"เจ้ากล้ายุ่งกับคนของข้า พร้อมที่จะรับโทษทัณฑ์แล้วหรือไม่" ทั้งหมดมิใช่คำถาม หากแต่เป็นการประกาศว่าเขาไม่มีวันยกโทษให้คนที่กล้าทำร้ายคนของตน #มังกรฟ้าเทียนหั่วหลงผู้คลั่งรัก
더 보기"เป็นพระมหากรุณาธิคุณเพคะ"หลี่ชิงชิงแอบชำเรืองมองเห็นมังกรฟ้ายิ้มให้ตนอยู่จึงรีบหลบสายตานั้นบ้าจริง! ทำไมนางต้องใจสั่นเช่นนี้ด้วย พวงแก้มก็ร้อนวูบวาบ หัวใจยังมาเต้นแรงจนยากควบคุมอีก"หงส์เพลิงจูฮวาเหยียน""เพคะมหาเทพ""แม้เจ้าจะมีความชอบในศึกครั้งนี้ หากแต่ไม่สามารถลบล้างความผิดก่อนหน้าได้""เรียนมหาเทพ หากเป็นเรื่องสับเปลี่ยนตะวันจันทรา เป็นข้าเองที่ไหว้วานหงส์เพลิงให้ทำเช่นนั้น"เทียนหั่วหลงรู้ว่ามหาเทพเทียนวั่งจะกล่าวโทษเรื่องนี้กับหงส์เพลิงจึงรีบบอกความจริง"มังกรฟ้าไหว้วานข้าก็จริง แต่ถ้าข้าไม่ยินดีทำก็ไม่มีผู้ใดบังคับได้ มหาเทพโปรดลงทัณฑ์ข้าในเรื่องนี้เพียงผู้เดียวด้วย""ฮวาเหยียน"จูฮวาเหยียนคลี่ยิ้มให้กับมังกรฟ้าที่ส่งแววตาเสียใจและรู้สึกผิดให้นาง'ข้าเต็มใจทำเพื่อท่าน'จูฮวาเหยียนบอกทางสายตาให้กับมังกรฟ้า และนางเชื่อว่าคนฉลาดเช่นเขาอ่านแววตานั้นของนางออก"เช่นนั้นเจ้าจงไปรับผิดที่ตำหนักห้วงกาลเวลาของเทพรัตติกาลจู๋อวี่เสีย""น้อมรับพระบัญชามหาเทพ""บัดนี้ทั้งสามพิภพสงบสุขแล้ว ข้ามหาเทพเทียนวั่งขอบคุณทุกการเสียสละของทุกคนในศึกครั้งนี้"กล่าวจบมหาเทพเทียนวั่งก็เร้นกายกลับแดนสุ
หมับ!เทียนหั่วหลงเห็นแววตามุ่งมั่นนั่นแล้วรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย เขารั้งข้อมือนางไว้แน่น"ข้าจะปลอดภัย"หลี่ชิงชิงหันกลับมาส่งแววตาหวานซึ้งมาให้เขา ในประกายนั่นบอกให้มังกรฟ้าเชื่อใจนาง"เจ้าต้องปลอดภัยกลับมา"หลี่ชิงชิงยิ้มกว้างแทนคำตอบนางหันหน้ากลับไปเผชิญกับจอมมารบรรพกาลที่อยู่ในร่างของหงยวี่บรรยากาศรอบตัวหลี่ชิงชิงเปลี่ยนไป นางถูกพลังของธาตุทั้งห้าที่มองไม่เห็นห้อมล้อมเอาไว้แววตามาดมั่นเต็มไปด้วยความเยือกเย็นไม่ต่างจากเทพสงครามเฉินเสวี่ยทุกย่างก้าวที่หลี่ชิงชิงก้าวเดินเกิดเป็นคลื่นน้ำรองรับน้ำหนักของนาง"จอมมารชั่ว! เจ้าทำลายสำนักเมฆาล่องลอย เข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ รวมถึงอาจารย์ป้าของข้า!"