“DO YOU HAVE her file?” Tanong ni Jondray sa kaibigan niyang si Alvan na kaagad rin naman tumalima at inabot ang folder sa kanya. “Ayan ang mga info niya.” Imporma ni Alvan sa kanya. Mabilis niyang kinuha iyon at binasa ang files kung saan nakabuod ang info tungkol kay Mia Davis. ‘Her full name is Mia Davis. She’s twenty-five years old, single and she’s working in Cole Club for about 1 year. May dalawang kapatid, parehong babae. Ang kanyang Nanay lang ang kasa-kasama nila na nagngangalang Mira Davis. At dahil namatay ang Tatay niya na nagngangalang Joseph Davis, hindi siya nakapagtapos ng pag-aaral. Hindi pa siya satisfied sa nalaman. “That’s all?” Tumango ang kaibigan niya. “That's all, I didn't gather any other information besides what you asked for and the photos. Meron akong larawan ng buong pamilya niya.” Anito at saka inilapag nito ang larawan sa table niya. “Suriin mong maigi. Sa tingin ko, sa larawan na iyan may mapapala ka.” Makahulugan nitong wika. “Fuck,” sa gul
Subalit matigas ang ulo niya dahil ayaw niyang makinig. Imbis na pansinin ang pagsuway nito sa kanya, mas lalo pa siyang gumiling nang gumiling. Kung ano ang mga sayaw na sinasayaw niya sa club ay ganoon ang ginagawa niya. Kagat ang labi at ang mga mata niya ay nang-aakit. Kitang-kita niya ang pagpigil ng binata na maglabas ng emosyon. Panay ang hinga nito nang malalim. Mas lalo siyang nag-iinit pag tumatama ang mga mata niya sa pants nito na basang-basa dahil sa kagagawan niya. Manyak ba ako? No! Hindi, hanggat maaari nga ayokong dumikit sa mga lalaki pero anong nangyayari sa akin. Natutuwa pa siya sa ginagawa niya hanggang sa dumako ang tingin niya sa malaking vase na may malaking picture frame. Automatic na tumigil ang pagsayaw niya at parang napaso na pinatay ang music. Nakukunsensya siya, alam niyang may babae itong mahal at alam niyang posibleng masaktan ito. Hindi siya babaeng kaladkarin, o babaeng walang dignidad para mang-akit ng lalaking may kasintahan. Muli siyang bumali
Dali-daling umalis si Mia sa silid ng binata. Ayaw niyang magising ito na nananatili pa siya sa kuwarto nito. Naligo siya upang mahimasmasan at matapos ayusin ang sarili ay nagtungo siya sa kusina upang magluto. Nasa kalagitnaan pa lang siya ng pagluluto nang marinig niya ang pagbukas ng ref. Nang lingunin niya kung sino iyon parang may kumakarera sa loob ng dibdib niya. Lihim siyang napalunok habang nakatingin sa umiinom na binata. Malamig na tubig ang iniinom nito sa umaga. When Jondray's deep, piercing blue eyes stared at her. She couldn't stop looking at his handsome face, admiring his angular features and piercing eyes. Para siyang nahi-hipnotismo habang nakatingin sa kulay asul nitong mga mata. "Good morning." His deep, somber, yet somehow comforting voice sounded: it sent her heart beating like a drum. She was so stunned that she couldn't find the words to respond, not even a thank you or good morning. Sinundan niya ang bawat kilos ng binata hanggang sa lumakad ito papalap
