ภาสกรยังคงพูดว่าเธอด้วยสีหน้ายียวน ทิพย์ธาราอดไม่ได้ที่จะยกแขนตัวเองขึ้นมาดูแล้วก้มมองขาตัวเองที่โผล่พ้นชุดนอนกระโปรงยาวแค่เข่าแขนตุ๊กตาลายการ์ตูนเจ้าหญิงแสนน่ารักอย่างกังวลกับคำพูดกล่าวหาของเขา
ภาสกรมองคนที่กำลังสำรวจตัวเองอย่างร้อนรนแล้วอมยิ้มน้อยๆ ทิพย์ธาราเป็นเด็กสาวที่สวยน่ารักใครๆ ก็อยากพบพูดคุยกับเธอ ด้วยรูปลักษณ์สวยใสสะอาดสะอ้าน ใบหน้าเรียวรูปไข่ขาวนวลเนียนแก้มสาวแดงเปล่งเป็นสีชมพูน่ามอง ดวงตากลมโตดำขลับแวววาวสดใส จมูกโด่งเรียวเล็กรับกับริมฝีปากหยักสวยได้รูปสีชมพูระเรื่อน่าจูบ..
เฮ้ย ไม่ได้สิ ห้ามคิดแบบนี้… ภาสกรรีบห้ามความคิดของตนเอง
“ไม่ต้องมาว่าเขาเลยตัวเองดีตายแหละ เพลย์บอยชัดๆ นิสัยไม่ดีด้วยชอบว่าคนอื่น” ทิพย์ธาราหน้าแดงก่ำฉุนเฉียว ภาสกรหัวเราะเบาๆ อย่างขบขันแกมเอ็นดู
“ก็จริงนี่แล้วน้ำแข็งไม่ต้องห่วงหรอก ถึงพี่จะชอบผู้หญิงชอบเซ็กซ์ร้อนๆ แต่น้ำแข็งไม่อยู่ในสายตาพี่หรอก” ทิพย์ธาราอ้าปากหวอมองเขาตาโต ภาสกรจึงพูดต่อ
“แต่ก็ไม่แน่หากน้ำแข็งสวยขึ้น อึ๋มขึ้นเหมือนสาวๆ ของพี่ก็ไม่แน่.. หึหึ” ภาสกรพูดจบก็เดินจากไป
“อ๊าย แสน.. คนบ้า หึ คิดเหรอว่าน้ำแข็งอยากไปเป็นผู้หญิงของพี่แสน ไม่มีทางกลัวติดโรค..” ทิพย์ธาราพูดตามหลังเขาไป ภาสกรไหวไหล่แล้วโบกมือไปมาเหมือนล้อเลียนเธอยิ่งทำให้ทิพย์ธาราหน้างอด้วยความขัดเคืองใจ...
“พี่แสนคนบ้า..” สาวน้อยหน้าแดงก่ำแก้มยุบแก้มพองด้วยความฉุนเฉียว ก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องของตน โดยไม่รู้ว่ากริยาของตนอยู่ในสายตาของคนที่บ่นว่าเขาอยู่เมื่อครู่
ภาสกรยิ้มบางๆ มองตามร่างบอบบางไปจนลับตา ดวงตาคมฉายแววอ่อนโยนเปี่ยมด้วยความรู้สึกที่เขาไม่คิดจะปิดบังเพราะตอนนี้คงไม่มีใครเห็นว่าเขามองทิพย์ธาราด้วยสายตาแบบไหน...
หกปีผ่านไป... กาลเวลาก็เปลี่ยนเด็กสาวแสนสดใสกลายเป็นหญิงสาวที่งดงามเพียบพร้อมเป็นที่ต้องตาต้องใจของชายหนุ่ม เปรียบประหนึ่งดอกไม้แย้มบานที่ภู่ภมรอยากบินเข้ามาดอมดม แต่ดอกไม้งามอย่างทิพย์ธารานั้นแม้ภู่ผึ้งอยากบินเข้ามาหาแค่ไหนก็ไม่สามารถเข้าถึงได้เพราะมีก้างชิ้นโตก็คือ เทพธารา พี่ชายของเธอนั่นเอง และทั้งบิดามารดาของเธอก็ไม่คิดจะปล่อยให้ใครมาเกาะแกะลูกสาวคนสวยของตนอย่างแน่นอน...
