ALTHEA~
"Buntis ka ba, Althea?"nag-aalalang bulyaw ng Mama ko matapos niyang makita akong sumusuka sa banyo. Matapos nang may nangyari sa 'min ni Mikhael, ang kasalukuyang boyfriend ko na nakilala ko lang sa blind date. Madalas akong makaramdam ng morning sickness. Mahihilo, masusuka, napapagod at minsan hinihimatay pa. Nagbunga ba ang mainit na gabing yon? Good news ito sa 'kin subalit hindi ko alam sa parte ni Mikhael. Isang magandang alaala at kabaliwan lang namin iyon. Hindi ko inaasahan na hahantong ako sa ganito. Malinaw pa rin sa 'kin ang bawat eksena at bawat bulong niya ng i love you sa tainga ko. That night is just a beautiful mistake, and I'll never regret it. "Sagutin mo ako, malilintikan kang bata ka sa akin!"sabi ulit ng nanay ko sa mataas na tono. Umuusok na ang ilong niya. My mother is a single parent. Iniwan kami ng ama ko noong 5 years old pa lamang ako. Bali-balita na isa siyang mayaman na CEO pero hindi niya kami pinaglaban. Kaya heto, mag-isang kumakayod ang ina ko. Inalay na lahat, dugo't pawis para matapos ko ang kursong business management. Pero sisirain ko iyon dahil sa kagagahan ko. Kakatapos lang ng graduation ceremony nami at dapat sa susunod na buwan ay magtatrabaho na ako. Balak kong magtrabaho sa kompanya ng ama ko para maghiganti. Ipagmumuka ko sa kanya kong siya kasama sa pag-iwan sa amin. Kung totoo man akong buntis, matutunaw lahat ng pinapangarap namin. Kakakilala ko rin sa boyfriend ko. At sa panahon ngayon ay ang pagwa-one night stand ay parang laro lamang. Umaasa akong pananagutan niya ako. Sigurado naman ako na maninahal niya rin ako. "Ma, baka hindi lang ako natunawan,"pagdadahilan ko na nilagay ulit ang isang kamay sa bibig. Nasusuka na naman ko. Hindi ko mapigilan ang pagbaliktad ng tyan ko. "Araw-araw kitang nakikita nagsusuka sa kaparehong oras! Binibilog mo ba ang ulo ko? Sagutin mo ako sino ang ama?"lumiliyab ang mga mata niyang sigaw sa 'kin. Hindi ko yata kayang sagutin siya. Kumaripas ako ng takbo pabalik sa banyo. Tinapon lahat ng kinain ko kagabi. Pumasok ang mama ko sa banyo. Hinagod niya ang likod ko imbes na hampasin ako. Sino ba'ng ina ang hindi magagalit kung may disgrasyada siyang anak? Naramdaman ni Mama ang kalagayan ko ngayon. Sumikip ang dibdib ko kasi umaasa siya palagi na wag magagaya sa kanya subalit sa ayaw't gusto namin nakatadhana nang mauuwi ako kagaya niya. Matapos non ay pinaupo niya ako sa dining table at binagyan ng isang basong tubig. "Kailangan kong mag-pregnancy test para kumpirmahin kung totoo ba talaga na buntis ako,"anas ko matapos inumin ang tubig at hinimas-himas ang tyan. Malungkot na pinisil ni Mama Martha ang kamay kong nakapatong sa mesa. "Anak, labis akong nasaktan nang malaman na buntis ka. Sinisikap kong wag magaya sa akin pero mahihina talaga tayo pagdating sa pag-ibig. Sino ba ang ama niyan?" Humugot ako ng malalim na hininga. Two weeks pa lamang kami maging magboyfriend ni Mikhael Bryce Handerson, hindi ko pa alam kung ano ang family background niya. Ang alam ko isa siyang sikat na varsity player sa basketball na kinatitilihan ng lahat. Saktong nag-blind date kami at naging mag-partner. Saka mabilis na naging magboyfriend matapos ang tatlong beses na pagdi-date. Kilala ko na noon pa si Mikhael dahil sikat siya Isa lang akong ordinaryong college student na normal na may crush sa campus. Hindi ko inaasahan na mahulog si Mikhael sa 'kin. Nakalimutan kong ipakilala siya kay Mama bago pa man may nangyari sa 'min. "Si