ทุกคำของนางช่างหนักหน่วง แววตามุ่งมาดหวังทำลายศัตรูตัวร้ายตรงหน้า"เจ้าลืมผู้ใดอีกหรือไม่"จอมมารบรรพกาลยั่วยุอีกคนให้นึกถึงอดีตที่แสนเจ็บปวดแววตาหลี่ชิงชิงวูบไหวไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับมาแน่วแน่ดังเดิม"ข้าจะลืมแค้นของท่านแม่ ท่านพ่อ และอาสี่ได้อย่างไร!"วันที่นางรอคอยในที่สุดก็มาถึง หลี่ชิงชิงจะได้ล้างแค้นให้กับครอบครัวที่ล่วงลับเพราะจอมมารตนนี้เสียที"วาจาสามหาวใช้ได้ วิญญาณของแม่เจ้า พ่อเจ้
: เจ้าสาวของมังกรฟ้า :มังกรฟ้าพาหลี่ชิงชิงออกมาจากห้วงจิตของนางได้สำเร็จ"มาได้สักที"มังกรทมิฬฝืนใช้พลังจนเฮือกสุดท้ายจึงเอ่ยประชดเล็กน้อยที่เห็นสหายทำภารกิจลุล่วงหลี่ชิงชิงตื่นจากการควบคุมของจอมมาร นางรีบใช้คัมภีร์เหมันสดับสวรรค์ชำระล้างพร้อมขับไล่วิญญาณชั่วร้ายที่หลงเหลืออยู่ออกจากกายจนหมดสิ้น"พวกเจ้า! พวกเจ้ากล้าขัดขวางแผนการครองใต้หล้าข้า!"เสียงแห่งความเกรี้ยวกราดของจอมมารบรรพกาลดังขึ้น มันใช้พลังทั้งหมดสะบั้นแส้อัสนีกาลของมังกรทมิฬจนขาดกระจายอั่ก!เมื่อเอ็นมังกรถูกทำลาย มังกรทมิฬจึงบาดเจ็บล้มฟุบลงกับพื้นพร้อมกระอักเลือดออกมาก่อนจะหมดสติ ดวงวิญญาณแตกกระจายหายไปกับอากาศ"หลงเซ่อ!"เสียงสัตว์เทพทั้งสี่ประสานกันด้วยความตกใจมังกรฟ้าเทียนหั่วหลงเคียดแค้นยิ่งนักที่ดวงจิตอีกดวงถูกทำลายไปต่อหน้าต่อตาตน"ข้าจะไม่ยอมให้การเสียสละของมังกรทมิฬสูญเปล่า"มังกรฟ้าได้พลังวิญญาณและอัคคีมรกตกลับมาทั้งหมดแล้ว ตอนนี้มันมีพลังเหนือปีศาจทั้งปวงเฉกเช่นแต่ก่อนเสียงดังเปรี้ยงปร้างพร้อมแสงวาบสว่างไสวปรากฎขึ้นเหนือท้องนภาที่ย้อมไปด้วยสีราวเปลวเพลิงที่กำลังแผดเผา ไม่นานแส้พิฆาตของอัคคีมรกตก็ฟาดเข้ากั
