“Blu-blue eyes? Kailangan mo na lumipat sa kuwarto mo-” Jondray tenderly cupped her face and kissed her gently on the lips. Para siyang tuod na nakayuko habang ang kanyang dalawang braso ay nakatuon sa dining table, wala siyang reaksyon o kahit na pagtutol basta pinabayaan niyang gumalaw sa labi niya ang labi nito. No.. Bakit ako nagpapadala, bakit ko siya hinahayaan.. Nababaliw na ba ako? Akmang lalayo na siya nang hapitin nito ang bewang niya at mapaupo muli siya sa kandungan ng binata, but this time nakaharap na siya sa binata habang patuloy gumagalaw ang labi nito sa labi niya. His lips were warm and inviting, and she smelled of the alcohol on his breath. She felt safe and secure in his embrace, and the warmth of his body was comforting. She felt like she was in the arms of someone who truly cared for her, and she allowed herself to be lost in the moment. With a gentle touch, he slowly and carefully moved her body to the dining table. He took extra care not to move her too qui
Kitang-kita ni Mia kung paano ito umiwas nang tingin sa kanya matapos itanong iyon. Bigla rin naman siyang napalunok at pakiramdam niya ay nagbabara ang laway sa lalamunan niya sa ala-alang iyon na pinagsaluhan ng mga labi nila kagabi. Gusto niyang manakbo upang makaiwas rin, pero kung gagawin niya iyon baka isipin ng binata na apektado siya. “O- Oo, pero alam ko naman na lasing ka lang kagabi. Naiintindihan ko iyon.” Pinilit ni Mia na huwag mautal. “Hi- hindi naman big deal iyon, kaya ayos lang. Huwag mo rin isipin na nag-cheat ka sa jowa mo kasi hindi naman ‘yon sinasadya.” Mia! Bakit ba ang dami mong paliwanag, huh? Nagpahahalataan ka, e! He looked at her with a serious expression on his face. “Get dressed and get ready. I know a cafeteria nearby that's open during the day.” Pag-iiba nang topic nito at saka nilampasan siya papasok sa loob ng bahay at mabilis na sinundan ng mga mata niya ang binata na ngayon ay paakyat na sa hagdan. Nang mawala na ito sa paningin niya kinasti
“You're pretty enough.” He said while looking at her. She smiled awkwardly and looked away, her cheeks turning red as she felt the blush creep up her face. “Edi, salamat sa pagpapagaan ng loob ko.” Nasabi niya na lang sa binata. Nang umorder na ang binata, naiwan siya sa table na inuukupa nila. Nang medyo mainip siya, naisip niya lang tumingin ng mga cakes kaya’t lumapit siya sa kabilang counter kung saan may naka-display na mga cakes. “Hi, bago ka lang ba rito? Ngayon lang kasi kita nakita rito sa cafeteria namin at kasama ka pa niya.” Tanong kay Mia ng babaeng nasa counter, hinuha niya ay nasa mid-fourthies na ang edad. Itinuro nito ang gawi ni Jondray na abala sa pag-order sa kabilang counter. “Opo, ngayon lang ako nakapasok sa ganitong mamahaling cafeteria.” Sagot naman niya. Nginitian siya nito. “Alam mo ba, pangalawa ka pa lang sa mga babaeng dinala niya dito? Matagal-tagal na rin siguro mga 3 years ago.” “Seryoso po ba?” Hindi makapaniwala na tanong niya. Bigla tulo
