All Chapters of Marrying Mr. Valeria : Chapter 1 - Chapter 10

"What do you want?" Tanong ng lalaking nasa harapan ko. Pinagmasdan ko siya habang nakasandal sa upuan ko."Baka ikaw ang may kailangan. Rinig ko nga kailangan mo ng pera." Nakangisi kong sagot. Kumunot ang noo niya."How did you know that?" Nananatili siyang nakatayo. Walang balak na maupo sa loob ng opisina ko."Hindi naman lihim iyon kaya malalaman ko talaga." Deretso kong sagot. "Come on, Mr. Valeria, huwag na tayong magpaliguy-ligoy pa. We both need each other." Mas lalong nagsalubong ang kilay niya."I don't need you. Puwede na ba akong umalis?" Deretso niyamg sagot. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko.Hindi ko akalain na mahihirapan akong kausapin siya. Well, hindi naman kami magkasundo no'ng nasa college pa kami. We hate each other kaya nagtataka talaga siya kung bakit siya ang hinahanap ko ngayon.Like what I've said, we hate each other kaya malabong magkagusto o mahulog ako sa kaniya."Wait!" Napatayo ako nang malapit na siya sa pinto."Let's get married, Mr. Valeria. Pleas

I grew up in a wealthy family, with caring, devoted parents. My privilege enabled me to face life's obstacles with the best tools possible. Some of my family members hated me for being spoiled brat. I admit it.Kapag gusto ko ang isang bagay, gusto kong makuha 'to. I don't care about their opinion about me, ang mahalaga sa akin ay makuha ang bagay na iyon. I rolled ny eyes while waiting outside his house.Hindi ko alam kung ilang oras na ako rito pero, maaga talaga akong umalis ng mansyon. Ang hirap pa naman takasan ni Caleb pag doon siya natutulog."Ikaw na naman?" He look shocked and gritted his teeth when he realized that I'm not giving up on him. "Go home, spoiled brat." Hinarangan ko ang dadaanan niya."Alam mo naman palang spoiled ako, e. Bakit hindi ka nalang pumayag?" Nakamgiti kong tanong. Pinagkunutan lang niya ako ng noo."Leave me alone, Ceska. I don't like your game anymore." Malamig niyang sabi bago ako lampasan.Arg! I hate this! Puwede naman talaga akong maghanap ng ib

Ilang minuto na ang nakalipas pero, wala pa rin nagsasalita sa amin ni Rafael. Madaming gumugulo sa isip ko pero, hindi ko iyon masabi sa kaniya."Nagbago na ba ang isip mo?" Bigla kong tanong. Pinapakiramdaman ko ang sarili ko.Bakit hindi ako galit sa kaniya? Hinayaan niya akong mabasa ng ulan kahapon, sapilitan niya akong pinauwe at ngayon naman ay iniwan niya ako at hinayaan akong maglakad at mag-isang bumalik sa bahay niya."Hindi pa. Sabi mo ay pakinggan muna kita. Tell me about your rules." Pinaningkitan ko siya ng mata. Hindi pa ako nakakabawi sa pag-uusap namin ni Caleb. Hindi man kami magkasundo ni Rafael, alam kong malayo siya sa mga bagay na pumapasok sa utak ko. Malalim akong bumuntong-hininga."I thought you don't like this game anymore?" Pilit kong binabasa ang magiging reaksyon niya pero, sadyang wala talaga. Kampante lang siyang nakaupo habang nakatitig sa mata ko."Change of mind, I guess? Are you mad at me?" Pag-iba niya ng usapan. Sinulyapan ko ang hawak kong pen.

Nang gumawa kami ng kasunduan ni Rafael, buong akala ko ay niloloko lang niya ako. Na baka pahirapan niya lang ako sa dami nang naging kasalanan ko sa kaniya dati. Pareho kaming nanggaling sa public school, lagi kong iniiisip kung bakit sa sobrang yaman ng magulang ko, sa libreng paaralan pa ako pina-aral.But everything happens for reason. Kung hindi rin ako nag-aral sa public school, baka hindi ko nakilala si Anna at Rafael."What were you thinking?" Tanong ni Rafael nang mapansin ang pananahimik ko.Pareho kaming gumising ng maaga. Kailangan kong maghanda sa meeting mamaya, hindi kami sabay na papasok pero, pupunta naman siya sa meeting, kailangan lang niyang i-hatid ang dalawa niyang kapatid.Ang suwerte lang ng mga kapatid niya, parang siya ang tumayong magulang sa kanila."Bakit ang bait mo?" Bigla kong tanong."Because we're married." I bitterly smile. That's it! Kasama iyon sa pinag-usapan namin. Kailangan ko lang linawin iyon sa sarili ko."Ako na riyan." Sabi ko nang nasisim

Sumimangot ako habang pinapanood si Rafael, kanina pa siya inuutusan ni Kuya Lance. I don't really know what's wrong with him! Baka kinausap na namam ni Caleb."Come on, baby Ceska! Ilang buwan na siyang nagta-trabaho rito. Dapat kanang masanay." Inis kong sinulyapan si Kuya Oliver. Iyon na nga, e. Habang tumatagal siya rito, mas lalo siyang nahihirapan. May isang buwan pa siya kay Kuya Lance, pero pakiramdam ko ay kailangan ko pa rin siyang bantayan kapag na kay Kuya Oliver siya.Napaka-daya lang kasi ang bilis lang ng oras para sa amin ni Rafael. Mas naging malapit kami sa isa't isa. Sabay kumakain sa tuwing hindi siya tambak sa trabaho, sabay uuwe at minsan natutulog na rin kami sa kuwarto ng isa't isa.Magaling lang siguro kaming nagpigil, or baka ako kalang talaga ang apektado sa tuwing magkasama kaming dalawa?Sa mga araw na lumipas, marami akong natutuhan sa kaniya, madami akong nalaman na ayaw at gusto niya. Pero, minsan napapaisip din ako. Madalas naming bisitahin si Mommy, p