Si Phoebe Concepcion ay isang babaeng nawalan na ng pag-asa. Matapos silang palayasin ng kanyang ama kasama ang kanyang ina at mga kapatid na babae, inakala niyang makakabuo pa rin sila ng isang payak ngunit masayang buhay. Ngunit nagkamali siya dahil sunod-sunod na trahedya ang nangyari sa buhay niya. Namatay ang kanyang ina dahil sa sakit na cancer at ang panganay na kapatid niya ay namatay dahil sa isang aksidente. Pakiramdam niya ay wala nang patutunguhan ang kanyang buhay, at ang tanging liwanag na lang na natitira ay ang bunsong kapatid niyang si Quila. Labis niyang kinamumuhian ang ama dahil mas pinili nito ang ibang pamilya kaysa sa kanila. Sa gitna ng kawalang pag-asa, nakilala niya si Darius Villarosa — isang lalaking wasak at walang-awang makitungo. Her late sister left a massive debt to Darius, and with no means to repay, he offers a cold solution: a marriage contract. Wala nang ibang pagpipilian si Phoebe. Desperado at walang matatakbuhan, tinanggap niya ang alok. The contract binds them, but will it also warm her heart, or will it shatter her completely? Sa pagitan ng dalawang taong parehong sugatan, may puwang pa kaya ang pagmamahalan o mananatiling malamig na kasunduan lamang ang lahat?
View MorePAGKAUWI ko ay agad kong naramdaman ang bigat dahil sa katahimikan sa loob ng bahay. Walang akong narinig na kahit anong tunog—maliban na lang sa mahinang tunog ng orasan sa may dingding.Nanlaki ang mga mata ko dahil sa bumungad sa akin.Si Darius.Nakaupo habang nakasandal siya sa may sofa, hawak ang isang baso ng whiskey. Hindi siya agad tumingin sa akin, pero alam kong alam niyang naroon na ako. Tahimik lang siyang tumungga, saka dahan-dahang inilapag ang baso sa mesa.Kinapa ko ang aking dibdib. Mabilis ang pagtibok nito, halos hindi ako makahinga dahil sa sobrang bilis.“Anong oras na?” malamig niyang tanong. Hindi agad ako nakasagot. Hinubad ko na muna ang suot kong sapatos saka ako dumiretso sa sofa at umupo. Galit siya!Nararamdaman kong galit siya. Nanlamig ang mga kamay ko. Gusto kong magpaliwanag, pero natatakot ako at baka mas lalo pa siyang magalit. Alam kong kahit anong sabihin ko, may mali pa rin ako.Hindi man lang ako nagpaalam sa kanya kung saan ako pupunta. Pero ku
NASA harapan ako ng gate ng dati kong unibersidad. Oo, ngayon ang unang araw ko sa unibersidad na ito. Kasama ko ang isang staff ng eskwelahan. Kinakabahan ako at baka magtagpo ang landas namin nina Glyzza at Glydel.Pero wala na akong magagawa pa, dahil narito na ako. Baka magiging magkaklase pa nga kaming tatlo. Kung mangyayari iyon, wala akong ibang pagpipilian. Kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko… dahil wala na akong ate, na siyang magtatanggol sa akin.“Malapit na tayo,” nakangiting saad ng professor kaya nginitian ko na lang din siya.Nang makarating kami sa magiging classroom ko, huminto kami saglit sa may pintuan. Hinihintay na matapos ang pagsasalita ng pamilyar na professor sa harapan ng klase. I despised this school so much, after everything that happened to us. Pero heto ako, pinapabalik ng asawa ko rito.Kung tutuusin, hindi na niya ako kailangan pa na pag-aralin sa paaralang ito. Kontento na ako sa pampublikong eskwelahan lang. Mas mabuti roon, mayroon akong mga tot
HINGAL na hingal kaming pareho nang magkahiwalay ang mga labi naming dalawa. “Ako lang ang nagmamay-ari sa’yo. Ako lang Phoebe… akin ka lang,” namamaos ang kanyang boses habang sinabi niya ‘yun.Tama nga kaya ang hinala ko? Na nagseselos siya kay Mark? Hinahalikan niya ang aking leeg, hindi ko maiwasan ang makaramdam ng kakaibang kiliti—isang kiliti na tanging siya lang ang nakapagparamdam sa akin. Umakyat ang mga halik niya patungo ulit sa labi ko at walang sawa akong hinalikan."Sa totoo lang, kaya kong matulog sa tabi mo buong araw." Bulong niya sa malanding boses, sa pagitan ng aming paghahalikan. Hindi ko siya sinaway dahil gustong-gusto ko ang paraan ng pananalita ngayon. Hindi malamig ang pagkakasabi niya at ang bawat salitang lumabas mula sa bibig niya ay punong-puno ng init.Sana ganito nalang siya palagi sa tuwing normal na araw… iyong walang init ng katawan ang namamagitan sa aming dalawa. Patuloy lang siya sa paghalik hanggang sa maramdaman ko ang mga kamay niya na huma
