สนามบินXXX
เวลานี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่มที่สนามบินมีคนค่อนข้างจอกแจกจอแจอยู่ไม่ขาดสามปีกว่าแล้วที่ปลายฝนไม่ได้กลับมาที่ประเทศไทยและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอพาลูกชายวัยสองขวบของเธอกลับมาที่บ้านเกิดอีกครั้งหลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่ที่ออสเตรเลียตั้งแต่ช่วงที่ตั้งท้อง
หญิงสาวตัวเล็กหุ่นบางหน้าตาจิ้มลิ้มผิวขาวอมชมพูผมยาวดัดลอนใหญ่เข้ากับใบหน้าของเธออุ้มลูกน้อยวัยสองขวบตัวกลมตาน้ำข้าวใบหน้าลูกครึ่งแก้มยุ้ยของเธอพาดบ่าเอาไว้อีกมือก็ลากกระเป๋าใบใหญ่อย่างทุลักทุเลเดินเยื้องย่างอย่างสบายอารมณ์รอรถแท็กซี่ที่เรียกมารับ
“ปลายฝน..”
หญิงสาวขมวดคิ้วเป็นปมพร้อมหันหลังกลับไปมองคนที่ส่งเสียงเรียกเธอวินาทีนั้นเหมือนโลกหยุดหมุนใจของเธอเต้นไม่เป็นส่ำด้วยความตื่นกลัวเขาไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นฟรานซิสผู้ชายลูกครึ่งร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดสูทสีเทา
ตาสีน้ำข้าวของเขามองมาทางเธอด้วยสายตาเยือกเย็นเธอไม่ได้อยากจะเจอหน้าเขาอีกเลยในชีวิตนี้ไม่รู้ว่าเขาโผล่มาที่นี่และยืนชี้หน้าเธออยู่ได้อย่างไรแต่เท่าที่ในสมองของเธอบอกกับเธอก็คือจะต้องวิ่งหนีคนๆนี้ไปเสียก่อน
“อารายฮับมามี๊”
ต้นหนาวทำหน้างงเล็กน้อยเมื่อจู่ๆคนเป็นแม่ก็ทิ้งกระเป๋าพร้อมพาตัวเองวิ่งหนีอะไรบางอย่าง
“มี๊อยากพาต้นหนาววิ่งเล่นชอบมั้ยครับ”
ปลายฝนบอกลูกชายของเธอในขณะที่กำลังวิ่งหนีสุดชีวิต
“ชอบฮับซาหนุกคริๆๆๆ”
เด็กชายแก้มยุ้ยตบมือแปะๆไม่คิดว่าคนเป็นแม่จะพาวิ่งเล่นในตอนนี้แต่ดูจะชอบใจมากเป็นพิเศษ
“เรามาเล่นซ่อนแอบด้วยดีมั้ย”
ปลายฝนวิ่งมาจนถึงหน้าอาคารผู้โดยสารขาเข้าที่มีรถจอดเรียงรายอยู่ด้านหน้าเธอมองซ้ายมองขวาแล้วหยุดพักเหนื่อยอยู่ครู่หนึ่งเมื่อไม่เห็นว่าฟรานซิสวิ่งตามมาแล้ว
“แอบใครฮับ”
“อืม...คนแถวนี้ไง”
หญิงสาวชี้มือชี้ไม้อมยิ้มคุยหยอกล้อกับลูกของเธอไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกตของคนที่นี่
“แอบตรงนั้น”
ต้นหนาวชี้มือป้อมไปทางรถตู้คันหรูที่กำลังเปิดประตูคาเอาไว้อยู่ในตอนนี้
“อ่อ...ดีเลย”
ปลายฝนมองว่าในรถน่าจะไม่มีคนอยู่เธอขอเข้าไปหลบสักครู่คงจะไม่เป็นอะไรยังขอบคุณลูกชายของเธอที่หาที่แอบให้ได้อย่างดี
“อะ..อ๊ายยย..”
