"ผมจะไม่ยอมปล่อยคุณไปไหนอีกแล้วผมรักคุณได้ยินหรือเปล่าว่าผมรักคุณ" แพทริคเดินเข้ามารวบกอดร่างบางแน่นด้วยความคิดถึง
"ปล่อยฉัน"
"ผมคิดถึงคุณจนจะบ้าอยู่แล้วรู้หรือเปล่าคุณไม่คิดอยากจะติดต่อหาผมบ้างหรือไง"
"ไม่คิดค่ะเพราะไม่อยากติดต่อ" แพงขวัญยังคงต้องการจะกวนประสาทของอีกฝ่ายต่อก่อนจะเดินหนีเข้าห้องหมายจะปิดประตูหนีแต่ก็ถูกอีกฝ่ายตามเข้ามาจนได้
"ไม่ติดต่อกับผมแต่ติดต่อกับน้องผมได้งั้นสิ..แสบกันนักนะ" ว่าจบสองมือหนาก็รวบใบหน้านวลให้เงยขึ้นก่อนจะบดจูบไปที่ริมฝีปากบาง
"อื้ออ.. คุณแพท" มือเรียวทั้งสองผลักใบหน้าคมของเขาออกที่จู่มาถึงก็กระทำเอาแต่ใจกับเธอทันที
"ผมจะจูบคุณให้ปากเปื่อยโทษฐานที่แกล้งผม"
"คุณอยากร้ายใส่ฉันก่อนทำไมล่ะคะ" ดวงตาหกลมโตมองค้อนคนเป็นสามีเล็กน้อย
"ผมขอโทษ...ต่อจากนี้ผมจะเป็นคนดีของคุณกับลูกผมสัญญา" แพทริครีบเอ่ยขอโทษหญิงสาวกับเรื่องราวที่ผ่านมาเขารู้ว่าเธอยังรักเขาก่อนจะสัญญากับเธอว่าเขาจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจอีก
เพี๊ยะ "สำหรับที่คุณหลอกฉัน"
เพี๊ยะ "สำหรับที่คุณไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น" แพงขวัญเงื้อมมือฟาดไปที่แก้มสากของแพทริคสองทีเพื่อที่เธอจะได้ไม่รู้สึกติดค้างเรื่องเก่าในใจอีก
"อื้อออ..." แพทริครวบกอดหญิงสาวเอาไว้แน่นก่อนจะบดจูบเธออีกครั้งพักใหญ่
“ผมไม่เคยนอนกับคนอื่นจูบนี้ถือว่าเอาคืนที่คุณตบผมเมื่อกี้นะครับ“
"ยังจะโกหกอีก" แพงขวัญบุ้ยปากเมื่อเขายังจะโกหกเธอต่ออยู่ได้
"ผมไม่ได้โกหกผมแค่จ้างผู้หญิงคนนั้นเล่นละครนิดหน่อย"
"เจ้าเล่ห์นักนะคะอีกสักทีดีไหม" พอได้ยินคำสารภาพสาวเจ้าก็เตรียมที่จะง้างมือเรียวฟาดไปที่แก้มสากของเขาอีกรอบแต่ก็ถูกเขาจับเอาไว้ได้และเธอก็ต้องเสียท่าให้เขาจูบอีกจนได้
"อื้อ..."