“No, you stay here. I have something very important to do, and I don't want you to come with me.” Pagkasabi niyon ng binata ay mabilis pa sa alas-kwatro na umalis ito na para bang wala siya, without saying goodbye? Iniwan niya ako? Haler! Blue eyes, sumosobra ka na! Humabol siya rito at nang makarating sa parking lot, “Sandali! Gusto ko sana umuwi, pwedeng umuwi na lang ako?” Humarap ito na dapat ay papasok na sa loob ng kotse. “Woman, go back! Wala akong balak mag-aksaya ng panahon.” “Hindi mo naman ako kailangan ihatid-” “No, go back.” Matigas nitong saad. “Pero kasi-” “No, but! Go back!” Napaatras si Mia sa mapanganib nitong boses, kaya hinayaan niyang makaalis ito. Habol tingin na lang ang nagawa ni Mia. Ganoon ba kahalaga ang ginagawa nito? Ganoon ba kahalaga ang hinahabol nitong oras? Wala sa sariling bumalik siya sa loob ng coffee shop. “Are you all right?” Cooper asked as soon as she got back and found him still sitting where she had left him. “Alam kong hin
“DO YOU HAVE her file?” Tanong ni Jondray sa kaibigan niyang si Alvan na kaagad rin naman tumalima at inabot ang folder sa kanya. “Ayan ang mga info niya.” Imporma ni Alvan sa kanya. Mabilis niyang kinuha iyon at binasa ang files kung saan nakabuod ang info tungkol kay Mia Davis. ‘Her full name is Mia Davis. She’s twenty-five years old, single and she’s working in Cole Club for about 1 year. May dalawang kapatid, parehong babae. Ang kanyang Nanay lang ang kasa-kasama nila na nagngangalang Mira Davis. At dahil namatay ang Tatay niya na nagngangalang Joseph Davis, hindi siya nakapagtapos ng pag-aaral. Hindi pa siya satisfied sa nalaman. “That’s all?” Tumango ang kaibigan niya. “That's all, I didn't gather any other information besides what you asked for and the photos. Meron akong larawan ng buong pamilya niya.” Anito at saka inilapag nito ang larawan sa table niya. “Suriin mong maigi. Sa tingin ko, sa larawan na iyan may mapapala ka.” Makahulugan nitong wika. “Fuck,” sa gul
Subalit matigas ang ulo niya dahil ayaw niyang makinig. Imbis na pansinin ang pagsuway nito sa kanya, mas lalo pa siyang gumiling nang gumiling. Kung ano ang mga sayaw na sinasayaw niya sa club ay ganoon ang ginagawa niya. Kagat ang labi at ang mga mata niya ay nang-aakit. Kitang-kita niya ang pagpigil ng binata na maglabas ng emosyon. Panay ang hinga nito nang malalim. Mas lalo siyang nag-iinit pag tumatama ang mga mata niya sa pants nito na basang-basa dahil sa kagagawan niya. Manyak ba ako? No! Hindi, hanggat maaari nga ayokong dumikit sa mga lalaki pero anong nangyayari sa akin. Natutuwa pa siya sa ginagawa niya hanggang sa dumako ang tingin niya sa malaking vase na may malaking picture frame. Automatic na tumigil ang pagsayaw niya at parang napaso na pinatay ang music. Nakukunsensya siya, alam niyang may babae itong mahal at alam niyang posibleng masaktan ito. Hindi siya babaeng kaladkarin, o babaeng walang dignidad para mang-akit ng lalaking may kasintahan. Muli siyang bumali
Dali-daling umalis si Mia sa silid ng binata. Ayaw niyang magising ito na nananatili pa siya sa kuwarto nito. Naligo siya upang mahimasmasan at matapos ayusin ang sarili ay nagtungo siya sa kusina upang magluto. Nasa kalagitnaan pa lang siya ng pagluluto nang marinig niya ang pagbukas ng ref. Nang lingunin niya kung sino iyon parang may kumakarera sa loob ng dibdib niya. Lihim siyang napalunok habang nakatingin sa umiinom na binata. Malamig na tubig ang iniinom nito sa umaga. When Jondray's deep, piercing blue eyes stared at her. She couldn't stop looking at his handsome face, admiring his angular features and piercing eyes. Para siyang nahi-hipnotismo habang nakatingin sa kulay asul nitong mga mata. "Good morning." His deep, somber, yet somehow comforting voice sounded: it sent her heart beating like a drum. She was so stunned that she couldn't find the words to respond, not even a thank you or good morning. Sinundan niya ang bawat kilos ng binata hanggang sa lumakad ito papalap