ภายในห้วงจิตของหลี่ชิงชิงในเวลานี้แตกต่างจากครั้งแรกที่เทียนหั่วหลงเคยเข้ามาพื้นที่เวิ้งว้างแห่งนี้ถูกโอบล้อมไปด้วยทะเลหมอกสีดำทมึน กลิ่นไอความชั่วร้ายของจอมมารบรรพกาลกำลังกลืนกินทุกอย่างที่เป็นตัวตนของนางจากในห้วงจิตนี้มังกรฟ้าครุ่นคิดครู่หนึ่ง หากเขามัวแต่เดินสุ่มทิศทางอยู่แบบนี้คงหาเจ้าของห้วงจิตไม่เจอ เวลายิ่งมีจำกัดเขาจึงเปลี่ยนแผนการใหม่"กระดิ่งมังกรสำแดงฤทธิ์!"มังกรฟ้าใช้อาคมเรียกกระดิ่งมังกรที่อยู่บนตัวหลี่ชิงชิง เสียงกระดิ่งดังก้องกังวาลรอบกายยากแก่การเดาทิศทางที่มาของเสียงเทียนหั่วหลงรีบตั้งค่ายกลขจัดไอมารออกไปเพื่อเพิ่มการรับรู้ทิศทางของกระดิ่งมังกรให้ชัดเจนอั่ก!เขาสูญเสียพลังวิญญาณไปมาก การใช้อาคมเวทย์ยิ่งขั้นสูงและฝืนใช้มากเท่าไรยิ่งสะท้อนกลับตัวมังกรฟ้าเองมากเท่านั้นเทียนหั่วหลงกลับมาตั้งสมาธิอีกครั้ง เขาหลับตาลงพร้อมกับกำหนดจิตให้แน่วแน่ นึกถึงเพียงหลี่ชิงชิงจากก้นบึ้งของหัวใจ ไม่นานปรากฎแสงสว่างรำไรส่องอยู่ไม่ไกลจากจุดที่มังกรฟ้ายืนอยู่เทียนหั่วหลงมองเห็นคนที่ตามหากำลังนอนขดตัวอยู่บนพื้นโดยมีแสงสีขาวนั้นคอยปกป้องร่างหลี่ชิงชิงเอาไว้ทำให้จอมมารบรรพการไม่สามารถค
ตู้ม!จอมมารหงุดหงิดใจที่เหล่าเทพชั้นต่ำเอาแต่พร่ำบ่นให้เขารำคาญหูจึงซัดพลังโจมตีเทพที่มาใหม่จนได้รับบาดเจ็บเจียนตาย"เสวียนอวี่ ข้าฝากท่านส่งท่านเทพเหล่านั้นกลับสวรรค์ด้วย"มังกรฟ้าเคลื่อนสายตากลับมาสบมองจอมมารในร่างหลี่ชิงชิงต่อภายในอุ้งมือมังกรฟ้าเกิดเป็นกลุ่มพลังสายหนึ่งขึ้นมา"อัคคีมรกตพิฆาต!"การโจมตีที่หนักหน่วงและแข็งแกร่งของมังกรฟ้าสั่นสะเทือนไปทั้งสามภพ จอมมารปัดป้องได้ทว่าก็ถูกพลังโจมตีนั้นทำให้ได้รับบาดเจ็บประมาณหนึ่งเทียนหั่วหลงเห็นสีหน้าหลี่ชิงชิงเจ็บปวดใจเขาก็ปวดตาม'อดทนอีกนิด ข้าต้องช่วยเจ้าให้ได้'เทียนหั่วหลงกลับมารวบรวมพลังอีกครั้งเพื่อโจมตีจอมมารบรรพกาลการต่อสู้ของมังกรฟ้ากับจอมมารดำเนินไปหลายชั่วยาม ทั้งคู่ผลัดกันจู่โจมผลัดกันปัดป้อง พลังวิญญาณของมังกรฟ้าที่ได้จากหลี่ชิงชิงคืนมาจากครานั้นฟื้นคืนแปดส่วน หากแต่ตอนนี้เขาใช้จัดการจอมมารจนแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงสู้ต่ออั่ก!เทียนหั่วหลงหลบการโจมตีครั้งนี้ไม่ทัน เขาถูกพลังมืดซัดเข้าเต็ม ๆ จนกระอักเลือดเหนียวข้นออกมามังกรทมิฬเห็นท่าไม่ดีหากปล่อยให้มังกรฟ้าสู้ตัวต่อตัวอีกแก่นวิญญาณคงแตกดับเป็นแน่"ข้าฝากทางนี้ด้วย"เท