"ผมคิดถึงคุณใจจะขาดคุณรู้บ้างหรือเปล่า" คนตัวโตอุ้มร่างบางมาวางบนเตียงนุ่มก่อนจึงขึงตัวเธอด้วยตัวของเขา
"สมน้ำหน้าค่ะ" แพงขวัญบุ้ยปากอย่างไม่สงสารเพราะเขาสมควรที่จะได้รับมันแล้ว
"รวมหัวกับน้องผมแกล้งผมได้ลงคอคืนนี้ผมจะฟัดคุณให้หายคิดถึงเลย"
"อื้มม.." ว่าจบก็บดจูบคนตัวเล็กนานสองนานจนเธอเริ่มตอบสนองกับรสสัมผัสของเขาเพราะสาวเจ้าก็โหยหาอ้อมกอดของเขาไม่น้อยเหมือนกัน
"อืม.." แพทริคถลกชุดนอนตัวโคร่งของหญิงสาวไว้บนเนินอกอิ่มก่อนจะก้มดูดฟัดยอดถันชูชันอย่างหิวกระหาย
"อ... อ้ะ.. " เมื่อปลายลิ้นร้ายและโพรงปากนุ่มสัมผัสจุดกระสันได้สาวเจ้าก็แอ่นอกรับอัตโนมัติอย่างไร้การควบคุมตอนนี้เธอปล่อยตัวเองตามอารมณ์ไปทุกอย่าง
"อืม..." คนตัวโตละริมฝีปากจากยอดอกอิ่มลุกนั่งเปลื้องผ้าของเธอและเขาออกก่อนจะก้มกระซิบข้างใบหน้านวลซุกไซร้ซอกคอดอมดมดูดดึงด้วยความคิดถึง
"คุณคิดถึงผมบ้างหรือเปล่า" สองมือหนารวบกอบกุมใบหน้านวลมองเธอด้วยแววตาหยาดเยิ้มและเอ่ยถามใบหน้านวลที่กำลังเห่อแดงด้วยเสียงแหบพร่า
"...." แพงขวัญหลุบสายตามองต่ำและยังคงเงียบไม่ตอบอะไรอีกฝ่าย
"อืมม..." แพทริคมองหญิงสาวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะอมยิ้มอ่อนและเลื่อนตัวลงต่ำใช้มือหนาดันเรียวขาทั้งสองขอหญิงสาวให้แยกออกเขาค่อยๆใช้ปลายลิ้นสัมผัสเม็ดทับทิมสีชมพูเปล่งอย่างนุ่มนวลในคราแรกก่อนจะเริ่มละเลงลิ้นปัดป่ายไปทั่วกลีบกุหลาบและร่องสวาทเพื่อเรียกน้ำรักของหญิงสาวให้ออกมาอย่างนั้นอยู่นานสองนาน
"อ.. อื้ออ..." มือเรียวกอบกุมไรผมนุ่มของคนเป็นสามีร่างบางบิดเร่าตลอดระยะเวลาที่คนตัวโตยังหมกมุ่นอยู่กับกลีบกุหลาบงามของเธอ
"พ..แพทริค..ฉันไม่ไหวแล้ว" ดวงตากลมโตมองคนเป็นสามีด้วยความอ้อนวอนเพราะตอนนี่เธอต้องการเขาอย่างมาก
"บอกผมก่อนสิว่าคุณคิดถึงผมหรือเปล่า" แพทริคเงยหน้ามองภรรยาตัวเล็กด้วยรอยยิ้มอ่อนเพราะตอนนี้เธอเป็นรองเขาอยู่
"อืม.." เมื่อยังไม่ได้รับคำตอบจากเมียรักชายหนุ่มก็ก้มลงส่งลิ้นร้ายละเลงทั่วกลีบกุหลาบและร่องสวาทของหญิงสาวอีกครั้งและครั้งนี้เร่าร้อนกว่าเดิมหลายเท่าจนสาวเจ้าแอ่นสะโพกอยู่ไม่สุขและเธอก็ยอมปริปากยอมรับว่าคิดถึงเขาจนได้
"อ.. อ๊ะ.. ฉันคิดถึงคุณ" ร่างบางครางเสียงหวานก่อนจะยอมรับเสียงกระเส่าเพราะความเสียวซ่านมันกัดกินเธอไปทั้งตัวแล้วในตอนนี้
"น่ารักที่สุด" ฟอดด แพทริคยิ้มแก้มปริเลื่อนตัวหอมแก้มนวลคนตัวเล็กฟอดใหญ่ก่อนจะไล่พรมจูบซุกไซร้ลำคอระหงส์จนมาถึงยอดถันชูชันและค่อยๆดันเจ้าแท่งร้อนปูดเป่งเข้าร่องสวาทเปียกชุ่มจนมิด
"อ.. อ้ะ.." แขนเรียวกอดคอคนเป็นสามีไว้แน่นก่อนจะร้องออกมาเพราะความเจ็บแต่น้ำเสียงหวานนั้นก็ปนไปด้วยความสุข