Umupo siya at saka chineck ang isang bag na puno ng mga drugs. “Ngayon ang lakad natin para makipag-transaksyon kay Mr. Kim. Isa sa mga kasamahan ni Mr. Wong sa organisyon.” Aniya. “Inayos na namin lahat.” Sabi ni Cooper. Itinapon ni Mirko ang sigarilyo na nasa kalahati pa ang upos at saka mabilis na ikinasa ang baril na hawak. “Nangangati ang mga kamay kong kalabitin ang gatilyo ng baril na hawak ko.” “Ready to ramble?” Sabay na sabi naman ng dalawa niyang kaibigan na sina Alvan at Cooper. “Tayong apat lang ang lalakad. Hindi ko muna pasasamahin si Cyrus. He needs to give his full attention and focus to Mia; she is our ace in the hole.” He said. Nanunudyo na tumingin si Mirko sa kanya. “Bantayan? O, protektahan at alagaan habang wala ka?” "Fuck you! Mirko. Just focus on the assignment and get it done." He answered, clearly annoyed. Tatawa-tawa lang loko sa isang tabi. Wala siyang panahon makipag-asaran ngayon sa kaibigan niya. Gusto muna niyang mas makilala ang dalaga bago ni
KASALUKUYANG natutulog si Mia, ngunit bigla siyang nagising nang may marinig siyang bumagsak na nanggagaling sa ibaba, sa may living room. Tiningnan niya ang wall clock.2 am. Kaagad na hinanap ng mga mata ni Mia si Jondray. Pero mukhang wala ang binata, hindi ito bumalik ng kuwarto para tabihan siya. Kagabi lang, inaaway niya pa ito dahil naiinis siya sa hindi niya malamang kadahilanan, basta naiinis lang siya rito, kaya pinalabas niya ito. Ayaw niya makita ang pagmumukha ng binata. Pero ngayong umaga, gustong-gusto na niya makita ang kasintahan, gusto niya makita ang guwapong mukha nito, gusto niyang amoyin ang naturang bango nito.Nasaan na ba ang lalaking ‘yon?Hindi siya nito tinabihan? Akala ko ba sleeping pills niya ako? I found a love, for meDarling, just dive right in and follow my leadWell, I found a girl, beautiful and sweetOh, I never knew you were the someone waiting for me - Perfect Song by Ed Sheeran Kumunot ang noo ni Mia dahil sa tunog ng musika sa baba. Dahan-
3 MONTHS LATER… NALILIGO sa pawis si Mia habang tumatakbo sa hindi niya malaman na kadahilanan at wala siyang makita, madilim ang paligid at basta lang tumatakbo siya na parang may humahabol sa kanya at pilit niyang tinatakasan iyon. Bitbit niya ang kaba sa kanyang dibdib na baka abutan siya nito at patayin na lamang bigla.“Mia?”“Mia?!”Napabalikwas si Mia nang upo sa narinig niyang boses at bumungad ang nag-aalang mukha ng kanyang Ina’y. “Anak, pawis na pawis ka at sumisigaw kaya ginising kita.” Naupo siya at tumingin sa gawi ng kanyang Ina. “Nanaginip lang po ako, Ina’y.” Ngumiti ang kanyang Ina at hinaplos ang buhok niya. “Anak, sigurado akong namimiss ka na niya. Bakit hindi mo siya dalawin?”Ngumiti rin siya pero hindi umabot iyon sa mga mata niya. “Baka nga po.” Hinaplos niya ang maliit na umbok sa tiyan niya. “Baka namimiss na niya kami ni baby Jonray.” Noong araw na nawala ang lalaking mahal niya. Iyon rin naman ang araw na nalaman niyang buntis siya. She's 3 months pre
