ตอนที่สิบสาม ดูดาว

ห้างสรรพสินค้า

"จะซื้อเสื้อผ้าเหรอคะ"  แพงขวัญเดินเข้ามาในร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังพร้อมแพทริคที่กำลังเดินจูงมือเธออยู่

"ครับ...คุณว่าแบบไหนเหมาะกับผม" แพทริคชี้ไปที่เสื้อเชิ้ตหลากสีสันที่อยู่ในราว

"อืม...ก็แบบนี้สิ..รุ่นนี้ใหม่ล่าสุดของแบรนด์นี้เลยนะ"  แม้นว่าโซนนี้จะเป็นของผู้ชายแต่คนที่ชอบแฟชั่นอย่างแพงขวัญก็รู้ว่าเสื้อผ้าเหล่านี้เป็นแบบใหม่หรือแบบเก่า

"นับว่าผมพาคนช่วยเลือกมาถูกคน...งั้นคุณเลือกให้ผมสักสองสามชุดนะครับเดี๋ยวผมมา" 

"คุณจะไปไหนคะ"

"ทำธุระนิดหน่อยครับ"

"โอเคค่ะ" สาวเจ้ามองตามหลังคนที่พึ่งเดินออกไปแต่ก็ไม่ได้สนใจมากนักว่าเขาจะไปไหนเพราะมีความสุขกับการเลือกเสื้อผ้ามากกว่า

ครู่ต่อมา

ร้านอาหาร

หังจากที่แพงขวัญเลือกเสื้อผ้าให้ชายหนุ่มเรียบร้อยแล้วทั้งคู่ก็มานั่งทานอาหารในร้านอาหารสุดหรูของห้างที่นี่

"นี่ที่หายไปมาจองที่นี่เหรอคะ"  แพงขวัญนั่งลงที่โต๊ะอาหารในโซนไพรเวทและเป็นมุมที่สวยที่สุดในร้านตอนนี้ที่นี่มีเพียงแค่เธอกับแพทริคแค่สองคนกับอาหารที่เต็มโต๊ะเธอจึงคิดว่าเมื่อครู่ที่แพทริคหายไปคงเป็นเพราะมาจัดการเรื่องที่ร้านเป็นแน่

"เปล่าครับที่นี่ผมจองไว้สองวันแล้ว...ที่หายไปเพราะไปรับเจ้านี่มาต่างหาก" แพทริคเลื่อนเก้าอี้มานั่งใกล้ๆแพงขวัญก่อนจะหยิบกล่องแหวนเพชรเม็ดโตออกมาเปิดตรงหน้าของหญิงสาว

"คุณแพท.."  ใบหน้านวลมีสีหน้าตกใจที่จู่ๆชายหนุ่มก็ดึงมือเธอไปสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้าย

"สวมเอาไว้เพื่อให้คนอื่นรู้ว่าคุณคือผู้หญิงของผม"  ว่าจบก็สวมกอดร่างบางก่อนจะจูบหน้าผากของเธอหนึ่งทีและกลับไปนั่งตรงข้ามหญิงสาวเช่นเดิม

"...."  แพงขวัญเองเมื่อถูกเซอร์ไพ​รซ์เธอก็เอาแต่อมยิ้มแก้มปริและแอบมีความกังวลในใจลึกๆถึงเรื่องของคามินเพราะเธอยังไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดกับเขาอย่างไรดีเรื่องความสัมพันธ์ของเธอและเขาที่มันควรจะจบ

20.00​ น.

"นึกยังไงอยากดูดาวคะ" ร่างบางนอนหนุนแขนของแพทริคอยู่บนเตียงนุ่มห้องข้างๆกับห้องนอนของเธอซึ่งห้องนี้สร้างไว้เป็นห้องที่เอาไว้นอนดูดาวโดยเฉพาะเพราะเป็นกระจกทั้งห้องในส่วนของหลังคาเพียงแค่กดรีโมทฝ้าและหลังคาด้านบนก็เลื่อนพ้นจากกระจกนอนดูดาวได้อย่างสบายไม่มีอะไรมาบดบังวิสัยทัศน์ที่สวยงามยามค่ำคืน

