ตอนที่ 38 พิธีบวงสรวงทวยเทพไม่เป็นอย่างที่คิด 2/3

“ข้าจะบอกให้เอาบุญนะ ในฐานะที่เป็นหนึ่งในคนที่ซื่อสัตย์ของพวกเรา วิญญาณของท่านจะกลายเป็นผู้พิทักษ์ค่ายกล พลังวิญญาณของท่านและขุนนางอีกสามคนจะส่งพลังให้ค่ายกลของข้านั้นแข็งแกร่งมากขึ้น ขอบคุณมากที่เสียสละเพื่อจวิ้นอ๋องตลอดมา”

“แก…”

ถานตงหยางมองคนตรงหน้าอย่างแค้นเคือง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั้งกายจนกลายเป็นความรู้สึกชา ลมหายใจของเขาเริ่มเบาบางลงไปเรื่อย ในหัวเริ่มปรากฏภาพเหตุการณ์ในอดีตมากมาย

หนึ่งในนั้นมีเหอซีซวนด้วย เสียดายที่เขาเลือกทางผิดแล้วถีบหัวส่งคนที่รักและหวังดีกับเขามาตลอดชีวิต น่าเศร้าที่เขาต้องจากไปก่อน และไม่อาจไขว่คว้าภรรยาของตนกลับมาสู่อ้อมกอดได้

เหอซีซวน อภัยให้ข้าด้วย ข้าเลือกเส้นทางผิดพลาดไปแล้วจริงๆ

ถานตงหยางสิ้นชีพแล้ว

“ตายเสียที ทีนี้ก็ครบทั้งสี่ตำแหน่งแล้วสินะ” โจวเฟิงมองถานตงหยางราวกับมดปลวก เขาเพียงแค่ใช้เท้าเขี่ยศพของอีกฝ่ายพลิกไปอีกทางอย่างอารมณ์ดี

ครั้งที่แล้ว เขาสร้างค่ายกลเล็กๆ ในศาลาวัด จัดการชายผู้มีดวงมหาโชคจนอยู่หมัด ครั้งนี้ เขาใช้พลังของขุนนางผู้มากอำนาจเซ่นสังเวยพร้อมกับทาเลือดที่ผืนดินทั้งสี่ทิศ

“จากนี้ไป ดวงชะตาของคนที่อยู่ในเมืองหลวง โดยเฉพาะผู้ที่ขึ้นไปบนแท่นพิธีจะต้องตกอยู่ในมือข้า” 

โจวเฟิงระเบิดเสียงหัวเราะพร้อมกับสบตาถานตงหยางที่ตายอนาถไม่อาจตายตาหลับ เขากระชากมีดออกมา ก่อนจะนำเลือดมาละเลงทั่วแผ่นดินอย่างพิถีพิถัน ก่อนจะเริ่มทำพิธีชิงดวงอย่างตั้งใจ

ข้าก็จะชิงดวงชะตาของพวกมันทุกคน แล้วมาดูซิว่า หากว่าถูกชิงดวงกันหมด ใครจะสามารถเอาชนะจวิ้นอ๋องได้อีก

กลับมาที่จัตุรัสกลางเมือง หลิวซีซวนนั้นเดินทางมาถึงที่งานเรียบร้อยแล้ว เขาทบทวนตำราพิธีการทั้งคืนซ้ำยังถูกตาแก่ทดสอบอย่างโหดร้าย เขาเริ่มสงสัยแล้วว่าที่ให้มาเกิดใหม่เพื่อหาสามี มันเกี่ยวอะไรกับทำพิธีบ้าบอพวกนี้ด้วย

เกิดเป็นเขานี่มันเหนื่อยจริงๆ

หลิวซีซวนตรวจสอบข้าวของในพิธี ก่อนจะพบว่าเหล่าหลวงจีนหน้าตาไม่น่าไว้วางใจพากันมายืนเรียงรายอยู่เบื้องหลังเขา

“ไต้ซือ เหตุใดท่านจึงมายืนตรงนี้”

“พวกเรามาสวดไล่เสนียดจัญไร หลังจากที่คุณชายทำพิธีเสร็จดังเช่นทุกครั้ง ประสกอย่าได้กังวล”

กังวล กังวลสิ เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีตั้งแต่เช้าแล้ว ในตอนนั้นเองที่มีเสียงตะโกนดังขึ้น

“ฮ่องเต้เสด็จ” 

ฮ่องเต้เฉินเฟยหลงพยุงไทเฮามาร่วมพิธีบวงสรวงฟ้าดินด้วยท่าทางราวกับบุตรที่รักใคร่มารดาเสียเต็มประดา ก่อนจะเดินไปยังที่นั่งประจำตำแหน่งของตนเอง

“เซวียนจางหย่ง พวกมันมีความเคลื่อนไหวหรือไม่”

“ทูลฝ่าบาท ขุนนางที่มีรายชื่อในบันทึกส่วนใหญ่แกล้งลาป่วย ไม่ยอมมา แต่มีบางคนที่หายออกไปอย่างเป็นปริศนา”

