Novels by Moonlights_Winter

Rafael's POVFrancesca Amari is the definition of spoiled brat. When you'll first meet her you'll think that she's just like any other rich kids. A girl who's in love in money, akala niya lahat ay nakukuha ng pera. She thought money can bring happiness, her world. She don't even care about love as long she has money. But, I was wrong about her.She spoiled brat but, she cares a lot. She's nice but, she doesn't know how to show it through showing some emotions, maybe because she grew up suppressing what she feels, gano'n siguro niya pinalaki ng magulang niya.I sighed while looking at her, "Let's get married." She's the one who broke my heart years ago. I hate the Idea of being with her. It's not because she's not my ideal type. She has an enchanting and mesmerizing beauty that makes every guy fall head over heels for her. She has milky fair complexion, brown eyes, and long, dark brown hair. She looks innocent at the same time. Lahat nalang ay kamahal-mahal sa kaniya.I hate the idea

______"What's this?" Tanong ko kay Rafael nang dalhin niya kami ni Shione sa isang bakanteng lotte.Nagawa naman naming bilhin ang mga kailangan namin sa resort at sa bahay hindi ko lang alam dito kay Rafael kung ano ang meron sa lugar na 'to."Maganda ba?" Pinagtaasan ko siya ng kilay."Iyong lupa o mga damo?" Tanong ko na nagpatawa sa kaniya."Gusto kong magkaroon ng branch dito ang Seaside Brit's." Nakangiti niyang sabi. "Baka abutin ng isang taon dahil kailangan ko pang ayusin ang kontrata namin ni Caleb." Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. So, isang taon siyang mawawala dito?Babalik ba siya after 1 year? Ito rin ang dahilan kung bakit ayaw ko pang sabihin kay Shione ang totoo, ayaw kong malungkot siya at hanapin ang tatay niya. Madami naman kasing puweding mangyari sa isang taon. Paano kung magbago ang plano niya? Paano kung bigla niyang naisip na ayaw niya palang magka-branch dito sa Baguio.His restaurant was collection of homemade recipes that include seafood and vegetabl

Kinaumagahan ay maagang nagpunta si Rafael sa bahay namin. Siguro ay para dalawin ang anak namin. Nagulat pa nga ako dahil nasa sala siya kasama ni Shione. Sinulyapan ko ang oras at sobrang aga pa nga talaga dahil 6:18 palang.Wala pa akong ayos pero ayos lang din naman. Sanay naman si Rafael sa itsura ko dahil kahit no'ng magkasama pa kami sa bahay ay wala siyang ginawa kung hindi iparamdam na walang problema sa itsura ko. That's I'm still beautiful even without wearing makeup. Ni hindi ako nakaramdam ng inggit kasi kahit bagong gising pa ako, hindi siya nagkulang na ipaalala sa akin na maganda ako. Na walang kulang sa akin. "Kumain kana ba?" Tanong ko rito. Maiksi na ang buhok ko kaya hindi ko na tinatali iyon. Sinulyapan ako ni Rafael habang nakaupo sa tapat ng anak ko."Ako ba ang tinatanong mo?" Kumunot ang noo ko. "Saan ba ako nakatingin?" Mahina siyang natawa sa naging sagot ko. Halata naman kasi na siya ang tinatanong ko."Not yet." Sinulyapan ko ang anak ko. Nakangiti pa s

I sighed while looking at him. Maingat niyang pinahiga sa kama si Shione. Palihim na napangiti nang halikan niya ito sa noo. Nakaramdam ako ng konsensya pero, pareho lang naman kaming nasaktan dahil sa mga padalos-dalos naming desisyon. Hindi ko naisip ang possibilities na puwede naming harapin in the future.Pero, kahit na naging padalos-dalos ako, hindi pa rin ako nagsisisi na nabuntis ako at nagkaroon ng anak. Si Shione ang naging dahilan ko para magpatuloy at sumubok sa career na hindi ko naman sigurado kung magagawa ko ng tama. It's take a risk or you'll regret it later."A-aalis kana ba?" Pilit akong ngumiti kay Rafael, nang sulyapan niya ako. Mabagal siyang tumango sa akin. "B-baka lang gusto mo munang mag-kape?" And I regret asking that question dahil gusto kong magpalamon sa lupa nang tuluyan siyang humarap sa akin. Tumikhim siya at nilagay ang parehong kamay sa bulsa."Ayos lang ba?" Mahina niyang tanong. Mabagal akong tumango at nahihiyang nilagay ang ilang hibla ng buhok k

