A DANGEROUS MAN SERIES 1 Jondray Clarence Ford

“MAMA Cole, hindi ko po talaga kayang magsuot nang ganyan kaikling dress habang sumasayaw, at saka napag-usapan na po natin na hindi ako magpapa-table kahit kanino pa ‘yan, o kahit na bigatin pa ‘yan. Ayoko po talaga. Magdadala lang ako ng mga inumin ng customers.” Nini-nerbyos na wika ni Mia sa kanilang Manager dito sa Club. Pilit niya hinihila ang laylayan ng suot niyang damit sapagkat kulang na lang pwet na niya ang makita habang sumasayaw sa stage. Hindi siya mapakali dahil parang luluwa na ang dibdib niya sa suot niyang ito, masyadong expose ang katawan niya at hindi siya sanay sa ganitong suotan dahil kapag sumasayaw siya sa stage, mahaba ang mga suot niyang dress, kaya nga walang gumagalaw sa kanya dito. Inirapan lang siya ni Mama Cole. “Alam mo sobrang arte mo, Mia. Hindi ko nga alam bakit kita kinuha bilang dancer sa club na ‘to, wala naman akong napapala sa isang katulad mo. Dapat kung ano ang sinabi ko gawin mo! Kaya nasisilip ka ng mga kasamahan mo dahil masyado kang cons

MAG-AALA-syete na pala nang umaga at biglang naalala ni Mia na may napag-usapan pala sila ni Kuyang Blue eyes. Mabilis pa sa alas-kwatro siyang kumilos, ni hindi na nga rin niya nagawang kumain kahit pa naghain ang kanyang mahal na Ina’y ng almusal niya. Laking tuwa niya may natira pang isang libo sa sira-sira niyang wallet. Kasyang-kasya pa iyon pamasahe at pangkain niya ng isang linggo. Hindi siya nag-atubiling ibinigay ang dalawang libo kagabi sa kanyang Ina’y na kinukulit siya para sabihin kung saan niya nakuha ang ganoong pera sa isang gabi lamang. “Mia! Mag almusal ka muna!” Habol ng kanyang Ina’y ng magpaalam siya. “Hindi na po! Kakain na lang ako sa carinderia!” Balik sigaw niya na tila ba sila ay nasa bundok at sila lamang ang tao, which is true, bundok na ang lugar nila kahit Maynila pa ito dahil sila ang nasa laylayan habang ang mga mayayaman ay nasa itaas. Wala na siyang narinig na sigaw mula sa kanyang Nanay dahil malayo na siya. Sumakay na siya ng jeep, mabuti na la

“Ahh!” Napabalikwas si Mia ng upo nang makitang nakaharap sa kanya si Blue eyes. Nakaupo ito sa couch, malapit kung nasaan ang mahabang sofa na hinihigaan niya. “Nasaan ang niluto mo?” Bungad nito sa kanya. Huminga siya ng malalim at hinanap ng mga mata niya ang wall clock upang malaman niya kung anong oras na. 7:00 pm “Luh! Sorry. Hindi ako nakapag luto...” Yumuko na lang siya sa kahihiyan. Ito na nga lang ang gagawin niya tinulugan niya pa! Natahimik ito, bago tumayo at umalis. Sinundan niya ng tingin ang lalaki at nakita niyang kinuha nito ang cellphone mula sa jacket na suot. “Hey, woman. Are you deaf?” Yumuko siyang muli ng humarap na ito sa kanya. “Hu- huh?” “Pag may nag-doorbell buksan mo at kunin ang dala, okay?” Paalala nito sa kanya dahil mukhang aakyat na ito sa kwarto na naka-lock rin. Isa pa pala iyon na gusto niyang i-kompronta sa binata, paano naman kasi niya lilinisin ang silid nito at iba pang mga silid kung naka-lock at wala siyang susi? Tumang

BUMUGA ng marahas na hangin si Jondray at kinuha ang mga papeles na itinapon niya sa sahig at pinag-aapakan niya ang mga iyon. Natigilan siya ng may kumatok sa pintuan ng kuwarto na inuukupa niya. Kung saan ang sekretong silid na silang limang magkakaibigan lamang ang puwedeng pumasok. “Come in.” Kaswal niyang tugon. Umupo ito sa couch. “Bro. What are you planning now? Ngayong binabasura ng korte ang mga ipinapasa nating ebidensya laban sa organization ni Mr. Wong.” Pukaw ni Cyrus sa kanya. “He has so many connections in the Philippines. At hindi siya lumalabas ng lungga niya. Huling labas niya hindi natin naabutan sa Cole club.” “Dapat na tayong masanay sa mga bulok na hustisya sa bansa natin. I don't have much hope for justice from them, but we can still get that without anyone else knowing.” Nagkatinginan sila ng pinsan niyang si Cyrus at sabay na bumuntong-hininga. Halos tatlong taon rin siyang nagpakatanga sa hustisyang ninanais niya sa mga kapulisan hanggang ngayon magpapa

Kitang-kita ni Mia kung paano ito umiwas nang tingin sa kanya matapos itanong iyon. Bigla rin naman siyang napalunok at pakiramdam niya ay nagbabara ang laway sa lalamunan niya sa ala-alang iyon na pinagsaluhan ng mga labi nila kagabi. Gusto niyang manakbo upang makaiwas rin, pero kung gagawin niya iyon baka isipin ng binata na apektado siya. “O- Oo, pero alam ko naman na lasing ka lang kagabi. Naiintindihan ko iyon.” Pinilit ni Mia na huwag mautal. “Hi- hindi naman big deal iyon, kaya ayos lang. Huwag mo rin isipin na nag-cheat ka sa jowa mo kasi hindi naman ‘yon sinasadya.” Mia! Bakit ba ang dami mong paliwanag, huh? Nagpahahalataan ka, e! He looked at her with a serious expression on his face. “Get dressed and get ready. I know a cafeteria nearby that's open during the day.” Pag-iiba nang topic nito at saka nilampasan siya papasok sa loob ng bahay at mabilis na sinundan ng mga mata niya ang binata na ngayon ay paakyat na sa hagdan. Nang mawala na ito sa paningin niya kinasti