Novels by Moonlights_Winter

Mabilis na lumipas ang mga araw. Parang kailan lang no'ng una kong nakilala si Brent, parang kailan lang no'ng lagi kaming nagbabangayan pero, ngayon ay parang hindi na namin kilala ang isa't isa."Nandiyan ba si Brent?" Tanong ko kay Ethan, nang madatnan ko siya sa lobby ng SLV architecture firm. Kinagat ko ang pang ibabang labi ko nang mapansin ang pagtitig niya sa akin. Awa ang nababasa ko do'n."He's busy, Atasha." Pilit akong ngumiti at tumango sa kaniya. Ilang buwan na akong pabalik-balik dito sa kompanya nila, pero laging hindi ko naabutan si Brent. Gano'n ba siya kaabala ngayon nakaraang buwan."Sige. Pakisabi nalang sa kaniyang galing ako dito. . ." Hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang mapansin ang lalakeng kakalabas palang sa elevetor. "So, he's here?" Iyon na lamang ang lumabas sa bibig ko nang mapansin na kasama niya si Daniella. Pinagtitinginan na tuloy kami ng ibamg empleyado. Na para bang ako ang hadlang sa relasyon ng dalawa."What are you doing here?" Tanong ni B

Napabuntong-hininga ako habang naghihintay kay Brent. Sabi nga nila hindi mo alam kung ano ang mga mangyayari sa susunod na araw. I don't know why? But, I remember how perfect my life was before. I want it and I got it.Gano'n lagi ang takbo ng buhay ko. But, thinking about my situation Right now, para akong nakakulong sa isang sitwasyon na hindi ko alam kung bakit at paano nangyari. Ang alam ko ay okay naman kami ni Brent, bago mangyari ang lahat ng 'to. Hindi ko lang alam kung saan nanggagaling ang galit niya. He's blaming me for everything. May be because Daniella's tried to end her life and even tried to hurt herself again after our wedding day."Bakit ngayon kalang?" Tanong ko kay Brent nang dunating siya. Dalawang araw na ang nakalipas magmula ng ikasal kami, pero ngayon lang niya naisipang umuwe."I'm busy." Tipid niyang sagot. Dumeretso siya sa may closet at kumuha ng mga damit doon."K-kailangan ko pa bang pumasok sa trabaho?""Tanga ka ba? O hindi makaintindi?" Tanong niya

"And what made you think that I can't recognize her, Ethan?" Hindi ko makuhang magsalita. Mabagal na lumingon sa kaniya si Nathaniel, sobrang bilis ng tibok ng puso ko pero para akong kinakapos ng hininga."B+brent. . . This is just a misunderstanding. . ." Humakbang ako palapit sa kaniya pero hinawakan ni Ethan ang braso ko. Alam ni Brent na buntis ako at alam kong sa mga oras na 'to ay alam niya kung sino ang nakabuntis sa akin."Let her go, Ethan," Kalmadong sabi ni Brent pero alamong may pagbabanta sa tuno ng boses niya. Mabagal na binitawan ni Ethan ang braso ko. Mabilis akong lumapit kay Brent at hinila siya palayo kay Ethan, ramdam ko ang panlalamig ng kamay ko. Kailangan kong ipaliwanag sa kaniya ang lahat. Assuming pa naman ang isang 'to. Ayaw nga akong tantanan no'ng nalaman niyang buntis ako, paano pa kaya kung malaman niyang siya ang tatay?"Mali ka ng narinig, Brent. . . I mean, yeah. . Something happened to us that time, I won't deny that but, hindi ikaw ang tatay ng di