“น้ำแข็งจ๋า ท่านประธานเรียกพบจ้า” วิภาดา เพื่อนร่วมงานร้องบอกทำให้มือเรียวที่กำลังแต่งหน้าเค้กอยู่ต้องหยุดชะงัก หญิงสาวเงยหน้าหันไปยังเพื่อนสนิทที่ทำท่าชี้โบ้ชี้เบ๊อยู่หน้าห้องครัวหรูหราทันสมัยของโรงแรมหรูระดับโลกซึ่งมีภาสกรเป็นผู้บริหารสูงสุด
“พี่แสนกลับมาแล้วหรือเนี่ย..”
“รีบไปสิน้ำแข็ง พี่อิงบอกว่าตอนนี้ท่านประธานกำลังอารมณ์ไม่ดีมากๆ” วิภาดาเรียกซ้ำเพราะตนเป็นคนรับโทรศัพท์จากเลขาหน้าห้องของภาสกร อิงดารา นั้นก็เกรี้ยวกราดไม่แพ้ผู้เป็นเจ้านาย...
“โอเคๆ น้ำแข็งไปแป๊บหนึ่งนะ ส่วนหน้าเค้กเนี่ยน้ำแข็งจะกลับมาทำต่อ”
“จ้า รีบไปๆ เดี๋ยวพี่อิงก็โทร. มาจิกอีกรอบ” วิภาดาเบ้หน้าอย่างไม่ชอบใจ ทิพย์ธาราจึงรีบวางมือแล้วถอดหมวกคลุมผมออกก่อนจะรีบเดินไปที่ลิฟต์สำหรับพนักงานขึ้นไปยังชั้นผู้บริหารทันที...
“น้องน้ำแข็งจ๋า โอ๊ย.. มาเสียที รีบๆ เข้าไปหาท่านประธานเลยค่ะ พี่อิงรับมือไม่ไหวแล้ว..” พอลิฟต์เปิดอิงดาราก็รีบเข้ามาจูงเธอไปยังห้องทำงานของภาสกรทันทีเหมือนว่าเจ้าหล่อนมายืนรอที่หน้าลิฟต์นานแล้ว
“ใจเย็นๆ ค่ะพี่อิง ขอน้ำแข็งหายใจหายคอก่อนเถอะ..” ทิพย์ธาราทั้งอยากจะขันอิงดาราและอยากจะโมโหคนที่ทำให้เลขาของตนวุ่นวายขนาดนี้
“เย็นไม่ไหวล่ะค่ะ ตั้งแต่มาถึงก็โล้งเล้งๆ ใส่พี่ชุดใหญ่เลย ทำอะไรก็ไม่ถูกใจสักอย่าง” อิงดาราทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“น้ำแข็งมาแล้วค่ะ เดี๋ยวจะไปดับไฟให้”
“ดีเลยค่ะ อย่ามัวแต่พูดรีบไปเดี๋ยวนี้เลย” อิงดาราตีก้นงามงอนของสาวรุ่นน้องเบาๆ แล้วจัดการเปิดประตูให้ทิพย์ธาราหลังจากเคาะประตูแล้ว...
ทิพย์ธารามองไปรอบๆ ห้องทำงานกว้างขวางโอ่อ่าแต่ไม่พบตัวภาสกร หญิงสาวมองไปรอบๆ อย่างสำรวจอีกครั้งจึงเดินไปดูที่ห้องน้ำก็ไม่พบ...
