เขาหล่อเขาร้ายและร้อนแรงดังเปลวเพลิงที่พร้อมจะละลายน้ำแข็งอย่างเธอ ให้เดือดพล่านด้วยไฟเสน่หา.. ++++++++++ “คนบ้าปล่อยนะ พี่แสน อ๊ายย” หญิงสาวหวีดร้องเสียงหลงเมื่อภาสกรก้มลงหอมแก้มใสหนักๆ อย่างมันเขี้ยวและอยากแกล้ง “แก้มน้ำแข็งหอมจัง” “พี่แสนคนบ้า รังแกน้ำแข็ง คอยดูนะน้ำแข็งจะฟ้องพี่ธาร” หญิงสาวหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอาย “ฟ้องไอ้ธารคนเดียวเหรอ ฟ้องคุณอาด้วยสิ และฟ้องให้หมดด้วยนะว่าพี่ทำอะไรบ้าง” “พี่แสนจะทำอะไร ว้าย.. ปล่อยนะ คนบ้า พี่แสน กรี๊ดดด..” ทิพย์ธาราหวีดร้องเสียงหลงเมื่อตกอยู่ในวงแขนที่รัดแน่นของเขาแล้วทิพย์ธาราก็รู้ได้ทันทีว่าตนตกเป็นรองเขาหญิงสาวดิ้นเร่าอย่างโมโหฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด ความเยือกเย็นที่มีก่อนหน้าหายไปสิ้น เพราะเมื่อปะทะกับเขาทีไรเธอก็มักจะเป็นเช่นนี้และไม่สามารถควบคุมตัวเองให้สงบเยือกเย็นได้นานเลยสักครั้ง +++
ดูเพิ่มเติมตอนที่55.“แข..” กายเดินเข้าไปหาเทียมแข หญิงสาวหันมามองเขาตาขวาง“พี่กายมาก็ดีแล้ว มาดูแขจัดการอีพราว อีสารเลวคนนี้ ที่มันมาแย่งพี่กายไปจากแข”เทียมแขพูดอย่างเกรี้ยวกราดแต่ปลายมีดยังคงจดจ่อไปที่วิภาดาที่ท่าทางกำลังแย่ ใบหน้าขาวซีดจนน่าเป็นห่วงดีที่ว่ามีเทียมดาวคอยประคองอยู่และกำลังมองกายด้วยแววตาเป็นกังวลและขยับปากช้าๆ เพื่อให้เขาอ่านปากเธอได้ และกายก็รับรู้จากเทียมดาวว่าตอนนี้วิภาดากำลังจะเป็นลมและอาการแย่มาก“แข.. ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ เรามาคุยกันดีๆ ก่อนได้ไหม วางมีดลงก่อน” กายพยายามเกลี้ยกล่อมในขณะที่ทิพย์ธารากับภาสกรพยักหน้าให้กันแล้วค่อยๆ เดินอย่างระมัดระวังไปหาเทียมแขช้าๆ ไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว“พี่กายจะเข้าข้างมันใช่ไหม พี่กายจะไม่รักแขใช่ไหม”“แข.. ใจเย็นๆ ก่อนนะ ทิ้งมีดลงแล้วมาคุยกับพี่ดีๆ นะจ๊ะ มาหาพี่” กายยืนมือไปข้างหน้าพูดกับเทียมแขอย่างอ่อนโยน เทียมแขมีท่าทางอ่อนลง หญิงสาวหันไปมองเทียมดาวที่ประคองร่างอ่อนปวกเป
ตอนที่ 52.ในขณะที่วิภาดากับภาสกรคุยกันอยู่ในห้อง กายซึ่งยืนอยู่หน้าห้องของวิภาดากำลังกัดกรามกรอดด้วยความโกรธกรุ่นรุนแรง แต่สิ่งที่ชายหนุ่มทำคือเดินไปที่ลิฟต์แล้วกลับไปนั่งสงบอารมณ์อยู่ในรถคันหรูของตน ดวงตาคมฉายแววประกายกร้าวด้วยความคับแค้นในอกเพราะคิดว่าตนถูกสวมเขาในขณะเดียวกันเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏหน้าจอกายก็รีบกดรับทันที...