บททั้งหมดของ Marrying Mr. Valeria : บทที่ 41 - บทที่ 50

Napangiti ako habang inaayos ang susuotin namin ni Shione sa party mamaya. Dapat nga ay kanina pa kami nakaalis pero, may pasok kasi amg anak ko. Parang kailan lang ay binubuhat ko siya at madalas lambingin sa tuwing umiiyak siya.The weeks became month, and months became years. Totoong hindi pa kami hiwalay ni Rafael but, I'm not expecting him to still love after what happened to us. Sometimes I'm wondering what went wrong to our marriage? Masaya naman kami, nagsimula sa pinaka-umpisa hanggang sa unti-unting makaipon.It's been years since he broke my heart. Wala siyang alam sa anak namin but, I do miss him. I sometimes stalk his account pero sana pala ay hindi ko nalang ginawa. He's more than happy without me. Meron na siyang sariling restaurant at lagi siyang may kasamang babae. I don't know what's their relationship but, I think he's inlove with her. Ibang-iba ang paraan ng pagtitig niya rito. Halatang masaya sila sa bawat litratong pino-post ni RafaelKumunot ang noo ko nang mada

Napasandal ako sa likod ng swivel chair na gamit ko. Kahapon pa kami nakabalik sa resort pero, kahit ano ang gawin ko ay si Rafael pa rin ang pumapasok sa utak ko. Kung ano ang meron sa kanilang dalawa nung babae at kung magkasama ba silang natulog sa hotel?Nakakainis dahil ayaw ko sana siyag isipin pero, kusa talaga siyang pumapasok sa utak ko. Sinubukan ko pang tumulong sa pagluluto, sa pag entertain ng guest pero, wala rin. Pag mag-isa nalang ako, papasok na naman siya sa utak ko."Ma'am, nandiyan po ba kayo sa loob?" Rinig kong sabi ni Jessie, sa labas ng pintuan ko."Come in," Umayos ako ng pagkakaupo. Matamis na ngumiti rito. Kailangan kong mag-focus, may anak rin ako kaya hindi puweding mapunta sa ibang bagay ang atensyon ko."May problema ba?" Tanong ko dahil nakasimangot siya habang palapit sa akin. Mabilis naman siyang umiling at pinakita ang hawak niyang iPad.Kinuha ko iyon at muling tumingin sa kaniya. "Nag-book po ng reservation si Caleb." Umarko ang kilay ko. Hindi nam

Hindi ko alam kung paano ako nakaalis sa kinatatayuan ko kanina. Basta ang alam ko ay hinila ako ni Veronica sa table nila ni Annaliese. Halatang nag-aalala sila sa akin pero, hindi ko iyon binigyan ng pansin. Walang alinlangan kong ininom ang alak na nasa harapan ko."Girl, let it out." Hinawakan ni Annaliese ang kamay ko pero agad ko rin iyon inalis at naglagay ulit ng alak. Naka-apat na baso palang ako pero, agad na akong nakaramdam ng pagkahilo. Siguro ay dahil matagal-tagal na rin no'ng huli akong uminon. May anak na rin kasi ako, hindi ko puweding i-asa nalang sa iba ang responsibilidad ko bilang isang ina."It's okay to cry." Mabilis akong ngumiti kay Annaliese. Madami na rin ang nagbago sa kaniya, bibihira na rin kaming magkita dahil mas madalas silang magkasama ni Caleb. I can't blame them. Mas pinili kong manatili rito sa Baguio at iwanan ang buhay ma meron ako do'n sa Manila.Gusto ko siyang intindihin sa set-up na meron sila ni Caleb, she's my best friend after all. I don'

Mabuti nalang at dumating si Kuya Ali dahil sobrang lasing na talaga ni Rafael. Hindi ko naman siya kayang dalhin sa kuwarto niya dahil alam kong mas bumigat na siyang kumpara sa dati."Palitan mo nalang ng damit." Sabi ni Kuya Ali nang mahiga namin siya sa kama niya. Agad ko siyang tiningnan, "Ha? Bakit ako?" Naiinis kong tanong sa kaniya. I mean, alam ko naman na kailangan magpalit ni Rafael ng damit pero, puwede naman na siya ang gumawa nun, bakit kailangan ako pa?"Why not? He's your husband. Ayaw mo naman sigurong magkasakit iyan?" Muli kong sinulyapan si Rafael, na mahimbing ng natutulog. Napabuntong-hininga ako at sa huli ay sinunod ko nalang din ang sinabi ni Kuya Ali.Wala naman akong choice dahil mabilis niya kaming iniwan ni Rafael. Hindi ko mapigilang hindi mapatitig sa dibdib niya. Nandoon pa rin iyong infinity sign and intial name namin. Kusang natigil ang kamay ko nang mapansin ang panibagong tattoo sa kaliwang braso niya. Nangilid ang luha sa mata ko nang mabasa ang

Kinaumagahan ay maagang nagpunta si Rafael sa bahay namin. Siguro ay para dalawin ang anak namin. Nagulat pa nga ako dahil nasa sala siya kasama ni Shione. Sinulyapan ko ang oras at sobrang aga pa nga talaga dahil 6:18 palang.Wala pa akong ayos pero ayos lang din naman. Sanay naman si Rafael sa itsura ko dahil kahit no'ng magkasama pa kami sa bahay ay wala siyang ginawa kung hindi iparamdam na walang problema sa itsura ko. That's I'm still beautiful even without wearing makeup. Ni hindi ako nakaramdam ng inggit kasi kahit bagong gising pa ako, hindi siya nagkulang na ipaalala sa akin na maganda ako. Na walang kulang sa akin. "Kumain kana ba?" Tanong ko rito. Maiksi na ang buhok ko kaya hindi ko na tinatali iyon. Sinulyapan ako ni Rafael habang nakaupo sa tapat ng anak ko."Ako ba ang tinatanong mo?" Kumunot ang noo ko. "Saan ba ako nakatingin?" Mahina siyang natawa sa naging sagot ko. Halata naman kasi na siya ang tinatanong ko."Not yet." Sinulyapan ko ang anak ko. Nakangiti pa s