Chapter 41: A NEW START

CLOUD'S POV

 Sinimulan ko ang araw na ito ng may positibong pananaw sa mga bagay-bagay na maaaring mangyari. Malaki rin ang kumpyansa ko na sasang-ayon si Vier sa mga nais kong mangyari at sa mga plano ko para sa aming dalawa at sa anak namin.

 Inakala ko na sa wakas ay mapapanindigan ko na ang nararamdaman ko para sa kanya. Na matapos ang lahat ng nangyari sa pagitan naming dalawa ay isang magandang daan pa rin pala ang magiging hantungan namin. Daan na tatahakin namin ng magkasama. Ng magkahawak-kamay. At magkasama sa anumang hamon o hirap na naghihintay sa amin.

 Pero mukhang hindi iyon ang tadhanang nais ibigay sa amin ng panahon at ng pagkakataon.

 Papunta na sana ako sa bahay nila pero si Carol ang una kong nakita. Sobrang saya niya na muli akong makita sa 'area namin' kung tawagin namin dati. Masaya rin naman akong makita siya pero si Vier talaga ang pakay ko kaya magpapaalam na sana ako sa kanya nang,

"Wala sa kanila si Vier. May date siya ngayon kasama 'yung boss namin. 'Yung may-ari ng building sa bayan." 

 Sa mga sinabi niyang iyon ay para akong binuhusan ng malamig na tubig sa kinatatayuan ko. Date lang naman iyon, but the thought na pumayag na siyang makipag-date sa ibang lalaki already left my heart in shattered pieces.

 Halos paliparin ko ang sasakyan ko para lang makita ko silang dalawa. At ngayon na nasa harapan ko na sila, hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Para lang akong isang g**o na nakatingin sa masasaya nilang mukha habang narito ako ngayon na parang isang basang sisiw.

 Isa si Vier sa mga taong walang interes sa mga libro. Isa iyon sa mga kinaaayawan niyang bagay dahil na rin sa tamad siyang magbasa. Hindi niya rin gusto ang amoy ng mga libro at parati niyang dinadaing na masakit sa ilong ang mga iyon.

 Pero hindi ganoon ang reaksyon nakikita ko sa kanya ngayon na nasa loob siya ng bookshop kasama si Hector. She seems to be very interested sa mga sinasabi ni Hector na halata namang patungkol sa mga librong naroroon sa shop.

 And I know that those genuine happiness in her eyes are not because of the books, but because Hector is there. At halos pigain ng husto ng realisasyong iyon ang puso ko. 

 She's now enjoying her life. A life without me but with Hector.

 Aalis na sana ako dahil hindi ko na kaya pang tagalan ang mga nakikita ko. Pero bago ko pa man maihakbang palayo ang mga paa ko ay nakita ko pa kung paanong inilapit ni Vier ang kanyang sarili kay Hector at iangkla ang kanyang mga braso sa balikat nito. 

 Hindi ko na nagawang makaalis pa sa kinatatayuan ko. My whole being was freezed.

 How I wish na mali ang naiisip ko. Na nag-ooverreact lang ako o nag-ooverthink. Na hindi ganoong eksena ang susunod kong masasaksihan.

 And I felt relieved nang magtama ang mga mata naming dalawa. Baliw na kung baliw kung papakinggan, pero umasa ako na mapipigil ng mga titig ko sa kanya ang sa tingin ko ay balak niyang gawin. Akala ko ay matatransport sa kanya ang mga iniisip ko ng mga sandaling iyon. Na hindi niya iyon itutuloy. Pero hindi.

Kitang-kita ko kung paano niyang h******n sa labi si Hector habang nakatitig siya sa mga mata ko. Mga matang napuno ng matinding sakit dahil sa ginawa niya.

 Pakiramdam ko ay babagsak na ako anumang oras sa mismong kinatatayuan ko. O kung lang sana posible, bumuka na lang ang lupa at lamunin na ako nito ng tuluyan. Hindi ko na rin kasi alam kung may lakas pa ako para makaalis sa lugar na ito. Para akong nilamon ng matinding sakit sa nasaksihan.

