ตอนที่ 39 ทำลายค่ายกลชิงดวงอีกครั้ง 1/2

สภาพหลิวซีซวนในเวลานี้ราวกับเหยื่อตัวน้อยที่ติดกับดักใยแมงมุม เขาถูกพัวพันด้วยเส้นใยที่มองไม่เห็นที่กำลังดูดกินพลังของเขาอย่างตะกละตะกลาม หากเทียบกับคนทั่วไปที่ได้รับผลกระทบจากการชิงดวง นับว่าเขาได้รับผลกระทบมากกว่าอีกเท่าตัวนึงเลย

“หลิวซีซวน เจ้าเป็นอย่างไร” 

เซวียนจางหย่งได้รับผลกระทบอยู่บ้างแต่นับว่าน้อยกว่าผู้อื่น ส่วนหนึ่งน่าจะเพราะในตัวมีเกราะอ่อนซึ่งเป็นของวิเศษประจำตระกูลหลิวด้วย ทำให้เขายังสามารถยืนหยัดได้อย่างองอาจได้ เขาทำท่าจะวิ่งเข้ามาช่วยเขา แต่เขารีบยกมือห้ามเอาไว้

“อย่าเพิ่งมา อย่าเข้ามาใกล้บริเวณนี้ มันอันตราย”

“แต่เจ้ากำลังบาดเจ็บ” 

“อึก ข้าไหว เจ้าเชื่อใจข้าหรือไม่”

“ข้าย่อมเชื่อใจเจ้าเหนือกว่าสิ่งอื่นใด”

“เช่นนั้น ขอเวลาหาข้าทางออกสักครู่ ท่าน..อย่าเข้าใกล้ฝ่าบาท”

หลิวซีซวนไม่อาจอธิบาย เขานั้นระแวงทุกครั้งที่เซวียนจางหย่งต้องเข้าพบฮ่องเต้อย่างใกล้ชิด หากภาพในนิมิตของเขาไม่หลอกลวง เซวียนจางหย่งอยู่ห่างจากฮ่องเต้ในสถานการณ์ต่อสู้ น่าจะปลอดภัยกับตัวเขามากที่สุด

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”

“ทำตามที่ข้าบอกเถอะ เจ้าจับตาดูพวกหลวงจีนกลุ่มนั้น มันพาจวิ้นอ๋องกลับมา ไปจัดการไอ้อ๋องเจ้ากรรมนายเวรของข้าทีเถอะ ครั้งที่แล้วเผาบ้านข้า ยังไม่พอใจอีกรึ”

จวิ้นอ๋องเฉินหวังหย่งที่ปลอมตัวเป็นหลวงจีน เดินก้าวขึ้นมาอย่างองอาจโดยมีหลวงจีนรอบกายแปรสภาพเป็นองครักษ์ส่วนตัว พวกเขารีบดึงอาวุธที่ซ่อนอยู่ออกมาเสริมทัพให้เขา ทันทีที่ได้ยินหลิวซีซวนเอ่ยคำบริภาษ ก็ถึงกับหลุดหัวเราะเสียงดัง

“ฮ่าๆๆ พบกันอีกครั้ง เจ้าปากกล้าขึ้นกว่าเดิมอีกนะหลิวซีซวน ซ้ำยังฉลาดเฉลียว รู้ด้วยว่ายามนี้พวกเจ้ากำลังโดนค่ายกลชิงดวง น่าเสียดายที่รู้ช้าไปหน่อย เลยต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของข้า ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดแผนการที่วางไว้มานานก็สำเร็จเสียที” 

จวิ้นอ๋องเอ่ยอย่างอารมณ์ดี มองหลิวซีซวนที่กำลังถูกชิงดวงชะตาอยู่กลางค่ายกลด้วยความรู้สึกสาแก่ใจนัก

สมน้ำหน้า ไอ้พวกชอบแส่เรื่องคนอื่น สุดท้ายวันนี้ แกก็จะได้ลิ้มรสความทรมานของค่ายกลชิงดวงเสียเองบ้าง

จากนั้น เขาก็ย่างสามขุมไปทางฮ่องเต้ที่มีราชองครักษ์คอยคุ้มกันไม่ห่าง แม้ว่าจะถูกพวกหลวงจีนโจมตีแต่ก็ยังรักษาความปลอดภัยของโอรสสวรรค์เอาไว้ได้

แต่จะปลอดภัยอยู่ได้นานสักเท่าไหร่กัน แค่ที่พวกมันยังยืนอยู่ได้ก็ฝืนเต็มทีแล้ว

“เฉินเฟยหลง เจ้าหยิ่งผยองนัก วันนี้เจ้าไม่อาจหนีข้าพ้นได้แล้ว” 

“อารักขาฮ่องเต้” เหล่าราชองครักษ์ต่างรายล้อมฮ่องเต้แล้วนำพระองค์หนีออกไป แต่ดูเหมือนว่าไม่ว่าใครก็ไม่อาจจะหนีจากสถานการณ์นี้ไปได้โดยง่าย เพราะค่ายกลชิงดวงได้เริ่มทำงานอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

“อั่กๆ นี่มันอะไร ทำไมข้าถึงไร้เรี่ยวแรงเช่นนี้”

