ตอนที่ 31 เข้าเฝ้าฮ่องเต้ 1/2

ช่วงหลายวันที่ผ่านมา บรรยากาศในเมืองหลวงนั้นขมุกขมัวมากกว่าแต่ก่อน หลิวซีซวนอยู่ในชุดขาวลายหงส์แดงประจำตัว ยืนอยู่หน้าจวนพระราชทานเห็นความผิดปกติแต่ก็ไม่อาจบอกได้ว่ามันคืออะไร

บางครั้งก็รู้สึกเหมือนกับมีความชั่วร้ายกำลังสิงสู่ แต่คิดอีกทีก็อาจจะเป็นเพราะความสับสนวุ่นวายของผู้คนในเมืองหลวง ที่มีทั้งดีชั่วปะปนกันก็ได้

“ทำไมข้าจึงได้รู้สึกไม่สบายใจเช่นนี้”

“ความสามารถด้านการทำนายของเจ้ากลับมาแล้วไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงไม่ลองตรวจดู” เซวียนจางหย่งที่ยืนอยู่ข้างกายในชุดขุนนางเต็มยศ หันมาถามเขาบ้าง

“แปลกเหลือเกิน ข้าก็คิดว่าความสามารถข้ากลับมาแล้ว แต่จู่ๆ มันก็หายไปอีก บางทีร่างกายของข้าอาจจะต้องการเวลามากกว่านี้ก็เป็นได้” แม้ว่าเขาจะสงสัยในตัวเอง แต่ก็จนปัญญาที่จะหาทางออก

เวลานี้เขาได้สามีแล้ว ความสามารถอื่นใดล้วนไม่สำคัญ

“ช่างมันเถอะ ต่อให้เจ้าไม่มีพลังวิเศษอันใด ข้าก็จะเป็นคนปกป้องเจ้าเอง”  หัวหน้าหน่วยตงฉางเอ่ยคำหวานกับเกอคนงาม จนอีกฝ่ายอายม้วน

“จริงขอรับ คุณชายหลิว หัวหน้าของพวกข้ารักคุณชายถึงเพียงนี้ ถึงอย่างไรก็ต้องดูแลทะนุถนอมปกป้องคุณชายเป็นอย่างดีแน่นอน คุณชายโปรดอย่ากังวล” 

หนึ่งในสมาชิกหน่วยตงฉางเอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทางประจบเอาใจ ทว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่ลึกภายในกลับตรงกันข้าม บุรุษผู้นี้ก็คือโจวเฟิง หรือก็คือไต้ซือไป๋ ที่ใช้วิชาสับเปลี่ยนวิญญาณแล้วยึดครองร่างเอาไว้ เขาเคยทดสอบหลายครั้งก็พบว่าหลิวซีซวนน่าตายคนนี้ จำตนไม่ได้แน่นอน เขาจึงใช้ความใกล้ชิดตีสนิทแล้วลอบวางค่ายกลดักสวรรค์อยู่รอบจวนของหลิวซีซวน ทำให้ดักพลังวิเศษทุกอย่างที่ได้จากสายเลือดตระกูลหลิวเอาไว้ได้ทั้งหมด

และก็เป็นไปตามแผน หลิวซีซวนไร้พลัง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโดนลอบวางค่ายกลถึงในเรือน คราวนี้ก็จะไม่มีใครสามารถขัดขวางแผนการของพวกเขาได้อีกแล้ว

“เช่นนั้นเรารีบไปเถอะ วันนี้มีการว่าราชการที่ท้องพระโรง พวกเราต้องเข้าเฝ้าฮ่องเต้ เจ้าที่เป็นถึงกุนซือกองทัพขององค์ชายห้า ก็จะได้รับการปูนบำเหน็จและอาจจะได้รับการอวยยศด้วย”

หลิวซีซวนเบ้ปากคว่ำ เขาไม่ได้อยากได้การปูนบำเหน็จหรือยศถาบรรดาศักดิ์ สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือ เซวียนจางหย่ง เพียงผู้เดียวเท่านั้น ที่วันนี้ต้องไปเพราะไม่อาจขัดราชโองการและที่สำคัญก็เพราะว่านิมิตที่เห็นคนรักถูกฮ่องเต้แทงตายต่างหาก

บอกตามตรง ถึงจะไม่เคยเห็นหน้าแต่เขารู้สึกไม่ถูกชะตากับฮ่องเต้เสียแล้ว

“ท่านได้ใส่เกราะอ่อนของตระกูลหลิวแล้ว ใช่หรือไม่”

“ใส่แล้ว เจ้าช่างใส่ใจข้ายิ่งนัก” หลิวซีซวนพรูลมหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะขึ้นรถม้าเดินทางไปพร้อมกับเซวียนจางหย่ง

จากเกอคนงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ชีวิตกลายเป็นเกอชั่วคบชู้ วันนี้เปลี่ยนชื่อแซ่ ชีวิตพุ่งทะยานกลายเป็นกุนซือกองทัพ

