ตอนที่สิบหก ต่อแข้งต่อขา

วันต่อมา

  ตั้งแต่โทมัสรู้เรื่องของแพทริคจากมนัญชนกตั้งแต่เมื่อวานเขาก็เคลียทุกอย่างแล้วรีบบินมาที่เมืองไทยเพื่อมาคุยกับแพทริคทันที

"เราต้องการทำอะไรกันแน่แพทริค"  โทมัสโทรนัดแพทริคให้มาคุยที่โรงแรมที่เขาพักหลังจากที่ลงเครื่องเรียบร้อยแล้วเขารู้ดีว่าพงษ์พัฒน์เป็นคนที่ขับรถชนภรรยาของเขาเสียชีวิตและเขาก็รู้ว่าที่แพทริคเลือกที่จะยุ่งกับลูกสาวของพงษ์พัฒน์เพราะอะไร

"เปล่านี่ครับพ่อผมก็แค่จะแต่งงาน"  แพทริคยังคงปากแข็งไม่ยอมรับความจริงกับคนเป็นพ่อ

"พ่อรู้แต่เมียเราเป็นลูกของคนที่ขับรถชนแม่เรา...ไม่ได้คิดจะใช้เธอเป็นเหยื่อใช่ไหม"  โทมัสรู้ดีว่าแพทริคเกลียดพงษ์พัฒน์มากแค่ไหนและตอนนี้แพงขวัญก็เกิดตั้งท้องขึ้นมาแล้วหากลูกชายของเขาจะให้เธอเป็นเหยื่อเพื่อแก้แค้นคงไม่ดีแน่

"ผมทำอะไรผมรู้ดีครับพ่อ"  ว่าจบแพทริคก็เดินหนีคนเป็นพ่อไปคนอย่างเขาคิดอะไรแล้วต้องทำให้ได้เพราะชีวิตของแม่เขาคนผิดต้องเป็นคนชดใช้ความผิดให้สาสม

“เฮ้อ...”  โทมัสรู้ว่าลูกชายของเขาเป็นคนหัวแข็งและหากจะห้ามไม่ให้แพทริคยุ่งกับแพงขวัญคงไม่ได้เพราะตอนนี้หลานของเขากำลังจะเกิดมาแล้วยิ่งคิดเขาก็ยิ่งปวดหัว

อาทิตย์ต่อมา

   วันนี้เป็นวันแต่งงานของแพทริคและแพงขวัญที่จัดขึ้นแบบกะทันหันเชิญแค่แขกสนิทคนเท่านั้น

“คุณโอเคหรือเปล่า”  แพทริคนั่งโอบไหล่ร่างบางที่อยู่ในชุดเจ้าสาวที่เป็นเดรสเกาะอกเรียบง่ายต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเขาต้องคอยโอบหญิงสาวไว้ตลอดเพราะเธอยังมีอาการเวียนศีรษะอยู่บ่อยครั้ง

“ค่ะ..ฉันโอเค” แพงขวัญพยายามปั้นหน้ายิ้มทั้งที่ตอนนี้เธอแทบจะลมจับแต่อยากให้งานผ่านไปด้วยดี

ไม่นานนักพิธีสวมแหวนก็เสร็จสิ้นผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างก็โล่งใจที่สองคนนี้แต่งงานกันเรียบร้อยตอนนี้ก็เหลือแค่จดทะเบียนสมรสเท่านั้น

“เรียบร้อยครับ”

“เรียบร้อยค่ะ”   ทั้งสองจดทะเบียนสมรสกันต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองและแขกในงานเมื่อจัดการทุกอย่างจบตอนนี้แพทริคก็ดูแลแขกอยู่ที่หน้างานส่วนแพงขวัญต้องมาพักผ่อนที่ห้องและมีมนัญชนกอยู่เป็นเพื่อน

“ดื่มน้ำส้มก่อนค่ะคุณแพง”  มนัญชนกว่าพี่สะใภ้ของเธอดูหน้าตาซีดเซียวจึงหาน้ำส้มคั้นสดมาให้ดื่ม

“ขอบคุณค่ะ”

“นี่อาการแพ้หนักขนาดนี้เลยเหรอคะ”  

“ฉันก็ภาวนาให้อาการแบบนี้หายไปเร็วๆเหมือนกันค่ะ”

“หลังจากแต่งแล้วคุยกัยพี่แพทหรือยังคะว่าตกลงจะอยู่ที่ไหนกัน” 

“คุณแพทบอกว่าจะซื้อบ้านอยู่ที่นี่สักพักรอลูกคลอดค่อยพาแพงไปอยู่ที่อังกฤษค่ะ...”

