Chapter 38: THE PAST AND THE PRESENT

VIER'S POV

 Nanlalaki ang mga mata ko sa pagkabigla dahil sa tanong na 'yon ni Carol. Hindi pa naman kami ni Hector pero ilang araw ko na ring pinag-iisipan ang tungkol doon. Palagay ang loob ko sa kanya at magaan din siyang kasama. Yun nga lang eh ilang pa lang naman ang nakakalipas mula nang makilala namin siya at ilang araw pa lang rin mula nang ipaalam niya sa akin ang kanyang interes at espesyal niyang pagtingin sa akin. Magiging napaka-easy to get ko namang babae kung kaagad kong tatanggapin ang sinasabi niyang pag-ibig niya para sa akin.

 Pero sa isang banda, naiisip ko na rin na hindi na rin naman ako bumabata. I, of course, need a partner to be with in the future. Kaya napapaisip na rin ako.

"Uy! Ano? Kayo na?," pag-uulit pa ni Carol sa naitanong na niya.

 Hindi ko alam kung curious lang ba talaga siya o parang dismayado sa nararamdaman niya na maaari kong isagot sa tanong niya.

"H-hindi pa naman–."

"Hindi pa naman!," mataas ang tonong pag-uulit niya sa kasasabi ko lang. Biglaan ko tuloy siyang nahila sa braso para lang ipaalala sa kanya na wala kami sa bahay para sumigaw siya ng ganoon. And thank God at napakalma ko naman siya. Napapatingin na rin kasi sa amin ang ilang kasabayan naming mga pasahero dito. "Hindi pa pero may balak ka na, gano'n ba?," medyo iritado pa rin niyang tanong sa mas mahina nang boses kasama pa rin ng mga nanlalaki niyang mga mata.

"Carol, iniisip ko lang din naman kasi hindi na tayo bumabata. Medyo, dapat siguro mag-settle na rin tayo, 'di ba?"

 Kung wala sigurong ibang tao rito sa dyip, malamang na nasapak na 'ko nitong si Carol sa pagkagigil niya sa sinabi ko. Halata 'yon sa lalim ng hinga at talim ng naging pagtitig niya sa akin.

"Hay, ewan ko sayo Vier Kristine," sagot niya at pagkatapos ay nagsimula nang manahimik hanggang sa makarating na kami sa building. Ni hindi niya talaga ako kinibo kahit na nasa loob na kami ng elevator papunta sa opisina ni Hector. Parang hindi tuloy siya ang kasama ko.

"Good morning Miss Vier, Miss Carol," bati sa amin ni Grace pagkarating namin.

 May tinapos daw kasing mga papeles si Hector sa kanyang opisina sa nakaraang magdamag kaya umorder na lang siya ng pagkain at dito na lang niya naisipang ayain kaming mag-almusal kasama niya. 

"Tuloy na po kayo sa loob. Kanina pa po kayo hinihintay ni sir," nakangiting saad sa amin ni Grace.

  Hindi ko maiwasang makaramdam ng saya at kilig sa loob ko nang abutan namin si Hector na siya pa mismong nag-aayos ng mesa na espesyal pa niyang ipinalagay roon para sa lang sa pag-aalmusal namin dito ngayong umaga.

"Dapat siguro ay turuan mo rin kaming mag-ayos ng table na kasing-ganda niyan," puri ko sa malinis at maganda niyang pagkakaayos ng aming kakainan. May red roses rin siyang inilagay sa gitna ng mesa para lagyan ng romantic vibes ang ayos nito.

"Oh, good thing, I'm almost done with this," aniya at iniayos ang mga katiting na lupi sa puting tablecloth na nakalapat sa mesa. 

 Halata sa ayos ng mesa ang pagkadetalyado niya. A perfectionist.

 Matapos niyon ay humakbang naman siya patungo sa kanyang table at kinuha ang isang malaking bouquet ng red roses na hindi ko agad napansin roon.

"Good morning," magiliw niyang pagbati sa akin habang iniaabot ang hawak niyang bulaklak at b****o sa akin. "Good morning, Carol," paling niya rito na nakatayo sa tabi ko.

 Ngumiti naman siya bilang ganting-bati pero may pag-ikot ng mga mata nang mag-alis na ng tingin sa kanya si Hector.

