Chapter 47: GAME OF LOVE

VIER'S POV

Matapos ang mga nakakapraning na pangyayari nang nagdaang araw ay nagpapasalamat pa rin ako na nagising ako na may katinuan na sa utak ko. And that's all thanks to Cloud. Kung wala marahil siya sa tabi ko kagabi, nunca na makatulog o maka-idlip man lang ako.

Lumabas na ako ng kwarto kahit alam kong namamaga pa ang mga mata ko. Balak ko sanang dumiretso sa banyo para sana makapaghilamos muna bago ako humarap kina inay pero hindi ko na iyon nagawa nang agad akong takamin ng mabangong amoy ng arroz caldo sa kusina. Napasugod tuloy ako roon at nakaligtaan ko na ang paghihilamos. Bukod kasi sa napakasarap ng amoy ng arroz caldo ma iyon, ay sadyang kumakalam na rin ang sikmura ko dahil wala pa akong kinakain mula pa kagabi kaya deadma na lang ako sa mugto kong mata o sa kung ano pang hitsura ko ngayon. Ang importante ngayon ay malamnan ko na 'tong nananawagan kong tiyan.

"O, buti naman gising ka na," bati sa akin ni Carol na animo'y nasa magandang trono niya habang tila sarap na sarap sa nilalantakan nitong almusal. Lalo tuloy akong natakam at sumandok na rin ako sa halos paubos na naming pang-almusal.

Wala roon si inay pero nandoon ang tatlo kong kapatid na kasalo ni Carol sa hapag. Mukhang may hang-over ang mga ito pero ramdam kong hindi iyon ang dahilan ng pananahimik nila.

"Kumusta naman ang date n'yo ni Hector?," pag-uusisa ni Carol kahit pa halata naman na mas nakatuon pa rin ang atensyon niya sa kinakain.

"Kami na," mahina kong tugon na nasundan ng malalakas na kalampag ng mga kutsara ng mga kapatid ko sa pagmamadali nilang maubos ang natitirang pagkain sa kani-kanilang mga sulyaw.

"Ano 'yun?," pag-uulit ni Carol nang hindi niya marinig ang sinabi ko.

"Si-sinagot ko na si Hector."

Ito dapat ang isa sa pinakamasayang anunsyo o balita ko sa kanila, pero kahit ako ay tila hindi natutuwa sa pagpapaalam ko noon sa kaibigan ko o kahit nang sabihin ko iyon kagabi sa pamilya ko.

"Alis na 'ko," paalam ni Allen na mukhang nawalan na ng gana dahil sa usapan namin ni Carol. Sumunod rin sa kanya papalabas sina Raven at Kristoph na mukhang gaya ni Allen ay ayaw ring makarinig ng kahit ano patungkol sa pakikipagrelasyon ko kay Hector.

"Anong sinasabi mong babae ka?!," mataas ang tonong biglang-baling sa akin ni Carol na kanina lamang ay kalmado lang na nakaupo sa harapan ko. Hindi niya pa nauubos ang kinakain pero binitawan na niya ang kutsara na ilang sandali lang ang nakakalipas ay mahigpit niyang pinanghahawakan. "Eh, ano si Cloud?," animo na akala mo ay nanay na nanenermon sa kanyang anak.

"Anong si Cloud?," maang kong tanong sa kanya.

"Bumalik na si Cloud, 'di ba?," aniya sa mataas pa rin niyang tono at tila gigil na gigil sa pagsasalita. "Bumalik siya para sayo Vier!"

Natigilan ako sa parteng iyon ng kanyang panenermon sa akin. Ibinalik kasi noon sa akin ang sandaling iyon na talaga namang nagpakalma sa akin mula sa samu't-saring isipin at pagdaramdam na pumipiga sa akin kagabi.

"I just want to see you."

Alaala lang iyon pero hindi kayang kalimutan ng puso ko ang damdaming nakapaloob sa mga mata ni Cloud habang sinasabi ang mga katagang iyon. At hindi ko na itatanggi pa ang saya na naramdaman ko ng sandaling iyon. Habang nasa harapan ko siya at ipinararamdam niya na mahalaga at kamahal-mahal ako kahit sa simpleng paghawak lang niya sa mga kamay ko.

"Ang sabi pa ni Kristoph, eh sa kwarto mo raw natulog si Cloud."