“ไปไหนของเขาล่ะ ไหนว่าเหมือนระเบิดจะลง” ทิพย์ธาราบ่นกับตัวเอง
“พี่แสนคะ พี่แสน.. น้ำแข็งมาแล้วค่ะ.. พี่แสนมีอะไรจะใช้น้ำแข็งหรือเปล่าคะ”
หญิงสาวเดินมาหยุดตรงหน้าประตูห้องพักสุดหรูที่ซ่อนอยู่หลังฉากงดงาม
เธอทำงานในตำแหน่งผู้จัดการแผนกฝ่ายอาหารและเครื่องดื่มหรือที่เรียกว่า F&B (Food & Beverage) ของโรงแรม เกรย์อินเตอร์เนชันแนลโฮเทล ซึ่งเธอจะอยู่ในส่วน Kitchen team ซึ่งส่วนใหญ่เธอจะอยู่ในส่วนครัวมากกว่าเพราะเป็นสิ่งที่ชอบ และทิพย์ธารายังพ่วงตำแหน่งเชฟคนสำคัญของโรงแรมด้วย และเป็น Executive Chef ด้วย ซึ่งเธอจะทำตั้งแต่การเขียนเมนู ประสานงานต่างๆ กับบุคลากรภายในครัวทุกกิจกรรมทุกหน้าที่ นับตั้งแต่การเลือกซื้อวัตถุดิบต่างๆ ตลอดจนดีลงานกับผู้ค้าอาหารสดทุกประเภท นอกจากนี้ยังต้องดูแลแนะนำหัวหน้าบริการ ควบคุมการบริการ เตรียมบริการอาหารให้ได้ตามมาตรฐานของโรงแรมและของสากล ซึ่งบางครั้งเธอก็ยังต้องออกไปหน้าร้านเพื่อดูแลลูกค้าของโรงแรมและแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้นในแผนกที่คนอื่นๆ ไม่สามารถจัดการได้
แม้จะดูเหมือนว่างานของเธอเยอะมากมายหลายสิ่งแต่ทิพย์ธาราก็ไม่เคยบ่นหรือเบื่อหน่ายงานของตน เพราะเธอชอบทำอาหาร อยากให้ทุกคนได้รับประทานอาหารที่ดีมีประโยชน์และอยากให้โรงแรมมีชื่อเสียงด้านบริการและอาหารที่เลิศรส ซึ่งทิพย์ธาราก็ไม่ผิดหวังเพราะตอนนี้เธอเป็นที่รู้จักของนักบริหารและวงการเชฟระดับโลก และด้วยหน้าตาบวกกับฐานะทางสังคมที่อยู่ในระดับที่เรียกว่าร่ำรวยไฮโซ ทำให้ชื่อของเธอถูกบรรจุเข้าไปในสารระบบไฮโซสาวสวยรวยและเก่งที่ถูกจับตามองได้ไม่ยาก
แต่ทิพย์ธารากลับไม่ค่อยออกงานสังคม ไม่ให้สัมภาษณ์หรือออกสื่อใดๆ นัก เพราะก่อนหน้านี้เธอให้สัมภาษณ์และออกรายการทีวีทำให้มีกระแสตอบกลับมาไม่ค่อยดีเพราะนักข่าวโยงเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับ กาย เพื่อนชายคนสนิทของเธอว่าเป็นมือที่สามทำให้กายเลิกกับภรรยา ตั้งแต่นั้นมาไม่ว่าหนังสือ นิตยสารเล่มไหน ทีวีรายการใดช่องใดก็เอื้อมไม่ถึงเธอรวมถึงชายหนุ่มที่คิดหมายปองเธอด้วย