Umupo siya at saka chineck ang isang bag na puno ng mga drugs. “Ngayon ang lakad natin para makipag-transaksyon kay Mr. Kim. Isa sa mga kasamahan ni Mr. Wong sa organisyon.” Aniya. “Inayos na namin lahat.” Sabi ni Cooper. Itinapon ni Mirko ang sigarilyo na nasa kalahati pa ang upos at saka mabilis na ikinasa ang baril na hawak. “Nangangati ang mga kamay kong kalabitin ang gatilyo ng baril na hawak ko.” “Ready to ramble?” Sabay na sabi naman ng dalawa niyang kaibigan na sina Alvan at Cooper. “Tayong apat lang ang lalakad. Hindi ko muna pasasamahin si Cyrus. He needs to give his full attention and focus to Mia; she is our ace in the hole.” He said. Nanunudyo na tumingin si Mirko sa kanya. “Bantayan? O, protektahan at alagaan habang wala ka?” "Fuck you! Mirko. Just focus on the assignment and get it done." He answered, clearly annoyed. Tatawa-tawa lang loko sa isang tabi. Wala siyang panahon makipag-asaran ngayon sa kaibigan niya. Gusto muna niyang mas makilala ang dalaga bago ni
KUMAKAIN si Mia mag-isa ng hapunan na walang kasalo. Nang matapos nilang magbaliw-baliwan ni Cyrus ay nagpaalam ito na may pupuntahan lang daw saglit. Samantala si Jondray naman ay wala pa rin, umaga na iyon umalis ngunit hindi pa rin bumabalik. Siguro ay kasama ng binata ang kasintahan nito tuwing linggo. Nakakainis mang aminin pero nasasaktan siya sa isipang iyon. Hanggang kailan ba niya isasaksak sa isip niya na isa lamang siyang maid. Pero ang isip niya habang tinatakwil si Jondray at pilit binabaon sa limot ang mga nangyari kagabi, mas lalo pa ‘yatang hinahanap ng isip niya ang binata. What happened to her? Did she fall in love with that man? “Enjoying your dinner?” “Ay, gwapong butiki ka!” Mabilis na gumalabog ang puso niya ng marinig ang boses ni Jondray mula sa likuran niya. Nagulat siya dahil kanina pa niya iniisip ang binata tapos bigla-biglang susulpot. Pero mas nagulat siya sa lumabas mula sa kanyang bibig. Anong sabi niya!? Gwapong butiki. Nang humarap siya sa binata
Umiba na ang aura nito, umaliwalas bigla ang mukha nito ng makita ang kabuuan niya at tinitigan siya. Sinuri nito ang itsura niya mula ulo hanggang paa. She was wearing a beautiful white dress that reached down to her ankles, and she had her hair pulled up into a high bun. She looked absolutely stunning. Ang binata pa ang bumili nito at ipinasuot sa kanya para daw maayos ang itsura niya pagbisita sa kanyang pamilya. “What a beautiful lady.” Manghang komento ni Cyrus sa kanya. “Pwedeng sumama?” “No, you can’t.” Mariin na pigil ng binata kay Cyrus. Cyrus instantly smiled while looking at her. "Why? Are you going on a date?" “Just shut the fuck up.” Seryosong wika nito na pareho nilang ikinatahimik ni Cyrus. “Let’s go, Mia.” Anito. Jondray took her by the arm and pulled her towards his car, opened the passenger seat for her, and let her inside. Parang may kuryente na dumaloy sa buong katawan niya dahil sa simpleng paghawak nito sa kanya. Kaagad na kumabog ng mabilis ang puso ni
Tumango siya sa kapatid niya na mukhang nahihiya kaya naisip umalis. Binalingan naman niya si Jondray na kanina pa tahimik sa tabi niya nang umalis ang kanyang ina’y. Kumunot ang noo niya dahil umiikot ang tingin nito at sinusuri ang mga nakasabit na picture frame sa ding-ding nila. Tumigil ang mga mata nito sa family picture nila. Kung saan kumpleto pa sila at buhay pa ang kanyang tatay. Tumikhim muna ang binata na mukhang may gustong itanong. “Nasaan na ang tatay mo?” Malungkot na ngumiti si Mia. “Wala na siya. Matagal na rin siyang patay.” May simpatya na tumingin sa kanya ang binata. “Sorry. Hindi ko na dapat tinanong pa iyon.” Nginitian niya ang binata at saka tumayo upang kunin ang picture frame nila na nakasabit. Nang makuha niya iyon, muli siyang umupo sa tabi ni Jondray. “Namatay siya na tanging sulat lamang ang iniwan sa akin. Hanggang ngayon ay hindi ko iyon binabasa dahil masakit sa kalooban ko ang naging dahilan kung bakit siya namatay.” Muling bumalik sa isip ni Mia