Lumipas ang mga araw at mas naging abala ako sa trabaho ko. Limang buwan na rin ang dinadala ako at hindi ko pa rin alam kung paano ko sasabihin sa magulang ko ang tungkol rito.Napabuntong hininga ako habang kumakain. Wala kaming pasok ngayon dahil nga abala sila kuya sa magiging kaarawan ni Brent. Bukas na pala iyon."Baks, hindi ka ba talaga pupunta sa party ni baby?" Pinagkunutan ko ng noo si Carl. Kanina pa niya ako inaasar at hindi talaga ako natutuwa."Bakit ako pupunta? Close ba kami?" Mataray kong tanong. Muli siyang ngumisi habang nakatingin sa akin."Well, he's your boss. Girl, hindi naman masama kung pupunta ka! Isa pa, malapit kanang manganak, bruha!" Bumuntong-hininga ako at hindi pa rin maintindihan ang gusto niyang ipahiwatig."Think about it, girl, kapag nanganak kana. . . Hindi muna magagawa ang lahat ng 'to. Mas uunahin mo lagi ang anak mo." Pinagtaasan ko siya ng kilay."Makapagsalita ka akala mo naman may anak kana-aww!" Reklamo ko nang hampasin niya ako sa balika

Palihim kong sinusulyapan si Brent. Hindi ko maiwasang hindi makonsensya dahil sa mga sinabi ko sa kaniya kanina. Nagmamagandang loob lang naman iyong tao.Ganito ba talaga pag buntis? Masungit o kaya ay masyadong emosyonal? Kaya ba may mga mag-asawa na sa tuwing nagdadalang tao ang babae ay hindi sila magkasundo, lalo kung hindi marunong umintindi ang lalaki?"Stop staring." Nanlaki ang mata ko nang marinig ang sinabi ni Brent. Ngayon ko lang napagtantong kanina pa ako nakatingin sa kaniya."Kapal mo, ha? FYI hindi ako nagkatingin!" Pagtatanggol ko sa aking sarili. Nakangisi siyang sumandal sa kaniyang upuan habang nakatingin sa akin."Really? Do you want us to review the CCTV?" Pang-aasar niya. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko. "K-kapal mo, ha!" Napaiwas ako ng tingin. Gusto ko pa sanang ipagtanggol ang sarili ko pero naiinis ako sa pagtawa niya.Alam ko talaga ay suplado ang isang 'to pero bakit habang tumatagal ay lumalabas ang pagiging siraulo niya?!Hinilot ko ang noo ko nan

"Thanks for your concern, Mr. Suarez, but you can leave now." Sabi ko kay Brent. Kasalukuyan kaming nasa parking lot ng hospital. Hinihintay si Carl. "So, I'm right? Your family doesn't know-""Oo. Hindi ko pa alam kung paano ko sa kanila sasabihin na ang unica hija nila ay nabuntis after graduation." Mabilis kong putol sa itatanong niya. Seryoso siyang sumandal sa kotse niya."Who's the father, then?" Tanong niya. Pinagtaasan ko siya ng kilay kahit ang totoo ay kinakabahan na ako "Hindi tayo close, 'no!" Agap ko. Bakit kasi ang tagal ni Carl? Gusto ko ng makaalis sa lugar na 'to at nang hindi na ako kinukulit ng lalaking 'to."They don't have an idea that you're pregnant, right? Close na ba tayo niyan dahil ako ang unang nakaalam?" Mahina akong natawa sa sinabi niya."Assuming ka rin 'no? Nagkataon lang na ikaw ang nandoon sa parking lot!" Mataray kong sagot sa kaniya. Maayos siyang tumayo at mabagal na humakbang palapit sa akin. "A-anong ginagawa mo?" Tanong ko namg nasa tapat ko

Rafael's POVFrancesca Amari is the definition of spoiled brat. When you'll first meet her you'll think that she's just like any other rich kids. A girl who's in love in money, akala niya lahat ay nakukuha ng pera. She thought money can bring happiness, her world. She don't even care about love as long she has money. But, I was wrong about her.She spoiled brat but, she cares a lot. She's nice but, she doesn't know how to show it through showing some emotions, maybe because she grew up suppressing what she feels, gano'n siguro niya pinalaki ng magulang niya.I sighed while looking at her, "Let's get married." She's the one who broke my heart years ago. I hate the Idea of being with her. It's not because she's not my ideal type. She has an enchanting and mesmerizing beauty that makes every guy fall head over heels for her. She has milky fair complexion, brown eyes, and long, dark brown hair. She looks innocent at the same time. Lahat nalang ay kamahal-mahal sa kaniya.I hate the idea