ในขณะที่เธอเข้ามานั่งในรถตู้คันหรูอย่างสบายใจแล้วจู่ๆก็มีชายหนุ่มโผล่หัวออกมาจากด้านหลังเธอและอีกคนก็ยังเดินมาปิดประตูรถขังเธอเอาไว้อีกด้วยคนที่โผล่หัวมาด้านหลังเธอเมื่อหญิงสาวเห็นแวบแรกก็จำได้ทันทีว่าเป็นมอแกนคนสนิทของฟรานซิสเธอคิดในใจว่าไม่น่าหลงกลคนพวกนี้เสียเลย
“สวัสดีครับ”
มอแกนยิ้มให้หญิงสาวพร้อมทั้งทักทายเธอด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
“ซาหวัดดีฮับคุณลุง”
ต้นหนาวเป็นเด็กที่จำคำที่แม่ของเขาสอนได้ทุกอย่างเมื่อมีคนทักทายว่าสวัสดีเขาก็จะต้องสวัสดีตอบเด็กชายแก้มยุ้ยยกมือป้อมน้อยๆสวัสดีชายหนุ่มที่ยิ้มให้เขาตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี
“มารยาทดีผิดเวลาหรือเปล่าลูก”
ปลายฝนหน้าเสียเล็กน้อยแอบสบถออกมาเบาๆและเธอก็ต้องนั่งรถไปที่คฤหาสน์ของฟรานซิสโดยดีขัดขืนอะไรไม่ได้เพราะเธอเป็นคนโดดขึ้นมาบนนี้เอง
คฤหาสน์ฮันส์
ปลายฝนนั่งอุ้มลูกน้อยของเธออยู่บนโซฟาราคาแพงตรงหน้าของเธอมีฟรานซิสนั่งไขว่ห้างเท้าคางมองหน้าเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่ยอมพูดยอมจาอะไรแต่สายตาของเขานั้นก็เหมือนเป็นใบมีดคมเชือดเฉือนเธออยู่ทุกวินาทีที่เธอสบตากลับไป
บอดี้การ์ดหนุ่มทั้งคนสนิทของเขาก็ยืนรายล้อมอย่างเงียบๆอยู่ทั่วทุกมุมในห้องโถงนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขารู้ว่าเธอได้ทำอะไรลงไปเพราะคนอย่างเขาหากจะรู้เรื่องอะไรก็คงจะไม่ยากคิดไปคิดมาเธอเองก็คิดผิดที่รีบกลับมาที่นี่รู้แบบนี้เธอไม่กลับมาเลยจะดีกว่า
“หนาวง่วงคร้าบมามี๊”
ต้นหนาวขยี้หูขยี้ตาอยู่บนตักของคนเป็นแม่
“ง่วงก็นอนนะครับ”
ปลายฝนกล่อมลูกชายของเธอพักใหญ่จนหลับไปในขณะที่ในที่นี้ก็ยังมีแต่ความเงียบอยู่เช่นเดิมเธอจะไม่ยอมพูดอะไรจนกว่าอีกฝ่ายจะพูดมาก่อนเพราะเธอไม่รู้ว่าเขารู้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับตัวของเธอมากมายแค่ไหน
“พาเค้าไปนอนในห้อง”
ฟรานซิสเอ่ยบางคำออกมากับลูกน้องของเขาหลังจากที่เด็กชายได้หลับไปพักหนึ่งแล้ว
“ครับนาย”
ปลายฝนต้องปล่อยลูกชายของเธอให้กับบอดี้การ์ดหนุ่มแต่โดยดีเพราะเธอรู้ว่าตอนนี้เธอขัดใจอะไรพวกเขาไม่ได้แน่นอน
ฟรานซิสได้แต่งงานกับภรรยาของเขาเมื่อห้าปีก่อนเมื่อแต่งงานได้ไม่นานเขาและเธอก็ต้องการที่จะทำเด็กหลอดแก้วเพราะทั้งคู่ไม่มีใจประสงค์ที่จะมีสัมพันธ์กันเนื่องด้วยแต่งงานกันเพราะธุรกิจจึงเลือกที่จะทำเด็กหลอดแก้วกับหมอปลายฝนที่เป็นหมอสาวที่มีชื่อเสียงในด้านนี้มากทั้งที่อายุยังน้อย
