LOGINShare
CHAPTER 7
Last Updated:
2025-03-27 21:12:16PAGDATING namin sa bahay niya—hindi, bahay namin—pakiramdam ko ay pumasok ako sa isang lugar kung saan hindi ako nababagay.
Masyadong malaki, masyadong tahimik. Para bang isang rehas na ginintuan—maganda sa panlabas, pero isang bilangguan sa loob. Bigla kong naaalala ang mansion ng lola ko.
Mas malaki ang bahay na ito kumpara roon. Oo nga at doon kami nakatira pero hindi namin kailanman naranasan ang mamuhay ng marangya. Lahat ng bagay na hinahawakan, ginagamit at pagkain na kinakain namin ay limitado.
Bantay-sarado ang bawat galaw namin sa bahay na iyon. Ganoon din kaya rito?
May lumapit sa amin na isang matandang katulong, tantiya ko ay nasa edad sixty na ito. Akmang kukunin niya ang mga bag na dala ko pero pinigilan siya ni Darius.
"Dalhin mo ang sanggol sa kwarto niya." Sabi nito na para bang pinaghandaan niya talaga ang pagdating namin ngayong araw na ito. Kinuha niya si Quila mula sa akin, nagdadalawang-isip pa akong ibigay ang kapatid ko. Kung hindi lang nagsalita si Darius...
"Ibigay mo sa kanya ang bata para madala na niya ito sa kwarto nito."
Hindi ko maiwasan ang mamangha. Si Quila ay may sariling kwarto? Sino pa kaya ang ibang mga kasama niya sa bahay na ito? Ang mga magulang niya, nandito ba?
Tahimik akong sumunod kay Darius habang tinuturo niya ang iba’t ibang parte ng bahay.
“Dito ang kwarto mo.” Tinuro niya ang isang pintuan sa dulo ng hallway sa second floor.
Nanatili akong nakatayo, hinihintay siyang sabihin kung nasaan ang kwarto niya.
Pero hindi niya na sinabi.
Hindi ko alam kung dapat ba akong huminga ng maluwag o mas mataranta sa ideya na matulog kami sa isang kwarto.
'Sana ay hindi!' Pipi kong dasal.
Palihim kong tinitigan ang likod nito. Hindi ko maitatanggi na maganda ang katawan niya. Isa siyang magandang lalaki na pinagpala ng lahat. Binawi ko agad ang aking mga tingin nang bigla itong lumingon. Labis ang kaba na nararamdaman ko ngayon.
Muntik na! Muntik na niya akong mahuli!
“Ano pang hinihintay mo?” Malamig niyang tanong. “Pumasok ka na.”
Dahan-dahan akong tumango. Wala na akong nagawa kundi sundin siya.
Pagpasok ko sa kwarto, agad kong sinara ang pinto at napasandal sa likod nito.
Napahawak ako sa aking dibdib. Diyos ko… anong ginawa ko?
Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa puntong ito.
Ngayon? Isa na akong asawa ng lalaking hindi ko gusto, hindi ko kilala, at hindi ko alam kung paano pakisamahan.
Napayuko ako. Ano na ang mangyayari sa akin?
Naupo ako sa gilid ng kama, pilit pinipigil ang luha. Hindi ko pwedeng ipakita kay Darius na mahina ako.
Pero sa loob-loob ko…
Pakiramdam ko’y unti-unti akong kinakain ng kasunduang ito.
Tinignan ko ang kabuuan ng kwarto—isang malaking kwarto na sigurado akong hindi ko kailanman magiging komportable.
Akala ko, umalis na siya. Pero hindi.
Pagkalipas ng ilang minuto, bumukas ang pinto.
Siya, ang pumasok.
Nakasuot pa rin ng itim niyang coat, bahagyang nakabukas ang ilang butones ng kanyang damit. Ang presensya niya ay parang isang bagyong unti-unting lumalapit.
Hindi ako makagalaw.
Dahan-dahan siyang lumapit sa akin, hanggang sa maramdaman kong bumibilis ang tibok ng puso ko.
Wala siyang sinasabi. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya.
At iyon ang mas nakakatakot.
Hanggang sa bumaba ang tingin niya sa aking mga labi.
Hindi ako huminga.
Diyos ko!