KANINA pa kami tahimik dito sa loob ng sasakyan. Tahimik lang siya... parang may malalim na iniisip. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na ito. Dapat ba akong humingi ng tawad? Bakit naman ako hihingi ng tawad?Wala naman akong ginawang masama, ah?Maya-maya lang ay pinaandar na niya ang sasakyan. Napansin ko rin ang mahigpit na hawak niya sa manibela. Gusto ko siyang kausapin pero natatakot ako. Ramdam na ramdam ko ang malamig na aircon ng sasakyan ngunit mas ramdam ko pa rin ang malamig niyang aura. Nang makarating kami sa bahay ay agad siyang dumiretso sa loob. Sumunod naman ako at nagpunta sa kwarto. Naabutan ko siyang nakabihis na, kaya nagbihis na rin ako. Nang lumabas ako mula sa bathroom ay nakikita ko siyang nakasandal sa may pader malapit sa pinto nitong bathroom. Naka-crossed arms lang siya… mukhang may malalim siyang iniisip. Hindi ko alam kung galit ba siya sa akin o hindi. Bakit naman siya magagalit sa akin? “Darius,” tawag ko sa pangalan niya. Hind
KINABUKASAN, wala na si Darius sa tabi ko nang magising ako. Ngunit may napansin akong isang sobre na nakalagay sa maliit ng mesa, agad ko naman itong kinuha.To: PhoebePara sa akin ito.Nagulat na lang ako dahil sa pagbubukas ko, isang blankong papel ang bumungad sa akin. Blangko? Bakit blangko ito?Akala ko ba ay isang revised condition ang ibibigay niya sa akin? Ano ‘to? Nakaalis na kaya siya?Nagmamadali akong bumaba ng hagdan at dumiretso sa kusina. Naroon siya sa mesa naka-upo habang umiinom ng kape. Mayroon na rin na mga pagkain ang nakahanda sa mesa.“M–Morning,” bati ko.Tumango lang siya. Nakasuot na siya ng damit pang-opisina, kaya alam kong aalis na ito pagkatapos niyang kumain. “Have a seat and eat.” Sabi nito. Umupo naman ako at nag-sandok na ng kanin. Nanunuot sa ilong ko ang mabangong amoy ng ham. Natatakam tuloy ako. “Maaari ba akong magtanong?”“Go ahead,”“Para saan ang blankong papel na naroon sa mesa?” Hindi ko maiwasang itanong.Ang tasa ng kape ay nilapag n
GABI na nang nakapag-desisyon siyang umuwi. Tahimik na rin ang buong building. Ayaw niya talagang malaman ng mga empleyado niya ang tungkol sa pagsasama namin. Sino ba naman ako.Tahimik ang sasakyan habang binabaybay namin ang madilim na kalsada. Ang mga ilaw naman sa may gilid ng kalye ay mabilis na dumaan sa mga bintana. Kasama ko ngayon sa loob ng sasakyan ang pinaka-dominanteng lalaki sa balat ng lupa.Nag-aalala ako sa quiz ko dahil maaaring magkaroon ako ng mababang grado sa quarter na ito at natatakot ako. Gusto ko pa na mapabilang sa Dean’s Lister pero paano ko pa magagawa ‘yun? May isang quiz na akong hindi ko man lang napuntahan… kahit attendance ko na lang, wala. Tinignan ko si Darius na tahimik lang habang nagmamaneho nitong sasakyan, nakatuon ang mga mata niya sa kalsada, at walang bakas ng pag-aalala o pagkabahala sa kanyang mukha. Hindi ko kayang basahin ang iniisip niya. Napaisip tuloy ako kung bakit kailangan niyang tratuhin ako ng ganito? Hindi naman ako masamang t