"อืม.. อ้าสส.." คนตัวโตสบถเสียงสั่นเครือเมื่อช่องทางรักของหญิงสาวบีบตอดรัดแท่งร้อนของเขาจนแทบปริแตกในขณะที่รัวสะโพกแกร่งเข้าออกในจังหวะนุ่มนวลเพราะห่วงเจ้าตัวน้อยในท้องคนเป็นภรรยา
"อื้อ...แพทริค" มือเรียวจิกแผ่นหลังคนเป็นสามีจนเลือดซิบระบายความเสียวซ่านขณะที่คนตัวโตถาโถมบทรักอันนุ่มนวลเข้าหา
"อืม.." พรมจูบดูดดึงเนื้อตัวของเธอจนแดงไปทั้งตัวด้วยความคิดถึงเขาบอกกับตัวเองว่าต่อจากนี้จะไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปไหนอีกเด็ดขาดก่อนจะพลิกร่างบางให้นอนตะแคงสอดแขนแกร่งกับขาพับหญิงสาวยกขึ้นก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนในร่องสวาทของร่างบางอีกครั้ง
"อืม.." ใบหน้าคมซุกไซร์อยู่กับซอกคอระหงส์มือหนาอีกข้างอุ้มกอบกุมขยำเต้างามขณะที่สะโพกยังทำงานไม่หยุด
"..แพทริค..อืม." ริมฝีบากบางของแพงขวัญขบเม้มกันแน่นเปิดปากเรียกชื่อสามีบ้างเป็นครั้งคราวดวงตากลมโตหลับตาพริ้มเพราะกำลังเคลิบเคลิ้มกับรสสวาทที่คนตัวโตมอบให้
"ตาคุณบ้างแล้วนะครับ" เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูภรรยารักจบก็ถอดถอนแท่งร้อนออกลุกอุ้มร่างบางขึ้นมานั่งคร่อมบนตักของตัวเองกอดรัดสะโพกมนและแผ่นหลังบางเอาไว้ด้วยสองแขนแกร่งก่อนจะก้มลงดูดคลึงเต้างาม
"อื้มม...อ๊าย.." ใบหน้านวลแหงนขึ้นแอ่นอกรับสัมผัสของคนเป็นสามีก่อนจะเริ่มขยับหมุนสะโพกบดขยี้แท่งร้อนที่เสียบคาอยู่ในร่องสวาทช้าๆจนคนตัวโตสบถร้องออกมาด้วยความเสียว
"อ.. อ้าสส.. ที่รัก.อื้ออ." ริมฝีปากหนาละจากอกอิ่มร้องลั่นด้วยสีหน้าเหยเกมือหนากอดก่ายร่างบางเอาไว้แน่นเพราะลีลายั่วยวนของเมียรักทำเขาแทบคลั่ง
"อืม..อ.. อ๊ายยย" ใบหน้านวลอมยิ้มกริ่มเมื่อเห็นคนเป็นสามีมีความสุขเธอค่อยๆบดยี้สะโพกมนช้าๆในจังหวะนุ่มนวลก่อนจะถี่ขึ้นแต่ไม่ได้รุนแรงอยู่พักใหญ่จนบิดเร่าเสร็จสมแตะขอบสวรรค์จนได้
"อึก..อ้าสสส.." พอเห็นร่างบางบิดเร่าแตะขอบสวรรค์ไปก่อนได้แพทริคก็โน้มตัวให้หญิงสาวนอนราบไปกับเตียงนุ่มก่อนจะยกสะโพกมนขึ้นและเร่งจังหวะรักให้ถี่ขึ้นไม่นานเขาก็เสร็จสมล้มฟุบลงกับอกอิ่มด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข
วันต่อมา
"ตื่นได้แล้วค่ะสายแล้วนะคะ" แพงขวัญที่ตื่นอาบน้ำอาบท่าก่อนชายหนุ่มพักใหญ่จนตอนนี้เป็นเวลาสายแล้วเธอก็ไม่ยักจะเห็นแพทริคจะตื่นสักทีจึงต้องเขย่าตัวเรียกคนตัวโตที่นอนอุตุบนเตียงนุ่มให้ตื่นขึ้นมา
"อืม.. เพลียจังเลยครับผมขอนอนต่ออีกสักพักได้หรือเปล่า" แพทริคยังคงนอนกอดหมอนข้างไม่ยอมลืมตาตื่นเพราะวันนี้ไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงเพลียเป็นพิเศษ
"อีกพักเดียวนะคะเดี๋ยวฉันจะปลุกคุณใหม่" แพงขวัญมีสีหน้าสงสัยเล็กน้อยเพราะไม่เคยเห็นสามีของเธอที่เป็นคนค่อนข้างแข็งแรงมีอาการแบบนี้
"ครับ"
