ตอนที่ 72.บทส่งท้าย“น้ำแข็งทำไม พี่ทำน้ำแข็งเจ็บหรือ” ภาสกรลูบไล้ใบหน้านวลเนียนของเมียรักอย่างตกใจและห่วงใยจริงๆ ทิพย์ธาราเห็นท่าทางของเขาก็น้ำตาซึมด้วยความตื้นตันและมันทำให้ภาสกรเข้าใจผิดหนักขึ้นไปอีก“โธ่ น้ำแข็งจ๋า เจ็บตรงไหนที่รัก พี่ขอโทษที่ทำน้ำแข็งเจ็บ เดี๋ยวพาหายามาทาให้น้ำแข็งเจ็บตรงไหนครับ..”“พี่แสนคะ พี่แสนหยุดก่อน ไม่ต้องไปไหนค่ะ น้ำแข็งไม่ได้เจ็บตรงไหน”“แล้วทำไม น้ำแข็งร้องไห้”“น้ำแข็งไม่ได้ร้องไห้ค่ะ น้ำแข็งแค่ตื้นตันใจ” หญิงสาวบอกเขาแล้วรั้งร่างใหญ่ให้มานอนลงใต้ร่างเธอแล้วคร่อมทับเขาเสียเลย ภาสกรมองเธองงๆ หญิงสาวยิ้มบางๆ อย่างขบขันท่าทางของเขา“นอนลงนิ่งๆ ค่ะ ห้ามไปไหน หยุดฟังน้ำแข็งพูด”“จ้ะๆ ที่รัก” ภาสกรรีบพยักหน้าตอบรับโดยดี“น้ำแข็งแค่จะบอกพี่แสนว่า... ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวพูดเว้นประโยคเล็กน้อย ภาสกรพยักหน้าเร็วๆ แล้วประคองใบหน้างามไว้อย่างแสนรักและนอนนิ่งฟังเธอพูดต่อ“และน้ำแข็งก็แค่จะบอกว่า บอกว่า...” ทิพย์ธาราหยุดพูดแล้วสบตาเขานิ่ง ภาสกรใจเต้นรัวอย่างลุ้นระทึกกับสิ่งที่ออกมาจากเรียวปากอิ่มของเธอ...“น้ำแข็งอยากจะบอกว่า น้ำแข็ง รัก พี่ แสน ค่ะ..” หญิงสาวพูดช้าๆ
ตอนที่73. จบบริบูรณ์“น้องภูครับคุณตาไม่รักคุณพ่อแล้ว”“เวอร์ไปแล้วๆ” คุณทวิภาคว่าลูกเขยอย่างหมั่นไส้“คุณตารักคุณพ่อหน่อยสิครับ ชวนคุณพ่อไปกินเตี๋ยวด้วยกัน”“โอ๊ย พ่อเราน่ะ ไม่อดตายหรอกลูก เดี๋ยวเขาก็หาเศษหาเลยแถวนี้ล่ะ เราไปกินเตี๋ยวกันดีกว่าครับ ตอนนี้อากายกับพี่วารอยู่ที่สวน”คุณทวิภาคบอกหลายชาย ซึ่งพอได้ยินชื่อ พี่วา หรือ วายุภัค ลูกชายของกายกับวิภาดาซึ่งอายุมากกว่าน้องภูสองปี เด็กชายก็ตาโตเพราะน้องภูนั้นรักพี่วาและอยากเล่นกับพี่วาที่สุด “ว้าว โอเคคับ น้องภูไปกินเตี๋ยวดีกว่า น้องภูไปก่อนนะค้าบ คุณพ่อ คุณแม่” เด็กชายจูงมือคุณตาออกไปทันที“จ้าลูก เดี๋ยวคุณแม่กับคุณพ่อตามไปครับ”ทิพย์ธารามองตามลูกชายไปอย่างขบขัน แล้วหันมามองสามีที่รีบเข้ามาโอกอดตนทันทีที่ลูกชายเดินลับหลังไป“น้ำแข็งจ๋า เราไปพักที่ห้องกันก่อนดีกว่าค่อยไปหาไรกิน” หญิงสาวหันมาสบตาพราวพรายของสามีแล้วหน้าแดงก่ำ“หึ.. น้ำแข็งรู้นะว่าพี่แสนคิดอะไร”“จะคิดอะไรได้ล่ะครับ นอกจากอยากรักเมียและอยากให้เมียรัก”“พี่แสนน่ะ คิดอะไรก็ไม่รู้”“ไม่รู้จริงเหรอ งั้นมาเถอะเดี๋ยวพี่บอกให้รู้”“ว้าย.. พี่แสน จะบ้าหรือคะ ทุกคนรอกินข้าวอยู่
