Madalas kong makuha ang mga gusto ko pero, kapag sa mga maiingay na lugar at masyadong matao, ayaw na ayaw ni daddy na pumupunta ako. I don't know why? I'm always complain back then but, when I found out the truth, I tried to understand. All throughout the ride we were just laughing and smiling. We enjoyed every minute and every second like, there's no tomorrow. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Akala ko ay uuwe na kami pero, nagdesisyon kami ni Rafael na mamili muna ng makakain namin dahil nga bukas ng gabi ang alis namin.Kung dati ay limit lang talaga ang mga kinakain ko, ngayon ay hindi na. Simula kasi ng magkasama kami ni Rafael, ay walang araw na hindi niya pinaramdam na walang problema sa katawan ko. It's okay kung tumaba ako ng unti. Kapag ramdam niy
Marrying Mr. Valeria Chapter 20
Rafael's still sleeping. I'm busy tracing his tattoo again, my favorite things to do. Mahimbing pa rin siyang natutulog, mukhang napuyat kagabi dahil late na rin kaming nakauwe. Sobrang lakas ba naman ng ulan.Natigilan ako nang bigla niyang hulihin ang kamay ko at mabilis na hinila para mapayakap ako sa kaniya. Saktong sa dibdib niya akong natumba. "Good morning." Inaantok niyang sabi. Tumingala ako para makita ang mukha niya. Tama ako dahil nakapikit pa rin siya."It's already 8:30, Mr. Valeria." Paalala ko sa kaniya. Hinila niya pa ako para mas lalong magdikit ang katawan namin. "Ayaw mo bang pumasok tayo ngayon?" Natatawa kong tanong. Muli kong sinandal ang ulo ko dibdib niya. Rinig na rinig ko ang tibok ng puso niya. Kung gaano ito kabilis.Humigpit ang pagkakayakap niya sa bewang ko. "What are you doing to me?" Kumunot ang noo ko nang marinig ang sinabi niya. Mabilis niyang ginalaw ang braso niya para pigilan ako sa paggalaw."Mahal mo na ata ako, e." Biro ko sa kaniya. Mahina
Marrying Mr. Valeria Chapter 19
"I have something for you." Pinagtaasan ko ng kilay si Rafael. Katatapos lang namin kumain at hindi pa talaga kami nakakauwe. Maaga pa naman kasi kaya tumango nalang ako at hinawakan ang kamay niya."I'm sorry. I know you're tired but, I'm just excited to surprise you and to see your smile." Pabiro ko siyang inirapan."And I can't wait for that surprise, baby." Malambing kong sabi. Hinawakan niya ang ulo ko at marahan na hinalikan ang ibabaw ng buhok ko."Your smile is my favorite part of you, wife." He said with a big smile on his face. His smile melts my hearts."I know right. Let's go? Saan ba iyan at gusto ko ng makita. Wiling naman ako maghintay pero ibang usapan pag sa 'yo galing." Humigpit ang hawak namin sa isa't isa."Is it malayo?" Mahina siyang natawa at umiling sa akin."Malapit lang." Nagtaka ako nang pumara siya ng taxi. "Akala ko ba malapit lang?" Hindi ko mapigilang itanong."Malapit lang naman talaga. Mahirap maka-hanap ng jeep pag ganitong oras." Tumango nalang ako.
Marrying Mr. Valeria Chapter 18
Naging abala kami nang mga sumunod na araw. Sa susunod na linggo ang anniversary ng kumpanya. Gustuhin ko man magpahinga at makasama si Rafael, hindi talaga kaya ng oras ko.Medyo bumabalik na ang sales ng hotel, sa maikling panahon ay mabilis rin naman kaming nakabawi dahil nagtulungan talaga si Veronica at Rafael. Maybe, she's nice too him. Simula kasi ng mag-usap kami ni Rafael ay hindi na ako muling bumalik pa roon.Marahan kong sinandal ang ulo ko sa likod ng swivel chair na gamit ko. Halos wala akong maayos na tulog nitong nakaraang araw pero, alam kong malalampasan ko rin naman 'to. Ngayon ako kailangan ng kumpanya at hindi dapat ako mawalan ng pag-asa.I hope my dad's still proud of me. Wala siyang ginawa kung hindi ibigay ang lahat ng gusto ko. I always miss him, how he always motivate me. Hindi ako matalino sa klase pero, kahit kailan ay hindi siya nagreklamo. Hinahayaan niya akong matuto at maging matatag."You're doing great, anak.""It's okay. May susunod pa naman.""At l
Marrying Mr. Valeria Chapter 17
"Sigurado ka ba talaga? Puwede naman na hindi mo sundin ang sinabi ni Caleb?" Tanong ko Rafael habang inaayos ko ang tie na suot niya. Mabilis siyang humalik sa labi ko."Don't worry about me, okay? Focus on your work. Magkikita pa rin naman tayo after work." Sumimangot ako."Dito na sa bahay. Malayo ang hotel sa mismong kumpanya, traffic din kaya mas nakakapagod kung pupuntahan mo pa ako." Paliwanag ko sa kaniya. Ayos lang naman sa akin kung dito na kami sa bahay magkikita. Ayaw ko rin siyang pahirapan."I can handle it. Mas nawawala ang pagod ko pag nakikita kita." Mahina kong hinampas ang dibdib niya."Nagiging korni kana." Natatawa kong sabi."Eat on time, okay?" Tumango ako at napangiti nang muli niyanh halikan ang labi ko.Magkalayo lang naman ang papasukan namin pero, magkikita rin naman kami araw-araw. Hindi man kami sabay kakain tuwing lunch time at uuwe pagkatapos ng trabaho, kailangan kong magtiwala sa kaniya. I mean, alam ko namang kaya niya, mahihirapan siya pero, makakay