'Ano bang problema nito,?' sa isip-isip ko. Ayaw ba niya kay Hector?

"Let's eat," aya na sa amin ni Hector at iginiya na kami sa mesa na napupuno ng mga tinapay.

"Sana pala nag-almusal na muna ako sa amin," biglang saad nitong si Carol habang nakatitig sa mga nakahain sa mesa. "Mas sanay kasi kami sa heavy breakfast eh, 'di ba Vier?," pagdadahilan pa niya.

"Ahh- oo," sagot ko na lang.

"Gano'n ba?," halata sa kanyang tono ang panlalambot sa narinig. "Sorry. Hindi ko kasi alam kung anong gusto n'yo. And so, I thought you would enjoy Italian style for breakfast. Pero kung gusto n'yo pwede rin naman tayong magpadeliver ng kung anong mas gusto n'yo. Would that be alright?"

"Hindi na Hector. Ok na 'to. For a change," nakangiti kong saad at kumuha ng isang croissant bread sa mesa para simulan na ang pag-aalmusal. Mas nilawakan ko rin ang pagngiti ko to give him assurance na talagang nae-enjoy ko ang kung anong inihanda niya.

 Bahagya ring nawala ang kaba sa hitsura niya nang makita ang naging reaksyon ko at naupo na rin para sinaluhan kami ni Carol.

"Atleast, next time alam ko na kung anong gusto n'yo," nakangiti na ulit niya pagsisimula ng usapan.

"Tama ka. Kaya nga kasi may mga stages ang panliligaw eh, para mas makilala ng dalawang tao ang isa't-isa. May talking stage, getting to know stage at iba pang mga stages. Para kung sakali mang magdesisyon na silang pumasok sa isang relasyon, eh di alam na nila ang lahat-lahat patungkol sa bawat isa. At malamang na alam na rin nila kung tama ba 'yong taong 'yun para sa kanila o baka pinagtagpo lang sila pero hindi naman nakatadhana. Alam mo 'yon," tila pagpaparinig ni Carol.

"Yes, of course. Handa rin naman akong maghintay kay Vier," aniya at nangingislap ang kanyang mga mata na tumitig sa akin. "At kung anuman ang magiging desisyon n'ya in the future, kung mahalin din niya ako o hindi, maluwag ko iyong tatanggapin. Ang mahalaga lang naman sa akin ngayon ay ang maparamdam ko sa kanya 'yung feelings ko para sa kanya,"  makatunaw dibdib niyang saad na nagpaliwanag pang lalo ng umaga ko ngayon.

 I think, I really found the one.

CLOUD'S POV

One month after,

 Matapos ang malalim naming pag-uusap ni Francis ay napagdesisyunan ko nang bumalik kaagad dito sa Ilocos. Not to stay, but to fix things out. Iiwanan ko na muna kay Steffano ang pamamahala sa buong operasyon ng Jupiter's branch dito habang tututukan ko naman ang branch nito sa Makati. Of course, hindi ko iyon gagawin dahil lang sa iyon ang nais kong gawin,

but because gusto kong muling mapalapit kay Vier.

 Yes. It may sound stupid and foolish of me na muling ilapit ang sarili sa taong minsan ng sumira sa akin. Pero, buo na ang loob ko at sigurado na ako sa nais kong mangyari this time. Gusto ko nang magampanan ang pagiging ama sa aming anak na si George. Gusto kong bumawi sa ilang taon na nabuhay siya ng wala ako sa tabi niya para umalalay sa kanya, para turuan siya, para patulugin siya at para pawiin ang mga luha niya sa tuwinang iiyak siya. Gusto kong makilala na niya ako. Hindi bilang kaibigan lang ng kanyang mommy, kundi bilang ama niya na hindi siya iiwanan at aalagaan siya.

 And for Vier, gusto kong malaman at maramdaman niya na hindi pa rin nawawala ang pagmamahal na inialay at ibinigay ko sa kanya noon. At ngayon ko lang iyon na-realize. Natabunan lang ang pagmamahal kong iyon para sa kanya ng matinding galit at hinanakit ko pero hindi iyon tuluyang nawala o nabawasan man lang. At gagawin kong lahat para maibalik kong muli ang pagmamahal namin sa isa't-isa at buhaying muli lahat ng plano namin sa buhay ng magkasama.

I want to win her back.

I want to be her man…. again.