บทนำ“คุณปู่มาที่นี่ทำไมครับ..” แสน หรือ เด็กชายภาสกร ไทเลอร์ เกรย์ เด็กชายวัยเก้าขวบ ถาม คุณโลแกน ผู้เป็นปู่อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมคุณปู่ของตนต้องพาเขามาที่บ้านหลังเล็กจ้อยแบบนี้ บ้านหลังเล็กจ้อยแต่น่ารักร่มรื่นน่าอยู่ สำหรับภาสกรบ้านของคนอื่นเล็กหมดนั่นล่ะ เพราะเขาเติบโตมาในคฤหาสน์ใหญ่โตโอ่อ่าพื้นที่กว้างขวาง บ้านใครที่เล็กกว่าคฤหาสน์ของเขาคือเล็กกระจ้อยร่อยทั้งนั้น“มาเยี่ยมน้องไงล่ะ” ผู้เป็นผู้ตอบยิ้มๆ ท่าทางของคุณปู่มีความสุขมาก มากกว่าตอนที่น้องๆ เขาเกิดเสียอีกคุณอาภาค หรือ ทวิภาค เป็นน้องชายต่างแม่ของ คุณลูอิส ไทเลอร์ เกรย์ ผู้เป็นบิดาของเขา“แต่ผมมีน้องแล้ว”“นี่ก็เป็นน้องอีกคน น้องเล็กสุดของเราไง..” เด็กชายนึกถึงทารกตัวแดงๆ เหมือนน้องๆ ฝาแฝดของตนแล้วก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าไม่มีเด็กคนไหนน่ารักเท่ากับน้องๆ ของตนแน่นอน...“อี๋ ท่าทางจะไม่น่ารักเหมือนน้องของผมหรอก”“ฮ่าๆ ใครจะน่ารักไปกว่าไอ้สองแสบของหลานล่ะ” คุณโลแกนหัวเราะหลานชายที่ทั้งรักและหวงน้องๆ ทั้งสองของตนมาก ใครก็น่ารักสู้สองแสบน้องชายน้องสาวฝาแฝดของตนไม่ได้ซึ่งภาสกรนั้นทั้งโอ้อวดทั้งรักน้องทั้งสองยิ่งกว่าอะไรเอกธนา กับ อ
บทที่ 1.ภาสกร ไทเลอร์ เกรย์ ชายหนุ่มวัยยี่สิบหกปีมองสาวน้อยวัยสิบเจ็ดที่กำลังนั่งร้อยมาลัยอยู่กับ แม่ชื่น แม่บ้านวัยชราของตนอย่างเบื่อหน่ายและไม่ชอบใจเลยที่สาวน้อยหน้าตาหมดจดผิวขาวผ่องน่ามองไม่เคยหันมาสนใจเขาเหมือนพี่น้องคนอื่นๆ และมักจะทำหน้าบึ้งใส่เขาตลอดซ้ำยังเชิดใส่อีกด้วยซึ่งสำหรับภาสกรแล้วเคยชินแต่มีหญิงสาวพุ่งเข้าหาเข้ามาสานไมตรีด้วย แน่ล่ะ ชายหนุ่มรูปหล่อเก่งฉลาดและร่ำรวยระดับโลก ผู้หญิงที่ไหนก็สนใจเขา แต่มีแค่ทิพย์ธาราเท่านั้นที่ไม่เคยให้ความสนใจเขาเหมือนหญิงสาวคนอื่นๆ ขนาดมาเที่ยวพักผ่อนเจ้าหล่อนยังจะมานั่งร้อยมาลัยมาทำขนมไทย ทำตัวเหมือนหลุดออกมาจากวรรณคดีไทยตั้งแต่เด็กๆ หาก เด็กหญิงทิพย์ธารา มาบ้านเขาที่เมืองไทยทีไรเด็กหญิงก็จะรีบเข้าไปออดอ้อนบิดามารดาของเขา หรือไม่ก็ไปเรือน คุณย่าเล็ก คุณย่าของเขาเพื่อหัดร้อยมาลัย ทำขนมทำของหวานและอาหารต่างๆ โดยไม่คิดจะสนใจเขาซึ่งเป็นลูกชายเจ้าของบ้านเลยสักนิด แต่พอเห็นน้องๆ ของเขา เด็กหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มจะยิ้มร่าวิ่งไปหาไปเล่นด้วย โดยเฉพาะกับน้องชายของเขานั้นทิพย์ธารา จะยิ้มหวานให้เป็นพิเศษทั้งพูดจาหวานหู คะ ขา ออดอ้อนมีขนมหรือไม่ก็มาลั
บทที่2.“โอ้โห น่ากินจังเลยแต่อร่อยรึเปล่านะหรือจะเค็มขี้มือ..” เขาแสร้งร้องขึ้นแล้วเดินไปชะโงกดูอาหารบนโต๊ะและทำท่าจะเอื้อมมือไปหยิบปลาที่หั่นเป็นชิ้นพอดีคำทอดเหลืองกรอบน่ากินแต่ไม่ทันที่มือเขาจะได้ยื่นไปถึงชิ้นปลาที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามในจานภาสกรก็สะดุ้งชักมือกลับแทบไม่ทันเมื่อมือเล็กๆ ของทิพย์ธาราตีเผี๊ยะลงมา...