______"What's this?" Tanong ko kay Rafael nang dalhin niya kami ni Shione sa isang bakanteng lotte.Nagawa naman naming bilhin ang mga kailangan namin sa resort at sa bahay hindi ko lang alam dito kay Rafael kung ano ang meron sa lugar na 'to."Maganda ba?" Pinagtaasan ko siya ng kilay."Iyong lupa o mga damo?" Tanong ko na nagpatawa sa kaniya."Gusto kong magkaroon ng branch dito ang Seaside Brit's." Nakangiti niyang sabi. "Baka abutin ng isang taon dahil kailangan ko pang ayusin ang kontrata namin ni Caleb." Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. So, isang taon siyang mawawala dito?Babalik ba siya after 1 year? Ito rin ang dahilan kung bakit ayaw ko pang sabihin kay Shione ang totoo, ayaw kong malungkot siya at hanapin ang tatay niya. Madami naman kasing puweding mangyari sa isang taon. Paano kung magbago ang plano niya? Paano kung bigla niyang naisip na ayaw niya palang magka-branch dito sa Baguio.His restaurant was collection of homemade recipes that include seafood and vegetabl

Kinaumagahan ay maagang nagpunta si Rafael sa bahay namin. Siguro ay para dalawin ang anak namin. Nagulat pa nga ako dahil nasa sala siya kasama ni Shione. Sinulyapan ko ang oras at sobrang aga pa nga talaga dahil 6:18 palang.Wala pa akong ayos pero ayos lang din naman. Sanay naman si Rafael sa itsura ko dahil kahit no'ng magkasama pa kami sa bahay ay wala siyang ginawa kung hindi iparamdam na walang problema sa itsura ko. That's I'm still beautiful even without wearing makeup. Ni hindi ako nakaramdam ng inggit kasi kahit bagong gising pa ako, hindi siya nagkulang na ipaalala sa akin na maganda ako. Na walang kulang sa akin. "Kumain kana ba?" Tanong ko rito. Maiksi na ang buhok ko kaya hindi ko na tinatali iyon. Sinulyapan ako ni Rafael habang nakaupo sa tapat ng anak ko."Ako ba ang tinatanong mo?" Kumunot ang noo ko. "Saan ba ako nakatingin?" Mahina siyang natawa sa naging sagot ko. Halata naman kasi na siya ang tinatanong ko."Not yet." Sinulyapan ko ang anak ko. Nakangiti pa s

I sighed while looking at him. Maingat niyang pinahiga sa kama si Shione. Palihim na napangiti nang halikan niya ito sa noo. Nakaramdam ako ng konsensya pero, pareho lang naman kaming nasaktan dahil sa mga padalos-dalos naming desisyon. Hindi ko naisip ang possibilities na puwede naming harapin in the future.Pero, kahit na naging padalos-dalos ako, hindi pa rin ako nagsisisi na nabuntis ako at nagkaroon ng anak. Si Shione ang naging dahilan ko para magpatuloy at sumubok sa career na hindi ko naman sigurado kung magagawa ko ng tama. It's take a risk or you'll regret it later."A-aalis kana ba?" Pilit akong ngumiti kay Rafael, nang sulyapan niya ako. Mabagal siyang tumango sa akin. "B-baka lang gusto mo munang mag-kape?" And I regret asking that question dahil gusto kong magpalamon sa lupa nang tuluyan siyang humarap sa akin. Tumikhim siya at nilagay ang parehong kamay sa bulsa."Ayos lang ba?" Mahina niyang tanong. Mabagal akong tumango at nahihiyang nilagay ang ilang hibla ng buhok k

