เล่ห์รักสวาทคุณอา

เล่ห์รักสวาทคุณอา

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
โดย:   นานิซัง  ยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
37บท
144views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

คำโปรย

“นิ่งซะเด็กดี คนเดียวที่อาจะใช้คำว่าเมียมีแค่เรา คนอื่นไม่มีไม่เคยคิด” นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกจากสองข้างแก้มแผ่วเบา “หมายความว่าอาจะไม่มีคนอื่น มีหนูคนเดียวใช่ไหม?”

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

บ้านกลางน้ำ

ณ.วัดบ้านกลางน้ำเสียงดนตรีบรรเลงในงานศพของณรงค์ อินธินันท์และปภาวี อินธินันท์สองสามีภรรยาผู้เคราะห์ร้ายประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทางกลับมาจากทำธุระในตัวเมืองของจังหวัดสมุทรปราการ บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจกับการจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับและที่น่าเวทนามากกว่าก็คือลูกสาวเพียงคนเดียวที่ต้องสูญเสียเสาหลักของตัวเองไปครั้งเดียวถึงสองคนอย่าง เปรมยุดา อินธินันท์ เจ้าของใบหน้ารูปไข่งดงาม ดวงตากลมโตสีช็อกโกแลต เรือนผมหยักศกยาวถึงกลางหลังถูกรัดด้วยหนังยางลวก ๆ เป็นหางม้าโดยไม่ใส่ใจว่ามันจะดูดีหรือไม่ ดวงตาบอบช้ำแดงก่ำทอดมองรูปบุพการียิ้มอบอุ่นตั้งอยู่หน้าแท่นบูชา“ฮึก ๆ”“เปรมเอ๊ยหักอกหักใจบ้างเถอะ ยังไงพ่อกับแม่เอ็งก็ไปสบายแล้ว” เจ้าของร่างท้วมหยุดอยู่ด้านหลังคนที่เอาแต่นั่งร้องห่มร้องไห้สะอึกสะอื้นหน้าโลงศพทั้งสอง“ฮึก ๆ”“ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไง รู้ว่าเอ็งเสียใจแต่นั่งอยู่ตรงนี้ข้าวปลาไม่กินจะแย่เอานะ!”“.....” มีเพียงเสียงสะอื้นจนตัวโยนที่ตอบกลับเสียงอ่อนใจไปเท่านั้น “เฮ้อ...ฉันก็จนปัญญา งั้นก็สุดแต่เอ็งแล้วกัน ป้าจะไปดูข้างนอกสักหน่อย หิวก็ไปหาอะไรกินล่ะ”หญิงวัยห้าสิ...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
37
บ้านกลางน้ำ
ณ.วัดบ้านกลางน้ำเสียงดนตรีบรรเลงในงานศพของณรงค์ อินธินันท์และปภาวี อินธินันท์สองสามีภรรยาผู้เคราะห์ร้ายประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทางกลับมาจากทำธุระในตัวเมืองของจังหวัดสมุทรปราการ บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจกับการจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับและที่น่าเวทนามากกว่าก็คือลูกสาวเพียงคนเดียวที่ต้องสูญเสียเสาหลักของตัวเองไปครั้งเดียวถึงสองคนอย่าง เปรมยุดา อินธินันท์ เจ้าของใบหน้ารูปไข่งดงาม ดวงตากลมโตสีช็อกโกแลต เรือนผมหยักศกยาวถึงกลางหลังถูกรัดด้วยหนังยางลวก ๆ เป็นหางม้าโดยไม่ใส่ใจว่ามันจะดูดีหรือไม่ ดวงตาบอบช้ำแดงก่ำทอดมองรูปบุพการียิ้มอบอุ่นตั้งอยู่หน้าแท่นบูชา“ฮึก ๆ”“เปรมเอ๊ยหักอกหักใจบ้างเถอะ ยังไงพ่อกับแม่เอ็งก็ไปสบายแล้ว” เจ้าของร่างท้วมหยุดอยู่ด้านหลังคนที่เอาแต่นั่งร้องห่มร้องไห้สะอึกสะอื้นหน้าโลงศพทั้งสอง“ฮึก ๆ”“ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไง รู้ว่าเอ็งเสียใจแต่นั่งอยู่ตรงนี้ข้าวปลาไม่กินจะแย่เอานะ!”“.....” มีเพียงเสียงสะอื้นจนตัวโยนที่ตอบกลับเสียงอ่อนใจไปเท่านั้น “เฮ้อ...ฉันก็จนปัญญา งั้นก็สุดแต่เอ็งแล้วกัน ป้าจะไปดูข้างนอกสักหน่อย หิวก็ไปหาอะไรกินล่ะ”หญิงวัยห้าสิ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-30
อ่านเพิ่มเติม
อาทำเราตกใจเหรอ
‘ไม่มีพ่อกับแม่แล้วเปรมมันจะอยู่กับใคร’‘กำลังโตเลยไม่มีคนดูแลจะเสียคนเอานะ’มากมายสรรหามาพูดไม่หยุดหย่อนชีวิตหลังจากนี้ยังไม่รู้เลยว่าจะต้องจัดการยังไง? แค่คิดน้ำตาเหือดแห้งก็พาลตีตื้นกลับมาอีกครั้ง ดวงตาหวานปกคลุมไปด้วยความหมองหม่นมองภาพสะท้อนของตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ตั้งแต่ศีรษะลงไปจนพ้นขอบกระจก“ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูอยู่คนเดียวได้ พ่อกับแม่หลับให้สบายเถอะนะ”เสียงเจือไปด้วยความโศกเศร้าเอื้อนเอ่ยแผ่วเบากับตัวเองถึงผู้จากลา แม้จะอาลัยอาวรณ์มากเพียงใดก็ไม่อยากให้ดวงวิญญาณของพวกท่านจากไปอย่างไม่สงบ ต่อให้ไม่มีใครต้องการแต่เธอก็ยังมีสองมือสองเท้า ภายนอกอาจจะเหมือนว่าเธออ่อนแอแต่ข้างในจิตใจนี้แกร่งยิ่งกว่าหินผา คำสอนเมื่อครั้งยังมีชีวิตของบุพการียังติดอยู่ในหัว‘จำไว้นะเปรมทุกคนมีสองมือสองเท้าหนึ่งสมองเหมือนกันหมดไม่มีใครเหนือกว่ากันทั้งนั้น ฉะนั้นจงใช้สิ่งที่มีให้เกิดคุณค่าและเกิดประโยชน์มากที่สุด ใครจะว่ายังไงก็ช่างอย่าเก็บเอามาคิดให้รกสมอง ตั้งใจเล่าเรียนไม่ใช่แค่เพื่อเชิดหน้าชูตา แต่เพื่อตัวลูกเองด้วยพ่อกับแม่ก็ให้ได้เท่านี้’“หนูไม่มีวันลืม...” และเธอไม่มีเวลาให้โอดครวญนานนักยังต้อ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03
อ่านเพิ่มเติม
ล้อหนูเหรอคะ
แพขนตายาวภายใต้ดวงตากลมโตกะพริบติด ๆ กันขับไล่ความตื่นตกใจให้ผ่อนคลายลง ก่อนจะค่อย ๆ คลี่ริมฝีปากบาง“ไม่ถึงขนาดนั้นค่ะ”เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบาตอบคำถามผู้มีอายุมากกว่า เธอพยายามไม่แสดงความหวาดระแวงให้อีกฝ่ายได้เห็นแต่ก็รู้ว่าคงทำได้ไม่ดีนัก“ถ้าอย่างนั้นก็กลับมานั่งที่เดิมดีกว่าไหม ไปยืนตรงนั้นจะยิ่งเป็นอาหารของพวกยุงนะ”การันต์ชวนคุยต่อ พยายามค้นหาว่าเธอจะมีปฏิกิริยาเช่นไรหากคนที่ไม่คุ้นเคยต้องการเข้าหานัยน์ตาเฉี่ยวคมหรี่ลงในความมืดสลัวกวาดมองเรือนร่างบอบบางของคนตัวเล็กอย่างละเอียด แม้จะใช้โทนเสียงอ่อนโยนก็ไม่ทำให้เธอลดความตึงเครียดระหว่างกันลงนั่นเท่ากับว่าลูกสาวของพี่รงค์ได้ตั้งกำแพงกางกั้นตัวเองไว้สูงมากเลยทีเดียว“ยังจำอาได้ไหม เมื่อก่อนเราเจอกันออกจะบ่อย” เขายังไม่ละความพยายามยังหาทางว่านล้อมให้อีกฝ่ายยอมรับการมาเยือนจากตนเองใบหน้าเรียวรีกระตุกวูบคิ้วโค้งตวัดเป็นปมให้กับคำถามเชิงล้อเล่นจากอีกฝ่าย เธอไม่ได้เป็นประเภทปลาทองจะได้มีความจำสั้นขนาดนั้น สิ้นความคิดจึงก้าวออกมาจากมุมมืด“ล้อหนูเหรอคะ”“นั่งลงคุยกับอาสักครู่ได้ไหม”เขาหัวเราะในลำคอเมื่อเธอเริ่มให้ความร่วมมือ ก่อนจะเป็นฝ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03
อ่านเพิ่มเติม
ไออุ่นจากอ้อมกอด
ต่อมา...ดลธีกอดอกทิ้งร่างสูงพิงข้างรถยนต์ของตัวเองเขี่ยปลายเท้าลงบนพื้นเต็มไปด้วยใบไม้ใบหญ้าระหว่างใช้ความคิด กระทั่งเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก้าวเข้ามาใกล้ ถึงเปลี่ยนอิริยาบถ วาดแขนไปด้านหลังเท้ากับกระโปรงด้านหน้า“ไหนบอกว่าไปธุระแค่แป๊บเดียวไง ทำไมพึ่งมาเอาตอนนี้วะ” ยิ่งคำถามใส่เพื่อนทันทีเมื่อการันต์หยุดอยู่ตรงหน้า“ก็ไม่ได้นานอะไรนี่หว่า ไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ”ยกนาฬิกาข้อมือสีเหลืองทองของแบรนด์ดังขึ้นมาดูก็เห็นว่ายังไม่เกินสี่ทุ่มด้วยซ้ำ เขาวางท่อนแขนแนบลำตัวแล้วเตรียมจะอ้อมไปอีกฝั่ง ทว่าก็ถูกรั้งไว้ด้วยเสียงเข้มจากเจ้าของรถเสียก่อน“มึงไปทำอะไรมา?”ดลธียืดตัวตรงเผยความสงสัยออกมาทางสีหน้าและแววตาจนหมดสิ้น พลางก้าวไปยืนตรงหน้าในระยะห่างกันไม่กี่คืบจากปลายเท้าของการันต์ ด้วยความสูงที่ไม่ได้ต่างมากนัก จึงพอทำให้ทั้งสองมองเห็นแววตาของอีกฝ่ายได้ชัดเจน“ก็บอกไปแล้วว่าจะไปถามเรื่องของพี่กรณ์กับพี่วีไง”“ด้วยการไปกอดกับลูกสาวคนที่ยังไม่ทันได้เผานะเหรอวะ”“ไอ้ดล! มึงพูดดี ๆ อย่าทำให้คนอื่นเสียหาย” ตอนแรกก็คิดว่าตนเองตาฝาดที่เห็นสีหน้าบึ้งตึง แต่ดูท่าแล้วมันคงคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วแน่ ๆ“กูจะไม่พูด
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
อ่านเพิ่มเติม
รอยยิ้มที่ชวนใจสั่น
“เปรมไม่ได้อยากให้ใครมาดูแลนี่ป้า”“เอ็งจะทำอย่างตอนที่พ่อกับแม่เอ็งยังอยู่ไม่ได้ ฉันก็แค่คนแก่คนหนึ่งไม่รู้จะอยู่กับเอ็งได้อีกนานแค่ไหน คนอื่นต่างก็มีครอบครัวที่ต้องดูแล ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะอยู่ยาก เข้าใจหรือเปล่า”เปรมยุดาจุกอยู่ในอกเมื่อได้ยินอย่างนั้น เข้าใจดีว่าตอนนี้ต่างก็ไม่มีใครต้องการเลี้ยงดูเธอเท่าไหร่นัก