“Blu-blue eyes? Kailangan mo na lumipat sa kuwarto mo-” Jondray tenderly cupped her face and kissed her gently on the lips. Para siyang tuod na nakayuko habang ang kanyang dalawang braso ay nakatuon sa dining table, wala siyang reaksyon o kahit na pagtutol basta pinabayaan niyang gumalaw sa labi niya ang labi nito. No.. Bakit ako nagpapadala, bakit ko siya hinahayaan.. Nababaliw na ba ako? Akmang lalayo na siya nang hapitin nito ang bewang niya at mapaupo muli siya sa kandungan ng binata, but this time nakaharap na siya sa binata habang patuloy gumagalaw ang labi nito sa labi niya. His lips were warm and inviting, and she smelled of the alcohol on his breath. She felt safe and secure in his embrace, and the warmth of his body was comforting. She felt like she was in the arms of someone who truly cared for her, and she allowed herself to be lost in the moment. With a gentle touch, he slowly and carefully moved her body to the dining table. He took extra care not to move her too qui
Kitang-kita ni Mia kung paano ito umiwas nang tingin sa kanya matapos itanong iyon. Bigla rin naman siyang napalunok at pakiramdam niya ay nagbabara ang laway sa lalamunan niya sa ala-alang iyon na pinagsaluhan ng mga labi nila kagabi. Gusto niyang manakbo upang makaiwas rin, pero kung gagawin niya iyon baka isipin ng binata na apektado siya. “O- Oo, pero alam ko naman na lasing ka lang kagabi. Naiintindihan ko iyon.” Pinilit ni Mia na huwag mautal. “Hi- hindi naman big deal iyon, kaya ayos lang. Huwag mo rin isipin na nag-cheat ka sa jowa mo kasi hindi naman ‘yon sinasadya.” Mia! Bakit ba ang dami mong paliwanag, huh? Nagpahahalataan ka, e! He looked at her with a serious expression on his face. “Get dressed and get ready. I know a cafeteria nearby that's open during the day.” Pag-iiba nang topic nito at saka nilampasan siya papasok sa loob ng bahay at mabilis na sinundan ng mga mata niya ang binata na ngayon ay paakyat na sa hagdan. Nang mawala na ito sa paningin niya kinasti
“You're pretty enough.” He said while looking at her. She smiled awkwardly and looked away, her cheeks turning red as she felt the blush creep up her face. “Edi, salamat sa pagpapagaan ng loob ko.” Nasabi niya na lang sa binata. Nang umorder na ang binata, naiwan siya sa table na inuukupa nila. Nang medyo mainip siya, naisip niya lang tumingin ng mga cakes kaya’t lumapit siya sa kabilang counter kung saan may naka-display na mga cakes. “Hi, bago ka lang ba rito? Ngayon lang kasi kita nakita rito sa cafeteria namin at kasama ka pa niya.” Tanong kay Mia ng babaeng nasa counter, hinuha niya ay nasa mid-fourthies na ang edad. Itinuro nito ang gawi ni Jondray na abala sa pag-order sa kabilang counter. “Opo, ngayon lang ako nakapasok sa ganitong mamahaling cafeteria.” Sagot naman niya. Nginitian siya nito. “Alam mo ba, pangalawa ka pa lang sa mga babaeng dinala niya dito? Matagal-tagal na rin siguro mga 3 years ago.” “Seryoso po ba?” Hindi makapaniwala na tanong niya. Bigla tulo
“No, you stay here. I have something very important to do, and I don't want you to come with me.” Pagkasabi niyon ng binata ay mabilis pa sa alas-kwatro na umalis ito na para bang wala siya, without saying goodbye? Iniwan niya ako? Haler! Blue eyes, sumosobra ka na! Humabol siya rito at nang makarating sa parking lot, “Sandali! Gusto ko sana umuwi, pwedeng umuwi na lang ako?” Humarap ito na dapat ay papasok na sa loob ng kotse. “Woman, go back! Wala akong balak mag-aksaya ng panahon.” “Hindi mo naman ako kailangan ihatid-” “No, go back.” Matigas nitong saad. “Pero kasi-” “No, but! Go back!” Napaatras si Mia sa mapanganib nitong boses, kaya hinayaan niyang makaalis ito. Habol tingin na lang ang nagawa ni Mia. Ganoon ba kahalaga ang ginagawa nito? Ganoon ba kahalaga ang hinahabol nitong oras? Wala sa sariling bumalik siya sa loob ng coffee shop. “Are you all right?” Cooper asked as soon as she got back and found him still sitting where she had left him. “Alam kong hin