"ผมจองคุณเอาไว้แล้ว...คุณก็จัดการตัดสัมพันธ์กับคามินได้แล้วนะครับ"  แพทริคอยากเปลี่ยนบรรยากาศทำให้หญิงสาวอารมณ์ดีก่อนจะคุยเรื่องนี้กับเธอ

"คือ.."  แพงขวัญหน้าเจื่อนลงจนแพทริคจับสังเกตได้

"ผมรู้ว่ามันทำยาก...และคุณก็น่าจะรู้ว่าผมก็ไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆ...วันใดวันนึงคามินก็ต้องรู้เรื่องเราอยู่ดี"    ชายหนุ่มค่อยจับมือเรียวของหญิงสาวเอาไว้เบาๆก่อนจะยกมันขึ้นตรงหน้าของเธอให้เธอได้เห็นว่าเธอนั้นมีแหวนของเขาจองเธออยู่แล้วไม่วันใดวันหนึ่งคามินก็ต้องรู้เรื่องเธอกับเขาอยู่ดีจึงอยากให้หญิงสาวพูดกับคามินให้จบไปเลยจะดีกว่า

"....."   แพงขวัญยังคงนิ่งเงียบเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาคามินดีกับเธอมาโดยตลอดแม้แต่จะล่วงเกินสักครั้งก็ยังไม่มีแล้วถ้าหากเธอบอกตัดสัมพันธ์กับเขาไปเขาจะเสียใจแค่ไหนตอนนี้เธอรู้สึกผิดต่อคามินไม่น้อยเลย

   แพทริคเห็นหญิงสาวยังมีท่าทีลังเลเขาจึงจะทำให้เธอได้รู้ว่าตอนนี้เธอควรจะสนใจความรู้สึกของเขามากกว่าคนอื่น

"คุณควรจะทำตามที่ผมบอกและควรจะสนใจแต่ความรู้สึกของผมเข้าใจหรือเปล่า...อืมม.. "  ว่าจบก็ไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้ตอบอะไรเขาเริ่มบดจูบไปที่ริมฝีปากบางก่อนจะถลกชุดนอนของหญิงสาวขึ้นมาที่เอวก่อนจะลูบไล้เนื้อตัวหญิงสาวไปทั่วโดยที่ไม่ระคายมือเพราะเธอไม่ได้ใส่ชั้นใน

"อ..อื้มม.."  สาวเจ้าครางในลำคอเสียงกระเส่าเมื่อมือหนากำลังสอดเข้าใต้ชุดนอนตัวบางของเธอมานวดคลึงเล่นที่เต้างามทั้งสองอย่างสนุกมือ

"อ.. อ้ะ.. แพทริค.."  สาวเจ้าแอ่นอกตัั้งเมื่อคนตัวโตซุกไซร้ทั่วลำคอก่อนจะลงมาดูดคลึงเต้างามอย่างมูมมามทั้งมือหนาของเขาก็สอดใส่นิ้วร้ายที่ร่องสวาทของเธอชักเข้าออกระรัวเรียกน้ำรักจนเธอเสียวซ่านบิดเกร็งส่งเสียงครางหวานระงม

"อืม.." คนตัวโตค่อยๆถดตัวลงมาด้านล่างมือหนาทั้งสองดันขาเรียวของหญิงสาวออกให้กว้างขึ้นก่อนจะก้มลงที่ร่องสวาทละเลงลิ้นที่กลีบกุหลาบดูดกลืนน้ำหวานที่หลั่งไหลออกมาอย่างหิวกระหาย

"อื้อ.." มือเรียวจิกหมอนสลับผ้าปูสะเปะสะปะปลดปล่อยความเสียวซ่านสะโพกมนบิดเร่าอย่างลืมอายเมื่อปลายลิ้นนุ่มตวัดสัมผัสกับร่องสวาท

"อืม.."  คนตัวโตตวัดดูดคลึงเม็ดทับทิมสีหวานสลับแทรกลิ้นร้ายเข้าช่องทางรักพักใหญ่ก็รีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกเพราะเจ้าแท่งร้อนของเขาตอนนี้มันขยายขนแทบจะปริแตกอยู่แล้ว

"..อื้อ.."  ร่างบางแอ่นอกจิกหลังคนตัวโตแน่นเมื่อเขาสอดใส่แท่งร้อนของเขาเข้ามาในช่องทางรักของเธอพรวดเดียวจนจุกก่อนจะอัดกระแทกบดเบียดสะโพกแกร่งเข้าออกระรัวจนร่างบางตัวโยน