หลังจากที่ออกจากห้องนอนมาได้หญิงสาวก็ตัดสินใจเข้าครัวเพื่อทำอาหารให้แพทริคและแล้วเธอก็ต้องแปลกใจเมื่อตัวเองได้กลิ่นพวกเนื้อสดแล้วไม่เป็นอะไร
"หืม...ดีขึ้นแล้วสินะ" สาวเจ้ายิ้มร่าเมื่อรู้สึกว่าอาการแพ้ท้องของเธอน่าจะดีขึ้นแล้ว
ชั่วโมงต่อมา
"ออกมาพอดีเลยทานข้าวกันนะคะ" หลังจากที่แพงขวัญทำข้าวต้มกุ้งออกมาวางที่โต๊ะทานข้าวเรียบร้อยแ้วแพทริคก็เดินออกมาจากห้องนอนพอดี
"คุณทานอาหารอย่างอื่นได้แล้วเหรอครับ" ชายหนุ่มแปลกใจเล็กน้อยว่าภรรยาของเขากายแพ้ท้องตั้งแต่เมื่อไร
"เมื่อกี้ลองชิมก็ทานได้นะคะไม่ได้เป็นอะไรแล้ว" แพงขวัญพยักหน้าเธอเองก็พึ่งจะรู้สึกไม่เหม็นคาวอาหารก็วันนี้
"อึก..อุ้บ.." แพทริคหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ได้กลิ่นอาการก็เตะจมูกแรงขึ้นจนทำให้เขาต้องวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำทั้งที่ยังไม่ได้ทานแะไรเข้าไป
"คุณแพท"
แพงขวัญดูท่าอาการชายหนุ่มจะไม่ค่อยสู้ดีนักตั้งแต่ที่เห็นเขาเพลียๆตั้งแต่ช่วงเช้าแล้วจึงรีบพาชายหนุ่มไปหาหมอที่คลินิกใกล้ๆทันที
ครู่ต่อมา
คลินิก
"ไม่น่าจะเป็นอะไรมากครับคงจะแค่แพ้ท้องแทนภรรยาน่ะครับ" เมื่อมาถึงคลินิกตรวจได้พักใหญ่หมอก็ลงความเห็นว่าอาการของแพทริคที่เป็นคืออาการเดียวกันกับผู้หญิงที่แพ้ท้องเพราะฉะนั้นก็วิเคราะห์ได้ว่าเขาน่าจะแพ้ท้องแทนภรรยาไปแล้วตอนนี้ก็ทำได้แต่รักษาตามอาการประครองไปก่อนเท่านั้น
วันต่อมา
"น้ำสัปปะรดค่ะคุณจะได้สดชื่นขึ้น" แพงขวัญดูๆแล้วแพทริคจะอาการหนักกว่าเธอพอสมควรเพราะเล่นอาเจียนแทบจะทั้งวันตอนนี้เธอจึงทำได้แค่หาของรสเปรี้ยวให้เขาดื่มเพื่อแก้คลื่นไส้ไปก่อน
"ขอบคุณครับ..นี่เจ้าตัวเล็กจะทรมานพ่ออีกนานหรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มรับแก้วน้ำผลไม้ที่ภรรยาส่งให้ขึ้นจิบก่อนจะยื่นมือหนาลูบหน้าท้องน้อยของแพงขวัญที่เริ่มนูนขึ้นมานิดหน่อยแล้ว
"ทนหน่อยนะคะ" แพงขวัญยิ้มอ่อนกุมมือสามีของเธอเอาไว้หลวมๆเธอคิดว่าอีกสักเดือนสองเดือนแพทริคก็น่าจะดีขึ้นหรือไม่ก็อาจจะเร็วๆนี้ก็เป็นได้
อาทิตย์ต่อมา
ตอนนี้แพทริคและแพงขวัญกลับมาอยู่ที่เรือนหอดังเดิมแล้วตอนนี้แพงขวัญวันๆไม่ได้ทำอะไรนอกจากดูแลแพทริคที่ยังคงมีอาการวิงเวียนและคลื่นไส้อาเจียนอยู่บ่อยๆ
"ยังมึนหัวอยู่หรือเปล่าคะ" แพงขวัญหันมาถามคนเป็นสามีขณะที่เธอนั่งพิงที่หัวเตียงและแพทริคนอนอยู่ที่ตัก
"อยู่ใกล้คุณแบบนี้ค่อยยังชั่วแล้วล่ะครับ" แพทริคเห็นจะดีขึ้นก็เมื่อได้ดมกลิ่นหอมอ่อนๆของภรรยาตัวเล็กของเขา
"ฉัน.. อยากรู้ว่าทำไมตอนเด็กๆคุณถึงอยู่กับแม่แค่สองคนล่ะคะ" มือเรียวลูบไรผมคนเป็นสามีเบาๆ
"คุณพ่อไม่รู้ว่ามีผมอยู่ครับ..แม่ผมเจอกับคุณพ่อตอนที่ท่านมาเมืองไทยแล้วท่านทั้งสองก็ตัดสินใจเลิกลากันทั้งที่ไม่รู้ว่ามีผมอยู่...คุณพ่อรู้ว่ามีผมหลังจากที่แม่เสียแล้ว"