Alam kong may kasunduan kami, pero hindi ko alam kung handa akong harapin ito. Hindi ko alam kung kaya ko—
Hanggang sa dumampi ang labi niya sa akin.
Mainit. Mabigat. Puno ng kontrol.
Nag-init ang buong katawan ko sa paraan ng paghawak niya sa akin—hindi marahas, pero hindi rin banayad. Para bang hindi niya ako binibigyan ng pagpipilian.
Hinawakan niya ang pisngi ko, marahang idiniin ang halik niya, unti-unting sinusubukan kung ano ang gagawin ko.
Hindi ako gumalaw. Hindi ko kaya.
Ngunit bago ko pa maintindihan ang lahat, bigla siyang bumitaw.
Para akong nahulog sa isang mataas na gusali.
Tinitigan niya ako ng matagal. May isang bagay sa tingin niya—isang emosyon na hindi ko mabasa.
At pagkatapos, tumalikod siya at lumabas ng kwarto.
Iniwan akong mag-isa, nalilito, naguguluhan, at ni hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman.
Ano iyon?
Ano ang laro niya?
At mas mahalaga…
Bakit parang ako ang talo?
Naiwan akong nakatulala sa malamig na kwarto.
Ramdam ko pa rin sa labi ko ang bigat ng halik niya—isang halik na hindi ko alam kung paano uunawain.
Bakit niya ginawa iyon?
Bakit siya umalis pagkatapos?
Hawak ang kumot, dahan-dahan akong humiga sa kama. Pero kahit anong pikit ko, kahit anong pilit kong iwaksi ang pakiramdam, hindi ko magawa.
Kahit kailan, hindi ko inisip na darating ako sa puntong ito—na magiging asawa ako ng isang lalaking halos hindi ko kilala.
Isang lalaking hindi ko maintindihan.
Mainit, pero malamig. Malapit, pero parang hindi ko mahawakan.
At ang mas nakakalito—bakit ko iniisip ang tungkol sa kanya?
Huli na para maalala ko na ninakaw niya-ninakaw niya ang unang halik ko!
Kinabukasan ay nagising ako sa katok ng pinto.
“Ma’am Phoebe, handa na po ang almusal.”
Napadilat ako, saglit na nalito kung nasaan ako. Ngunit nang makita ko ang maluwang na kwarto, ang mamahaling kurtina, at ang hindi pamilyar na paligid, bumalik ang reyalidad.
Wala na ako nasa bahay namin.
Nandito na ako… bilang asawa ni Darius Villarosa.
Malalim akong huminga bago bumangon. Sa kabila ng bigat ng pakiramdam ko, kailangan kong panindigan ang desisyong ito.
Pagbaba ko, bumungad sa akin ang isang malaking dining table na puno ng pagkain—mga pagkain na hindi ko man lang kilala. Parang galing sa isang mamahaling restaurant, at hindi ko maiwasang makaramdam ng paninikip ng dibdib.
Hindi ako sanay sa ganito.
Sa dulo ng mesa, naroon si Darius—nakasuot na ng puting long sleeves, nakasalansan ang manggas hanggang siko, at abala sa pagbabasa ng pahayagan.
Hindi ko maiwasan ang nangyari kagabi. Gusto ko siyang sumbatan pero natatakot ako sa magiging reaksyon niya.
Hindi niya ako pinansin. At hindi ko rin alam kung paano siya kakausapin.
Siguro, balewala lang sa kanya ang nangyari kagabi. Normal lang siguro iyon para sa kanya. Ilan na kaya ang mga babaeng naikama niya?
Diyos ko! Bakit ito ang laman ng isip ko ngayon?