MADALING napatumba ni Jondray ang kalaban niya at nang lumingon siya sa mga kaibigan na expert na nakikipaglaban, wala ng malay ang mga kalaban nito. Hindi pa sila lumalaban ng barilan dahil sayang ang bala kung ganito naman kadali ang kalaban nila. Reserba na lang niya iyon kapag alam nilang nagkagipitan na. Jondray's movements were lightning-fast and precise. Every movement he was giving to his opponents was full of strength and energy, making it difficult for them to predict his next move. Nang dumami na ang mga tauhan ni Mr. Wong at Black Master, inilabas na niya ang baril. Sunod-sunod na putok ng baril ang humabol sa kanya. Parami na nang parami ang kalaban, kaya lahat sila ay nakipag-sagupaan na ng barilan. Tumingin siya sa gawi ni Mia. Wala itong malay. Kailangan nilang makuha si Mia at mailagay sa safe na lugar. “Cooper, Alvan! Go! Get Mia! Kami na ni Cyrus at Mirko ang bahala rito!” Jondray shouted. Sumunod si Cooper at Alvan sa gustong mangyari ni Jondray. Habang sina
NAGISING si Mia sa malamig na tubig na bumuhos sa buong katawan niya at narinig niya ang pagtawa ng isang pamilyar na boses. Minulat niya ang mga mata at nakita niya si Jeffry na may satisfying na ngiti sa mga labi. At hindi lamang si Jeffry ang kanyang nakita. Nakaramdam siya ng matinding takot ng makita ang matandang lalaki na may hawak na tabaco. Nakaupo ito sa mahabang sofa. Hindi… Si Mr. Wong. “Mr Wong…” Naibulong niya sa kanyang sarili. “Masarap ba ang naging tulog mo, Mia?” “A-ano pa ba ang kailangan ninyo?!” Nanggagalaiti niyang wika. “Easy ka lang, Mia. Ako, wala. Siguro si Tito Wong, meron.” Nang-aasar na sagot ni Jeffry. “Tito?” “Yes, I'm from the Wong Family. We are a powerful syndicate of criminal organization that operates in the Philippines area. Isa ako sa kanila. We have connections throughout the city and the country, and we are willing to sacrifice anything to succeed.” Pahayag nito at saka tiningnan siya. “Kahit ikaw na kaibigan ko. Kaya kong isakripisyo
“Pero dahil malandi si Mirko at matinik sa babae at mukhang tinamaan sa kaibigan mo, sinusundan pa rin niya si Bea kahit na sinabi naming tapos na ang misyon niya. But at least, naging maganda ang pagsunod niya.” Dagdag pa ni Cooper sa paliwanag ni Cyrus. Masayang ngumiti siya sa mga ito. “Maraming salamat. Lalo na sa’yo, Mirko.” “Sa tingin ko. Sapat na ang alak, Jondray. Jowa mo naman si Mia. Libre mo na lang kami ng alak at pulutan.” Wika ni Mirko sabay kindat. Walang preno talaga ang bibig ng isang ‘to. Tumingin siya sa gawi ni Jondray na hindi maipinta ang mukha, kaya nilapitan niya ito sabay angkla sa braso nito. “Sa tingin ko. Hindi tayo matutuloy ngayon. Bukas na lang…” Pabulong niyang sabi. Ramdam niya ang inis na nararamdaman nito dahil sa naudlot nilang date, pero kaagad na lumambot rin naman ang ekspresyon sa mukha nito ng magpa-cute siya. Epektibo! Tumango-tango ang binata. “I know how much you miss her. Bukas na lang.” Anito sabay lakad patungo sa mga kaibigan
“Mia..” namamaos nitong tawag sa pangalan niya. Naramdaman niyang unti-unti na nitong tinatanggal ang lahat ng saplot niya, pero bago pa 'yon tuluyang mangyari, sinakop muli ni Jondray ng halik ang mga labi niya hanggang sa hindi na niya namalayang wala na pala siyang saplot ni isa. Mia had no other thoughts in her head but Jondray's kisses, his slow, romantic caress of her body. She was lost in the moment, and she didn't want it to end. Ni hindi na nga niya naisip na baka sa pangalawang pagkakataon ay magbunga ito. Wala na siya sa tamang wisyo para maisip ang mga bagay-bagay na dapat niyang isinasaalang-alang bago siya magpasakop kay Jondray. Subalit tuso ang tinutugon ng katawan niya sa nasa isip niya. Parang napupugto ang hininga ni Mia sa bawat paglapat ng labi nito mula sa leeg, dibdib, pababa sa puson niya. His touch was so intense that it left her skin feeling like it was on fire. His kisses were so breathtaking that they left her breathless and wanting more. Every time J