"แล้วคุณหม่อนมาอยู่กับพวกคุณได้ยังไงเหรอคะ"
"หม่อนน่าสงสารมากตอนที่พ่อแม่เสียเธอยังเล็กๆไม่ประสีประสาผมจึงขอให้คุณพ่อรับเธอไปอยู่ด้วยกัน"
"แล้วคุณพ่อคุณไม่มีครอบครัวใหม่เหรอคะ"
"ไม่ครับคุณพ่อเลิกกับแม่ผมไปท่านก็ทำแต่งาน"
"แสดงว่าคุณพ่อคุณยังรักคุณแม่คุณไม่เปลี่ยนฉันว่าฉันคิดถูกนะคะ" แพงขวัญเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจน้อยคนนักที่อยู่ในแวดวงสังคมที่มีคนเข้าหามากหน้าหลายตาแล้วครองตัวโสดนอกจากจะมีคนในใจอยู่แล้ว
"ผมก็ว่าอย่างนั้น" แพทริคนึกถึงเรื่องราวความรักของพ่อและแม่เขาก็รู้สึกเสียดายที่ท่านทั้งสองรักกันแต่มีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยเกินไป
วันเวลาพ้นผ่านไปอย่างรวดเร็วจวบจนแพงขวัญท้องโตได้หกเดือนกว่าแล้วตอนนี้ดูแพงขวัญและแพทริคจะหวานกันเป็นพิเศษตั้งแต่ปรับความเข้าใจกันได้ก็ตัวติดกันเป็นแตงเมในส่วนของมนัญชนกและคามินทั้งคู่ก็จดทะเบียนสมรสกันเงียบๆต่อหน้าคนในครอบครัวคราแรกคามินต้องการที่จะจัดงานใหญ่โตให้สมเกียรติแต่มนัญชนกเป็นคนไม่ชอบพิธีอะไรมากมายเพราะวุ่นวายเปล่าๆคามินจึงตามใจเธอจนตอนนี้ก็ร่วมเดือนกว่าแล้วที่คามินและมนัญชนกใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันชีวิตคู่ของมนัญชนกและคามินไม่ค่อยหวานเหมือนแพทริคและแพงขวัญเท่าไรนักเพราะเวลาหลังจากแต่งงานประจวบเหมาะกับงานที่โรงแรมของคามินกำลังยุ่งมากพอดีพวกเขาเลยยังไม่มีเวลาฮันนีมูนหลังแต่งงานแถมคามินยังทำงานหามรุ่งหามค่ำข้าวเช้าไม่ได้ทานกลับบ้านมาก็ดึกจนมนัญชนกเหมือนจะใช้ชีวิตคนเดียวอยู่แล้ว22.00 น."ช่วงนี้กลับดึกทุกวันเลยนะคะ" มนัญชนกที่นั่งอยู่บนเตียงนุ่มเอ่ยพูดกับคนเป็นสามีที่พึ่งอาบน้ำเสร็จยอมรับเลยว่าน้อยใจอยู่ลึกๆที่เขากลับดึกแทบทุกวันแต่ต้องเก็บอาการ"ผมต้องทำงานคนเดียวเลยนะครับเลขาผมลาออกกะทันหัน" คามินแต่งตัวเสร็จก็รีบเข้ามากอดภรรยาตนเอาไว้แน่นด้วยความคิดถึงตอนนี้เขายุ่งกับง
วันต่อมาร้านอาหารหรู"พาหม่อนมาที่นี่ทำไมคะคุณมิน" มนัญชกถูกคามินเดินจูงมือจากลานจอดรถมาที่น้านอาหารหรูที่ห้อางดังใจกลางเมืองคราแรกเขาบอกกับเธอว่าจะมาทำธุระนิดหน่อยแต่ไม่รู้ว่าเขาจูงเธอเข้ามาในรอานอาหารเพื่ออะไรแถมในร้านนี้ก็ยังไม่มีคนอยู่แม้แต่คนเดียวอีกต่างหาก"ตามผมมาตรงนี้สิครับ" "นี่มัน..." เดินเข้าร้านมาไม่น่นนักคามินก็พาหญิงสาวเดินมาด้านในสุดของร้านที่เป็นโซนที่มองเห็นวิวทิวทัศน์แม่น้ำสายใหญ่ได้ป็นอย่างดีรอบๆรายล้แมไปด้วยลูกโป่งสีชมพูละลานตาและตรงกลางก็มีโต๊ะอาหารที่มีอาหารวางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะตอนนี้เธอพอจะดูออกแล้วว่าเขาคงจะเซอร์ไพรซ์อะไรเธอแน่นอน"ผมปิดร้านนี้เพื่อทานข้าวกับคุณเลยนะครับ..