 Mabuti na nga lamang at tumunog ang cellphone ko at bahagyang naalis kay Vier ang aking atensyon.

It was an unknown caller.

 

VIER'S POV

 Hindi ko inasahan na sa lugar at sa sandaling ito ko pa talaga muling makikita si Cloud. Bigla tuloy akong nalito sa nararamdaman ko. Pero hindi! May iba na siya. Masaya na siya sa iba and I also deserve that happiness.

"Totoo ba?," tanong pa ni Hector nang bitawan ko na ang labi niya kahit obvious naman na ang sagot. Tumango lang ako at pagkatapos ay niyakap na niya ako ng ubod ng higpit sa sobrang saya niya. 

"I love you Vier! Hindi mo alam kung gaano mo ako napasaya ngayon," aniya habang mahigpit pa rin ang pagkakaakap sa akin.

 Masaya ako. Yes. Totoo 'yun. Masaya ako na sa wakas ay nakahanap na ako ng papalit kay Cloud sa puso ko. Pero tila ba nahati ang nararamdaman kong kasiyahan nang sa isang iglap ay ang nakangiting hitsura na ni Cloud ang sumalubong sa mga mata ko nang muling mapagawi sa kanya ang tingin ko. At mukhang ang kausap niya sa kabilang linya ng kanyang telepono ang nagdudulot sa kanya ng sayang iyon. At malamang na si Tiffany ang nas kabilang linya kaya ganoon na lang ang kasiyahang nakikita ko sa mga mata niya.

"Tara," sabi ko lang kay Hector at agad ko siyang hinila palabas ng bookshop at palayo kay Cloud. 

"Sa'n tayo pupunta?," tanong niya na hindi ko na lang sinagot. Sa totoo lang kasi ay hindi ko rin alam kung saan kami pupunta. Isa pa ay nararamdaman ko na ang papalapit na ang pagtulo ng luha ko na malamang ay hindi ko na mapigilan pa sa sandaling ibuka ko ang labi ko para magsalita. Kaya pinili ko na lamang manahimik habang patuloy kaming tumatakbo palayo sa kung saan naroroon si Cloud.

 Hindi man naging ganoon ka-smooth ang naging takbo ng araw na 'to para sa akin at sa aming dalawa ni Hector, pakiramdam ko pa rin ay dinaramayan at pinakikisamahan pa rin ako ng mundo. Dinala kami ng mga paa namin malapit sa arcade.

 Muli kong naibalik ang ngiti sa labi ko at hinila ko na si Hector papasok roon.

"Whoah!," aniya habang tila isa-isang sinusuri ng mga mata ang mga gaming machines na sa harapan namin.

"Ayaw mo?" Napangiwi ako sa isiping iyon dahil dito ko sana gustong manatili para maalis na ang sakit sa dibdib ko na bigla na naman akong sinalakay. "Manood na lang tayo ng movie," suhestyon ko para lang sana may gawin kami at hindi kami tumunganga.

"Ah, no. Dito na tayo. Medyo nagulat lang ako na meron palang ganito sa malls." 

"Seryoso ka? Hindi ka ba namamasyal sa mall?" hindik kong tanong sa kanya.

 Sino ba naman kasing hindi magugulat na ang isang mayaman na katulad niya ay hindi sanay sa mall.

"Nagpupunta naman pero hindi para mamasyal o mag-ikot. Usually, it's for business matters," seryoso niyang hayag habang nakamasid pa rin sa mga makinaryang naririto.

 Nakangiti siya pero ramdam ko rin na may nakatago pa ring lungkot sa likod ng mga ngiting iyon na lagi niyang pinapakita sa akin.

 Totoo nga palang hindi lahat ay nakukuha ng mayayaman. Hindi pera ang dakilang batayan para maging successful o maging masaya ang isang tao. At si Hector ay isa sa mga buhay na patunay ng mga salitang iyon.

"H'wag kang mag-alala dahil ngayong araw mag-eenjoy lang tayo. We will celebrate our life and our love," saad ko sabay kindat.

And I will try to celebrate my freedom from pain as well.