Mabuti nalang at dumating si Kuya Ali dahil sobrang lasing na talaga ni Rafael. Hindi ko naman siya kayang dalhin sa kuwarto niya dahil alam kong mas bumigat na siyang kumpara sa dati."Palitan mo nalang ng damit." Sabi ni Kuya Ali nang mahiga namin siya sa kama niya. Agad ko siyang tiningnan, "Ha? Bakit ako?" Naiinis kong tanong sa kaniya. I mean, alam ko naman na kailangan magpalit ni Rafael ng damit pero, puwede naman na siya ang gumawa nun, bakit kailangan ako pa?"Why not? He's your husband. Ayaw mo naman sigurong magkasakit iyan?" Muli kong sinulyapan si Rafael, na mahimbing ng natutulog. Napabuntong-hininga ako at sa huli ay sinunod ko nalang din ang sinabi ni Kuya Ali.Wala naman akong choice dahil mabilis niya kaming iniwan ni Rafael. Hindi ko mapigilang hindi mapatitig sa dibdib niya. Nandoon pa rin iyong infinity sign and intial name namin. Kusang natigil ang kamay ko nang mapansin ang panibagong tattoo sa kaliwang braso niya. Nangilid ang luha sa mata ko nang mabasa ang

Hindi ko makuhang puntahan ang anak ko kaya hinayaan ko silang mag-usap hanggang sa magdesisyon na si Shione na bumalik ng bahay. Tahimik ko lang siyang pinapanood habang kumakain. "How's your day, anak?" Tanong ko sa kaniya nang mapansin ang pannahimik niya. "Okay naman po, Mommy." Nakangiti siyang tumingin sa akin. Nang umalis ang anak ko sa mini garder ay nando'n pa rin si Rafael. Madilim na kasi kaya kailangan kong sundan ang anak ko pauwe rito sa bahay."Mommy, madami po pala tayong guest?" Natigilan ako sa naging tanong niya. Marahan kong nilapag ang hawak kong tinidor at tumingin sa kaniya."Mga kasama siya ni Tito Caleb sa trabaho." Matamis siyang ngumiti sa akin."Mommy, sabi mo ay bawal akong makipag-usap sa hindi ko kilala." Hinayaan ko siyang magkuwento at sabihin ang nangyari sa araw niya. "I saw someone kanina, he's tito Caleb's friend. Nakatambay siya sa may mini garden kasi he look sad po." Ramdam ko ang pangingilid ng luha sa mata ko."Hindi naman siya mukhang bad,

Muli akong nagising ng mga madaling araw. Nasa tabi ko pa rin si Lorenzo and his now wearing his shirt. Good thing dahil dito siya dumeretso kanina pagkauwe namin. Mabuti nalang at hindi iyon napansin ni Daddy. Muli kong pinikit ang mata ko at ginawang unan ang isa niyang braso at mahigpit na yumakap rito. After we make love last night is we decide to take a bath and change our cloth, mahirap na kapag may biglang kumatok at magtaka kung bakit pareho kaming walang suot na damit.Nang sunod kong paggising ay wala na sa tabi ko si Lorenzo. It's already 6 o'clock in the morning. Masakit ang katawan ko but I manage to take a bath. Alam kong sanay na silang lahat na hindi ako sumasabay sa breakfast and lumalabas ng kuwarto but, I don't know. Ayaw kong makahalata pa rin sila.Kahit na alam kong suportado nila kami. Well, I know Solana is still thinking a lot of what if about me and Lorenzo but, like what I've said I don't regret anything about what happened."Good morning, baby." Napangiti

I stayed in my seat and tilted my head backward, pressing the back of it against the headrest. I closed my eyes. "What's so funny, Lorenzo?" Pikon kung tanong. Alam kong pinapanood niya ako sa rearview mirror.Pabalik na kami ngayon sa probinsya dahil kailangan raw makabalik ni Daddy sa Cebu. Muli kong narinig ang mahinang pagtawa ni Lorenzo. I leaned my head back on the headrest and looked at him. His eyes flickered at me for a hint of a second before he smiled. "You're so cute when you're annoyed, Priscilla." Kusang umikot ang mata ko. Gusto ko pa naman din mag-stay do'n sa Villa kaso nga ay hindi rin puwede. Baka makahalata si Daddy kung magpapaiwan kami. Sa huli ay wala pa rin akong choice."Do you want us to go there again?" Mukhang nakuha ni Lorenzo ang dahilan ng pagkainis ko."As if we can? Babalik na ako sa school, Lorenzo. Isa pa, you think hindi makakarating kay Daddy kung ilang araw akong absent sa klase?" Hindi ko maiwasang hindi mairita. I really love the view of the s