Related chapters
Hearts Under Contract CHAPTER 8
TAHIMIK akong umupo sa kabilang dulo, pinipilit maging kampante sa hindi pamilyar na kapaligiran. Ngunit nang magtaas siya ng tingin at tiningnan ako nang diretso, para akong nakuryente."Kumain ka."Iyon lang ang sinabi niya, pagkatapos ay bumalik sa pagbabasa.Tahimik akong kumuha ng pagkain, kahit wala akong ganang kumain. Sa ilalim ng hapag, mahigpit kong hinawakan ang kubyertos, sinusubukang pigilan ang kaba sa loob ko.“Simula ngayon, may mga pagbabago sa buhay mo.”Halos mabilaukan ako sa tinig niyang biglang bumasag sa katahimikan.Napatingin ako sa kanya. “Ano?”Ibinaba niya ang dyaryo at tinapunan ako ng malamig na tingin. “Simula ngayon, ikaw na si Phoebe Villarosa.”Malamig, matigas, walang bahid ng emosyon.“Alam ko,” mahinang sagot ko. Dahil iyon ang presyong kailangan kong bayaran sa kasunduang ito.“Ibig sabihin, may mga tungkulin kang kailangang gampanan.”Napakunot ang noo ko. Tungkulin?Napansin niya ang reaksyon ko kaya nagpatuloy siya, “May mga pagtitipon akong ka
Last Updated : 2025-03-27Hearts Under Contract CHAPTER 9
MAAGA akong gumising at dumiretso sa kwarto kung saan naroon si Quila. payapa siyang natutulog sa kanyang crib. Pinakiusapan ko si Darius na sa kwarto na lang siya matutulog pero hindi niya ako pinagbigyan. Masama ang loob ko sa kanya pero wala akong ibang magawa. Hawak niya ako at ang buhay ko—ang buhay namin ni Quila, kaya wala na akong magagawa pa.Bumalik na ako sa kwarto ko para plantsahin ang mga damit ko sa eskwela at ang isusuot niya sa trabaho. Asawa na niya ako at kailangan kong gampanan ang papel ko bilang asawa niya. “Ano’ng ginawa mo?” Isang dumadagundong na boses ang nagsalita sa akin kaya dahil sa gulat. Lumihis ang plantsa at nadaganan ang kamay ko kaya nabitawan ko naman agad ito.Ang sakit!Pero tiniis ko na lamang at dali-daling kinuha ang plantsa na nahulog sa sahig. “Sorry, sorry!” Hinging paumanhin ko sa kanya habang pinulot ang plantsa.“Tss. Clumsy,” komento niya pero hindi na ako nagsalita. Halos ipikit ko ang mga mata ko para hindi ko makita ang hubad niyang
Last Updated : 2025-03-28Hearts Under Contract CHAPTER 10
AGAD kong naramdaman ang dahan-dahang pagtakbo ng sasakyan. Maya-maya lang ay gumilid ito at huminto. Nasa tapat na pala kami ng unibersidad, hindi ko man lang napansin.“I’ll fetch you later. Same spot.” Striktong sabi nito kaya tumango lang ako. Akmang bubuksan ko na ang pinto ng sasakyan nang tawagin niya ang pangalan ko. “Phoebe!”Agad naman akong lumingon sa kanya. Nagkasalubong ang mga tingin naming dalawa pero agad naman akong umiwas. “Ano?” Mahina kong sagot pero sapat naman para marinig niya. “Don’t ever mention to anyone that you're married.” Sabi nito, ang mga tono ay may halong pagbabanta, na kung hindi ko sundin ang gusto niya ay may matatanggap akong parusa. “Pero diba ang sabi mo ay hindi ko kailangan magpanggap, dahil asawa mo ako at totoo ang kasal natin?”Ang akala ko ay hindi na siya sasagot kasi bigla siyang tumahimik, pero maya-maya lang ay bigla naman siyang nagsalita.“There are selected people who need to know about you. Ang mga taong iyon ay ang mga taong
Last Updated : 2025-03-29Hearts Under Contract CHAPTER 11