แต่แล้วก่อนที่จะได้ทำภรรยาของเขาก็ได้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุไปก่อนเขาจึงไม่ได้ใส่ใจว่าเขาได้ฝากสเปริ์มไว้กับหมออีกเลยจนสองปีต่อมาเขาได้รู้ว่าหมอปลายฝนได้ลาออกไปและสเปริ์มของเขาก็ได้หายไปด้วยอันที่จริงเขาอยากจะฟ้องร้องกับโรงพยาบาลแต่ก็ต้องตัดเรื่องนี้ไปเพราะกลัวว่ามันจะเป็นข่าวใหญ่โตว่าเขาแต่งงานกับภรรยาคนก่อนด้วยเรื่องธุรกิจและคิดที่จะมีลูกโดยการผสมเทียมเขาจึงเลือกที่จะตามเรื่องหมอปลายฝนเองและนี่ก็เป็นเวลาสามปีแล้วที่เขาตามเรื่องนี้มาจนได้มารู้ว่าเขามีทายาทตัวน้อยออกมาแล้วตอนนี้สองขวบแล้วด้วย
เขารู้เรื่องปลายฝนจะกลับมาได้อย่างไรก็ไม่ยากเขาตามหาหมอลัลลนินหมอสาวเพื่อนรักของปลายฝนและเค้นเอาความจริงทุกอย่างจากเธอจนได้รู้ว่าปลายฝนได้ขโมยสเปริ์มของเขาไปทำอะไรและจะกลับมาวันไหนเขาจึงเตรียมแผนไปดักรอเธอได้ตรงเวลา
“ขอเหตุผลที่เธอกล้าทำ”
ฟรานซิสแทบอยากจะฉีกเนื้อหญิงสาวเป็นชิ้นๆในตอนนี้ไม่คิดว่าเธอจะกล้าเล่นแบบนี้กับคนอย่างเขา
“ฉ... ฉันแค่อยากมีลูก.. ล.. แล้วคุณก็เป็นพ่อพันธ์ที่สมบูรณ์ทุกอย่าง”
ปลายฝนตอบชายหนุ่มที่นั่งจ้องเธอเขม็งอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ฉันขอทายาทฉันคืนส่วนเธอจะไปไหนก็ไปหากอยากจะได้เงินเท่าไรก็บอกมา”
ฟรานซิสอยากจะตัดปัญหานี้ให้จบไปตั้งแต่เสียวันนี้เพราะในเมื่อจู่ๆเขาก็พึ่งรู้ตัวว่ามีลูกเพราะฉะนั้นลูกก็ควรที่จะเป็นของเขาส่วนคนเป็นแม่เขาไม่ได้อยากได้หากหญิงสาวอยากได้เงินเท่าไรเพื่อนที่จะแลกกับลูกเขาก็จะยอมจ่าย
“คุณจะบ้าหรือไงฉันอุ้มท้องถนอมต้นหนาวมาอย่างดีฉันไม่ให้ลูกกับคุณง่ายๆหรอก”
ปลายฝนรู้สึกฉุนขึ้นอย่างมากที่ชายหนุ่มดูเหมือนจะชอบตีค่าชีวิตคนเป็นเงินเสียจริงเรื่องเงินเธอไม่ได้มีปัญหาเธอก็ไม่ได้อยากได้เงินของใครทั้งนั้นและเธอก็จะไม่ยอมให้ลูกกับเขาไปง่ายๆแน่นอน
แกร้กกก"นี่เธอจะทำอะไร"ปลายฝนใช้ความไวของเธอหยิบปืนจากบอดี้การ์ดของชายหนุ่มแล้วต่อปากกระบอกปืนไปที่เขาอย่างรวดเร็วจนบอดี้การ์ดต่างก็ยื่นมายื่นมือห้ามเธอให้ใจเย็นๆ"ออกไปกันให้หมดไม่งั้นฉันยิงจริงๆด้วย"ปลายฝนหันมาสั่งพวกบอดี้การ์ดชุดดำเสียงแข็งให้เขาออกไป"วางปืนลงเธอใช้มันไม่เป็นหรอก"ฟรานซิสยังทำหน้านิ่งเฉยไม่เกรงกลัวอันตรายใดๆทั้งยังพูดเสียงแข็งกับหญิงสาวว่าเธอนั้นใช้ปืนนี้ไม่เป็นปั้งงง"นี่ไงฉันใช้มันเป็น"ปลายฝนเล็งปืนไปที่แจกันราคาแพงในห้องรับแขกของชายหนุ่มแล้วยิงแล้วลั่นไกให้คนตรงหน้าได้รู้ว่าเธอไม่ใช่คนกระจอก"คุณผู้หญิงใจเย็นๆนะครับ"เมื่อพวกบอดี้การ์ดเห็นดังนั้นก็ยิ่งลนลานหนักขึ้นไปอีกทันทีเพราะเห็นว่าเธอนั้นใช้ปืนเป็นและเจ้านายของเขาก็อาจจะเป็นอันตรายได้"ออกไป.."