“โอ๊ย..” ภาสกรร้องลั่นเลยทีเดียวเมื่อมือเรียวบางฟาดลงมาแบบไม่ออมแรง“ไปล้างมือเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” ใบหน้างามผุดผ่องด้วยวัยสาวบึ้งตึงดวงตากลมโตดำขลับวาววับราวแม่เสือ“พี่ขอชิมแค่นิดเดียวเองทำหวงไปได้..”“นิดเดียวก็ไม่ได้ค่ะเพราะพี่แสนยังไม่ล้างมือและการมาแอบหยิบอาหารในจานแบบนี้มันไม่ดีค่ะ เสียมารยาท”“อะไรกันจ๊ะเด็กๆ เสียงดังไปถึงข้างนอกเลย” คุณย่าเล็กเดินเข้าเข้ามาพร้อมด้วยน้องชายน้องสาวฝาแฝดของภาสกร...“น้องน้ำแข็งจัดการคนดื้อหรือจ๊ะ” เอกธนา หรือ เอ็ดดี้ เอ่ยถามทิพย์ธาราแล้วหันไปมองพี่ชายยิ้มๆ“พี่แสนมาแกล้งอะไรน้องน้ำแข็งอีกคะเนี่ย” พิ้งกี้ หรือ อุษาพิไล หลิ่วตาให้พี่ชายแล้วนั่งลงข้างๆ ย่าเล็ก เอกธนาเลื่อนเก้าอี้ให้ผู้เป็นย่านั่งเรียบร้อยแล้วก็มานั่งข้างๆ พี่สาว“ไม่ได้ทำอะไร
บทที่3.ภาสกรยังคงพูดว่าเธอด้วยสีหน้ายียวน ทิพย์ธาราอดไม่ได้ที่จะยกแขนตัวเองขึ้นมาดูแล้วก้มมองขาตัวเองที่โผล่พ้นชุดนอนกระโปรงยาวแค่เข่าแขนตุ๊กตาลายการ์ตูนเจ้าหญิงแสนน่ารักอย่างกังวลกับคำพูดกล่าวหาของเขาภาสกรมองคนที่กำลังสำรวจตัวเองอย่างร้อนรนแล้วอมยิ้มน้อยๆ ทิพย์ธาราเป็นเด็กสาวที่สวยน่ารักใครๆ ก็อยากพบพูดคุยกับเธอ ด้วยรูปลักษณ์สวยใสสะอาดสะอ้าน ใบหน้าเรียวรูปไข่ขาวนวลเนียนแก้มสาวแดงเปล่งเป็นสีชมพูน่ามอง ดวงตากลมโตดำขลับแวววาวสดใส จมูกโด่งเรียวเล็กรับกับริมฝีปากหยักสวยได้รูปสีชมพูระเรื่อน่าจูบ..เฮ้ย ไม่ได้สิ ห้ามคิดแบบนี้… ภาสกรรีบห้ามความคิดของตนเอง“ไม่ต้องมาว่าเขาเลยตัวเองดีตายแหละ เพลย์บอยชัดๆ นิสัยไม่ดีด้วยชอบว่าคนอื่น” ทิพย์ธาราหน้าแดงก่ำฉุนเฉียว ภาสกรหัวเราะเบาๆ อย่างขบขันแกมเอ็นดู“ก็จริงนี่แล้วน้ำแข็งไม่ต้องห่วงหรอก ถึงพี่จะชอบผู้หญิงชอบเซ็กซ์ร้อนๆ แต่น้ำแข็งไม่อยู่ในสายตาพี่หรอก” ทิพย์ธาราอ้าปากหวอมองเขาตาโต ภาสกรจึงพูดต่อ“แต่ก็ไม่แน่หากน้ำแข็งสวยขึ้น อึ๋มขึ้นเหมือนสาวๆ ของพี่ก็ไม่แน่.. หึหึ” ภาสกรพูดจบก็เดินจากไป“อ๊าย แสน.. คนบ้า หึ คิดเหรอว่าน้ำแข็งอยากไปเป็นผู้หญิงของพี
บทที่4.ทิพย์ธาราชอบที่จะอยู่เงียบๆ และอยู่ในครัวมากกว่าจะออกงานสังคมเหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆ ในวงสังคมเดียวกัน ซึ่งการที่ทิพย์ธาราไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ไม่เคยสานสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนไหน ทำให้คนทั่วไปต่างก็มองว่าเธอเย่อหยิ่ง เย็นชาเหมือนน้ำแข็งชื่อเล่นของเธอ จนได้รับฉายาว่า เจ้าหญิงน้ำแข็งแห่งวงการเชฟ“พี่แสนคะ..” หญิงสาวเคาะประตูอีกรอบเพราะไม่มีเสียงตอบจากภาสกรซึ่งเธอแน่ใจว่าเขาอยู่ในห้องพักแน่นอน ทิพย์ธาราถอนใจให้กับคนเอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยนแล้วตัดสินใจลองเปิดประตูเข้าไปข้างใน“พี่แสน..” ทิพย์ธาราหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังตามหาอยู่นั้นนอนนิ่งอยู่บนเตียงใบหน้าหล่อเหลาซีดเซียวเหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ..“พี่แสนไม่สบายนี่คะ พี่แสน ได้ยินน้ำแข็งไหมคะ” ทิพย์ธารารีบถลาไปนั่งข้างเตียงกว้างแล้วยกมืออังหน้าผากเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวล“หือออ.. หนาว น้ำแข็งหรือ.. พี่อยากได้น้ำสักแก้ว” เสียงห้าวแหบแห้งริมฝีปากหยักสวยราวสนตรีนั้นดูแห้งผาก“พี่แสนต้องทานยาค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งมานะคะ”“ไม่ๆ อย่าทิ้งพี่ไป อยู่กับพี่ก่อน” ภาสกรดึงข้อมือเล็กไว้ด้วยท่าทางดื้อดึงแววตาคมกล้าฉายแววออดอ้อนจนเ
บทที่5.“เอ่อ มีอะไรครับคุณน้ำแข็ง..”“มีงานด่วนนิดหน่อยค่ะ พี่แสนต้องเซ็นเอกสารนี่ค่ะ พอดีมันเร่งด่วนพี่แสนพอลุกไหวมั้ยคะ”ทิพย์ธารายิ้มบางๆ ให้คเชนทร์แล้วเดินมาทรุดนั่งขอบเตียงกว้างชะโงกมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างห่วงใยอยู่ไม่น้อยยิ่งเห็นท่าทางตัวสั่นเทาของเขาก็ยิ่งใจคอไม่ดี ดวงตากลมโตมองต้นแขนแข็งแรงเปลือยเปล่าของเขาแล้วหันมามองคเชนทร์..“พี่เชนเช็ดตัวให้พี่แสนแล้วใช่ไหมคะ”“ชะ.. เช็ดแล้วครับ” คเชนทร์ตอบเบาๆ“แต่ดูเหมือนไข้ยังไม่ลดนะคะ หรือเราต้องเรียกลุงหมอจริงๆ” หญิงสาวขมวดคิ้วท่าทางเป็นกังวล ภาสกรหูผึ่งรีบหันมาหาเธอทันที“ไม่ ต้อง หรอกน้ำแข็ง.. พี่ดีขึ้นแล้ว ไหนมีงานอะไรเร่งด่วน..”ภาสกรค่อยๆ พยุงตัวขึ้นนั่งด้วยท่าทางแสนทุลักทุเลดูน่าสงสารทิพย์ธาราแทนไม่ไหวก็จึงช่วยพยุง กลิ่นกายสาวหอมละมุนลอยเข้าจมูกทำให้ใจแกร่งสั่นระรัวร่างแกร่งร้อนผ่าวจนแทบจะอดทนไม่ไหวซึ่งมันทำให้เหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าหล่อเหลา“อุ๊ย พี่แสนเป็นอะไรคะ เหงื่อเต็มเลย”“พี่ พี่หายใจไม่ค่อยออก..”“สงสัยเจ้านายจะเป็นลมครับ.. เดี๋ยวผมไปหายาดมยาหอมมาให้เจ้านายก่อนนะครับ” คเชนทร์รีบหาเหตุผลออกไปทันทีเมื่อเห็นสัญญาณของเจ้านา
ตอนที่73. จบบริบูรณ์“น้องภูครับคุณตาไม่รักคุณพ่อแล้ว”“เวอร์ไปแล้วๆ” คุณทวิภาคว่าลูกเขยอย่างหมั่นไส้“คุณตารักคุณพ่อหน่อยสิครับ ชวนคุณพ่อไปกินเตี๋ยวด้วยกัน”“โอ๊ย พ่อเราน่ะ ไม่อดตายหรอกลูก เดี๋ยวเขาก็หาเศษหาเลยแถวนี้ล่ะ เราไปกินเตี๋ยวกันดีกว่าครับ ตอนนี้อากายกับพี่วารอยู่ที่สวน”คุณทวิภาคบอกหลายชาย ซึ่งพอได้ยินชื่อ พี่วา หรือ วายุภัค ลูกชายของกายกับวิภาดาซึ่งอายุมากกว่าน้องภูสองปี เด็กชายก็ตาโตเพราะน้องภูนั้นรักพี่วาและอยากเล่นกับพี่วาที่สุด “ว้าว โอเคคับ น้องภูไปกินเตี๋ยวดีกว่า น้องภูไปก่อนนะค้าบ คุณพ่อ คุณแม่” เด็กชายจูงมือคุณตาออกไปทันที“จ้าลูก