Mabuti nalang at dumating si Kuya Ali dahil sobrang lasing na talaga ni Rafael. Hindi ko naman siya kayang dalhin sa kuwarto niya dahil alam kong mas bumigat na siyang kumpara sa dati."Palitan mo nalang ng damit." Sabi ni Kuya Ali nang mahiga namin siya sa kama niya. Agad ko siyang tiningnan, "Ha? Bakit ako?" Naiinis kong tanong sa kaniya. I mean, alam ko naman na kailangan magpalit ni Rafael ng damit pero, puwede naman na siya ang gumawa nun, bakit kailangan ako pa?"Why not? He's your husband. Ayaw mo naman sigurong magkasakit iyan?" Muli kong sinulyapan si Rafael, na mahimbing ng natutulog. Napabuntong-hininga ako at sa huli ay sinunod ko nalang din ang sinabi ni Kuya Ali.Wala naman akong choice dahil mabilis niya kaming iniwan ni Rafael. Hindi ko mapigilang hindi mapatitig sa dibdib niya. Nandoon pa rin iyong infinity sign and intial name namin. Kusang natigil ang kamay ko nang mapansin ang panibagong tattoo sa kaliwang braso niya. Nangilid ang luha sa mata ko nang mabasa ang

Hindi ko makuhang puntahan ang anak ko kaya hinayaan ko silang mag-usap hanggang sa magdesisyon na si Shione na bumalik ng bahay. Tahimik ko lang siyang pinapanood habang kumakain. "How's your day, anak?" Tanong ko sa kaniya nang mapansin ang pannahimik niya. "Okay naman po, Mommy." Nakangiti siyang tumingin sa akin. Nang umalis ang anak ko sa mini garder ay nando'n pa rin si Rafael. Madilim na kasi kaya kailangan kong sundan ang anak ko pauwe rito sa bahay."Mommy, madami po pala tayong guest?" Natigilan ako sa naging tanong niya. Marahan kong nilapag ang hawak kong tinidor at tumingin sa kaniya."Mga kasama siya ni Tito Caleb sa trabaho." Matamis siyang ngumiti sa akin."Mommy, sabi mo ay bawal akong makipag-usap sa hindi ko kilala." Hinayaan ko siyang magkuwento at sabihin ang nangyari sa araw niya. "I saw someone kanina, he's tito Caleb's friend. Nakatambay siya sa may mini garden kasi he look sad po." Ramdam ko ang pangingilid ng luha sa mata ko."Hindi naman siya mukhang bad,

I can't really decide about my dress that's why I asked my sisters to come and help me. This is the first time I dated someone and I don't have an idea about dates and things we should do. Like, we already kissed before and is that even counted? I don't know!"Are you sure about it, Ate? Like, I'm not judging you okay but, I can't blame you since Lorenzo is literally a good looking guy. As in almost perfect but, are you sure about this?" Tanong ni Solana habang naghahanap ng susuotin ko. Napatingin rin sa akin si Meredith."What's wrong with liking someone na hindi naman natin katulad ng pamumuhay?" Tanong ni Meredith. Siguro ay naiintindihan niya ako dahil pareho kaming nahulog sa mga personal guard namin but, she's confident about it. Gusto ko rin maging gano'n."That's not what I mean....we all knew how hard it is to like someone not in our--""Nothing is hard if you really love that someone, Solana. Mas mabuting ipaglaban mo kaysa pakawalan mo at magsisi ka sa huli. Love is about

Napasandal ako sa likod ng swivel chair ko. I can't even find anything on they internet! I've been searching for it for an hour. Kanina pa nakalabas si Lorenzo sa kuwarto ko. I wonder of his telling the truth or another lies?I remember how my mom died that night. We planned for a family dinner. Nauna kaming pumunta sa place dahil galing kaming school. Dumating si Daddy and we even talked to her before that incident.We waited for her for an hour but, when we finally decided to cancel out family dinner. It's too late. I hate my dad! I really hate for still hiding the truth. Kanina pa ako nagbabasa at wala akong mahanap sa mga nangyayari sa pamilya namin. The last incident happened weeks ago and the incident about my mom and now....last night.Hindi naman sakop ng media lahat, may mga pangyayaring hindi nababalita and that's the sad reality, the media's priority is to gain more views and popularity, mas madaming balita about celebrities kaysa sa mga nangyayari sa taong bayan.A lot of