MAGTATANGHALI na nang magising si Mia. Napuyat kasi siya kagabi sa kakaisip kay Jondray at sa mga sinabi nito. He really cares for her and she's an important person to him. Dapat na ba siyang magpatingin kay Doktora Melly? Baka nasisiraan na siya ng utak. Kagabi pa niya iniisip ang mga iyan. Para siyang butete kagabi sa kakaikot sa kama at muntik pa niyang magising ang batang babae dahil sa maligalig niyang puso. Dapat sinusuway niya ang sarili sa kalandiang naiisip niya, pero hindi niya talaga mapigilan, e. Kapag si Jondray na ang pinag-uusapan, nagpapanic ang puso niya. Kapag malapit ang binata at ramdam niya ang presensya nito, nagwawala ang puso niya. Kapag may sinasabi ito na maganda tungkol sa kanya, lumalabas ang natural na kalandian ng puso niya. Puso ko talaga ‘yung malandi. Hindi ako! Bigla niyang napansin, wala na pala ang bata sa tabi niya. Akmang tatayo siya nang bumukas ang pintuan at iluwa ‘nun ang batang babae na may masayang ngiti sa mga labi. “Good morning, Mo
“Hello Jondray. A.K.A. Kiffer. Kamusta ka naman?” Nakangising wika ng lalaki. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang lalaki. “Walang hiya ka! Ikaw, matagal na akong naghihinala sa’yo. Ikaw si Black Master!” He was about to shoot Jeffry out of rage when the man with blue hair moved. Inatake siya nito ng sunod-sunod na pagbaril kaya nagtago siya. Mabuti na lang at malaki ang VIP room kaya kahit pa paano ay nakakagalaw siya at nakakaiwas sa bawat balang pinapatama nito sa kanya. “Jondray. Jondray. Jondray. Why are you trying to hide from me? What a poor man. Natatakot ka ba?!” Jeffry was shouting and furious. “Harapin mo ‘ko, Jondray!” Nakadapang gumapang si Jondray upang hindi siya makita nito. Kinuha niya ang isang baril na tumatagos sa kahit na anong wall. Kailangan niyang makuha si Mia. Hindi niya kakayanin kapag may nangyaring masama rito. Tumakbo siya at mabilis na ipinutok ang baril sa tauhan ni Jeffry na nasa tabi nito. Bumagsak ang lalaki, kaya kampante siyang humarap
“DITO tayo mamimili? Bakit parang walang namimili?” Sunod-sunod na tanong ni Mia kay Jondray habang nililibot nila ang Mall na pagmamay-ari ng Ama ni Jondray. Ipinasara pansamantala ni Jondray ang mini Mall na ito. Kaya sigurado siyang punong-puno ang mga mamimili sa malaking Mall na pagmamay–ari naman ng kanyang Ina. Siya rin naman ang may hawak ng mga negosyo ng mga magulang niya, kaya puwede niyang gawin ang lahat ng gustuhin niya. Hindi niya sinagot ang mga tanong ng dalaga bagkus nagpatuloy sila sa paglilibot. Hindi alam ni Jondray kung anong meron sa mga mata ng dalaga at parang iba ang dating nito pag nakatitig sa mga mata niya. Niyaya niya si Mia para bumili ng mga damit ng batang babae at damit na rin nito pati body wash at kung anu-anong gamit pang-babae. Matagal na rin nananatili ang dalaga sa bahay niya, pero iisa pa lamang ang nabibili nitong pansariling damit. “Kunin mo kung anong gusto mo at ipili mo na rin 'yung bata ng damit pang-bahay.” Aniya. May kislap ng sa