“หึ ถึงขั้นไม่มา แสดงว่าคิดจะลงมือตรงนี้สินะ หากเรื่องวันนี้จบลง ข้าจะลงโทษพวกมันทุกคน ไม่เว้นแม้แต่คนเดียว” 

จากนั้น เหล่าเชื้อพระวงศ์ก็เสด็จตามกันมาไม่เว้นแม้แต่องค์ชายห้า ภาพการแสดงความรักใคร่กตัญญูในราชวงศ์ทำเอาราษฎรที่ติดตามพิธีอย่างใกล้ชิด ถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความปลื้มปีติ

“ทรงพระเจริญ ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ หมื่นปี หมื่นๆ ปี”

เสียงแซ่ซ้องดังกระหึ่มโดยรอบด้วยบารมีของฮ่องเต้เฉินเฟยหลง เขาหันไปยกยิ้มให้กับไทเฮาราวกับต้องการแสดงให้พระนางเห็นว่า ประชาชนชื่นชมในตัวเขามากเพียงใด

“วันนี้เป็นวันดีจริงๆ เสด็จแม่”

“หึ ใช่ วันนี้เป็นวันดี”

เมื่อได้เวลาตามฤกษ์ยาม หลิวซีซวนก็ก้าวขึ้นมาที่หน้าแท่นพิธี วันนี้เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดแผกออกไปแต่นึกไม่ออกว่าคืออะไร เมื่อถึงเวลาที่กำหนด เขาก็เริ่มพิธีโดยที่มีหลวงจีนตามมายืนเรียงรายพร้อมกับเปล่งเสียงสวดมนต์ หลิวซีซวนได้หันไปมองหากำลังใจของตนที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากฝ่าบาท เพียงแค่อีกฝ่ายส่งยิ้มจางๆ มาให้ เขาก็รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา จากนั้นจึงเริ่มทำพิธีตามที่ได้ฝึกฝนมาทั้งคืน

หลิวซีซวนจุดเทียนตามลำดับขั้น ก่อนจะเริ่มบริกรรมคาถาพร้อมกับสั่นกระดิ่ง ทว่าจู่ๆ ท้องฟ้าที่โปร่งใสก็มีเมฆฝนมืดครึ้มปกคลุมทันทีที่เริ่มพิธี หลิวซีซวนที่กำลังทำหน้าที่สำคัญ รับรู้ถึงแรงกดดันมหาศาลถึงกับทรุดตัวลง เข่ากระแทกพื้นไปหนึ่งข้าง ท่ามกลางความตกใจของทุกคน

“สวรรค์ลงโทษแล้ว เห็นมั้ยล่ะ ให้เกอทำพิธีก็เป็นเช่นนี้”

“ถ้าทำพิธีไม่เป็น ทำไมไม่ให้ไต้ซือหูเป็นคนทำ เจ้าเกอคนนี้กำลังทำให้พวกเราซวยกันหมด”

“พิธีจะล่มไม่เป็นท่าแล้ว”

หลิวซีซวนได้ยินคำถากถางเยาะเย้ยแต่เขากลับไร้พลังที่จะตอบโต้ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าพลังในกายนั้นเหือดหายไปอีกครั้ง เหมือนกับครั้งที่โดนค่ายกลดักสวรรค์

ไม่สิ นี่มันไม่ใช่แค่ริบพลังวิเศษของเขา แต่พลังในกายก็แทบจะไม่มีเหลือ

“หุบปากไปเสีย พวกเจ้ากำลังทำให้คุณชายหลิวเสียสมาธิ หากเกิดอะไรผิดพลาดขึ้น ข้าจะลงโทษพวกเจ้าทุกคน” องค์ชายห้าถึงกับทนไม่ไหว รีบออกโรงช่วยหลิวซีซวนที่มีอาการแปลกไปด้วยความเป็นห่วง

ในระหว่างที่กำลังซวนเซ จู่ๆ ก็มีใครบางคนมาพยุงร่างเขาอย่างห่วงใย

“หลิวซีซวน เจ้าเป็นยังไง ไหวหรือไม่” ทันทีที่เห็นคนรักอาการไม่ดี เขาก็ปรี่เข้ามาประคองอีกฝ่ายทันทีโดยไม่หวั่นเกรงอาญา

“ถ้าไม่ไหว เจ้าลงไปพักก่อนเถิด”

“ไม่ ข้าไหว ข้าทำได้” เพียงแค่เห็นหน้าเซวียนจางหย่ง ก็รู้สึกเหมือนกับได้รับน้ำเย็นชุ่มฉ่ำ คนคลั่งรักมีกำลังใจขึ้นมาไม่น้อย เขาค่อยยืนหยัดขึ้นพร้อมกับมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดครึ้ม

นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน เขาสัมผัสพลังอะไรไม่ได้สักอย่าง ต้องมีใครเล่นตลกอะไรแน่