“อ่อ..อย่างนั้นก็ดีเหมือนกันค่ะ”  มนัญชนกเห็นว่าเป็นเรื่องดีที่หญิงสาวจะย้ายไปอยุ่ที่อังกฤษกับพวกเธอเพราะหากมีหลานตัวน้อยๆมาอยู่ด้วยที่บ้านก็คงจะไม่เหงา

“คุณหม่อนคะ..แล้วพี่มินเป็นบังไงบ้างคะได้เจอเค้าบ้างหรือเปล่า”  แพงขวัญอดที่จะถามถึงคามินไม่ได้แม้นเธอจะไม่ได้ติดต่อเขาไปอีกแต่ก็ยังห่วงความรู้สึกของเขาอยู่เหมือนกัน

“ฉัน..ไม่ทราบเหมือนกันค่ะไม่ได้เจอกันพักใหญ่แล้ว”  มนัญชนกแววตาไหววูบเล็กน้อยเมื่อแพงขวัญถามถึงคามินเพราะตอนนี้เธอยังไม่อยากได้ยินชื่อของเท่าไร

“ฉันดูเป็นคนไม่ดีเลยใช่หรือเปล่าคะ”  แพงขวัญก้มหน้างุดความรู้สึกนี้เธอไม่เคยพูดกับใครแม้นแต่แพทริค

“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะคะ...ความรักมันไม่เข้าใครออกใครหรอกนะคะ”  มนัญชนกกุมมือแพงขวัญเอาไว้หลวมๆก่อนจะเอ่ยปลอบไม่มีใครบังคับเรื่องความรู้สึกในใจได้หรอกแม้นแต่เธอเองก็เป็นเธอยังเคยหลงไหลในความอบอุ่นของคามินแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วความไว้ใจเชื่อใจว่าเขาเป็นคนดีมันหมดไปตั้งแต่เรื่องคืนนั้น

อาทิตย์ต่อมา

หัวหิน

   หลังจากที่แต่งงานกันได้สองสามวันแพทริคก็พาแพงขวัญมาฮันนีมูนที่หัวหินเพราะตอนนี้ในบ้านหลังใหม่ที่แพทริคซื้อเอาไว้เป็นเรือนหอเฟอร์นิเจอร์ยังไม่ครบดีนักคาดว่าอยู่ที่นี่สักอาทิตย์ที่บ้านก็คงจะเรียบร้อย

“ที่นี่สวยหรือเปล่าครับ”  แพทริคจูงมือคนเป็นภรรยาเดินเล่นอยู่ที่ริมทะเลยามเย็น

“ค่ะ...”

“ถ้าคุณชอบผมติดต่อซื้อให้เลยดีไหม” 

“ตัดสินใจง่ายจังเลยนะคะ”  แพงขวัญรู้สึกว่าหลังจากไม่กี่วันมานี้ดูแพทริคจะเอาใจเธอเป็นพิเศษจนตอนนี้เธอรู้สึกมีความสุขมากและรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่แพทริคใส่ใจดูแลเธอและลูกได้เป็นอย่างดี

“ถ้าคุณชอบผมก็อยากจะซื้อเอาไว้ให้”  มือหนาโอบไหล่มนเอาไว้หลวมๆเดินเล่นไปเรื่อยๆจวบจนพระอาทิตย์ตกดิน

22.00 น.

“ทำอะไรอยู่เหรอครับ” แพทริคอาบย้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เข้ามานั่งช้างๆภรรยาของเขาที่อยู่ในชุดนอนสีหวานนั่งพิงหัวเตียงวาดอะไรบางอย่างอยู่ในสมุด

“ออกแบบเสื้อผ้าค่ะ..”  