Marrying Mr. Valeria Chapter 16
We always like to do easy things. Because hard things scare us, we always think that it take effort to achieve what we really want. Effort disappoint us, and even hurt us. Disappointment and pain help us to grow. But, how long it can be? Hanggang kailan tayo masasaktan para lang makuha ang gusto talaga nating makuha?Kailangan ba talagang masaktan para lang masabing natuto tayo sa buhay? I signed. It requires a lot of courage to accept that reality doesn’t get much easier. Kahit gusto mong madaliin ang bagay-bagay, aabot pa rin sa puntong mahihirapan ka. It confused you. Are you doing the right thing? But, at the end of the day, you had no choice but to accept that life is always like that. Not easy at all."Hindi ba si Veronica ang nakahawak ng Tan Hotel?" Tanong ko sa mga pinsan ko. Tatlong taon na ang nakalipas magmula nang ako ang humawak sa Tan's Corporation. Sa tatlong taon na iyon, ngayon lang nagka-problema sa Hotel at Restaurant na hawak ni Veromica."What do you expect from
Marrying Mr. Valeria Chapter 15
Pagkatapos nang pag-uusap namin ni Caleb ay hindi ko inaasahang makakasalubong ko si Kuya Ali. Mukhang nagulat din siya nang makita ako. Hindi na kasi ako pumupunta rito. Veronica's still mad at me. Hindi naman kami magkasundo, simula pa nung mga bata kami ay lagi na talaga kaming nag-aaway.Kinausap ako ni Kuya Ali, sinabi ko s kaniya ang naging pakay ko kay Caleb and what he said make me think and consider a lot of things. He's right.Sa sobrang pag-iisip ay hindi ko man lang namalayan na nasa tapat na pala ako ng gate namin. Maaga pa naman kaya nang pumasok ay agad kong hinanap si Rafael. Rinig ko ang mahinang pagtawa ni Real."Wala pa ang kuya niyo?" Alam ko ay umuuwe iyon after lunch. Nagkatinginan ang dalawa bago umiling sa akin.Pinaningkitan ko sila ng mata, "Real, hindi pa dumating ang kuya mo?" Mahinang tumawa ang bunso nila kaya agad kong sinundan ang tinitingnan niya. Napanganga ako nang makita si Rafael. Galing siya sa kuwarto namin habang may dala-dalang bulaklak. Tumay
Marrying Mr. Valeria Chapter 14
Nagpakawala ako nang buntong-hininga habang nagpupunas ng pawis. Sabado ngayon pero, imbes na magpahinga ay nagsimula na kaming ayusin ang mga gamit namin. Maaga kaming lumipat dahil hindi naman namin dinala ang lahat ng gamit nila. Iyong kailangan lang talaga namin.Lately ko lang din nalaman na balak ipa-ayos ni Rafael ang bahay na iyon para kapag magaling na ang mama niya, do'n raw siya titira. I've never ask about her mom, alam ko lang ay nasa hospital 'to at nagpapagaling. Hindi ko rin alam kung ano ang sakit niya."After 200 years, natapos ko na rin!" Saad ko nang matapos kong ayusin ang mga gamit sa kuwarto namin ni Rafael. Yes, magsasama na kami sa iisang kuwarto."Wala pa ang kuya niyo?" Tanong ko kay Reina na kasalukuyang nagwawalis. "Wala pa po." Magalang niyang sagot. Muli akong nagtungo sa kusina para magsimula na rin ayusin ang mga gamit. Mukhang namili ata si Rafael ng pagkain namin. Gusto ko sanang sumama kaso ay kailangan ko rin maglinis.Kumunot ang noo ko nang mapa
Marrying Mr. Valeria Chapter 13
"Do you like it?" Tanong kay kay Rafael. Iyong infinity ring ang binigay ko sa kaniya. We enjoy the night, naging maingay ang celebration namin. Kahit nga si Caleb ay kinailangan pang tumawag ng driver dahil sa sobrang kalasingan.Sina Kuya Ali naman at Oliver ay sabay na raw uuwe sa condo nila. While Kuya Lance naman ay mukhang walang balak pang umuwe dahil after namin maghiwa-hiwalay ay nagpunta pa sa club to celebrate the Valentine's Day alone."I love it, Ceska." Nakangiti niyang pinagdikit ang noo namin. Kasalukuyan kaming nakaupo sa sala nila. Late na rin kaya nakatulog na ang dalawa niyang kapatid. "I have something for you too." Tiningnan ko siya. Hindi maproseso ng sinabi niya.Napatulala ako nang mapansin ang hawak niyang box. Maliit lang iyon pero, alam kong hindi singsing ang laman nun. "Ang dami mo namang surprise, Raf, hindi ako handa." Naluluha kong sabi nang makita ang kwintas na hawakan niya.He tucked my hair at the back of my ears. Siya mismo ang nasuot nun sa akin.