คราที่หยวนอวิ๋นกำลังจะหมดแรงปรากฎสายอัสนีทมิฬฟาดลงมายังจอมมารบรรพการที่อยู่ในร่างของหลี่ชิงชิงเข้าอย่างจัง"จอมมารน่ารังเกียจ"มังกรทมิฬเทียนหลงเซ่อปรากฎเหนือเวหาด้วยท่วงท่าสง่างาม"คุณชายเทียน"กว่างเซียงเซียงเอ่ยนามผู้ที่เคยช่วยเหลือนางจากปีศาจบุปผา"เจ้ารู้จักเทพผู้นั้น"กว่างเซียงเซียงพยักหน้า หากแต่นางไม่ตอบกลับใด ๆ ในใจรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาหลายส่วนตั้งแต่คนผู้นี้ปรากฎกายขึ้น"เจ้ามีกลิ่นไอของข้า"จอมมารบรรพกาลสูดดมกลิ่นของมังกรทมิฬ"เป็นเพียงเศษเสี้ยวที่ถูกตัดทิ้งของเทพผู้สร้างยังกล้าเอาตัวเองมาเทียบเท่ากับข้า"คำพูดเสียดแทงใจของเทียนหลงเซ่อสร้างความเคืองขุ่นให้จอมมารหลายเท่า มันไม่รอเวลารีบใช้อาคมของเหมันต์สดับสวรรค์ขั้นสามซัดไปยังเทียนหลงเซ่อ"น่าขยะแขยง ยึดร่างกายผู้อื่นไม่พอ ยังลอบใช้พลังของนางอีก เจ้าคงไร้พลังจริง ๆ"เทียนหลงเซ่อหลบการโจมตีได้ก็หาเรื่องยั่วโมโหจอมมารทันทีคนถูกดูถูกแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมา"มังกรทมิฬหน้าโง่ คิดหรือว่าเจ้าเพียงคนเดียวจะช่วยมนุษย์นางนี้จากข้าได้""ใครว่าคนเดียวกัน!"เสียงดุดันดังขึ้นพร้อมกับเพลิงกัลป์พวยพุ่งโจมตีร่างของหลี่ชิงชิงอย่างไม่ยั้งมือ"ห
: ศึกสัตว์เทพกับจอมมาร :ถ้ำบนเขาเซียนลู่ผ่านมาแล้วสามวันที่หลี่ชิงชิงแยกทางจากมังกรฟ้ากลับเขาเมฆา ผู้เป็นใหญ่เหนือปีศาจทั้งปวงยังคงไม่มีวี่แววจะฟื้นเทียนหลงเซ่อถ่ายทอดพลังอัคคีกาลเพื่อปลุกให้มังกรฟ้าตื่นจากการจำศีลซึ่งเป็นวิธีการรักษาชีวิตของเผ่ามังกรเมื่อแก่นพลังวิญญาณบาดเจ็บสาหัสจนอาจดับสูญ เผ่ามังกรจะเข้าสู่การจำศีลเพื่อรักษาแก่นพลังวิญญาณของตนไม่ให้ดวงจิตแตกดับอั่ก!เมื่อฝืนใช้พลังเกินขีดจำกัดในสภาพที่ฝืนแยกกายหยาบออกมาหลังหมดคืนจันทร์เพ็ญทำให้มังกรทมิฬบาดเจ็บสาหัสถึงแก่นพลังวิญญาณเช่นกัน เทียนหลงเซ่อกระอักเลือดออกมาทำเอาอาเล่ยที่คอยดูแลไม่ห่างตกใจ"ท่านมังกรทมิฬ!"