เดี๋ยวคุณแม่กับคุณพ่อตามไปครับ”ทิพย์ธารามองตามลูกชายไปอย่างขบขัน แล้วหันมามองสามีที่รีบเข้ามาโอกอดตนทันทีที่ลูกชายเดินลับหลังไป“น้ำแข็งจ๋า เราไปพักที่ห้องกันก่อนดีกว่าค่อยไปหาไรกิน” หญิงสาวหันมาสบตาพราวพรายของสามีแล้วหน้าแดงก่ำ“หึ.. น้ำแข็งรู้นะว่าพี่แสนคิดอะไร”“จะคิดอะไรได้ล่ะครับ นอกจากอยากรักเมียและอยากให้เมียรัก”“พี่แสนน่ะ คิดอะไรก็ไม่รู้”“ไม่รู้จริงเหรอ งั้นมาเถอะเดี๋ยวพี่บอกให้รู้”“ว้าย.. พี่แสน จะบ้าหรือคะ ทุกคนรอกินข้าวอยู่
ตอนที่ 72.บทส่งท้าย“น้ำแข็งทำไม พี่ทำน้ำแข็งเจ็บหรือ” ภาสกรลูบไล้ใบหน้านวลเนียนของเมียรักอย่างตกใจและห่วงใยจริงๆ ทิพย์ธาราเห็นท่าทางของเขาก็น้ำตาซึมด้วยความตื้นตันและมันทำให้ภาสกรเข้าใจผิดหนักขึ้นไปอีก“โธ่ น้ำแข็งจ๋า เจ็บตรงไหนที่รัก พี่ขอโทษที่ทำน้ำแข็งเจ็บ เดี๋ยวพาหายามาทาให้น้ำแข็งเจ็บตรงไหนครับ..”“พี่แสนคะ พี่แสนหยุดก่อน ไม่ต้องไปไหนค่ะ น้ำแข็งไม่ได้เจ็บตรงไหน”“แล้วทำไม น้ำแข็งร้องไห้”“น้ำแข็งไม่ได้ร้องไห้ค่ะ น้ำแข็งแค่ตื้นตันใจ” หญิงสาวบอกเขาแล้วรั้งร่างใหญ่ให้มานอนลงใต้ร่างเธอแล้วคร่อมทับเขาเสียเลย ภาสกรมองเธองงๆ หญิงสาวยิ้มบางๆ อย่างขบขันท่าทางของเขา“นอนลงนิ่งๆ ค่ะ ห้ามไปไหน หยุดฟังน้ำแข็งพูด”“จ้ะๆ ที่รัก” ภาสกรรีบพยักหน้าตอบรับโดยดี“น้ำแข็งแค่จะบอกพี่แสนว่า... ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวพูดเว้นประโยคเล็กน้อย ภาสกรพยักหน้าเร็วๆ แล้วประคองใบหน้างามไว้อย่างแสนรักและนอนนิ่งฟังเธอพูดต่อ“และน้ำแข็งก็แค่จะบอกว่า บอกว่า...” ทิพย์ธาราหยุดพูดแล้วสบตาเขานิ่ง ภาสกรใจเต้นรัวอย่างลุ้นระทึกกับสิ่งที่ออกมาจากเรียวปากอิ่มของเธอ...“น้ำแข็งอยากจะบอกว่า น้ำแข็ง รัก พี่ แสน ค่ะ..” หญิงสาวพูดช้าๆ
ตอนที่71.“พี่แสน.. พี่แสนคะ พี่แสน..”“อะ เอ่อ อะไรครับที่รัก” ภาสกรสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือเรียวตีลงบนต้นแขนเปล่าเปลือยของตนเบาๆ เพราะเขาสวมเพียงกางเกงขาสั้นแบบลำลองเท่านั้น“คิดอะไรไม่ดีกับน้ำแข็งแน่ๆ เลยใช่ไหมคะ” ทิพย์ธารามองสามีขันๆ ภาสกรมองร่างงามที่ถูกบดบังด้วยชุดคลุมสีขาวอย่างเสียดาย“ก็เมียพี่สวยขนาดนี้พี่คิดอย่างอื่นไม่ออกเลยจริงๆ นอกจากเรื่องบนเตียง และไม่บนเตียง” ภาสกรยืดยอมรับโดยดี“บ้า.. พี่แสนน่ะ” ทิพย์ธาราหน้าแดงเรื่อแล้วก้มลงสนใจอาหารของตน ใจสาวใช่จะไม่หวั่นไหวกับสายตาเปิดเปลือยความรู้สึกของเขา ยิ่งเขาขยันยั่วเธอด้วยกล้ามแน่นๆ คำพูดหวานๆ ที่เพียรพร่ำบอกรักเธอทุกครั้งไม่ว่าจะอยู่ในห้วงเสน่หา หรือทุกๆ เช้าที่ตื่นมาภาสกรจะบอกรักเธอเสมอ ตาคมที่มองเธออย่างกับจะกลืนกิน ใจสาวก็ยิ่งวาบหวามหวิวไหวไปกับเขา แต่เธอเองก็ยังขัดเขินที่จะบอกเขาว่า รัก...“หึหึ กินเยอะๆ นะครับ คืนนี้อาจจะต้องใช้พลังงานเยอะ”“พี่แสน.. น้ำแข็งช้ำหมดแล้วนะคะ”“งั้นพี่จะรักน้ำแข็งเบาๆ แต่อย่ามาโวยวายที่พี่ทำไม่ถึงใจก็แล้วกัน”“อ๊ายย พี่แสนคนบ้าๆ นี่แน่ะ ทะลึ่ง”ทิพย์ธาราปาลูกองุ่นใส่เขาแต่ภาสกรก็เหมือนตั้งท่า