Mikhael Byrce Handerson po. Ang sikat na basketball player ng Univeristy,"amin ko Napatiim bagang siya. Humigpit ang ekspresyon niya. Tila may kaba at galit sa loob niya Kinuyom ni Mama ang mga palad niya. "Isang Handerson ang dumisgrasya sa'yo? Bakit yang pamilya pa?"pagak ang boses niyang saad. Hindi ko kilala ang Handerson. Ayon sa mukha ng ina ko, may koneksyon siya sa pamilyang yon. Tila isang nakakagimbal na alaala ang meron siya. Halata ang pagkasuklam niya sa pagbigkas ko ng apelyidong iyon. "Bakit po Ma? Kilala niyo ang mga Handerson?"usisa ko. Suminghap siya saka tumayo. Niligpit muna ang baso ko bago niya ako tinignan ulit. May maitim na ulap na nakapaligid sa mga mata niya. "Sila ang sumira ng buhay ko, anak. Nasasaktan ako ngayon dahil nabiktima ka rin ng mga Handerson." "Pero mahal ko po si Mikhael at wala akong pakialam kung anuman ang history ng pamilya niya,"giit ko. Kumislap ang mga luha sa gilid ng mga mata niya. "Umaasa ako na iba siya sa Ama mo,"pagkasabi niya'y tinungo na ang kusina para magluto ng ibebenta niyang pagkain. Ngumingiti ako habang taimtim ba pinagmamasdan ang dalawang pulang guhit ng hawak kong pregnancy test. Totoo akong buntis at nasasabik akong ibalita yon kay Mikhael. Kinuha ko ang cellphone para tawagan siya. Nakita kong nakatatlong miss call siya. Hinahanap niya pala ako. Malamang nag-aalala na siya sa 'kin dahil mag-iisang linggo na kaming di nagkikita matapos nang may mangyari sa 'min. Isang masayang ala-alala ang gabing yon. At itatago ko iyon na parang perlas sa puso ko. First boyfriend ko si Mikhael kaya hindi ko makakalimutan 'yon. Tatawagan ko sana siya pero naisip ako. Mabuti pa sasabihin ko ng personal. Tiyak matutuwa si Mikhael sa hatid kong balita. Magiging ama na siya. Minabuti kog tumungo sa condo niya. Palagi itong tumatambay doon at minsan ako rin ang naglilinis. Meron akong duplicate ng susi kaya malaya akong maglabas pasok doon. Kumakanta akong tinatahak ang kahabaan ng pasilyo papunta sa unit niya nang marinig ang alingaw-ngaw ng boses babae. Matiniis at mahina, kahit boses pa lamang malalaman na maganda ito. Ang boses na iyon ay nanggagaling sa pasilyo kung saan ang unit ni Mikhael. Lumiko ako at balak ko sanang sorpesahin siya. Kaso noong inangat ko ang aking ulo, nakita ko ang balingkinitan at makinis na babae. Seryosong kinakausap si Mikhael na may matigas na tono. Tumago ako sa likod ng pader para oserbahan ang dalawa. "Mikhael, please don't leave me. I'm begging you, "nagmamakaawang sabi ng babae. "Enough, Milena! Ayoko nang makinig sa lahat ng sinasabi mo!"galit na sigaw ni Mikhael. Kumapit ang babae sa mga bisig niya. Sumikip ang puso ko sa nakita, tila gusto ko siyang sugurin at ilalayo sa lalaki ko. "Ano ba'ng pinakain ng babaeng yon kaya nagkakaganyan ka? You promised to marry, Mikhael!" Nagulantang ako sa narinig. Parang hinahati ang puso ko. Sana hindi 'yon totoo. "I said enough!"pilit na tinataboy ni Mikhael ang babae. Hindi na maipinta ang mukha sa inis. Kulang na lang ay kaladkarin ito palabas. "You said you love me, right? I am your first love, and you promised to marry me,"mangiyak-iyak na giit ng babae. Tila binuhusan ako ng malamig na tubig. Sumikip ang dibdib ko. Hindi ko inaakala na may girlfriend ang lalaking minahal ko At kasalanan ko pa kaya maghihiwalay sila. Ano ito? Panakip butas lang pala ako! "I do but..." "Please tell me, you still love me. Gagawin ko ang lahat mag-work out lang ang relasyon natin,"kumapit