อาเล่ยรีบเข้ามาช่วยพยุงมังกรทมิฬที่ใบหน้าซีดเซียวร่างกายไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาพักผ่อนบนโขดหิน"ท่านไม่เป็นอะไรนะขอรับ"ภูติหิ่งห้อยเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เทียนหลงเซ่อส่ายหน้าเล็กน้อยบอกว่าตนยังไหว"ทำไมนายท่านถึงยังไม่ฟื้นขอรับ"อาเล่ยมองไปยังมังกรฟ้าที่ยังคงนอนแน่นิ่งอยู่ที่เดิมเวลาผ่านมาตั้งหลายวันแล้ว พลังของมังกรทมิฬก็สูสีกับมังกรฟ้าเหตุใดถึงยังไม่สามารถปลุกนายเขาให้ตื่นได้"แก่นวิญญาณของหั่วหลงเสียหายเป็นอย่างมาก ต
หยวนอวิ๋นเห็นถึงความผิดปกติจึงเอื้อมมือไปเขย่าแม่บุญธรรมตนเบา ๆ หากแต่เพียงแค่ปลายนิ้วเขาแตะโดนอาภรณ์สีขาวสะอาดนั้นก็ถูกพลังบางอย่างสะท้อนทำร้าย"ไอมาร!"หยวนอวิ๋นรีบถอยห่างออกมาจากร่างของเจ้าสำนักหยวนจี ไม่นานไอสีดำก็พวยพุ่งเป็นกลุ่มควันลอยออกมาจากร่างของหยวนจีสร้างความแตกตื่นหวาดกลัวให้กับเหล่าศิษย์ทั้งหลาย"ไม่จริง! เป็นแบบนี้ได้เช่นไร"หลี่ชิงชิงมีพลังปราณแท้ตื่นรู้ที่บริสุทธิ์ ไอมารแค่นี้ทำอะไรนางไม่ได้ ร่างงามจึงเดินผ่ากลุ่มไอชั่วร้ายนั้นไปยังร่างของหยวนจีที่นอนสงบนิ่งนางสะบัดมือเพียงครั้งกลุ่มไอชั่วร้ายก็สลายหายไปจากพลังของเหมันต์สดับสวรรค์ขั้นชำระล้าง"อาจารย์ป้า"หลี่ชิงชิงเอื้อมมือไปประคองหยวนจีขึ้นมาพิงไว้ที่ตัวนางเองร่างกายของหยวนจียังอุ่นอยู่ นางเพิ่งเสียชีวิตไปไม่นาน เมื่อคำนวณดูเวลาแล้วน่าจะเป็นช่วงที่มีปีศาจกลุ่มนั้นปรากฎที่หน้าถ้ำ"ฝีมือใคร!"เสียงเย็นยะเยือกของหลี่ชิงชิงดังขึ้นบัดนี้ดาวของเจ้าสำนักหยวนจีดับมืดล่วงหล่นไปแล้ว"ศ...ศิษย์พี่...สาม"เสียงสั่นกลัวของศิษย์น้องเสี่ยวโยวดังขึ้นตอนที่เยว่ฟางปลิดชีพเจ้าสำนักหยวนจีนางไม่ได้สังเกตเห็นเสี่ยวโยวน้อยที่นอนอยู่ใต
: ตกสู่วิถีมาร :ครึ่งชั่วยามต่อมา...