ตอนที่ 34 ระเบิดพลังต่อสู้ 3/3

“คุณชาย ดาบของท่าน” ตู้เจาโยนดาบเข้ามากลางวงต่อสู้ ส่งให้ถึงมือทายาทตระกูลหลิวได้อย่างแม่นยำราวกับจับวาง เพียงแค่เขาได้สัมผัสดาบในมือ ดวงตาก็ยิ่งส่องประกายเจิดจ้ายิ่งขึ้น เมื่อหนึ่งในนักพรตทำท่าจะบุกเข้ามาปลิดชีพ เขาก็กระโดดขึ้นพร้อมกับวาดกระบี่ในมือไปในอากาศโดยที่ไม่ดึงออกมาจากปลอก ทว่าอานุภาพของมันกลับรุนแรงจนนักพรตผู้นั้นกระเด็นไปไกล

หลิวซีซวนใช้กระบวนท่าต่อสู้ของตระกูลหลิวที่ท่านตาเคยถ่ายทอดไว้ให้ ต่อกรกับนักพรตทั้งสี่อย่างเหนือชั้น จากที่เคยเป็นฝ่ายถูกรุกไล่ ยามนี้เขากลับมีชัยเหนือกว่าทั้งสี่อย่างน่าอัศจรรย์ หลิวซีซวนหลับตานิ่ง สัมผัสพลังความชั่วร้ายในเมืองหลวง ก่อนจะชูดาบขึ้นแล้วร่ายรำด้วยท่วงท่าแปลกท่า ทั้งความงดงาม ความอ่อนช้อย และความไหลลื่นนั้นงดงามราวกับเทพธิดาจำแลง กว่าที่ทั้งสี่จะรู้ตัวก็พบว่าหลิวซีซวนนั้นได้สร้างค่ายกลผ่านท่วงท่าร่ายรำล้อมรอบจตุรัสกลางเมือง จากนั้นเขาเพียงแค่ชักดาบออกมาเพียงเล็กน้อย ทั้งสี่ก็เกิดบาดแผลที่กลางอกราวกับโดนฟันโดยพร้อมเพรียงกัน

“อ๊ากกกก เจ้า เจ้าปีศาจ”

“เจ้า ทำได้อย่างไร”

“ไม่จริง ข้าไม่ได้แพ้ เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่ได้แพ้ให้กับเกอ”

“ช่วยด้วย ไว้ชีวิตข้าด้วย อ๊ากกก”

เหล่าฝูงชนนั้นแทบไม่อยากจะเชื่อสายตากับภาพที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า ภาพจำที่เกี่ยวกับเกอที่เป็นเพศอ่อนแอไร้ความสามารถร่านสวาทนั้น พังลงไปในพริบตาเมื่อเจอกับเกอผู้ทรงอำนาจผู้นี้

หลิวซีซวนผู้นี้ไม่เพียงแต่ทำพิธีบวงสรวงทวยเทพได้ เขานั้นราวกับเป็นทวยเทพเสียเอง

แม้จะมีชัยเหนือนักพรตทั้งสี่ แต่หลิวซีซวนก็ยังไม่หยุด เขาเริ่มร่ายรำอีกครั้งด้วยท่วงท่าที่เร่งร้อนรุนแรงกว่าเมื่อครู่ จากนั้นไม่นาน เมฆครึ้มก็ลอยต่ำลงมาแต่หลิวซีซวนก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะหยุดนิ่ง

เปรี้ยง!!

ฉับพลัน ฟ้าก็ผ่าลงมาที่จัตุรัสกลางเมืองจนผู้คนขวัญกระเจิง ผู้คนที่ขวัญอ่อนต่างพากันหนีกลับบ้านอย่างรวดเร็ว ชายผู้มีดวงตาสีทองนั้นไม่ได้มีท่าทางขวัญผวาเช่นคนอื่น เขากลับเดินไปยังจุดที่ฟ้าผ่าด้วยท่าทางมาดมั่น ก่อนจะใช้ดาบเขี่ยของที่ถูกฝังอยู่ด้านล่างขึ้นมาดู

“ของอัปมงคลแบบเดียวกับที่จวนของข้า เช่นนี้เมืองหลวงคงโดนค่ายกลดักสวรรค์เข้าแล้วกระมัง” 

หลิวซีซวนนำของอัปมงคลไปเผาตรงหน้าปะรำพิธี ฉับพลันบรรยากาศเมืองหลวงที่อึมครึมหลายวันพลันเจิดจ้า เขาใช้ดวงตาสีทองมองขึ้นไปบนท้องฟ้าก็พบว่าสิ่งชั่วร้ายที่ปกคลุมเมืองหลวงมาหลายวัน เริ่มคลายตัวลงไปแล้วบางส่วน

“เฮ้อ ค่อยยังชั่ว”

ทันใดนั้น เขาก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่กำลังพุ่งมาทางด้านหลัง เขากำลังจะหันหลังกลับไปปัดป้องก็พบว่าเป็นหนึ่งในนักพรตที่ยังมีแรงฮึดขึ้นมา ตั้งใจจะลอบแทงข้างหลังเขา แต่ก่อนที่ดาบจะเคลื่อนมาถึงตัวเขา ร่างบางก็ถูกกระชากหลบออกไปอยู่ในอ้อมแขนแกร่งอันแสนคุ้นเคย ก่อนจะถีบกระแทกเข้าที่กลางอกของนักพรตอย่างรุนแรงจนกระเด็นไปไกล