“หวัดดีจ้ะน้ำแข็ง” ชายหนุ่มทำเสียงให้เป็นปกติ“พี่กายคะ พราวเป็นไงบ้างคะเมื่อวานน้ำแข็งโทร. หาพราว พราวบอกว่าวันนี้จะไปหาหมอ” ทิพย์ธาราเล่าเรื่องราวคราวๆ ที่เธอคุยกับวิภาดาให้กายฟัง ชายหนุ่มกัดกรามกรอดเมื่อคิดว่าวิภาดามีเรื่องราวที่ปิดบังตนหลายเรื่อง แต่เขาก็พยายามข่มใจ“ไม่เห็นพราวว่ายังไงเลยจ้ะ เดี๋ยวกลับบ้านไปพี่จะบอกพราวให้โทร. หาน้ำแข็งนะ”“ค่ะ น้ำแข็งก็ได้แต่ภาวนาให้น้ำแข็งคิดถูก น้ำแข็งจะดีใจมากๆ” ทิพย์ธาราบอกมาเสียงใส “ดีใจเรื่องอะไรหรือน้ำแข็ง”“อ้าว... ก็น้ำแข็งภาวนาว่าขอให้พราวท้องจริงๆ ไงคะ ทีนี้น้ำแข็งก็จะได้มีหลานเสียที” คำตอบของทิพย์ธาราทำให้กายอึ้งไปไม่น้อย แต่เมื่อนึกถึงชายหนุ่มที่อยู่กับวิภาดาในห้องแล้วก็บดกรามเข้าหา
ตอนที่ 51เทียมแขที่ออกมาจากโรงพยาบาลมาเองโดยไม่ฟังคำสั่งของแพทย์ที่ดูแลเธออยู่ ก็กำลังอยู่ในอาการร้อนรุ่มใจ เธอหายหน้าจากวงสังคมมาสักพักแล้วเพราะไม่อยากตอบคำถามใครๆ ที่ต่างก็มาถามไถ่อาการป่วยของเธอ และบางคนก็หาว่าเธอป่วยทางจิต บางคนก็พูดกันไปต่างๆ นานาจนเธอไม่อยากพบใครจนต้องเก็บตัวอยู่ในคอนโดหรูของตน และยิ่งเครียดหนักขึ้นเมื่อไม่สามารถเข้าถึงกายกับวิภาดาได้อีกเพราะเหมือนว่ากายจะจัดการระบบรักษาความปลอดภัยทั้งที่บริษัทและที่บ้าน“มันต้องมีสักทางที่เข้าถึงพี่กายสิ อีพราว มึงจะเสวยสุขกับสิ่งที่มันควรจะเป็นของกูเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก” หญิงสาวพูดแล้วหยิบมีดมาทิ่มแทงลงบนหมอนใบใหญ่จนมันยับเยินดวงตางามฉายแววเกรี้ยวกราดขุ่นขวางร่างระหงผ่ายผอมลงไปมากเพราะเทียมแขมัวแต่หมกมุ่นคิดเรื่องกายและไม่ได้ใส่ใจตัวเอง ผมเผ้าที่ไม่ได้จัดแต่งทรงให้สวยงามยุ่งเหยิงไร้รูปทรง หญิงสาวเดินไปที่กระจกเงาบานสวยมือเรียวยกขึ้นลูบเรือนผมของตนแล้วมีสีหน้าตกใจ“ตายแล้วผมฉัน ผมฉัน ไม่ได้ๆ ต้องทำผมก่อน แต่งหน้าด้วย ฉันจะโทรมไม่ได้ ฉันต้องสวย ต้องสวยๆๆเทียมแขพูดย้ำๆ กับตัวเองพลางรื้อค้นเครื่องสำอางออกมาแต่งหน้าของตนอย่างประ
ตอนที่50.ทางด้านภาสกรเองก็นอนยิ้มอยู่คนเดียวบนเตียงกว้าง ดวงตาคมกวาดมองไปรอบๆ ห้องของตนที่มีรูปของทิพย์ธาราอยู่ทุกอิริยาบถทั้งรูปถ่ายและรูปที่เขาวาดเอง ทั้งรูปเล็กรูปใหญ่ ใส่กรอบตั้งไว้หัวเตียงและวางอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือที่มีแจกันเล็กๆ ปักดอกกุหลาบสีขาวพิสุทธิ์ไว้ทุกๆ วัน