ที่ทำกันอยู่ก็เป็นเพราะว่ากันชาวบ้านนินทาว่าทอดทิ้งหลานตัวเองแค่นั้นกลางสวนรีสอร์ตภายในห้องพักขนาดปานกลาง ร่างสูงใหญ่ภายใต้ชุดคลุมอาบน้ำผูกปมไว้ด้านข้าง เผยช่วงบนไล่ลงมาจนถึงแผงอกล่ำสันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นอย่างสุขภาพดีการันต์นั่งดูงานจากเลขาส่งมาให้ตรวจทาน แม้ว่าจะไม่จำเป็นเพราะมีทีมงานคอยดูแลแต่ละขั้นตอนอยู่แล้ว หากแต่ด้วยเป็นคนไม่เคยปล่อยผ่านไม่ว่าจะงานเล็กน้อย นักลงทุนอย่างเขาก็ต้องมั่นใจว่าการย้ายเงินไปอยู่อีกที่มันจะคุ้มค่ากับที่จ่ายไปก๊อก ๆ “กูเข้าไปได้ไหม นอนหรือยัง”ในยามวิกาลแล้วเป็นต่างถิ่นคงไม่มีใครมารบกวนเขาได้นอกจากดลธี การันต์ปิดไฟล์งานเอาไว้ที่เดิมแล้วหยัดกายขึ้นจากเก้าอี้ตัวยาวก้าวไปยังต้นเสียงมาทำลายความเงียบสงบของตน ชายหนุ่มดึงสลักกลอนประตูชั้นแรก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
อ่านเพิ่มเติม
เบอร์โทรของอาเก็บไว้
และแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องจากกันไปชั่วนิจนิรันดร์เปรมยุดากอดรูปของบุพการีทั้งสองไว้แนบอก มองควันพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าเกาะกลุ่มลอยไปเป็นสาย ยิ้มทั้งน้ำตาให้พวกท่านได้เห็นว่าตนเข็มแข็งมากแล้ว‘อยู่บนนั้นคอยดูวันที่หนูประสบความสำเร็จอย่างที่เราเคยคุยกันไว้นะคะ พ่อจ๋าแม่จ๋า’ แม้จะไม่มีเสียงตอบรับกลับมาดั่งเช่นเก่าก่อน แต่เชื่อว่าพวกท่านได้ยินความในใจสื่อออกไปอย่างแน่นอนไม่รู้ว่ายืนอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนปล่อยให้ตัวเองพาความคิดล่องลอยไปไกลแสนไกล กระทั่งสัมผัสถึงความอบอุ่นจากใครบางคนหยุดใกล้ ๆ ถึงได้เรียกสติของตนเองกลับคืนมา“ต่อไปจะทำอะไรคิดไว้หรือยัง”“อากาน!” สูดน้ำมูกขณะที่หันมาทางคนตัวสูง“อืม” เห็นดวงตาเต็มไปด้วยร่องรอยบอบช้ำทีไรเขาเหมือนจะหายใจไม่ออกทุกที!“เรียนหนังสือค่ะ” ตอบเท่าที่พอจะให้ข้อมูลได้ เพราะยังไม่แน่ใจว่าจะเลือกมาหาลัยฯ ไหนดี สมองตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลย“อืม เรียนนั่นแหละดี มีโอกาสก็กอบโกยความรู้ไว้เยอะ ๆ มีอะไรขาดเหลืออยากให้อาช่วยก็บอก นี่เบอร์โทรของอา”การันต์ยื่นกระดาษโน้ตเขียนด้วยลายมือของตนเองส่งให้ ปกติแล้วจะให้เป็นนามบัตรเพียงแต่ว่าเบอร์เหล่านั้นไม่ใช่ของส่วนตัว หากโ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
อ่านเพิ่มเติม
ภาพวาดฝัน