ตอนที่70.“ดูคุณพี่อารมณ์ดีจริงนะคะ” คุณธิชามองหน้าสามีอย่างแปลกใจ แล้วเขม้นมองอย่างพิจารณาก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่ชอบใจ“คุณพี่ไปทำอะไรไม่ดีมาบอกน้องเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”“โธ่ธิชาจ๋าไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นสักหน่อยเลย”“หึ.. ท่าทางแบบนี้มันมีพิรุธ ไปแกล้งอะไรพ่อแสนอีกคะ บอกมาดีๆ ไม่งั้นคืนนี้ไปนอนนอกห้องเลย” คุณธิชากอดอกมองหน้าสามีอย่างเอาเรื่องเพราะรู้สึกได้ถึงกลิ่นทะแม่งๆ และคิดว่าสามีต้องไปแกล้งอะไรลูกเขยที่รักของนางแน่ๆ“เอ่อ...”“พูดมาค่ะ...” คุณธิชาเสียงเข้มหน้าตึงใส่สามี คุณทวิภาคยิ้มแหยๆ แล้วเล่าเรื่องที่ตนใช้ให้มะลิไปแอบอ้างชื่อคุณย่าว่าให้เอานมไปให้คู่บ่าวสาวดื่ม และแอบใส่ยานอนหลับไปด้วยเพื่อแกล้งไม่ให้ลูกเขยได้เชยชมเจ้าสาวในคืนส่งตัว“คุณพี่.. ทำแบบนี้เมื่อไหร่จะได้อุ้มหลานล่ะคะ”“โธ่.. ก็แค่คืนเดียว อย่างตาแสนน่ะไม่นานหรอกรับรองยายน้ำแข็งของเราท้องโย้หัวปีท้ายปี”“แต่ถึงยังไงคุณพี่ก็ไม่ควรทำแบบนี้ค่ะ หึ.. เจ้าแผนการเจ้าคิดเจ้าแค้นดีนัก คืนนี้ไปนอนข้างนอกเลยค่ะ”“โธ่.. ที่รักครับ พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่นะ พี่ไม่อยากนอนคนเดียว”“ในโทษฐานที่ทำให้น้องผิดหวังที่จะได้อุ้มหลานช้ากว่าคนอื
ตอนที่69.“แหม.. นังแอนนี่ ได้ทีก็แว้งกัดเลยนะยะ”“ฉันไม่ใช่หมาถึงจะมาแว้งกัด พูดดีๆ หน่อยย่ะ”“น้ำแข็งเองก็ต้องขอโทษพี่แอนนี่ด้วยค่ะที่เคยทำไม่ดีด้วย”“โอ๊ย.. เล็กน้อยค่ะ พี่น่ะเจอศึกมาเยอะ แค่นี้จิ๊บๆ เพื่อพี่ชายที่รักแอนนี่ทนได้”“ไม่ใช่เห็นแก่เงินหรอกหรือยะ” อุษาพิไลว่าเพื่อนรักที่ทำท่าบีบนวดพี่ชายของตนอย่างเอาใจ“เรื่องเงินก็สำคัญ แต่เพื่อพี่ชายที่รักนั้นสำคัญกว่าค่า”ทุกคนหัวเราะชอบใจและทิพย์ธาราก็ไม่ถือโทษโกรธที่แอนนี่เข้ามาใกล้ภาสกรเพราะรู้ดีว่าแอนนี่บริสุทธิ์ใจและภาสกรก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับแอนนี่มากกว่าน้องสาวคนหนึ่ง“พี่ก็ต้องขอบใจแอนนี่นะที่ตีบทแตกมาก”“ใช่ค่ะพี่แอนนี่ตีบทแตกมาก แต่ถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก น้ำแข็งรับรองได้ว่าพี่แสนน่ะหัวแตกแน่ๆ”“โอ๊ย ไม่มีเรื่องอะไรแบบนี้อีกแล้วจ้ะน้ำแข็งจ๋า”ภาสกรรีบเข้ามาโอบกอดเจ้าสาวแสนสวยในชุดวิวาห์สีขาวอมชมพูฟูฟ่องยาวเสมอเข่ามนดูงามกระจ่างตาอย่างออดอ้อนแสนรัก และท่าทางกลัวเมียจนหงอของภาสกรทำให้ทุกคนหัวเราะชอบใจบรรยากาศในค่ำคืนฉลองวิวาห์อันแสนหวานและอบอุ่นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของทุกคน โดยเฉพาะผู้เป็นพ่อแม่นั้นยิ้มหน้าบานเลยท
