How to Hide the Billionaire's Child

"Nasaan ka ba,Althea? Nasaan ka ba sa pitong taon na'to?" Nagagalit na bulong ni Mikhael sa akin, magkahalong frustration at umusbong na pagnanasa ang boses niya. His tall frame leaned heavily against me as I struggled to support his weight. Malapit na kami sa pintuan ng madilim niyang mansyon. Inalalayan ko siyang pumasok. "Lasing ka, Mikhael,"mahina kong usal. Wala na akong ibang narinig kundi ang malakas na pintig ng puso ko. Suminghap ako nang maamoy ko ang magkahalong perfume niya at ang mamahaling whiskey na ininom kanina sa bar. That same perfume he used to wear all those years ago... Dahilan para mangatal ako. Naalala ko ang una naming pakikita at ang mahalimuyak niyang perfume. "Sinong lasing?" Mapait siyang tumawa,pero sa basag na tono. "I still recognize you, baby. Seven years. Seven fucking years and you–"naputol ang pagsasalita niya ng matalisod siya at halos masusub sa sahig. Mabuti nasalo ko siya kaagad. Pinulupot ko ang kamay sa kanyang beywang. "Ihahatid na kita

Mikhael~ Sumasakit ang ulo ko. Matapos ng ilang taon kung pinaghirapan, heto na makakamit ko na ang pinapangarap. Magiging Chief Executive Officer ng Henderson Enterprise. Our business is a luxury real estate and property development. Isa kami sa pinakamayaman, at maunlad sa buong mundo. At ngayon na sisimulan ko ang trabaho, may nakaabang akong project. Isusunod namin ang the Henderson Tower–magiging landmark ito ng syudad at palatandaan ng mga Henderson. Idagdag pa ang expectation ni Dad na palagi kung nafi-fail. Sumandal ako sa gilid ng tainted window ng marangya naming sasakyan, kinokontrol ang tensyon habang iniisip ko ang mga bagong pagsubok na darating. Hindi madali bilang CEO lalo na kung ang tatay mo na walang tiwala sa'yo ang magbabantay. Sinikap at tiniis ko ang dalawang kursong–financial management at architecture, at wala na akong ginawa sa buhay kundi ang isubsub ang sarili ko sa pag-aaral at trabaho. Inagaw ang atensyon ko sa kumikinang at naglalakihang glass windo

Mikhael~"This is really incredible, That piece of shit lost my money again!" Narinig kong pagmumura ng pinsan kong kambal na si Phoenix. Lumalabas ang litid ng ugat sa leeg niyapp. Umaapoy ang mga mata. Nakaupo kami sa isang VIP lounge nitong upscale night club. Pinanliitan ko siya ng mga mata dahil sa irita habang dumadagong sa ulo ko ang malakas na ingat ng musika. Hindi makapigil ang DJ ngayong gabi. Idagdag pa ang naghihiyawang mga tao. Hindi napappagod sa pagsasayaw at basang-basa na ng pawis. Natalo lang naman ni Nicola–ang isa pa naming pinsan, ang pera na maigi niyang iniipon para bumili ng bagong big bike chopper. Hindi sapat kay Phoenix ang sampung luxury cars na walang ginawa kundi ipatambay sa kanyang mansion. Yumukod ako sa bar counter. Inabot ang baso kay Kendrix, ang kakambal niya. Ang very good kong pinsan na umaastang may ari ng night club pero hindi naman. He had managed to shoo away the actual bartender earlier, taking over with the kind of entitlement only a He

Mikhael~ "I told you to forget about that woman,Matthew!" Umalingawngaw ang boses ni Mama nang makalapit ako sa pintuan ng study room ni Papa. Ang lakas at matalim ng boses niya. Hindi na 'yon bago para sa 'kin. Lumaki akong araw-araw silang nagtatalo. Kahit saan sila magpunta o anuman ang ginagawa nila palagi silang may rason para magtalo. Masasabi kong mag-asawa sila pero hindi ko alam kung may pag-ibig sila sa isa't isa. They we're force to marry each other by my Mother's father since she was pregnant with me that time. Walang magawa si Papa dahil myembro ng mafia si Lolo. Alam kong nagdurasa si Mama sa pagiging malamig ni Papa. Wala silang pakialaman sa buhay at puro business lang ang iniintindi. Unang beses ko silang narinig na nagtatalo tungkol sa babae. Napaurong ko ng matanto na kalahating nakabukas ang pinto. Pipihitin ko sana ang door knob nang sumigaw ulit si Mama. "Sinira niya ang lahat! Inakit ka lang niya–" "Enough, Aurelia,"singhal ni Papa sa malalim at basang-basa n

Pagkatapos ng eksena naming dalawa kahapon, nadatnan ko ang sarili na tumatakbo pasakay ng MRT. Magulo at nagsisikan ang mga tao. Ayokong pawisan ngayong umaga kaso heto sinampal ako ng kamatis sa pisngi. Nalaman ko noong tinignan ko ang bintanang salamin. Taginting ang simplisidad sa anyo ko ngayon. Nakasuot ako ng colour di gatas na minimalist dress. Naka-braid ang mahaba kong itim na buhok. Simple ang aking make-up na pinatinggad ko ng namumulang mga labi. Sasalakayin ko ang kaharian ng mga Henderson ngayong araw.Tutungo ako para um-apply bilang marketing strategist ng kompanya nila. Unang hakbang ko ito patungo sa tatay ko. Malilintikan siya sa akin kapag maabot ko ang pinakamalapit na posisyon. Aagawin ko ang kompanya–ako na ang susunod na papamay-ari. Opps, sumobra yata ako. Nunca kong pinangarap maging isang CEO. Heto, napaamang ako sa matayog na gusali ng Henderson Tower. Ang sikat na gusali sa buong Kamaynilaan. Ilang floors naman kaya ito. Nakakatakot akyatin. Humugot ako