“ข้าต้องการหาหมอ ท่านหมอ หมออยู่ไหน ข้าปวดหัวเหลือเกิน”

“ข้าหายใจไม่ออก ช่วยด้วย”

“แรงจะยกดาบ ข้ายังไม่มีเลย จะทำยังไงดี”

จวิ้นอ๋องยกยิ้มให้กับภาพตรงหน้า เขารู้สึกพึงพอใจกับผลลัพธ์ไม่น้อย

“ข้าไม่น่าเสียเวลาสร้างคุณงามความดีเลย เพราะท่านมันคนไร้ใจ ถ้าข้ารู้ว่าใช้วิธีนี้แล้วชิงบัลลังก์ได้ง่ายดายถึงเพียงนี้ ข้าคงทำไปเมื่อหลายปีก่อนแล้ว”

“เจ้ามันชั่วช้า หวังหย่ง เจ้าทำร้ายชาวบ้านได้อย่างไร เจ้าไม่เห็นเหรอว่าผู้คนนอนสลบเกลื่อนเช่นนี้ก็เพราะเจ้า อย่าคิดว่าข้าจะกลัวเจ้า ขุนนางที่เข้าพวกกับเจ้า ข้ามีรายชื่อทั้งหมด ตอนนี้คนของข้ากำลังจับตาดูพวกมันทุกคน” ฮ่องเต้เอ่ยตอบโต้กลับไปอย่างไม่ยินยอม แม้ว่าร่างกายจะเริ่มออกอาการปั่นป่วนขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เหล่าองครักษ์เองก็ดูท่าทางไม่สู้ดีเช่นกัน

“ท่านนี่โง่จริงๆ ด้วย คิดว่าข้าจำเป็นต้องใช้ขุนนางหน้าโง่พวกนั้นเพื่อมายืนอยู่ตรงนี้ด้วยหรือ ไม่ ข้าไม่ต้องการใคร ข้าต้องการเพียงแค่ดวงชะตาของท่านเท่านั้น ฮ่าๆๆ ท่านดูสิ นี่คือค่ายกลชิงดวง ยามนี้ดวงชะตาของข้านั้นเจิดจ้าสว่างสดใส ไม่ว่าปรารถนาสิ่งใด สวรรค์ก็เข้าข้าง ส่วนคนที่ถูกชิงดวงก็จะอ่อนแอจนตายไปในที่สุด ข้าลงมือถึงขั้นชิงดวงชะตาของคนทั้งเมือง เช่นนี้ข้าจะแพ้พวกท่านได้อย่างไร”

จวิ้นอ๋องเอ่ย ก่อนจะเดินไปที่หลิวซีซวน ยังไม่ทันได้ประจันหน้าก็พบว่าเซวียนจางหย่งปราดเข้ามาขวางเสียก่อน

“หึๆ จะตายอยู่แล้ว ยังไม่รู้ตัวกันอีก เจ้ามันโง่จริงๆ หลิวซีซวน เอาตัวเองมารับเคราะห์แทนเฉินเฟยหลง แทนที่จะให้มันเป็นศูนย์กลางค่ายกลเพื่อให้ข้าได้ชิงดวงชะตามังกรของมันอย่างเต็มที่ แต่มันกลับเป็นเจ้า เช่นนั้นเจ้าก็เตรียมตัวตายคนแรกเถอะ คุณชายหลิวจอมจุ้น”

หลิวซีซวนจ้องหน้าจวิ้นอ๋องอย่างโกรธเกรี้ยว เขาพยายามรวบรวมพลังทั้งหมดแต่กลับรู้สึกเหมือนกับว่ามีปรสิตกำลังสูบพลังออกจากร่างกายไม่หยุด แม้แต่จะลุกขึ้นนั่ง ยังทำไม่ได้

“ท่านคิดว่าท่านจะรอดไปได้หรือ ทหารพิทักษ์แผ่นดินทั้งหมด รวมถึงกองทัพของแม่ทัพหยวนจะบดขยี้ท่านแน่”

“ฮ่าๆๆ แม่ทัพหยวนน่ะหรือ พวกเจ้านี่โง่ไม่หยุดหย่อนเลยนะ ตอนนี้กองทัพของแม่ทัพหยวน แม่ทัพไร้พ่ายที่รบที่ไหนก็กำชัยชนะเสมอ กลายเป็นคนของข้าเรียบร้อยแล้ว”

ไม่จริง เป็นไปได้ยังไง หยวนหลี่เฉียงมีจิตใจซื่อสัตย์มั่นคง รับใช้แผ่นดินมาหลายปี ไม่เคยแปรพักตร์ เป็นไปไม่ได้

คนของหน่วยตงฉางผู้หนึ่งปรี่เข้ามาหาเซวียนจางหย่ง พร้อมกับรายงานเหตุการณ์น่าตระหนกให้ฟังทันที

“หัวหน้า แย่แล้ว ยามนี้ที่หน้าประตูเมือง มีทัพของแม่ทัพหวงร่วมกับทัพของจวิ้นอ๋องมาประชิดหน้าประตูเมือง รวมถึงกองทัพของหยวนหลี่เฉียงด้วยขอรับ”