‘พี่มีลูกแค่คนเดียวอยากให้เธอเรียนรู้ให้มาก ต่อไปจะได้ไม่ต้องลำบาก’‘ครับ มีโอกาสก็ควรให้เธอทำ’‘พี่กับวีก็คิดแบบนั้น นายต้องมายินดีกับหลานนะถ้าถึงวันนั้น’‘ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วครับ’‘นี่สิถึงจะพูดว่ารักกันจริง’กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่นเมื่อหวนกลับไปถึงวันวานที่ผ่านมา การันต์ถือได้ว่าเป็นน้องรักของณรงค์เลยก็ว่าได้ ขอเพียงเป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัว พี่ชายคนนี้ก็มักจะเอ่ยออกด้วยรอยยิ้มเปี่ยมไปด้วยความสุข‘พี่สาวพี่รงค์จะไม่ให้น้องเปรมเรียนต่อ บอกไม่มีปัญญาส่งเธอเรียน’ ต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ พี่รงค์เป็นคนรอบคอบไม่มีทางไม่วางแผนเรื่องการเรียนเปรมยุดาตั้งแต่เนิ่น ๆ หรือบางทีดลธีอาจจะฟังผิดไป?กริ๊งงงง⁓เสียงโทรศัพท์สำนักงานดังขึ้นทำลายความคิดวนเวียนอยู่ในหัวของชายหนุ่มตลอดทั้งคืนทิ้งไป“ครับ”“คุณพัชชามาค่ะ”“อืม ให้เธอเข้ามา”“ค่ะคุณกาน”การันต์อ้อมกลับไปนั่งประจำที่เช่นเดิม หยิบรายงานการประชุมของช่วงบ่ายกางออกวางลงตรงหน้า...“รบกวนคุณหรือเปล่าคะกาน” หญิงสาวผู้ก้าวเข้ามายังห้องผู้บริหารคนสำคัญเอ่ยถามเสียงหวาน“เปล่าครับ ผมกำลังดูรายละเอียดบ่ายนี้”“ขยันจังเลยนะคะ”พัชชายิ้มหวานให้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
อ่านเพิ่มเติม
คิดแต่จะให้หนูมีผัว
เปรมยุดายิ่งรู้สึกไม่ชอบผู้ชายตรงหน้า ทั้งที่รู้ว่าตนเองทำอะไรลงไปบ้างแต่กลับเอาความดีเข้าตัวไปเสียหมดคนประเภทนี้เธอพึ่งเคยพบ แม้ว่าที่ผ่านมาจะคบค้าสมาคมกับเพื่อนน้อยมากแต่ก็ไม่มีใครหลงตัวเองได้เท่ากับเขาเลย“ดูพี่เขาสิเปรม ขนาดว่างานยุ่งยังมีแก่ใจนึกถึงเอ็ง ต้องทำดีกับพี่เขามาก ๆ รู้หรือเปล่า”ได้ยินป้าของหญิงสาวพูดเข้าข้างตนเอง ทิมกระหยิ่มยิ้มย่องอย่างชอบใจ ความหวังเคยเลือนรางบัดนี้ได้กลับมาอีกครั้ง เมื่อผู้ใหญ่เปิดทางให้ถึงเพียงนี้อย่างไรเสียเปรมยุดาก็ต้องตกเป็นเมียของเขาแน่นอนชายหนุ่มคิดอย่างลำพองใจพลางมองหญิงสาวใบหน้านวลเนียนอมชมพูระเรื่อ ลิ้นสากแลบออกเลียเรียวปากอย่างคนคิดแผนชั่วร้ายในหัว“น้องเปรมลองดูสิว่าชอบหรือเปล่า” ถามพลางดันตัวขึ้นจากเก้าอี้เดินอ้อมมานั่งข้าง ๆ เปรมยุดาอย่างถือวิสาสะ เปิดถุงของฝากออกกว้าง หยิบชุดราคาแพงออกโชว์ให้เธอดู“คุณทิมคะ ของฝากพวกนี้เปรมขอบคุณแต่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้” หยิบชุดจากมือเขาแล้วเก็บใส่ถุงไว้อย่างเดิม ขยับหนีออกมานั่งให้ห่าง ทั้งที่ป้ายังนั่งอยู่อีกฝ่ายไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด นั่นเป็นเพราะผู้ใหญ่ทางเธอเห็นดีเห็นงามกับการกระทำพวกนี้ ห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
อ่านเพิ่มเติม
ชีวิตพลิกผัน