ตอนที่68.“ไม่มีทาง พี่จะไม่ถอนหมั้นให้น้ำแข็งเด็ดขาด”“หึ.. อยากถอนหมั้นมากไม่ใช่หรือคะ ใครกันนะบอกน้ำแข็งว่าถอดแหวนคืนคุณแม่พี่ได้เลย”“ไอ้คนนั้นมันโดดหน้าผาตายไปแล้วครับ ตอนนี้มีแค่พี่แสนคนนี้คนเดียวและพี่ก็จะไม่มีวันถอนหมั้นไม่ยอมปล่อยน้ำแข็งไปอีกแล้ว พี่รักน้ำแข็ง..” .ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ กับใบหน้าบึ้งตึงแสนงอนของคู่หมั้นสาวแล้วจับมือเรียวมากุมไว้ ภาสกรมองแหวนเพชรน้ำงามที่ยังคงส่องประกายอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ“แต่น้ำแข็งเปลี่ยนใจแล้วค่ะ น้ำแข็งไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งงานกับพี่แสนแล้ว”“หึหึ.. สายไปแล้วครับ ในเมื่อน้ำแข็งมาถึงถิ่นพี่แบบนี้จะปล่อยไปได้ยังไง”“คิดจะเอาเปรียบน้ำแข็งหรือไงคะ” ทิพย์ธาราเงยหน้ามองเขาหน้าบึ้งแต่แววตาไหวระริกไม่มีแววเคืองขุ่น“พี่ไม่รังแกคนที่พี่รักหรอกครับ แต่ทำอย่างอื่นอาจไม่แน่ โอ๊ย.. ทุบพี่ทำไมครับ”ภาสรพูดยิ้มๆ แววตาพราวพรายแล้วก็ต้องร้องโอดโอยเมื่อทิพย์ธาราทุบอกกว้างอย่างไม่เบาแรง“คิดลามกกับน้ำแข็งหรือคะ”“หืม.. พี่นี่นะคิดลามก น้ำแข็งนั่นล่ะคิดอะไรกับพี่รึเปล่า”“จะบ้าหรือคะ น้ำแข็งจะคิดแบบนั้นทำไมไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย ถอนหมั้นให้น้ำแข็งได
ตอนที่67.“ถ้าน้ำแข็งอยากจะถอนหมั้นพี่ก็ยินดีนะ คืนแหวนหมั้นกับคุณแม่พี่ได้เลย”“พี่แสนคะ น้ำแข็ง...”“ไม่ต้องพูดหรอก พี่รู้ดีว่าน้ำแข็งเกลียดพี่มาก เรื่องถอนหมั้นน่ะพี่ไม่ยื้อไว้อยู่แล้วเพราะถึงยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะยื้อคนที่ไม่รักให้อยู่ด้วยกัน พี่ขอตัวก่อนนะ” พูดจบก็เดินออกไปโดยไม่สนใจคนที่อ้าปากค้างอยู่ข้างหลัง“อะไรกันเนี่ย พี่แสนคนบ้าเอ๊ย เอาแต่ใจที่สุดเลย ไม่ฟังคนอื่นเขาบ้าง.. หึ เดี๋ยวก็บินกลับเดี๋ยวนี้เสียเลย” ทิพย์ธาราหน้างอบ่นตามหลังเขาไปอย่างฉุนๆ คนบ้าอะไรไม่ยอมฟังไม่ยอมคุยกันดีๆ เธออุตส่าห์ตั้งใจมาง้อ“เอาสิ อยากถอนหมั้นนักเดี๋ยวน้ำแข็งจัดให้..” ว่าแล้วก็เดินตามร่างสูงใหญ่เข้าไปด้านใน แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อสาวใช้เดินหน้าตื่นออกมาหาเธอ“แย่แล้วค่ะคุณผู้หญิง”“มีอะไรจ๊ะ”“คุณผู้ชายเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ อาละวาดโวยวายทำลายข้าวของอยู่ที่ห้องทำงานใหญ่”“ห้องทำงานใหญ่อยู่ทางไหน”“ทางนั้นค่ะ”สาวใช้ชี้มือบอกทิพย์ธาราพยักหน้าช้าๆ แล้วบอกให้เจ้าหล่อนไปทำอย่างอื่นแล้วเดินไปยังห้องทำงานใหญ่ของภาสกรและก็ได้ยินเสียงข้าวของหล่นกระจัดกระจายเหมือนมีคนกำลังขว้างปามันอยู่ในนั้นจริงๆ ทิ