บทที่4.ทิพย์ธาราชอบที่จะอยู่เงียบๆ และอยู่ในครัวมากกว่าจะออกงานสังคมเหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆ ในวงสังคมเดียวกัน ซึ่งการที่ทิพย์ธาราไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ไม่เคยสานสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนไหน ทำให้คนทั่วไปต่างก็มองว่าเธอเย่อหยิ่ง เย็นชาเหมือนน้ำแข็งชื่อเล่นของเธอ จนได้รับฉายาว่า เจ้าหญิงน้ำแข็งแห่งวงการเชฟ“พี่แสนคะ..” หญิงสาวเคาะประตูอีกรอบเพราะไม่มีเสียงตอบจากภาสกรซึ่งเธอแน่ใจว่าเขาอยู่ในห้องพักแน่นอน ทิพย์ธาราถอนใจให้กับคนเอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยนแล้วตัดสินใจลองเปิดประตูเข้าไปข้างใน“พี่แสน..” ทิพย์ธาราหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังตามหาอยู่นั้นนอนนิ่งอยู่บนเตียงใบหน้าหล่อเหลาซีดเซียวเหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ..“พี่แสนไม่สบายนี่คะ พี่แสน ได้ยินน้ำแข็งไหมคะ” ทิพย์ธารารีบถลาไปนั่งข้างเตียงกว้างแล้วยกมืออังหน้าผากเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวล“หือออ.. หนาว น้ำแข็งหรือ.. พี่อยากได้น้ำสักแก้ว” เสียงห้าวแหบแห้งริมฝีปากหยักสวยราวสนตรีนั้นดูแห้งผาก“พี่แสนต้องทานยาค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งมานะคะ”“ไม่ๆ อย่าทิ้งพี่ไป อยู่กับพี่ก่อน” ภาสกรดึงข้อมือเล็กไว้ด้วยท่าทางดื้อดึงแววตาคมกล้าฉายแววออดอ้อนจนเ
บทนำ“คุณปู่มาที่นี่ทำไมครับ..” แสน หรือ เด็กชายภาสกร ไทเลอร์ เกรย์ เด็กชายวัยเก้าขวบ ถาม คุณโลแกน ผู้เป็นปู่อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมคุณปู่ของตนต้องพาเขามาที่บ้านหลังเล็กจ้อยแบบนี้ บ้านหลังเล็กจ้อยแต่น่ารักร่มรื่นน่าอยู่ สำหรับภาสกรบ้านของคนอื่นเล็กหมดนั่นล่ะ เพราะเขาเติบโตมาในคฤหาสน์ใหญ่โตโอ่อ่าพื้นที่กว้างขวาง บ้านใครที่เล็กกว่าคฤหาสน์ของเขาคือเล็กกระจ้อยร่อยทั้งนั้น“มาเยี่ยมน้องไงล่ะ” ผู้เป็นผู้ตอบยิ้มๆ ท่าทางของคุณปู่มีความสุขมาก มากกว่าตอนที่น้องๆ เขาเกิดเสียอีกคุณอาภาค หรือ ทวิภาค เป็นน้องชายต่างแม่ของ คุณลูอิส ไทเลอร์ เกรย์ ผู้เป็นบิดาของเขา“แต่ผมมีน้องแล้ว”“นี่ก็เป็นน้องอีกคน น้องเล็กสุดของเราไง..” เด็กชายนึกถึงทารกตัวแดงๆ เหมือนน้องๆ ฝาแฝดของตนแล้วก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าไม่มีเด็กคนไหนน่ารักเท่ากับน้องๆ ของตนแน่นอน...“อี๋ ท่าทางจะไม่น่ารักเหมือนน้องของผมหรอก”“ฮ่าๆ ใครจะน่ารักไปกว่าไอ้สองแสบของหลานล่ะ” คุณโลแกนหัวเราะหลานชายที่ทั้งรักและหวงน้องๆ ทั้งสองของตนมาก ใครก็น่ารักสู้สองแสบน้องชายน้องสาวฝาแฝดของตนไม่ได้ซึ่งภาสกรนั้นทั้งโอ้อวดทั้งรักน้องทั้งสองยิ่งกว่าอะไรเอกธนา กับ อ