นั่งก่อนสิครับ""ค่ะ" ใบหน้าหวานยิ้มอ่อนเล็กน้อยที่คามินมีเวลาเอาใจเธอบ้าง"ผมขอโทษคุณจริงๆที่ผมไม่มีเวลาทานข้าวเย็นกับคุณเลยผมรู้ว่าคุณอาจจะไม่ชอบแต่จากนี้ผมจะพยายามกลับบ้านมาทานข้าวเย็นกับคุณทุกวันนะครับ" หลังจากหญิงสาวนั่งลงได้คามินก็เปิดกล่องกำมะหยี่สีเทาหยิบสร้อยที่มีจี้เพชรรูปหัวใจมาสวมใส่ให้เธอเพื่อเป็นการปลอบใจก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งตรงหน้าหญิงสาวกุมมือเธอเอาไว้หลวมๆสัญญากับเ
อาทิตย์ต่อมาเย็นของวัน“ท่านประธานเรียกวีมามีเรื่องอะไรเหรอคะ” วีนาเดินนาวยนาถเข้าห้องของคามินมาด้วยรอยยิ้มกว้างก่อนจะหย่อยก้นลงนั่งตรงหน้าคามินส่งน้ำเสียงหวานถามอีกฝ่าย“ผมต้องการให้คุณวีไปทำหน้าที่พีอาร์ของโรงแรมน่ะครับ” “อะไรนะคะ..วีทำงานให้ท่านประธานไม่ดีหรืออะไรบอกวีมาได้เลยนะคะ” รอยยิ้มกว้างเมื่อครู่ของวีนาหุบลงทันทีเมื่อคามินแจ้งความประสงค์ออกมาเพราะตอนนี้เขาหาเลขาคนใหม่ได้แล้วเป็นผู้ชายและจะเริ่มงานอาทิตย์หน้าเขาเลยต้องแจ้งให้หญิงสาวรู้กะทันหันว่าเขาต้องการให้เธอไปทำหน้าที่อื่น“เปล่าครับคุณทำงานดีมากและบุคลิกของคุณผมว่าเหมาะกับงานด้านนี้มากกว่าแถมเงินเดือนผมก็จะเพิ่มให้คุณด้วยนะครับ” “เอ่อ..แล้วจะให้วีเริ่มงานพีอาร์ได้เมื่อไรล่ะคะ”“อาทิตย์หน้าครับคุณเตรียมตัวได้เลยนะครับ”“ค่ะท่านประธาน” วีนาเดินออกจากห้องของคามินไปด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างไม่พอใจพอสมควรไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆคามินถึงได้เปลี่ยนให้เธอไปทำงานอื่นกะทันหันทำให้เธอต้องอยู่ห่างเขาไปอีกเย็นของวันร้านอาหารหลังจากเลิกงานได้คามินก็ขับรถไปรับภรรยารักของเขาออกมาทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารข้างนอกเพราะอยากเปลี่ยนบรรยากา
"ทำไมพี่แพทพาหม่อนมาไทยกะทันหันเหรอคะ" ใบหม่อนหญิงสาวร่างเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มที่วัย23ย่าง24อยู่ในชุดเดรสสีชมพูหวานเดินตามพี่ชายที่สูงใหญ่อย่างเร่งรีบเข้าไปในบ้านพักหลังใหญ่ในชานเมืองของกรุงเทพมหานครที่ต้องรีบสับขาให้รวดเร็วเพราะเธอก้าวไม่ค่อยทันพี่ชายที่สูงราวสองเมตรเธอเท่าไร"ก็ไม่ได้กะทันหันนี่นาพี่เคลียงานที่นี่ทุกอย่างจบแล้วก็อยากจะกลับไปลงทุนธุรกิจที่ไทย" แพทริคหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษวัย34อยู่ในชุดสูทที่สั่งตัดจากแบรนด์หรูเดินเด่นสง่าเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งพักที่โซฟาราคาแพงที่ห้องนั่งเล่นด้วยท่าทีเหนื่อยล้าเนื่องจากเดินทางมานานดีที่มาถึงเขาก็เข้สพักผ่อนในบ้านได้เลยเพราะสสั่งให้คนเตรียมจัดแจงทำความสะอาดไว้ก่อนหน้านี้แล้วแพทริค เนลสันลูกครึ่งไทยอังกฤษเป็นลูกชายคนเดียวของโทมัส เนลสันเจ้าของบริษัทผลิตเรือยอร์ชส่งออกที่อังกฤษเจ้าใหญ่ที่สุดในประเทศ ชายหนุ่มเป็นทายาทคนเดียวที่ถูกจับตามองจากสังคมเซเลปคนดังมากที่สุด เพราะจะเป็นคนเดียวที่สืบทอดกิจการของเนลสันแถมตอนนี้ยังเป็นหนุ่มโสดเนื้อหอมที่สาวๆก็อยากจะเข้าหามากที่สุดอีกด้วยติดอยู่ที่ว่าเขานั้นค่อนข้างเข้าถึงยากสื่อทุกสื่
