Chapter 35: PAINFUL KIND OF LOVE

CLOUD'S POV

 Para akong bumalik sa nakaraan ng dahil sa mga nalaman ko mula sa tinitingala ng lahat na si don Benjamin. Parang hindi totoo. Para bang mga kasinungalingan lang ang mga iyon, pero bakit naman siya magsisinungaling? At kung sisimulan kong isipin ang lahat mula sa simula ng inakala kong pag-asenso ko, talagang posible nga ang mga ibinunyag ng don. At halos durugin ako ng katotohanang iyon. Lalo na ang pride at buong pagkatao ko. Pati na rin ang pangarap ko na pinagsikapan at pinaghirapan kong makamit.

 Wala akong ibang maramdaman ngayon kundi ang sakit na lumalamon sa akin. Sakit na ibinigay sa akin ng mga taong inasahan ko na aalalay sa akin at inakala kong kakampi at kaagapay ko sa buhay. Mga sakit na kahit pa sa paglipas  ng mahabang panahon ay nananatiling nakabaon sa aking sistema.

  Nagmaneho lang ako ng nagmaneho hanggang sa matagpuan ko na lang muli ang sarili ko sa lugar na ito. Sa Bulacan.

 Hindi ko rin namalayan kung gaano ako katagal nagmamaneho para makarating ako dito. Para kasi akong lutang. I am so lost. Nagpaikot-ikot ako dito sa kinalakhang lugar hanggang sa mapahinto ako sa building na pagmamay-ari ng mga Mendez, ang pamilya ng Hector na 'yon. Malaki nga pala itong ari-arian nila rito. Tinatayo pa lamang kasi 'tong building na ito noong lumipat ako sa Ilocos at wala rin naman akong pakialam sa pamilya nila noon kaya wala akong ideya sa kung gaano sila kakilala ngayon dito sa Bulacan.

 I stopped and stare at the building. Ipinagsisigawan ng katayugan nito ang estado ng kanilang pamilya. They're so high. Lalo tuloy akong nanliit.

 Napakataas ng pamilya ni Hector habang ako, heto at nasa ibaba lang na lalo pang inilubog ng katotohanan sa inakala kong nakamit ko nang tagumpay. Humigpit ang pagkakahawak ko sa manibela at hinampas iyon ng paulit-ulit habang iniisip ang mga bagay na iyon.

 Magpasahanggang-ngayon ay isa pa rin pala akong talunan.

 Paalis na sana ako sa tapat ng building nang makita ko ang pagbaba ng lintik na Hector na 'yon mula sa kanyang sasakyan. He's holding a bouquet of flowers at chocolates. Napaisip tuloy ako. Ang sabi ni Steffano ay pinopormahan ng kumag na 'to si Vier, kaya bakit may bitbit itong bulaklak papasok ng building?

 Ayoko sa bagay na tinatakbo ng utak ko ngayon kaya para malinawan ang pagdududa ko ay mabilis akong nagmaniobra at pinark ang sasakyan ko sa parking lot ng kanilang building. Hindi ako basta tatayo lang na parang walang nakita habang pinaglalaruan niya si Vier. Naiinis ako sa sarili ko kung bakit ko nararamdaman ang awa na 'to towards her kung sakali man na tina**ranta** siya ni Hector but I really can't help it.

 Malalaki ang mga hakbang na ginagawa ko and thankfully, naabutan ko pa siya sa ground floor. Sa may elevator. Saglit siyang napalingon sa akin at agad din na nag-iwas ng tingin. Nasisiguro ko sa tingin niya na hindi naman niya ako nakilala. 

 Pumwesto ako sa may bandang likuran nang magsidatingan ang iba pang mga sasakay na karamihan ay mga empleyado rin dito.

"Good morning sir," bati nila kay Hector at gumigilid sila ng pwesto para bigyan ito ng mas maayos na espasyo sa kalagitnaan. He's receiving treatment like a king habang para ako pader na dinidikdik ng mga bagong dating dito sa likuran. A perfect representation of our lives. And I perfectly hate it.