Darius' POV"YOU sure about this girl?" Tanong ni Kael, ang matalik kong kaibigan. Alam niya na nagpakasal ako kay Phoebe Concepcion. "No! Isang taon lang naman.""Be careful! You might get hooked at the end." Natatawa na asar pa nito. Matalik na tingin lamang ang aking ibinigay sa kanya. Umiling ako. Imposible yun! Hinding-hindi ako magkakagusto sa babaeng hindi ko naman labis na kilala. Kung tutuusin, wala siya sa kalingkingan ng mga tipo kong babae.“Nai-handa mo na ba ang mga dokumentong kakailanganin ng bagong eskwelahan niya?” Walang gana kong tanong. Kahit papaano, gusto kong may ipagmalaki siya. Ewan ko ba, nangako naman ako sa sarili ko na hinding-hindi siya makatikim ng pera kahit barya mula sa akin, pero ngayon, papaaralin ko pa siya sa private school. Parang may nagsabi sa akin na kailangan niyang lumipat doon, hindi ko alam kung bakit.“Yup! Nagawan ko na ng paraan ang tungkol diyan. Nalaman ko rin pala na galing siya sa unibersidad na yun dati. Ano’ng nangyari at nag-a
Last Updated : 2025-04-01Hearts Under Contract CHAPTER 12
Phoebe’s POVTanging ang mga tunog lamang ng aking suot na tsinelas at sapatos niya ang naririnig namin habang papunta kami sa ‘private suite’ niya.Nakasunod lamang ako sa kanya. At habang tinignan ko siya, ramdam ko ang distansya naming dalawa kahit na hindi naman kami ganun kalayo sa isa’t-isa.Strikto ito pero umaasa pa rin ako na mabuti ang puso niya. Umaasa ako na balang araw ay maging isang magkaibigan kaming dalawa. Ang akala ko nga ay magiging brutal na asawa siya kasi iyon ang mga nangyayari sa mga nobelang aking nabasa… pero hindi. Kinokontrol niya ang mga ginagawa ko… pati ang buhay ko pero pakiramdam ko ay maginoo naman siya. Sa tingin ko ay malaki ang respeto niya sa akin bilang babae kahit na hindi niya ito sabihin.Papasok na kami sa elevator pero ako nakatingin lamang sa kabuuan nito habang nasa loob kami. Si daddy Felix ay may pag-aari rin na kompanya pero kahit kailan ay hindi kami nakapunta roon sa loob dahil mahigpit itong ipinagbabawal ni Lolo at Lola. Hindi k
Last Updated : 2025-04-02Hearts Under Contract CHAPTER 13
HINILA niya ako palapit sa kanya at ang mga titig niya sa akin ay matindi. Nanlaki ang mga mata ko, nahihirapan tuloy akong huminga.Nagkakatitigan kaming dalawa…ang mga mata niya, nakikita ko ang matinding pagnanasa.Nanginginig ang mga tuhod ko nang bigla niyang hinawakan ang aking pisngi at hinaplos ng kanyang hinlalaki ang mga labi ko. Nararamdaman ko na unti-unti akong natutunaw sa mga haplos niya. Hindi ko alam kung bakit ganito ang epekto niya sa akin at sa aking katawan. Dahil ba… siya ang unang lalaki na nakahawak at humalik sa akin?Hindi ako sigurado.“D—Darius,” bulong ko sa kanya sa nanginginig na boses. “A–Ano’ng ginagawa mo?”Sa kaloob-looban ko ay pipi akong nagdasal na sana ay umalis na siya para hindi kami dalhin sa kung saan nitong ginawa niyang paghalik sa akin.Ngunit, wala man lang akong natanggap na sagot mula sa kanya. Mas hinila niya pa ako palapit sa kanya, at nararamdaman ko na lang ang labi nito sa labi ko. Hinalikan niya ako sa pangalawang pagkakataon!Nan
Last Updated : 2025-04-04Hearts Under Contract CHAPTER 14
NANG magising ako kinabukasan, wala na siya sa aking tabi. Namalayan ko na lang din ang sarili ko na nakasuot na ng coat ni Darius. Siya ba ang nagsuot nito sa akin? Malamang! Alangan naman kung sino. “Ano’ng oras na kaya?” Mahinang tanong ko sa sarili ko. May quiz pa kasi ako mamaya."Alas-nuebe na," matipid na sagot niya na para bang naririnig niya ako, ngunit ang mga tingin ay wala sa akin. At least, hindi bingi.Ang kaharap ko ngayon ay iba... ibang-iba sa Darius na nakilala ko kagabi. Naging malamig na naman ang pakikitungo nito sa akin. Paano ko nasabi? Nararamdaman ko lang... basta ramdam ko lang na naiiba siya sa Darius na nakasama ko kagabi.“Iyong nangyari kagabi…”“It's part of the contract.” Sabi niya, inaabala ang sarili sa pagtingin sa laptop na nasa kanyang harapan. Wala palang halaga sa kanya ang nangyari kagabi. Siya ang unang halik ko… siya ang unang lalaki na umangkin sa akin pero parang wala lang sa kanya. Syempre pinahalagahan ko yun kasi siya ang lalaking naka-