มือหนาเอื้อมไปหยิบรูปของทิพย์ธาราที่กำลังยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เบื้องหลังของเธอคือท้องทะเลทีคราม เรียวปากระเรื่อสีชมพูเข้มแย้มยิ้มอวดฟันขาวราวไข่มุกเรียงตัวสวย ดวงตากลมโตเป็นประกาย เรือนผมยาวสยายยุ่งน้อยๆ เพราะแรงลม เขาชอบภาพนี้ของเธอที่สุด เป็นภาพที่เขาแอบถ่ายไว้ตอนที่ทิพย์ธาราเผลอและกำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานกับเรื่องขบขันที่เทพธาราเล่าเรื่องที่เขาทำตัวเปิ่นๆ ตอนที่ไปเรียนเมืองนอกด้วยกัน รูปนี้เขาถ่ายไว้นานหลายปีแล้วและมักหยิบมาดูเสมอและมีบันทึกไว้ในสมาร์ตโฟนและแล็บท็อปเครื่องโปรด ภาพรอยยิ้มกว้างๆ หัวเราะเสียงดังอย่างไม่เก็บกักอาการของทิพย์ธารานั้นนับว่าหายากยิ่งกว่าทองคำเสียอีก รอยยิ้มกว้างที่สุดของเธอที่เขาเคยเห็นคือยิ้มบางๆ เห็นไรฟันน้อยๆ เท่านั้น
ตอนที่ 49.“น้ำแข็งดูซูบไปนะลูกเขาใช้งานหนักหรือโดนรังแกรึเปล่าลูก” ทิพย์ธาราทำหน้าไม่ถูกเมื่อเจอคำถามของบิดา“เอ่อ..”“ผมไม่ได้รังแกน้องเลยครับคุณอา มีแต่น้ำแข็งนั่นล่ะที่รังแกผม”“หึ น้ำหน้าอย่างเราน่ะรึจะถูกผู้หญิงรังแก”ผู้เป็นอาและกำลังจะเป็นพ่อตาทำเสียงเยาะในลำคอแม้จะเคยเอ็นดูและรักใคร่ภาสกรมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย แต่เพราะหลานรักบังอาจมาแอบขโมยจูบลูกสาวสุดที่รักไปอย่างหน้าด้านๆ แล้วยังทำให้ตนรู้สึกอับอายที่เหมือนถูกลูบคมทำให้คุณทวิภาคยังขุ่นเคืองไม่หาย“ครับ ผมนี่ล่ะถูกน้ำแข็งรังแก คิดดูสิครับน้ำแข็งน่ะทั้ง..”“พี่แสน..”ทิพย์ธาราหันมาทำตาดุๆ ใส่ภาสกรเพราะกลัวว่าเขาจะเผลอพูดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขาว่าใกล้ชิดสนิทสนมกันแค่ไหนตลอดเวลาที่อยู่บนเรือเพราะภาสกรแทบจะเป็นเงาตามตัว ทั้งกลัวว่าภาสกรจะเผลอเอ่ยปากเรื่องความใกล้ชิดสนิทสนมของเขากับเธอว่ามันแนบสนิทแค
ตอนที่ 48.“ไง.. หน้าบานเชียวนะ” เทพธาราเอ่ยทัก“นิดหน่อยโว้ย”“แล้วนี่ส่งแม่นางแบบนั่นขึ้นฝั่งเรียบร้อยแล้ว”“แน่นอนสิ เรื่องอะไรจะให้อยู่เป็นตัวปัญหา”“เพื่อนน้องสาวนายนี่ก็แสบไม่เบา เหมือนกันไม่มีผิด” เทพธาราว่าเพราะเห็นความเยอะความเหวี่ยงวีนของแอนนี่ที่แสดงออกต่อทิพย์ธาราเขาเองก็ไม่ชอบเช่นกัน“นายจะว่าน้องสาวฉันเหรอ ไม่ได้นะ ทีฉันยังไม่ว่าน้องสาวนายเลย นายต้องรักน้องสาวฉันเหมือนที่ฉันรักน้องสาวนายสิ” ภาสกรหันมาบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง“นี่ไอ้แสน ฉันกับนายคนละคนกันโว้ย นายรักน้องสาวฉันได้แต่จะมาบังคับให้ฉันรักน้องสาวนายไม่ได้” เทพธาราเสียงสูงรีบบ่ายเบี่ยงทันควัน“ทำไมวะ พิ้งกี้เสียหายตรงไหน สวยรวยเริดกว่าน้องสาวฉันนี่ไม่มีอีกแล้ว”“ใช่ไม่เถียง แต่ความร้ายกาจนี่สิ ฉันรับไม่ไหว ผู้หญิงอะไรร้ายกาจชะมัด”“น้องสาวฉันร้ายกาจตรง