 Lumabas na siya pagkahinto ng elevator sa 15th floor kung saan din ako huminto. Binagalan ko na ang mga hakbang ko at nagkunwaring nagmamasid sa mga stores dito para hindi ito makahalata. Pero nakasunod ang mga tingin ko sa kung saan siya pupunta at kung sino ang pagbibigyan niya ng mga dala niya.

 Nadidismaya na ako sa ginagawa ko at hindi ko mawari sa sarili ko kung bakit ba kailangan ko pang sundan ang lalaking ito para lang malaman kung sinong babae ang pinopormahan nito bukod pa kay Vier. Kung tutuusin ay dapat pa 'kong magdiwang kung paglauruan man niya ang damdamin ni Vier. She did the same thing to me. So, it's her karma if that happens now. 

 But, I still care about her.

 Sounds crazy, but, yes. Magpahanggang ngayon ay galit na galit pa rin ako sa lahat ng sakit na idinulot niya sa buong pagkatao ko. Pero hindi pa rin kayang pantayan ng matinding galit na iyon ang pagmamahal na kahit pa noong dumating sa buhay ko si Tiffany, ay hindi pa rin nawala. Vier still stays in my heart like she was the reason for its every heartbeat.

 Huminto siya sa labas ng isang restaurant. Saglit lang siyang nanatiling nakatayo sa labas hanggang sa lumapit sa kanya ang isang babae na posturang-postura. Maganda ito pero may edad na. Sa tantiya ko ay nasa 50's na siguro ito.

 Ganito pala ang mga tipo niya. 

 Napapatawa na lang ako habang palihim akong nakamasid sa kanila hanggang sa umalis na ang babaeng kausap niya at muling pumasok sa restaurant na iyon nang hindi kinukuha sa kanya ang mga dala niya. Sabagay, hindi naman din iniabot ni ku**g ang mga iyon sa kanya.

 Ilang saglit lang ang lumipas ay ang nakangiting mukha na ni Vier ang bumungad sa labas ng restaurant. She looks genuinely happy habang kaharap ang Hector na iyon na malawak rin ang pagkakangiti habang iniaabot niya kay Vier ang bitbit niyang mga basura.

 Gusto ko silang lapitan para ihagis at sirain ang mga bulaklak na iyon. Bakit ko pa ba kasi siya sinundan para lang makita ang masasaya nilang mga mukha. And it's killin' me. Parang pinipiga ng kung anong damdaming ang puso ko habang patuloy ko silang pinagmamasdan. 

 Umalis na lang ako nang di ko na makayanan ang nararamdaman kong sakit. Para akong lutang na naglalakad habang iniisip na nabuhay lang yata ako para magdusa from the very start. And Vier is the hardest of all the pain I've got.

STEFF'S POV

"You're crazy man," napapatawa ko na lang na saad matapos sabihin ni Cloud na nasa Bulacan siya ngayon at nagdadrama matapos niya umanong makita sina Hector at Vier na sweet at masayang-masaya sa piling ng isa't isa. And the fact na naroon siya ng dahil lang sa mga nalaman niya mula sa matandang del Fuerte makes him more crazier. "Look bro, gusto mo pa rin ba talagang balikan 'yang si Vier? Ipaalala ko lang sa'yo ha. Si Vier ang dumurog sa'yo. Wasak na wasak ka noon, remember? Tapos ngayon, nariyan ka na naman at sinusubaybayan ang babaeng 'yan?" 

 Hindi na siya sumagot pa pero dinig ko ang pagkalampag ng baso mula sa kanyang linya. Mukhang magpapakalasing na naman ang loko. "I understand, malaking kataksilan at kasinungalingan 'yung ginawa sa'yo ni Tiff but, can't you see? Nagawa lang niya 'yon to support you and your dreams. Medyo nakakatapak nga lang ng dignidad 'yung way niya, but still, it's for your own sake bro, too different from what Vier had done to you," sermon ko but I don't think na may plano siyang pakinggan ang kung anumang sasabihin ko. He's obviously getting into her again.