Last Updated : 2025-04-06Hearts Under Contract CHAPTER 15
GABI na nang nakapag-desisyon siyang umuwi. Tahimik na rin ang buong building. Ayaw niya talagang malaman ng mga empleyado niya ang tungkol sa pagsasama namin. Sino ba naman ako.Tahimik ang sasakyan habang binabaybay namin ang madilim na kalsada. Ang mga ilaw naman sa may gilid ng kalye ay mabilis na dumaan sa mga bintana. Kasama ko ngayon sa loob ng sasakyan ang pinaka-dominanteng lalaki sa balat ng lupa.Nag-aalala ako sa quiz ko dahil maaaring magkaroon ako ng mababang grado sa quarter na ito at natatakot ako. Gusto ko pa na mapabilang sa Dean’s Lister pero paano ko pa magagawa ‘yun? May isang quiz na akong hindi ko man lang napuntahan… kahit attendance ko na lang, wala. Tinignan ko si Darius na tahimik lang habang nagmamaneho nitong sasakyan, nakatuon ang mga mata niya sa kalsada, at walang bakas ng pag-aalala o pagkabahala sa kanyang mukha. Hindi ko kayang basahin ang iniisip niya. Napaisip tuloy ako kung bakit kailangan niyang tratuhin ako ng ganito? Hindi naman ako masamang t
Last Updated : 2025-04-08
Latest chapter
Hearts Under Contract CHAPTER 22
Maya’s POVMAAGA akong gumising kinabukasan. Gusto kong ipaghanda ng agahan si Darius. Hindi ko naman ito karaniwang ginagawa pero… kailangan kong gampanan ang papel ko bilang asawa niya.Ilang linggo na rin akong nagpapaturo kay Manang Lita tungkol sa mga paboritong pagkain ni Darius. Nahihiya lang akong magluto para sa kanya at baka hindi pa ako masyadong magaling. Baka hindi niya magustohan ang luto ko.Pinuntahan ko na muna si Quila at kinarga saka pinupuno ng halik ang buong mukha. Maya-maya lang ay ibinalik ko na siya sa kanyang crib pagkatapos ay dumiretso agad ako sa kusina.“Maaga ka ngayon, anak,”“Ipagluto ko po sana si Darius… para makakain po siya ng maayos, manang.”Isang makahulugang ngiti ang binigay niya sa akin pero binalewala ko na lang. Sinamahan ako ni Manang Lita sa pagluluto ngunit ako lang ang gumagawa ng lahat. Gusto kong subukan na ako lang. Ang niluluto ko ay ginataang kalabasa. Hindi ako sigurado kung magugustuhan niya ang lasa nito dahil hindi naman tala
Hearts Under Contract CHAPTER 21
Darius’s POVSHE’S peacefully sleeping in my bed. Hindi ko mapigilang haplusin ang kanyang makinis na mukha. Hindi ko rin maiwasan ang ngumiti dahil sa nangyari sa amin sa private suite ko. At nasundan pa ang pangyayaring iyon. Ako ang unang halik niya. Ako ang unang lalaking kumuha sa kanyang pagkabirhen. Tungkol naman sa pag-angkin ko sa kanya, hindi ko inaakalang inaalagaan pa niya ang kanyang puri gayong nagmula siya sa isang galanteng angkan. Ang akala ko ay hindi ako ang una.Iyon talaga ang inaasahan ko noong unang gabing pagkatapos naming ikasal. Ang akala ko ay isa siyang liberated na babae tulad na lang ng ibang nakilala ko. But I was her first… in everything.Yun ang dahilan kung bakit ako nagalit noong makita ko siyang may kasamang ibang lalaki. Gusto ko siyang saktan gamit ang mga masasakit na salita mula sa aking bibig. Iyon ang parusa ko sa kanya dahil hinawakan siya ng lalaking iyon. Hindi ko alam kung bakit ako biglang nagalit kahit na narinig ko naman ang pinag-u
Hearts Under Contract CHAPTER 20