ตอนที่ 47.“อย่าซนสิครับน้ำแข็ง..”“อื้อ พี่แสน พี่แสนขา..” ทิพย์ธาราครางกระเส่าเมื่อเขาก้มลงต่ำไปยังสะโพกงามเปลือยเปล่าและหยุดอยู่ตรงกลางร่างงามที่ร้อนระอุฉ่ำเยิ้ม หญิงสาวหวีดร้องอย่างเสียวกระสันเมื่อลิ้นร้ายแตะแต้มโลมเลียอย่างอ่อนโยนในคราแรกก่อนจะเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนจนเธอแอ่นกายขึ้นหาเขาอย่างหลงลืมตัว ความเสียวซ่านที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิตทำให้เธอหน้ามืดตาลายควบคุมตัวเองไม่ได้ สติที่มีก็เลือนรางแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง ได้แต่ปล่อยใจปล่อยกายให้เขานำพาไปในดินแดนหฤหรรษ์ที่ไม่เคยเที่ยวท่องไปมาก่อนภาสกรดื่มด่ำกับความหวานล้ำที่เขาคาดหวังไว้ว่าจะต้องได้เชยชิมแต่เพียงผู้เดียวด้วยใจคึกคะนอง สอนให้เธอได้เรียนรู้การสัมผัสร่างกายซึ่งกันและกันโดยที่สาวเจ้าไม่ต่อต้านด้วยด้อยเดียงสากว่า เขาพาเธอไปสัมผัสความสุขสมแค่ด้วยสัมผัสเพียงภายนอกไม่ได้ล่วงล้ำไปกว่านั้นแม้ใจอยากจะโจนจ้วงเข้าครอบครองเธอเสียเดี๋ยวนั้นก็ตาม แต่เขาต้องการให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้นด้วยความยินยอมพร้อมใจจากเธอในโอกาสและเวลาที่ถูกต้องเหมาะ
ตอนที่46.ทิพย์ธาราพยายามจะหลบหน้าภาสกรหลังจากที่เสียจูบให้เขาอีกครั้งและยังเผลอป่าวประกาศว่าเป็นคู่หมั้นของเขาทำให้ตอนนี้ใครๆ ต่างก็รู้แล้วว่าเธอกับภาสกรเป็นอะไรกัน และสำนักข่าวบันเทิงก็เขียนข่าวการหมั้นหมายระหว่างเธอกับเขากันครึกโครม ในแวดวงสังคมต่างก็พูดถึงการหมั้นระหว่างเธอกับภาสกรและเมื่อข่าวออกจากปากเธอเองทางบิดามารดาจึงไม่อาจจะต่อว่าอะไรภาสกรได้“พี่แสนหลีกทางน้ำแข็งหน่อยค่ะ” หญิงสาวทำหน้าตึงมองเมินสายตาพราวพรายของเขาเมื่อภาสกรมายืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของพี่ชายซึ่งไม่รู้ว่าหายหน้าไปไหนไม่ยอมมาช่วยน้องเลย...“พูดกับคู่หมั้นไม่เพราะเลยครับคนสวย” ภาสกรยิ้มยียวนแล้วเดินมาใกล้ทิพย์ธาราถอยหนีภาสกรก็ขยับเท้าตามไปทุกๆ ย่างก้าวที่เธอถอยห่างจนในที่สุดหญิงสาวก็จนมุมเขาจนได้“พี่แสนคะ ที่นี่มันห้องทำงานของพี่ธารนะคะ”“ก็รู้แล้วพอดีลืมของ”ภาสกรยิ้มๆ แต่แววตาไม่น่าไว้ใจทิพย์ธาราเชิดหน้าที่รู้สึกว่ามันร้อนผ่าวๆ ขึ้นมาทันทีที่เจอหน้าเขาขึ้นอย่างเย่อหยิ่งทั้งที่ในใจมันสั่นสะเทือนจนกลัวว่าเรือลำหรูมันจะรับรู้แรงสั่นในใจของเธอไปด้วย“เชิญค่ะน้ำแข็งกำลังจะออกไปพอดี” หญิงสาวเบี่ยงกายหลบให้เขาเดิ