ชีวิตข้านี่มันน่าตื่นเต้นเสียจริง จะมีอะไรน่าตื่นเต้นไปกว่านี้อีกมั้ยนะ

“ฮ่องเต้เสด็จ”

ยามนี้ ขุนนางยืนเรียงรายหนาแน่นเต็มท้องพระโรง เมื่อฮ่องเต้เสด็จมา ทุกคนก็โค้งถวายพระพรอย่างพร้อมเพรียง เขาเห็นองค์ชายนั้นยืนรวมกับเหล่าองค์ชายแถวด้านหน้า ไม่ไกลกันนั้นมีท่านแม่ทัพหยวน แม่ทัพเซวียน และเหล่ามหาเสนาบดี ถัดมาเรื่อยๆ เขาถึงได้เห็นอดีตสามีมาเข้าเฝ้าด้วยท่าทางสงบนิ่ง แตกต่างจากที่พบครั้งล่าสุด ส่วนตัวเขานั้นยืนอยู่หลังสุด เนื่องจากไม่ใช่ขุนนางในราชสำนัก

แม้จะยืนอยู่ลำพัง แต่เขาก็ยังมีโจวเฟิง ยืนอยู่เป็นเพื่อน ส่วนเซวียนจางหย่งในฐานะหัวหน้าหน่วยตงฉางนั้นสวมหน้ากากปิดหน้าปิดตา ยืนอยู่ไม่ไกลจากมหาขันทีข้างกายฮ่องเต้นัก บรรยากาศในท้องพระโรงนั้นเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ และยิ่งโอรสสวรรค์เหยียบย่างเข้ามาก็ยิ่งเสริมความขลังจนเขาขนลุกซู่ ในชีวิตก่อน เขาเคยดูซีรีส์แนวจีนโบราณอยู่หลายเรื่อง แต่เมื่อได้มาอยู่ในเหตุการณ์จริงนั้น หลิวซีซวนพูดได้เลยว่าแรงกดดันที่แผ่ออกมานั้น แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

“ทุกคนตามสบาย” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมา เมื่อหลิวซีซวนเงยหน้าขึ้นมาก็เหลือบสายตามององค์เหนือหัวในชุดมังกรสีทอง ใบหน้าหล่อคมที่มีส่วนละม้ายกับแม่ทัพเซวียนอยู่หลายส่วน ริมฝีปากบางแย้มยิ้มอบอุ่น ราวกับชายวัยกลางคนใจดีคนหนึ่ง

ใช่ เขาคือชายที่อยู่ในนิมิต คนเดียวกับที่แทงจางหย่ง

เขาผิดหวังไม่น้อยเพราะคนที่ลงมือทำร้ายจางหย่งนั้นคือฮ่องเต้ ที่มีศักดิ์เป็นญาติกันด้วยซ้ำ

อีกฝ่ายเป็นถึงฮ่องเต้ แล้วเขาจะเอาอะไรไปสู้เนี่ย

หลิวซีซวนสูดลมหายใจลึกแล้วเพ่งมองไปยังบุตรมังกรผู้นั้น ฉับพลันเขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาลกระแทกกลับมา ก่อนจะปรากฏมังกรทองรายล้อมชายผู้นั้นราวกับผู้พิทักษ์

จู่ๆ รอบกายของเขาก็หยุดนิ่งราวกับเวลากำลังหยุดหมุน คนที่อยู่ในท้องพระโรงต่างพากันนิ่งค้างกันหมด แม้แต่สายลมที่พัดเอื่อยก็หยุดนิ่ง มีเพียงเขาและมังกรทองสองตัวที่กำลังสบสายตากันนิ่ง อยู่ในมิติที่ไม่มีใครมองเห็น มังกรทองมองมาที่เขาอย่างเคร่งเครียด ก่อนจะเลื้อยมาประจันหน้ากับเขาอย่างรวดเร็ว

“คนแซ่หลิว ลูกหลานของหลิวหงชิง” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมาจากมังกรตนนั้น เพียงแค่เอ่ยออกมาเบาๆ เขาก็ขาสั่นด้วยความหวาดผวา

เชี่ย นี่มันเรื่องอะไรกันวะ

“เอ่อ คือ” หลิวซีซวนขาแข็ง พูดไม่ออก ทำได้แค่ยืนจ้องหน้ากับมังกรโดยไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

“เจ้าโดนวางกับดักหรือ”

ห๊ะ กับดักอะไร

มังกรทองพ่นลมหายใจใส่เขาจนอุ่นร้อนไปทั้งร่าง ทั้งที่มันทำให้ร้อนวาบไปทั้งตัวแต่เขากลับรู้สึกราวกับว่าอีกฝ่ายกำลังอวยพรให้กับเขา ก่อนจะเลื้อยจากไป จากนั้น การว่าราชการก็กลับมาดำเนินต่อไป สถาพท้องพระโรงกลับมาเป็นปกติเช่นเคย ที่ไม่ปกติคงจะเป็นหลิวซีซวนที่ยืนหน้าแข็งค้างอยู่ที่เดิม