“DO YOU HAVE her file?” Tanong ni Jondray sa kaibigan niyang si Alvan na kaagad rin naman tumalima at inabot ang folder sa kanya. “Ayan ang mga info niya.” Imporma ni Alvan sa kanya. Mabilis niyang kinuha iyon at binasa ang files kung saan nakabuod ang info tungkol kay Mia Davis. ‘Her full name is Mia Davis. She’s twenty-five years old, single and she’s working in Cole Club for about 1 year. May dalawang kapatid, parehong babae. Ang kanyang Nanay lang ang kasa-kasama nila na nagngangalang Mira Davis. At dahil namatay ang Tatay niya na nagngangalang Joseph Davis, hindi siya nakapagtapos ng pag-aaral. Hindi pa siya satisfied sa nalaman. “That’s all?” Tumango ang kaibigan niya. “That's all, I didn't gather any other information besides what you asked for and the photos. Meron akong larawan ng buong pamilya niya.” Anito at saka inilapag nito ang larawan sa table niya. “Suriin mong maigi. Sa tingin ko, sa larawan na iyan may mapapala ka.” Makahulugan nitong wika. “Fuck,” sa gul
Subalit matigas ang ulo niya dahil ayaw niyang makinig. Imbis na pansinin ang pagsuway nito sa kanya, mas lalo pa siyang gumiling nang gumiling. Kung ano ang mga sayaw na sinasayaw niya sa club ay ganoon ang ginagawa niya. Kagat ang labi at ang mga mata niya ay nang-aakit. Kitang-kita niya ang pagpigil ng binata na maglabas ng emosyon. Panay ang hinga nito nang malalim. Mas lalo siyang nag-iinit pag tumatama ang mga mata niya sa pants nito na basang-basa dahil sa kagagawan niya. Manyak ba ako? No! Hindi, hanggat maaari nga ayokong dumikit sa mga lalaki pero anong nangyayari sa akin. Natutuwa pa siya sa ginagawa niya hanggang sa dumako ang tingin niya sa malaking vase na may malaking picture frame. Automatic na tumigil ang pagsayaw niya at parang napaso na pinatay ang music. Nakukunsensya siya, alam niyang may babae itong mahal at alam niyang posibleng masaktan ito. Hindi siya babaeng kaladkarin, o babaeng walang dignidad para mang-akit ng lalaking may kasintahan. Muli siyang bumali
Dali-daling umalis si Mia sa silid ng binata. Ayaw niyang magising ito na nananatili pa siya sa kuwarto nito. Naligo siya upang mahimasmasan at matapos ayusin ang sarili ay nagtungo siya sa kusina upang magluto. Nasa kalagitnaan pa lang siya ng pagluluto nang marinig niya ang pagbukas ng ref. Nang lingunin niya kung sino iyon parang may kumakarera sa loob ng dibdib niya. Lihim siyang napalunok habang nakatingin sa umiinom na binata. Malamig na tubig ang iniinom nito sa umaga. When Jondray's deep, piercing blue eyes stared at her. She couldn't stop looking at his handsome face, admiring his angular features and piercing eyes. Para siyang nahi-hipnotismo habang nakatingin sa kulay asul nitong mga mata. "Good morning." His deep, somber, yet somehow comforting voice sounded: it sent her heart beating like a drum. She was so stunned that she couldn't find the words to respond, not even a thank you or good morning. Sinundan niya ang bawat kilos ng binata hanggang sa lumakad ito papalap
Umupo siya at saka chineck ang isang bag na puno ng mga drugs. “Ngayon ang lakad natin para makipag-transaksyon kay Mr. Kim. Isa sa mga kasamahan ni Mr. Wong sa organisyon.” Aniya. “Inayos na namin lahat.” Sabi ni Cooper. Itinapon ni Mirko ang sigarilyo na nasa kalahati pa ang upos at saka mabilis na ikinasa ang baril na hawak. “Nangangati ang mga kamay kong kalabitin ang gatilyo ng baril na hawak ko.” “Ready to ramble?” Sabay na sabi naman ng dalawa niyang kaibigan na sina Alvan at Cooper. “Tayong apat lang ang lalakad. Hindi ko muna pasasamahin si Cyrus. He needs to give his full attention and focus to Mia; she is our ace in the hole.” He said. Nanunudyo na tumingin si Mirko sa kanya. “Bantayan? O, protektahan at alagaan habang wala ka?” "Fuck you! Mirko. Just focus on the assignment and get it done." He answered, clearly annoyed. Tatawa-tawa lang loko sa isang tabi. Wala siyang panahon makipag-asaran ngayon sa kaibigan niya. Gusto muna niyang mas makilala ang dalaga bago ni