ปลายฝนสั่งบอดี้การ์ดเสียงแข็งอีกรอบด้วยสีหน้าและแววตาที่จริงจัง"พวกนายออกไปก่อนฉันจัดการได้"ฟรานซิสปัดมือให้ลูกน้องของเขาออกไปทั้งหมดเพราะคิดว่าเขาเอาอยู่"พาฉันไปหาลูก"บอดี้การ์ดชุดดำออกไปทั้งหมดแล้วปลายฝนจึงจ่อปืนไปที่ชายหนุ่มแล้วบังคับให้เขาพาเธอไปหาลูกชายของเธอ"ทำแบบนี้คิดดีแล้วจริงๆเหรอ"ชายหนุ่มเตือนห
"คุณ.. คืนนี้ฉันขอนอนกับต้นหนาวได้ไหม"คืนนี้ปลายฝนยังห่างลูกเธอไม่ได้จริงๆเพราะเธอรู้ว่าชายหนุ่มต้องเลี้ยงลูกไม่เป็นแน่ๆเธอจึงใช้ไม้อ่อนออดอ้อนขอร้องเขาให้เธออยู่ที่นี่กับลูกก่อน".... "ฟรานซิสมองหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบเฉยอย่างคาดเดาไม่ถูก"นะๆๆๆ.. คุณน้า...คุณหน้าตาหล่อปานนี้จิตใจก็ต้องหล่อตามด้วยสิจริงไหม.. "ปลายฝนใช้มารยาหญิงออดอ้อนสุดฤทธิ์ยังไงวันนี้เธอก็ต้องได้อยู่กับลูกให้ได้ไม่อย่างนั้นเธอต้องนอนไม่หลับแน่" ก็ได้เธอบอกจะนอนที่นี่เองนะห้ามเปลี่ยนใจ"ฟรานซิสยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหญิงสาวและถามเธอให้แน่ใจ" หึ.. ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน"ปลายฝนส่ายหัวหงึกหงักเบิกตาโพรงดีใจที่ดูท่าชายหนุ่มจะอนุญาตเธอ" อืมม.. "ฟรานซิสพยักหน้าพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาและถอดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างช้าๆต่อหน้าหญิงสาวที่เดินตามหลังเข้ามา"น.. นี่.. ทำอะไร"ปลายฝนกระซิบกระซาบกับชายหนุ่มตาโตด้วยท่าทีรุกรี้รุกรนเธอไม่เข้าใจว่าเขาจะทำอะไรหวังว่าจะไม่คิดไม่ดีกับเธอหรอกนะ" จะถอดเสื้อผ้าจะอาบน้ำนอนแล้วที่นี่ห้องฉัน.. "ฟรานซิสทำท่ากระซิบกระซาบกับหญิงสาวอย่างเจ้าเล่ห์ทั้งยังตลกสีหน้าของหญิงสาวในตอนนี้อีกด้วย