ININAT NI Mia ang mga braso niya kasabay ang pagmulat ng mga mata niya at magaan ang pakiramdam niya na umupo mula sa pagkakahiga. Nang masilaw siya liwanag na tumatagos sa kurtina na puti mula sa bintana ng silid niya ay bumangon na siya ng tuluyan. Ang gaan ng pakiramdam niya sapagkat iba ang pakikitungo sa kanya ni Jondray simula nang magpunta sila rito sa kanila. Alam niyang palabas lamang ang lahat, alam niyang pagpapanggap lamang ang lahat pero masaya siya kahit na hindi totoo ang meron sa pagitan nila. Akmang aalis na siya sa pagkakahiga para ayusin ang sarili ng bumukas ang pinto ng silid at pumasok mula doon si Jondray na may dalang maliit na tray at puno ng pagkain ang nasa tray na dala nito. May isang basong gatas, tinapay, palaman at prutas. Tahimik lamang itong naglalakad at kunot ang noo niyang sinundan ng tingin ang binata, inilapag nito ang dalang tray sa side table. Kakain siya sa loob ng kuwarto? Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip ng lalaking ‘to. Pagka-usa
KASALUKUYANG natutulog si Mia, ngunit bigla siyang nagising nang may marinig siyang bumagsak na nanggagaling sa ibaba, sa may living room. Tiningnan niya ang wall clock.2 am. Kaagad na hinanap ng mga mata ni Mia si Jondray. Pero mukhang wala ang binata, hindi ito bumalik ng kuwarto para tabihan siya. Kagabi lang, inaaway niya pa ito dahil naiinis siya sa hindi niya malamang kadahilanan, basta naiinis lang siya rito, kaya pinalabas niya ito. Ayaw niya makita ang pagmumukha ng binata. Pero ngayong umaga, gustong-gusto na niya makita ang kasintahan, gusto niya makita ang guwapong mukha nito, gusto niyang amoyin ang naturang bango nito.Nasaan na ba ang lalaking ‘yon?Hindi siya nito tinabihan? Akala ko ba sleeping pills niya ako? I found a love, for meDarling, just dive right in and follow my leadWell, I found a girl, beautiful and sweetOh, I never knew you were the someone waiting for me - Perfect Song by Ed Sheeran Kumunot ang noo ni Mia dahil sa tunog ng musika sa baba. Dahan-
3 MONTHS LATER… NALILIGO sa pawis si Mia habang tumatakbo sa hindi niya malaman na kadahilanan at wala siyang makita, madilim ang paligid at basta lang tumatakbo siya na parang may humahabol sa kanya at pilit niyang tinatakasan iyon. Bitbit niya ang kaba sa kanyang dibdib na baka abutan siya nito at patayin na lamang bigla.“Mia?”“Mia?!”Napabalikwas si Mia nang upo sa narinig niyang boses at bumungad ang nag-aalang mukha ng kanyang Ina’y. “Anak, pawis na pawis ka at sumisigaw kaya ginising kita.” Naupo siya at tumingin sa gawi ng kanyang Ina. “Nanaginip lang po ako, Ina’y.” Ngumiti ang kanyang Ina at hinaplos ang buhok niya. “Anak, sigurado akong namimiss ka na niya. Bakit hindi mo siya dalawin?”Ngumiti rin siya pero hindi umabot iyon sa mga mata niya. “Baka nga po.” Hinaplos niya ang maliit na umbok sa tiyan niya. “Baka namimiss na niya kami ni baby Jonray.” Noong araw na nawala ang lalaking mahal niya. Iyon rin naman ang araw na nalaman niyang buntis siya. She's 3 months pre