“คุณนี่ท่าจะชอบแฟชั่นจริงจังนะครับ..แต่ตอนนี้เลิกทำได้แล้วนะครับ”  ว่าจบคนตัวโตก็เอื้อมมือปิดไฟที่หัวเตียงค่อยๆแทรกตัวมานอนตรงกลางระหว่างขาของหญิงสาวใช้มือหนาทั้งสองถลกกระโปรงชุดนอนและจับขาเรียวทั้งสองแยกออกจากกันก่อนจะก้มลงใช้ลิ้นร้ายแหวกว่ายปัดป่ายไปที่กลีบกุหลาบงาม

“แพทริค..อื้มมม..”  เมื่อปลายลิ้นสัมผัสกับเม็ดทับทิมสีหวานได้สาวเจ้าก็เงยหน้าขบเม้มริมฝีปากแน่นแอ่นอกด้วยความเสียวก่อนจะละมือจากการจับสมุดดินสอมาขยำหัวทุยระหว่างขาเล่นแทน

“อะ..อ๊ายยย..”  สาวเจ้าครางไม่ได้ศัพท์เมื่อลิ้นร้ายละเลงแทงเข้าออกร่องสวาทถี่รัว

“อืม...”  เมื่อร่างบางผลิตน้ำหวานเยิ้มแฉะจนได้ที่ริมฝีปากหนาก็ขบเม้มดูดดึงกลืนกินอย่างกระหายก่อนจะรีบเปลื้องผ้าทั้งเขาและเธอออกไปให้พ้นจนเปล่าเปลือยกันทั้งคู่

“อื้มม...”  ใบหน้านวลเหยเกเล็กน้อยเมื่อแท่งร้อนสอดใส่เข้ามาในร่องสวาทจนจุก

“อ้าสส..”  แพทริคพรมจูบร่างบางไปจนทั่วตัวขณะที่พยายามทำจังหวะรักให้นุ่มนวลที่สุดเพื่อที่จะไม่กระทบอะไรกับลูกในท้องของภรรยาตัวน้อยมากนักแต่ก็ยากพอสมควรเพราะร่างบางนุ่มนิ่มหอมหวลชวนหลงไหลเสียเหลือเกิน

“อื้ม..”  คนตัวโตค่อยๆพลิกร่างบางให้นอนตะแคงมือหนากอบกุมหน้าท้องน้อยของหญิงสาวและอกอิ่มของเธอเอาไว้ก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนในร่องสวาทบรรเลงเพลงรักที่นุ่มนวลให้เธอและเขาได้ผ่อนคลายและมีความสุขในค่ำคืนอันแสนหวาน

“อืม..”  คนตัวโตสบถครางในลำคอไม่หยุดเพราะแท่งร้อนของเขาถูกร่องสวาทบีบตอดรัดจนเสียวไปทั่วทั้งตัว

แพทริคค่อยๆพลิกภรรยาตัวน้อยให้นอนคว่ำลงก่อนจะยกสะโพกมนสอดใส่แท่งร้อนแล้วยกตัวเธอขึ้นกอดก่ายบีบเค้นเต้างามเล่นอย่างสนุกมือ

“อ..อ๊ายย..”   แพงขวัญครางกระเส่าเมื่อคนเป็นสามีขยับสะโพกเข้าออกในจังหวะนุ่มนวลขณะที่มือหนายังบีบเค้นเขี่ยยอดปทุมถันของเธอเล่นแขนเรียวทั้งสองตอนนี้ตวัดโอบต้นคอหนาของสามีเธอเอาไว้แน่น

“อืมม..”  ใบหน้าคมก้มลงจูบภรรยาที่กำลังหันหน้ามาหาอย่างหิวกระหายพร้อมส่งลิ้นร้ายที่ฉกชิมความหวานไปทั่วโพรงปากของเธอพักใหญ่และเปลี่ยนเป็นนั่งพิงหัวเตียงให้เธอขึ้นคร่อมบนตัวของเขาคุมเกมส์แทน

“อ..อื้อ..อื้มม..”  แขนเรียวโอบรัดลำคอของคนเป็นสามีก่อนจะบดขยี้ร่องสวาทกับแท่งร้อนด้วยความเสียวกระสันใบหน้านวลถูกจับให้เงยขึ้นก่อนจะถูกริมฝีปากหนากอบกุมดูดคลึงริมฝีปากบางไล่ไปจนถึงใบหูด้วยความหลงไหล

“อ..อ๊ายย...” ไม่นานนักร่างบางที่คุมเกมส์ก็บิดเร่าเมื่อเสร็จสมร่องสวาทที่คับแน่นตอดรัดแท่งร้อนจนแทบปริแตกจนแพทริคต้องรีบโน้มตัวให้หญิงสาวนอนราบไปกับเตรียงก่อนจะรัวสะโพกรีดน้ำรักต่อแข้งต่อขาลูกในท้องเสร็จสมตามภรรยาตัวน้อยของเขาไป