"Uy, teka, mali ang iniisip n'yo. Hindi gano'n ang nangyari–" pagdedepensa ko sa sarili sa mali nilang akala pero mukhang walang balak makinig itong kaibigan ko at nagpatuloy pa rin sa kanyang panenermon.

"Ayan pa nga oh, ipinaghanda ka pa ng almusal bago siya umalis. Tapos ang sasabihin mo ngayon sa akin ay sinagot mo na si Hector?!"

Mula sa kanya ay bumaba ang tingin ko sa arroz caldo sa harapan ko. Halos nabubudburan iyon ng bahagyang sinunog na dinildil na bawang.

'Cloud's special arroz caldo breakfast deal.'

"Vier!" pagtawag sa akin ni Grace sabay senyas na lumapit ako sa kanila ni Miss Claire.

Hindi ko alam kung bakit nandito siya sa restaurant pero isa lang ang nasisiguro ko, na abot-abot na pagkainis na naman ang matatanggap ko kay Miss Claire lalo na kung may kinalaman si Hector sa pagpunta dito ni Grace.

"Good morning," pagbati ko nang tuluyan na akong makalapit sa kanila

"Sumama ka na sa kanya. Ipinatatawag ka daw ni sir," walang emosyong saad ni Miss Claire pero sa paraan pa lamang ng pagtingin niya sa akin ay parang gusto na 'ata niya akong sabunutan o ano.

"Yes, Vier. Kanina ka pa hinihintay ni sir sa itaas," saad pa ni Grace na tila kinikilig at hindi maitago ang kanyang excitement.

"Babalik po ako agad," sabi ko na lang bago kami umalis ni Grace papunta sa 20th floor nitong building.

Sa pagkakaalam ko ay ang malawak na event hall ang nasa palapag na iyon ng gusaling ito. Halatang-halata rin sa mukha ni Grace ang kasiyahan niya sa kung anuman ang naroroon ngayon pero ayaw niya talagang magsalita kung ano ba ang meron at kailangan pa akong ipatawag ni Hector papunta roon.

"Just wait and see Miss Vier," sagot lang niya sa pangungulit ko habang hinihintay namin ang pagbukas ng elevator.

Napatungo na lang ako ng nakasimangot habang nakatayo kami sa harap ng elevator hanggang sa bumukas iyon.

"Good morning sir," pormal na bati ni Grace dahilan para mapatingin ako sa kanya.

Nasanay kasi ako sa masayang paraan niya ng pagbati sa mga kapwa man niya empleyado o kahit pa sa matataas na bosses dito. Ibang-iba sa pagbati niya ngayon sa tinawag niyang 'sir'.

Mula sa namumutlang si Grace ay inilipat ko ang aking paningin sa loob ng elevator. At halos maramdaman ko ang yelo sa ilalim ng aking mga paa habang nakatayo ako rito at pilit na sinasalubong ng may katatagan ang nanlilisik niyang mga mata na nagpaalala sa akin sa mga salitang narinig ko mula sa kanya.

NANG NAGDAANG GABI,

"Isang waitress, Hector? Nasisiraan ka na bang talaga?," galit na galit na bulyaw niya kay Hector habang dinuduro-duro ito matapos ngang i-anunsyo ni Hector sa kanilang pamilya ang aming relasyon.

"Let me just remind you na isa kang MENDEZ! Hindi tayo kung sino lang," ani Archie na halata naman na may pinupunto patungkol sa akin batay na rin sa mga binitiwan niyang salita.

"At waitress pa talaga na nagtatrabaho sa loob ng Lounge! Seriously huh?"

"Kuya, we love each—"

"Oh c'mon Hector! Stop that nonsense," putol niya sa paliwanag ni Hector at mukhang mas tumindi pa ang galit nito. "Ni wala nga akong narinig na kahit ano tungkol sa babaeng 'yan. And now, what? Ihaharap mo siya kina papa as your girlfriend? If I know, baka nga bayarang babae pa 'yang inihaharap mo sa amin!"

Sa puntong iyon ay hindi ko na nakontrol pa ang pagpatak ng luha ko dahil sa lubos na pangmamaliit na naririnig ko mula sa pamilya ni Hector. Lalong-lalo na ang pampapabastos sa pagkatao ko ng nakatatanda niyang kapatid na si Archie.