MADALING napatumba ni Jondray ang kalaban niya at nang lumingon siya sa mga kaibigan na expert na nakikipaglaban, wala ng malay ang mga kalaban nito. Hindi pa sila lumalaban ng barilan dahil sayang ang bala kung ganito naman kadali ang kalaban nila. Reserba na lang niya iyon kapag alam nilang nagkagipitan na. Jondray's movements were lightning-fast and precise. Every movement he was giving to his opponents was full of strength and energy, making it difficult for them to predict his next move. Nang dumami na ang mga tauhan ni Mr. Wong at Black Master, inilabas na niya ang baril. Sunod-sunod na putok ng baril ang humabol sa kanya. Parami na nang parami ang kalaban, kaya lahat sila ay nakipag-sagupaan na ng barilan. Tumingin siya sa gawi ni Mia. Wala itong malay. Kailangan nilang makuha si Mia at mailagay sa safe na lugar. “Cooper, Alvan! Go! Get Mia! Kami na ni Cyrus at Mirko ang bahala rito!” Jondray shouted. Sumunod si Cooper at Alvan sa gustong mangyari ni Jondray. Habang sina
NAGISING si Mia sa malamig na tubig na bumuhos sa buong katawan niya at narinig niya ang pagtawa ng isang pamilyar na boses. Minulat niya ang mga mata at nakita niya si Jeffry na may satisfying na ngiti sa mga labi. At hindi lamang si Jeffry ang kanyang nakita. Nakaramdam siya ng matinding takot ng makita ang matandang lalaki na may hawak na tabaco. Nakaupo ito sa mahabang sofa. Hindi… Si Mr. Wong. “Mr Wong…” Naibulong niya sa kanyang sarili. “Masarap ba ang naging tulog mo, Mia?” “A-ano pa ba ang kailangan ninyo?!” Nanggagalaiti niyang wika. “Easy ka lang, Mia. Ako, wala. Siguro si Tito Wong, meron.” Nang-aasar na sagot ni Jeffry. “Tito?” “Yes, I'm from the Wong Family. We are a powerful syndicate of criminal organization that operates in the Philippines area. Isa ako sa kanila. We have connections throughout the city and the country, and we are willing to sacrifice anything to succeed.” Pahayag nito at saka tiningnan siya. “Kahit ikaw na kaibigan ko. Kaya kong isakripisyo
“Pero dahil malandi si Mirko at matinik sa babae at mukhang tinamaan sa kaibigan mo, sinusundan pa rin niya si Bea kahit na sinabi naming tapos na ang misyon niya. But at least, naging maganda ang pagsunod niya.” Dagdag pa ni Cooper sa paliwanag ni Cyrus. Masayang ngumiti siya sa mga ito. “Maraming salamat. Lalo na sa’yo, Mirko.” “Sa tingin ko. Sapat na ang alak, Jondray. Jowa mo naman si Mia. Libre mo na lang kami ng alak at pulutan.” Wika ni Mirko sabay kindat. Walang preno talaga ang bibig ng isang ‘to. Tumingin siya sa gawi ni Jondray na hindi maipinta ang mukha, kaya nilapitan niya ito sabay angkla sa braso nito. “Sa tingin ko. Hindi tayo matutuloy ngayon. Bukas na lang…” Pabulong niyang sabi. Ramdam niya ang inis na nararamdaman nito dahil sa naudlot nilang date, pero kaagad na lumambot rin naman ang ekspresyon sa mukha nito ng magpa-cute siya. Epektibo! Tumango-tango ang binata. “I know how much you miss her. Bukas na lang.” Anito sabay lakad patungo sa mga kaibigan
“Mia..” namamaos nitong tawag sa pangalan niya. Naramdaman niyang unti-unti na nitong tinatanggal ang lahat ng saplot niya, pero bago pa 'yon tuluyang mangyari, sinakop muli ni Jondray ng halik ang mga labi niya hanggang sa hindi na niya namalayang wala na pala siyang saplot ni isa. Mia had no other thoughts in her head but Jondray's kisses, his slow, romantic caress of her body. She was lost in the moment, and she didn't want it to end. Ni hindi na nga niya naisip na baka sa pangalawang pagkakataon ay magbunga ito. Wala na siya sa tamang wisyo para maisip ang mga bagay-bagay na dapat niyang isinasaalang-alang bago siya magpasakop kay Jondray. Subalit tuso ang tinutugon ng katawan niya sa nasa isip niya. Parang napupugto ang hininga ni Mia sa bawat paglapat ng labi nito mula sa leeg, dibdib, pababa sa puson niya. His touch was so intense that it left her skin feeling like it was on fire. His kisses were so breathtaking that they left her breathless and wanting more. Every time J