"ก็ได้ค่ะ" คนถูกปฏิเสธมีสีหน้าบอกบุญไม่รับเลยทันที ใบหม่อน มนัญชนก เนลสัน หญิงสาวที่เป็นน้องสาวบุญธรรมของแพทริคและพ่วงตำแห่งลูกบุญธรรมของโทมัสเนลสัน เธอเป็นสาวไทยแท้ตั้งแต่กำเนิดเมื่อพ่อกับแม่เสียตอนสามขวบกว่าเธอก็ต้องมาอยู่กับหลวงตาที่วัดและมีแพทริคเป็นคนขอรับเธอมาดูแลจนแพทริคได้ย้ายไปอยู่ที่อังกฤษเขาก็พาเธอไปอยู่ด้วย จนเธอได้ร่ำเรียนและใช้ชีวิตที่นั่นหลังเรียนจบเธอก็ช่วยโทมัสและแพทริคทำงานในบริษัทและตอนนี้ก็พ่วงตำแหน่งเลขาของพี่ชายเธอด้วย มนัญชนกเป็นหญิงสาวร่างเล็กตัวผอมแห้งสูงเพียง 155 ผิวขาวเหลืองใบหน้ากลมรูปไข่พวงแก้มมีรักยิ้มคิ้วบางได้รูปดวงตาคมเหมือนลูกแมว จมูกเป็นสันเล็กริมฝีปากบางอมชมพู เธอเป็นสาวที่ค่อนข้างอ่อนหวานเห็นใจผู้อื่นเป็นที่หนึ่ง ทั้งยังถูกหวงจากโทมัสและแพทริคเหมือนไข่ในหินเพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวของตระกูลแถมยังดูหัวอ่อนต่างจากคนทั่วไปอยู่มากแม้จะเติบโตในวัฒนธรรมตะวันตก เธอชอบทำอาหารเป็นชีวิตจิตใจจนตอนนี้พ่อและพี่ชายเธอเห็นว่าให้หญิงสาวลองเรียนรู้การทำงานอีกสักปีสองปีก็จะเปิดกิจการในสิ่งที่เธอชอบทำให้เธอได้บริหารเอาเอง วันต่อมาเชียงใหม่"ค่ะคุณพ่อแพงใกล้ถึงบ้า
"..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ..อยากได้เงินเท่าไรฉันจะเอามาให้" ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนจะทำใจกล้าต่อรองกับอีกฝ่ายเสียงสั่น"แก้ปัญหาทุกอย่างได้ด้วยเงินอย่างงั้นเหรอ..ใครสั่งสอนคุณมาล่ะ..ที่ผมจับคุณมาไม่ได้อยากได้เงินเลยสักนิด" เมื่อเห็นอีกฝ่ายแก้ไขปัญหาด้วยเงินอารมณ์โมโหของแพทริคก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ"ตกลงจับฉันมาต้องการอะไรกันแน่" "ก็คุณเล่นสวยขนาดนี้จะให้ผมทำอะไรดีล่ะ" ดวงตากลมมองไล่ละเรี่ยเนื้อขาวผ่องที่นูนตึงขึ้นมาเด่นสายตาก่อนผลักร่างบางราบไปกับเตียง"ม..ไม่นะอย่ามาแตะตัวฉันนะ..ไอ้บ้า.." แพงขวัญดิ้นหนีสุดชีวิตเมื่ออีกฝ่ายตั้งใจจะล่วงเกินเธอแต่แรงของเธอก็ทำอะไรคนตัวโตไม่ได้อยู่ดี"..อื้ออ." แพทริคบดจูบส่งลิ้นร้ายสำรวจโพรงปากหญิงสาวที่ดีดดิ้นพักใหญ่จนเธอหมดแรงที่จขัดขืนเขาจึงละการฉกชิมความหวานจากโพรงปากของหญิงสาว“เฮ่อ ฟู่วว..” สาวเจ้าเมื่อริมฝีปากได้เป็นอิสระก็รีบสูดลมหายใจเข้าออกยกใหญ่เพราะเมื่อครู่เขาไม่เว้นว่างให้เธอได้หายใจเลยสักนิดจนเธอหมดเรี่ยวแรงที่จะดิ้นต่อสู้“...หึ่..ถึงกับเคลิ้มเลยเหรอ” แพทริคยิ้มเยาะอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์“ไอ้ฝรั่งบ้า..ไอ้บ้าเอ้ย..” แพงขวัญรู้สึกเสียหน้า