ตอนที่ 45.“คุณแอนนี่คะ เชิญทางนี้ค่ะ” นารีพนักงานสาวพยายามเชื้อเชิญให้แอนนี่ไปที่เรือที่เตรียมไว้แต่แอนนี่ไม่สนใจเสียงเรียกของนารีแต่เดินลิ่วตามทิพย์ธาราไป“แย่แล้วพี่ สงสัยคุณแอนนี่ต้องไปหาเรื่องคุณน้ำแข็งแน่ๆ” นารีหน้าเสีย“แย่จริงๆ ด้วยนารีรีบตามไปพี่จะโทร. บอกพี่เชน” โดยไม่ต้องให้บอกซ้ำนารีรีบเดินตามแอนนี่ไปทันทีส่วนบัญชาก็โทร. รายงานภาสกร...“นี่เธอ..” แอนนี่เดินเร็วๆ มาทันทิพย์ธาราก็เรียกเสียงดังทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาบนเรือหันมามอง ผู้โดยสารบางคนที่จำได้ว่าสองสาวคือใครต่างก็หันไปซุบซิบกัน มีบางคนที่ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเตรียมจะถ่ายวิดีโอเพื่อเผยแพร่เรียกยอดไลก์ เพราะทั้งสองสาวนั้นเป็นคนมีชื่อเสียงพอสมควร“มีอะไรคะ”“มีสิ เธอใช่ไหมที่บอกให้พี่แสนทำแบบนั้น”“ทำแบบไหนคะ..” ทิพย์ธาราไม่รู้จริงๆ ว่าภาสกรให้คน
บทนำ“คุณปู่มาที่นี่ทำไมครับ..” แสน หรือ เด็กชายภาสกร ไทเลอร์ เกรย์ เด็กชายวัยเก้าขวบ ถาม คุณโลแกน ผู้เป็นปู่อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมคุณปู่ของตนต้องพาเขามาที่บ้านหลังเล็กจ้อยแบบนี้ บ้านหลังเล็กจ้อยแต่น่ารักร่มรื่นน่าอยู่ สำหรับภาสกรบ้านของคนอื่นเล็กหมดนั่นล่ะ เพราะเขาเติบโตมาในคฤหาสน์ใหญ่โตโอ่อ่าพื้นที่กว้างขวาง บ้านใครที่เล็กกว่าคฤหาสน์ของเขาคือเล็กกระจ้อยร่อยทั้งนั้น“มาเยี่ยมน้องไงล่ะ” ผู้เป็นผู้ตอบยิ้มๆ ท่าทางของคุณปู่มีความสุขมาก มากกว่าตอนที่น้องๆ เขาเกิดเสียอีกคุณอาภาค หรือ ทวิภาค เป็นน้องชายต่างแม่ของ คุณลูอิส ไทเลอร์ เกรย์ ผู้เป็นบิดาของเขา“แต่ผมมีน้องแล้ว”“นี่ก็เป็นน้องอีกคน น้องเล็กสุดของเราไง..” เด็กชายนึกถึงทารกตัวแดงๆ เหมือนน้องๆ ฝาแฝดของตนแล้วก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าไม่มีเด็กคนไหนน่ารักเท่ากับน้องๆ ของตนแน่นอน...“อี๋ ท่าทางจะไม่น่ารักเหมือนน้องของผมหรอก”“ฮ่าๆ ใครจะน่ารักไปกว่าไอ้สองแสบของหลานล่ะ” คุณโลแกนหัวเราะหลานชายที่ทั้งรักและหวงน้องๆ ทั้งสองของตนมาก ใครก็น่ารักสู้สองแสบน้องชายน้องสาวฝาแฝดของตนไม่ได้ซึ่งภาสกรนั้นทั้งโอ้อวดทั้งรักน้องทั้งสองยิ่งกว่าอะไรเอกธนา กับ อ
ความคิดเห็น