"แอ้..แง้งงงง...นมมมมม..มี๊...นมมมม..แง้งงงง""โอ..โอ๋...ปลายฝนอยู่ไหน"ต้นหนาวร้องไห้ไม่หยุดทั้งร้องหาแม่ทั้งร้องหิวนมจนฟรานซิสต้องเปิดประตูไปถามบอดี้การ์ดว่าหญิงสาวอยู่ไหน"อยู่ที่ครัวครับ"บอดี้การ์ดหนุ่มบอกกับเจ้านายของเขาทั้งยังตะลึงกับภาพเจ้านายของเขาที่เห็นตรงหน้าที่ไม่ได้แตกต่างกับพ่อลูกอ่อนเลยสักนิด"หื้มมม...."ฟรานซิสถอนหายใจเล็กน้อยทั้งยังรีบอุ้มลูกชายของเขาลงบันไดไปที่ครัวเพื่อหาหญิงสาวทันที"เอ่อ.."บอดี้การ์ดหนุ่มเกาหัวแกรกๆเพราะมาดพ่อลูกอ่อนของเจ้านายของเขาตอนนี้พวกเขาก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเหมือนกัน"ดูนายสิเหมือนพ่อลูกอ่อนเลย""อืม..ท่าทางนายน้อยจะอารมณ์เหมือนพ่อนะ"บอดี้การ์ดสองคนสุมหัวกันต่างก็คิ้วขมวดเพราะดูท่านายน้อยของพวกเขาจะเอาอารมณ์อยากอยู่เหมือนกัน"จะเอาอยู่ไหมนั่นน่ะ""แอ้... แง้งงๆๆ"ต้นหนาวยังส่งเสียงร้องอยู่ไม่ขาด"นี่เธอทำอะไรอยู่"ฟรานซิสเดินเข้ามาหาปลายฝนอย่างหัวเสีย"อ้าวต้นหนาวตื่นแล้วเหรอลูกนมได้พอดีเลยไปนอนกันนะคะ"ปลายฝนรีบเข้ามาอุ้มลูกน้อยของเธอและเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของชายหนุ่มพูดคุยหยอกล้อกับลูกชายโดยมองผ่านหน้ายุ่งๆของชายหนุ่มไปเหมือนเป็นธาตุ
คฤหาสน์ฮันส์" อีธาน"" ครับ"" ปลายฝนไปไหน"ฟรานซิสเดินออกมาจากห้องนอนของเขาถามอีธานคนสนิทว่าหญิงสาวหายไปไหนแต่เช้าเพราะเห็นปล่อยให้เขานอนอยู่กับลูกสองคนเขาหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ"คุณปลายให้มอแกนพาออกไปข้างนอกครับไม่ทราบว่าไปไหน"อีธานเองเห็นหญิงสาวออกไปพร้อมมอแกนเมื่อตอนรุ่งสางแต่เขาไม่รู้จริงๆว่าหญิงสาวจะให้มอแกนพาไปที่ไหน" คุณตื่นแล้วเหรอ"ปลายฝนรีบเดินเข้ามาทักทายชายหนุ่มที่เห็นว่าเขาตื่นแล้ว" ไปไหนของเธอแต่เช้าแถมใช้คนของฉันอีก"ฟรานซิสยืนขมวดคิ้วถามคำถามหญิงสาวทั้งยังต่อว่าเธอที่ใช้คนของเขาโดยพละการอีกด้วย"อ้าวก็เมื่อคืนคุณบอกว่าฉันจะทำอะไรก็ตามสบายนี่นา"ปลายฝนเถียงกลับไปว่าเธอไม่ได้ทำอะไรโดยพละการเพราะว่าเมื่อคืนเขาเองที่เป็นคนอนุญาตเธอให้ทำอะไรก็ได้ตามสบาย"หื้มม..เธอนี่"ฟรานซิสยืนเท้าเอวขมวดคิ้วอย่าระอาเขาเองที่เป็นคนพูดคำนั้นแต่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะเอารวมไปเสียทุกเรื่องพร้อมเดินกลับไปที่ห้องนอนอย่างหัวเสียเล็กน้อย"คุณฉันขอมาอยู่ในนี้กับลูกนะ..คุณก็เห็นนี่เวลาต้นหนาวไม่เห็นหน้าแม่จะเป็นยังไง"ปลายฝนเริ่มออดอ้อนชายหนุ่มเพราะว่าวันนี้เธอจะต้องไปอยู่ที่บ้านหลังเล็กอย่างที่เขาบ