หลี่ชิงชิงนั่งเฝ้าเจ้าสำนักหยวนจีอย่างไม่หลับไม่นอน เมื่อเห็นว่าอาจารย์ป้าของนางชีพจรคงที ลมปราณกลับมาเดินปกติจึงผละออกมานั่งคิดถึงเทียนหั่วหลง นางไม่รู้ว่าป่านนี้มังกรฟ้าผู้นั้นจะฟื้นแล้วหรือยัง"กินอะไรก่อนเถิด"หยวนอวิ๋นที่เดินตรวจตราเขตอาคมปากถ้ำเสร็จจึงเดินกลับมาดูแลศิษย์น้องห้า เขาหยิบแผ่นแป้งทอดติดมือมายื่นให้หลี่ชิงชิง"ข้ายังไม่หิว"แม้หลี่ชิงชิงจะปฏิเสธแต่หยวนอวิ๋นก็มองออกว่าศิษย์น้องผู้นี้คงมีเรื่องในใจให้คิดจนกินอะไรไม่ลงมากกว่าเขาจึงเปลี่ยนวิธีแบฝ่ามือออกเพื่อขออะไรบางอย่าง"ถุงเฉียนคุน""อ้อ นี่เจ้าค่ะ"หลี่ชิงชิงรีบปลดถุงเฉียนคุนส่งคืนให้เจ้าของหยวนอวิ๋นรับมาก่อนจะเทเอาของบางอย่างออกมา"ลูกกวาด"หลี่ชิงชิงเห็นลูกกวาดหลากสีถึงกับดีใจ"อ้าปาก"หยวนอวิ๋นแกะลูกกวาดออกมาหนึ่งเม็ดพร้อมสั่งให้คนตาลุกวาวเมื่อเห็นของชอบอ้าปาก"หวานไหม""อื้อ"หลี่ชิงชิงเคี้ยวลูกกวาดที่ศิษย์พี่ใหญ่ป้อนให้ตุ้ย ๆ ด้วยความอารมณ์ดีหยวนอวิ๋นเห็นศิษย์น้องที่เอาแต่หน้านิ่วคิ้วขมวดมาหลายชั่วยามยิ้มออกเขาก็โล่งใจ เผลอเอื้อมมือไปลูบผมหลี่ชิงชิงด้วยความเอ็นดู"ก่อนหน
ตั้งแต่จักรวาลถือกำเนิดขึ้น ดินแดนอันกว้างใหญ่ไพศาลถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน แดนสวรรค์ชั้นฟ้า โลกมนุษย์ และพิภพปีศาจ สำหรับแดนสวรรค์นั้นเล่ากันว่าเทพบรรพกาลเป็นผู้สร้างขึ้นและมอบหน้าที่ปกครองดินแดนแห่งนี้ให้มหาเทพผู้ยิ่งใหญ่เหนือเทพเซียนทั้งปวงปกครองทั้งยังแบ่งทิศทั้งสี่ให้มีสัตว์เทพที่สร้างขึ้นจากพลังวิญญาณของมหาเทพกาลเวลานั้น ๆ ปกครอง สัตว์เทพแต่ละตนจะมีอายุตามกาลดับสูญของอายุขัยองค์มหาเทพที่สร้างพวกเขาขึ้นมา เว้นเสียแต่ว่า มหาเทพผู้ปลุกพลังสัตว์เทพขึ้นมาจะปลดปล่อยสัตว์เทพของตนให้เป็นอิสระก่อนหมดอายุขัยหน้าที่ของสัตว์เทพทั้งสี่ยิ่งใหญ่ยิ่งนัก แต่ละตนต้องคอยสร้างเขตอาคมปกคลุมแดนสวรรค์ที่ไม่มีพื้นที่สิ้นสุดเพื่อเป็นเกราะคุ้มภัยอันตรายจากพิภพปีศาจที่เล่าลือกันว่าปกครองโดยจอมมารชั่วร้ายที่ถือกำเนิดมาพร้อมเทพบรรพกาลของสวรรค์แดนสวรรค์ถูกเปลี่ยนองค์มหาเทพและสัตว์เทพมาแล้วนับไม่ถ้วน กระทั่งครั้งนี้แดนสวรรค์มีองค์มหาเทพนามว่า 'เทียนวั่ง' ปกครองอยู่ สัตว์เทพทั้งสี่ทิศจึงได้ถือกำเนิดขึ้นใหม่อีกครา...แดนเป่ย(ทิศเหนือ)ปกครองโดยเต่าดำ เสวียนอวี่ อายุสี่พันปีแดนหนาน(ทิศใต้)ปกครองโดยหงส์แดง จูฮวา...
댓글