ito sa dibdib ni Mikhael. Desperadang nagmamakaawa. "I can't-" Pagkasabi non ni Mikhael ay bigla siyang h******n sa labi ng babae. Wala naman sa sariling tinugunan ang mga halik nito. Niyakap pa ng mahigpit ang babae. Isang segundo nadurog ang puso ko. Naramdaman kong uminit ang gilid ng mga mata ko. Kinapos ako ng hininga. At piniling talikuran ang dalawa. Nakakuyom ang mga kamay kong iniwan ang condominium habang luhaan. Hindi ko inaasahang nagsinungaling siya sa akin. Pinaglaruan niya ako ng dalawang linggo. At nagkamali akong ibigay ang sarili sa kanya. Parang akong nahulog sa malalim nahukay. Wala akong magawa sa nasangkutang pangyayari ngayon. Kaya heto, napagdesisyonan kong pumunta sa ibang bansa-matagal na rin kasi akong in-offer-an ni tio Gio na pumunta sa Belgium. Tamang-tama sa sitwasyon ko ngayon. Pupunta ako roon para makalimot at palalakihing mag-isa ang aking anak. Ako na mismo ang magpapaubaya. Saka kasalanan ko rin na mahulog sa kasinungalingan niya. Maluha-luha akong niyayapos si Mama habang nagpapaalam sa kanya. Nasa airport kami sa hapong ito kaso alas dose pa ng hating gabi ang flight ko. Ayaw sana niyang papuntahin ako sa ibang bansa pero pumayag siya nang sinabi ko ang totoo sa kanya. Noong ina, senermon niya ako pero naawa siya sa akin kasi yon din ang nanarasan niya dati. Laki rin ang pasasalamat niya kay Tio Gio sa alok na ito. Malaking tulong iyon para sa ikakabuti ko. "Mami-miss kita anak,"anas niya habang hinahalikan ako sa pisngi. Pinapakita kong malakas at hindi nagpapaapekto sa malungkot ko na sitwasyon. "Ako rin, Ma. I-a-update na lang kita araw-araw through socmed,"kalmado kong tugon pero hindi maitatago ang pangingig ng boses ko. "Alagaan mo ang sarili mo doon pati ang apo ko. Kapag may chance na pwdeng makapunta doon. Susunod talaga ako,"anito. Hindi pa rin mapapatid ang luha. Wala rin kasi siguraduhan kong babalik ako ng Pilipinas. Pwede ring, I stay there for good. "Of course, mama. Send my regards to Lolo Fernando po. I hope hindi siya magagalit sa desisyon ko,"malumanay kong habilin. Kinusot niya ang mga mata. "Maiintidihan ka ng lolo mo, 'nak. At sigurado magiging masaya ito kapag malaman niya na may apo na siya sa tuhod." Kinibot ko ang dulo ng aking labi. Naalala ko ang araw na kasama si Lolo, inaalagaan niya ako at nilileksyonan kapag susuway ako sa mga utos niya. Ako ang kanyang first apo kay medyo stikto pero mahal na magal ako non. "Well, are you ready, niece?"anang ni Tio Gio nang sumulpot ito sa likod ni Mama. Nakangiti akong tumango. Niyakap ulit ako ni Mama ng ilang segundo bago pinakawalan. This time, hindi ko na mapigilang lumuha. Hinagod ni Tio Gio ang likod ng ate niya. Kino-console ito "Don't worry ate, aalagaan ko silang dalawa. Okay? Tahan na," pagbibigay nito ng assurance. "Sige, Ma! Mag-iingat at alagaan niyo ang sarili niyo dito,"sabi ko saka hinila ang aking trolley. Nagbeso-beso muna sila ni Tio bago ito sumunod sa akin. Humugot ako ng malalim na hininga. Ito na ang bago kong buhay. Kakalimutan ko siya at aalagaan ko ang anak ko. Puno ng determinasyon kong sabi sa sarili. Nasa check in counter na ako ng nag-vibrate ang cellphone ko. Alam ko na yon. Hindi niya ako tinitigilan. Once nasa Belgium na ako, itatapon ko na ang sim. Goodbye, Mikhael. Mag-enjoy ka sa Girlfriend mo. I don't care about you anymore. Pinatay ko ang cellphone matapos titigan ang pangalan niya sa screen.Mikhael~ Sumasakit ang ulo ko. Matapos ng ilang taon kung pinaghirapan, heto