PAGKAUWI ko ay agad kong naramdaman ang bigat dahil sa katahimikan sa loob ng bahay. Walang akong narinig na kahit anong tunog—maliban na lang sa mahinang tunog ng orasan sa may dingding.Nanlaki ang mga mata ko dahil sa bumungad sa akin.Si Darius.Nakaupo habang nakasandal siya sa may sofa, hawak ang isang baso ng whiskey. Hindi siya agad tumingin sa akin, pero alam kong alam niyang naroon na ako. Tahimik lang siyang tumungga, saka dahan-dahang inilapag ang baso sa mesa.Kinapa ko ang aking dibdib. Mabilis ang pagtibok nito, halos hindi ako makahinga dahil sa sobrang bilis.“Anong oras na?” malamig niyang tanong. Hindi agad ako nakasagot. Hinubad ko na muna ang suot kong sapatos saka ako dumiretso sa sofa at umupo. Galit siya!Nararamdaman kong galit siya. Nanlamig ang mga kamay ko. Gusto kong magpaliwanag, pero natatakot ako at baka mas lalo pa siyang magalit. Alam kong kahit anong sabihin ko, may mali pa rin ako.Hindi man lang ako nagpaalam sa kanya kung saan ako pupunta. Pero ku
Hearts Under Contract CHAPTER 19
NASA harapan ako ng gate ng dati kong unibersidad. Oo, ngayon ang unang araw ko sa unibersidad na ito. Kasama ko ang isang staff ng eskwelahan. Kinakabahan ako at baka magtagpo ang landas namin nina Glyzza at Glydel.Pero wala na akong magagawa pa, dahil narito na ako. Baka magiging magkaklase pa nga kaming tatlo. Kung mangyayari iyon, wala akong ibang pagpipilian. Kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko… dahil wala na akong ate, na siyang magtatanggol sa akin.“Malapit na tayo,” nakangiting saad ng professor kaya nginitian ko na lang din siya.Nang makarating kami sa magiging classroom ko, huminto kami saglit sa may pintuan. Hinihintay na matapos ang pagsasalita ng pamilyar na professor sa harapan ng klase. I despised this school so much, after everything that happened to us. Pero heto ako, pinapabalik ng asawa ko rito.Kung tutuusin, hindi na niya ako kailangan pa na pag-aralin sa paaralang ito. Kontento na ako sa pampublikong eskwelahan lang. Mas mabuti roon, mayroon akong mga tot
Hearts Under Contract CHAPTER 18
HINGAL na hingal kaming pareho nang magkahiwalay ang mga labi naming dalawa. “Ako lang ang nagmamay-ari sa’yo. Ako lang Phoebe… akin ka lang,” namamaos ang kanyang boses habang sinabi niya ‘yun.Tama nga kaya ang hinala ko? Na nagseselos siya kay Mark? Hinahalikan niya ang aking leeg, hindi ko maiwasan ang makaramdam ng kakaibang kiliti—isang kiliti na tanging siya lang ang nakapagparamdam sa akin. Umakyat ang mga halik niya patungo ulit sa labi ko at walang sawa akong hinalikan."Sa totoo lang, kaya kong matulog sa tabi mo buong araw." Bulong niya sa malanding boses, sa pagitan ng aming paghahalikan. Hindi ko siya sinaway dahil gustong-gusto ko ang paraan ng pananalita ngayon. Hindi malamig ang pagkakasabi niya at ang bawat salitang lumabas mula sa bibig niya ay punong-puno ng init.Sana ganito nalang siya palagi sa tuwing normal na araw… iyong walang init ng katawan ang namamagitan sa aming dalawa. Patuloy lang siya sa paghalik hanggang sa maramdaman ko ang mga kamay niya na huma
Hearts Under Contract CHAPTER 17
KANINA pa kami tahimik dito sa loob ng sasakyan. Tahimik lang siya... parang may malalim na iniisip. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na ito. Dapat ba akong humingi ng tawad? Bakit naman ako hihingi ng tawad?Wala naman akong ginawang masama, ah?Maya-maya lang ay pinaandar na niya ang sasakyan. Napansin ko rin ang mahigpit na hawak niya sa manibela. Gusto ko siyang kausapin pero natatakot ako. Ramdam na ramdam ko ang malamig na aircon ng sasakyan ngunit mas ramdam ko pa rin ang malamig niyang aura. Nang makarating kami sa bahay ay agad siyang dumiretso sa loob. Sumunod naman ako at nagpunta sa kwarto. Naabutan ko siyang nakabihis na, kaya nagbihis na rin ako. Nang lumabas ako mula sa bathroom ay nakikita ko siyang nakasandal sa may pader malapit sa pinto nitong bathroom. Naka-crossed arms lang siya… mukhang may malalim siyang iniisip. Hindi ko alam kung galit ba siya sa akin o hindi. Bakit naman siya magagalit sa akin? “Darius,” tawag ko sa pangalan niya. Hind