"อ.อ้าสส.. อื้มม.."  แพทริคไม่ได้นุ่มนวลกับหญิงสาวเท่าไรด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเสียวกระสันเขายังคงกระแทกกระทั้นร่างบางจนหัวสั่นหัวครอนอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อยทั้งกัดฟันสบถในลำคอจนขึ้นเป็นเส้นเอ็น

"อ้ะ..อ๊ายย..แพทริค..อ๊ายย.."   เมื่อคนตัวโตทำศึกรักได้ไม่นานนักร่างบางก็บิดเกร็งเสร็จสมกรีดร้องเสียงหวาน

"นำผมไปก่อนอีกแล้วนะครับ"  พอเห็นร่างบางบิดเราครางเสียงหวานเขาก็ผ่อนจังหวะลงก่อนจะฟุบกอดร่างบางจูบหน้าผากมนกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างใบหูของเธอก่อนจะลุกนั่งพลิกหญิงสาวให้หันหลังใช้สองมือยกสะโพกมนขึ้นและเสียบแท่งร้อนของเขาเข้าไปที่ร่องสวาทอีกครั้ง

"อ๊ายย...อ้ะ.. ๆๆ.. แพทริค.. อื้ออ.. "  ใบหน้านวลฟุบลงกรีดร้องเสียงหวานครางอยู่กับหมอนเมื่อคนตัวโตเริ่มกระแทกแท่งร้อนเข้าออกในช่องทางรักของเธอถี่ระรัวไม่เว้นช่องให้ได้หายใจหายคออีกพักใหญ่

"อ.. อ้าสส..."  ไม่นานนักแพทริคก็เสร็จสมปล่อยธารรักขาวขุ่นเข้าช่องทางรักทุกหยาดหยดอีกตามเคยก่อนจะฟุบนอนกอดกับร่างบางพักใหญ่

"อื้อ.."  หญิงสาวที่กำลังหลับตาพริ้มด้วยความเหนื่อยรู้สึกได้ว่าคนตัวโตกำลังเริ่มส่งมือไม้มาบีบคลึงเต้างามของเธอเล่นกวนเธออีกครั้งจึงส่งเสียงท้วเล็กน้อยในขณะที่ตายังหลับอยู่

"ถึงตาคุณแล้วนะ"  แพทริคลุกพิงหัวเตียงก่อนอุ้มร่างบางให้นั่งคร่อมตักบนของเขากอดจะกอดกระซิบข้างใบหน้านวลเสียงแหบพร่าเพราะเจ้าแท่งร้อนของเขามันเริ่มผงาดมาอีกครั้ง

"อะไรคะ"   สาวเจ้าเงยหน้ามองชายหนุ่มตาปรือ

"ทำให้ผมมีความสุขบ้างสิครับ"

"..อื้อ.." ไม่ทันพูดจบมือหนาก็ดึงสะโพกมนให้แท่งร้อนของเขาสอดประสานกับร่องสวาทที่เปียกชุ่มจนริมฝีปากบางเปล่งเสียงออกมาเล็กน้อยเพราะความจุกแน่นไปทั่วท้องน้อย

"คุณทำได้" ริมฝีปากหนายิ้มกริ่มส่งสายตาอ้อนวอนให้หญิงสาวและยกแขนเรียวทั้งสองของเธอให้กอดคอของเขาเอาไว้

"อือ..อืม..."  แพงขวัญค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกซุกใบหน้านวลที่บ่าแกร่งด้วยความเอียงอายเพราะเธอพึ่งจะเคยทำแบบนี้ครั้งแรก

"อย่างนั้นแหละดีแล้ว...อ้าสส.."  แพทริคเอ่ยชมหญิงสาวเสียงกระเส่าแม้นเธอจะดูไม่ประสาแต่จังหวะที่เชื่องช้าของเธอก็ทำเขาแทบคลั่งได้

"อื้อ.. อื้มม.. " เมื่อจับจังหวะได้ไม่นานนักสะโพกมนกลมกลึงก็เร่งจังหวะบดเบียดร่องสวาทกับแท่งร้อนตามอารมณ์สวาทที่กำลังลุกโชน