na makakamit ko na ang pinapangarap. Magiging Chief Executive Officer ng Henderson Enterprise. Our business is a luxury real estate and property development. Isa kami sa pinakamayaman, at maunlad sa buong mundo. At ngayon na sisimulan ko ang trabaho, may nakaabang akong project. Isusunod namin ang the Henderson Tower–magiging landmark ito ng syudad at palatandaan ng mga Henderson. Idagdag pa ang expectation ni Dad na palagi kung nafi-fail. Sumandal ako sa gilid ng tainted window ng marangya naming sasakyan, kinokontrol ang tensyon habang iniisip ko ang mga bagong pagsubok na darating. Hindi madali bilang CEO lalo na kung ang tatay mo na walang tiwala sa'yo ang magbabantay. Sinikap at tiniis ko ang dalawang kursong–financial management at architecture, at wala na akong ginawa sa buhay kundi ang isubsub ang sarili ko sa pag-aaral at trabaho. Inagaw ang atensyon ko sa kumikinang at naglalakihang glass windo
Althea~ "Thank you sa cupcakes! Tiyak magugustuhan ito ni Raven,"malapad ang ngiting pasasalamat ko kay Xyra sa niregalo niyang chocolate cupcakes. Nasa pastry shop niya ako ngayon. Dumaan muna ako rito bago magtanghalian mula sa pinagtatrabahuan kong kompanya. Natamis na ngumiti si Xyra–isang Belgain na naging kaibigan ko rito. Kinway ko ang isang kamay bago lumabas ng pastry shop. Sininghot ko ang mabangong amoy ng freshly baked croissants at matatamis na pastries na lumulutang sa ere matapos kong apakan ng brick na sahig ng sidewalk. Tinignan ko hawak kong maliit na kahon na binalot ng blue ribbon. Hindi ko inaasahan na magreregalo siya para sa birthday ng anak ko. Humugot ako ng malalim ng hininga habang ginagala ang mga mata sa paligid. I'm savoring the traquill atmosphere of the city that I had come to love. Brussels, with it's cobbled streets and picturesque squares,naging tahanan ko ito sa loob ng pitong taon. Ang lugar kung saan ko pinalaki si Raven, isang mapayapa
Mikhael~"This is really incredible, That piece of shit lost my money again!" Narinig kong pagmumura ng pinsan kong kambal na si Phoenix. Lumalabas ang litid ng ugat sa leeg niyapp. Umaapoy ang mga mata. Nakaupo kami sa isang VIP lounge nitong upscale night club. Pinanliitan ko siya ng mga mata dahil sa irita habang dumadagong sa ulo ko ang malakas na ingat ng musika. Hindi makapigil ang DJ ngayong gabi. Idagdag pa ang naghihiyawang mga tao. Hindi napappagod sa pagsasayaw at basang-basa na ng pawis. Natalo lang naman ni Nicola–ang isa pa naming pinsan, ang pera na maigi niyang iniipon para bumili ng bagong big bike chopper. Hindi sapat kay Phoenix ang sampung luxury cars na walang ginawa kundi ipatambay sa kanyang mansion. Yumukod ako sa bar counter. Inabot ang baso kay Kendrix, ang kakambal niya. Ang very good kong pinsan na umaastang may ari ng night club pero hindi naman. He had managed to shoo away the actual bartender earlier, taking over with the kind of entitlement only a He
Althea~ "Kakalabas lang namin ng airplane. See you later, Lo,"imporma ko kay Lolo bagamat pagod ako sa byahe pinakita ko na nasasabik akong makita uli sila. Tinapos ko ang tawag. Sinilid uli ang cellphone sa bag. Tipid kong ningitian ang anak ko nang magtagpo ang aming mga mata. Nakapila kami ni Raven sa Immigration. Maraming tao kaya tiyak na matatagalan kami. Hinawi ko ang magulo niyang buhok. Nakatulog siya ng maayos sa byahe. Swerte ng anak ko. Samantalang ako, hindi ko magawang umidlip sa maraming bagay na lumiligalig sa akin. Nababalisa ako sa muling pagbabalik sa Pilipinas. Buong akala ko manatili na kami doon for good. Subalit hayun ang matuksuing tadhana, nais talaga akong pabalikin dito. Isang bagay lang ang iiwasan ko ngayon; ang muling pagkrus ng aming landas. Umaasa ako na hindi talaga kami magkita muli. Mabuti pang pagtuunan ko ng pansin ang anak ko ngayon. Nahihiwagaan ako kay Raven sa pagiging kalmado niya ngayon. Ang 7 years old ko na nag-iisang anak na kinilalang