MAGTATANGHALI na nang magising si Mia. Napuyat kasi siya kagabi sa kakaisip kay Jondray at sa mga sinabi nito. He really cares for her and she's an important person to him. Dapat na ba siyang magpatingin kay Doktora Melly? Baka nasisiraan na siya ng utak. Kagabi pa niya iniisip ang mga iyan. Para siyang butete kagabi sa kakaikot sa kama at muntik pa niyang magising ang batang babae dahil sa maligalig niyang puso. Dapat sinusuway niya ang sarili sa kalandiang naiisip niya, pero hindi niya talaga mapigilan, e. Kapag si Jondray na ang pinag-uusapan, nagpapanic ang puso niya. Kapag malapit ang binata at ramdam niya ang presensya nito, nagwawala ang puso niya. Kapag may sinasabi ito na maganda tungkol sa kanya, lumalabas ang natural na kalandian ng puso niya. Puso ko talaga ‘yung malandi. Hindi ako! Bigla niyang napansin, wala na pala ang bata sa tabi niya. Akmang tatayo siya nang bumukas ang pintuan at iluwa ‘nun ang batang babae na may masayang ngiti sa mga labi. “Good morning, Mo
“Hello Jondray. A.K.A. Kiffer. Kamusta ka naman?” Nakangising wika ng lalaki. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang lalaki. “Walang hiya ka! Ikaw, matagal na akong naghihinala sa’yo. Ikaw si Black Master!” He was about to shoot Jeffry out of rage when the man with blue hair moved. Inatake siya nito ng sunod-sunod na pagbaril kaya nagtago siya. Mabuti na lang at malaki ang VIP room kaya kahit pa paano ay nakakagalaw siya at nakakaiwas sa bawat balang pinapatama nito sa kanya. “Jondray. Jondray. Jondray. Why are you trying to hide from me? What a poor man. Natatakot ka ba?!” Jeffry was shouting and furious. “Harapin mo ‘ko, Jondray!” Nakadapang gumapang si Jondray upang hindi siya makita nito. Kinuha niya ang isang baril na tumatagos sa kahit na anong wall. Kailangan niyang makuha si Mia. Hindi niya kakayanin kapag may nangyaring masama rito. Tumakbo siya at mabilis na ipinutok ang baril sa tauhan ni Jeffry na nasa tabi nito. Bumagsak ang lalaki, kaya kampante siyang humarap
“DITO tayo mamimili? Bakit parang walang namimili?” Sunod-sunod na tanong ni Mia kay Jondray habang nililibot nila ang Mall na pagmamay-ari ng Ama ni Jondray. Ipinasara pansamantala ni Jondray ang mini Mall na ito. Kaya sigurado siyang punong-puno ang mga mamimili sa malaking Mall na pagmamay–ari naman ng kanyang Ina. Siya rin naman ang may hawak ng mga negosyo ng mga magulang niya, kaya puwede niyang gawin ang lahat ng gustuhin niya. Hindi niya sinagot ang mga tanong ng dalaga bagkus nagpatuloy sila sa paglilibot. Hindi alam ni Jondray kung anong meron sa mga mata ng dalaga at parang iba ang dating nito pag nakatitig sa mga mata niya. Niyaya niya si Mia para bumili ng mga damit ng batang babae at damit na rin nito pati body wash at kung anu-anong gamit pang-babae. Matagal na rin nananatili ang dalaga sa bahay niya, pero iisa pa lamang ang nabibili nitong pansariling damit. “Kunin mo kung anong gusto mo at ipili mo na rin 'yung bata ng damit pang-bahay.” Aniya. May kislap ng sa