Hearts Under Contract CHAPTER 16
KINABUKASAN, wala na si Darius sa tabi ko nang magising ako. Ngunit may napansin akong isang sobre na nakalagay sa maliit ng mesa, agad ko naman itong kinuha.To: PhoebePara sa akin ito.Nagulat na lang ako dahil sa pagbubukas ko, isang blankong papel ang bumungad sa akin. Blangko? Bakit blangko ito?Akala ko ba ay isang revised condition ang ibibigay niya sa akin? Ano ‘to? Nakaalis na kaya siya?Nagmamadali akong bumaba ng hagdan at dumiretso sa kusina. Naroon siya sa mesa naka-upo habang umiinom ng kape. Mayroon na rin na mga pagkain ang nakahanda sa mesa.“M–Morning,” bati ko.Tumango lang siya. Nakasuot na siya ng damit pang-opisina, kaya alam kong aalis na ito pagkatapos niyang kumain. “Have a seat and eat.” Sabi nito. Umupo naman ako at nag-sandok na ng kanin. Nanunuot sa ilong ko ang mabangong amoy ng ham. Natatakam tuloy ako. “Maaari ba akong magtanong?”“Go ahead,”“Para saan ang blankong papel na naroon sa mesa?” Hindi ko maiwasang itanong.Ang tasa ng kape ay nilapag n
Hearts Under Contract CHAPTER 15
GABI na nang nakapag-desisyon siyang umuwi. Tahimik na rin ang buong building. Ayaw niya talagang malaman ng mga empleyado niya ang tungkol sa pagsasama namin. Sino ba naman ako.Tahimik ang sasakyan habang binabaybay namin ang madilim na kalsada. Ang mga ilaw naman sa may gilid ng kalye ay mabilis na dumaan sa mga bintana. Kasama ko ngayon sa loob ng sasakyan ang pinaka-dominanteng lalaki sa balat ng lupa.Nag-aalala ako sa quiz ko dahil maaaring magkaroon ako ng mababang grado sa quarter na ito at natatakot ako. Gusto ko pa na mapabilang sa Dean’s Lister pero paano ko pa magagawa ‘yun? May isang quiz na akong hindi ko man lang napuntahan… kahit attendance ko na lang, wala. Tinignan ko si Darius na tahimik lang habang nagmamaneho nitong sasakyan, nakatuon ang mga mata niya sa kalsada, at walang bakas ng pag-aalala o pagkabahala sa kanyang mukha. Hindi ko kayang basahin ang iniisip niya. Napaisip tuloy ako kung bakit kailangan niyang tratuhin ako ng ganito? Hindi naman ako masamang t
Hearts Under Contract CHAPTER 14
NANG magising ako kinabukasan, wala na siya sa aking tabi. Namalayan ko na lang din ang sarili ko na nakasuot na ng coat ni Darius. Siya ba ang nagsuot nito sa akin? Malamang! Alangan naman kung sino. “Ano’ng oras na kaya?” Mahinang tanong ko sa sarili ko. May quiz pa kasi ako mamaya."Alas-nuebe na," matipid na sagot niya na para bang naririnig niya ako, ngunit ang mga tingin ay wala sa akin. At least, hindi bingi.Ang kaharap ko ngayon ay iba... ibang-iba sa Darius na nakilala ko kagabi. Naging malamig na naman ang pakikitungo nito sa akin. Paano ko nasabi? Nararamdaman ko lang... basta ramdam ko lang na naiiba siya sa Darius na nakasama ko kagabi.“Iyong nangyari kagabi…”“It's part of the contract.” Sabi niya, inaabala ang sarili sa pagtingin sa laptop na nasa kanyang harapan. Wala palang halaga sa kanya ang nangyari kagabi. Siya ang unang halik ko… siya ang unang lalaki na umangkin sa akin pero parang wala lang sa kanya. Syempre pinahalagahan ko yun kasi siya ang lalaking naka-