Mikhael~ "I told you to forget about that woman,Matthew!" Umalingawngaw ang boses ni Mama nang makalapit ako sa pintuan ng study room ni Papa. Ang lakas at matalim ng boses niya. Hindi na 'yon bago para sa 'kin. Lumaki akong araw-araw silang nagtatalo. Kahit saan sila magpunta o anuman ang ginagawa nila palagi silang may rason para magtalo. Masasabi kong mag-asawa sila pero hindi ko alam kung may pag-ibig sila sa isa't isa. They we're force to marry each other by my Mother's father since she was pregnant with me that time. Walang magawa si Papa dahil myembro ng mafia si Lolo. Alam kong nagdurasa si Mama sa pagiging malamig ni Papa. Wala silang pakialaman sa buhay at puro business lang ang iniintindi. Unang beses ko silang narinig na nagtatalo tungkol sa babae. Napaurong ko ng matanto na kalahating nakabukas ang pinto. Pipihitin ko sana ang door knob nang sumigaw ulit si Mama. "Sinira niya ang lahat! Inakit ka lang niya–" "Enough, Aurelia,"singhal ni Papa sa malalim at basang-basa n
Althea~ "H'wag kang malikot,Raven,"saway ko sa anak ko habang binubutones ko ang button up shirt niya. Heto, ang kulit. Hindi mapakali. "Sabi kong wag malikot eh!" "Mom! Tara na?"nasasabik niyang tanong. Unang beses niyang pupunta sa mall kaya ganoon ka hyper. Wala kasi nun sa Belgium kaya naku-curious siyang puntahan ang gusali. Niyaya kami ni Nova pati ang ibang pinsan namin. Kesa magmukmuk kami sa bagay. Gagala muna kami at least makita ng mga bata ang mga tanawin dito. Ayaw ko sanang pumayag—natatakot kasi ako na baka magkrus ulit ang landas namin ni Mikhael. "Asan na ba ang bag mo? Aalis lang tayo kapag kompleto na ang gamit mo,"reklamo ko saka hinagilap ang bag niya. "Mom,I got it!"pilyo siyang tumawa habang sinusuot ang backpack. Lumabas ang dimple niya sa kanang pisngi—naantig ako kasi magkamukha sila ng tatay niya. Gayang-gaya nito kapag ngumingiti. Putek! Ang aga-aga naalala ko naman ang h*******k na 'yon. Bakit kasi naging carbon copy niya ang mukha ni Mikhael. Pesteng
Pagkatapos ng eksena naming dalawa kahapon, nadatnan ko ang sarili na tumatakbo pasakay ng MRT. Magulo at nagsisikan ang mga tao. Ayokong pawisan ngayong umaga kaso heto sinampal ako ng kamatis sa pisngi. Nalaman ko noong tinignan ko ang bintanang salamin. Taginting ang simplisidad sa anyo ko ngayon. Nakasuot ako ng colour di gatas na minimalist dress. Naka-braid ang mahaba kong itim na buhok. Simple ang aking make-up na pinatinggad ko ng namumulang mga labi. Sasalakayin ko ang kaharian ng mga Henderson ngayong araw.Tutungo ako para um-apply bilang marketing strategist ng kompanya nila. Unang hakbang ko ito patungo sa tatay ko. Malilintikan siya sa akin kapag maabot ko ang pinakamalapit na posisyon. Aagawin ko ang kompanya–ako na ang susunod na papamay-ari. Opps, sumobra yata ako. Nunca kong pinangarap maging isang CEO. Heto, napaamang ako sa matayog na gusali ng Henderson Tower. Ang sikat na gusali sa buong Kamaynilaan. Ilang floors naman kaya ito. Nakakatakot akyatin. Humugot ako