" อืม.. แพง.. อ้าสส.."   แพทริคหลับตาปี๋กัดฟันกรอดเมื่อร่องสวาทของสาวเจ้าบีบรัดแท่งร้อนของเขาแทบปริแตก

"อืม..."  แขนแกร่งจับเอวร่างบางเอาไว้หลวมๆก่อนจะก้มดูดคลึงเต้างามที่เด้งชูชันแก่สายตาของเขาขณะที่สาวเจ้ากำลังควบแท่งร้อนของเขาอยู่

"อื้อ.. อ.. อ๊ายย... " สะโพกมนบดขยี้แท่งร้อนไม่นานนักเจ้าตัวก็บิดเกร็งเสร็จสมกรีดร้องเสียงหวานก่อนจะผ่อนลมหายใจเหนื่อยหอบซุกอยู่กับอกแกร่งในขณะที่แท่งร้อนของเขาก็ยังคาอยู่ที่ช่องทางรักของเธอ

"น่ารักที่สุด" ว่าจบก็ยกอุ้มร่างบางในขณะที่แท่งร้อนยังสอดประสานกับร่องสวาทไปนั่งพิงที่โซฟาก่อนจะยกขาเรียวข้างซ้ายของเธอพาดบ่าเอาไว้และเริ่มบรรเลงเพลงรักที่เร่าร้อนต่อ

"อื้อ..อ้ะ..ๆๆ.."  เสียงหวานครางระงมตามจังหวะที่คนตัวโตกระแทกกระทั้นมือเรียวกอดจิกระบายอารมณ์อยู่บนแผ่นหลังกว้างของคนตัวโตจนแทบเลือดซิบแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาเจ็บแม้นแต่น้อยแรงจิกของเธอเป็นเชื่อเพิ่มไฟสวาทให้โหมแรงขึ้นกว่าเดิมต่างหาก

"อ.. อ้าสสส..."  เสียงคำรามของแพทริคดังแล้วดังอีกในค่ำคืนนี้เพราะเขาไม่สามารถหยุดร่วมรักกับร่างบางในอ้อมกอดนี้ได้กว่าจะปล่อยให้เธอได้พักก็เกือบเช้าของอีกวันจน

วันต่อมา

บริษัท

   ทางด้านคามินที่พยายามติดต่อแพงขวัญมาทุกวันและแล้ววันนี้ก็เป็นแพงขวัญเองที่ติดต่อคามินกลับมาได้

"แพง..พี่ติดต่อไม่ได้ตั้งนานคิดถึงจะแย่อยู่แล้วงานมันเยอะขนาดไม่มีเวลาให้พี่เลยเหรอครับ"  คามินละงานในมือทุกอย่างเพื่อที่จะรับสายของแพงขวัญเมื่อรับสายได้เขาก็บ่นอุกถึงเรื่องที่ติดต่อกันลำบาก

"เอ่อ..ค่ะ..พี่มินสบายดีใช่ไหมคะ"  ปลายสายเสียงสั่นเล็กน้อยเพราะแพงขวัญค่อนข้างลำบากใจที่จะคุยกับคามินถึงเรื่องที่แพทริคต้องการ

"ครับ..แล้วแพงล่ะเสียงดูไม่ค่อยดีเลย" 

"แพงสบายดีค่ะ"

"อย่าลืมทานอาหารให้ตรงเวลาด้วยนะครับอีกอย่างถ้าแพงกลับมาแล้วพี่จะจัดงานหมั้นของเราขึ้นเลยดีหรือเปล่าครับ"   ร่างสูงเอ่ยด้วยรอยยิ้มร่า

"พี่มินคะคือว่า...แพง"  

"มีอะไรเหรอครับ"   คามินเริ่มหน้าเสียเมื่อหญิงสาวอึกอักที่จะคุยเรื่องงานหมั้น

"แพงคงหมั้นกับพี่มินไม่ได้หรอกค่ะ...คือ...แพงรักคุณแพทริค"  แพงขวัญตัดสินใจบอกตามตรงแม้นจะรู้ว่าคามินเจ็บมากเพียงใดแต่อย่างไรนี่ก็คือเรื่องจริงที่เธอจะต้องพูดไม่อย่างนั้นเขาก็จะรอเธออยู่อย่างนี้