I can't really decide about my dress that's why I asked my sisters to come and help me. This is the first time I dated someone and I don't have an idea about dates and things we should do. Like, we already kissed before and is that even counted? I don't know!"Are you sure about it, Ate? Like, I'm not judging you okay but, I can't blame you since Lorenzo is literally a good looking guy. As in almost perfect but, are you sure about this?" Tanong ni Solana habang naghahanap ng susuotin ko. Napatingin rin sa akin si Meredith."What's wrong with liking someone na hindi naman natin katulad ng pamumuhay?" Tanong ni Meredith. Siguro ay naiintindihan niya ako dahil pareho kaming nahulog sa mga personal guard namin but, she's confident about it. Gusto ko rin maging gano'n."That's not what I mean....we all knew how hard it is to like someone not in our--""Nothing is hard if you really love that someone, Solana. Mas mabuting ipaglaban mo kaysa pakawalan mo at magsisi ka sa huli. Love is about

Napasandal ako sa likod ng swivel chair ko. I can't even find anything on they internet! I've been searching for it for an hour. Kanina pa nakalabas si Lorenzo sa kuwarto ko. I wonder of his telling the truth or another lies?I remember how my mom died that night. We planned for a family dinner. Nauna kaming pumunta sa place dahil galing kaming school. Dumating si Daddy and we even talked to her before that incident.We waited for her for an hour but, when we finally decided to cancel out family dinner. It's too late. I hate my dad! I really hate for still hiding the truth. Kanina pa ako nagbabasa at wala akong mahanap sa mga nangyayari sa pamilya namin. The last incident happened weeks ago and the incident about my mom and now....last night.Hindi naman sakop ng media lahat, may mga pangyayaring hindi nababalita and that's the sad reality, the media's priority is to gain more views and popularity, mas madaming balita about celebrities kaysa sa mga nangyayari sa taong bayan.A lot of

"Coffee or water?" Malambing na tanong ni Lorenzo. Napatingin ako rito, kasalukuyan kaming kumakain at ramdam ko ang mga titig nila sa akin."Coffee, please?" Matamis siyang ngumiti at agad na ginawa ang sinabi ko. Tumikhim ako dahil pansin ko ang paninitig sa akin ni Kristina. Hindi pa rin kami nag-uusap pero hindi naman kami nag-aaway katulad ng madalas naming ginagawa."Ako rin kuya Lorenzo, please?" Panggagaya sa akin ni Solana. Matalim ko siyang tiningnan."Baliw ka talaga!" Bulong ko sa kaniya. Tumawa lang si Lorenzo kaya nagpanggap akong abala sa pagkain ko. Si Meredith ay halatang umiiwas kay Lucas, hindi ko rin alam kung ano ang nangyari sa kanilang dalawa.Nasabi rin sa akin ni Lorenzo na wala na pala si Lucas at ang girlfriend niya. Maybe, because of his schedule. Lagi ba naman niyang kasama ang mga kapatid ko. Ang hirap din pala ng trabaho nila, wala silang masyadong oras sa pamilya nila at taong mahal nila."T-thank you." Pinilit kong huwag mautal pero, talagang nahihiya

I am Priscilla Elena Chavez, I'm turning 20 this year and no one's break my heart. I will never settle for less. I will never beg for someone to stay and if I'm going to fall in love, hindi sa isang tao na hati ang atensyon niya sa akin.I am the first and eldest daughter of Gov. Emanuel Chavez, the first born and not even an option or second choice. Inayos ko ang buhok ko bago umupo ng maayos.This is not you, Elena. You should go back to your sense and know your priorities. Kailangan mong makapagtapos at gumawa ng sariling pangalan. Yes, that's it!Mabilis akong nag-ayos at nagdesisyong lumabas ng kuwarto. Wala siya sa may sala kaya mabilis akong lumabas ng bahay. Gano'n nalang ang panghihina ko nang makita sila nina Meredith, Solana at Lucas,'Calm down, Elena. What happened last night is nothing. It's okay to kiss someone.' Bulong ko sa sarili ko."Ate, come here!" Nakangiting tawag ni Meredith. Pinagtaasan ako ng kilay ni Lorenzo, si Lucas ay tumango lang sa akin.Kung titingnan