บทที่ 1.ภาสกร ไทเลอร์ เกรย์ ชายหนุ่มวัยยี่สิบหกปีมองสาวน้อยวัยสิบเจ็ดที่กำลังนั่งร้อยมาลัยอยู่กับ แม่ชื่น แม่บ้านวัยชราของตนอย่างเบื่อหน่ายและไม่ชอบใจเลยที่สาวน้อยหน้าตาหมดจดผิวขาวผ่องน่ามองไม่เคยหันมาสนใจเขาเหมือนพี่น้องคนอื่นๆ และมักจะทำหน้าบึ้งใส่เขาตลอดซ้ำยังเชิดใส่อีกด้วยซึ่งสำหรับภาสกรแล้วเคยชินแต่มีหญิงสาวพุ่งเข้าหาเข้ามาสานไมตรีด้วย แน่ล่ะ ชายหนุ่มรูปหล่อเก่งฉลาดและร่ำรวยระดับโลก ผู้หญิงที่ไหนก็สนใจเขา แต่มีแค่ทิพย์ธาราเท่านั้นที่ไม่เคยให้ความสนใจเขาเหมือนหญิงสาวคนอื่นๆ ขนาดมาเที่ยวพักผ่อนเจ้าหล่อนยังจะมานั่งร้อยมาลัยมาทำขนมไทย ทำตัวเหมือนหลุดออกมาจากวรรณคดีไทยตั้งแต่เด็กๆ หาก เด็กหญิงทิพย์ธารา มาบ้านเขาที่เมืองไทยทีไรเด็กหญิงก็จะรีบเข้าไปออดอ้อนบิดามารดาของเขา หรือไม่ก็ไปเรือน คุณย่าเล็ก คุณย่าของเขาเพื่อหัดร้อยมาลัย ทำขนมทำของหวานและอาหารต่างๆ โดยไม่คิดจะสนใจเขาซึ่งเป็นลูกชายเจ้าของบ้านเลยสักนิด แต่พอเห็นน้องๆ ของเขา เด็กหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มจะยิ้มร่าวิ่งไปหาไปเล่นด้วย โดยเฉพาะกับน้องชายของเขานั้นทิพย์ธารา จะยิ้มหวานให้เป็นพิเศษทั้งพูดจาหวานหู คะ ขา ออดอ้อนมีขนมหรือไม่ก็มาลั
บทที่2.“โอ้โห น่ากินจังเลยแต่อร่อยรึเปล่านะหรือจะเค็มขี้มือ..” เขาแสร้งร้องขึ้นแล้วเดินไปชะโงกดูอาหารบนโต๊ะและทำท่าจะเอื้อมมือไปหยิบปลาที่หั่นเป็นชิ้นพอดีคำทอดเหลืองกรอบน่ากินแต่ไม่ทันที่มือเขาจะได้ยื่นไปถึงชิ้นปลาที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามในจานภาสกรก็สะดุ้งชักมือกลับแทบไม่ทันเมื่อมือเล็กๆ ของทิพย์ธาราตีเผี๊ยะลงมา...“โอ๊ย..” ภาสกรร้องลั่นเลยทีเดียวเมื่อมือเรียวบางฟาดลงมาแบบไม่ออมแรง“ไปล้างมือเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” ใบหน้างามผุดผ่องด้วยวัยสาวบึ้งตึงดวงตากลมโตดำขลับวาววับราวแม่เสือ“พี่ขอชิมแค่นิดเดียวเองทำหวงไปได้..”“นิดเดียวก็ไม่ได้ค่ะเพราะพี่แสนยังไม่ล้างมือและการมาแอบหยิบอาหารในจานแบบนี้มันไม่ดีค่ะ เสียมารยาท”“อะไรกันจ๊ะเด็กๆ เสียงดังไปถึงข้างนอกเลย” คุณย่าเล็กเดินเข้าเข้ามาพร้อมด้วยน้องชายน้องสาวฝาแฝดของภาสกร...“น้องน้ำแข็งจัดการคนดื้อหรือจ๊ะ” เอกธนา หรือ เอ็ดดี้ เอ่ยถามทิพย์ธาราแล้วหันไปมองพี่ชายยิ้มๆ“พี่แสนมาแกล้งอะไรน้องน้ำแข็งอีกคะเนี่ย” พิ้งกี้ หรือ อุษาพิไล หลิ่วตาให้พี่ชายแล้วนั่งลงข้างๆ ย่าเล็ก เอกธนาเลื่อนเก้าอี้ให้ผู้เป็นย่านั่งเรียบร้อยแล้วก็มานั่งข้างๆ พี่สาว“ไม่ได้ทำอะไร