ตอนที่66.ทิพย์ธาราถอนใจเบาๆ เงยหน้ามองเซฟท์เฮ้าสุดหรูของภาสกร คเชนทร์ออกมารับหน้าแล้วบอกให้สาวใช้เอาข้าวของเธอไปเก็บยังห้องที่เตรียมไว้เพราะคุณปานวาดได้สั่งกำชับมาแต่ก็ห้ามบอกภาสกรเรื่องที่ทิพย์ธาราจะมา“แล้วนี่พี่แสนอยู่ไหนคะ”“ยังไม่ลุกเลยครับเมื่อคืนดื่มหนัก”“เป็นแบบนี้ทุกวันหรือคะ”“ครับ แล้วก็ไม่ยอมกินอะไรเลยจนพี่หนักใจ” คเชนทร์บอก แต่ความจริงแล้วเรื่องดื่มเหล้าภาสกรแทบไม่ดื่มแค่ดื่มบรั่นดีไปแค่แก้วหรือสองแก้วแล้วนั่งซึมเสียมากกว่าทั้งไม่ค่อยกินอะไรเรียกได้ว่าแทบไม่แตะอาหารเลยก็ว่าได้เขาต้องคอยบังคับและคอยเจ้ากี้เจ้าการให้เจ้านายของตนกินอะไรบ้าง ซึ่งอาการแบบนี้มันน่าห่วงกว่าเมาหัวราน้ำเสียอีก ขืนเป็นแบบนี้นานๆ ภาสกรต้องป่วยหนักแน่นอนทั้งป่วยใจป่วยกายเลยทีเดียว แต่ที่บอกทิพย์ธาราไปอย่างเพราะต้องการให้หญิงสาวเป็นกังวลแสดงอาการห่วงเจ้านายของตนบ้าง โกหกเพื่อให้คนสมหวังไม่บาปหรอก คเชนทร์คิดเข้าข้างตัวเอง..“แย่มาก เอาล่ะพี่เชนไปปลุกเจ้านายพี่เถอะค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งจะทำอะไรให้พี่แสนกินเสียหน่อย”“ได้ครับ” คเชนทร์รับคำแล้วหันหลังเดินจากมาใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้ผู้เป็นนายอมยิ้มน้อยๆ แล้วรีบ
ตอนที่65.“ดีใจจังเลยอีกไม่กี่เดือนก็จะได้เห็นหน้าหลานแล้ว อยากได้อะไรคะลูก แม่น้ำแข็งจะหามารับขวัญ” ทิพย์ธาราพูดกับท้องนูนน้อยๆ ของเพื่อนรักอย่างยินดีและตื่นเต้นไปด้วย“น้ำแข็งนี่อาการหนักเหมือนคุณพ่อจอมเห่อเลย” วิภาดาพูดยิ้มๆ แล้วพยักพเยิดไปทางสามีของตน กายยิ้มกว้างอย่างยอมรับว่าตนเป็นคุณพ่อจอมเห่อ...“หลานอยากได้หลายอย่างเลย และพราวจะรอรับของขวัญอย่างเดียวพอ” วิภาดาพูดยิ้มๆ“ได้เลยจ้า งานนี้น้ำแข็งเป็นแม่บุญทุ่มแม่ทูนหัวให้เอง”“จริงอะ”“แน่นอน.. พราวอยากได้อะไรให้ลูกล่ะ”“จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรหรอก แค่ของธรรมดาแต่คนให้เคยให้สัญญาว่าหากพราวท้องอีกครั้งเขาจะให้พราวขออะไรก็ได้” ทิพย์ธาราหุบยิ้มพอรู้ว่า เขา คนนั้นที่วิภาดาพูดถึงคือใคร“พราวก็เลยจะขอว่า ขอให้น้ำแข็งไปดูใจพี่แสนหน่อย ตอนนี้พี่แสนไม่สบายมาก น้ำแข็งก็รู้ไม่ใช่หรือ” ใช่เธอรู้เพราะมารดาบอกเมื่อวานนี้เองว่าภาสกรป่วยและเอาแต่ดื่มเหล้าเมามายแม้จะไม่ได้เสียการเสียงานแต่เขาก็ไม่เคยติดต่อกลับมามีเพียงคุณป้าปานวาดเท่านั้นที่เทียวโทร. ไปถามข่าวคราวของลูกชายกับคเชนทร์“พราวขอมากเกินไป”“น้ำแข็งเองก็บอกเองว่าหากพราวท้องอีกครั