Mikhael~ Kanina pa ako natatawa sa babaing katabi ko rito sa elevator. Tuwing aakma akong silipin ang mukha niya, agad naman niyang tinatago. Lalo akong naku-curious sa kanya. "You know, hiding behind a folder isn't exactly subtle,"sarkastikong saad ko. Ang ordinaryo at plain white na folder ay bahagyang nanginig mula sa pagkakahawak niya. Pinigilan ko ang paghagikhik baka lalo siyang matakot sa 'kin. Sumandal ako sabay kibit balikat. Nanahimik ng ilang saglit subalit ramdam ko ang tensyon niya. "Relax, I don't bite,"sabi ko na bahagyang ngumingisi nang tinignan ko uli siya. Inayos niya ang pagkatakip ng folder sa kanyang mukha. Pinasadahan ko na lamang siya ng tingin mula paa hanggang dibdib. Siya'y balingkinitan, maputi, simpleng manamit at hindi siya nakasuot ng sapatos na may takong. Iyan ang gusto ko sa mga babae–i like modest girls like my Althea. Kumirot ng kaunti ang puso ko nang maalala siya. "I–I'm not scared,Sir,"she stammered unconvincingly, and I couldn't help the
MIKHAELI gently cradle my newborn son in my arms, my heart swelling with an overwhelming mix of joy and love. Kumikislap ang malambot na liwanag sa kanyang mukha na pinatitingkad ang kanyang mala-anghel na mukha. Pinupog ko siya ng halik sa pisngi. Tila matutunaw ako nang binuksan ni Rael ang kanyang mga mata. Kuhang-kuha niya ang kulay ng mga mata ko. Walang duda na anak ko siya. Magkahawig kami sa lahat ng angolo ng kanyang hitsura."Love, matutunaw na 'yan si Rael,"sabad ni Althea. Kakalabas niya galing sa banyo."Ako yata ang tinutunaw nito,"natatawa kong sabi na hinalikan ulit ang anak ko.Ngumingising umiling-iling ang asawa ko. Uuwi kami ngayong araw matapos ang tatlong araw na nanatili siya sila sa hospital. Sa wakas makakasama ko na rin ang anak ko. "Dad, patingin po kay Rael,"sumulpot si Raven. Napa-tiptoe siya para makita ang kapatid. Pabiro kong nilayo ito sa kanya."Dad! Ako kaya ang nagpangalan sa little brother ko kaya wala kang karapatan na pagkain siya sa akin!" Naw
MikhaelNakatirik na ang araw nang magising ako sa bench ng hospital. Dinilat ko ang mga mata nang may kumalibit sa akin."Son, how are you?" Bungad ni Dad.Parang gusto kong humikbi, imbes bumunting hininga ako. "I don't know if I'm okay or not, but Althea..."Umupo sa ko si Amelia. Hinagod niya ang likod ko. "Magiging maayos din ang lahat anak. Kilala ko si Althea, matapang siya at kaya niyang ilagtas ang sarili at ang anak niya.""S-Salamat, Ma. Parang ako mababaliw ngayon." Napahilamos ako ng mukha."Manalig ka. Hindi tayo bibiguin ng Diyos,"punong-puno ng pag-asang pahayag niya. Napansin ko ang hawak niyang rosaryo.Eksasperadong napameywang si Dad. "I still can't believe that Milena is capable of doing this. Nakilala ko siyang mabuting bata.""She turned insane because of me,"konklusyon ko.Umiling-iling siya. Sandali kaming nag-uusap pero mayamaya'y dumating ang doctor. Tumayo kami, matitigas ang ekspresyon na tinuun ang atensyon sa kanya."Mr. Henderson, I know you're worried,
MikhaelPasado ala una ng umaga. Madilim ang mansion ni Milena nang dumating kami. Malakas ang kabog ng puso ko dahil sa magkahalong poot at desperasyon. Dumadalantay ang malamig na simoy ng hangin sa aking balat habang tinatahak namin ang hardin kasama si Nicola at ang SWAT team. Kanya-kanya silang pumwesto–maingat na nagmamatyag, alerto at tinitiyak na makakahanap ng pwedeng mapasukan na hindi mapapansin ng ilang tauhan ni Milena na abala sa pagmamatyag dito sa labas.I clenched my fists at my side. Hindi ko sukat akalain na naging ganito ka baliw si Milena para makuha ako. Titiyakin kong magsisisi siya sa pananakit ng mga taong mahal ko. Tutuldukan ko ang lahat sa araw na 'to."Stay sharp," bulong ni Nicola. I could feel the tension in the air– the danger, the anticipation.Dumako ang mga mata ko nang may bumuhay ng ilay sa isang kwarto sa ikalawang palapag. May ilang anino na naglakad-lakad saka agad na nawala. Malamang nanroon ang mag-ina ko.Kumaway si Nicola upang ipagbigay ala