หลิวซีซวนซบลงที่อกแกร่งอย่างวางใจ กลิ่นหอมจางๆ เฉพาะตัวเช่นนี้ ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นไป เขาก็รู้ว่าเป็นใคร

คนที่เก่งกล้าแสดงอิทธิปาฏิหาริย์เมื่อครู่ ถึงกับขาเปลี้ยอ่อนแรงอย่างไร้สาเหตุ

“จางหย่งช่วยด้วย ข้ากลัว”

“ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่นี่แล้ว จะไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้”

นักพรตผู้นั้นถึงกับถลึงตาใส่ท่าทางปลิ้นปล้อนของหลิวซีซวน

พออยู่กับบุรุษ เจ้าก็กลายเป็นอีกคนเลยหรือ

ยามนี้ ไม่มีใครกังขาในความสามารถของคุณชายหลิวอีกต่อไป เพราะเก็บงำประกายภายใต้ท่าทางอ่อนหวานเช่นนี้นี่เอง จึงสามารถชี้แนะทัพเสริมขององค์ชายห้าให้นำชัยชนะมาได้ ไม่แปลกใจที่ได้รับความไว้วางใจให้ทำพิธีบวงสรวงทวยเทพ แม้จะเป็นเพียงแค่เกอ

“คุณชายหลิวจงเจริญ คุณชายหลิวจงเจริญ คุณชายหลิวจงเจริญ”

ผู้คนส่งเสียงแซ่ซ้องแสดงความนับถือ ไม่ต้องบอกว่าก็รู้ว่าผลลัพธ์ของการประลองเมื่อครู่เป็นอย่างไร มันเป็นเครื่องพิสูจน์ความสามารถที่แท้จริงของหลิวซีซวนได้อย่างชัดเจน ทว่าเซี่ยอ้ายเหม่ยกลับไม่ยอมรับ เธอแทบจะกรีดร้องกับผลลัพธ์ที่ผิดคาดไปไกล จากที่ต้องการเหยียบเกอผู้นี้ให้จมดิน มันกลับถูกเชิดชูราวกับเทพ

“ไม่นะ ไม่จริง มันคือเหอซีซวน เกอแพศยาจริงๆ นั่น บุรุษผู้นั้นที่กำลังกอดมันนั่นไง มันคือไอ้ใบ้ ชายชู้ของเหอซีซวน ข้าจำมันได้ดี เหอซีซวนเก็บมันมาเลี้ยงดูเพื่อบำบัดความใคร่ ชายชู้ของเจ้าโอบกอดกันอยู่ตรงนั้นไง นี่คือข้อพิสูจน์ว่าเจ้าคือเหอซีซวนแน่นอน” 

ตู้เจาที่อยู่ไม่ไกล อดไม่ได้ที่จะสอดปากโต้แย้ง

“ฮูหยินถาน ท่านพูดอะไรของท่าน บุรุษผู้นั้นจะเป็นชายชู้ได้อย่างไร เขาเป็นถึงหัวหน้าหน่วยตงฉาง เป็นบุตรชายของแม่ทัพเซวียน ผู้เป็นพระญาติของฮ่องเต้ ใต้เท้าเซวียนเป็นคนรักของคุณชายหลิว ดูท่าแล้ว ท่านคงเสียสติไปแล้วแน่ๆ ถึงได้กล่าวหาคนอื่นไปทั่ว เช่นนี้ พวกเราควรให้ค่ากับข้อกล่าวหาของท่านด้วยหรือ” 

เมื่อเหตุการณ์พลิกผัน สายตาที่เซี่ยอ้ายเหม่ยได้รับก็เปลี่ยนแปรไป จากที่มองด้วยสายตาชื่นชมนับถือก็พากันมองอย่างคลางแคลงใจ ราวกับเธอเป็นหญิงที่หึงหวงสามีจนเสียสติและสร้างเรื่องราวใหญ่โต ใส่ร้ายเกอผู้มากความสามารถเช่นหลิวซีซวน

“ท่านพ่อ ท่าน..”  เซี่ยโม่โฉวไม่แม้แต่จะมองหน้าบุตรสาวราวกับไม่ต้องการแปดเปื้อนมลทินไปด้วย เขาทำเพียงแค่หมุนตัวเดินจากไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามอง

เซี่ยอ้ายเหม่ยเจ็บปวดแทบกระอักเลือด เมื่อสิ่งที่คิดไว้ไม่เป็นไปอย่างใจ

“ข้าตรวจดวงชะตาให้ ดีหรือไม่ฮูหยินถาน” 

“เจ้า..”

หลิวซีซวนเดินตรงมาที่อดีตสหายสนิท ก่อนจะฉวยข้อมือมากุมไว้พร้อมกับจ้องเข้าไปในดวงตาอำมหิตด้วยดวงตาสีทองเปล่งประกาย

“ท่านเป็นคนโหดร้ายเสียจริง เคยกระทำผิดคิดร้ายมาไม่น้อย ท่านไม่มีวันมีบุตรกับสามี ส่วนสามี อีกไม่นานจะมีชู้แน่นอน กรรมที่เคยก่อไว้จะหวนกลับมาเล่นงานในเร็ววัน ระวังตัวไว้ให้ดี” หลิวซีซวนเอ่ยพร้อมกับยกยิ้มร้าย ก่อนจะกระซิบข้างหูหญิงสาว

“สหายรัก”