"ขอบคุณฮับ.."เด็กชายตัวกลมยกมือป้อมพนมมือขอบคุณคนเป็นพ่อแล้วรีบรับขวดนมมากอดไว้ในอกก่อนจะยื่นมือไปที่ใบหน้าของคนตรงหน้าเพราะอยากสำรวจ"หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ"ฟรานซิสไม่ได้ว่าอะไรที่ลูกชายของเขาเอามือมาแตะที่หน้าแต่แค่อยากรู้ว่าหน้าเขามีอะไรผิดปกติจึงหันไปถามหญิงสาว"อยู่เฉยๆค่ะต้นหนาวก็แค่อยากสำรวจ"ปลายฝนส่งยิ้มให้ชายหนุ่มพร้อมบอกกับเขาให้อยู่เฉยๆเพราะว่านี่คือการสำรวจในสิ่งคิดว่าแปลกใหม่ของลูกชายเธอ"ฟอดดดด.."สายตาที่ไร้เดียงสาของลูกชายของเขาทำให้เขาตกอยู่ในภวังค์ดั่งต้องมนต์ในความน่ารักของลูกชายตัวกลมในตอนนี้ยิ่งมองยิ่งรู้สึกว่าเหมือนเห็นตัวเองในตอนเด็กใบหน้าทุกอย่างนี้เหมือนกับเขาอย่างกับแกะแต่มีบางอย่างที่เขาไม่มีเช่นกันคือรอยยิ้มหวานๆของลูกชายเขานั่นเองที่ท่าจะเหมือนปลายฝนเสียมากกว่าชายหนุ่มอดใจไม่ได้ที่จะกดจมูกไปที่แก้มย้วยๆของลูกชายของเขาฟอดใหญ่ด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วตัดใจรีบไปทำงานเพราะว่าวันนี้เขามีประชุม"อืม..อื้ออ..."ต้นหนาวบุ้ยน่าขยี้หัวขยี้ตานิดหน่อยพอรู้สึกว่าอะไรหนวดของคนเป็นพ่อนั้นมันช่างจั้กกะจี้เสียเหลือเกิน"แดดดี๊ค่อยกลับมาให้สำรวจนะครับตอนนี้แ
แกร็กกก"นี่มันอะไรกัน"ฟรานซิสเปิดประตูเข้าห้องของเขามาในขณะที่กำลังเดินก้าวเข้าห้องเขาก็ต้องชะงักงันกับสิ่งใหม่ที่อยู่ในห้องที่มันไม่เหมือนเดิมแม้แต่นิดเดียวแม้กระทั่งเตียงนอนของเขาที่ไปอยู่อีกมุมหนึ่งและเฟอร์นิเจอร์แปลกใหม่ก็เข้ามาในห้องเขาแทบจะเต็มไปหมดจนเขาต้องถามหญิงสาวด้วยท่าทีที่ไม่พอใจนัก"แดดดี๊"ต้นหนาวที่กำลังนั่งเล่นกับคนเป็นแม่อยู่เมื่อเห็นคนเป็นพ่อเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปจูงมือพ่อของเจ้าตัวมานั่งที่เตียงทั้งยังเรียกขึ้นไปนั่งตักทำตาแป๋วใส่พฤติกรรมของต้นหนาวทำให้เขาคลายความโกรธได้อยู่บ้างแต่ก็ยังมิวายส่งสายตาคาดโทษให้หญิงสาวอยู่ดี"คุณมาก็ดีเลยนี่ฉันวางตู้ของฉันตรงนี้นะคะแล้วเปลของต้นหนาวฉันก็สั่งมาใหม่อีกหลังเอาไว้ด้านล่างหลังนี้เอาไว้ที่ห้องนอน"ปลายฝนเหมือนจะไม่รู้ตัวว่ามีคนกำลังไม่พอใจเธอยังคงพรีเซ้นเฟอร์นิเจอร์และของต่างๆที่เธอสั่งมาให้เขาได้ดู"จะเปลี่ยนอะไรในห้องทำไมไม่บอกฉันก่อน"ฟรานซิสมองหญิงสาวสายตาแข็งกร้าวและถามเธอเสียงแข็งแต่ไม่ดังมากเพราะว่าลูกชายของเขานั่งอยู่บนตักจึงไม่อยากแสดงอารมณ์โมโหมากนัก"อ้าว.. ก็คุณบอกจะมำอะไรก็ได้อย่าพาลูกหนีก็พอนี่คะ"ป