Mikhael Binungad kami ng nagkikislapang kulay pula at asul na liwanag na nagmumula sa ilaw ng sasakyan ng mga pulis. Natapos din ang kaguluhan, ang isang problema ko sa tunay kong ama pero may naiwan pang mas matindi.My chest heaving as I stood amidst the aftermath, and the metallic taste of fear is still lingering on my tongue. Sinundan ko ng tingin ang mga puli habang inaalalayan nila si Georffrey—ang sugatan kong ama,papunta sa armed ambulance. Namamasa ng dugo ang balikat niya, maputla ang hitsura, masalimuot ang hitsura dahil sa kirot ng sugat pero nanatiling maangas. Nakasunod sa kanyang likuran si Mom na nakahiga sa stretch. Kumirot ang dibdib ko sa sitwasyon niya ngayon. Mukha siyang marupok, nangingisay at nilalaban na idilat ang mga mata. Ibang-iba ang mukha niya ngayon, nawala ang kaangasan niya bilang dignified at maawtoridad na babae.My mind spun for a second, barely able to process the whirlwind around him. Mayamaya ay nakita ko sa isang angolo ng akong mata si Giorg
AltheaDumantal ang malamig na bagay sa aking pisngi sanhi ng pagkagising ko. Nalaman kong nakahiga ako sa matigas at basang sahig. Pumitik ang kirot sa sentido ko nang ako'y pumiglas, at namalayang nakatali ang dalawang kamay ko na nasa aking likuran. Naka-plaster ang aking bibig, ramdam ko ang malagkit na adhesive na humihila sa aking labi. I blinked, trying to adjust to the dim, suffocating darkness around me. Mabigat at namamasa ang hangin, naamoy ko ang moulds na bumabara sa aking ilong. Narinig ko ang mahinang patak ng tubig sa di kalayuan, at tila sinisipsip ng lamig ang mga buto ko. Pakiramdam ko nilibing ako sa ilalim ng mansyon, huli nang mabatid kong nasa underground prison ako ng mansiyon. Hindi ko lubos akalain na may ganitong lugar sa pamamahay ni Milena. Sadyang pinanganak siyang masamang tao.Then, I heard it—a soft, pitiful sound that made my blood run cold. May isang batang umiiyak. Kilala ko ito. Bumilis ang pintig ng puso ko nang hinanap ko ito.Raven! Nais kong i
Althea~Umaapaw ang paghihinagpis ko matapos malaman na kinidnap din si Mikhael. Dinala ako ni Nicola sa mansyon. Sinubukan niyang pakalmahin pero hindi ako huminto sa pag-iyak. Kapagkuwan ay dumating si Mama. Lalo akong umiyak nang makita ko siya."Ma, pinaparusahan ba ako ng Diyos? Hindi lang si Raven ang nawala pati na rin si Mikhael. Nawalan ako ng dalawa,Ma. Ano nang gagawin ko ngayon?" Durog na durog ang puso kong hiyaw.Kasalukuyan kaming nakaupo sa sofa dito sa sala. Niyapos niya ako, lumuluha habang hinahagod ang likod ko. "'Wag kang mawalan ng pag-asa. Mababalik din natin sila.""Para akong mababaliw. Takot na takot ako na baka may mangyaring masama sa kanila,"daing ko.Bumuntong hininga si Nicola. "Althea, nahanap na namin ang lokasyon ni Milena. Lulusubin namin siya ngayong gabi mismo,"imporma ni Nicola. Marahil napagod itago sa akin ang totoo.Umalis sila kanina ni Mikhael na di nagpapaalam.Tumahan ako. Dinig ko ang malakas na kabog ng aking puso nang tumingin sa kanya.