"Coffee or water?" Malambing na tanong ni Lorenzo. Napatingin ako rito, kasalukuyan kaming kumakain at ramdam ko ang mga titig nila sa akin."Coffee, please?" Matamis siyang ngumiti at agad na ginawa ang sinabi ko. Tumikhim ako dahil pansin ko ang paninitig sa akin ni Kristina. Hindi pa rin kami nag-uusap pero hindi naman kami nag-aaway katulad ng madalas naming ginagawa."Ako rin kuya Lorenzo, please?" Panggagaya sa akin ni Solana. Matalim ko siyang tiningnan."Baliw ka talaga!" Bulong ko sa kaniya. Tumawa lang si Lorenzo kaya nagpanggap akong abala sa pagkain ko. Si Meredith ay halatang umiiwas kay Lucas, hindi ko rin alam kung ano ang nangyari sa kanilang dalawa.Nasabi rin sa akin ni Lorenzo na wala na pala si Lucas at ang girlfriend niya. Maybe, because of his schedule. Lagi ba naman niyang kasama ang mga kapatid ko. Ang hirap din pala ng trabaho nila, wala silang masyadong oras sa pamilya nila at taong mahal nila."T-thank you." Pinilit kong huwag mautal pero, talagang nahihiya

I am Priscilla Elena Chavez, I'm turning 20 this year and no one's break my heart. I will never settle for less. I will never beg for someone to stay and if I'm going to fall in love, hindi sa isang tao na hati ang atensyon niya sa akin.I am the first and eldest daughter of Gov. Emanuel Chavez, the first born and not even an option or second choice. Inayos ko ang buhok ko bago umupo ng maayos.This is not you, Elena. You should go back to your sense and know your priorities. Kailangan mong makapagtapos at gumawa ng sariling pangalan. Yes, that's it!Mabilis akong nag-ayos at nagdesisyong lumabas ng kuwarto. Wala siya sa may sala kaya mabilis akong lumabas ng bahay. Gano'n nalang ang panghihina ko nang makita sila nina Meredith, Solana at Lucas,'Calm down, Elena. What happened last night is nothing. It's okay to kiss someone.' Bulong ko sa sarili ko."Ate, come here!" Nakangiting tawag ni Meredith. Pinagtaasan ako ng kilay ni Lorenzo, si Lucas ay tumango lang sa akin.Kung titingnan

Ilang oras na ang nakalipas pero hindi pa rin ako makatulog. Kung saan-saan ko na inuntog ang ulo ko para lang makaramdam ng antok pero wala pa din.Iritado akong naupo at muling sinulyapan ang sarili ko sa salamin. Nandon pa rin sa labi ko ang iniwan niyang marka. Namumula pa rin at masyadong halata."Argh! That perv!" Naiinis kong sabi at muling nahiga sa kama. Ilang oras pa akong panay galaw ro'n bago tuluyang makatulog.Ang weird dahil kahit nung paggising ay ramdam ko pa rin ang labi niya ro'n. But, I don't want to tuin my mood again, gusto kong kalimutan ang nangyari skagabi. I don't fvcking care if it's my first kiss. Isusumbong ko talaga iyon kay Daddy.But, of course! Hindi na naman iyon maniniwala sa akin. Naligo muna ako bago magdesisyong lumabas ng kuwarto. Hindi naman sigiuro nila mahahalata dahil naglagay ako ng lipstick sa labi ko. Pero, magtataka pa rin sila dahil hindi ako mahilig maglagay ng kahit ano sa mukha ko lalo na at sobrang aga."Good morning!" Masiglang ba

Tahimik lang akong bumalik sa kuwarto ko. I don't understand why? Ugali ko naman magtaray pero hindi ko iyon magawa. Pakiramdam ko ay kailangan kong humingi ng tawad pero, paano? Wala naman akong kasalanan, e. Ilang taon na akong ganito kaya bakit kailangan kong magbago? Pero ito ang unang beses na nagkasakitan kami ni Kristina. Mariin akong pumikit."No! I'm mad because she's cheating on my dad." Bulong ko bago lumabas ng banyo. Mabuti nalang at dalawa ang nabili ni Lorenzo kagabi. Mamayang hapon nalang kami pupunta sa mall.Tunayo ako at lumapit sa bintana. Rinig ko ang malakas na tawanan nina Solana, Meredith, Lucas at Lorenzo. They are playing volleyball. Maybe, I'm the problem.Masyadong mataas ang ginawa kong pader para sa sarili ko. Masyadong mataas at wala akong hinahayaan na pumasok o sumira do'n. I build my own empire where no one could hurt me. Even my siblings are not allowed to be there.Magkasama si Solana at Lucas, si Lorenzo naman at Meredith ang magkakampi. Napatulal