NANG magising ako kinabukasan, wala na siya sa aking tabi. Namalayan ko na lang din ang sarili ko na nakasuot na ng coat ni Darius. Siya ba ang nagsuot nito sa akin? Malamang! Alangan naman kung sino. “Ano’ng oras na kaya?” Mahinang tanong ko sa sarili ko. May quiz pa kasi ako mamaya."Alas-nuebe na," matipid na sagot niya na para bang naririnig niya ako, ngunit ang mga tingin ay wala sa akin. At least, hindi bingi.Ang kaharap ko ngayon ay iba... ibang-iba sa Darius na nakilala ko kagabi. Naging malamig na naman ang pakikitungo nito sa akin. Paano ko nasabi? Nararamdaman ko lang... basta ramdam ko lang na naiiba siya sa Darius na nakasama ko kagabi.“Iyong nangyari kagabi…”“It's part of the contract.” Sabi niya, inaabala ang sarili sa pagtingin sa laptop na nasa kanyang harapan. Wala palang halaga sa kanya ang nangyari kagabi. Siya ang unang halik ko… siya ang unang lalaki na umangkin sa akin pero parang wala lang sa kanya. Syempre pinahalagahan ko yun kasi siya ang lalaking naka-
HINILA niya ako palapit sa kanya at ang mga titig niya sa akin ay matindi. Nanlaki ang mga mata ko, nahihirapan tuloy akong huminga.Nagkakatitigan kaming dalawa…ang mga mata niya, nakikita ko ang matinding pagnanasa.Nanginginig ang mga tuhod ko nang bigla niyang hinawakan ang aking pisngi at hinaplos ng kanyang hinlalaki ang mga labi ko. Nararamdaman ko na unti-unti akong natutunaw sa mga haplos niya. Hindi ko alam kung bakit ganito ang epekto niya sa akin at sa aking katawan. Dahil ba… siya ang unang lalaki na nakahawak at humalik sa akin?Hindi ako sigurado.“D—Darius,” bulong ko sa kanya sa nanginginig na boses. “A–Ano’ng ginagawa mo?”Sa kaloob-looban ko ay pipi akong nagdasal na sana ay umalis na siya para hindi kami dalhin sa kung saan nitong ginawa niyang paghalik sa akin.Ngunit, wala man lang akong natanggap na sagot mula sa kanya. Mas hinila niya pa ako palapit sa kanya, at nararamdaman ko na lang ang labi nito sa labi ko. Hinalikan niya ako sa pangalawang pagkakataon!Nan
Phoebe’s POVTanging ang mga tunog lamang ng aking suot na tsinelas at sapatos niya ang naririnig namin habang papunta kami sa ‘private suite’ niya.Nakasunod lamang ako sa kanya. At habang tinignan ko siya, ramdam ko ang distansya naming dalawa kahit na hindi naman kami ganun kalayo sa isa’t-isa.Strikto ito pero umaasa pa rin ako na mabuti ang puso niya. Umaasa ako na balang araw ay maging isang magkaibigan kaming dalawa. Ang akala ko nga ay magiging brutal na asawa siya kasi iyon ang mga nangyayari sa mga nobelang aking nabasa… pero hindi. Kinokontrol niya ang mga ginagawa ko… pati ang buhay ko pero pakiramdam ko ay maginoo naman siya. Sa tingin ko ay malaki ang respeto niya sa akin bilang babae kahit na hindi niya ito sabihin.Papasok na kami sa elevator pero ako nakatingin lamang sa kabuuan nito habang nasa loob kami. Si daddy Felix ay may pag-aari rin na kompanya pero kahit kailan ay hindi kami nakapunta roon sa loob dahil mahigpit itong ipinagbabawal ni Lolo at Lola. Hindi k
Phoebe's POVNAGLALAKAD ako sa gilid ng dalampasigan habang iniisip kung gaano kasakit ang nangyari sa buhay ko. Kakadrop ko lang mula sa school ko at kahapon lang naputol ang ugnayan ng mga magulang ko dahil hindi na raw nagkakasundo si mommy at si daddy. Sobrang sakit at wasak ang pakiramdam ko. Ayokong magkaroon ng pamilyang sirâ. Dati, masaya ako dahil buo kami, pero ngayon, alaala na lang lahat. Miss na miss ko si daddy, pero nagdesisyon na siya at mas pinili niya ang bago niyang pamilya kaysa sa amin. Hindi ko mapigilang umiyak. Gusto ko na lang bumitaw para matapos na lahat ng sakit pero naiisip ko si mommy at ang kapatid ko. Ayokong madagdagan ang labis na kalungkutan nila. Ayokong masaktan pa si mommy nang dahil sa akin. Kaya heto ako, naglalakad nang mag-isa, nilalasap ang bawat hapdi ng alaala. Sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari, pero si mommy, palaging sinasabi na kasalanan niya raw lahat. Na kung may nagkulang man, siya 'yun. Wala akong magawa kundi umiyak at maghina...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments