GABI na nang nakapag-desisyon siyang umuwi. Tahimik na rin ang buong building. Ayaw niya talagang malaman ng mga empleyado niya ang tungkol sa pagsasama namin. Sino ba naman ako.Tahimik ang sasakyan habang binabaybay namin ang madilim na kalsada. Ang mga ilaw naman sa may gilid ng kalye ay mabilis na dumaan sa mga bintana. Kasama ko ngayon sa loob ng sasakyan ang pinaka-dominanteng lalaki sa balat ng lupa.Nag-aalala ako sa quiz ko dahil maaaring magkaroon ako ng mababang grado sa quarter na ito at natatakot ako. Gusto ko pa na mapabilang sa Dean’s Lister pero paano ko pa magagawa ‘yun? May isang quiz na akong hindi ko man lang napuntahan… kahit attendance ko na lang, wala. Tinignan ko si Darius na tahimik lang habang nagmamaneho nitong sasakyan, nakatuon ang mga mata niya sa kalsada, at walang bakas ng pag-aalala o pagkabahala sa kanyang mukha. Hindi ko kayang basahin ang iniisip niya. Napaisip tuloy ako kung bakit kailangan niyang tratuhin ako ng ganito? Hindi naman ako masamang t
KINABUKASAN, wala na si Darius sa tabi ko nang magising ako. Ngunit may napansin akong isang sobre na nakalagay sa maliit ng mesa, agad ko naman itong kinuha.To: PhoebePara sa akin ito.Nagulat na lang ako dahil sa pagbubukas ko, isang blankong papel ang bumungad sa akin. Blangko? Bakit blangko ito?Akala ko ba ay isang revised condition ang ibibigay niya sa akin? Ano ‘to? Nakaalis na kaya siya?Nagmamadali akong bumaba ng hagdan at dumiretso sa kusina. Naroon siya sa mesa naka-upo habang umiinom ng kape. Mayroon na rin na mga pagkain ang nakahanda sa mesa.“M–Morning,” bati ko.Tumango lang siya. Nakasuot na siya ng damit pang-opisina, kaya alam kong aalis na ito pagkatapos niyang kumain. “Have a seat and eat.” Sabi nito. Umupo naman ako at nag-sandok na ng kanin. Nanunuot sa ilong ko ang mabangong amoy ng ham. Natatakam tuloy ako. “Maaari ba akong magtanong?”“Go ahead,”“Para saan ang blankong papel na naroon sa mesa?” Hindi ko maiwasang itanong.Ang tasa ng kape ay nilapag n
KANINA pa kami tahimik dito sa loob ng sasakyan. Tahimik lang siya... parang may malalim na iniisip. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na ito. Dapat ba akong humingi ng tawad? Bakit naman ako hihingi ng tawad?Wala naman akong ginawang masama, ah?Maya-maya lang ay pinaandar na niya ang sasakyan. Napansin ko rin ang mahigpit na hawak niya sa manibela. Gusto ko siyang kausapin pero natatakot ako. Ramdam na ramdam ko ang malamig na aircon ng sasakyan ngunit mas ramdam ko pa rin ang malamig niyang aura. Nang makarating kami sa bahay ay agad siyang dumiretso sa loob. Sumunod naman ako at nagpunta sa kwarto. Naabutan ko siyang nakabihis na, kaya nagbihis na rin ako. Nang lumabas ako mula sa bathroom ay nakikita ko siyang nakasandal sa may pader malapit sa pinto nitong bathroom. Naka-crossed arms lang siya… mukhang may malalim siyang iniisip. Hindi ko alam kung galit ba siya sa akin o hindi. Bakit naman siya magagalit sa akin? “Darius,” tawag ko sa pangalan niya. Hind
HINGAL na hingal kaming pareho nang magkahiwalay ang mga labi naming dalawa. “Ako lang ang nagmamay-ari sa’yo. Ako lang Phoebe… akin ka lang,” namamaos ang kanyang boses habang sinabi niya ‘yun.Tama nga kaya ang hinala ko? Na nagseselos siya kay Mark? Hinahalikan niya ang aking leeg, hindi ko maiwasan ang makaramdam ng kakaibang kiliti—isang kiliti na tanging siya lang ang nakapagparamdam sa akin. Umakyat ang mga halik niya patungo ulit sa labi ko at walang sawa akong hinalikan."Sa totoo lang, kaya kong matulog sa tabi mo buong araw." Bulong niya sa malanding boses, sa pagitan ng aming paghahalikan. Hindi ko siya sinaway dahil gustong-gusto ko ang paraan ng pananalita ngayon. Hindi malamig ang pagkakasabi niya at ang bawat salitang lumabas mula sa bibig niya ay punong-puno ng init.Sana ganito nalang siya palagi sa tuwing normal na araw… iyong walang init ng katawan ang namamagitan sa aming dalawa. Patuloy lang siya sa paghalik hanggang sa maramdaman ko ang mga kamay niya na huma
NASA harapan ako ng gate ng dati kong unibersidad. Oo, ngayon ang unang araw ko sa unibersidad na ito. Kasama ko ang isang staff ng eskwelahan. Kinakabahan ako at baka magtagpo ang landas namin nina Glyzza at Glydel.Pero wala na akong magagawa pa, dahil narito na ako. Baka magiging magkaklase pa nga kaming tatlo. Kung mangyayari iyon, wala akong ibang pagpipilian. Kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko… dahil wala na akong ate, na siyang magtatanggol sa akin.“Malapit na tayo,” nakangiting saad ng professor kaya nginitian ko na lang din siya.Nang makarating kami sa magiging classroom ko, huminto kami saglit sa may pintuan. Hinihintay na matapos ang pagsasalita ng pamilyar na professor sa harapan ng klase. I despised this school so much, after everything that happened to us. Pero heto ako, pinapabalik ng asawa ko rito.Kung tutuusin, hindi na niya ako kailangan pa na pag-aralin sa paaralang ito. Kontento na ako sa pampublikong eskwelahan lang. Mas mabuti roon, mayroon akong mga tot
PAGKAUWI ko ay agad kong naramdaman ang bigat dahil sa katahimikan sa loob ng bahay. Walang akong narinig na kahit anong tunog—maliban na lang sa mahinang tunog ng orasan sa may dingding.Nanlaki ang mga mata ko dahil sa bumungad sa akin.Si Darius.Nakaupo habang nakasandal siya sa may sofa, hawak ang isang baso ng whiskey. Hindi siya agad tumingin sa akin, pero alam kong alam niyang naroon na ako. Tahimik lang siyang tumungga, saka dahan-dahang inilapag ang baso sa mesa.Kinapa ko ang aking dibdib. Mabilis ang pagtibok nito, halos hindi ako makahinga dahil sa sobrang bilis.“Anong oras na?” malamig niyang tanong. Hindi agad ako nakasagot. Hinubad ko na muna ang suot kong sapatos saka ako dumiretso sa sofa at umupo. Galit siya!Nararamdaman kong galit siya. Nanlamig ang mga kamay ko. Gusto kong magpaliwanag, pero natatakot ako at baka mas lalo pa siyang magalit. Alam kong kahit anong sabihin ko, may mali pa rin ako.Hindi man lang ako nagpaalam sa kanya kung saan ako pupunta. Pero ku
Darius’s POVSHE’S peacefully sleeping in my bed. Hindi ko mapigilang haplusin ang kanyang makinis na mukha. Hindi ko rin maiwasan ang ngumiti dahil sa nangyari sa amin sa private suite ko. At nasundan pa ang pangyayaring iyon. Ako ang unang halik niya. Ako ang unang lalaking kumuha sa kanyang pagkabirhen. Tungkol naman sa pag-angkin ko sa kanya, hindi ko inaakalang inaalagaan pa niya ang kanyang puri gayong nagmula siya sa isang galanteng angkan. Ang akala ko ay hindi ako ang una.Iyon talaga ang inaasahan ko noong unang gabing pagkatapos naming ikasal. Ang akala ko ay isa siyang liberated na babae tulad na lang ng ibang nakilala ko. But I was her first… in everything.Yun ang dahilan kung bakit ako nagalit noong makita ko siyang may kasamang ibang lalaki. Gusto ko siyang saktan gamit ang mga masasakit na salita mula sa aking bibig. Iyon ang parusa ko sa kanya dahil hinawakan siya ng lalaking iyon. Hindi ko alam kung bakit ako biglang nagalit kahit na narinig ko naman ang pinag-u
Maya’s POVMAAGA akong gumising kinabukasan. Gusto kong ipaghanda ng agahan si Darius. Hindi ko naman ito karaniwang ginagawa pero… kailangan kong gampanan ang papel ko bilang asawa niya.Ilang linggo na rin akong nagpapaturo kay Manang Lita tungkol sa mga paboritong pagkain ni Darius. Nahihiya lang akong magluto para sa kanya at baka hindi pa ako masyadong magaling. Baka hindi niya magustohan ang luto ko.Pinuntahan ko na muna si Quila at kinarga saka pinupuno ng halik ang buong mukha. Maya-maya lang ay ibinalik ko na siya sa kanyang crib pagkatapos ay dumiretso agad ako sa kusina.“Maaga ka ngayon, anak,”“Ipagluto ko po sana si Darius… para makakain po siya ng maayos, manang.”Isang makahulugang ngiti ang binigay niya sa akin pero binalewala ko na lang. Sinamahan ako ni Manang Lita sa pagluluto ngunit ako lang ang gumagawa ng lahat. Gusto kong subukan na ako lang. Ang niluluto ko ay ginataang kalabasa. Hindi ako sigurado kung magugustuhan niya ang lasa nito dahil hindi naman tala
Maya’s POVMAAGA akong gumising kinabukasan. Gusto kong ipaghanda ng agahan si Darius. Hindi ko naman ito karaniwang ginagawa pero… kailangan kong gampanan ang papel ko bilang asawa niya.Ilang linggo na rin akong nagpapaturo kay Manang Lita tungkol sa mga paboritong pagkain ni Darius. Nahihiya lang akong magluto para sa kanya at baka hindi pa ako masyadong magaling. Baka hindi niya magustohan ang luto ko.Pinuntahan ko na muna si Quila at kinarga saka pinupuno ng halik ang buong mukha. Maya-maya lang ay ibinalik ko na siya sa kanyang crib pagkatapos ay dumiretso agad ako sa kusina.“Maaga ka ngayon, anak,”“Ipagluto ko po sana si Darius… para makakain po siya ng maayos, manang.”Isang makahulugang ngiti ang binigay niya sa akin pero binalewala ko na lang. Sinamahan ako ni Manang Lita sa pagluluto ngunit ako lang ang gumagawa ng lahat. Gusto kong subukan na ako lang. Ang niluluto ko ay ginataang kalabasa. Hindi ako sigurado kung magugustuhan niya ang lasa nito dahil hindi naman tala
Darius’s POVSHE’S peacefully sleeping in my bed. Hindi ko mapigilang haplusin ang kanyang makinis na mukha. Hindi ko rin maiwasan ang ngumiti dahil sa nangyari sa amin sa private suite ko. At nasundan pa ang pangyayaring iyon. Ako ang unang halik niya. Ako ang unang lalaking kumuha sa kanyang pagkabirhen. Tungkol naman sa pag-angkin ko sa kanya, hindi ko inaakalang inaalagaan pa niya ang kanyang puri gayong nagmula siya sa isang galanteng angkan. Ang akala ko ay hindi ako ang una.Iyon talaga ang inaasahan ko noong unang gabing pagkatapos naming ikasal. Ang akala ko ay isa siyang liberated na babae tulad na lang ng ibang nakilala ko. But I was her first… in everything.Yun ang dahilan kung bakit ako nagalit noong makita ko siyang may kasamang ibang lalaki. Gusto ko siyang saktan gamit ang mga masasakit na salita mula sa aking bibig. Iyon ang parusa ko sa kanya dahil hinawakan siya ng lalaking iyon. Hindi ko alam kung bakit ako biglang nagalit kahit na narinig ko naman ang pinag-u
PAGKAUWI ko ay agad kong naramdaman ang bigat dahil sa katahimikan sa loob ng bahay. Walang akong narinig na kahit anong tunog—maliban na lang sa mahinang tunog ng orasan sa may dingding.Nanlaki ang mga mata ko dahil sa bumungad sa akin.Si Darius.Nakaupo habang nakasandal siya sa may sofa, hawak ang isang baso ng whiskey. Hindi siya agad tumingin sa akin, pero alam kong alam niyang naroon na ako. Tahimik lang siyang tumungga, saka dahan-dahang inilapag ang baso sa mesa.Kinapa ko ang aking dibdib. Mabilis ang pagtibok nito, halos hindi ako makahinga dahil sa sobrang bilis.“Anong oras na?” malamig niyang tanong. Hindi agad ako nakasagot. Hinubad ko na muna ang suot kong sapatos saka ako dumiretso sa sofa at umupo. Galit siya!Nararamdaman kong galit siya. Nanlamig ang mga kamay ko. Gusto kong magpaliwanag, pero natatakot ako at baka mas lalo pa siyang magalit. Alam kong kahit anong sabihin ko, may mali pa rin ako.Hindi man lang ako nagpaalam sa kanya kung saan ako pupunta. Pero ku
NASA harapan ako ng gate ng dati kong unibersidad. Oo, ngayon ang unang araw ko sa unibersidad na ito. Kasama ko ang isang staff ng eskwelahan. Kinakabahan ako at baka magtagpo ang landas namin nina Glyzza at Glydel.Pero wala na akong magagawa pa, dahil narito na ako. Baka magiging magkaklase pa nga kaming tatlo. Kung mangyayari iyon, wala akong ibang pagpipilian. Kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko… dahil wala na akong ate, na siyang magtatanggol sa akin.“Malapit na tayo,” nakangiting saad ng professor kaya nginitian ko na lang din siya.Nang makarating kami sa magiging classroom ko, huminto kami saglit sa may pintuan. Hinihintay na matapos ang pagsasalita ng pamilyar na professor sa harapan ng klase. I despised this school so much, after everything that happened to us. Pero heto ako, pinapabalik ng asawa ko rito.Kung tutuusin, hindi na niya ako kailangan pa na pag-aralin sa paaralang ito. Kontento na ako sa pampublikong eskwelahan lang. Mas mabuti roon, mayroon akong mga tot
HINGAL na hingal kaming pareho nang magkahiwalay ang mga labi naming dalawa. “Ako lang ang nagmamay-ari sa’yo. Ako lang Phoebe… akin ka lang,” namamaos ang kanyang boses habang sinabi niya ‘yun.Tama nga kaya ang hinala ko? Na nagseselos siya kay Mark? Hinahalikan niya ang aking leeg, hindi ko maiwasan ang makaramdam ng kakaibang kiliti—isang kiliti na tanging siya lang ang nakapagparamdam sa akin. Umakyat ang mga halik niya patungo ulit sa labi ko at walang sawa akong hinalikan."Sa totoo lang, kaya kong matulog sa tabi mo buong araw." Bulong niya sa malanding boses, sa pagitan ng aming paghahalikan. Hindi ko siya sinaway dahil gustong-gusto ko ang paraan ng pananalita ngayon. Hindi malamig ang pagkakasabi niya at ang bawat salitang lumabas mula sa bibig niya ay punong-puno ng init.Sana ganito nalang siya palagi sa tuwing normal na araw… iyong walang init ng katawan ang namamagitan sa aming dalawa. Patuloy lang siya sa paghalik hanggang sa maramdaman ko ang mga kamay niya na huma
KANINA pa kami tahimik dito sa loob ng sasakyan. Tahimik lang siya... parang may malalim na iniisip. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na ito. Dapat ba akong humingi ng tawad? Bakit naman ako hihingi ng tawad?Wala naman akong ginawang masama, ah?Maya-maya lang ay pinaandar na niya ang sasakyan. Napansin ko rin ang mahigpit na hawak niya sa manibela. Gusto ko siyang kausapin pero natatakot ako. Ramdam na ramdam ko ang malamig na aircon ng sasakyan ngunit mas ramdam ko pa rin ang malamig niyang aura. Nang makarating kami sa bahay ay agad siyang dumiretso sa loob. Sumunod naman ako at nagpunta sa kwarto. Naabutan ko siyang nakabihis na, kaya nagbihis na rin ako. Nang lumabas ako mula sa bathroom ay nakikita ko siyang nakasandal sa may pader malapit sa pinto nitong bathroom. Naka-crossed arms lang siya… mukhang may malalim siyang iniisip. Hindi ko alam kung galit ba siya sa akin o hindi. Bakit naman siya magagalit sa akin? “Darius,” tawag ko sa pangalan niya. Hind
KINABUKASAN, wala na si Darius sa tabi ko nang magising ako. Ngunit may napansin akong isang sobre na nakalagay sa maliit ng mesa, agad ko naman itong kinuha.To: PhoebePara sa akin ito.Nagulat na lang ako dahil sa pagbubukas ko, isang blankong papel ang bumungad sa akin. Blangko? Bakit blangko ito?Akala ko ba ay isang revised condition ang ibibigay niya sa akin? Ano ‘to? Nakaalis na kaya siya?Nagmamadali akong bumaba ng hagdan at dumiretso sa kusina. Naroon siya sa mesa naka-upo habang umiinom ng kape. Mayroon na rin na mga pagkain ang nakahanda sa mesa.“M–Morning,” bati ko.Tumango lang siya. Nakasuot na siya ng damit pang-opisina, kaya alam kong aalis na ito pagkatapos niyang kumain. “Have a seat and eat.” Sabi nito. Umupo naman ako at nag-sandok na ng kanin. Nanunuot sa ilong ko ang mabangong amoy ng ham. Natatakam tuloy ako. “Maaari ba akong magtanong?”“Go ahead,”“Para saan ang blankong papel na naroon sa mesa?” Hindi ko maiwasang itanong.Ang tasa ng kape ay nilapag n
GABI na nang nakapag-desisyon siyang umuwi. Tahimik na rin ang buong building. Ayaw niya talagang malaman ng mga empleyado niya ang tungkol sa pagsasama namin. Sino ba naman ako.Tahimik ang sasakyan habang binabaybay namin ang madilim na kalsada. Ang mga ilaw naman sa may gilid ng kalye ay mabilis na dumaan sa mga bintana. Kasama ko ngayon sa loob ng sasakyan ang pinaka-dominanteng lalaki sa balat ng lupa.Nag-aalala ako sa quiz ko dahil maaaring magkaroon ako ng mababang grado sa quarter na ito at natatakot ako. Gusto ko pa na mapabilang sa Dean’s Lister pero paano ko pa magagawa ‘yun? May isang quiz na akong hindi ko man lang napuntahan… kahit attendance ko na lang, wala. Tinignan ko si Darius na tahimik lang habang nagmamaneho nitong sasakyan, nakatuon ang mga mata niya sa kalsada, at walang bakas ng pag-aalala o pagkabahala sa kanyang mukha. Hindi ko kayang basahin ang iniisip niya. Napaisip tuloy ako kung bakit kailangan niyang tratuhin ako ng ganito? Hindi naman ako masamang t
NANG magising ako kinabukasan, wala na siya sa aking tabi. Namalayan ko na lang din ang sarili ko na nakasuot na ng coat ni Darius. Siya ba ang nagsuot nito sa akin? Malamang! Alangan naman kung sino. “Ano’ng oras na kaya?” Mahinang tanong ko sa sarili ko. May quiz pa kasi ako mamaya."Alas-nuebe na," matipid na sagot niya na para bang naririnig niya ako, ngunit ang mga tingin ay wala sa akin. At least, hindi bingi.Ang kaharap ko ngayon ay iba... ibang-iba sa Darius na nakilala ko kagabi. Naging malamig na naman ang pakikitungo nito sa akin. Paano ko nasabi? Nararamdaman ko lang... basta ramdam ko lang na naiiba siya sa Darius na nakasama ko kagabi.“Iyong nangyari kagabi…”“It's part of the contract.” Sabi niya, inaabala ang sarili sa pagtingin sa laptop na nasa kanyang harapan. Wala palang halaga sa kanya ang nangyari kagabi. Siya ang unang halik ko… siya ang unang lalaki na umangkin sa akin pero parang wala lang sa kanya. Syempre pinahalagahan ko yun kasi siya ang lalaking naka-