Mikhael~Nagpakapal ako ng mukha. Pinakita kong hindi ako natinag sa pananakot niya."Ibibigay mo ang 100 million o papatayin ko ang nanay mo?"I gritted my teeth. "Patayin mo, wala akong pakialam. Tutal malaki rin ang atraso niya sa'kin."Nandilat siya. Binaba niya ang baril. "Pareho talaga kayo ng kapatid mo. Paminsan-minsan lang gumagana ang utak. Hayun, muntik ko pang napatay. Salamat sa'yo, nadala mo siya hospital.""At ano namang pinagsasabi mo?" Tuluyan kong nakalagan ang mga kamay. Kung sakali mang may manggugulo sa'min, siguradong makakatakas ako."Mahal na mahal ka ng kapatid mong si Giorgianna, Mikhael. Handang-handa siyang ibuwis ang buhay para sa'yo,"tila nangigil niyang sambit.Mistulang binuhusan ako ng malamig na tubig nang madiskubre na kapatid ko si Giorgianna. Sa haba ng panahon, matagal na palang alam ni Giorgianna at tinago niya para sa kaligtasan ko."Nagtagumpay nga siyang maging magkalapit kayo pero hindi naman nagawang perahan ka. Sobrang duwag! Sana pinangana
Mikhael Bago ko maligtas ang anak ko ay parang ako ang unang napahamak. Nasa kasagsagan ako sa pagpaplano para mahanap ang lokasyon ni Milena. Pababa ako sa huling baitang ng hagdan ng bukana ng company building nang may itim na van ang huminto sa harap ko. Patungo ako sa kotse ko at sumusunod si Nicola kasama ang mga alalay niya nang hinatak ako ng napakaraming lalaki na naka-itim na bonnet saka sinilid sa van. Huli na para iligtas ako ni Nicola sa sobrang bilis ng pangyayari. Hindi ako makaakto nang pinasinghot nila ako ng pampatulog.Nagising ako sa isang sala ng marangyang mansion. Kinurap-kurap ko ang humahapdi kong mga mata. Malabo ang mga 'yon nang inikot ko ang paningin sa paligid. Hindi pamilyar sa akin ang lugar.Ano naman ba ang iniisip ng hinayupak? Hindi ba sapat si Raven?Natuklasan kong nakagapos ang kamay at paa ko sa silya. Wala akong ideya kung ilang oras na ako rito. Kahit ano ang pamimiglas ko ay di ako makakawala. "Putang inamo, Milena! Nasaan ang anak ko? Pakaw
AltheaMuntik akong mawindang, mabuti'y agad akong hinawakan sa braso ni Mikhael."Ano'ng ginawa mo kay Raven? Milena sagutin mo ko!" Pigil ang mga luha kong sabi, niyayanig na rin ang buong kalaman ko.Tumigas ng panga ni Mikhael sa pag-alala."Wala. Gusto niya lang makipaglaro kaya sinama ko. Ang cute ni Raven pero kawawa naman. Alam mo kung bakit? Ikaw kasi ang nanay niya eh,"paarte niyang saad na may tawa sa dulo."Ano'ng pinagsasabi mo? Nasaan ang anak ko? Sagutin mo ko, ano'ng ginawa mo sa kanya?""Relax, Althea. He's safe for now. But I have a condition if you want you son.""What is it?""Iwan mo si Mikhael. Lumayo ka sa lugar na ito at hindi ka na magpapakita sa amin habambuhay!"I gritted my teeth, nanginginig na ako sa galit. "Ang lakas ng loob mong idamay ang anak ko sa kabaliwan mo! Napakababa mo, Milena! I warn you never ever touch my son!""I'll never hurt him if you follow. Pero kung magmatigas ka... hmmm, hindi ko masisigurado ang kaligtasan niya,"she snarled."Subuka