วันต่อมา"ฮึก..ฮือๆๆ" ตั้งแต่ตื่นมาได้หญิงสาวก็นอนร้องให้สะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวทั้งกายและใจไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะต้องมาเจอเหตุการณ์โหดร้ายอย่างเมื่อคืนนี้"ขอบใจนะที่ให้ผมเป็นคนแรกของคุณ" แขนแกร่งยังคงกอดกุมร่างบางไม่ยอมปล่อยทั้งยังเอ่ยให้หญิงสาวให้เจ็บปวดใจเล่น"หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะไอ้โรคจิต" มือเรียวยกกุมริมฝีปากหนาเอาไว้อย่างไม่พอใจ"หึ่..ทำใจเอาไว้เลยว่าคุณจะต้องพบเจอคนโรคจิตอย่างผมอยู่ตลอด.." มือหนายกบีบข้อมือหญิงสาวเอาไว้แน่นก่อนจะดึงมันออกจากปากของเขา"ฮือๆๆ.." สิ้นเสียงแหบพร่าของคนข้างๆแพงขวัญก็ปล่อยก็ร้องให้โฮจนตัวโยนวันต่อมา“กลับไปสิรถนั่นผมให้คนซ่อมให้แล้วขับแล้วขับกลับได้เลยนับว่าผมใจดีกับคุณนะแล้วอย่าคิดแจ้งความเพราะถ้าคุณแจ้งความล่ะก็ตัวคุณเองนั่นแหละที่จะเสียหาย” เช้าของวันนี้แพทริคขับรถมาส่งหญิงสาวจุดเดิมที่เขาจับตัวเธอมา“.....” หลังจากที่แพงขวัญลงรถได้เธอก้เข้ามานั่งในรถคันเก่าของเธอก่อนจะนั่งร้องให้ตัวโยนพักใหญ่และตัดสินใจขับรถกลับกรุงเทพทันทีอยากจะให้เรื่องบ้าๆนี้เป็นเพียงแค่ความฝันแต่มันก็ไม่ใช่22.00 น."ทำไมถึงกลับมากะทันหันล่ะลูก" พงษ์พัฒน์นักธุรกิจนำ
"คุณแพทริคนี่หน้าคุ้นๆนะครับเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าผมว่าจะถามตั้งแต่ทีแรกที่เจอแล้ว" เมื่อนั่งคุยกันได้พงษ์พัฒน์ก็เอ่ยถามเรื่องที่เขาเคยคาใจอยู่ทันที"คงไม่หรอกครับ.." แพทริคตอบกลับด้วยรอยยิ้มก่อนจะเปรยสายตามองไปที่หญิงสาวตรงข้ามที่เอาแต่นั่งก้มหน้างุดไม่ยอมสบสายตากับเขา"คุณพ่อคะเดี๋ยวแพงกับพี่มินขอตัวไปรับลมข้างนอกก่อนนะคะอยู่ในนี้นานเวียนหัวน่ะค่ะเชิญคุณพ่อคุยเรื่องธุรกิจตามสบายนะคะ" "ได้สิลูก" คนเป็นพ่ออนุญาตได้สาวเจ้าก็ลากแฟนหนุ่มของเธอออกไปคุยกันที่ลานด้านนอกของชั้นจัดงานทันทีเพราะรู้สึกอึดอัดเกินจะทน“.....” แพทริคมองตามหลังหญิงสาวด้วยสายตาที่พึงพอใจนับว่าที่หญิงสาวมีอาการแบบนี้ก็คงจะเกรงกลัวเขาอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ทางด้านแพงขวัญและคามินหลังจากเดินออกมานั่งด้านนอกแล้วคามินจึงพาหญิงสาวมานั่งในโซนวีไอพีที่เป็นส่วนตัวของเขาเอง"ทำไมออกมากะทันหันล่ะ" "แพงไม่ค่อยชอบฟังคนคุยเรื่องธุรกิจไงคะ" "แต่ยังไงแพงก็ต้องหัดฟังไว้นะคะอนาคตแพงคงต้องไปไหนมาไหนกับพี่แล้วก็ฟังพี่คุยเรื่องธุรกิจกับหุ้นส่วนอยู่บ่อยๆ" "หมายความว่ายังไงคะ" แพงขวัญมองคนรักของเธอด้วยแววตาสงสัย"พี่เ