เสียงฝีเท้าค่อย ๆ ห่างออกไปกระทั่งเหลือเพียงเสียงสะอึกสะอื้นจากเจ้าของห้อง เปรมยุดาปาดน้ำตาออกจากใบหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทอดสายตามองบ้านที่ไร้ไออุ่นหลงเหลือ “หนูไม่มีวันไปอยู่กับผู้ชายคนนั้น ยังไงก็ไม่ไปเด็ดขาด ไม่เรียนก็ไม่เรียนสิ” ทอดเสียงหนักแน่นกลั่นออกมาจากข้างใน ดวงตาเคยอ่อนหวานบัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้าง เพียงเพราะให้ความไว้เนื้อเชื่อใจสายเลือดเดียวกัน ไม่คิดว่าผลที่ได้จะออกมาในรูปแบบนี้ เงินตั้งเกือบสามแสนกว่าบาทบอกว่าหมดก็จบง่าย ๆ อย่างนี้นะเหรอสัตหีบ จังหวัดชลบุรีเวลา 20.34 นาฬิกา“บอกจะไปหากู แล้วทำไมเป็นกูที่มาอยู่บ้านมึงวะ”ดลธีพาดเสื้อสูทตัวนอกของตนเองไว้กับเก้าอี้แล้วเดินอ้อมมาทิ้งตัวลงพื้นนุ่มของโซฟากลางห้องโทนสีเทา ร่างสูงทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดไปด้านหลังแล้ววาดขายาวขึ้นไขว่ห้าง ในระหว่างกำลังรอเจ้าของบ้านถือเบียร์มาปึก!การันต์วางเครื่องดื่มดับกระหายตรงหน้าเพื่อน ก้านนิ้วเรียวแข็งแกร่งดึงสลักเปิดฝาออกครั้งเดียวเสียงซ่าก็ชวนให้คนพึ่งบ่นยกยิ้มกับการบริการจากเจ้าบ้าน“กูยังไม่ทันได้ก้าวขาออกจากห้องทำงานมึงบอกว่าอยู่หน้าตึกออฟฟิศแล้ว จะบอกว่ากูไม่ไปตามที่พูดไม่ได้นะด
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
อ่านเพิ่มเติม
แตกหัก
แต่ดูเหมือนว่าความตั้งใจจะไม่เป็นอย่างที่คิดเลยสักนิด เมื่อเสียงเรียกจากผู้อยู่ด้านในตะโกนรั้งเอาไว้ ราวกับว่ารอคอยการกลับมาของเธอยังไงอย่างงั้น“กลับมาแล้วทำไมไม่เข้าบ้าน แดดแรงขนาดนี้เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งเอาหรอก”นางจันว่าแล้วก็เปิดรั้วบ้านให้หลานสาวเปรมยุดาเม้มปากแน่นเห็นสีหน้าแช่มชื่นของผู้เป็นป้าแล้วอดคิดไม่ได้ว่าไม่คิดอะไรบ้างเหรอที่เห็นตนตกอยู่ในสภาพนี้ ทั้งที่ควรจะล้มเลิกความคิดจะให้เธอเกี่ยวพันกับครอบครัวกำนันเทพแต่กลับเชื้อเชิญให้เข้าบ้านอย่างไม่ละอายแก่ใจจากที่คิดจะหลบหน้าก็เลยต้องหันหัวรถเข้าบ้านแทน เธอจอดรถไว้ข้างบ้านมีร่มไม้ใหญ่ไว้บังแดด เดินตามเจ้าของร่างอวบอ้วนของป้าเข้ามาข้างใน หากเป็นเมื่อก่อนได้พบสองพ่อลูกคงรู้สึกว่าตนเองตัวเล็กลีบแบนหากแต่ตอนนี้ไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว“น้องเปรมไปทำงานที่ร้านทอฝันเหนื่อยไหมครับ” ทิมพอเห็นหน้าหญิงสาวก็ฉีกยิ้มพลางเอ่ยถาม กวาดสายตาพราวระยับสำรวจความเปลี่ยนแปลงของเธอที่ดูโตขึ้นอย่างน่ามอง เสื้อเชิ้ตเข้ารูปกับกางเกงยีนสีดำเสริมให้ขายาวยิ่งดูเรียวระหง“ไม่ค่ะ งั้นเปรมขอตัวก่อนนะคะ” แม้จะไม่อยากเจอแต่ด้วยถูกสอนมาอย่างดีเมื่อพบผู้มีอายุมากก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
อ่านเพิ่มเติม
DMCA.com Protection Status