ตอนที่ 38 พิธีบวงสรวงทวยเทพไม่เป็นอย่างที่คิด 1/3

และแล้วก็ถึงวันสำคัญของเมืองหลวง หลังจากที่เกิดเหตุอาเพศต่อเนื่องกันมาหลายหน จนกระทั่งปัจจุบัน เมืองหลวงก็ยังคงมีพลังชั่วร้ายวนเวียนอยู่ไม่หายไปไหน แม้ว่าหลังจากหลิวซีซวนจะระเบิดพลังออกมาปัดเป่าไปแล้วบางส่วน ยามที่กำจัดของอัปมงคลที่ฝังอยู่ที่จัตุรัสกลางเมือง ยามนี้ที่จัตุรัสกลางเมืองนั้นเต็มไปด้วยดอกไม้และข้าวของมงคลล้ำค่า เรียงรายอยู่เบื้องหน้าธูปเทียนที่ใช้ทำพิธี เหล่าขุนนางต่างเดินตบเท้ามาที่จัตุรัสกลางเมืองกันอย่างพร้อมเพรียง เพื่อร่วมเป็นประจักษ์พยานในพิธีสำคัญและบางส่วนก็มาเพื่อปัดเป่าโชคร้ายในชีวิตของตน หลายคนเชื่อว่าหากได้ร่วมงานบวงสรวงทวยเทพ จะทำให้พวกเขาโชคดีไปตลอดทั้งปี

พิธีนี้ไม่เพียงแค่ขุนนางที่เข้าร่วม แต่ยังมีหลวงจีนจากวัดหลวงเข้าร่วมสวดมนต์อ้อนวอนทวยเทพอยู่รายรอบจัตุรัสกลางเมือง ส่วนชาวบ้านนั้นไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้พิธีสำคัญ จำต้องชะเง้อคอ มองจากที่ไกล

เซี่ยโม่โฉวแต่งกายเต็มยศเดินเข้ามาในงานอย่างสง่าผ่าเผย จากที่เก็บตัวเงียบอยู่ในบ้านนานถึงสามวัน เขาไม่แม้แต่คิดจะออกมาดูลูกสาวของตนที่ถูกจับใส่ตะรางแม้สักครั้ง เรื่องที่เซี่ยอ้ายเหม่ยถูกจับกลายเป็นเรื่องรอง เมื่อรู้ว่าเรือนตระกูลถานถูกค้น

หากโชคร้าย บันทึกในมือของถานตงหยางตกไปอยู่กับฮ่องเต้ พวกเขาคงลำบากไม่น้อย

เซี่ยโม่โฉวเก็บตัวเงียบ เขาไม่แม้แต่จะติดต่อกับโจวเฟิงหรือจวิ้นอ๋องเลย ช่วงที่ผ่านมา เขาลุ้นระทึกอยู่ตลอดว่าจะถูกจับได้หรือไม่ แต่ดูเหมือนโชคจะเข้าข้างที่ขุนนางฝั่งจวิ้นอ๋องยังไม่ถูกลากไปลงทัณฑ์แม้แต่คนเดียว

แม้ว่าภายในจะรู้สึกเคร่งเครียดและกดดันเพียงใดก็ทำได้เพียงสวมหน้ากากขุนนางผู้แสนดีต่อหน้าทุกคนต่อไป งานในวันนี้อยู่ภายใต้การดูแลของเขา และคงเป็นงานสุดท้ายในฐานะเสนาบดีกรมพิธีการ เพราะหลังจากที่ภารกิจในวันนี้สำเร็จเขาก็จะได้ครอบครองตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก

“เสนาบดีเซี่ย” โจวเฟิงเดินเข้ามาคารวะอีกฝ่ายด้วยสีหน้าแช่มชื่น

“มาทักข้ากลางงานเช่นนี้เลยหรือ”

“ก็เพราะกลางงานสำคัญ ผู้คนจึงไม่คิดสงสัย เราต่างก็เป็นขุนนางเหมือนกัน เหตุใดจะพูดคุยกันไม่ได้”

“จริงของท่าน แล้วเรื่องนั้น..”