"แดดดี๊.."ต้นหนาวนั่งเล่นอยู่กับคนเป็นพ่อสองคนเพราะว่าตอนนี้ปลายฝนกำลังอาบน้ำอยู่"ว่าไงครับ""หิวนม"เด็กชายหันมาบอกคนเป็นพ่อว่าตัวเองหิวให้พ่อของเขาไปหยิบนมมาให้พลางใช้มือป้อมชี้ไปที่โต๊ะที่วางขวดนม"เดี๋ยวแดดดี๊หยิบให้นะครับ"ฟรานซิสเห็นว่าในขวดนมมีแต่น้ำเขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงเลยเดินไปเคาะประตูห้องน้ำเพื่อที่จะถามหญิงสาวก๊อกๆๆ"อะไรคุณ..."ปลายฝนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จพอดีเธอจึงพันผ้าขนหนูกระโจมอกเอาไว้แล้วเปิดประตูออกมาถามชายหนุ่มอย่างสงสัยว่าเขาเรียกเธอทำไม"ต้นหนาวหิวนม"ฟรานซิสหลบสายลงมองไปทางอื่นเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้อยากมองเธอในสภาพนี้สักเท่าไหร่นักเขาก็ผู้ชายกลัวว่าอารมณ์อะไรๆแบบผู้ชายของเขามันจะเกิดขึ้นมาซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องดีนัก"ตอนนี้เหรอ""อืม""โอเคๆ.. คุณมานี่เดี๋ยวฉันสอน"หญิงสาวจูงมือฟรานซิสมาที่โต๊ะวางขวดนมเธอถือโอกาสนี้สอนเขาเสียเลยครั้งหน้าหากเธอไม่ว่างเขาจะได้ทำเป็น"อืมม..""นี่คือชั้นที่ฉันแบ่งนมเอาไว้คุณก็แค่ใช้น้ำต้มสุกในกระบอกนี้ใส่ให้ถึงขีดบนสุดแล้วก็เทนมผงใส่เขย่าก็ได้แล้วแต่ถ้านมในชั้นหมดในกระปุกนมมีช้อนตวงอยู่ตักใส่สี่ช้อนต่อหนึ่งขวดเข้าใจใช่ไหมคะ.. "ปลาย
วันต่อมาบริษัทxxx"นี่เธอยัยเลขาหน้าห้องภัทรินทร์อะไรนั่นเค้าจะไม่เข้าสังคมเลยหรือไง"ดาริกาสาวหน้าหวานฝ่ายพีอารู้สึกไม่ค่อยชอบหน้าภัทรินทร์เท่าไหร่เพราะเธอดูจะเริ่ดเชิดหยิ่งกับทุกคนเสียเกินไป"โอ้ยย..ไม่อยากจะเม้าเมื่อก่อนที่เข้ามาใหม่ๆมือไม้อ่อนแต่พอเหยียบหัวคนอื่นขึ้นไปเป็นเลขาได้ก็เดินเชิดไม่มองดินเลยจ่ะ"โยษิตาหญิงสาวฝ่ายบัญชีเป็นเพื่อนกับดาริกาเธอเป็นสาวห้าวประจำบริษัทเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องใครแต่หากเป็นเรื่องของภัทรินทร์เธออดที่จะพูดไม่ได้เพราะเธอได้ไปรู้อะไรดีๆมา"ขนาดนั้นเลยเหรอ.. ว่าแต่ที่ว่าเหยียบหัวเหยียบหัวใครเหรอ"มีนาสาวสวยหุ่นบอบบางทำงานอยู่พีอากับดาริกาเธออยากจะรู้นักว่าหญิงสาวเหยียบหัวใครขึ้นไปถึงตำแหน่งนั้นได้"อ้าวก็คุณวีกิจน่ะสิตอนนั้นแทบจะเลียแข้งเลียขาให้คุณวีกิจช่วยงานจนตัวเองมีผลงานเตะตาแต่พอได้ขึ้นเป็นเลขาก็ถีบหัวส่งไม่เชื่อไปถามคุณวีกิจหัวหน้าฝ่ายบัญชีดูสิ"โยษิตาพูดได้เต็มปากเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเกิดกับหัวหน้าเธอเองจนตอนนี้หัวหน้าเธอดูจะเข้าหน้ากันไม่ติดกับภัทรินทร์มานานแล้ว"จะบ้าหรือไงใครจะกล้าถาม"มีนาส่ายหัวหงึกหงักเรื่องแบบนี้ใครจะไปกล้