“ท่านไม่ต้องกังวล ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามแผน” โจวเฟิงเอ่ย ก่อนจะเดินออกจากงานพิธีโดยทันที

วันนี้เป็นงานสำคัญ ทหารลาดตระเวนหรือพวกคนคุ้มกันก็มีกำลังไม่มาก โจวเฟิงใช้ตำแหน่งหน้าที่ของตนเองบุกไปหาถานตงหยางที่อยู่ในสภาพย่ำแย่ในคุกใต้ดินของหน่วยตงฉาง บุรุษร่างสูงใหญ่รูปร่างกำยำกลับไร้ซึ่งพลัง หลังจากที่โดนรีดข้อมูลและทรมานในคุกมาทั้งวัน

“ถานตงหยาง ลุกขึ้นแล้วรีบตามข้ามา”

“ท่านจะพาข้าไปไหน ท่านเป็นใครกัน”

โจวเฟิงหันมาช้าๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ข้าชื่อโจวเฟิง เป็นคนของจวิ้นอ๋อง ข้ามาช่วยเจ้าหนีจากที่นี่ เจ้ารีบลุกขึ้นแล้วตามข้ามา” 

ถานตงหยางยันตัวเองขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายออกไปด้วยสีหน้าลิงโลด

เช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าเขากำลังจะชนะหรือ หากจวิ้นอ๋องชิงอำนาจมาได้ เขาย่อมพ้นผิดทุกประการ หากเขารอดตายกลับไปได้ เขาสัญญาเลยว่าจะล้างแค้นเซวียนจางหย่งให้สาสมกับความเจ็บปวดที่เขาเจอ

เมื่อมาถึงทางเข้า ก็พบว่าผู้คุ้มกันนั้นสลบกันหมดแล้ว เขาถูกโจวเฟิงพาขึ้นม้าเพื่อหลบหนีออกไปที่นอกเมืองเสียก่อนเพื่อความปลอดภัย เมื่อเรื่องทุกอย่างจบแล้ว เขาจะได้กลับมาอย่างสง่าผ่าเผย

แล้วคราวนี้แหละ ที่เขาจะได้รับทุกสิ่งทุกอย่างที่สมควรจะเป็นของเขา

หยาดเหงื่อและเม็ดเงินที่เขาลงทุนลงแรงไปจะต้องได้รับผลตอบแทนกลับมาทั้งหมด

โจวเฟิงพาเขาออกนอกเมืองมาไม่ไกลมาก พ้นประตูเมืองไม่นาน เขาก็พบกับกลุ่มหลวงจีนกลุ่มหนึ่งกำลังรอพวกเขาโดยเบื้องหน้า มีการทำพิธีบางอย่างที่เขาไม่รู้จักมาก่อน

“ไต้ซือ ท่านกลับมาแล้ว” หลวงจีนกลุ่มนั้นต่างทำท่าเคารพนอบน้อมกับโจวเฟิงผู้นี้เป็นอย่างมาก เขาชะเง้อมองไปทางไหนก็พบแต่หลวงจีนที่มีท่าทีเลื่อมใสในตัวโจวเฟิง ยังไม่ทันถามแผนการให้กระจ่างใจ โจวเฟิงก็เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน

“พวกเจ้าจัดการทุกอย่างเรียบร้อยหรือไม่”

“เรียนไต้ซือ พวกเราได้สังหารขุนนาง เอาเลือดทาแผ่นดินตามจุดที่ท่านกำหนดเอาไว้ ที่ทิศเหนือ ใต้ ตะวันตก ของเมืองเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่จุดนี้ที่เป็นทิศตะวันออกจุดเดียวเท่านั้น”

โจวเฟิงยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะหันไปหาถานตงหยางด้วยสายตาเหี้ยม

“ใต้เท้า ดีใจหรือไม่ที่แผนการของพวกเรากำลังจะสำเร็จแล้ว จากนี้ไปจะไม่มีใครมาหยุดข้าได้ แต่ว่าน่าเสียดาย”

“เสียดายเรื่องอะไร”

“ตรงที่มันต้องใช้ชีวิตของท่านอย่างไรเล่า” เอ่ยจบ เขาก็ควักมีดขึ้นมาปักที่หัวใจของถานตงหยางทันทีอย่างไม่รีรอ ชายหนุ่มถูกจู่โจมไม่ทันตั้งตัวถึงกับเบิก

ตากว้าง เจ็บปวดหนักจนกรีดร้องไม่เป็นภาษา

“เจ้า เจ้ากล้า..”

จากที่ลิงโลดที่หนีออกมาได้ กลับกลายเป็นว่าเขาถูกหลอกให้เป็นเหยื่อ

ไม่จริง เขาจะตายไม่ได้ ชีวิตเขาปีนป่ายขึ้นสูง ทิ้งผู้คนจำนวนมากไว้เบื้องหลังมากมาย เขาแลกหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อจะมาอยู่ในจุดนี้ แต่สุดท้ายกลับต้องจบชีวิตที่ป่านอกเมืองอย่างไร้เกียรติเช่นนี้หรือ

ไม่จริง